เรื่องจริงไม่อิงนิทาน ประสบการณ์ตั้งแต่ 3 ขวบ จนถึงอายุ 57 ปีของผม

({) สวัสดีครับคุณ nite ที่ติคตามอ่าน และเข้าใจในเรื่องต่างๆครับ หลวงพ่อท่าน โดนทั้งศึกภายใน และศึกภายนอก และท่านก็ทำหน้าที่ของท่าน เพื่อ ชาติ ศาสนา พระมหากษัติย์ โดยสมบูรณ์แบบ ยากยิ่ง ที่จะมีพระสงฆ์ ในพระพุทธศาสนา ที่ทำหน้าที่แบบนี้ครับ ท่านอนุเคราะสงเคราะ คนสัตว์ ไม่เลือกชั้น วรรณะ ตั้งแต่ ต่ำไปหาสูง สอนธรรมมะต่ำไปหาสูง ทั้งทางโลกและทางธรรม ในยุคนี้ ที่ผมเห็น ไม่มีใครทำหน้าที่ได้แบบนี้อีกแล้วครับ

 

ตามอ่านครับ
ผมเชื่อในตัวหลวงพ่อ
ว่า ท่านคือ อริยสงฆ์ จริงๆ​

 

({) สวัสดีครับคุณ chattrg ผมเอง ก็ศึกษา หลวงปู่หลวงพ่อ หลายๆสำนัก ผมวิเคราะ ดูแล้วครับ ผมจึงพูดแบบนี้ครับ ผม({) วันนี้ก็มาพบกันเช่นเคยครับ ความเดิมตอนที่แล้ว ไปหลงป่า เพราะหาหน่อไม้ ไม่มีเงินใช้ ตานี้ มาเล่าเรื่อง มาเล่าเรื่อง เจ้าป่าเจ้าเขา ลูกนี้ เทวดา หรือผี แรงมากครับ เมื่อปี ๔๔ ไม่เกินปี ๔๗ ผมได้รวมตัว คนในหมู่บ้านกล้วย เพื่อ จะทำหัถกรรม โต๊ะ ตอไม้ ไม้ที่เขาไปเลื่อยในป่า และไม้ไปไม้ ที่เขาได้สัมปทานไม้ เรื่องอื่นไม่ขอเล่า เล่าเฉพาะเรื่อง ไปเลื่อยไม้ ยาวแค่ ๕๐ กว่าเซ็นติเมตร ถึง ๖๐ ซ็นติเมตร หน้ากว้าง ๔๐นิ้ว ถึง ๘๐ นิ้ว ลูกหนึ่ง ตั้งแต่ ๒๕๐ บาท ถึง ๓- ๔-๕๐๐ บาท ราคาแล้วแต่ลูกเล็กลูกใหญ่ ครับ


ผมขอพูดย้อนหลังนิดหนึ่งครับ ผมทำไร่ สวนนาผสม ๓๐ ไร่ ผลไม้ ตก ๓๐ ชนิด ไร่ ข้าวโพด และอื่นๆอีก ๒๐ กว่าไร่ เงินมันไม่พอใช้ และลงทุนสวนผลไม้ สมุนไพรอีก ๕ ไร่กว่า ๆ สมุนไพร ตก ๒๐๐ ชนิด เฉพาะกล้วยน้ำว้า ตก พันกอ เดือนหนึ่ง ๓ ถึง ๕,๐๐๐บาท ต่อเดือนหนึ่งตัด ๒ ครั้ง ยังไม่คิดอย่างอื่นครับ เรื่องรายได้ ผมต้อง ต้องไปตัดไม้ ลูกกรึง มาขายให้พักพวก ที่ทำโต๊ะ ถ้าผมทำคนเดียว เลื่อยคนเดียว วันหนึ่ง ได้ ๓ ถึง ๕ ลูก แล้วแต่บางวัน บางวันที่ก็จ้างคนไปช่วย เลื่อย ๑ คน เรื่องความสามารถพิเศษ นี่ อยู่ที่หัวสมองครับ ว่ามีวิธีใด จะเลื่อยแบบไหน เอาขึ้นรถเครื่อง แบบไหน นี่มันเรื่อง เฉพาะตัวจริงๆครับ ถ้าไม่มีคนช่วย

 

ที่ยังติดตามอ่านอยู่ครับ วันนี้ ก็จะมาเล่าต่อ ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจำเรื่องราวไม่ได้ครับ วันนี้ไม่ได้ ไปโรงพยาบาล ตอนเช้า เพราะ ท่านแม่ผม คุณหมอ เขาให้ออกจาก ห้องไอซียูได้แล้ว เมื่อวานซืน นี้ครับ ครึ่งเดือนกว่าแล้วครับ ที่นอนโรงพยาบาล หลับเหมือน เจ้าหญิง นิททรา ไม่มีความรู้สึกใดๆเลย นอกจากบางวัน จะลืมตา แบบเหลือกตา ขึ้นมาดูตอนไปเยี่ยม แค่นิดๆแล้วหลับ ไม่รู้เลยครับ แต่ดูท่าคล้าย ท่านจะรับรู้ ทางสมอง ว่า มาและรู้ เรื่องกายไม่ต้องพูดถึง ไม่ไหวติงใดๆทั้งสิ้น


และเมื่อวาน ผมได้ ให้หลาน มาดูแล ๒ คนเพื่อแทน ตัวผมและแฟนครับ ผมเอง คงเฝ้าไม่ได้ เพราะโรคประจำตัว และแฟนเขาเป็น ไมรเกน และตาต้อ หมอบอก ยังลอกตาไม่ได้ เดี๋ยวกับมาเป็นใหม่ เพราะอายุยังไม่ถึง ๔๐ เวลา นอนไม่เต็มที่ จะปวดตา และไมรเกน เป็นครั้งหนึ่ง ๒-๓ วัน ปวดยันหัว แทบทนไม่ไหว ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้เช่นกัน ต่างคน ต่างมีกรรม ลูกท่านแม่ผม มี หยิง ๔ ชาย ๔ รวมเป็น ๘ คน ต่างก็ทำอาชีพ ทำไร่ทำสวน และ รับจ้างกันบ้าง บางครอบครัว ต่างก็มีงาน รัดตัว กันทุกๆคน ผมก็ก็เห็นใจ ผมเองก็ มีงานเหมือนกัน จะมากน้อยนั้นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ใครจะทำตัว ให้ว่านั้น มันอยู่ที่ตัวเราเท่านั้น ว่า ทำตัวให้ว่างได้ไหม ผมเอง ก็ขัดเคืองใจ เป็นยิ่งนัก เกี่ยวกับพี่ๆน้องๆ

 

เดี๋ยวคุณหรือใครๆจะคิดว่า ทำไม ต้องเอาเรื่องครอบครัวมาเล่าด้วยเล่า หรือเอามานินทรา ผมก็เผื่อไว้ ว่า อาจมีครอบครัวไหน ที่คล้ายผมบ้าง เท่านั้นเองครับ เมื่ออ่านแล้ว จะได้ ไม่ทุกข์มาก ว่ายังมีคน คล้ายๆกันอยู่ หรืออาจหนักกว่าเราก็ได้ครับ ว่า สุข ทุกข์ มันเป็นของคู่กัน มิอาจหลีกเลี่ยงได้ มาก หรือน้อย แล้วแต่กรรม ของแต่ละคนครับผม ผมโทร บอกให้ น้องชายผม เอารถมาส่ง หลานที ที่โรงพยาบาล อุทัย เขาตอบมาว่า ถ้าดึกทุ่ม ๒ ทุ่ม ๓ ทุ่ม ไม่มา อ้างว่า หลาน งอแง ผมโทรเร่ง น้องสาว ให้เอาหลานมา ส่งบ้านน้องชาย มันจะได้ไม่ มืด ดึก เขาตอบผมมาว่า พึ่งจะมาดูแลแม่ จะมาเร่งมันได้ไง มันเหมือน ผมนี้ โดนไม้ หน้า ๓ ตีกลางกะบาล ผมเอง ตอนแม่ผม อยู่กับแฟนเขา เวลาป่วย เอาไปโรงพยาบาล ผมไม่ไปดูแลแต่ผมส่งเงินไปให้ และทำได้ดีกว่าคนอื่นอีก ผมเองมันเจ็บ อยู่ในใจอย่างแรง และไม่มีครั้งไหนๆ ที่ท่านแม่ผม อยู่โรงพยาบาล นาน และนอน เป็นเจ้าหญิงนิททรา อย่างดี พอถึงหมอ อยู่โรงพยาบาล ๒ -๓ วัน ก้ออกแล้ว แต่ครั้งนี้ จะได้เดือนหนึ่งแล้วครับ


ตั้งแต่ วันที่ ๑๖ ก.ค. ๕๘ นี่ก็วันที่ ๕ สค.๕๘ แล้วไม่มีทีท่าว่าจะหาย ตั้งแต่ เริ่มเข้า โรงพยาบาล ผมออกทั้งเงิน ทั้งค่าน้องและ หลานเฝ้า ส่ง ข้าวน้ำ เช้าเย็น หาข้าวของทุกๆที่ขาดแคลน มาให้เขา และย้งต้องให้เงิน คนเฝ้าถึง ๒ คนอีก แม้รถน้องชายคนเล็ก ยางไกล้แตก ผมเองเป็นคนออกเงิน ซื้อ ยางพอวิ่งได้ ให้ไปอีก เพราะเขาเงินทแบจะไม่มี ต้องมาทะเลาะ กับเมียเขา ผมเอง ก็เลยไม่อยากให้ทะเลาะกัน เลยจัดการให้ และพี่ชาย นครปฐม โทรมาถาม เรื่องแม่ ผมๆเลยถามไปว่า มีคนว่างไหม ลูกหลานน่ะ เอามาเฝ้าแม่หน่อย ผมจะจ้าง เขาตอบแบบไม่มีเยื่อใย พี่ผมเขาตอบมาว่า ใครเป็นคนเอา บ้านแม่ ให้มันมาเฝ้าซิ ผมตอบไปว่า ถ้าพูดแบบนี้ ผมเองไม่ชอบ มันบ้านเขา อย่าพูด เขาไม่ฟัง ผมเลย ปิด โทรศัพ ไปเลย ไม่พูดต่อไป นี่คือการ ปฏิเศษ การับผิดชอบ แต่ละคน และบอก ไม่ว่า ในเมื่อทุกคนก้ไม่มีใครว่างหรอก แต่มันจะทำตัวให้ว่างกันไหม ใช่ไหมครับ

 

ผมเองนอนคิด มา ๒ วัน ๒ วันนี้ไม่ใช่ ผมคิดทั้งวันนะครับ คิดเป็นบางครั้ง พวกพี่ๆน้อง มันเห็นผมเป็นตัวอะไรกัน ลูก ๘ คน หญิง ๔ ชาย ๔ คน แค่มาเฝ้าแม่แค่นี้ ยังทำกันไม่ค่อยได้ แต่ผมเอง เห็นใจทุกๆคน ผมก้พยายาม ให้จ้างลูกหลานมา แทนทุกๆคน วันๆผมเอง ต้องหาเงิน จ่าย ข้าวของต่างๆ ที่เกิดขึ้น เพื่อมา ใช้ในครอบครัว และซื้อสิ่งของ วันๆ หลายพันบาท ในช่วงนี้ นี่ขนาด ไม่เสียค่าใช้จ่ายในการรักษา นะครับ เพราะใช้ สิทธิ์ คนสูงอายุ ผมก็พยายาม ใช้ปัญญา ของผม พลิกแพง เหตุการณ์ มันไปเรื่อยๆครับ ถ้าผม ไม่มีธรรมมะ อยู่บ้าง ผมคง ระเบิด เถิดเทิงไปนานแล้วครับ

เมื่อวาน พอหลานผมมาเฝ้า ผมเลยถามหลานไปว่า ระหว่าง แม่มึง กับหลานมึง ๆจะเอาใคร มึงจะเอาใครไว้ หลานผม มันตอบมาทันที่ ว่า หนูเอาแม่หนู ลูกหลาน ทำใหม่ได้ แต่แม่หนู ทำใหม่ไม่ได้ ผมตอบหลานไปทันทีว่า หนูตอบลุง ถูกแล้ว ต้องแบบนี้ ซิ ถึงจะใช้ได้ ผมก็เลยเล่าเรื่องให้ฟังว่า แต่ละคน พูดว่ากับลุง แบบไรบ้าง และผมเองเลยแจงว่า จริงๆมันไม่ถึงกับ ต้องทิ้ง ลูก ทิ้งหลาน เพียงแต่ แบ่งเวลาให้ถูกเท่านั้น ทุกคนก็ไม่ต้องเสียอะไร เพียงแต่แค่เสีย เวลา แค่นี้ มันยังทำกันไม่ได้ อ้างมากันแบบสารพัด แม่เลี้ยง ลูก ๘ คนได้ แค่มาดูและ แม่บ้างยังไม่ค่อยจะได้ แต่บางคนก็พอ แบ่งเวลามาได้ แต่มันมีเหตุ ผมก็พยายาม ให้มันเสียเวลาน้อย เพื่อ ชีวิตของพวกมันกัน ก็ในเมื่อทุกคนมีปัญญาเหมือนกัน ทำไม ไม่เอาออกมาใช้ กัน

 

ผมเลยย้ำ กับหลานอีกว่า ถ้าเขาให้หนูเลือก คนเดียว ระหว่าง ลูกหลาน กับแม่ หนูจะเลือกใคร มันตอบมาอีกว่า หนูเลือกแม่หนู่ ลูกหลาน ทำใหม่ได้ มผชอบใจตรงนี้ครับ ผมเลยอธิบายไปว่า ถ้าหนูฆ่าคนได้ เป็นหมื่น เป็นแสน หรือ ฆ่าลูกหลานได้เป็นหมื่นแสน หนูมีโอกาศ ทำความดี ขึ้นสวรรค์และไปพระนิพพานได้ แบบองคุลีมาร ฆ่าคน เป็นหมื่น ทีแรก ฆ่าไม่ได้นับ ต่อมาเลยฆ่าใหม่ เอานิ้วมาร้อย แขวนคอ ขาดคนเดียวขาด ๑ คนได้ ๑,๐๐๐ คน หนึ่งพันคน พระพุทธองค์ ทรงไปโปรด ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ หรือ สันตติมหาอำมาติย์ ฆ่าคนเป็นเป็นหมื่น เพราะเป็นเพชรฆาต แต่พระสารีบุตร เทศ ได้ดวงตาเห็นธรรม เข้าถึง พระโสดาบัน

วันนี้ ผมเลย พอมีเวลา เข้ามาเล่าสู่กันฟังครับ ว่าครอบครัวผม ไม่ได้ โรยไว้ ด้วยดอกกุหลาบ แต่ละคน มีวิถีชีวิตไม่เหมือนกัน และจิตใจคนละแบบครับ บางครอบครัว ที่เขา สั่งสมกันมาดีแล้ว เขารักกันมากเลยครับ ช่วยเหลือ เกื้อกูลกันดี บางครอบครัว ทำจนเลยเถิดไปก็มี รักจน เกินเหตุ ทำให้ ได้ฆ่าคน ก็ยังมิวายเข้าข้างกัน นี่ เพราะความรัก ไม่มีเหตุผล เอาเสียเลย คนเรานั้น ก็ยังมีกิเลส กันกันอยู่ คนโบราณ เขาถึงได้บอกว่า หลงรู กู่ไม่กลับ หลง ตัว ค.... จนลืมพ่อแม่ แต่ทุกคนหลง ก็ไม่ว่ากันหรอกครับ ผมเองก็หลง แต่บางครั้ง มันต้องแยกแยะ ให้ออก และทำทางที่ถูกที่ควรครับสวัสดี

 

เป็นกำลังใจให้ครับ
ตอนแม่ผมนอนแบบนี้ ราว 6 เดือน

พี่สาวเฝ้า
ผมทำงาน จะไปเฝ้า เย็นวันเสาร์ ถึง ค่ำวันอาทิตย์ ครับ

ส่วน ลูกคนอื่นๆ ที่อยู่ กทม
(แม่ นอนป่วยที่ภาคใต้)
ก็ จะหาวันหยุดไปเยี่ยม คุย แม้ท่านจะไม่รู้เรื่อง

...............................................

สู้ๆ ครับ
ทำต่อไปเถอะครับ แม่เรา
ลูกคนอื่นไม่รัก ก็ ช่างเขา
เรา รักแม่ของเรา
ทำให้ท่านดีที่สุด เท่าที่กำลังเราพอมี ครับ

 

({) สวัสดีครับคุณ chattrg<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9728740", true); </SCRIPT> ผมเองไม่ได้เข้ามาหลายวันแล้วครับ มัวแต่ไป ดูแล แม่บ้าง เอาของ ข้าวปลา อาหาร ไปให้ หลานๆ น้องๆบางคน ไปให้ เขา ถ้าซื้อกิน มันไม่พอกิน และก้แพง ผมจึงเป็นคนส่ง และแม่ผม ท่านได้ สิ้นลม ไปแล้ว ตายวันเสาร์ เผาวันอังคาร ตายวันที่ ๘ สิงหาคม ๕๘ เผา วันอังคาร ที่ ๑๑ สิงหาคม ๕๘ ตั้งแต่วันตาย ๓ คืน ๔ วัน ร่างกายยังนิ่มอยู่ เหมือนคนนอนหลับ


เดี๋ยวจะเล่าไว้ เป็นอนุสรณ์ ในพลังจิต กระทู้ผม ทุกๆห้อง เผื่อใครมาอ่านเจอครับ ท่านไปดีแล้ว และเป็นสุขแล้วครับ เพราะว่า มีหลายเหตุการณ์ ที่หลายๆคนได้เจอ ได้เห็น พักนี้ยัง วุ่นๆอยู่ครับ ยังไม่ค่อยมีเวลา กระดูกท่าน ขาวสอาด น้องเขยได้เจอกระดูกฟัน ๒ ซี่ ขาวจั๊ว อีก ๑ ซี่ ออกสีชมภู สวย แม้โดยไฟ ก็ยังไม่แตก น้องเขยบอกว่า แม่ขอฟัน ๑ ซี่ ไว้เป็นที่ ระลึก เขาก้เจอทันทีครับ และอีก ซี่ หนึ่ง ผมขอเขามา และผมขอ ตัดผมาไว้ บูชา ขยุ้ม จะตัดมาให้หมดในกำมือ แต่ขาดไม่หมด เลย เอาแค่ได้ครับ ท่านนอนยิ้ม แม้วันเผา มือยังนิ่ม อ่อนปลวกเปียก ปรกติคนตายไปแล้ว ไม่เกิน ๒ ชั่วโมง ร่างกายแข็ง งอไม่ได้แล้ว บางศพ ก้เหม็นหึ่งแล้วครับ ลุงผมบางคน ฉีดยา นอนยังกินและขึ้นอืดเลยครับ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ธัมมะสามี
... สวัสดีครับพี่pco พี่บุญทรงและทุกท่าน ผมไม่ค่อยได้เข้ามาครับ ไปปลูกถ่ายไตที่ รพ.รามาธิบดีมาแล้วเกิดติดเชื้อ อาการเพิ่งดีขึ้นมาครับ ตอนนี้กลับมาพักฟื้นอยู่ที่บ้าน

... พี่pco ครับ ขอเลขที่บัญชีด้วยครับผมขอจะร่วมทำบุญกฐินพิเศษด้วย


สวัสดีครับ ท่านธัมมะสามี พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน หลายวันแล้วที่ไม่ได้เข้ามาครับ อนุโมทนาสาธุ บุญ ๆทุกๆบุญครับ มัวแต่ยุ่งๆเรื่องของท่านแม่ผม และท่านแม่ผม ท่านได้ จากลาละโลกนี้ไปแล้ว อย่างไม่มีวันกลับมาครับ และผมเองก็ภูมิใจได้ ระดับหนึ่ง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าท่าน ไป สวรรค์ พรหมชั้นไหน หรือไปถึงพระนิพพานหรือไม่ แต่รู้ว่าท่านจากไปด้วยดี ด้วยอาการสงบ และในหลายๆคน เจอสภาวะ ไม่เหมือนกัน จึงมาเล่าสุ๋กันฟัง เป็นอุทาหรณ์ และจะนำก๊อปปี้ไปไว้ ในห้องกระทู้ต่างๆของผมครับเพื่อให้คนบางท่านได้อ่านกัน เผื่อมีประโยชน์ ต่อท่านบางคน


และให้ท่านธัมมะสามี หายจากโรคภัยไข้เจ็บ และทุเลาเบาบางลงโดยพลันครับ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ PCO_
สำหรับแม่ที่นอนป่วย พี่เปิดเทปเสียงหลวงพ่อเบาๆให้ฟังประจำ จะทำให้ท่านเพลินไปกับเสียงของหลวงพ่อ อย่าให้ใครรบกวน แล้วนำด้ายชาตรี มาผูกข้อมือท่านไว้ป้องกันผีอื่น หรืออกุศลกรรมเข้าแทรก อุทิศส่วนกุศลให้พ่อปู่และบริวารที่รักษาเขตนี้ และขอฝากแม่ให้ท่านช่วยสงเคราะห์ ช่วงสุดท้ายขออย่าให้อารมณ์หลง พร้อมทั้งช่วยกันผีอื่นๆที่เป็นมิจฉาทิฐิให้ด้วย แม่กับพ่อของผม ผมเคยทำแบบนี้ เมื่อท่านตายปั๊ปที่โรงพยาบาล ท่านตรงมาหาผม และกอดผมแน่นก่อนทันที สว่างจ้ายิ่้งกว่าเรามอง สปอรตไล๊ ความสว่างนี่จ้าขนาดมองไม่เห็นท่านเหมือนเรามองสวนหลอดไฟสปอตไล๊ ไม่เห็นด้านหลังของหลอดไฟ แค่รู้ว่าเป็นแม่มาหา

พี่ก็ลองดูนะครับพี่


สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ขอบคุณครับที่แนะนำ ผมเองก็อยากทำอย่างนั้น แม้พระเอาคล้องคอ ทางโรงพยาบาลยังให้เอาออก ยิ่งฟังเทปหลวงพ่อ ยิ่งแล้วใหญ่ แต่ท่านอยู่ในห้อง ไอซียู เขาให้เยี่ยม เช้ากลางวันเย็น ผมจะผัสกับแฟน ไป เช้าเย็นครับ ทีแรก ๒ วัน ผมก็เอาเหรียญท้าวเวสสุวัณ ไปไว้ ข้างตัวท่าน พอเข้าห้องไอซียู ก็เป็นเรื่องยาก แต่ดีครับ ที่พี่แนะนำ ได้ชาตรี เพราะว่ามีอยู่แล้ว ดีเหมือนกัน เผื่อ ผีที่เป็นอันทพาลมารังแก ขอบคุณครับ



({) สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ผมตอบพี่แล้ว ผมจะก๊อบปี้ไปไว้ให้คนอ่านในกระทู้ของผมต่อไป เผื่อมันมีประโยชน์ต่อคนบางคนครับ ท่านแม่ผม ท่านได้ สิ้นใจเมื่อ ตอนเช้าที่ ๘ สิงหาคม ๕๘ เวลา ๔ โมงเช้า ๔๐ นาที เวลา โมงเช้าเศษๆ ผมกำลัง หยุด ซื้อขนมและอาหาร เพื่อไปให้น้องๆที่เฝ้า ท่านแม่ผมที่โรงพยาบาล ซึ่งมาผัสกับหลาน สาว ๒ คน ซึ่งผมให้มาเฝ้าแทนผม แม่ค้ากำลัง หยิบขนมให้ ก็ได้ยินเสียง โทรศัพ ดังขึ้น ผมรับเปิดโทรศัพ ก็มีเสียงน้อง พูดมาว่า พี่ทิด แม่ลมหายใจหยุดเต้น ผมเองตอบน้องไปว่า เอ่อ เดี๋ยวกำลังจะไป

พอไปถึง โรงพยาบาล ท่านแม่ผม พื้นขึ้นมาแล้ว โดยหลับตา หายใจแรง หอบ ก่อนจะถึง โรงพยาบาล พร้อมกับนึกในใจว่า ขอแม่ฟื้นขึ้นมา ให้ผมเห็นใจหน่อยนะแม่ พร้อมนึกถึง หลวงปู่หลวงพ่อท่าน ต่างๆ เมื่อเข้าไปหาแม่ พร้อมกับยกมือไหว้ท่านแม่ผม ดังที่เคย ไหว้ทุกวัน เมื่อเข้าไปหาแม่ ทั้งๆท่านไม่เห็นนี้แหละ เพราะเมื่อก่อนๆโน้น ไม่ได้ไหว้ท่านแบบนี้เลย ด้วยความเป็นทิฏฐิของผม มาคราวนี้ ผมเห็นอะไรหลายๆอย่าง ที่ผมภูมิใจ ที่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ก็ได้ทำได้แล้วระดับหนึ่ง ที่เห็นอาการแบบนั้นครับ

 

สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ก็ว่าต่อความเดิม ตอนข้างบนเลยแล้วกันนะครับ เมื่อผมเข้าไปหาท่านแม่ผม ผมก้เข้าไป นวด ฝ่าเท้า ซึ่ง เหงื่อ กาลที่ไหลออกมาตอน หมดลมหายใจ น้องบอกว่า เหงื่อแตก ออกมา มาก ไหลแตกเม็ดใหญ่ๆ นางพยาบาล ได้ ช่วยกัน ปั๊มหัวใจ และอีกคนตัวอ้วนๆขึ้นไปช่วยกันปั๊ม น้องกลัว ตัวแม่จะหักสงสารแม่ ต่างร้องไห้ น้ำตาไหล สงสารแม่ ผมเองไม่เห็นตอนนั้น แต่ยังเห็นน้องๆตาแดงๆอยู่ ผมก้เข้าไป นวด ไห้ ถูที่ฝ่าเท้า เปียกๆแฉะ ออกเหม็นๆ เนื้อ แบบงู ลอกคาบ หลุดออกมา ยุ่ยๆ เป็นกอง พร้อมกับนวดที่แขนมือ ให้ท่านๆ ลืมตามาดู ผมบอกแม่ ในหลายๆอย่าง ให้ท่านคลายตัวลง ได้สักพัก ท่านก็หลับตาลง ด้วยอาการ สบายๆ เมื่อเวลาผ่านไปสักชั่วโมงเศษๆ ผมจึงบอกลาน้องกับบ้าน ที่บ้านเพนด้า

และการนวดครั้งนี้ เป็นกาลนวดลา ท่านแม่ผม เป็นครั้งวาระสุดท้าย ที่ต้องจากกัน ตลอดกาล ไม่มีวันเจอกันอีกครับ นี่ก็ผมขอท่าน กับมา ขอดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อผมกับบ้าน ได้สักชั่วโมงเศษๆ ผมได้ โทรบอกพี่น้อง ให้มาดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้าย ได้แล้ว ซึ่งก็อยู่ในที่ต่างๆกันไป พี่ๆน้องๆก็คือ ลูกๆนั่นเองครับ พอดีน้องสาว โทรมาบอกว่า พี่ทิด จะให้ นางพยาบาล ปั๊บหัวใจแม่อีกไหม ผมตอบน้องไปว่า ไม่ต้องแล้ว ถ้าปั๊บหัวใจแม่ จะทำให้ท่านแม่ กระดูกหักได้ และตัวช้ำไปเปล่าๆ หรือทำให้ ท่านมีทุกขเวทนา มากไป จึงบอกไปว่า ให้แม่ไปอย่างสงบเถอะ ไหนๆท่านก็จะไปแล้ว อย่าได้ให้นางพยาบาล ปั๊มหัวใจอีกเลย ยังไง คงหนีไม่พ้นแน่นอน คือตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

อีกสักพัก น้องผมก็โทรมาหา บอกว่า พี่ทิด แม่สิ้นใจแล้ว เออไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวทิดจะไป ให้ เตรียม ทำเรื่องให้พร้อม เพื่อย้ายแม่ กลับบ้าน เดี๋ยวจะไปหา ซื้อโลงศพ ทางน้องบอกมีคนทางโรงบาลบอก ที่โรงบาลมีหลายราคา ผมบอกเดี๋ยวไปดู เตรียมตัว เตรียมไป เบิกเงิน จัดงานศพ และเอาศพกับบ้านกล้วย ด่านช้าง ใกล้ห้วยขาแข้ง ไปเผา วัดบ้านกล้วย เมื่อผม ไปถึงโรงบาล ต่างสนธนากันหลายๆคน มีคนถามว่า จะเอารถ อะไรไปส่ง ศพ ผมตอบไม่ลังเลสงสัย ก็รถผมนี้แหละ ไม่เห็นไปไรเลย แม่ผม เสียอย่าง เอาศพไปได้สบาย ในไม่ช้า ผมก็ตายเหมือนท่าน นี้แหละ

เมื่อเอาศพแม่ ใส่โลงแล้วผมก็ขับรถ มาที่บ้านผมหมู่บ้านเพนด้าน ไว้สักครึ่ง ชั่วโมง เพื่อเตรียมตัว เสื้อผ้า ไปงานเตรียมงานศพ และผมโทรสั่ง ทางน้องๆที่อยูบ้านกล้วย ให้ไปเตรียมตัว ปักกวาด เช็ดถู ติดต่อกับพระให้เรียบร้อย ไม่ต้องรอ เดี๋ยวจะไม่ทันการ ให้ทุกคน ช่วยกัน ทำโดยเร็ว จะได้ อาบน้ำ ศพ ทันเวลา ดีนะที่ ทางการได้ ลาดยาง ทางลาดชันที่ขึ้นเขา หมดแล้ว คงเดินทางสดวกขึ้น เพราะ บ้านกล้วยเลย อ.บ้านไร่ไป ๓๐ ก.ม. เลย ด่านช้าง ๘๐ โล เพราะมันค่อนข้าง มาทาง อ.บ้านไร่ จึงใกล้กว่าเยอะ เป็นทางลัดครับ

 

เมื่อมาถึง วัดบ้านกล้วย ก็เตรียมตัว กันยกใหญ่ เมื่อเวลา ผ่านไป ใกล้จะ ๕ โมงเย็น จึงยกศพ ออกจาก โลงศพ ขอพูดย้อนหลังนิดหนึ่งครับ หลังจากตาย ๔ โมงเช้า ๔๐ นาที เอาศพ มาถึง วัดบ้านกล้วย ตก ๔ โมงเย็น เมื่อใกล้ ๕ โมงเย็น ยกศพลงมามาขึ้น เตียงรดน้ำศพ ตัวท่านแม่ผม ยังอุ่น นิ่มอยู่เลย ผมจับมือท่าน ก็โอนเอนอ่อนไปมา ซึ่ง ศพ หรือสัตว์ ทั่วไป เมื่อตายแล้ว ๑ -๒ ชั่วโมงนี่ ตัวแขนขา แข็งทื่อแล้ว จับงอไม่ได้ แน่นอน เพราะเคยไปเผาศพ มานับ เป็นร้อยๆศพแล้วเหมือนกัน ถ้าพูดแบบนี้ ๑ ในพัน หรือ ๑ ในหลายๆหมื่น จึงจะเจอะ สักศพ หรือบางคน แก่ ใกล้ตายแล้ว ยังไม่เคยเห็นเลย ก็มี บางคนเขาพูด เกิดมาไม่เคยเห็นแบบนี้เลย

ส่วนผมเคยเห็นมาแล้ว พ่อผมครับ แต่พ่อผมฉีดยากันศพเน่า แต่ก็ยังแข็ง แต่ไม่มาก แบบท่านแม่ผม ส่วนท่านแม่ผม เหมือนคนนอนหลับ ตอนนัน ไม่มีใครคิด และจากหลานชาย เอาโทรศัพ มือถือมาถ่ายไว้บ้าง เดี๋ยว วันหลังคงต้องไปขอไปถ่ายมาไว้ สักหน่อยครับ และเมื่อครบกำหนด วันเผา ตายวัน วันเสาร์ เผาวันอังคาร ตรงกับ วันที่ ๑๑ สิงหาคม ๕๘ ขอลัดๆหน่อยครับ เดี๋ยวจะไป ธุระ ไปเอาคอมให้พระวัดท่าซุงท่านๆ ทำหนังสือธรรมมะ ส่งของ ยังมีเหตุอีก หลายประการ โปรดติดตามอ่านกันต่อไปครับ

 

เมื่อพระเทศ และ สวดพระอภิธรรม จบ พระที่บวชหน้าไฟ และพระที่นิมนต์มา ๓ วัด บ้านกล้วย ๙ รูป หมดวัด วัดม่วงฆะ ๕ รูป ถ้ำเขากะจี ๕ รูป และบวชเณรหน้าไฟ ๖ รูป ผม ได้เคลื่อศพไป ที่เมรุ อีกฝั่งของวัด ก่อนเสร็จ ทางน้องๆได้ ซื้อผ้าไตรมา ๕ ไตรใหญ่ส่วนผม บูชาผาติกรรมที่วัด ครบพระเณรทุกๆองค์ ที่นิมนต์มา ผาติกรรม ไตรละ ๒๐๐ บาท เท่าวัดท่าซุง เป็นต้นแบบ และถวาย สังฆทาน มีพระพุทธรูปไตร จีวรครบชุด อีก ทุกๆคืน ที่สวด พระธรรม วันสุดท้าย อีก ๖ ชุด ๓ ไตร พระเณร ทั้งหมด ๒๕ รูปถวายผ้าบังสกุล ครบ ชุดใหญ่ เรียกว่า บ้านนอก ไม่เคยมีใครจัดมาก่อนเลย


ผมถือว่า จะส่งท่านแม่ผม เป็นครั้งสุดท้าย จนสิ้งขบวนความ เมื่อสักเร่อ ไปเปิดฝาโลง ดู ที่ทำตามแบบฉบับ ของเขา แต่ที่ผมทำกันมา ไม่ได้ มัดตาสังท่านแม่ผม เหมือนศพอื่นๆครับ ผมยื่นมือไปจับ มือแม่ ดู มือยังนิ่ม อยู่เลยไม่แข็ง ผมจับแข่วงไปมาให้คนหลายๆคนดู ทุกคนเข้ามาดูกัน พร้อมบอกว่า แปลกนะ ศพไม่เหม็น ไม่แข็ง เหมือนคนนอนหลับ ยังไงยังงั้น ศพหลายๆสพ ที่ผมเคยไปเผา บางศพหรือหลายๆศพ มีหนอนขึ้นไตร่ ยั้วเยี้ยไปหมดเต็มหน้า บ้างก็เหม็นจนทนไม่ได้ ต้องออกมาจากศพ จะอาเจียร เดี๋ยวมาต่อ วันนี้จะมาต่อให้เสร็ขไปธุระก่อนครับสวัสดี

 

อนุโมทนาค่ะคุณน้าบุญทรงทำหน้าที่บุตรด้วยความกตัญญูสุดกำลังจนนาทีสุดท้ายส่งคุณยายไปสู่สุคติ สาธุ สาธุ สาธุ

 

({) สวัสดีครับคุณ ทองชมภู ขอบคุณมากครับ ที่เข้ามา ติดตามอ่าน และให้กำลังใจต่อกัน พักนี้ยังเข้ามา พิมพ์ ให้อ่านกัน ยังไม่เต็มที่ เพราะมีธุระ ติดพันอยู่น่ะครับ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ PCO_
พี่บุญทรง ผมก็ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

อิทังปุญญะผลัง ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้
และที่จะมีเกิดขึ้น ต่อเนื่องไปในอนาคตกาลอันเอนกอนันต ในการปรารถนาพระโพธิญาณนั้น
ขออุทิศส่วนกุศลทั้งหมดนี้ ให้กับคุณแม่ของพี่บุญทรง
ขอคุณแม่ของพี่บุญทรง จงโมทนาส่วนกุศลทั้งหมดนี้
พึงได้รับซึ่งประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้า จะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด


({) สวัสดีครับครับ พี่พีซีโอ ผมว่าที่พี่มีเจตนาแบบนี้ ท่านรับรู้แน่นอนครับ อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ท่านไปมีความสุขแน่นอน อย่างไม่ต้องสงสัย แต่จะถึงไหน ผมไม่รู้เพราะไม่มีญาณ หยั่งรู้ครับ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Armarmy

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณบุญทรง คุณทำทันจริงๆ หายากนะครับ ผู้จะทำเข้าจุดให้แก่ผู้ไปได้ถูกจังหวะ

โมทนายินดีกับผู้ไป ที่มีบุตรฉลาด ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะดักหน้าดักหลังได้ทันกาล

เพราะ ความตายไม่แน่นอน ญาติ พี่น้อง แห่งผู้ไป โปรดอย่าเสียใจไปเลย เพราะไปสบายกว่าอยู่มากนัก

มีผู้คนอีกมากมาย ไม่รู้จะทำอะไรให้ผู้กำลังจะไป ได้ไปอย่างดีมีสุขในสัมปรายภพ เป็นการเสียประโยชน์แท้

มีบุตรเช่นนี้แล เป็นการมีลาภอันประเสริฐ เพราะถึงแม้ในคราวสุดท้ายแห่งวาระ ก็คิดส่งเสริมเกื้อหนุนให้ไปสู่ที่ดี

ความเสียใจนั้นธรรมดาต้องมี แต่ "ท่านไม่ได้ไปต่ำ สงสัยจะไปขอไม่กลับอีก" โมทนายินดีด้วยขอรับ

ในบุญบารมีแห่งการกระทำ "กตเวฑิตาต่อผู้มีคุณอันประเสริฐ" เช่นนี้หายากนัก คนทั้งโลก มีสักกี่ท่านทำเช่นนี้

หวังความสุขให้แก่ผู้มีคุณแม้ในเบื้องหน้า อานิสงส์เหล่านี้เคยปรากฏมาแล้วว่า เยี่ยมยอด

"บุคคลประเภทนี้ จะปราถนาพระโพธิญาณก็ย่อมได้"
อันบุคคลทั้งหลายควรดูเป็นตัวอย่าง

พ่อแม่ จะด่าจะว่าเช่นไร เราทั้งหลายยังเป็นปุถุชน ธรรมดายังมีโกรธ มีเจ็บ ขอให้อดออมประหยัดใจไว้เถิด

คราวใดหากส่งเสริมได้ ตอบแทนท่านได้ก็อย่ารีรอ รีบทำเข้าไว้ ขึ้นชื่อว่าความดีประเภทนี้ ทำยาก

ต้อง อดทน เพียรพยายาม ตามหลักแห่งบารมี ๑๐ ทัศน์ ถ้ากำลังใจไม่ถึงธรรมอยู่ก็ทำไม่ไหว ไม่มีเวลา ไม่ว่าง ตามแต่จะหาเหตุมา

แต่ทว่าท่านทั้งหลาย "ความตาย เคยว่างกับโลกหรือไม่?" เวลาความตายนั้นมาสู่ ไม่มีนิมิตหมายแน่นอน ขออย่าได้ประมาทกันอีกเลย


สุดท้าย ขอบุญบารมีที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่อดีตจนอนาคตกาลข้างหน้า จะพึงมีผลกับข้าพเจ้าเพียงใด

มารดาของท่าน บุญทรง จงโมทนา และได้รับผลเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ขอท่านท้าวมหาราชได้โปรดสงเคราะห์บอกกล่าวด้วยเถิด

เจริญในธรรมทุกท่าน




({) สวัสดีครับคุณ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบพระคุณ ที่บรรยาย ให้กำลังใจอีกหลายชั้น มีทั้งธรรมะบรรเทิง เชิงอรรถกถา ทั้ง อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา อีกทั้ง เชิดชู บารมี ๑๐ ให้เป็นที่ประจักแก่ใจผม ไม่มีคำที่มากกว่านี้อีกแล้ว จึงขอขอบคุณไว้ มา ณ. โอกาศนี้ครับ

 

({) สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ ก็ต่อความเดิม ที่แล้วมาเมื่อวานนี้ ว่าจะมาต่อให้เสร็จ ผลสุดท้ายก็ไม่ได้เข้ามาต่อ เพราะมีธุระ เช้านี้ จึงเข้ามาต่อ เล่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น กับท่านแม่ผม ที่แต่ละคนมีเหตุการณ์ ต่างๆกันไป ขอเล่าลัดๆ ที่จำได้ พอเป็นสังเขป ดังนี้ คือวันพระ ก่อนที่ท่านแม่ผม จะสิ้นใจเพียง ๒-๓ วัน น้องสาว ที่อยู่นครปฐม ลูกสาวเขาก็ ป่วยมาเป็นเดือน ไม่สามารถมาเยี่ยมแม่ได้ แต่พอจะพาลูกมาไม่ทันการ แม่สิ้นใจก่อน แต่เขาได้ สวดมนต์ ไหว้พระ แผ่เมตตาให้แม่ ตรงกับวันพระ ตี ๕ น้องสาวเล่าว่า แม่ จะทรมาน ลูกๆทำไม จะไปก็ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง และแม่จะทรมาน ตัวเองทำไม มีแต่เวทนา น้องสาว เขาก็ได้ยินเสียง ของท่านแม่ผม ตอบมาอย่างชัดเจน


ว่า กู นั้นอยากตาย แต่มันไม่ตาย จะทำอย่างไร