เพื่อการกุศล ร่วมบุญกฐินสองวัด บุญสองเด้ง วัดนางใน วัดคูมะนาวหวาน วัตถุมงคลสมทบกฐิน

รายละเอียด

สำหรับท่านที่ต้องการจะร่วมบุญใหญ่ในครั้งนี้ ที่แจ้งมาหลายท่าน จึงเปิดให้ร่วมบุญในวันนี้อีกเพียง 17 ชุดเท่านั้น ท่านที่ร่วมทำบุญสมทบกฐินชมรมฯ 1,500 บาท จะได้รับวัตถุมงคลที่ระลึก 1 ชุดหนึ่งชุดมีวัตถุมลคล 3 รายการ คือ ล๊อกเก๊ตยิ้มเปิดโลกฉากขาว 1 องค์ และ ภาพถ่ายอัดกระจกขนาดห้อยคอ 2 ภาพ เงินทุกบาททุกสตางค์สบทบเป็นเงินกฐินชมรมฯทั้งหมดโดยไม่หักค่าใช้จ่ายใดๆ. เขียนชื่อนามสกุล พร้อมเบอร์โทร ไว้ด้วยครับ
รายละเอียดต่างๆได้แจ้งไว้ในชมรมคนรักหลวงปู่เล็ก วัดทำนบ เฟสบุ๊คทั่งหมดแล้ว ยอดกฐิน ณ ปัจจุบัน 556,112 บาท

​

ล๊อกเก็ตยิ้มเปิดโลก​

​

ตัวอย่างภาพถ่ายขนาดห้อยคอ ยิ้มเปิดโลก​

 

วัตถุมงคลเป็นที่ระลึกในการทำบุญเพื่อเป็นสังฆานุสติ เจตนาใหญ่คือบุญกฐินเพื่อถวายอานิสงค์นี้ให้กับหลวงปู่ครับ
ล๊อกเก๊ตรูปแบบนี้ ยังไม่เคยจัดสร้างในวัตถุมงคลของหลวงปู่ แบบประกบด้านหลัง ด้านหลังอุดมหามวลสารที่ได้รับจากหลายฝ่ายเดี๋ยวจะแจ้งให้ทราบ ทุกองค์ตอกโค้ดและรันนัมเบอร์ตามจำนวนสร้างด้วยการยิงเลเซอร์ทุกองค์ ฉากขาวแผ่นด้านหลังเป็นทองแดง ฉากทองด้านหลังเป็นทองเหลือง มีจัดสร้างเพียงสองแบบเท่านั้น


ท่านที่จองสามารถโอนปัจจัยได้ถึง วันที่ 25 ตุลาคม 2558 ครับ


รายละเอียดบัญชีกลางที่จะโอนเงินเข้ามาจะแจ้งให้ทราบต่อไปครับ

​

ภาพเมื่อครั้งหลวงปู่เสกล๊อกเก็ตให้เป้นครั้งแรก พร้อมกับพระกริ่ง จฺนทสโร ขณะะนี้ขอเมตตาหลวงปุ่เสกอีกสามเดือนครับ ซึ่งปกติหลวงปุ่เสกพระแต่ละรุ่นไม่เกิน 5 นาทีครับ


....

 

มวลสารอุดด้านหลังล๊อกเก็ต มีมาจากหลายท่านที่มอบให้มา รวมถึงเกษาหลวงปู่ และ ผ้ารัดอก ที่หลวงปู่ใช้อยู่ มาตลอดสี่ปี นำมาติดไว้เพื่อความเป็นมงคลของผู้ที่เคารพศรัทธา ในบารมีหลวงปู่ท่านด้วย

รายละเอียดมวลสารคร่าวๆ ที่อุดหลังล๊อกเก็ตนั้น ส่วนหนึ่งมาจากคุณหมอนุ เป็นมวลสารรวมที่ใช้อุดแหวนนพสิทธิ์ฤทธิ์ชัยมงคลและมวลสารที่ใช้อุดแหวนกันมะเร็ง มวลสารรวมทั่วประเทศ จากหลายสาย พระสมเด็จหลวงพ่อมุ่ยวัดดอนไร่ พระสมเด็จรุ่นเก่าของวัดทำนบปี 37 ที่แตกหัก น้ำมนต์หลวงปู่เล็ก น้ำมันต์เสน่จันทร์ และรายละเอียดตามภาพด้านล่างนี้

​

 

ขอร่วมจอง 1 ชุดครับ
ชื่อ-เบอร์โทรแจ้งทาง PM ครับ

 

อานิสงค์แห่งกฐินทานนี้ ทางชมรมคนรักหลวงปู่เล็ก วัดทำนบ อุทิศถวายพระเดชพระคุณหลวงปู่ เพื่อให้หลวงปุ่มีธาตุขันธ์ที่แข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานไปนานๆครับ ซึ่งทางชมรมฯ กราบเรียนหลวงปู่ทราบเป็นที่เรียบร้อยครับ

กฐินในนามชมรมคนรักหลวงปู่เล็ก. ทั้งหมดมีกฐินกองเท่า พ.ศ. คือ 2558 บาท จำนวน 114 กอง ซึงเต็มหมดแล้ว กฐินเจ้าภาพใหญ่ชมรม จำนวน 5 กอง ซึ่งเต็มหมดแล้ว และกฐินในชุดผู้ที่ร่วมบุญ 1500 บาท อีก 50 กอง ซึ่งปัจจุบันเหลืออีกเพียง 17 กองสุดท้ายก็จะเต็ม จึงมาบอกบุญพี่ๆในเวปด้วย ได้ร่วมบุญกันครับ

​

หลวงปู่พิจารณาล๊อกเก็ต ก่อนที่จะนำไปอุดผงมวลสาร​

 

ขอร่วมทำบุุญ 1 ชุดครับ คุณเบน อนุโมทนาบุญครับ

 

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านครับ


พี่ๆนอกเวปที่มีจิตศรัทธา ติดต่อร่วมบุญได้ที่ 083-6139417 ไลน์/โทร

 

​

ประวัติหลวงปู่เล็ก วัดทำนบ เผยแพร่ ภาคภาษาอังกฤษ และ ภาษาไทย

Biography of Patipatha Wittayakom (Luangpu Lek) from Wat Thamnob that I, Ben Wiset, have adapted from several sources.
This is the auspicious month that Luangpu Lek Chandhasaro will be completely 96 years old (8th anniversary) with 76 years of priesthood on 24th of June, 2015. This is considered as a big anniversary and highly auspicious occasion for his followers, especially those who are in WatThamnob Lovers Club (Luangpu Lek). I would like to take this occasion for extending his glory to people publicly.
Provost Wicharn Phattanakit Luangpu Lek Chandhasaro, 96 years old with 76 years of priesthood from Wat Thamnob, Siroiyod, Wisetchaicharn District, Angthong Province. He is a highly respectable and beloved monk for Angthong people.
Luangpu Lek was a respectable Buddhist monk who was mostly isolated. He would not like to be associated with any kinds of amulets. Lots of people knew that he was really strict that even Luang Phor Prae of Wat Pikulthong, Singburi, told his followers who went to meet him at Singburi Province to go to Luangpu Lek instead as the distance was shorter. There had ever been some amulet makers going to Luangpu Lek house but all of them were chased out every time. Luangpu Lek was really strict in Dharma discipline. He was so disciplined that all monks of that time would respect Luangpu Lek, such as Luangpor Mee of Wat Muangkan, Luangpor Thongyib of Wat Banklang, Luangpor Kloen of Wat Rangcha-nuan, and LuangporSian of Wat Ma-naowan. All these priests would venerate Luangpu Lek because he was senior and he had seemly routine. Moreover, his incantation was really renowned. Actually the real name of Luangpu Lek was “Direk” which was commonly known among the priests as “Phrakru Direk”. However, he was known as Luangpu Lek by lots of people because he used to be a Vice-Monk Dean of Wisetchaicharn district when Luangpor Room of WatBangchak, who was called Luangpor Yai, was a Monk Dean at that time. Luangpu Lek also had an intimate relationship with Luangpor Grai of Wat Phosri because Luangpor lek had learnt incantations from Luangpor Dhao (Phra Dhao/Tao) of Wat Namphu where Wat Phosriwas nearly located. So, LuangpuLek could go and meet Luangpor Grai many times. LuangpuLek was also treated as Luangpor Grai’s junior because luangpu Lek had received an instruction from Luangpor Phak of Wat Boad who was Luangpor Grai’s preceptor. LuangpuLek also respected Luangpor Kham of Wat Pho-plam who was his magical science teacher.
Provost Wicharn Phattanakit (Luangpu Lek Chandhasaro) has the real name as “Direk Sae-ung”. He was born on 24th of June, 1919 (7th month of the waning moon) at Phra PrathoneChedi, Muang District, Nakhorn Pathom Province. His father’s name is Mr. Leng, and his mother’s name is Mrs. Luem. The former surname of his family was Sae-ung, but it was changed to Munkongdee. However, Luangpu Lek used Sutiranond as his last name. His family was wealthy and Luangpu Lek, himself, was a relative of Luangpu Boon of WatKlangbangkaew. Luangpu Lek’s mother would call Luangpu Boon as “Luangta”.
When Luangpu Lek grew up, his mother let him ordain as a novice to study at Wat Mahathat, Bangkok. His preceptor was Somdej Phra Wannarat (Kimheng Kemacharee). The reason why he could get ordained at Bangkok was that he had some relatives in Banglampoo area, so it could be convenient when his mother had to visit the temple. Luangpu Lek learned Pali until he got skillful, then he continued to get ordained as a monk as Wat Praduchimplee by SomdejPhra Wannarat again. Provost Kitti or Luangpu Toh of Wat Praduchimplee was his announcing teacher and Phra Maha Siri was his ordination teacher. Phraya Bhirombhakdi was the supporter of his ordination.
The first instructor of Luangpu Lek was a well-known secular who was respectable by many priests at that time including Luangpu Toh of Wat Praduchimplee and Luangpu Sod of WatPaknam. This first instructor was Luang Sakatad Polayut. He was senior soldier who had powerful incantation. Before Luangpu Lek had learnt the magic science from Luang SakatadPolayut, he, as a little novice, had a serious illness which could hardly be cured. His teacher as Wat Mahathat took him to Luang Sakatad Polayut for remedy. The way to cure LuangpuLek’s illness was that Laung Sakatad Polayut used the powder from the wood slate mixed with holy water and gave them to Luangpu Lek. With just a minute, when Luangpu Lektasted that water, the plain powder wonderfully transformed to the borneol flavor. After that, Luangpu Lek became Luang Sakatad Polayut’s illnesses remedial student. Moreover, He also learned lots of incantation from both Luangpu Toh and Luangpor Sod of Wat Paknam.
Luangpu Lek stayed with Luamgpu Toh at Wat Praduchimplee for 4 years since 1939-1942. He learned many incantations from Luangpu Toh, such as how to cope with bad magic, how to make the mystic symbols, how to cast a spell on the amulets. The most effective mystic symbol of Luangpu Lek was called “Yan Na Pattalord”. He had once ever taught this magic to his student who was Luangpor Kasem of Wat Muang when Luangpu Lek moved to Wisetchaicharn district. Nine betels were penetrated with just one blow. This wonderful thing should not be revealed according to Luangpu Lek’s intention that he did not like people to warship him so much. However, the writer sees that this was a true and amazing story, so it should be informed. Many priests can confirm that this magic was really effective. The one who was expert in this incantation can operate it by blowing this magic to anywhere depending on his mind. This magic could be transformed to anything, such as wealth, popularity, endurance. People who can use this magic will keep this confidential because they do not want to face with any possible uncomfortable situation occurred from crazed people. This was the reason why Luangpu Lek would like to be mostly isolated from the public. Nevertheless, his wonderful ability has still been renowned among lots of monks in Wisetchaicharn area that almost all of monks whose clergy years are more than 10 years will know how much well-known Luangpu Lek of Wat Thamnob was.
As I mentioned earlier, Luangpu Lek also learned the spell from Luangpor Sod of WatPaknam in the area of making the holy oil for bone treatment. Few people knew that Luangpor Sod was expert in this subject. Luangpu Lek simultaneously learned meditation from Phra Sutham Teerakhun (Wong Chandhawangso), an abbot assistant of Wat SaketRajworamahawiharn in the same era of Luangpor Kham of Wat Phoplam. Luangpu Lekhighly respected Luangpor Wong because Luangpor Wong had powerful magical ability that no one could be equal at that time. Luangpu Lek called Luangpor Wong as “Luangpor”. It was the time that Thai Buddhist Patriarch (Yu) of Wat Saket gave high mercy to LuangporWong till Luangpor Wong could move into the former house of the patriarch. Most importantly, Luangpor Wong was the person who let Luangpu Lek could have a chance to move to Wisetchaicharn area conveniently because Luangpor Wong had close relationship with many senior monks in the area.
Luangpor Wong was really sacred at that time. Once, people came with a pregnant woman who was in a terrible situation that her infant did not come out. Luangpor Wong asked that woman to swallow the holy thread and holy water. Just a minute, the infant suddenly came out with the holy thread wrapping the neck. This was so amazing for the witnesses. LuangporWong was one of the senior priests who consecrated Luangpor Kham of Wat Phoplam amulet at Wisetchaicharn in 1939. Luangpu Lek was taught many magical abilities from LuangporWong as well.
Before Luangpu Lek moved to Angthong Province, he used to stay at Wat Nhakok which is located between Phakhai and Wisetchaicharn Districts. He was sent to Wat Nhampu to observe special ability from Luangpu Dhao who could cure people with various diseases and bad magic to prevent the possibility of new creed occurrence. In a day, Hundreds to thousands of people with various diseases would come to meet Phra Dhao in order to get the free care. At the pavilion, there would be a donation box for those who would like to donate after remedy. The way to cure hundreds of people in a day was that a large group of people would be asked to get inside the holy thread until it was full of people. People who were cursed with bad magic could get better and vomited immediately when they got inside the holy thread. Patients with the deadly pox could be relieved. Luangpu Dhao could definitely determine the date that the pox would be away and he could remedy the patient with effective treatment. When he had to remedy lots of people at a time, he would sit on the priest seat and used his forefinger to make the circular movement on a board. His power was renowned that even paralyzed people could get better with his medicine and spell. He was taught this magic by Phra Phak from Wat Boad, who was named as the great patriarch of Wisetchaicharn area. The villagers in Namphu village absolutely knew that Phra Dhao’s forefinger was really sacred because all of people with disease who came to meet Phra Dhao would suddenly get better every time after Phra Dhao used this finger to make the circular movement on his board. The fame of Luangpu Dhao was pervasively well-known that even Marshal PhinChunhawan invited Luangpu Dhao to cure his wife who suffered from serious pox until she got completely better. Marshal Phin, then, gave Luangpu Dhao a motorboat as an award. After that, Luangpu Lek became Luangpu Dhao’s pupil right away. Wat Nhampu was the place where Luangpu Lek spent his longest time to stay and learn incantation from LuangpuDhao till Luangpu Lek could operate all method instead of Luangpu Dhao to cure people, but he did not want to do it publicly because he disliked crowded situation.
Apart from learning incantation from Luangpu Dhao, Luangpu Lek also learned many spells from Luangpor Noom of Wat Nangnai. Luangpor Noom was famous in bad magic relief, disease alleviation, holy water making, and coping with holy powder. Luangpu Lekfrequently went to Wat Nangnai since the age of Luangpor Noom to the age of LuangporChom. Even in these present days, he always goes to this temple. Unfortunately, LuangpuLek is having an illness and he has to meet the doctor at Wichaiyut Hospital, so he does not go to Wat Nangnai as before. Beside Luangpor Noom of Wat Nangnai, Luangpor Kham of Wat Phoplam, was also the great teacher of Luangpu Lek. Luangpu Lek would often go to Wat Phoplam in the evening to learn incantations from Luangpor Kham. People knew that Luangpu Lek would get back to the temple late at night because he spent the time with Luangpor Kham and got many special abilities from him.

Luangpu Lek could know many events which will be happening in advance. People in Ban Thamnob knew this. He could actually know what people who came to meet him were going to say. Luangpu Lek was a strict monk. People from the previous to the current generation will be respectful to him. No one wanted to bother him. Once, there was a group of people who would like to make the amulets which were consecrated by Luangpu Lek. Those people prayed and wished before going to meet Luangpu Lek in order to get help. When they got to the temple, the temple man told them that Luangpu Lek was already waiting for them. They were glad after hearing that. They got inside Luangpu Lek house. Luangpu Lek did not do anything but just kept talking about how to make the holy water for half an hour. LuangpuLek asked to look at one of the amulets in the bag. He considered just a minute and returned an amulet back. The person who took an amulet back from Luangpu Lek thought that he would place the amulet on the pile of amulets in the bag as it would be easily picked up for himself. Luangpu Lek knew this, he said to that person to place that amulet deep down the bag and mix the amulets in the bag together. This made that group of people disappointed. The same situation always happened to any other groups that came to Luangpu Lek for the same purpose. Another story about Luangpu Lek’s special ability to know what was going on outside the place where he stay was that one of his followers enshrined Luangpu Lek image and lit the incense for praying every day. When that person came to meet Luangpu Lek at the temple, luangpu Lek asked him to stop lighting the incense because he had his eyes irritated and he had not yet died. That man was so amazed why Luangpu Lek could know what he did at home. Another story was from a man whose name was Nhum from Pathumthani Province. He did not know Luangpu Lek before. He told me that he went to the annual religious ceremony at Wat Nangnai. He was sitting inside the tent with lots of people and he noticed a really old monk with a walking stick. He thought that why this monk came to the ceremony although he was too old. Just a minute, Luangpu Lek walked to him and tapped his knee and said “What’s up, Nhum?”. Nhum was really amazed why Luangpu Lek walked to him alone and knew his name in spite there were lots of people around. He, then, sought for the temple of that monk and knew that Luangpu Lek was from Wat Thamnob. After that, he always went to this temple and made merits at this place. Nhum was highly respectful to Luangpu Lek. People from Wisetchaicharn also knew that Luangpu Lek was really disciplined monk with really good daily routine. Moreover, his magical power was not inferior to others at that time. Luangpu Lek used to say with Thamnob villagers that “his belongings are not shoddy as placed on the ground”.

People who ever came to meet Luangpu Lek knew that Luangpu Lek would consecrate any object without the holy thread. Those who came with the amulet in order to get consecrated by Luangpu Lek had faced the situation that Luangpu Lek would ask for just one amulet out of all in the bag and cast a spell on just that one. Then, he returned an amulet and told to mix the amulet altogether. He said that all is the same. Luangpu Lek was also expert in “Na Padtalord” subject. I would not want to guest how expert he was but my teaching people told me that Luangpu Lek had this individual special ability. Someone might not understand this point but this was obvious for the people who always had a chance to attest at Luangpu Lek’stemple.
The rumor that the bad magic shaman had to get away from Luangpu Lek was as follows. Many years ago, there came the bad magic shaman settled down near Wat Thamnob to perform the bad occults. Few days later, a woman with a daughter came to meet Luangpu Lekin order to get help as she had been suffering from a terrible condition affected by the bad magic. Luangpu Lek saw what was going on and know who did that bad thing to this woman, and then he said something meaning to order the one who made this supernatural power take this bad thing back and leave it at the crematory. Just a minute, the woman calmed down because she got better from the bad occult. Luangpu Lek meditated for a moment. The bad occult shaman, then, terribly run out from his place, undressed and lay down on the grass field in front of the temple. Later on, the bad magic shaman moved his location from WatThamnob to Wisetchaicharn Market instead and was hired to make charm, but he finally got shot and died.
There still were many miraculous stories of Luangpu Lek which could amaze lots of people, such as the locket that could not be burnt or crossing the river without boat. I, Ben Wiset, could write just the above information because of the space limit. You can find more information in Wat Thamnob (Luangpu Lek) Fans Club.

วันนี้ 24 มิถุนายน 2558 วันคล้ายวันเกิดหลวงปู่เล็ก จนฺทสโร
#ศิษยานุศิษย์ร่วมกันเผยแพร่ประวัติหลวงปู่แชร์ให้มากที่สุดครับ ท่านละ 1แชร์เรียนเชิญครับ

#ประวัติ ปฏิปทา วิทยาคม หลวงปู่เล็ก วัดทำนบ ผม เบ็นวิเศษฯ ได้เรียบเรียงไว้พอสังเขป
#เดือนนี้เดือนนี้ถือเป็นเดือนมหามงคล ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่เล็ก จนฺทสโร จะมีอายุ ครบ ๘ รอบ ๙๖ ปี ๗๖ พรรษา ในวันที่ 24 มิถุนายน 2558 ถือเป็นรอบใหญ่ และถือเป็นวาระสำคัญอันเป็นมงคลยิ่งแก่ศิษย์ยานุศิษย์ กลุ่ม ชมรมคนรักวัดทำนบ(หลวงปู่เล็ก) ขอร่วมเผยแพร่บารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ให้ประชาชนได้ทราบทั่วกัน

พระครูวิชาญพัฒนกิจ หลวงปู่เล็ก จนฺทสโร อายุ 96 ปี 76 พรรษา วัดทำนบ ต.สี่ร้อย อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง

พระเถราจารย์ผู้เป็นที่รักและเคารพยิ่งของเพศบรรพชิตและประชาชนชาวจังหวัดอ่างทอง

หลวงปู่เล็กท่านเป็นพระเถราจารย์ซึ่งเก็บตัวเงียบมานานจนปัจจุบัน ท่านไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวัตถุมงคลมากนักประชาชนทั้วไปทราบกันเป็นอย่างดีว่าหลวงปู่ท่านเก่ง วาจาสิทธิ์ และดุมาก แม้แต่หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง ยังเคยไล่ให้คนบ้านทำนบที่ไปกราบท่านที่สิงห์บุรีให้มากราบหลวงปู่เล็กไม่ต้องมากราบท่านไกลถึงสิงห์บุรี เคยมีศูนย์พระเข้าไปวุ่นวายกับท่าน ท่านตะเพิดออกมาจนไม่มีใครกล้าเข้าไปอีก หลวงปู่ท่านเป็นพระเถระผู้เคร่งครัดในพระธรรมวินัย มีความเป็นระเบียบแบบแผน ครูบาอาจารย์ในยุคนี้ล้วนแต่เคารพในหลวงปู่ อาทิ หลวงพ่อมี วัดม่วงคัน หลวงพ่อทองหยิบ วัดบ้านกลาง หลวงพ่อ เกลื่อน วัดรางฉนวน หลวงพ่อเสียน วัดมะนาวหวาน ล้วนแต่เคารพนับถือหลวงปู่ ด้วยพรรษาที่อาวุโสมาก และจริยาวัตรที่งดงามของหลวงปู่ แม้กระทั่งวิทยาคมของหลวงปู่เล็ก หลวงพ่อทุกรูปทราบดีด้วยเป็นผู้มีวิทยาคมเหมือนกัน ว่าหลวงปู่เล็กท่านเป็นอย่างไร หลวงปู่เล็ก ความจริงแล้วชื่อจริงๆของหลวงปู่ท่านชื่อ "ดิเรก" หรือในหมู่พระสงฆ์จะเรียกหลวงปู่ว่า พระครูดิเรก แต่ที่ปัจจุบันคนทั่วไปเรียกหลวงปู่ว่าเล็กนั้นมีเหตุที่ว่า สมัยที่หลวงพ่อหรุ่ม วัดบางจักรยังทรงสังขาร ชาวบ้านมักเรียกหลวงพ่อหรุ่มว่า หลวงพ่อใหญ่ เพราะหลวงพ่อหรุ่มท่านดำรงตำแหน่ง เจ้าคณะอำเภอวิเศษชัยชาญ หลวงปู่เล็กท่านเป็นรองเจ้าคณะอำเภอ คนจึงเรียก หลวงพ่อเล็ก และก็เรียกติดปากตลอดมา หลวงปู่เล็ก ท่านยังมีความสนิทสนมกับหลวงพ่อกร่าย วัดโพธิ์ศรีมาก เพราะเมื่อสมัยที่หลวงปู่เล็กท่านไปเรียนวิทยาคมกับหลวงพ่อเต่า วัดน้ำพุ วัดน้ำพุกับวัดโพธิ์ศรี ไม่ห่างกันมาก ท่านไปมาหาสู่กันเป็นประจำ และถือว่า หลวงปู่เล็กเป็นศิษย์น้อง ที่ได้รับคำแนะนำจากหลวงพ่อภักตร์ วัดโบสถ์ ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของหลวงพ่อกร่ายท่านด้วย หลวงพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ ก็เป็นอีกหนึ่งครูบาอาจารย์ที่ถ่ายทอดสรรพวิทยาต่างๆให้หลวงปู่ และหลวงปู่ก็มีความเคารพในหลวงพ่อคำเป็นอย่างมาก

หลวงพ่อพระครูวิชาญพัฒนกิจ หลวงปู่เล็ก จนฺทสโร นามเดิม ดิเรก แซ่อึ๊ง เกิดเมื่อ วันอังคารที่ 24 มิถุนายน แรม 11ค่ำเดือน 7 ปีมะแม พุทธศักราช 2462 ท่านเกิดที่ตำบลพระประโทนเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐมทางบ้านหลวงปู่มีฐานะดีมั่งคั่ง โดยหลวงปู่ท่านมีความเกี่ยวเนื่องเป็นเครือญาติกับหลวงปู่บุญวัดกลางบางแก้ว โดยโยมแม่ของหลวงปู่เล็กท่านจะเรียกหลวงปู่บุญว่า หลวงตา โยมบิดาหลวงปู่ชื่อ นายเหล็ง โยมมารดาชื่อ นางเลื่อม ปัจจุบันนามสกุล แซ่อึ๊ง เปลี่ยนมาใช้ นามสกุล. "มั่นคงดี". ส่วนหลวงปู่เล็ก ท่านใช้นามสกุล "สุถิรานนท์"

เมื่อหลวงปู่เล็ก เจริญวัยขึ้นทางโยมมารดาของหลวงปู่ได้ให้หลวงปู่บวชเป็นสามเณรเข้าเรียนที่วัดมหาธาตุ กรุงเทพมหานคร โดยมี สมเด็จพระวันรัต (กิมเฮง เขมจารี) เป็นพระอุปัชฌาย์ ซึ่งเดิมหลวงปู่ก็มีญาติอยู่แถวย่านบางลำพูด้วย จึงเป็นเหตุให้โยมแม่ของท่านให้เข้ามาเรียนที่กรุงเทพโดยไม่เป็นกังวล หลวงปู่เข้ามาร่ำเรียนสรรพวิทยาต่างๆที่วัดมหาธาตุโดยเรียนนักธรรมแผลกบาลี จนมีความชำนาญ และ ต่อมาก็บวชพระและจำพรรษาที่วัดประดู่ฉิมพลีโดย มี สมเด็จพระวันรัต (กิมเฮง เขมจารี) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูวิริยกิตติ หรือหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลีเป็นพระกรรมวาจาจารย์ มีพระมหาสิริ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ และมีอำมาตย์โทพระยาภิรมย์ภักดี เป็นผู้อุปภัมป์ในการอุปสมบทของหลวงปู่ อาจารย์ท่านแรกๆของหลวงปู่เป็นฆารวาสที่มีชื่อเสียงมาก สมัยนั้น หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี และหลวงปู่สด วัดปากน้ำยังนับถือ และถือเป็นอาจารย์ฆารวาสของหลวงปู่ทั้งสองด้วย ท่านนั้นคือ หลวงสักทัศน์พลยุทธท่านเป็นนายทหารเก่าที่มีวิทยาคมสูง ซึ่งก่อนที่หลวงปู่จะเรียนสรรพวิทยาต่างๆจากหลวงสักทัศน์พลยุทธนั้น หลวงปู่ท่านเคยเป็นไข้รากสาด และรักษาไม่หายสมัยนั้นท่านยังเป็นสามเณร อาจารย์สอนหนังสือของหลวงปู่ที่วัดมหาธาตุ จึงพาหลวงปู่ไปหาหลวงสักทัศน์พลยุทธ ในการรักษาครั้งนั้นยังความประหลาดใจกับหลวงปู่เป็นอย่างมาก โดยคุณหลวงได้เขียนกระดานชนวนลบผง ผสมน้ำมนต์ให้หลวงปู่ฉัน ซึ่งผงธรรมดาๆเมื่อผสมน้ำมนต์และฉันเข้าไปนั้น ผงธรรมดาๆกลับมีรสชาติกลับกลายเป็นพิมเสนอย่างน่าอัศจรรย์ใจ หลังจากนั้นหลวงปู่ก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของคุณหลวงศึกษาสรรพวิชาด้านการรักษาโรค และยังได้ร่ำเรียนวิทยาคม กับทั้งหลวงปู่โต๊ะ และ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ อีกด้วย
หลวงปู่เล็ก ก่อนที่ท่านจะมาจำพรรษาที่อ่างทอง ครั้งแรกๆท่านจำพรรษาที่วัดหน้าโคก ซึ่งเป็นเขตติดต่อระหว่างอำเภอผักไห่ และอำเภอวิเศษชัยชาญ โดยการส่งตัวมาของคณะสงฆ์ เพื่อให้มาตรวจการสอดแนม วัดน้ำพุ ซึ่งสมัยนั้น หลวงปู่เต่า วัดน้ำพุท่านโด่งดังมากด้านการรักษาโรค ถอนคุณกระทำ วันหนึ่งๆมีคนมาขอให้หลวบพ่อเต่ารักษาเรือนพัน ทางการจึงเพ่งเล็งเกรงว่าจะเกิดการก่อตัวของกลุ่มคน อาจก่อการกบฏต่อราชอาณาจักร หรือเกิดลัทธิขึ้น ซึ่งสมัยนั้นทางการระมัดระวังเรื่องนี้มาก แต่ทว่าจากการสอดแนม หลวงปู่เล็ก ท่านมาเจอของจริง โดยสารพัดโรคที่มาพึ่งบารมีหลวงพ่อเต่า ที่โดนคุณไสย เป็นฝี และเป็นโรคภัยอันหาสาเหตุไม่ได้ วันหนึ่งๆมีผู้คนมารับการรักษาฟรีจากหลวงพ่อโดยท่านจะตั้งกระบุงไว้หนึ่งลูก ใครจะทำบุญก็ทำไม่ทำท่านก็ไม่ว่า ในแต่ละวันคนนับร้อยครับ บางวันเรือนพัน ท่านอ่านไม่ผิดน่ะครับ บางวันนับพันคน งานวัดย่อยๆเลยทีเดียว และหลวงพ่อท่านมิได้รักษาทีละคนนะครับ ท่านรักษาทีละหนึ่งศาลา คนเต็มศาลา เข้ามาในวงสายสิญหลวงพ่อ ใครถูกของคุณไสยทุกชนิด อาเจียนออกหมด รักษาฝีที่ว่าเป็นแล้วตาย ท่านรักษาหายขาด ท่านสามารถกำหนดวันแตกของฝีได้มิมีพลาด และทำการรักษาอย่างชำนาญมาก ในการรักษาคนแต่ละครั้งหลวงพ่อท่านจะขึ้นนั่งธรรมมาสห่มครองผ้าเรียบร้อย และใช้นิ้วชี้ของท่านวนที่กระดานในการรักษา เรียกว่า วิชานิ้วเพชร หรือวิชาเรียกโรค วิชากระจายโรค คนเป็นอัมพาต ท่านก็รักษาหายด้วยยา กล้วยเสกและอาคมท่าน คนถูกคุณไสยพอเข้ามาในวงสายสิญท่านถึงกับต้องอาเจียนออกมาทันที วิชานิ้วเพชรนี้ หลวงพ่อท่านได้รับถ่ายทอดจากหลวงพ่อภักดิ์ วัดโบสถ์สุดยอดปรมาจารย์แห่งแขวงเมืองวิเศษชัยชาญ ชาวบ้านวัดน้ำพุ ทราบกันดีว่านิ้วชี้หลวงพ่อนั้นศักดิ์สิทธิ์มาก เพราะเมื่อมีเรื่องเดือดร้อนอะไรไปหาหลวงพ่อท่านจะใช้นิ้วชี้ท่าน วนที่กระดานที่ท่านนั่ง อาการหรือโรคต่างๆเหล่านั้นที่ปากฏอาการหายไปทันที แม้แต่จอมพลผิน ชุณหะวัณ ท่านเคยนิมนต์หลวงพ่อเต่าไปรักษาฝีภรรยาท่านจนหายขาดและถวายเรือยนต์ไว้หนึ่งลำ หลวงปู่เล็กท่านจึงเข้าฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงพ่อเต่าวัดน้ำพุตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และวัดน้ำพุนี้เองหลวงปู่เล็กท่านได้อยู่ร่ำเรียนวิชานานที่สุด หลวงปู่เล็กได้ถ่ายทอดสรรพวิทยามาอย่างครบถ้วน และท่านก็ทำได้แทนหลวงพ่อเต่าได้ แต่หลวงปู่ท่านไม่ค่อยทำให้ใคร เหตุเพราะท่านไม่ชอบวุ่นวายนั่นเอง

หลวงปู่เล็กนอกจากจะเรียนกับหลวงพ่อเต่าแล้ว ยัง เรียนสรรพวิชาต่าวๆจากหลวงพ่อนุ่ม วัดนางใน ซึ่งหลวงพ่อนุ่ม ท่านมีชื่อเสียงด้านการสร้างเบี้ยแก้ การรักษาโรค ทำน้ำมนต์ การลบผงมหาราช หลวงปู่ได้ไปมาหาสู่วัดนางในเป็นเวลานานตั้งแต่ครั้งหลวงพ่อนุ่ม จนมาถึงหลวงพ่อชม และ จนมาถึงยุค ปัจจุบัน ท่านจะมาที่วัดนางในเป็นประจำ แต่หลังจากท่านชราภาพ และเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ ท่านจึงไม่ได้มาที่วัดนางในอีก. นอกจากหลวงพ่อนุ่ม. วัดนางใน. พระอาจารย์องค์สำคัญของหลวงปู่อีกรูปหนึ่ง คือ หลวงพ่อคำ. วัดโพธิ์ปล้ำ ซึ่งหลวงปู่ จะเข้าไปเรียนสรรพวิชาต่างๆในช่วงมืดๆของทุกวัน. ในสมัยก่อน คนที่วัดจะทราบว่าหลวงปู่จะกลับวัดดึกๆ สรรพวิชาต่างๆของหลวงพ่อคำนั้น หลวงปู่ได้รับถ่ายทอดมาอย่างไม่ต้องสงสัย

เรื่องราวที่ท่านรู้เหตุการล่วงหน้า รู้วาระจิต วาจาสิทธิ์ เรื่องนี้ถึงผมไม่เขียน คนบ้านทำนบก็ทราบกันดี เพราะเจอกันมามาก นึกอะไรจะพูดอะไร ท่านดักทางจนพูดกันไม่ออก หลวงปู่เล็กท่านเป็นพระที่ดุ คนทำนบยำเกรงท่านมากๆ เกรงบารมีหลวงปู่กันตั้งแต่รุ่นชวด ยันรุ่นหลาน ไม่ค่อยมีใครกล้าไปวุ่นวายกับท่านมากนัก เรื่องรู้เหตุการล่วงหน้านี้เจอกันมาเยอะ ถ้าไม่เชื่อผม ก็ลองไปถามคนทำนบดูเอาเองครับ บ้านไหนก็ได้ คนไหนก็ได้ แต่ผมจะยกตัวอย่างสักเรื่อง คือ มีครั้งหนึ่งศิษย์แถวตลิ่งชัน ได้สร้างพระเพื่อแจกฟรี ไปขอเมตตาหลวงปู่เล็กท่านเสกให้ ก่อนออกจากบ้านจุดธูปบอกกล่าวท่านก่อนว่าจะขอบารมีหลวงพ่อปลุกเสกพระขอให้หลวงพ่อเมตตา ขับรถมาสักพัก พอมาถึงวัดทำนบ กรรมการวัดท่านหนึ่งออกมายืนรอโบกรถ ให้เข้าจอดและบอกว่า หลวงพ่อท่านรออยู่ คณะที่ไปมองหน้ากันแบบงงๆ แต่ก้อมยิ้ม เพราะมาไม่ผิดที่แน่แล้วแบบนี้ พอเข้าไปถึงหลวงปู่ท่านนั่งห่มผ้าเรียบร้อย รออยู่แล้ว พอคณะบอกกล่าวท่านว่าจะเอาพระมาเสกท่านก็ให้วางไว้ห่างจากท่านน่าจะเมตรกว่า หลวงปู่ก็ไม่ได้หยิบกล่อง จับกล่องหรือแม้แต่โยงสายสิญแต่อย่างใด ท่านนั่งเทศน์ไปคุยไปเรื่องการรดน้ำมนต์ การทำน้ำมนต์ ตาก้มองกล่องไปเป็นพักๆ สักประมาณครึ่งชั่วโมง ท่านก้ขอเหรียญมาดูหนึ่งเหรียญ ท่านพิจารณาสักพัก ท่านก็ให้เก็บใส่ถุงไปตามเดิม คนที่หยิบใส่ถุงคิดในใจว่าจะเอาเหรียญที่หลวงปู่จับนี้วางไว้ปากถุง ได้หยิบง่ายๆ คือว่าจะเอาไว้เอง พอคิดเท่านั้นหลวงปู่ท่านพูดขึ้นมาทันทีว่า ใส่ไปไว้ลึกๆ แล้วคนๆให้ทั่วๆ สรุปว่าแห้วไปคราวนั้น เหตุการณ์แบบนี้มิได้เกิดขึ้นกับคณะนี้เพียงครั้งเดียวนะครับ หลายๆคณะเจอกันมามาก ใครไม่เจอเองไม่รู้ เรื่องนี้คนยืนยันหลายคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น อีกเรื่องหนึ่ง มีลูกศิษย์ของหลวงปู่ได้เอารูปหลวงปู่ไปบูชาบนหิ้ง และตั้งกระถางธูปจุดธูปบูชาทุกวัน จนครั้งหนึ่งมากราบหลวงปู่ หลวงปู่ท่านทักว่า เวลาบูชาไม่ต้องจุดธูปหน้ารูป ท่านแสบตา และท่านยังไม่ตาย พี่ชายคนนั้นถึงกับอึ้งไปครู่หหนึ่งเลยทีเดียว อีกเรื่องเกิดขึ้นที่งานวัดนางใน พี่ชายท่านนี้ชื่อหนุ่มอยู่ที่ปทุมธานี เมื่อก่อนไม่เคยรู้จักหลวงปู่เล็กมาก่อน พี่หนุ่มเล่าให้ผมฟังเองเรื่องมีอยู่ว่า พี่หนุ่มมางานประจำปีวัดนางใน วันนั้นพี่หนุ่มนั่งอยู่ในเต็นท์ กับแขกอีกจำนนวนมาก สักพักก็มีพระหลายรูปเดินมาเพื่อที่จะขึ้นไปสวดมนต์บนวัดนางใน พี่หนุ่มไปสะดุดตาพระอยู่รูปหนึ่ง ท่านเดินเอาร่มทำเป็นไม้เท้าค้ำยันเดินมา อายุท่านมากชราภาพแล้ว เดินมารูปเดียว พี่หนุ่มก็นึกในใจว่า หลวงตาวัดไหนเดินมาแก่มากแล้วยังมางาน และพี่หนุ่มก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก พักเดียว ระหว่างที่พี่หนุ่มนั่งเพลินๆหลวงตารูปนั้นเดินมาหา และเอามือตบเข่าพี่หนุ่ม และท่านพูดว่า "อ่าว ว่ายังไงล่ะไอ้หนุ่ม" พี่หนุ่มอึ้ง เพราะว่าครั้งแรกพี่หนุ่มแค่มองและคิดในใจเท่านั้น ไม่นึกว่าท่านจะเดินเข้ามาหา และเรียกชื่อได้ถูกต้อง ทั้งๆที่ตอนพี่หนุ่มมองดูท่าน พี่หนุ่มอยู่ในกลุ่มคนจำนวนมาก และไม่มีทางที่ท่านจะทราบได้แน่นอน พี่หนุ่มจึงตามหาพระรูปนั้นว่าท่านอยู่วัดไหน ภายหลังจึงทราบว่าท่านอยู่วัดทำนบ ชื่อ หลวงปู่เล็ก หลังจากนั้นพี่หนุมจึงไปมาวัดทำนบเป็นว่าเล่น เข้ากราบทำบุญ เป็นประจำ พี่หนุ่มนั้นมีความเคารพในองค์หลวงปู่เล็กอย่างมาก หลังจากพบเจอจังๆในเหตุการณ์ครั้ง ประชาชนชาววิเศษชัยชาญ ชาววัดทำนบ และชาวอ่างทอง ทราบกันดีว่าหลวงปู่ท่านเป็นพระผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงาม เคร่งครัดพระธรรมวินัย ประกอบกับวิทยาคมของท่านก็มิได้เป็นรองผู้ใด หลวงปู่ท่านเคยกล่าวกับชาวบ้านทำนบท่านหนึ่งว่า "ของๆกูไม่ใช่ของโหล แบกะดิน"

การเสกพระของหลวงปู่ในแต่ละครั้ง
เรื่องการเสกพระของหลวงปู่ ถ้าใครที่เคยไปกราบท่าน ไปขอท่านเสกพระที่วัดทำนบสมัยท่านยังแข็งแรง คงทราบดีว่าหลวงปู่เสกพระโดยไม่เคยจับสายสิญ บางคนเอาพระมาเสก เข้ามากราบท่าน ท่านทราบเจตนาท่านก็เสกให้ตั้งแต่คลานเข่าเข้ามาแล้ว อันนี้เจอกันมาหลายราย ลองไปถามคนทำนบดูเอง บางครั้งเอาพระไปเสก ท่านขอดูเหรียยเดียว กล่องที่ใส่พระไม่ต้องเอาเข้ามาไกล้ๆท่าน ท่านเสกเหรียยเดียว และเอาเหรียญที่เสกไปไว้รวมกัน ท่านบอกใช้ได้เหมือนกันหมด อย่างที่ผมบอก และเคยกล่าวไว้ ว่าท่านสำเร็จวิชา นะปัดตลอด ผมเองไม่ทราบว่าหลวงปู่ท่านถึงระดับไหนเพราะผมไม่กล้าเดา แต่ครุบาอาจารย์ผม ท่านบอกว่า ที่ท่านเสกแบบนี้ เป้นความชำนาญเฉพาะของท่าน และท่านใช้นะปัดตลอดในการเสก บางท่านไม่เข้าใจ ก็ขอให้เข้าใจตามนี้ สำหรับคนที่เคยไปกราบหลวงปู่คงเข้าใจดีอยู่แล้ว

หมอผีแขกต้องหนี
เรื่องนี้เกิดเมื่อหลายสิบปีมาแล้ว ที่วัดทำนบ สมัยนั้นมีหมอผีแขกมาตั้งรกรากอยู่บริเวณนั้นแต่เป็นหมอคุณกระทำ ครั้งหนึ่งมีผู้หญิงพาลุกสาวมาขอความช่วยเหลือกับหลวงปู่ เนื่องจากถูกคุณกระทำ และมีวิญญาณแฝง ทำให้ทุรนทุราย อยู่ไม่ได้ต้องพามาหาหลวงปู่ พอมาพบหลวงปู่ หลวงปู่มองเห็นก็ทราบว่าถูกคุณผีแฝงมา ท่านพูดลอยๆเหมือนสั่งใครสักคนบริเวณนั้นให้เอาวิญญาณที่แฝงออกมาและให้เอาไปไว้ที่เมรุ ท่านสั่งสักพักอาการของผู้หยิงคนนั้นก็สงบลง หลวงปู่ท่านทราบว่าใครเป็นผู้กระทำ เมื่อเป็นดังนั้นสักครู่หลวงปู่ท่านก้นั่งกำหนดจิตนิ่งๆสักพักหนึ่ง หมอแขกวิ่งทุรนทุรายออกมาจากบ้านถอดเสื้อถอดแสงออกมานอนกลางสนามหญ้าหน้าวัด นับตั้งแต่นั้น หมอผีคนนี้ก็ย้ายรกรากจากวัดทำนบ มาอยู่บริเวณตลาดวิเศษฯแทน และก็มารับจ้างทำเสน่ห์ ลงทอง ตอนหลังถูกยิงเสียชีวิต

เรื่องราวปฏิปทาของหลวงปู่ยังมีอีกมากมายหลายเหตุการ เช่น ล๊อกเก๊ตไม่ไหม้ไฟ ข้ามน้ำไม่ต้องใช้เรือ เรื่องข้ามน้ำนี้มีพยานหลายคนที่ยังมีชีวิตผม ขอเรียบเรียงไว้พพอสังเขปตามเนื้อที่ที่มีจำกัดเพียงเท่านี้ ติดตามต่อใน ชมรมคนรักวัดทำนบ(หลวงปู่เล็ก) ครับ

 

อุดมวลสารล๊อกเก๊ตที่วัดคูมะนาวหวาน หลวงพี่หนุ่ม และพระเณรมาช่วยทางชมรมฯครับ​

​

​

คุณพุดนำภาพตัวอย่างล๊อกเก็ตให้หลวงปู่พิจารณา​

 

ตอนนี้เหลือ 15 กองครับ รับวัตถุมงคลที่ระลึกหลังออกพรรษา หากท่านใดจะมาร่วมงานกฐินด้วย จะแจ้งวันและเวลาอีกครั้งครับ

พี่ๆนอกเวปติดต่อที่ 083-6139417

 

ขอร่วมบุญ 2 กองครับ
ชื่อ-เบอร์โทรแจ้งทาง PM ครับ

 

โมทนาสาธุครับ

 

ขอร่วมบุญจองกฐินจำนวน ๒ กองครับ

 

ขอร่วมบุญ 2 กองครับ

 

ขอร่วมบุญจองกฐินจำนวน ๑ กองครับ

 

เหลืออีก 7 กองสุดท้ายครับ​

 

สวัสดีครับคุณเบ็น ผมขอร่วมบุญกฐินแฝด ๒ วัด (วัดนางในและวัดคูมะนาวหวาน) ๑ กองครับ

 

โมทนาสาธุครับ

 

ร่วมบุญกฐิน 1 กองครับ

 

ขอร่วมบุญจองกฐิน 1 กองครับ