ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ขออภัยค่ะทุกท่าน พี่ชายเสียค่ะ และกระทบกระเทือนใจ ขอเวลาซักพักนะคะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ขอให้พี่ชายไปสู่สุขคติเถิด

 

เขียน ๘๓๙

ขอให้ใจท่าน จงตั้งมั่น ได้โดยไว


กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

 

เสียใจด้วยครับ

 

ครานี้พ่อบ้าน กลับเหลือบตามามองที่พระพักตร์เจ้าหอหน้า สายตาแลดูท้าทายยิ่งนัก
แล้วค่อยๆ หันไปทางพระอนุชา กวาดตาดูพระพักตร์ที่งามนัก แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวน

"แม้นข้าจักเป็นเพียงชุมนุมข่าว มิเคยเข้าเฝ้าเจ้าแผ่นดิน ที่เค้าลือกันว่าสง่างามนัก
แต่ข้าเห็นพวกเอ็งทั้งสอง ก็พอจะเดาตามทำเนาได้ว่า พวกเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน
หน้าตาท่าทางผิดแผกไปจากพวกไพร่เยี่ยงไร"

แล้วชี้หน้าไปที่ขุนแก้ว
"ส่วนเจ้า หน่วยก้านดูดี แต่แลไปเหมือนดั่งพวกข้ารับใช้เจ้าฟ้า มิใช่ทหารรับจ้าง
ดั่งที่กล่าวอ้าง"

แล้วพวกมันก็หัวเราะเสียงดังพร้อมกันอย่างเย้ยหยัน พลางกระดกเหล้าในไหขึ้นดื่ม
โดยไม่สนใจว่าเหล้าจะหกรดราดตัว ส่งกลิ่นคละคลุ้งเพียงใด

 

ผมลืมไปแล้วอ่ะคับ.
ขอตามอ่านอย่างเดียวฮะ(kiss)

 

เสียใจด้วยครับ

 

สิงห์นั้นมีคำพูดมากมาย มารอที่ริมฝีปาก แต่ไม่กล้าเปล่งออกมา ในใจจะชักดาบอยู่รอมร่อ แต่เป็นเจ้าหอหน้า ที่ตรัสออกมาก่อน

"พวกมึงจะเอาเยี่ยงไร จะรับทอง หรือจะให้ดาบกูได้ดื่มเลือด
ถ้ามึงอยากรู้นักว่ากูเป็นใคร กูก็จักบอกให้เอาไว้
กูคือเจ้าหอหน้าแห่งเมืองสองแคว"

เหมือนกลับเล่นกล พวกชาวบ้านท่าทางดุดัน รวมทั้งพ่อบ้านนิ่งงันไปในทันใด
พวกมันค่อยๆ วางเหล้าลงกับพื้นเรือนอย่างเงียบๆ ท่วงท่าที่เมามายที่แสร้ง
แสดงเมื่อครู่หายไปเป็นปลิดทิ้ง พ่อบ้านพยักหน้า ชายฉกรรจ์เหล่านั้น ก็ค่อยๆ
ถอยแล้วอ้อมไปด้านหลัง ลงเรือนไป ท่ามกลางเสียงฝนฟ้าคะนอง ที่เทลงมาอีกครา

 

ถึงแม้ท่าทางของพ่อบ้านจะแลดูอ่อนลงมาก แต่ก็ไม่มีท่าทียำเกรงแต่อย่างใด

"เป็นวาสนา สำหรับไพร่ฟ้าอย่างข้านัก ที่ได้ยลพระพักตร์ของผู้ที่จักได้
ครอบครองแผ่นดินอโยธยาทั้งมวล หากไม่เสียทีต่อโชคชะตาเสียก่อน"

ฟังแล้วให้ขัดหูนัก สิงห์เหลือบไปเห็นพระอนุชาเอื้อมพระหัตถ์มาจับพระกัประ(ข้อศอก)
ของเจ้าหอหน้า ที่พระพักตร์เรียบเฉย

 

ขออนุญาต เล่าฝันประหลาด เกี่ยวกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

ป้าฝันไปว่า มีทหาร ใส่ชุดเหมือนทหารพราน มีหมวกปิดหน้า มาลากป้าจากห้องนอน
ในชุดนอน เข้าห้องสวบสวน มืดๆ แล้วก็มีทหารยศใหญ่คนหนึ่งเข้ามา

ป้าก็งง แต่ในฝันไม่กลัว แล้วเค้าก็ยื่นเหมือนสมุดภาพ เป็นอัลบั้มขนาดใหญ่
ในสมุดภาพนั้น มีบุคคลในประวัติศาสตร์มากมาย ไล่มาทุกยุคทุกสมัย โดยเฉพาะ
เหล่ากษัตริย์นักรบ และมหาราชต่างๆ

แล้วก็เจอถามว่า ใครเป็นอ.ที่มึงนับถือสูงสุด

ป้าก็ตอบว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

แล้วก็ถามอีกว่า กษัตริย์องค์ใดที่มึงนับเป็นอ.

ป้าก็ตอบว่า พระนเรศ

แล้วเค้าก็ถามต่อว่า ทำไมป่านนี้ยังไม่ไปกราบหลวงพ่อฤาษี

ป้าก็ตอบว่า ป้าก็เคารพท่าน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสมุดภาพ

ทหารองค์นั้นก็ตอบว่า ป้าต้องไปกราบหลวงพ่อฤาษีที่วัดท่าซุง
เพราะบุคคลทั้งหลายในสมุดนี้ ล้วนเกี่ยวพันกับท่าน ป้าต้องกลับ
ไปหาต้นพลัง ต้นวิชชา

ป้าก็เลยตอบไปว่า ตังค์จะกินข้าวยังไม่มี ถ้ามีราชรถมาเกยจะไปอยู่

เค้าก็ตะคอกว่า มึงให้สัจจะแล้ว มึงต้องไม่คืนคำ ไม่งั้นกูจักไม่เว้น

แล้วพวกเค้าก็กลายร่างเป็นเทวดาทรงเครื่องเพชร แล้วเหาะหายไป

เทวดาอะไร พูดไม่เพราะ สงสัยนิมิตจะเพี้ยน

แล้วป้าก็ตื่น

ตกลงเค้ามาเชิญ มาเตือน หรือมาขู่

 

วันนี้จะมาเล่าเรื่องการไปปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่สี ที่วัดป่าภูตามุย อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี

โดยการนำของคุณ center-in-center ขออนุโมทนาสาธุ

 

เคล็ดวิชาการแผ่เมตตาโดยไม่มีประมาณ จากคุณ center-in-center

ตอนแรกให้นั่งขัดสมาธิริมหาดหิน สัมผัสกับธาตุดิน(หิน) ธรรมชาติ จากนั้นให้รู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ รู้ถึงลมที่พัดมากระทบหน้า กระทบแขน

จากนั้น ให้ปล่อยวาง ให้รับรู้ถึงลมในร่างกาย แล้วค่อยๆปล่อยให้ลมภายนอกสัมผัสกับลมภายใน ให้ลมภายนอกไหลเข้าร่างกาย ( ป้าจารุแอบเรียกว่าฟอกธาตุ) รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย

 

จากนั้นกำหนดว่าธาตุขันธ์ร่างกายของเรานี้ประกอบด้วยธาตุดินและน้ำ จากนั้นกำหนดร่างกายเป็นตุ๊กตาดินเหนียว ที่นั่งท่านั่งสมาธิอยู่ แล้วกำหนดให้ตุู๊กตาดินเหนียวหรือร่างของเราค่อยๆละลายลง จากศรีษะ คอ ไหล่ อก ท้อง จนลงไปสู่ขาและพื้นดิน ละลายสู่ดินอีดครั้ง จากนั้นบางท่านจะเห็นดวงจิตตนเองลอยอยู่ บางท่านก็เห็นเป็นความว่าง จากนั้นจึงแผ่เมตตาไปทุกภพภูมิทุกชั้น วิธีนี้การแผ่เมตตาจะไปได้กว้าง และไกล ทะลุจักรวาล ขึ้นกับการฝึกฝนและกำลังสมาธิค่ะ สาธุ

 

สถานที่ก็มีส่วนสำคัญค่ะ ที่นั่นเหมือนเป็นสถานที่เปิดค่ะ รับพลังงานได้รวดเร็ว แต่ก็ระวังการไหลตามพลังงาน บางคราวก็ต้องสละเวลาออกไปปฏิบัติตามที่อันควรบ้างค่ะ ไปพบครูบาอาจารย์ ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ใจเราจะได้ตั้งมั่น สัจจะอธิษฐานจะได้ไม่คลอนแคลน

 

เชิญร่วมทำบุญบูรณะอุโบสถ กับชมรมโพธิธรรม และสร้างพระพุทธรูปหินสีขาวในพระอุโบสถ
วัดหล่ายหิน อ.ลี้ จ.ลำพูน ที่โดนไฟไหม้ค่ะ รายละเอียดตามรูป
ปิดรับกฐินก่อน 9 ต.ค. 2559 สาธุนะคะ โอนแล้วแจ้งยอดใน inbox ป้าจารุ นะคะ

มีการปิดทองและบูรณะพระประธานในโบสถ์ที่ถูกไหม้ไฟ
และพระที่เป็นองค์ประกอบ แท่นรององค์พระประธาน ให้สวยงามดังเดิม
จัดซ่อมแซมปฏิมากรรม และภาพเขียนทั้งหมดด้วยค่ะ

บช.เจ้าสำนักโพธิธรรม
นพ.ธรรณวัฐ วัฒนาเศรษฐ์

ธ.กรุงไทย 697-019-4000
ธ.ไทยพาณิชย์ 406-924-2156
ธ.กสิกร 860-2004-660
ธ.กรุงศรี 485-118-7894
ธ.cimb 7006-9658-22
ธ.กรุงเทพ 914-017-9586 // ไม่ตรงกับรูปค่ะ เนื่องจากมีการแจ้งเปลี่ยนแปลง
ธ.ออมสิน 020-145730-147
ธ.ธนชาต 045-605-7621
ธ. ทหารไทย 246-2259-942
ธ. LH bank 517-208-0791

เล่าเรื่อง บุญนี้ วัดหล่ายหิน ตอนที่เห็นรูปพระอุโบสถที่ถูกไฟเผา รู้สึกใจหวิว

แล้วก็ได้ยินเสียงเหนือศรีษะ เฉียงไปทางขวา เสียงผช สนทนากัน สองคน
เสียงนุ่มทุ้ม (เสียงเพราะมากค่ะ)

เสียงแรก: เฮ้อ น่าเสียดายรูปจิตรกรรมอันงามเหลือเกิน
เสียงสอง: องค์พระปฏิมายังเกือบไหม้
เสียงป้าจารุ(เสียงคิด แต่สองคนนั้นได้ยิน) : แล้วทำไงดีเนี่ยท่าน
เสียงแรก : ก็ไปช่วยดูหน่อยซิ
เสียงสอง : ไปดูให้ถึงวัดเลยนะ ที่นั่นมีส่วนเกี่ยวพันกับเจ้าอยู่หลายยุค
เสียงป้าจารุ(เสียงคิด แต่สองคนนั้นได้ยิน) ไม่มีตังค์ไปหรอกท่าน จะช่วยบอกบุญให้นะ
เสียงแรก: เราจะช่วยดลจิตใจ และอำนวยพรให้ผู้ร่วมบุญได้พร
เสียงป้าจารุ(เสียงคิด แต่สองคนนั้นได้ยิน): สงสัยเทวดาประจำโบสถ์ น่าจะรูปงามน่าดู มาให้เห็นเป็นบุญตาหน่อยไม่ได้
เสียงสอง: ลองขอดูรูปวัดก่อนถูกเผาซิ แล้วท่านจะรู้ว่าพวกเรานั้นงามเพียงใด
เสียงป้าจารุ(เสียงคิด แต่สองคนนั้นได้ยิน) : มีฤทธิ์มากมายทำไม ไม่ช่วยดับไฟ
เสียงแรก : เป็นไปตามเหตุปัจจัย เดี๋ยวไปที่วัดท่านก็รู้เอง

แล้วป้าก็เลยขอดูรูปวัดก่อนถูกเผา พอจ.ท่านก็ส่งรูปทวารบาลมาให้ ป้าก็ อ๋อ พ่อเทวดา(ทวารบาล) งามเนาะ

ส่วนเทวดาจะประทานพรให้มั้ย ป้าไม่รู้ แต่คงมีฤทธิ์น่าดู สื่อถึงจิตป้าเลย สัญญานแรงมาก 4G ยังแพ้ 555

ป้าก็ยังสงสัยในใจ แล้ว พอจ. ก็ส่งรูปกุฏิที่ถูกไหม้และมีแสงสีเขียวพุ่งออกมา ท่านเล่าว่า มีผู้เถ้าผู้แก่ มีผญ ชุดขาว
มาเข้าฝัน บอกว่าขอโทษด้วย ที่ช่วยไม่ได้

ป้าก็งง นิดนึง เลยไปส่องรูปอุโบสถใหม่ ที่ถูกไฟไหม้ เลยเห็น ทหารโบราณ หน้าตาดุดัน เดินวนไปวนมา
ป้าก็ยิ่งงง อะไรหว่า หรือ เราจะเพี้ยน ส่องวัด ไปเจอรูป ทหารโบราณ ตั้งเยอะแยะ
แล้วก็มีเทวดามีแสงสว่างมาก ป้าก็ไม่จ้องท่าน ท่านบอกให้ไปเยือนเมืองลี้
ป้าก็เลยถาม อ้อ เป็นเมืองเก่าหรือเจ้าคะ ท่านก็ว่า เมืองโบราณที่สวยงาม ภพภูมิทับซ้อน
เราคือผู้ดูแลเมือง ว่าแล้วก็โชว์ให้เห็นเป็นเทวดารูปงามชุดสีทองทรงพระขันธ์

ยิ้มอ่อนแบบเทวดา ป้านี่ตาพร่าเลย งามนัก แล้วก็ว่า เราก็จะช่วยประทานพร ให้ผู้มีบุญทุกท่าน

ป้าก็เลยว่า พรอันใดเจ้าค่ะ

ท่านก็ตอบว่า ก็พรที่เจ้าขอซ้ำไปซ้ำมาไงเล่า จบ

ไม่เฉลยนะว่าขออะไร 555

หรือจะมี บังบดเมืองลี้


แต่ป้าเคยทำบุญปิดทองพระ ที่วัดลี้หลวง อ.ลี้ ถ้าจำกันได้ วัดนั้นก็มีพญานาคที่งดงามอยู่

ป้าก็ว่าจะหาทางไปอยู่ อิอิ

วัดหล่ายหิน ก็มีพญานาคหน้าโบสถ์ สงสัยจะเป็นพวกพ้องกันกับวัดลี้หลวง

พันแปดร้อยพุทธกาลที่ล้านช้าง
หลวงพระบางเกิดมีภัยพิบัติ
จามรี นำรี้พล ผ่านดงชัฎ
หลบลี้ลัดสร้างเมืองลี้เพื่อหนีภัย

เป็นแดนดินถิ่นดีที่สงบ
แดนที่พบพระธาตุงามธารน้ำใส
มีดอยสูงช้อนสลับประทับใจ
ทอดยาวไกลล้อมเมืองอร่ามตา

เวียงเจดีย์คนมีธรรมสูงล้ำศักดิ์
เมืองภาพลักษณ์แหล่งคนดีที่ทรงค่า
เมืองกำหนดนักบุญแห่งล้านนา
ชัยวงศา ศรีวิชัย พระขาวปี

เมืองลิกไนท์
เมืองไม้งามน้ำตกสวย
ดาญดื่นด้วย ธรรมชาติอร่ามสี
ชนรุ่งเรืองเมืองคนงามน้ำใจดี
ถิ่นแดนนี้ คือ ลี้ สวรรค์เวียงวิไล

ประพันธ์โดย..วีระวงศ์ สุวรรณพินธุ์
สามครูบาที่ได้รับความเคารพนับถือมากในภาคเหนือ

ครูบาศรีวิชัย ... วัดบ้านปาง (บ้านเกิด อ.ลี้)

ครูบาขาวปี๋ ... วัดพระพุทธบาทผาหนาม

ครูบาวงศ์ ... วัดพระบาทห้วยต้ม


อำเภอลี้จึงเรียกกันว่า เมืองสามครูบา

อยากให้ทุกท่านได้ร่วมบุญ กับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ค่ะ เล็กน้อย แต่เป็นเนื้อนาบุญอันยิ่งใหญ่

 

ร่วมบุญบูรณะวัดหล่ายหิน 500 บาทครับ

 

สิงห์นั้นอดรนทนไม่ได้ กับท่าทีของพ่อบ้าน ที่รู้ทั้งรู้ว่าใครเป็นใครแล้ว
ยังบังอาจอวดดี กล้าสบพระเนตรท้าทาย อีกทั้งวาจายังหมิ่นเกียรติ มิควรที่มันจะมีหัวอยู่บนบ่า
ให้มันผู้ใดได้เอาเยี่ยง คิดคดเป็นกบฏได้อีก สิงห์ผุดตัวจะลุกขึ้น
แต่เหมือนเจ้าหอหน้าจะรู้ ทรงยกพระกรขึ้นข้างหนึ่ง

" หยุด " พระสุรเสียงก้องไป แต่ไม่ใช่ทรงตะโกน เสียงนั้นราวกับทรงขบพระทนต์ด้วยความแค้น

พระอนุชาหันพระพักตร์มามองหน้าสิงห์ แล้วใช้สายพระเนตรทำท่าเป็นนัยยะ ให้สิงห์เขยิบตัวมานั่งข้างพระองค์

"ก็คงจะเป็นจริงดั่งเจ้าว่า หากไม่เสียทีต่อโชคชะตา เพียงแต่โชคชะตาข้า
สูงส่งนัก คงไม่เพลี่ยงพล้ำให้กับขุนนางแก่ๆ หรือแม้แต่ข้าเก่าเต่าเลี้ยงของพ่ออยู่หัว
ที่เลี้ยงไม่เชื่อง สมคบคิดกับพวกโจรป่าห้าร้อย คิดจะตีอโยธยา อันรัศมีของกา
คงจักเทียบหงส์มิได้ ยิ่งรัศมีของอีแร้งที่คอยกินซากศพ อยู่สุขบนความตายของผู้อื่น
แล้วยังลำพองในของเน่าเหม็น ข้าก็นึกเวทนา แม้นตายตกไปก็ลงนรก ยิ่งเวลาฝูงกา
ฝูงแร้งกรีดเสียง ข้ายิ่งชวนเวทนา ในความทุรนทุรายหิวกระหายของพวกมัน"

 

สีหน้าพ่อบ้านเปลี่ยนจากเขียวเป็นม่วงด้วยความโกรธ ยังมิทันจะได้ตอบโต้
เจ้าหอหน้าก็ผุดลุกขึ้น แล้วตรัสต่อไป ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"เมื่อท่านมิอยากรับไมตรี มิชอบทอง มิอยากขายข่าว ข้าก็จักไม่บังคับ
แต่ข้าคงจักรออยู่ที่นี่มิได้ กลิ่นอับเวียนหัวเหลือทน ยิ่งกว่ากลิ่นภูติโหงพราย
กระหายซากศพ กลิ่นสุดจะทนเหมือนพวกอีแร้ง"

แล้วพระอนุชา สิงห์ และคณะ ก็เดินลงเรือนไป อย่างสง่างาม ท่ามกลางสายฝน
ที่ตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา เมื่อพ้นชานเรือนออกมา ก็พบคนของพ่อบ้าน ยืนถือดาบ
รออยู่ สิงห์ก้าวไปข้างหน้าอย่างลืมตัว อารมณ์นั้นอยากจะฟันหัวคนให้กระจุย เลือดล้างผืนดิน
แต่พ่อบ้านเดินตามหลังมา แล้วส่งสัญญานให้พวกชาวบ้านหยุด

เจ้าหอหน้าเดินฝ่าวงล้อมไป ด้วยพระพักตร์เรียบเฉย แล้วเดินตรงไปที่ใต้ร่มไม้ที่ผูกม้าไว้
ควบออกไปด้วยพระอารมณ์ โดยมิรอผู้ติดตามทั้งหลาย ทุกคนในคณะรีบขึ้นมาควบไป มุ่งตรงสู่อโยธยา

 

ร่วมทำบุญวัดหล่ายหิน 500 บาท ครับ