เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

บูชามาเยอะแยะเลยนะครับพี่

เล็กน้อยครับพี่ ถือว่าได้ร่วมทำบุญกับวัดและยังมั่นใจได้ด้วยว่าได้ของแท้แน่นอนครับ

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

น้อมกราบหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

สวัสดีพี่ปู พี่วรรณ พี่นอร์ พี่น็อตและพี่ๆลูกหลานหลวงพ่อทุกๆท่านครับ


ช่วงนี้อากาศกลับมาร้อนอีกแล้ว และได้ยินว่าวันที่1-2 กุมภาพันธ์นี้อากาศเย็นอาจจะกลับมาอีก ยังไงแล้วพี่ๆรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ

 

กราบหลวงพ่อครับ

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

....................................................................
จําได้ว่าเคยอ่านที่หลวงพ่อบอกว่า ดีเสียอีกถ้าไม่มีกายเนื้อก็จะไปช่วยลูกหลานได้ง่ายขึ้น กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อเจ้าค่ะ

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/DaTa/image11-1.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/DaTa/image11-1.jpg" border="0" alt=" photo image11-1.jpg"/></a>


ใช่ครับ

 

ดาวหาง แพนสตาร์ส ด้านหลังพระยืน 30 ศอก…วันนี้หลังจากทำวัตรเย็นเสร็จ ผมขับรถกลับที่พัก แวะรับแม่ชีอีกสามท่านขึ้นรถมาด้วย ระหว่างทาง ผมเห็นลำแสงพุ่งจากซ้ายไปขวา เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ อยู่บนท้องฟ้า หลังจากเห็นลำแสงไม่กี่วินาที รีบหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายทันที ถ่ายได้ 2 รูป ก้มไปเปลี่ยนเลนส์เทเล ถ่ายได้อีก 3 รูป และ VDO clip อีก 2 วินาที แบตกล้องหมดพอดี! เลยเอามาฝากให้ชมครับ...ถ่ายเมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.40 น.




ดาวหาง แพนสตาร์ส ด้านหลังพระยืน 30 ศอก…ถ่ายเมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.40 น.


ภาพถ่ายและคำบรรยายภาพด้านบนเป็นของคุณศักดาคม แอดมินเพจ " หลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์ ใน FaceBook ขอขอบคุณคุณศักดาคมไว้ ณ ทีนี้ด้วยครับที่ให้นำภาพมาลงกันให้ชมได้

สามารถดูภาพกิจกรรมต่างๆเกี่ยวกับวิหารหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์และวัดท่าซุงได้จากเพจตามลิงค์ด้านล่างครับ แต่ในปัจจุบันท่านแอดมินเพจนี้ท่านได้ยุติการโพสต์ภาพลงแล้วแต่เพจยังคงอยู่สามารถเข้าไปชมภาพต่างๆได้เหมือนเดิมครับ

http://www.facebook.com/LPsaksit

 

พระอาทิตย์ 7 ดวง/จุดมุ่งหมายของการสวดมนต์













(จากบันทึกของชาโดว์ เล่ม 5 หน้า 163-166)

 

หลวงปู่ครูบาธรรมชัยและหลวงพ่อ


ท่าน ผู้อ่านคงจำได้ว่า เมื่อตอนที่เขียนถึงหลวงปู่คำแสนเล็ก ได้เคยกล่าวถึงพระสงฆ์องค์หนึ่งที่หลวงปู่คำแสนเล็กทั้งดุและเอ็นดู และเมื่อตอนที่แล้วของหลวงปู่ชุ่มในพิธียกฉัตรจำลองที่พระธาตุจอมกิตติ ได้เอ่ยชื่อพระสุปฏิปันโนองค์สุดท้ายในรายชื่อพระที่ไปร่วมพิธีบวงสรวงครั้ง สำคัญ พระองค์นั้นคือ “หลวงปู่ธรรมชัย” แห่งวัดทุ่งหลวง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ นั่นเอง

ท่านผู้อ่านที่รัก ถ้าจะมีพระดีสักองค์ที่รักและเคารพพ่อของเรา (หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง) อย่างสุดที่จะรักได้ และแสดงความในใจออกมาทางกายได้เหมือนใจที่สุด องค์นี้แหละเป็นอย่างที่กล่าวนั้น

ผู้เขียนพบหลวงปู่ครูบาธรรมชัยครั้งแรกในงานบวงสรวงยกฉัตรพระเจดีย์ ธาตุจำลองที่วัดพระธาตุจอมกิตติ อ.เชียงแสน จ.เชียงราย เมื่อเกือบจะ 30 ปี โน้น แต่บุคลิกภาพของท่านยังชัดเจนไม่เคยเลือนราง ยังต่อเนื่องภาพลำดับเหตุการณ์ของหลวงปู่ ไม่เคยจางหาย เช้าวันนั้น...พวกเราชาววานรชาญสมรชาญบุรุษทั้งหลาย นั่งล้อมรอบพ่อรอเวลาฤกษ์จะบวงสรวงยกฉัตร ขณะนั้นก็มีพระร่างเล็กห่มดองครองสีกรัก ใส่ประคำคอเม็ดใหญ่ มือถือไม้สั้นอย่างทะนุถนอมแต่โอ่อ่าดุจถือคฑาประจำยศ ใบหน้าท่านเกลื่อนเกลี่ยด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า เดินค้อมไหล่นิดๆ เข้ามากราบองค์พระเจดีย์จำลอง กราบนุ่มนวลนบนอบกอบใส่เกล้า

เรานี่... ดูท่านแล้วต้องน้อมใจ ก้มหัวนึกกราบตามกอบตามท่านชนิดห้ามใจไม่อยู่ เสร็จแล้วท่านก็มากราบพ่อแทบเท้า ยิ้มสบตาพ่อด้วยรอยยิ้มเหมือนเด็กดีใจ โอยนี่มันคืออะไร... พ่อก็มองหน้ารับยิ้มตอบเหมือนท่านผู้ใหญ่จับตาพบเด็กน้อยที่คอยหา เอาล่ะ....เท่านี้ก็พอที่จะกระตุ้นความอยากของผู้เขียนให้ชนะความสำรวม มารยาทได้ทันที เมื่อเลี่ยงเข้าไปถามท่านว่า

“หลวงปู่กราบสวยจังครับ ตอบกราบเจดีย์ยิ่งงามมาก...” (กำลังจะถามต่อว่า หลวงปู่กราบอะไร เห็นอะไร ทำนองนั้นแหละ) ท่านก็หันมายิ้มตอบว่า

“หลวงปู่กราบพระบรมสารีริกธาตุพระพุทธเจ้า แสงรังสีสวยงามเหลือเกิน เป็นบุญมากน๊อ...” ก็หายสงสัยคลายอารมณ์คัน ผู้เขียนน่ะไม่ได้เห็นแสงฉัพพลัณณรังสีเหมือนหลวงปู่ แต่รู้แน่ชัดเพราะเห็นพ่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุนั้นกับตาของตัวเองตามที่ เขียนเล่าในตอนหลวงปู่ชุ่ม

หลวงปู่ธรรมชัยองค์นี้ จะเรียกว่าพระอภิญญาหรือเปล่า ไม่ชัดเจนนัก แต่ด้านทิพจักขุญาณนี่ว่องไวไม่ทันกำหนดจิต หลวงปู่เป็นพระหมอ สงเคราะห์ผู้คนด้านรักษาโรคและกฎของกรรมพิสดารพ้นวิสัยเยียวยาของแพทย์สมัย ปัจจุบัน เวลาท่านตรวจอาการของโรค จะให้คนไข้จับไม้คฑาที่ท่านถือคู่กายอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ คนไข้จับด้านปลาย หลวงปู่จับทางด้าม ลืมตาบอกเสียงจะแจ้งเลย...

“เป็นโรคกษัย....ไม่ใช่มะเร็ง... ป่วยมา 3 ปี 4 เดือน 12 วัน มีอาการปวดเอียว (ผู้เขียนช่วยท่านจดฉลากยาในบางครั้งต้องย้ำถาม จึงได้ความว่าปวดเอว ภาษาเหนือนี่ลืมไปหลายชาติแล้ว) ...ให้กินยามะขางโหด... ยา...(โอย...จำชื่อไม่ได้ มันนานมาแล้ว เกือบ 30 ปี แล้วก็มีมากมายหลายขนาน) ... รักษา 29 วัน หาย!”

แล้วท่านก็ยิ้มเต็มหน้าเมตตาล้นใจ มองหน้าคนไข้ ผู้เขียนเห็นเขากราบ หน้าเบิกบานมีความสุข ยังนึกว่าคงจะหายโรคก่อน 29 วัน ด้วยซ้ำไป เอ้า...คนอื่นต่อไป... ทยอยเข้ามายาว...แถวยาว...

สมัยแรกๆ หลวงปู่ธรรมชัยจะรักษาคนไข้ที่บ้านซอยสายลม... มีอยู่วันหนึ่งกำลังทำงานง่วนอยู่ในห้องสอนกรรมฐานปัจจุบันของซอยสายลมนี่ แหละ นั่งกันอยู่ในห้อง มีฝามีผ้าม่านปิด ท่านรีบบอกผู้เขียน

“นี่....รีบไปเข็นรถลูกหลวงปู่มาเร็ว เอามาเร็วๆ เข้ามาก่อนใครๆ เขาไข้หนักหนานัก”

ผู้เขียนรีบตาลีตาลานออกไปนอกห้อง หน้าบ้านก็ไม่มี โน่น ! ที่ถนนหน้าบ้านสายลมโน่น....กำลังเปิดประตูท้ายรถแวนเข็นทุลักทุเลลงจากรถ ผู้เขียนรีบเข้าไปช่วยด้วยความงงมากกว่าความสงสาร ....นี่ ขนาดนี้เชียวหรือ ท่านเห็นได้ รู้ได้ยังไง โอย...พาเข้าไปตรงหน้าหลวงปู่ นั่งหน้าเหลืองเหมือนศพ มีสายเสียบจากเอว จากท้อง จากอะไร เขียนว่าอะไรดี....ไอ้ที่ใช้ปัสสาวะน่ะ ระโยงระยางแยงลงในขวด ในถุงพลาสติกที่แขวนรอบรถ ญาติคนป่วยบอกว่าหมอเชิญให้กลับมาตายที่บ้าน หลวงปู่มอง...ยิ้ม....โคลงหน้าจังหวะสั้นๆ สุภาพเชียว

“ไม่ตาย...ไม่ตาย... ไปอยู่กับปู่ที่เชียงใหม่ รับรองเดือนเดียวหาย...”

ข่าวที่แน่ชัดในเวลาต่อมาอีก 2 เดือน ก็คือ กวาดวัด ทำงานได้ มอบกายถวายชีวิตให้หลวงปู่เรียบร้อยไปแล้ว

หลวงปู่ธรรมชัยมาปรากฏกายสงเคราะห์ศิษยานุศิษย์ที่วัดท่าซุงในปี 2519 ซึ่งเป็นปีที่ 2 ของงานประจำปี ท่านมาทีหลังหลวงปู่องค์อื่นแต่ทำงานมากกว่าทุกองค์รวมกัน ทั้งรักษาโรค ทั้งแก้วิบากกรรม (แก้ไขให้ผ่อนหนักเป็นเบา) ทั้งพยากรณ์ให้กำลังใจ หลังฉันอาหารเช้า (ฉันมื้อเดียว ประมาณ 10.00 น.) ก็ลงมือรักษาไปจนโน่น....ดึกเลย จะพักบ้างก็สรงน้ำตอนเย็น ใบหน้ายิ้มตลอดเวลา ผู้เขียนไม่เคยเห็นท่านทำหน้าบึ้งเบื่อหน่าย ไม่เคยได้ยินคำบ่นจากปากว่าเหน็ดเหนื่อย ทั้งๆ ที่คนไข้ก็มีอาการป่วยมากมายหลายประเภท ท่านก็รักษาช่วยเหลือเขาได้

มีอยู่ครั้งหนึ่ง.... ทีนี้โรคใจ...

คนนี้เป็นผู้หญิง สวยเสียด้วย เป็นนางงามและดาราภาพยนตร์สมัย 20 ปี กว่าโน้น เธอเข้ามากราบ... กราบ.... กราบ... กราบ... พอเงยหน้ามองหลวงปู่เท่านั้นแหละ... หน้าสวยๆ นี่...เบะเบ้เลย ร้องไห้โฮลั่นห้อง ไม่อายใคร

“หลวงปู่เจ้าขา....ฮือ...ฮือ....หลวงปู่....”

ตาฉ่ำน้ำ ตามองหน้าหลวงปู่เหมือนจะกลืน เหมือนจะกลัว

“พระอรหันต์มีจริงนะเจ้าคะ....หลวงปู่...”

“ผมอยากบวชครับ หลวงปู่...”

อ้าว.... ผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ เธอก็รำพันของเธอต่อไป ....ยิ่งร้องไห้ น้ำมูกนี่ไหลเปรอะหมดงามกันเลยล่ะ

หลวงปู่ก็ยิ้ม..ม... พยักหน้าน้อยๆ แล้วพยักหน้าให้ผู้เขียนพาเธอไปล้างหน้าล้างตา กลับออกมายิ้มแป้นสวยกว่าเดิม เพราะตอนนี้ยิ้มแบบมีความสุข สงบจากปิติโลดโผนนั้นแล้ว หันหน้าไปคุยกับพี่ ป้า น้า อา ผู้หญิงที่นั่งประดาหน้าหลวงปู่อยู่ด้วยกัน หลวงปู่ธรรมชัยหันมาพูดกับผู้เขียนเบาๆ ว่า

“คนนี้ชาติก่อนเขาชื่อ สุทัศน์ บวชเป็นศิษย์หลวงปู่คู่กับเรานี่แหละ”

อ้าว...มาเกี่ยวข้องกับเราด้วย อย่างนี้นี่เอง ตอนพาไปชี้ห้องน้ำล้างหน้าถึงได้เดินเกาะผู้เขียนไปเหมือนสนิทกันนักหนา ทั้งที่เพิ่งพบหน้ากันครั้งเดียวนี้เอง แล้วหลวงปู่ก็เล่าต่อ

“บวชแล้วก็ทำความเพียรเคร่งครัด ได้ฌานสมาบัติเก่งพอตัว แต่ยังไม่ทันได้เป็นพระอริยะก็เกิดเรื่องเสียก่อน คือ พอคลายความเพียรนั่งพักอยู่หน้ากุฏิ ชาวบ้านเขาแห่นางงามชนะการประกวดผ่านหน้าไป ใจสุทัศน์กำลังสบายอยู่ก็นึกไปว่า “เขามีบุญนะที่เกิดมาสวยได้เป็นนางงาม..... เกิดสิ้นชีวิตในช่วงอารมณ์นั้น... ก็เลยต้องมาเกิดเป็นนางงาม ตายจากชาตินี้จะขึ้นไปอยู่ชั้นดุสิต จะลงมาเกิดอีกครั้งที่เกาะภูเก็ตพร้อมหลวงปู่ ในสมัยศาสนาครบ 5,000 ปี โน่น...”

โอ้โฮ...ท่านพูดคล่องไม่ต้องตั้งท่าหลับตาสักนิด....!

สำหรับตัวผู้เขียนเอง จากการสัมผัสเกี่ยวข้องกับหลวงปู่ธรรมชัยมา มีความคิดเห็นเป็นส่วนตัวว่า ถึงจะพบจะเห็นหลวงปู่มาก แต่ความมักคุ้นจะมีน้อยกว่าองค์อื่นๆ ทั้งนี้เห็นจะเป็นเพราะหลวงปู่ไม่ได้มุ่งสอนพระกรรมฐาน มุ่งในด้านสงเคราะห์ แบ่งเบาทุกข์หยิบยื่นสุขแก่สุขภาพทางกายที่ได้รับวิบากกรรมทุกข์ทรมานเสีย เป็นส่วนใหญ่ การเข้าไปนั่งถามนั่งฟังนานๆ จึงไม่มีโอกาสนัก เพราะระยะนั้นผู้เขียนมีความปรารถนาบวชรุนแรงมาก คิดแบบไฟแรงจัดว่า เราจะสนใจเฉพาะอารมณ์ตัดอารมณ์ละเพื่อพระนิพพานเท่านั้น ก็เลยได้เรื่องหลวงปู่ธรรมชัยมาเล่าค่อนข้างน้อย

สิ่งสำคัญที่สุดที่ผู้เขียนรู้สึกได้คือ ความเมตตากรุณาและความอ่อนน้อมที่สูงส่งไม่มีประมาณ ความเมตตานั้นเห็นชัดเจนใจที่ท่านสงเคราะห์ประชาชน ใบหน้าบ่มสุข สายตานุ่มนวลยิ้มฉายเชื่อมสายตาคนไข้ให้ตื้นตันปิติ การพยักหน้าที่สุขุมเชื่อมั่นที่ทำให้ผู้คนอบอุ่นใจได้ว่า ได้ที่พึ่งที่วางใจได้สนิท คนหนึ่งจบภาระจากไป ก็ส่งสายตาตามปิดงานสงเคราะห์อย่างหมดจดงดงาม อีกคนหนึ่งเข้ามาเฉพาะหน้าก็เงยหน้าฉายแววอบอุ่นต้อนรับเป็นอย่างนี้เสมอ มา.... ไม่เคยแสดงอาการเหน็ดเหนื่อยเบื่อหน่ายให้ผู้คนเห็น

ในด้านความอ่อนน้อมนั้นเห็นได้ที่ตัวหลวงปู่ การเดินที่เนิบนาบ ค้อมไหล่ การแย้มยิ้มที่อาบอิ่มกระแสใจ คำพูดที่ซื่อตรงสบายอารมณ์สบายหู ....แต่ถ้าจะดูให้ชัดเจนต้องดูเวลาที่ท่านกราบพ่อ (หลวงพ่อฤๅษีฯ) จากเท้าและเข่าที่กระโหย่งถึงมือและเศียรเกล้าที่กรานกราบแนบพื้น จากมือที่พนมถวายคำพูดและสนทนาปราศรัย มือนั้นงามนอบน้อมเหมือนช่อดอกไม้ที่ประคองบูชา ไม่เคยตกต่ำลงมาจนกว่าคำพูดนอบน้อมจะจบลง นั่นก็ยังไม่น่าอัศจรรย์ใจ เพราะพระดีที่มีความสุขแล้ว ท่านก็ทำกันอย่างนั้นทุกองค์ ที่ประทับใจผู้เขียนไม่มีลืมกลับเป็นตอนนี้....

วันนั้นหลวงปู่มาธุระที่กรุงเทพฯ มาพักที่บ้านซอยสายลม ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่พ่ออยู่ที่วัดท่าซุง พี่อ๋อย (ที่จริงผู้เขียนน่าจะเรียกแม่ ถึงตอนที่เขียนถึงท่านจะเรียกให้สมใจ) ก็ให้จัดหลวงปู่พักบนห้องพ่อ เราก็พาท่านขึ้นไปกราบเรียนว่า

“หลวงปู่... พักบนเตียงหลวงพ่อนะขอรับ ผมเปลี่ยนที่นอนให้เรียบร้อยแล้ว”

เท่านั้นแหละผู้อ่านเอ๋ย.... หลวงปู่ธรรมชัยถึงกับคุกเข่าลงบนพื้นหน้าเตียงนอน กราบลงบนพรมวางเท้าแล้วพูดเสียงน่าสงสารว่า

“จะฆ่าหลวงปู่หรื๊อ.... จะให้หลวงปู่ตกนรกหรื๊อ.... หลวงปู่ขอนอนตรงนี้ก็พอแล้ว...”

แล้วท่านก็กราบชี้ตรงที่วางเท้าหน้าเตียงนอนพ่อ ก็ต้องรื้อฟูกลงมาปูตามที่ท่านยืนยันขันแข็ง

หลวงปู่ธรรมชัยน่าจะปีเดียวกับพ่อ (หลวงพ่อฤๅษีฯ) แต่มารยาทการแสดงออกนั้น เสมือนลูกที่กระทำต่อพ่อที่ตนรักและเกรงกลัว

....ยิ่งหลวงปู่อ่อนน้อมและค้อมต่ำ ก็ยิ่งส่งให้ท่านดูสูงส่ง มั่นคงในความดีไม่มีประมาณ และยิ่งชี้ชัดให้พระคุณของพ่อเด่นกระจ่าง แม้จะพยายามปกปิดซ่อนเร้นให้เห็นแต่ความธรรมดาสามัญตลอดมาก็ตาม...

จนเวลานี้.... แม้พระคุณทั้งสองจะทิ้งร่างลาโลกไปแล้วก็ยังส่งมอบมรดกธรรมล้ำค่าไว้ให้ลูกหลานทัศนาใช้สอย นั่นก็คือ ความ อ่อนน้อมถ่อมตน และการปกปิดความดีไม่อวดอ้าง เหมือนจันทร์เพ็ญเด่นกระจ่าง แม้จะเอาเมฆนุ่มหนามาบดบังเอาไว้ก็ยังครองใจชาวโลกให้จดจ่อระลึกถึงอยู่ไม่ มีเวลาเสื่อมสลายคลายศรัทธา.


(จากหนังสือ " เส้นทางพระโยคาวจร " หน้า 136 - 144)

 

น้อมกราบหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

สวัสดีพี่ปู พี่วรรณ พี่นอร์ พี่น็อตและพี่ๆลูกหลานหลวงพ่อทุกๆท่านครับ
​

 

สวัสดีพี่วรรณ พี่ปู พี่นอร์และพี่ๆลูกหลานหลวงพ่อทุกๆท่านครับ

วันนี้ก็มีโอกาสไปร่วมทำบุญถวายสังฆทานและร่วมบุญทุกอย่างที่บ้านสายลมมาครับ

วันนี้ได้ถวายสังฆทานชุดเล็ก ชุดละ ๑๐๐ บาท สองชุดครับ






พร้อมทั้งหยอดตู้ทำบุญชำระหนี้สงฆ์ , ร่วมสร้างวิหารทาน , ร่วมสร้างพระประธานหน้าตัก ๗ ศอก วิหารหลวงพ่อ ๕ พระองค์ , ร่วมสร้างสไบเพชรประดับหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม และ ร่วมบุญค่าน้ำ-ค่าไฟ วัดท่าซุงครับ







นอกจากนั้นยังได้บูชาลูกแก้วมณีรัตนะ รุ่น ๒ วรรณะ กลม-เขียวอ่อน มาด้วยครับ


​

ผมขอแบ่งบุญกุศลทุกอย่างที่ได้กระทำมาอย่างดีแล้วในวันนี้ให้พี่ๆทุกท่านครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ

 

สวัสดียามเย็น อาวัน อาCobraa อา6thSense และทุกท่านด้วยค่ะ

วันนี้จะขอแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวเมื่อวันเสาร์ 23 ที่ผ่านมา ..

ส่วนตัวหลังๆมานี้ รู้สึกว่าภายในจะไม่ค่อยเป็นปกติสักเท่าไร ทานอะไรผิดนิดผิดหน่อยก็มีอาการท้องอืด ท้องเฟ้อ วันนั้นไม่แน่ใจว่าทานอะไรผิดแปลกไป แต่เช้าวันเสาร์ก็เริ่มมีอาการมวนท้องนิดๆ ปวดท้องหน่อยๆ ท้องอืดเหมือนอาหารไม่ย่อย พอตกบ่ายอาการที่เป็นก็มากขึ้น และตามตัว แขน ขา เริ่มรู้สึกปวดเมื่อย คล้ายๆกับคนที่จะมีไข้ จนถึงช่วงหัวค่ำก็ทรมานไม่หาย นอนพลิกซ้ายพลิกขวา เลยนึกได้ว่าในกระทู้นี้เคยมีหลายคนพูดถึงเรื่องอธิษฐานทำน้ำมนต์รักษาโรค ก็เอาบ้างเลยค่ะ

เปิดกล่องพระได้ก็คิดว่าจะอาราธนาองค์ไหนดี เลยหยิบได้คือ "เข็มกลัดท่านปู่ท่านย่า" และ "เข็มกลัดรูปดาวหลวงพ่อ(พิธีเป่ายันต์เกราะเพชร)" ถือไว้กับน้ำขวดใหม่ยังไม่เปิด แล้วรวบรวมกำลังใจนึกเห็นพระพุทธเจ้า หลวงปู่ปาน หลวงพ่อท่าน ท่านปู่หมอชีวก และท่านปู่ท่านย่า ขอให้ทำน้ำมนต์รักษาโรคหายคลายตัว

ต้องใช้คำว่า "ทันที" ที่ดื่มหมดขวด อาการปวดเมื่อยตามตัวก็หายทันที คือถ้าจะนับเป็นนาทีก็น่าจะสัก 1-2 นาทีได้ ส่วนอาการท้องอืด(ท้องบวม)ก็ค่อยๆหายจนเป็นปกติในเวลาสัก 1 ชั่วโมงได้

ป.ล. อนุโมทนาบุญสังฆทานกับคุณอุทยัพด้วยนะคะ

 

โมทนาบุญกับน้องอุทยัพด้วยครับ

 

สาธุกำลังใจเป็นเยี่ยมครับคุณแพน

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/w...1239843_193944400783020_2039908833_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/CLP/1239843_193944400783020_2039908833_n.jpg" border="0" alt=" photo 1239843_193944400783020_2039908833_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/w.../1235976_194691657374961_810151072_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/CLP/1235976_194691657374961_810151072_n.jpg" border="0" alt=" photo 1235976_194691657374961_810151072_n.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/CLP/971200_183446751832785_865271819_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/CLP/971200_183446751832785_865271819_n.jpg" border="0" alt=" photo 971200_183446751832785_865271819_n.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/w.../1011444_507080929377041_169836050_n.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/CLP/1011444_507080929377041_169836050_n.jpg" border="0" alt=" photo 1011444_507080929377041_169836050_n.jpg"/></a>