วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ทองคำที่ใช้ในการหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ 130 กิโลกรัม

 

15.18 เททองหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

คณะพระวิหารน้ำน้อยร่วมเป็นเจ้าภาพทองคำหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

บรรยากาสของงานอากาศเย็นสะบายลูกหลานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากันมากทั้งพระ และฆราวาส

 

ผมขอโมทนาบุญด้วยครับพี่ สาธุๆๆ
ได้เจอหน้าทักทายกันแล้วก่อนวันงานครับ

 

ยินดีอย่างยิ่งครับ
ก็มีหลายคนที่เข้ามาเจอหน้าทักทาย ผมเองช่วงนี้ก็มีโอกาสพบหลายๆคน ตอนกลางคืนชองวันที่ 8 ขณะที่ดูวิดิทัศ รวมถึงประวัติของพระเจ้ามังรายมหาราชสมัยเชียงแสนเรื่อยมาจนถึงชาติปัจจุบันของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็สะท้อนใจเข้าใจในความยากลำบากของพ่อ แล้วก็นึกถึงอดีตพี่ๆน้องๆทุกๆคน ที่หากว่าตายกันชาตินี้ทุกคนตายแล้วก็ตายกันเลย ไม่เกิดขึ้นมาเพื่อตายใหม่ ทุกคนจะจบกิจของตัวเองลงแล้วในไม่ช่้าไม่นานคือชาติปัจจุบัน
แต่พุทธภูมิอย่างผมยังไม่จบ ก็นั่งดูไปแล้วก็คิดไป เมื่อไรหนาเราจะสิ้นสุดการเดินทาง กว่าเราจะมีหมู่คณะญาติมิตรที่อย่างกับเราอยู่ในครอบคร้วที่รู้ใจแบบอยู่กับพ่อกับแม่ อย่างที่เป็นหมู่คณะแบบคณะวัดท่าซุงเราจะใช้เวลาอีกเท่าไร ผมก็นึกเรื่อยเฉื่อยไป ต่อๆไปใจมันมีแต่จะร้องไห้อาลัยหาพี่น้องหมู่คณะที่รู้ใจที่คุ้นเคย ที่เคยเกิดร่วมพี่ร่วมน้องกันมานับชาติไม่ถ้วน แต่นี้ไปเขาจะจบกันแล้ว

วันที่มีการเททองหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผมเองมีวาสนาได้จุดเทียนชนวนถวายให้หลวงพี่ท่านเจ้าคุณภาวนากิจวิมลท่านจุดเทียนชัยเพื่อทำพิธีบวงสรวงคุณสมบัติความเป็นเลิศด้านกตัญญูกตเวทิตาของท่าน ทำให้ท่านน้ำตาใหลท่านต้องถอดแว่นตาเช็ดน้ำตาก่อนจึงจุดเทียนชัย ผมเองนั่งคุกเข่าถือเทียนชนวนอยู่ข้างๆท่านก็วูบตาพร่าพรายคิดถึงทั้งหลวงพ่อคิดถึงทั้งพี่ใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าว่าท่านเป็นเลิศจริงๆด้านกตัญญูกตเวทิตาสมกับที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านได้กำหนดคุณสมบัติไว้ ความตอนหนึ่งว่า เจ้าอาวาสวัดท่าซุงองค์ต่อไปต่อจากท่านต้องมีคุณสมบัติด้านความกตัญญูกตเวทิตา

 

อีกหนึ่งแห่งความทรงจำที่จะขอจดจำจาลึกไว้ในดวงใจตลอดไปที่มีโอกาสมีวาสนาขึ้นไปบนเวทีร่วมเททองหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ
ต้องกราบระลึกถึงพระคุณอันไพศาลหาประมาณไม่ได้ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อและท่านผู้มีพระคุณทั้งหมด โดยฉะเพาะอย่างยิ่งหลวงพี่โอ การที่มีวาสนาขึ้นไปร่วมอยู่ในแถวของพระสุปฏิปันโณทั้งหลายในขณะที่ท่านทำพิธีกำหนดจิตและสวดบทพุทธคุณขณะเททอง เป็นเพราะหลวงพี่โอท่านสุขภาพไม่แข็งแรงยืนทรงกายไม่ค่อยจะไหวท่านมีอาการเซหน้าเซหลังยืนโงนเงนไปมา ผมจึงได้มีวาสนาไปประคองท่านขณะที่ท่านยืนในพิธี ทำให้มีโอกาสใกล้ชิดในพิธีเททองหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงพ่อในครั้งสำคัญยิ่งในช่วงชีวิตนี้ ครั้งเดียวเท่านั้นสำหรับชีวิตผม และของลูกหลานหลวงพ่อทุกคนที่จะมีโอกาสได้ทำแบบนี้ คงไม่มีใครมีอายุยืนยาวอยู่ถึงได้ทำพิธีครบรอบอายุสองร้อยปีของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นแน่

 

เมื่อจบงานหล่อรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แก้วในอนาคตกาลคู่หนึ่งสภาพของแก้วที่กำลังได้รับการเจียระไนเป็นแบบนี้ ร่วงทั้งคู่เพราะตรากตรำงานหนักมาอย่างต่อเนื่อง
้
แก้วในโลกแห่งความเป็นจริง เส้นทางในการบำเพ็ญเพียรที่กว่าจะถึงที่หมายไม่รู้ว่าจะต้องเหนื่อยยากไปอีกนานเท่าไร

 

วันนี้วันพระแต่ไม่ได้ใส่บาตรทำบุญเพราะต้องรีบทำความสะอาดเก็บกวาดขยะในมหาวิหาร12ไร่แต่เช้า ตั้งใจกันว่าจะถวายอาหารพระตอนเพลก็ยุ่งงานจนลืมจนเลยเวลา

แก้วเล็กที่ต้องการสวยจัดในอนาคตกาล จึงทำการเสริมสวยเป็นการใหญ่นั่นคือพาคนงานช่วยกันกำจัดขยะ

 

สวัสดีท่านทั้งหลาย

ก่อนอื่นต้องขออนุโมทนาในกุศลเจตนา ที่ท่านทั้งหลายได้กระทำแล้วด้วยดี สาธุ

เราหายหน้าไปนาน ก็ไม่มีอะไร ยังคงดำเนินชีวิตไปตามประสาคนที่ไม่มีความดีอะไรกับใครเขานะ

พระท่านว่า สัพเพสัตตามริตสันติ มรนันตังหิชีวิตัง หมายถึงสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ เกิดมาเท่าไร ตายหมดเท่านั้น และเราเองก็ต้องตายเหมือนกัน

ทุกอย่างในโลกนี้ต่างล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา ไม่มีตัวตนอะไรที่ไหน หาสาระแก่นสารอะไรมิได้ เมื่อตายแล้วก็จบกัน มีแต่เพียงความดี และความเลวเท่านั้นที่ติดตัวไป ในทุกภพ ทุกชาติ

ต้องขอโทษท่านทั้งหลายด้วยนะ ตัวเรานาน ๆ เข้ามาที ก็ไม่มีอะไรมากนะ มีแต่เรื่องของบ้านเมือง เรื่องของความเป็นอยู่ของราษฎร ประชาชนชาวไทย ไอ้เรามันก็มีความคิดอยู่แต่กับเรื่องเหล่านี้ เรื่องอื่นก็ไม่ค่อยจะได้คิดสักเท่าไร เนื่องจาก ตัวเองมีความคิดว่า คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายกันทุกคน ฉะนั้น การที่ได้เห็น ได้กระทำอะไรก็ตาม ที่จะมีส่วนทำให้คนอื่นเขามีความสุข จึงถือเป็นภาระ และหน้าที่ของเรานะ ไม่มีใครมามอบหมายหน้าที่นี้ให้หรอกนะ เรามอบหมายให้ตัวเอง

เมื่อพูดถึงเรื่องของบ้านเมืองแล้ว หลายคนก็อาจจะคิดไปว่า มันเป็นเรื่องที่ไกลตัว แต่เราคิดว่า ไม่ใช่ เพราะว่าถ้าบ้านเมืองสงบสุข ประชาชนชาวไทย อยู่กันอย่างปกติสุข มีการประกอบอาชีพ ทำมาหากิน กันได้อย่างมีความสุข แล้วจะมีอะไรที่ดีไปกว่านี้อีก ฉะนั้นเรื่องของบ้านเมือง จึงเป็นเรื่องของคนไทยทุกคน

และต้องขอขอบคุณ ท่านทั้งหลาย ที่มีหน้าที่ปกครองบ้านเมืองอยู่ในเวลานี้ อันได้แก่ คณะของทหาร และอื่นๆ ที่มารวมกัน เสียสละเพื่อบ้าน เพื่อเมือง หลายคนก็อาจจะคิดว่า ปฏิวัติคราวนี้ ก็คงจะเสียของอีก แต่เราคิดว่า ไม่เสียของแน่นอน เพราะดูได้จากเจตนา และความตั้งใจจริง ของบรรดาท่านทั้งหลาย ที่ได้กระทำอยู่ในเวลานี้

มิเสียแรงที่เป็นชายชาติทหาร ได้เคยให้สัตย์ปฏิญานไว้ต่อธงชัยเฉลิมพล ว่าจะจงรักภักดีต่อชาติบ้านเมือง และสถาบันพระมหากษัตริย์ ด้วยชีวิต และเลือดเนื้อ ตลอดจนปกป้องดูแล ประชาชนชาวไทยทุกหมู่เหล่า ให้อยู่เย็นเป็นสุข

นับว่าเป็นเกียรติยศ และเกียรติศักดิ์ แห่งนักรบไทยทุกคน ที่พึงมี

เรามีความเชื่อมั่นว่า ประเทศไทย ต่อจากนี้ไป จะมีความเจริญรุ่งเรืองสืบไป

มีอย่างหนึ่ง ที่เราอยากฝากให้ท่านทั้งหลาย เป็นข้อคิดนะ ในเรื่องของโครงการพระราชดำริ ต่าง ๆ ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ โครงการในพระราชดำริของทั้งสองพระองค์นั้น เกิดขึ้นจากน้ำพระทัยอันเต็มเปี่ยมไปด้วย พระเมตตา และกรุณา ที่ทั้งสองพระองค์ได้ทรงมีต่อประสกนิกรชาวไทยทุกคน ที่ต้องการให้คนไทยอยู่ดี กินดี มีความสุขกันโดยทั่วหน้า

เราอยากให้ท่านทั้งหลาย ที่มีอำนาจปกครองประเทศอยู่ในเวลานี้ ตลอดจนบรรดา ข้าราชการในทุก ๆ หมู่เหล่า ได้โปรดทำความเข้าใจในโครงการพระราชดำริต่าง ๆ และดำเนินการสานต่อ เพื่อให้เกิดประโยชน์สุขต่อราษฎร อันเป็นความตั้งพระทัย ของทั้งสองพระองค์ท่าน

ถ้าท่านทั้งหลายจะบอกว่า ท่านรักและเทิดทูลในทั้งสองพระองค์ รักและเทิดทูลในสถาบัน ฯ ก็ควรที่จะดำเนินการ ในทุก ๆ บริบท ในการที่จะนำพา โครงการในพระราชดำริ ต่าง ๆ ให้ดำเนินอยู่ต่อไป อย่างต่อเนื่อง ให้เสมือนว่า พระองค์ท่านทั้งสอง ได้ทรงเสด็จพระราชดำเนิน ไปเยี่ยมเยียนราษฎรของพระองค์อยู่เสมอ เพราะเมื่อใดที่ราษฎรของพระองค์ท่าน อยู่ดีมีสุข พระองค์ท่านก็จะพลอยมีความสุขไปด้วย

เป็นหน้าที่ของคนไทย ในเรื่องที่ว่า ต้องช่วยกันพยายาม สนับสนุน ให้คนดี มีความสามารถ ได้มีส่วนเข้ามาปกครองบ้านเมือง ตลอดจนช่วยกันป้องกันคนที่ไม่ดี ไม่ให้มีโอกาสได้เข้ามาปกครองบ้านเมือง เพราะว่าเราไม่สามารถทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ ซึ่งเป็นพระราชดำรัส ของพระองค์ท่าน

หากทำได้เพียงเท่านี้ ชาติบ้านเมือง ก็จะมีความสงบสุข และเจริญรุ่งเรื่องสืบไป

เราขอให้บรรดาท่านทั้งหลาย ที่มีอำนาจปกครองบ้านเมืองอยู่ในขณะนี้ ตลอดจน ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ และพลเรือน ทุกท่าน ได้โปรด รักษาสัจจะวาจา ที่ได้เคยถวายสัตย์กันเอาไว้

การทำความดี และความเลว แม้ว่าบางทีอาจจะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ก็ตาม แต่ตัวของท่านนั่นแหละที่จะรู้ดีที่สุดว่า ตัวของท่านนั้น ทำความดี หรือว่าความเลวอยู่

ลาภ ยศ สรรเสริญ ต่าง ๆ ตลอดจน ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของนอกกาย ตายไป ก็ไม่มีใครเอาติดตัวไปได้นะ มีแต่ความดี และความเลวเท่านั้น ที่จะติดตัวกันไป

เราขอตั้งสัจจะอธิษฐาน ขอให้ท่านทั้งหลาย ที่มีส่วนในการปกครองดูแลชาติบ้านเมือง จงมีจิตใจที่เข็มแข็ง และอดทน ซื่อสัตย์สุจริต และรักษาสัจจะวาจา ที่ได้เคยให้สัตย์ปฏิญานไว้ เพื่อประโยชน์สุขของประชาชนชาวไทยทุกคนด้วยเทอญ

 

เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ท่านเจ้าคุณภาวนากิจวิมลทำพิธีบวงสรวงในมหาวิหาร12ไร่เพื่อจะอัญเชิญพระประธาน และรูปพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน เคลื่อนย้ายจากตำแหน่งเดิม ทำการตอกเสาเข็ม รองรับพระพุทธรูปองค์ที่จะสร้างขึ้นใหม่ ซึ่งมีหน้าตักประมาณ 6 เมตรกำหนดแล้วเสร็จก่อนงานกฐินวัดท่าซุงในปีนี้

 

ขออนุโมทนาด้วยครับพี่ สาธุ

อยู่ทางโลกนี่เป็นทางมาแห่งธุลีจริงๆตามคำตรัสของพระพุทธเจ้า

“ฆราวาสเป็นทางคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง”

ต้องใช้ปัญญาและกำลังใจมาก เพื่อต่อสู้กับเหล่าธุลีต่างๆ

แวะมาทักทายครับ


.

 

สวัสดีทุกๆคนครับ

เดี๋ยวมาต่อ

 

สวัสดีท่านทั้งหลาย

ขออนุโมทนา ในกุศลเจตนาที่ท่านทั้งหลายได้กระทำแล้วด้วยดี สาธุ โดยเเฉพาะท่านพี่ PCO นี่ต้องมโทนาเป็นกรณีพิเศษนะ ก็คนเขาพิเศษนี่นะ ธรรมดาไม่ได้เลย

ไม่ต้องกลัวเหงานะท่านพี่ อย่างน้อยก็ยังมีผมอีกคน ที่คงยังเวียนว่าย ตาย เกิด ในวัฏฏะแห่งนี้ ไปกับท่านพี่ แม้บางทีอาจจะคลาดกันไปบ้าง แต่ก็ยังวน ๆ เวียน ๆ กันอยู่อย่างนี้แหละนะ ก็ดูแล้ว ระยะเวลาคงยาวมากนะ เทวดาท่านคงเหนื่อยมากเลย ที่ทุก ๆ 100 ปี ท่านเอาผ้าบาง ๆ ลงมาลูบเขาพระสุเมร จนกว่าจะเตียนลง ทำอยู่อย่างนั้น นานเท่านาน ตัวของเรา ก็ยังคง เวียน ๆ วน ๆ อยู่กับวัฎฎะ ไปเรื่อย ๆ นะ กว่าจะถึงฝั่ง

เราเข้าใจความรู้สึกของท่าน PCO ได้เป็นอย่างดีเลย บางทีมันก็เหงา ๆ อ้างว้าง ไม่รู้ว่าวันข้างหน้า (ชาติหน้า) จะไปพบกับอะไร คนที่รู้จัก ก็พากันเอาตัวรอด เข้าพระนิพพาน กันไปโดยส่วนใหญ่แล้ว เหลือไม่มาก ที่เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมา มันก็ต้องเหงาเป็นธรรมดานะ บางทีเราก็ยังคิดเลย ว่าเป็นการเดินทางที่หาจุดสิ้นสุดแทบไม่เจอเลย มันอีกยาวไกลมาก

แต่สิ่งหนึ่งที่ยังมั่นคง และมั่นใจ ก็คือ ยังคงมีสรรพสัตว์น้อย ใหญ่ทั้งหลาย อีกมากมาย เหลือคณานับได้ ที่ยังต้องเวียน ว่าย ตาย เกิด ในวัฎฎะสงสาร ด้วยเหตุผลนี้ เราก็ยังคงมั่นคงต่อไปในความตั้งใจ ที่จะอยู่คอยนำพาสรรพสัตว์เหล่านั้น ให้พ้นไปจากวัฎฎะ ให้จงได้ ในวันหนึ่งข้างหน้า

ส่วนใครจะ เดินทางตามเราไป หรือไม่ อย่างไร ไม่ได้กังวล อยู่กันไป เกิด ตามกันไป ช่วยเหลือกันไป ก็จะมีคนเข้าใจ และรับรู้ และศรัทธาในที่สุด เราก็จะคอยเก็บเกี่ยว ดวงจิตทั้งหลาย สรรพสัตว์น้อย ใหญ่ทั้งหลาย ที่ยังคงต้องทนทุกข์ อยู่ในวัฎฎะ ที่ยังหาทางสว่างของตัวเองไม่ได้ เราจะเป็นดั่งหิงห้อย ที่ส่งแสงเรืองรอง ในคืนข้างแรมอันมือมิด

ซึ่งนานไป หิงห้อยตัวน้อยนี้ ก็คงจะค่อย ๆ เติบใหญ่ สามารถให้แสงสว่างที่เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ แห่งการบำเพ็ญบารมี สัตว์ผู้ยากทั้งหลาย ที่เราเดินทางไปพบเจอ หากเขาเหล่านั้นขาดที่พึ่ง เราก็จะเป็นที่พึ่งให้กับเขาเหล่านั้น ตามกำลังที่จะพึงกระทำได้ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป สักวัน ก็คงจะถึงฝั่งได้ในที่สุด

เราปรารถนา เพียง นำพา ดวงจิตทั้งหลาย ที่ยังต้องทนทุกข์อยู่ ให้รอดพ้นไปเสียจากความทุกข์ทั้งหลาย เท่านั้นเอง ขอเพียงได้เห็นว่าท่านทั้งหลาย บรรดาสรรพสัตว์ น้อย ใหญ่ ทั้งหลาย มีความสุข ไม่ว่าความสุขนั้น จะเกิดจาก ความช่วยเหลือของผู้ใด เราก็ยินดี สนับสนุนเสมอ แต่ถ้าตัวแห่งเราพอจะมีความดีอยู่บ้าง ในการนำพา ช่วยเหลือ ผู้ใดได้ เราก็พร้อมเสมอ ที่จะเข้าช่วย อย่างเต็มกำลัง

หวังเพียงอย่างเดียว ให้ท่านทั้งหลายมีความสุข ส่วนตัวของเราเองนั้นไม่ต้องการสิ่งใดเลย ขอเพียงได้เห็นผู้อื่นเป็นสุข ใจของเรามันก็เพียงพอแล้วนะ

บ้านเมืองกำลังไปได้ด้วยดีนะ เราเองก็ดีใจ ที่กระแสแห่งความดีงาม และความหอมของศีล ของธรรม กำลังครอบคลุม เข้าไปในจิตใจ ของท่านทั้งหลาย ผู้ที่มีอำนาจปกครองบ้านเมืองอยู่ในขณะนี้

เมื่อผู้นำ ผู้ที่ปกครองประเทศ มีศีล มีธรรม ราษฎรทั้งหลาย ประชาชนทุกหมู่เหล่า ก็จะพลอยมีความสงบสุขตามไปด้วย

ความฝันแห่งเรา ตั้งแต่สมัยยังเยาว์วัย คงจะใกล้ความจริงเข้ามาทุกทีแล้วซินะ

ในวัยเด็ก เราชอบคิด ชอบฝันว่า อยากให้ผู้คน อยู่ร่วมกันอย่างสงบร่มเย็น ไม่มีโจรผู้ร้าย ไปไหน มีแต่คนยิ้มแย้มแจ่มใจ สงบร่มเย็นด้วยศีล ด้วยธรรม

สังคมของผู้คน เป็นสังคมของศีลห้า หรือกุศลกรรมบทสิบประการ คือต่างก็เคารพในสิทธิ์ ซึ่งกันและกัน ไม่เบียดเบียนกัน ทั้งมนุษย์ และสัตว์อยู่ร่วมกันอย่างปกติสุข ไม่เข่นฆ่ากัน

ซึ่งอันที่จริงแล้ว ทุก ๆ ดวงจิตที่เกิดมา แรกทีเดียว ก็มีความบริสุทธิ์ ด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่เมื่อวันเวลาผ่านไป เผชิญกับสิ่งเร้าต่าง ๆ ความอยาก ความเศร้าหมอง ของจิตใจจึงบังเกิดขึ้น

ถ้าเพียงแต่ท่านทั้งหลาย หันเข้าหาศีล เข้าหาธรรม จิตใจของท่านทั้งหลาย ก็จะมีความสว่างไสว สงบเยือกเย็น ย้อนกลับไปสู่สภาพแรก ๆ แห่งการก่อกำเนิดของดวงจิตได้นะ

อีกไม่ช้า เราก็คงจะได้เห็น แผ่นดินธรรม แผ่นทอง เรามีความเชื่อมั่นอย่างนั้น และก็คิดว่า เทวดาทั้งหลาย ก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน และท่านก็คงมีความเมตตา คอยดูแลเอาใจใส่ในเรื่องนี้

เมื่อเมืองไทย กลายเป็นแผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใจ จิตใจอุดมด้วยศีล ด้วยธรรม พระพุทธศาสนา ก็จะกลับมาเจริญรุ่งเรื่องอีกครั้ง คล้ายดังในสมัยพุทธกาล อันจะทำให้พระศาสนาอยู่ยืนยาวต่อไป จนครบ 5000 ปีตามพุทธดำรัส

ตัวของเราเอง ก็มีหน้าที่รักษาพระพุทธศาสนาให้อยู่ดำรงค์ ต่อไปตามพระประสงค์ ขององค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าท่าน เพื่อเป็นการขนสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้เข้าสู่พระนิพพาน จนกว่าจะสิ้นพระศาสนา

ภาระ และหน้าที่นี้ ก็ต้องกระทำต่อไป ทั้งในชาตินี้ และชาติต่อ ๆ ไป ส่วนจะทำได้มาก ได้น้อย ก็จะทำไป

พระท่านว่าใด ๆ ในโลกล้วนอนิจจัง จะมีก็เพียงแต่ ความดี และความเลว เท่านั้น ที่จะติดตัวไป

 

15 สิงหาคม 2559 ทำการยกย้ายพระประธานในมหาวิหาร12ไร่ เพื่อทำการสร้างพระประธานองค์ใหม่หน้าตักประมาณ 6 เมตร

 

จะเก็บภาพเหล่านี้ไว้ในดวงใจตลอดไปเป็นพุทธานุสติตลอดกาล

เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ผมและคุณแก้วเล็กทำพิธีบวงสรวงที่หน้าพระประธานองค์เดิมที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านสร้างไว้เป็นสมบัติพ่อให้

ทำให้ผมและหมู่คณะเล็กๆมีโอกาสมีวาสนาได้มาร่วมอยู่ในเหตุการณ์ที่จะนำพาหมู่คณะได้สร้างพระประธานองค์ใหม่ร่วมกับท่านเจ้าคุณเจ้าอาวาส และหมู่คณะลูกหลานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกๆท่าน

 

วันนี้ที่พระวิหารน้ำน้อยมึการเตรียมงานทำบุญประจำปี ปีนี้เป็นปีที่ 40 นับจากมีการสร้างพระวิหารมา เป็นสมบัติพ่อให้อีกอย่างหนึ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ไว้แก่หมู่คณะลูกหลานบริษัทบริวารทั้งหลาย

ปีนี้ไม่มีรูปการเตรียมงานมาบันทึกไว้เพราะผมไม่ได้อยู่ใกล้ ปีนี้มีเพียงคุณแก้วใหญ่และคณะทั้งหมดอยู่ดูแล แก้วเล็กอยู่ดูแลงานที่วัดท่าซุงไม่ได้มาร่วมงาน ก็เป็นการซักซ้อมเตรียมความพร้อมกันไปนับภพนับชาติไม่ได้ถึงความพลัดพรากจาก คน สัตว์ สิ่งของ ที่มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เสื่อมสลายไปในที่สุด ไม่มีอะไรเป็นสาระแก่นสาร นอกจากความทุกข์

ท่านเจ้าคุณภาวนากิจวิมลก็จะเดินทางมาถึงพระวิหารน้ำน้อยในช่วงบ่ายของวันนี้

 

ได้มีโอกาสกลับไปทำบุญประจำปีที่พระวิหารน้ำน้อย เป็นปีที่สำคัญอีกปีหนึ่งคือครบรอบสี่สิบปีที่มีการสร้างพระวิหารเป็นต้นมา ปีนี้มีคนมาในงานมากจนเต็มพื้นที่เป็นที่น่ายินดีเป็นอย่างยื่ง เกินความคาดหมายของผมและคณะกรรมการพระวิหาร

ก่อนวันงานก็เป็นห่วงว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ตลอดเวลากว่ายี่สิบปีที่มีการจัดงานประจำปี ผมไม่เคยห่างอย่างในปีนี้ ทุกๆปึจะมีการเตรียมงานก่อนวันงานเราใช้เวลากันเป็นเดือนในการเตรียมการต้อนรับคณะพระที่มาจากวัดท่าซุงและพระอาคันตุกะที่มาในงาน

แต่เมื่อมาถึงเห็นการเตรียมเงานและความพร้อมในทุกๆด้านก็เบาใจ

คุณแก้วใหญ่ได้ทำหน้าที่การเป็นตัวแทน การเป็นแม่งานดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยของสถานที่ ด้านอาหาร และด้านอื่นๆทำได้ดี เมื่อจบงานในตอนบ่าย ณ สนามบินหาดใหญ่ท่านเจ้าคุณภาวนากิจวิมล ท่านได้เอ่ยชมคณะกรรมการพระวิหารว่าปีนี้จัดงานได้ดี เรียบร้อยสมบูรณ์ดี ก็ขอขอบคุณคณะกรรมการพระวิหารที่ทุกๆคนที่ทำหน้าที่กันได้เป็นอย่างดี รวมทั้งคณะสรัทธาสาธุชนทั้งหลาย หมู่คณะที่เคารพรักในพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุงที่ได้ร่วมกันจัดงาน และดำเนินงานกันจนจบงานลงไปอย่างสมบูรณ์แบบ

ก็ขออาราธนาพระบารมีตั้งสมเด็จองค์ปฐมบรมครูเป็นต้นลงมามีพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุงเป็นที่สุด

และขออ้างถึงกุศลผลบุญราศรี ชื่อว่าบุญทานกองการกุศลทั้งปวงที่ข้าพระพุทธเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้ว ในการการปรารถนาพระโพธิญาณในแบบวิริยาธิกะพิเศษตั้งแต่ต้นจนถีงบัดนี้ และที่จะมีเกิดขึ้นต่อเนื่องไปในอนาคตกาลอันเอนกอนันต์นั้น จงส่งผลให้ท่านทั้งหลาย หากว่ายังต้องท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ยังไม่บรรลุมรรคผลเข้าถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใด

ขอคำว่ายากจนเข็ญใจ คำว่าไม่มี คำว่าขัดข้อง คำว่าไม่รู้ คำว่าไม่สามารถ คำว่าเป็นที่สองรองใครขอจงอย่าได้มีกับท่านทั้งหลาย

พวกเราจัดงาน ดำเนินงานกันด้วยความสมบูรณ์บริบูรณ์ฉันใด ก็ขอให้ทุกๆท่านจงเป็นผู้มั่งคั่งล้นเปลี่ยมสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวงฉันนั้น นับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน เทอญ

 

วันเสาร์ที่20สิงหาคม2559เวลา 18.00 ท่านเจ้าคุณภาวนากิจวิมล หลวงพี่ชัยวัฒน และพระวิชิต ได้เดินทางมาถึงพระวิหารน้ำน้อย

เมื่อมาถึงท่านได้เมตตาเดินทักทายคณะสรัทธาทั้งหลาย