อยากรู้การฝึกนั่งและนอนสมาธิครับ

การฝึกนั่งและนอนสมาธิ จะต้องกำหนดลมหายใจเข้า พุทธ ลมหายใจออก โธ แบบนี้หรอครับ และมีการใช้คำอื่นอีกหรือป่าว ขอบคุณครับ

 

ให้มีสติอยู่กับลมหายใจเข้าออกตลอดเวลา
จะใช้คำภาวนาว่าพุทโธหรืออะไรก็ได้ หรือไม่ใช้คำภาวนาก็ได้
อาจจะเผลอบ้างลืมบ้าง แต่เมื่อรู้ตัวก็ดึงสติกลับมาที่ลมหายใจทุกครั้ง

ทำไปเรื่อยๆและให้ทำแบบมีอารมณ์ดี
คือ ทำใจให้สบาย ไม่เร่งเกินไป ไม่เคลียดเกินไป สบายๆ
ทำกิจกรรมอื่นๆไปตามปกติโดยแบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งให้รู้ลมหายใจอยู่เสมอ

ที่สำคัญควรนั่งสมาธิอย่างน้อยวันละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 1-2 ชั่วโมง นั่งทุกวัน
นอกนั้นก็ไปทำอย่างอื่นแต่ต้องมีสติรู้ลมหายใจตลอด

ก่อนนอนก็รู้ลมหายใจไปเรื่อยๆจนหลับ
ถ้าไม่หลับก็ทำใจให้สบายจนหลับไปก็พอ
หลังจากตื่นนอนก็รีบภาวนารู้หายใจต่อทันที
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ดีเอง

 

อิริยาบถใหญ่ คือ ยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถย่อย ได้แก่การเคลื่อนไหว ต่า่งๆ เช่น กิน ดื่ม ทำ ฯลฯ ในการดำรงชีพประจำวันทั่วๆไป

เมื่อเราต้องการฝึก (เจริญ) สมาธิ เป็นต้น (มิใช่มีแค่สมาธิตัวเดียว) ก็ฝึกการตามดูรู้ทัันอิริยาบถใหญ่น้อยนั่นแหละ

ส่วนการกำหนด หรือเรียกว่าคำบริกรรมแล้วแต่ จะใช้ พุท-โธ ธัม-โม สัง-โฆ ก็ได้ คำบริกรรมเหล่านี้ เปรียบเหมือนเครื่องตรึงจิตให้อยู่กับกัมมัฏฐาน กล่าวคือ ลมหายใจเข้า-ออก, อาการพอง-ยุบ เป็นต้น แต่ละขณะๆได้มั่นขึ้นเท่านั้น

 

ภาวนาอะไรก็ได้ที่ชอบครับ
แต่ก็ควรเป็นคำภาวนาที่โน้มให้จิตระลึกถึงแต่สิ่งดีๆ
เช่น พุทธโธ นะมะพะธะ นะโมพุทธายะ ฯลฯ
หรือถ้าไม่ชอบใช้คำภาวนาก็ให้ทำความรู้สึกรับรู้
ว่ามีลมเข้าและออกกระทบที่ปลายจมูกเพื่อเป็นการสร้างสติทางธรรม
ควบคู่กับการหายใจให้ลึกถึงท้อง คือหายใจเข้าให้ท้องพอง หายใจออก
ให้ท้องยุบ เพื่อปรับความละเอียดของลมหายใจ เพื่อสร้างกำลังสมาธิ
สะสมแบบเล็กๆน้อยๆไปในตัว แทนที่การหายใจถึงหน้าอกหรือแค่ลิ้นปี่
ในปัจจุบันครับ..
ช่วงแรกๆนั้นคำภาวนา
เสมือนเป็นเครื่องเชื่อมโยงจิตเพื่อให้เกิดความสงบก่อนในเบื้องต้น
..แต่ว่าผลของคำภาวนา
จะยังไม่เกิดหากว่าจิตยังไม่มีความทิยพ์ครับ..ซึ่งตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นหลักครับ
ส่วนถ้าชอบท่านอนฝึกสมาธิ หรือจะฝึกสมาธิในท่านอนนะครับ
ขอเพียงแต่ให้ลมที่ออกจากจมูกเรามานั้น มันมีจุดกระทบจุดใด
จุดหนึ่งบนร่างกายเราครับ ไม่งั้นรับประกันได้ว่าเราจะหลับแน่นอน..
กลายเป็นฌานสมาหลับ ๕๕๕ ยกเว้นว่าจะภาวนาก่อนนอน
ไม่ได้ตั้งใจฝึกอะไรมากมาย แล้วถ้าหลับก็หลับไปเลยอย่างนี้ไม่เป็นไรครับ..
ปล.พูดในกรณีที่จะใช้ท่านอนฝึกสมาธินะครับ..

 

มีสติ รู้ตัวอยู่ อยู่กับปัจจุบัน ทุกลมหายใจเป็นพื้นฐาน ของการภาวนา กับคำภาวนาในกรรมฐาน ไม่ฟุ้งซ่านไปเรื่องในอดีต หรือ อนาคต เผลอหลุดจากคำภาวนาในกรรมฐานที่ปฏิบัติ

ถ้ากำลังไม่มี สติตามไม่ทัน จิตฟุ้งซ่าน ไม่รู้ตัว มารู้ตัวทีหลัง ก็ให้กลับมาอยู่กับคำภาวนาในกรรมฐานปัจจุบัน ให้มีสติอยู่กับคำภาวนา ครับ

 

เคล็ดในการปฏิบัติธรรม
1.ไม่หมกมุ่นในการกินเหล้า
2.แบ่งเงินทำบุญให้ทาน
3.อ่านก่อน อ่านหนังสือธรรมะ
4.สอบถามข้อสงสัยกับครู-อาจารย์
5.สติ
6.ทำสมาธิ
7.ฝึกละความไม่พอใจ-ความโกรธ
8.เจริญกายคตายสติและไม่ประมาท