พระพุทธเจ้า ตรัสสอนเรื่องการดูจิตในการนั่งสมาธิ

กษุทั้งหลาย ! ภิกษุเป็นผู้มีปกติพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุในกรณีนี้
(๑) รู้ชัดซึ่งจิตอันมีราคะ ว่า “จิตมีราคะ”
(๒) รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากราคะ ว่า “จิตปราศจากราคะ”
(๓) รู้ชัดซึ่งจิตอันมีโทสะ ว่า “จิตมีโทสะ”
(๔) รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากโทสะ ว่า “จิตปราศจากโทสะ”
(๕) รู้ชัดซึ่งจิตอันมีโมหะ ว่า “จิตมีโมหะ”
(๖) รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากโมหะ ว่า “จิตปราศจากโมหะ”
(๗) รู้ชัดซึ่งจิตอันหดหู่ ว่า “จิตหดหู่”
(๘) รู้ชัดซึ่งจิตอันฟุ่งซ่าน ว่า “จิตฟุ้งซ่าน”
(๙) รู้ชัดซึ่งจิตอันถึงความเป็นจิตใหญ่ ว่า “จิตถึงแล้วซึ่งความเป็นจิตใหญ่”
(๑๐) รู้ชัดซึ่งจิตอันไม่ถึงความเป็นจิตใหญ่ ว่า “จิตไม่ถึงแล้วซึ่งความเป็นจิตใหญ่”
(๑๑) รู้ชัดซึ่งจิตอันยังมีจิตอื่นยิ่งกว่า ว่า “จิตยังมีจิตอื่นยิ่งกว่า”
(๑๒) รู้ชัดซึ่งจิตอันไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่า ว่า “จิตไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่า”
(๑๓) รู้ชัดซึ่งจิตอันตั้งมั่น ว่า “จิตตั้งมั่น”
(๑๔) รู้ชัดซึ่งจิตอันไม่ตั้งมั่น ว่า “จิตไม่ตั้งมั่น”
(๑๕) รู้ชัดซึ่งจิตอันหลุดพ้นแล้ว ว่า “จิตหลุดพ้นแล้ว”
(๑๖) รู้ชัดซึ่งจิตอันยังไม่หลุดพ้น ว่า “จิตยังไม่หลุดพ้น”

ด้วยอาการอย่างนี้แล ที่ภิกษุเป็นผู้มีปกติพิจารณาเห็นจิตในจิต (จิตฺเต จิตฺตานุปสฺสี วิหรติ)
อันเป็นภายในอยู่บ้าง, ในจิตอันเป็นภายนอกอยู่บ้าง, ในจิตทั้งภายในและภายนอกอยู่บ้าง;
และเป็นผู้มีปกติพิจารณาเห็นธรรมเป็นเหตุ เกิดขึ้นในจิตอยู่บ้าง,
เห็นธรรมเป็นเหตุเสื่อมไปในจิตอยู่บ้าง,
เห็นธรรมเป็นเหตุทั้งเกิดขึ้นและเสื่อมไปในจิตอยู่บ้าง;
ก็แหละสติ(คือความระลึก) ว่า “จิตมีอยู่” ดังนี้ ของเธอนั้น
เป็นสติที่เธอดำรงไว้เพียงเพื่อความรู้ เพียงเพื่อความอาศัยระลึก.
ที่แท้เธอเป็นผู้ที่ตัณหาและทิฏฐิอาศัยไม่ได้ และเธอไม่ยึดมั่นอะไร ๆ ในโลกนี้.
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีปกติตามเห็นจิตในจิตอยู่ แม้ด้วยอาการอย่างนี้.

- มหาสติปัฏฐานสูตร มหาวาร. สํ. ๑๐/๓๓๑/๒๘๙.

 

ตรงไหนเขียนว่า ดูจิต

ถ้ายังเข้าใจผิดๆ อย่างนี้ ก็ปล่อยไปตามกรรม

พระพุทธเจ้า ตรัสสอนเรื่องการ พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ ถ้ายังแยกไม่ออก ว่า ดู หรือ พิจารณา ก็ปล่อยไปตามกรรม


.

 

นี่ก็เล่นคำจนเกินไป. ใครๆเขาก็รู้ทั้งนั้นให้พิจารณา. ไม่ดูแล้วจะเห็นได้อย่างไร

 

ดู กับ พิจารณา ถ้าแยกไม่ออก ก็ปล่อยไปตามกรรม

 

สงสัยต้องปล่อยตามกรรมจริงๆนั้นแหล่ะครับ

 

ว่างๆ ก็ไปฟังเทศน์บ้างนะ จะได้รู้ความแตกต่างในการปฏิบัติ ว่าดู กับพิจารณาแตกต่างกันอย่างไร ผ่านมาจนป่านนี้ คำเทศน์สอนมีมากมาย สงสัยว่าหายไปหลงอยู่ไหน ถึงได้แยกไม่ออกอย่างนี้

.

 

เด็กน้อยล่ะมั่งนี่. จขกท. เขาเขียนมาน่ะมันก็หมายความว่าพิจารณา. เรื่องแค่นี้ทำเป็นเรื่องเยอะ. ที่เรื่องรดน้ำมนต์. ของขลังเป็นมิจฉาทิฎฐิเรื่องใหญ่ทำเป็นมองไม่เห็น. ปล่อยเลยดีมั้ย

 

คนบางคนหลงแล้วยังไม่รู้ตัว คิดว่าตัวเองเป็นอริยเจ้า แค่เรื่องดูกับพิจารณาในการปฏิบัติ ยังแยกไม่ออกอย่างนี้ เรื่องอื่นไม่ต้องไปพูดถึง ^^

..

 

นัยยะการต้องใช้ตา. คุณจะพิจารณาคุณต้องดูหรือเปล่า. เพียงแต่. จขกท. เขาใช้คำว่าดูจิตอะไรนั้นก็คือการพิจารณาแค่นี้ยังไม่เข้าใจ. ก็ไปนั่งรดน้ำมนต์ปัญญาจะได้เกิดกับเขาบ้าง

 

แยกไม่ออกก็ปล่อยไปตามกรรม

คนบางคน หลงว่าตัวเองเป็นอริยเจ้า ว่างๆ ลองไปถามเจ้าสำนักตัวเอง หรือ ครูบาอาจารย์ที่รู้จริงบ้าง หรือว่ามีใครรับรองบ้างไหม ^^

หรือมีแค่ตัวเองที่คิด มโนหลงไปเองว่าตัวเองบรรลุอริยเจ้า

ว่างๆ ลองถามพิจารณาตัวเอง

.

 

ใครจะรับรองใครได้หรือครับ. ในเมื่อพระองค์เท่านั้นเป็นผู้รู้ความยิ่งหย่อนของสัตว์

 

ว่างๆ ลองอ่านพระไตรปิฏกให้เยอะๆนะครับ

หรือฟังเทศน์สอนครูบาอาจารย์บ้างนะครับ

 

ถ้ายังอ้างว่า ใครจะรับรองได้ หรือคนธรรมดารู้ไม่ได้อีก ก็ปล่อยไปตามกรรม


ถ้ายังไม่รู้ผมก็แนะให้สักวิธีนะ

ถ้าอยากรู้ให้ลองดูคุณสมบัติของพระอรหันต์ที่ปุถุชนทำไม่ได้

เช่น มีแต่พระอรหันต์เท่านั้นที่เข้านิโรธสมาบัติ ๗ วัน ๗ คืนได้เป็นต้น คนธรรมดาทำไม่ได้ นี่ก็ตัวอย่างหนึ่ง

กดเบาๆ

 

คุณคิดว่าใครจะรับรองการเป็นอริยเจ้าได้เหรอครับ

 

จะเตือนด้วยความหวังดีนะ รู้ตัวเองอยู่คนอืนก็บอกอยู่ แต่ยังจะคิดเองเออเองไปว่า ตัวเองบรรลุอริยเจ้าโน้นนี้

เวลาไปบวชเป็นพระ อย่าเที่ยวไปอวดประกาศบอกใครว่าตัวเองเป็นอริยเจ้า บรรลุนั้นนี้ ต่างๆนาๆ ระวังจะปาราชิกโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่ได้มีคุณธูรรมอยู่จริง ขาดจากความเป็นพระสงฆ์

ละจะบอกให้อีกเรื่อง ในวงการพระสงฆ์ วงใน เค้าจะมีพระคอยตลอดสอบ คอยดูแล ว่าใคร หรือพระรูปไหน อ้างว่าบรรลุอริยเจ้า วันดีคืนดี เค้าจะนิมตน์ขึ้นรถตู้ พาไปสนทนาธรรม ไปสอบภูมิธรรม กับพระผู้รู้จริง


เห็นมากับตัวเองละ ยืนยันได้ หุๆ ว่ามีจริง

บางคนนุ่งขาวห่มขาวเป็นชีก็มี ก็โดนเชิญพาขึ้นรถตู้ไปกลางดึก ไปพิสูจน์ ไปสนทนาธรรมกับพระสงฆ์ที่ปฏิบัติดี พระผู้รู้จริงมาละ บางคนก็ไม่รอด ไม่ได้บรรลุอะไรเลยก็มี บางคนก็มีคุณธรรมจริง

ในวงการพระสงฆ์ พระป่าวงใน วงกรรมฐาน เค้ามีการตรวจสอบกันอยู่ จะบอกให้แค่นี้นะ

ผู้รู้จริงมีอยู่

เตือนไว้ด้วยความหวังดี ^^

 

แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าที่รู้นะรู้จริง

 

ผมรู้อะไร ก็เรื่องของผม

ว่าแต่

เก็บไปถามตัวเองดีกว่านะ ตำราไหนบอกว่า ที่ตัวคุณ เที่ยวประกาศตัวเองบรรลุอริยเจ้าขั้นโน้นนี้ ใครสอน สำนักไหนสอน ละรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองเป็นอริยเจ้า ไหนว่าชอบอ้างว่า ใครจะรับรองการเป็นอริยเจ้าได้ ตัวเองอ้างเอง คิดเองเออเอง หรือป่าว ใช่ไหมครับ


.

.

 

ก็พระองค์ให้ตรวจสอบตนเองไง. ไม่เคยเห็นบอกให้ไปถามใครเลย. คุณนี่ขัดแย้งตำรามาตลอดเลยนะ. สงสัยจะไปไม่รอดนะแบบนี้

 

Zaberคุณตอบคำถามผมสักหน่อยได้มั้ย. 1.รดน้ำมนต์ได้อะไรบ้างเกี่ยวกับอริยสัจสี่2คุณรู้ได้อย่างไรใครเป็นอริยะ.

 

เก็บไปถามตัวเองก่อนดีกว่านะ