ถ้าบรรลุโสดาบันแล้วจะเสื่อมลงมั้ยครับ

ตามความเข้าใจของผมนะครับ เมื่อบรรลุมรรคผลขั้นใดแล้ว อารมณ์และสติควรดำเนินไปตามขั้นนั้นอยู่ตลอดเวลา โดยไม่เสื่อมลง

 

เสื้อมครับหากไม่รักษา และพัฒนาต่อ ไปยึดติดทำไมครับ ทำต่อไปดีที่สุดเท่าไหนเท่านั้นครับ

ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

สังโยชน์ 3 สิ้นแล้ว มองอย่างไรก็ไม่ใช่ปถุชน แล้วจะให้กลับมาเป็นปถุชนได้อย่างไร

 

อาจดูเหมือนจะ...ใช่...สำหรับผู้มอง

แต่จริงๆแล้วสำหรับผู้ถูกมองหรือผู้ปฏิบัติเองย่อมต้องรู้ตัวเองดีว่ารักษาศีลให้บริสุทธิ์ได้มากน้อยแค่ไหน จึงเป็นการยากที่เราจะใช้แค่ตามองและตัดสิน นี่จึงเป็นเรื่องปัจจัตตัง จะรู้ชัดเจนได้ก็แต่ตัวของผู้ปฏิบัติเอง


ตามความเข้าใจ และ ความรู้อันน้อยนิด พอจะพูดได้ว่า สำหรับ ผู้ปรารถนาจะเป็นพระโสดา หากปราศจากความเพียรในการเจริญสติ และบวกกับสมาธิที่อ่อนกำลังแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับทหารที่ขาดการฝึกฝนและไม่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ มิหนำซ้ำ สมองก็ช้า ปัญญาก็ทึบ นึกไม่ออกคิดไม่ทันว่าควรต้องเอาอาวุธชนิดใดมาสู้กับศัตรูข้าศึกประเภทไหน สุดท้าย ทหารเอกก็อาจจะบาดเจ็บมีบาดแผล เล็กน้อยไปจนถึงสาหัส อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับกำลังวังชาของแต่ละนาย

สติที่ไม่สมบูรณ์ ก็ทำให้การรักษาศีลให้สมบูรณ์ได้ยาก
เพราะในศีลทั้ง 5ข้อ แต่ละข้อ ถ้าพิจารณาลงไปแล้วจะมีความละเอียดของศีล ที่มากกว่าเราท่องจำตามกันมา อันมีเจตนาเป็นที่ตั้งเป็นหลัก

พระโสดาเบื้องต้นก็จะทรงๆเสื่อมๆ หากไม่ฝึกสติ แต่ที่ต่างจากปุถุชนนิดนึงคือ พระโสดาจะละลึกสติได้ไว เพราะได้ผ่านการฝึกสติและความดีนั้นๆมาบ้าง หากฝึกจนเป็นนิสัยและเกิดความชำนาญแล้ว เวลามันเสื่อมก็รู้ว่าเสื่อม รู้ปุ๊บก็ตั้งใจใหม่ปั๊บ อาศัยความเพียรหรือความถี่ และมีเป้าหมายชัดเจนที่เดียวคือพระนิพพาน ปฏิบัติเรื่อยไปโดยไม่ได้สนใจหรือให้ความสำคัญกับสมมุติบรรญัติว่าตัวเองจะ ต้องเป็นอะไร หรือ เป็นอะไรแล้ว

ดังนั้น พระโสดาเบื้องต้น จะยังสามารถ......
ทรงตัว เป็นพระโสดา ได้ หาก มีสติ และ ศีล 5 บริสุทธิ์
ทรงตัว เป็นพระโสดา ไม่ได้ หาก ขาดสติ และ ศีล 5 ไม่บริสุทธิ์

นอกจากศีลที่รักษาอย่างเคร่งครัดแล้ว การรักษาจิตให้อยู่ในขั้นพระโสดายังมีปัจจัยอื่นๆที่ต้องละลึกและทำอยู่เนืองๆ มาสมทบด้วยค่ะ อ่านได้ตามลิงค์นี้ค่ะ

Bloggang.com : �������Ҫ� : �ط����ԡ�ٵ� �Ǻ����ҡ������ȹ� ��¾��പ��Фس��ǧ��;���Ҫ�����ҹ �Ѵ��ҫا

 

อาทิ สีลํ ปติฏฺฐา จ กลฺยาณานญฺจ มาตุกํ ปมุขํ สพฺพธมฺมานํ ตสฺมา สีลํ วิโสธเย
ศีลเป็นที่พึ่งในเบื้องต้น เป็นมารดาของกัลยาณธรรมทั้งหลาย เป็นประมุขของธรรมทั้งปวง เพราะฉะนั้น ควรรักษาศีลให้บริสุทธิ์


จะข้ามฝั่ง ต้องสร้างแพ ให้แข็งแรง
ถ้าให้แจง ขอบอกนัย สิขาสาม
เพียงมีศีล ดีทั้งหมด จะติดตาม
ทุกเรื่องความ เป็นกุศล คุณธรรม
จะย่างก้าว ตื่นหลับ นับเป็นกรรม
ทุกที่ทำ ศีลคุ้มอยู่ ดูออกไหม
เรื่องทั้งหมด ที่เกิดขึ้น นัยกายใจ
เราจะได้ ฝั่งกรรมดี มียอดแพ

เมื่อศีลดี สมาธิ ก็ตั้งมั่น
ปัญญาพลัน บังเกิด ด้วยเลิศเหตุ
รู้ยนัยธรรม ตามเป็นจริง คล้ายมีเวทย์
ความวิเศษ เกิดกับใจ ได้นิพาน
เป็นความจริง ตามภาษิต พระประธาน
นับเป็นงาน ก้าวแรก ให้ตนนี่
เพียงลำพัง ผู้เดียว สร้างแพดี
จากฝั่งนี้ ข้ามไปได้ สบายเอย

​

แปลว่า... ถ้าเราเพ่งดูพุทธภาษิตนี้ให้ดีๆ จะเห็นความสำคัญของศีลอย่างมหาศาล เพียงแค่ยินดีรักษาศีล ศีลจะช่วยให้ทุกย่างก้าว ของวันเวลาเป็นบุญ ล็อกกายใจเราให้อยู่แต่ฝั่งกุศล ธรรมทั้งปวงที่เข้ามาสู่ชีวิตจะถูกซักฟอก คัดกรองให้เป็นไปแต่เฉพาะนัยกุศลธรรม ส่วนฝั่งอธรรมทั้งหมดจะเข้าไม่ติด เพราะถูกศีลที่เรารักษาดีแล้วปิดกั้นไว้ (กิเลส 16 จะทำงานได้ยากในใจเรา เป็นต้น)....ขยายความว่า ศีลแต่ละข้อกว่าจะคลอดออกมาได้ (ศีลเป็นมารดาของกัลยาณธรรม) ล้วนประกอบไปด้วยความรู้ยิ่ง (อภิญญา) ผู้มีศีลดี จึงได้วิชาสามเป็นผลตามมาจากการเพ่งดูศีล จนเห็นที่มาของเรื่องราวในแต่ละข้อศีล... แปลต่อไปว่า ถ้าได้เป็นพระโสดาผล จะไม่เสื่อมด้วยมีปัญญาตัวประกอบจิต (ปัญญินทรีย์เจตสิก) เกิดขึ้นมารองรับ เป็นต้น ดังนี้แล...

 

ตอบตามตำรานะครับ บรรลุโสดาบันแล้วไม่เสื่อมคือไม่ถอยหลังลงมาเป็นปุถุชนอีก มีแต่รอเวลาที่จะบรรลุธรรมขั้นสูงขึ้นไป

 

บางครั้งคำเสื่อมนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่า ถูกทำลายเสมอไป แต่อาจหมายถึงการย่ำอยู่กับที่
หรือธรรมะไม่ก้าวหน้าคือโอกาสบรรลุธรรมเบื้องสูงต้องเลื่อนช้าออกไปก็เป็นได้
อุปมา เหมือนักศึกษาที่สอบผ่านปริญาตรีและ และกำลังพยายามเพื่อจะสอบให้ได้ปริญญาโทต่อไป
ความเสื่อมของนักศึกษานี้ก็คือการไม่สนใจการศึกษาฯลฯ ทำให้หมดโอกาสที่จะสอบผ่าน
ในชั้นที่สูงขึ้นไป หรือกว่าจะสอบได้ก็ต้องเสียเวลาอีกนาน ไม่ใช่ว่าความเสื่อมนี้หมายถึง
ไปถอดถอนปริญญาที่สอบได้แล้ว นี้คือข้อเปรียบเทียบ
ในขณะที่ความเจริญย่อมหมายถึงโอกาสที่จะบรรลุในธรรมเบื้องสูงได้เร็วขึ้น

 

เป็นพระอริยะแล้วเสื่อมได้หรือ

ถาม เมื่อปุถุชนเปลี่ยนเป็นอริยบุคคลแล้ว จะเสื่อมจากพระอริยบุคคลได้หรือไม่

ตอบ ผู้ที่เป็นพระอริยบุคคลแล้วจะเสื่อมไม่ได้ มีแต่จะเจริญขึ้น เป็นพระอริยบุคคลชั้นสูงขึ้นจนถึงชั้นสูงที่สุด แต่ถ้าเป็นพระอริยบุคคลชั้นสูงสุด คือพระอรหันต์แล้ว ก็เป็นอันสิ้นสุดกันแค่นั้น ไม่มีการเสื่อม คือใครเป็นพระอริยะชั้นไหนก็เป็นพระอริยะชั้นนั้นไม่เลื่อนต่ำลง แต่เลื่อนสูงขึ้นได้ ทั้งนี้เพราะ ผู้ที่เป็นพระอริยะนั้นท่านตัดกิเลสได้ตามลำดับมรรค
อย่างพระโสดาบันตัดทิฏฐิกิเลสและวิจิกิจฉากิเลสไปแล้ว ไม่กลับมาเกิดอีก ถ้าพระโสดาบันเสื่อมได้ ท่านก็ต้องเสื่อมมาเป็นปุถุชน ปุถุชนนั้นยังละกิเลส ๑๐ ไม่ได้เลยสักอย่างเดียว ถ้าเป็นอย่างนั้นกิเลส ๒ อย่างที่พระโสดาบันละเป็นสมุจเฉทไปแล้ว ก็กลับมาเกิดแก่พระโสดาบันผู้เสื่อมมาเป็นปุถุชนได้อีก และถ้าเป็นเช่นนั้นความเป็นพระอริยะจะประเสริฐอะไร ในเมื่อพระอริยะแปลว่าผู้ประเสริฐ และความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อไม่สามารถจะช่วยให้สัตว์ทั้งหลายพ้นจากทุกข์ได้ และพระพุทธเจ้าเองก็อาจเสื่อมลงมาเป็นบุคคลธรรมดาผู้มีกิเลสบริบูรณ์ได้เช่นกัน
ข้อสำคัญ ถ้าเป็นพระอริยะแล้วเสื่อมได้ ศาสนาพุทธจะวิเศษไปกว่าศาสนาอื่นละหรือ และพวกเราจะมาเจริญมรรคมีองค์ ๘ กันไปทำไม ในเมื่อไม่สามารถจะละกิเลสให้ขาดไปจากสันดานได้ ละแล้วก็กลับมาเกิดได้อีก จะมีประโยชน์อะไรกับการเจริญมรรค และการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า
หวังว่า คำตอบนี้คงชัดเจน

�ҹһѭ�ҷ�� ��.��繾�����������������������

 

ผมว่าอาจะต้องเเยก เป็น 2 ประเด็นครับ

พระโสดาบันคืออะไร
1 มีศีล 5 ครบ --- วันดีคืนดีคุณผิดศีลไหมล่ะ
2 นับถือ พระ อย่างจริงใจ --- จริงจังไหมทุกขณะจิต (เห็นว่าท่านมาสั่งสอนคนให้มีความสุขพ้นทุกข์ยากที่จะมีใครเข้่าใจมาสั่งสอนได้เช่นนี้ ใจไม่ขัดสงสัยในจุดนี้ หรือไม่)
3 เห็นว่ากายนี้เป็นทุกข์--- เข้าใจจริงไหมทุกขณะจิต

สรุปว่า สรุปเเล้วถ้าคุณเข้าใจได้จริง ซึ้งใจเเบบสุดๆเเล้วคุณไม่ต้องถามใครล่ะ คุณรู้เองว่าจิตเราเป็นอย่างไร (เเนะนำว่าต้องทำวิปัสณาญาน เรื่องของกายเพิ่มครับ เห็นว่ากายไม่ดีอย่างไร ผมขอเเนะนำแบบของผมนะ คือ 1 เราทำทุกอย่างในชีวิตเพื่อหล่อเลี้ยงกายนี้ ลำบากทุกอย่าง ตื่นเเต่เช้า รถติด ทำงาน ปัญหาที่ทำงาน สุขภาพ เพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายนี้ เราอาบน้ำ เรากินทุกวันเพื่อ ร่างกายนี้ เเต่ร่างกาบตอบแทนเราด้วย ความแก่ เจ็บ ตาย เราคิดๆดูเเล้วว่าไม่คุ้มล่ะ กับการมาเกาะร่างกายนี้เสียเปรียบ 2 ร่างกายไม่ดีจริง คือ เป็นเครื่องผลิต ขี้ เหยี่ยว กินของดีๆหอมๆ สวยๆเข้าไป ออกมา ไม่อยากคบ อย่างนี้มันดีที่ไหนกัน เเละสุดท้าย ถ้าร่างกายเป็นของเราจริงๆ ทำไมเราคุมให้มันแก่ไม่ได้ แสดงว่า มันไม่ได้เป้นของเราทั้งหมด ดังนั้น เราไม่ถือว่าร่างกายคือเรา )

2 คำว่าเสื่อมอีกความหมายนึงคือ ความไม่เสื่อมในพระธรรม คือ ถ้าคุณทำดีต่อผู้อื่นผู้นั้นก็รับรู้ความดีเเม้จะไม่ได้เอ่ยบอก ฉันใดฉันนั้น อันนี้นคือธรรมที่ท่านสอนนี้ไม่เสื่อม
เเต่เครื่องรางของขลัง ที่เเขวนๆกัน มันเสื่อมได้หรือสลายตัวไป ถ้าคุณมีความดีที่ใจเเละกระทำมัน อันนี้ไม่เสื่อมในความดีครับ

ในอีกมุมมมอง ถ้า พระโสดา คือ คนที่วิ่งได้ 10 กม/ชม ถ้าคุณเคยทำได้ เเค่ 1 ครั้ง คำถามคือ คุณเเน่ใจหรือไม่ว่า คุณจะทำมันได้ทุกๆครั้งในครั้งต่อๆไป ถ้าคุณป่วย คุณก็ทำไม่ได้ เหมือนกิเลสเเซรก เข้ามา เเต่หลายๆท่านที่บอกว่าไม่เสื่อม นั้นผมเข้าใจอย่างนี้นะ คือ เมื่อคุณมองเห็นความดีของ พระโสดา เเล้วจิตมีความต้องการเป็นพระโสดาเสมอ เมื่อคิดถึง เเม้ว่าบางครั้ง อาจจะผิดศีลโดยไม่ตั่งใจก็ตามมันก็มีบ้าง ถ้ายังไม่บรรลุ เเต่ด้วยความที่พระโสดานั้น มีเพียง 3 ข้อไม่มาก เเละคุณพอใจความข้อดีของพระโสดาเพียงคิดว่าเราจะทรงความดีเท่านั้นความเป็นพระโสดสก็เกิดขึ้นกับใจทันทีตรงนี้เองที่ผมคิดว่าไม่เสื่อมด้วยเหตุนี้ครับ ดังนั้นถ้าคุณมีสมาธิกำลังใจดีคุมได้ตลอดเวลา คุณจะมีความเป็นพระที่สูงขึ้นตามกำลังสมาธิด้วยครับ


ต้องขออภัยถ้าผิดพลาดประการใด

ความรู้จาก หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ครับ

 

ทองแท้ ขัดถูยังไงมันก็ไม่หมอง
เอาของอื่นมาชุบสีให้เหมือนทอง ถูกขัดถู ถูกเหงื่อไม่นานก็หมอง ฉะนั้น ทองเก๊จึงต้องคอยระวัง อย่าให้โดนเหงื่อโดนขัดถู

 

เรื่องเล่าหลวงพ่อฤาษี

ฟังเรื่องเล่าของหลวงพ่อฤาษี นะครับ

ท่านเล่าว่า วันหนึ่งพระพุธทเจ้า ท่านไปเทศน์ มี หญิงสาวคนนึง(เปสกาลี) นั่งฟังท่านด้วยจิตเเจ่มใจพอใจในพระพัก เเละเสียงของ พระพุธทเจ้า พอพระท่าน เทศน์เสร็จ ชาวบ้านก็กลับไปหมดทิ้งไว้เพียงคำสอนของท่านไม่เอากลับบ้านไปด้วย มีเพียงหญิงสาวคนนั้นที่เอาเทศน์กลับบ้านไปด้วย ต่อมาหลายปี พระท่านตรวจดูว่าใครจะตายวันนี้ท่านจะไปช่วยให้จิตเเจ่มใส ก้รู้ว่า เด็กหญิงคนนั้น มีคราวตาย ก็ทราบว่า ถ้าเราไม่ไปช่วยจิตของเธอนั้นจะเเน่นนอนหรือไม่ คือเป็นพระโสดาบันหรือไม่ ก็ทราบว่าไม่เเน่นนอน ท่านจึงไปเทศน์เเถวนั้นเเละได้มองหน้าเรียกหญิงสาวนั้น หญิงสาวนั้นก็ทราบได้ทันทีว่า พระท่านเรียกให้เข้าไปหา ท่านจึงได้ถามว่าเธอว่า เธอทราบไหมว่าเธอมาจากไหน ตอบ ไม่ทราบค่ะ ถามว่า เธอจะไปไหนเธอตอบไม่ทราบค่ะ ถาม เธอไม่ทราบหรือ เธอตอบทราบค่ะ คือ เธอมามาจากไหนที่ตอบว่าไม่ทราบว่า คือชาติก่อนมาจากไหน ตายเเล้วไปไหนไม่ทราบ ค่ะ เเต่ที่ตอบว่าทราบคือ ทราบว่ายังไงก็ต้องตายเเน่นอน เจ้าค่ะ เพียงเท่านี้เธอก็มีสติ ครบพร้อมที่จะตายคือมีความเป้นพระโสดาบันที่เเน่นอน เเเล้ว จริงๆเธอเป็นพระโสดาบันก่อนหน้านี้เเล้ว เเต่อาจจะไม่เเน่นอน พระท่านจึงต้องมา โปรดอีกครั้ง ไม่นานในตอนเที่ยงก็ตาย

เชิญฟังได้ที่ลิงค์ด้านล่างนี้ครับ เพื่อความชัดเจนครับ
https://www.youtube.com/watch?v=6qtgqvmHO1o&spfreload=10

นาที ที่ 11 เป็นต้นไปครับ คำตอบอยู่ตั่งเเต่ นาที 18.15 และ 21 ขึ้นไป ครับ

ผิดประการใดขออภัยครับ

 

ถ้าเสื่อมหมายถึงขึ้นๆลงๆอยู่ภายในชั้นภูมินั้นนั่นแหละ อย่างโสดาบันก็ไม่สามารถกลับไปเป็นปุถุชนได้อีก สกทาคามีก็ไม่สามารถกลับไปเป็นโสดาบันได้อีกฯ. อย่างนี้เป็นได้ ไม่งั้นก็คงไม่เรียกตัดสังโยชน์ เอ๊ะรึว่าสังโยชน์งอกขึ้นใหม่ อิอิ ..ถ้าพูดในแง่ปรมัตถ์คือ โสดาปัตติมัคจิตเกิดขึ้นดับไปส่งต่อปัจจัยให้โสดาปัตติผลจิตเกิดขึ้น ทำหน้าที่ตัดสังโยชน์เบื้องต่ำ แล้วจะกลับไปเป็นปุถุชนได้อีกยังไง. เช่นเดียวกับจุติจิตทำหน้าที่แล้วต้องตาย (ที่ว่าตายแล้วฟื้นนั้น ร่างยังไม่ขาดไออุ่น ชีวะยังไม่พราก จุติจิตยังไม่ทำงาน..ประมาณนี้

 

พระอริยะ มีพระโสดาบันเป็นต้น เป็นผู้มีคติแน่นอนกลับมาเกิดก็ไม่เกิน7หน เพราะงั้นจึงเรียกพระโสดาบันเป็นผู้ไม่มีอันตกต่ำ(ตัดอบาย4ได้แล้ว) ไม่ใช่ฐานะพึงเรียกโดยทั่วไปเฉกเช่นปุถุชนผู้หนาอยุ่ ซึ่งยังไม่พ้นอบาย4 มีคติไม่แน่นอน

 

ใช่ครับ
เว้นวิบากกรรมทำให้อ่อนกำลังในการเดินทางเข้าอริยมรรคขั้นต่อไป
แต่กลับไปชั่วไม่ได้แล้วครับ

 

หลวงพ่อฤาษีกล่าว่า

"พระอรหันต์ ยังมัวได้ ถ้าเผลอไปแสดงอภิญญา พระอรหันต์ยังเผลอลืมได้ ยกเว้นท่านเดียวเท่านั้น พระพุธทเจ้า ถือว่า ไม่มีผิดสักประโยคเดียว"

แสดงให้เห็นว่าพระอรหัตน์อารมณ์ สติการคุม ยังเเกว่งได้บ้างหลุดบ้าง ภาษาอะไรกับ ระดับอื่นๆ(หลวงพ่อฤาษีกล่าวว่า เคยทำสมาธิผีมากวนเเต่เข้าไม่ถึงเพราะทรงสมาธิอยู่ แต่พอจะนอนเผลอหลุดสมาธิตอนชักผ้าห่มผีมันโดดขึ้นมา สวดอะไรมันก็ไม่กลัว มันสวดให้ฟังด้วย ท่านจึงอาศัยบารมีพระพุธทเจ้าไล่มันไปได้) แสดงให้เห็นว่า สมาธิยังหลุดได้

พระโสดาบัน มีข้อปฎิบัติเพียง 3 ประการ เป็นพระอริยเบื้องต้น ถ้าเป็นพระโสดาก่อนตายถือว่า ไม่ลงนรก เกิดไม่เกิน 7 ชาติเข้านิพพาน ตรงนี้มองได้ว่าไม่เสื่อม

ประเด็นคือ ท่านเข้าถึงโสดาบันรึยัง ถ้าเข้าไม่ถึง ก็คงไม่มีอะไรจะมาเสื่อมได้เพราะยังเข้าไม่ถึง แต่

ถ้าเข้าถึงพระโสดาบันเเล้ว ต้องเข้าได้กี่ครั้ง หรือเข้าเเล้วต้องทรงได้นานเเค่ไหน จึงถือว่า เป็นพระโสดาบันเเล้ว

ท่านไหนที่สามารถ เแตะพระโสดาบันได้ เเล้วเกาะติดยาวไม่เเกว่งลงเลยสักนิดเดียว (-0.0000000000001) ท่านเปะกว่าไม้บรรทัด เปะ=คอมพิวเตอร์

เช่นนี้ คำว่า ศีล 5 ขาด ศีล 5 ทะลุไม่เกิดกับท่านอีกต่อไป เเละท่านต้องมีสติเเน่นอน ก่อนตาย(หลวงพ่อฤาษีกล่าวว่า พระโสดาบันมีสมาธิเล็กน้อย) คำถามคือ ถ้าท่านเจ็บ ป่วยหนัก ก่อนตาย อารมณ์ท่านจะมัวหรือไม่เพียงอาศัยสมาธิเพียงเล็กน้อยของพระพระโสดาบัน

สรุป ผมคิดว่าเสื่อมหรือไม่ ไม่สำคัญ เพราะถ้าเสื่อม เราก็ตั่งใจใหม่ให้อารมณ์ส่วนใหญ่เราทรงพระโสดาบัน นานๆเข้า มันก้ทรงตัวได้ เเละ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ อาจจะเเกว่งบ้าง ก็ไม่หลุดต่ำกว่าพระโสดาบัน
(พระโสดายังโกรธได้ ท่านโกรธ มด ยุ่ง เเมลงสาบ หรือไม่ ท่านตัดขาดฉับๆได้หรือไม่ ที่จะไล่มันไม่ตีมันให้ตาย สติท่านครองได้ตลอดเวลาหรือไม่ กำลังใจ กำลังสมาธิท่านสูงเพียงใด ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลต่อการเเกว่งของอารมณ์ทั้งสิ้น)

ผมต้องขอกราบท่านเหล่านี้ด้วยความจริงใจ สำหรับท่านที่สามารถเปะได้ สำหรับผมเเล้วท่านคือโครตเทพ ผมปัญญายังน้อยนัก ความเลวยังเยอะมาก ถ้าผมพูดผิดพลาด ท่านก็อย่าใส่ใจผมให้อารมณ์มัวเลยครับ เเละช่วยเเสดงอธิบายคำว่าไม่เสื่อม จิตทรงตัวไม่เเกว่งให้ผมเข้าใจเพิ่มเติม จะเป็นการระเบิดความเขล่าของผมออกไป ขอบพระคุณท่านผู้ทรงภูมิปัญญา เเละความดีทั้งหลายด้วยครับ

 

แล้วถ้าเป็นพระโสดาบันจากชาติก่อนๆมาแล้ว ชาตินี้เป็นปุถุชนจะระลึกได้ และยังคงมีอนุสติและอารมณ์ของพระโสดาบันอยู่ใช่หรือไม่ เพราะจะเกิดไม่เกิน เจ็ดชาติ

 

ใช่ค่ะ เคยรับกระแสพระนิพพานในชาติก่อน ชาตินี้ปฏิบัติธรรมเจริญวิปัสสนาก้ิจะรับกระแสพระนิพพานได้อีกเช่นกัน สาธุ

 

ถ้าบรรลุแล้วไม่ถอยลง เว้นว่าอยู่ในช่วงยกระดับจิต

 

มีคนได้โสดาแล้วไปผิดศีลข้อ๓ มันจะเหลืออะไรครับ

 

ผมว่าไปดูนะว่าถ้าเราปฏิบัติครบ ก็ ได้ตามนั้นครับ ถ้าเผลอไปตบยุง จะเสื่อมไหมละครับ ก็ตามนั้นครับ มิใช้ว่าเห้ยเคยได้อารมณ์ เคยปฏิบัติได้เเล้ว ตอนนี้เราทำยังไงก็ได้มั่ง ก็ไม่ใช้ ให้ชัวล์ก็เช็คให้ดี ว่าปฏิบัติครบไหม