ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

อย่างหลังกระมังคะ...... จิหลบกะไม่พ้น.....อิอิ

 

เด่วตอนสุดท้ายจะเล่าให้ฟังแล้วลองไปพิจารณาด้วยตัวเองดูนะ....
ตอนนี้เข้าใจคำว่า จิตเกาะพระ ในที่นี้คือ นึกเวลาไหนก็ตามแล้วใจเราถึงพระ
ได้ทันทีแบบอัตโนมัติของมันเอง และในเวลาปกติก็วางนะ
ประเด็นนี้เคลียร์เนาะ ไม่ใช่ไปนึกๆไปคิดๆ ไปตั้งท่า ไปพยายามนึก
ถึงพระอยู่ตลอดเวลานะ เพราะมันจะเป็นการไปเกาะพระแบบมีโมหะเป็นตัวนำจิต
แม้จะนึกถึงสิ่งที่ดี แต่มันก็เป็นการใช้กิเลสนำพาเพื่อการเข้าถึงอย่างหนึ่ง
และเข้าใจนัยยะนี้ไหม
''ท่านอยู่ตลอดเวลาไม่ได้หายไปไหน เห็นเราอยู่ตลอดเวลา
และทุกคนก็เข้าถึงได้เหมือนๆกันหมดไม่ว่าใคร. แต่ใจเราจะเข้าถึง
ได้ตลอดเวลาที่นึกหรือเปล่า และเข้าถึงได้แบบไหนแบบมีโมหะนำไหม
หรือแบบที่จิตมันคลายตัวแล้วเข้าถึงได้แบบอัตโนมัติ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง''
และเข้าใจสภาวะนิพพานจริงๆนะ ว่าเป็นสภาวะที่ไม่มีอะไรมาเกาะตัวจิตเลย
เป็นสภาวะที่อยู่ได้ทุกที่ทุกเวลา แต่ว่าไม่มีการเกิดอีกและมีแต่สุข เข้าใจจริงๆนะ...
เพราะฉนั้นถ้ายังมีภาพอยู่ ยังเห็นเป็นภาพได้อยู่ให้คิดดูเองว่าใช่สภาวะนิพพานไหม
ไม่ใช่ชั้นดุสิตและชั้นดาวดึงส์นะประเด็นนี้คิดไว้ในใจก็ได้.....


ที่หลวงพ่อท่านพูดนะไม่ผิดหรอกแต่เราเข้าใจนัยยะไหมว่า ทำไมท่านถึงให้เอาจิต
เกาะพระไว้ตลอดเวลาให้เป็นนิสัย เราสังเกตุไหมว่าวิชาพิเศษเป้าหมายการฝึก
เพื่ออะไรและแม้ว่าจะมีความชำนาญแล้วมันขาดอะไร ทำไมคนที่มโนใสแจ๋ว
เวลาโดนพวกหมอธรรม พวกมีกำลังจิต พวกหมอคาถาอาคมถึงได้เดี๋ยงกันทุกราย
ถึงได้มีการสร้างวัตถุมงคลเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจไว้และสังเกตุไหมว่าจะมี
เรื่องการอาราธนาพระพุทธท่านต่างๆให้ครอบกายเอาไว้ตลอดเวลาสังเกตุเห็นความสัมพันธ์
ของวิชาพิเศษกับนัยยะการคล้องวัตถุมงคลตรงนี้ไหม

..และสังเกตุไหมว่าแม้ใครก็ตาม
หรือส่วนมากจะเข้าว่าท่านมาทางวิชาพิเศษแต่เข้าใจจริงๆไหมว่าฝึกเพื่ออะไร
และสังเกตุไหมว่าที่คนทั่วๆไปมองไม่ค่อยจะเห็น หรือชอบข้ามๆไปทั้งๆที่ท่าน
เน้นย้ำแล้วย้ำหนาก็คือ เรื่องการพิจารณาตัดร่างกาย การพิจารณาถึงเรื่อง
ความตายให้เป็นนิสัยว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของๆเรา ก็เพราะว่าเตรียม
ให้จิตมันทิ้งร่างกายเรานี้ได้จริงๆนั้นหละ

ที่นี้ถ้าเราเข้าใจสภาวะที่จิตไม่มีอะไรมาเกาะและขยายออกไปข้างนอกได้แล้ว
ถามว่า เราประกันได้ไหมว่า ว่าเราจะตายตอนไหน และเราประกันได้ไหม
ว่าตอนเราจะตายเราจะนอนรอความตายแบบสบายๆแล้วเตรียมตัวที่จะนึก
ถึงพระตามที่ท่านสอนเพื่อที่จะตาย..แน่ใจหรือว่าจะไม่เจ็บไม่ป่วยแล้วค่อยตาย
ให้มโนแจ๋มๆเลยนะ ลองดูซิ เอาแค่ตอนที่หมอถอนฟัน หรือกรอฟันเนี่ย
ตัวจิตมันไปได้ไกลแค่ไหน ได้ซักกี่วินาทีกัน
และถามๆหน่อยว่า ในเวลา
ลืมตาปกติมีสักกี่คนที่จิตวางอารมย์ไว้นึกถึงเรื่องความตายเป็นอารมย์
และก็พร้อมที่จะตายได้ทุก
ที่ทุกเวลา เอาแค่จำนวนคนไม่ต้องเอาระยะเวลาที่อยู่ในสภาวะก็ได้หรอก
เผื่อเดินอยู่ดีๆ เกิดรถมาชนตาย จะเอาเวลาไหนไปนึกถึงพระได้ทันถามหน่อย
เผื่อวันดีขึ้นดีคืนนี้ป่วย เจ๊บหนักมากๆ ตัวจิตมันจะนึกถึงพระได้ไหม
ตัวจิตจะเข้าสู่สภาวะนิพพานได้ไหมหละ แค่หมอถอนฟัน หมอกรอฟัน
หรือเห็นเลือด เห็นแผลมีดบาด ยังนั่งตัวบิดตัวงอ ลุ้นแล้วลุ้นอีก ๕๕๕๕
ปล.ที่ ลพ.ท่านสอนไม่ผิด แต่เราเข้าใจนัยยะอย่างที่เล่าให้ฟังมาไหม
คิดว่า ณ เวลาใกล้จะตายจะทำได้ไหมหละครับ..ถ้าเราไม่ซ้อมเข้าสู่สภาวะ
ที่จิตไม่มีอะไรมาเกาะเอาไว้ให้เคยชิน ไม่พยายามสร้างเพื่อให้จิตมันอยู่ในสภาวะ
ที่โปร่งโล่งคลาย และไม่มีอะไรมาเกาะเอาไว้ ฟังจากนัยยะที่เล่าๆให้ฟังมา
เราคิดว่า เราจะมีโอกาสเข้านิพพานได้จริงๆไหมหละครับ คุณน้อง เกาะนิพพาน
เพราะฉนั้นทุกวิธีไม่ใช่ว่า เราจะเอามาเปรียบเทียบว่าอะไรดีกว่า อะไรเป็นอย่างไรเพราะมันมีนัยยะที่มันสหสัมพันธ์กันอยู่แบบลึกๆ..
และเราต้องเข้าใจนัยยะมันจริงๆว่า มันมีเป้าหมายเพื่ออะไร และวิธีการที่เรา
จะไปสู่เป้าหมายได้จริงๆและนัยยะที่มันสัมพันธ์
กันอยู่ตรงนี้ต่างหากนั่นหละเป็นสิ่งสำคัญกว่า...catt8
.ประมาณนี้..(^_^);aa20

 

ตั้งแต่ผมเริ่มถามคำถามคุณพี่นพมาแล้วทั้งหมด ผมให้ความเห็นเป็นเสียงเดียวเลยว่า คำ
ตอบอันสุดท้ายนี้แหละ ถึงใจผมที่สุดแล้ว กระทู้ที่ผ่านมาไม่เคยเข้าใจอะไรแจ่มแจ้งเท่านี้
มาก่อนเลย โอ้ว้าว หายสงสัยไปหลายเดือนเลยนะเนี่ยะ เผลอๆหลายปีเลย

ผมรู้ล่ะว่าจะทำยังไงต่อไปดี นี่แหละคือสิ่งที่ต้องการ มันถึงใจจริงๆก็วันนี้แหละ ดูภาษาที่่
คุณพี่เขาเขียนสื่อมาสิ เหมือนกับทุกวันซะที่ไหน วันนี้เขียนมาจากใจที่แน่วแน่จริงๆจัง
มากๆเป็นพิเศษเลย อื่มแน่นอนมันเข้าไปถึงใจผมทุกดอก มันหยด อิอิ

ขอขอบคุณพี่นพมากๆ ผมไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เพราะผมไม่มีอะไรจะให้สงสัยอีกแล้ว ที่เหลือก็
เพียงแต่ ทำ ทำ ทำ และก็ทำ ตรวจสอบตนเอง และก็ ทำ ทำ ทำ ทำต่อไป ให้ถึงนิพพาน

แจ่มจริงๆนะวันนี้ ผมจะเซฟหน้านี้ไว้เป็นที่ระลึกที่ดีที่สุดของคุณพี่นพ หากวันข้างหน้าจะได้กลับมาดูอีก

และขอถือโอกาสนี้อำลาทุกท่านเลยละกันครับ เพราะผมมีฤกษ์ที่จะต้องได้ไปอยู่
เพื่อปฏิบัติธรรมที่วัดเวียงกาหลงที่ จ.เชียงราย ในช่วงเข้าพรรษานี้ และก็อยู่
ยาวไปเรื่อยๆอย่างไม่มีกำหนดกลับ ถ้ายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องได้กลับ ซึ่งเวลา
กลับนั้นก็ไม่ได้กำหนด หรืออาจจะไม่ได้กลับอีกก็ไม่แน่ แต่ผมมีจุดหมายปลาย
ทางเหมือนที่ทุกท่านได้ปรารถนาไว้แล้วเหมือนกัน คือพระนิพพานในชาตินี้ จะ
สมปรารถนาหรือไม่นั้น ผมก็ไม่ยืนยันแต่ยังไงก็ไม่เปลี่ยนแปลงความปรารถนานี้
แน่นอน เพราะมันถึงที่สุดของใจผมแล้ว ถ้าผมทำได้จริงๆผมคงจะเจอคุณพี่นพ
ที่นั่นเช่นกันนะครับ เพราะผมรู้ว่าพี่ก็ทำทุกอย่างเพื่อสิ่งนั้นเหมือนกัน สาธุ

ขอบพระคุณคุณพี่นพการและทุกท่านมากๆครับ ขอบคุณครับบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ:d

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ค่า

คุณ เกาะนิพพาน คือพระ ที่บวชแล้ว หรือ กำลังจะไปบวช ก็กราบอนุโมทนา สาธุ ค่า

ได้ตามประทีปแห่งธรรมสืบทอดพระศาสนาต่อไปนะคะ

และ ขอให้ท่าน รักษา เนื้อรักษา ตัวให้ดี สาธุ

เดี๊ยวนี้ มารร้ายดุมากๆ ค่ะ

สมัยนึง ลูกน้อง เก่า ของเรา
สมมุติชื่อ ว่า น้อง(ไอ้)ตั้ม

เธอเคยบวชราวๆ พรรษา หนึ่ง ระหว่างบวช มีแม่ม่าย (แต่งกาย เว๊าๆ แหว่งๆ น่าเวทนา ) มาวนเวียน ประเคน ขันข้าว ไม่เว้นวาง
หลวงพี่ตั้ม บวช ก็มีสง่าราศรีผุดผ่อง ผ้าเหลืองจับตา (เผลอๆ ให้หวยโดยบังเอิญญาติโยมแม่น อีก ๒ งวด)

พอตั้มสึกออกมา

ก็มาเล่าว่า ผมพอสึก แม่ม่ายคนนั้น ตาซ้ายก็ไม่ย้ายไปแล ทำให้ พี่ทิด สึกใหม่ อย่างตั้ม(นามสมมุติกึ่งจริง) น้อยใจ นัก
(สึกใหม่ คิ้วก็ไม่มี)

 

ขอดราม่าอีกซักกระทู้เถอะ เห็นแล้วคันมือ หุหุ
ตอนแรกก็กะจะไม่บอกตรงๆล่ะ แต่เฮ่อสมัยนี้โดยเฉพาะห้องนี้มีนักดูทางในเยอะ ความเลยแตกจนได้ 55

ราคุเรียวซาย ตอนแรกผมก็เข้าใจว่าเป็นผู้ชายซะอีก ชื่อออกยี๊ปุ๊น ดันกลายเป็นผู้หญิงซะด้าย งุงิ แสดงญาณสมาเดาของเรานี่ยังไม่เข้าขั้นอะไรเลย เฮ่อ!

ขอแก้ข่าวแอบฉาวที่อาจทำให้วงการเข้าใจผิดหน่อยนะครับ
เรื่องที่ว่า "คุณ เกาะนิพพาน คือพระ ที่บวชแล้ว หรือ กำลังจะไปบวช ก็กราบอนุโมทนา สาธุ ค่า" ผมเข้าใจว่าไอ้การที่ผมเขียนในกระทู้ก่อนหน้านี้ ที่พูดประมาณว่า "ผมไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว เพราะผมไม่มีอะไรให้สงสัยอีกแล้ว" อาจจะทำให้หลายคนเข้าใจคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงได้ อีกทั้งคุณนพยังเอาวิธีการตรวจโซดายี่ห้อต่างๆ ทั้งช้าง สิงห์ และ แมว เอ๊ะ! ตราแมวนี้มันมีขายด้วยเหรอคุณพี่นพ สงสัยคงจะมีขายแถวร้านข้างบ้านเฮียแกละมั้ง เกิดมาพึ่งได้ยิน โซดาตราแมว หรือว่าเฮียเป็นบอสใหญ่ของบริษัทปลอมตัวมา ขยายฐานตลาดลูกค้าถึงเว็บพลังจิตนี่เลยหรือเปล่า 555

ผมขอบอกทุกท่านตรงๆตรงเผ็ง ทางภาคเหนือบ้านผมบอกว่า "อู้กั๋นซื่อเลยน่อ แต้อี้ แต้ก่ะ จุ๊ก้า บ่าจุ๊แฮ้ จะไปจุ๊ยั้มบ่าหยัง" 555 ขอบอกตรงๆตามที่เคยเขียนไว้แล้วดูมันอึมครึมๆว่า "ผมยังไม่ใช่พระโสดาบัน" อ่านทวนซ้ำอีก 10 รอบ หุหุ

แหมผมยังเลวอยู่เยอะเลย ตอนนี้ยังเกาะขอบนรกอยู่เลย ผมว่าของจริงน่าจะดีกว่านี้เยอะ แต่ผมเห็นตัวเองแล้วมีแต่ความเลว ปากนี้เลวจัดมาก ชนิดสุหมาไม่รับประแดก กันเลยทีเดียว เรื่องจิตใจไม่ต้องพูดถึง เลวมากกิเลสบาน แทบจะไม่มีที่จะยัดอยู่ แออัดยิ่งกว่าสลัมในละครน้ำเน่าซะอีก หึหึ

ขอร้อนตัวหน่อยเถอะ อิอิ ที่ผมเขียนว่า "ผมไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว เพราะผมไม่มีอะไรให้สงสัยอีกแล้ว" อันนี้ความจริงหมายถึงว่า ผมจะไม่ถามคำถามคุณพี่นพต่ออีกแล้ว เพราะปรกติผมขี้สงสัยจัดสงสัยแล้วมันต้องถามให้รู้เรื่อง และคุณพี่นพแกได้ตอบมาให้ผมเข้าใจหมดแล้วก็เลยไม่มีอะไรให้สงสัยในประเด็นนี้อีกต่อไป แต่ประเด็นอื่นน่ะยังตุนคำถามไว้อื้อเลย อิอิ แต่ด้วยว่า ถ้าจะดื้อดึงถามซ้ำถามซากวนไปวนมาที่เดิมมันก็จะดูเหมือนว่าไม่ได้เอาสมองมาด้วยเหรอ เด๋วเฮียแกจะหมั่นไส้เอา หุหุ

และอีกอย่างผมก็จะต้องเตรียมตัวงานบวชที่กำลังจะถึงนี้ ซึ่งประมาณอีกสองอาทิตย์เอง ผมยังท่องคำบวชนาคอะไรยังไม่ได้สักแอะเลย คำให้พรยะถาสัพพี ยังเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าวันจริงจะให้ถูกให้ผิดหรือเปล่า นี่ขนาดผมเคยบวชมาแล้วครั้งหนึ่งแล้วนะ ตอนนั้นบวชหลังจากปลดจากทหารเกณฑ์ บวชอยู่ได้ 59 วันครับครั้งนั้น เพราะก่อนหน้าได้ตั้งใจบวชแค่เดือนเดียว แต่อยู่ไปแล้วมันเลย หาวันดีสึกไม่ได้ก็เลย อยู่ไปเกือบจะสองเดือน แหมไม่ครบอีกวันเดียว ตอนนั้นก่อนเกณฑ์ทหารได้ตั้งใจเอาไว้ว่า ถ้าไม่ตายซะก่อนในระหว่างเป็นทหาร ปลดมาจะบวช และก็ได้บวชตามตั้งใจจริงๆ

แต่รอบนี้นั้นผิดไปจากรอบนั้นไกลโขเลยทีเดียว ถ้าถามผมว่าบวชเพราะอะไร ก็ขอตอบตามตรงเลยละกัน "บวชแก้กรรม" จะไม่แก้ได้ไงล่ะ ปีนี้ 25 เป๊ะพอดี ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอกนะที่ชาวบ้านเขามักพูดกันว่า อายุ 25 นี้มันอาถรรพ์ ถ้าไม่บวชดวงมันจะตกซวยสุดๆ ซึ่งผมก็ไม่อยากจะดราม่าเท่าไรหรอกนะ แต่ชีวิตผมที่ผ่านมาในวัยเบญจเพศนี้มันเลวร้ายซะยิ่งกว่าละครน้ำเน่าในทีวีซะอีก

ถือว่าเล่าสู่กันอ่านก็แล้วกัน ผมก็ไม่น่าเชื่อหรอกนะว่า ชีวิตทางโลกผมจะพังลงไปในพริบตาแค่ภายในเดือนเดียวเอง เดือนนั้นคือ เมษายนที่ผ่านมานี้เอง อยากจะบอกว่า ผมต้องตกงานในเดือนนั้นอย่างไม่เต็มใจ ผมต้องหย่ากับภรรยาทั้งที่ผมก็ไม่อยากจะหย่า เงินเก็บที่หามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงสลายตัวอันตธานไปทั้งหมด สรุปแล้วผมเหลือแต่ตัวกลับมาอาศัยอยู่กับพ่อและแม่ที่บ้านเก่า อย่างน่าอนาถใจ ตอนแรกผมก็เครียดมากๆนะ แต่ตั้งแต่สมัครเน็ตแล้วเข้ามาเว็บพลังจิตนี้ก็รู้สึกว่า อาการเครียดๆในเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาพอจะทุเลาไปได้บ้าง ทุกวันนี้ก็เริ่มทำใจได้แล้ว แต่ถ้าผมคิดถึงเรื่องอดีตทีไรผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ทุกข์มากๆ ทุกข์ชนิดที่ว่าผมจะสอนใจผมเองเลยว่า "ยังอยากจะมีอีกเหรอครอบครัวนั่น ยังทุกข์มาไม่พออีกเหรอ ยังอยากจะกลับไปทุกข์อย่างนั้นอีกเหรอ คือผมจะพยายามพูดกับตัวเองทุกๆครั้ง ที่คิดอยากจะกลับไปมีครอบครัวใหม่อีก พูดย้ำมันอยู่ตรงนั้นแหละ ตรงที่มันเจ็บมาสุดๆนั่นแหละ มันจะได้ตาสว่างได้ ไม่งั้นเดี๋ยวก็ต้องเข้าสู่วงจรเดิม

ซึ่งการไปบวชของผมครั้งนี้ ไม่ใช่ว่าบวชเพราะอกหักรักคุดหรอก ผมกับภรรยาตกลงหย่ากันตรงไปตรงมา เพราะชีวิตนี้มันไม่เจริญเลย มีแต่ทรงกับทรุด และผมก็จะต้องได้ไปบวชแก้กรรมอีก ผมก็ไม่อยากยื้อเธอไว้ เพราะที่ผ่านมาชีวิตคู่ของผมและเธอมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยจริงๆ มีแต่ปัญหารอบด้าน ผมรู้มาตลอดเลยว่าเธอคนนี้คือคู่กรรมของผมที่ผมจะต้องมาชดใช้กรรมกับเธอ มาทนทุกข์กับเธอ จนในที่สุดวาระกรรมนั้นก็หมดลง และหมดลงอย่างรวดเร็วในพริบตาเลย แต่ก็อย่างว่านั่นแหละนะ ถึงแม้ว่าเป็นคู่กรรมก็เถอะ แต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมันก็ยังเป็นสัญญาเหนียวหนึบที่พร้อมจะทำลายจิตใจผมได้ทุกเมื่อ

และอีกอย่างที่ได้ไปบวชครั้งนี้ก็เพราะมีพ่อปู่เทวดานุ่งขาวห่มขาว ได้เมตตามาแนะนำบอกให้ผมว่า "กรรมในผ้าเหลืองผมยังไม่หมด" ผมจะไปทำมาหากินอะไรมันก็ไม่รุ่ง มีแต่ทรุดอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าผมไม่บวชชีวิตนี้ผมก็มีแต่จะตกต่ำลงเท่านั้น เพราะกรรมผ้าเหลืองนั้นแรงมากๆ ผมได้ฟังแบบนี้แล้วก็หมดทางที่ต่อต้าน เพราะชีวิตที่ผ่านมาของผมมันก็เลวร้ายจริงๆนั่นแหละ หมดสิ้นเนืิ้อประดาตัวทุกอย่างทางโลก และท่านยังกำชับไว้อีกอย่างคือ "เมื่อครั้งก่อนที่บวชนั้น ได้ตั้งเวลาไว้ว่าจะบวชกี่วันเท่านั้นเท่านี้ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเพราะบุญเราที่จะได้อยู่ในผ้าเหลืองนั้นยาวกว่านั้น แต่เพราะไปตั้งเวลาไว้อย่างนั้น มันก็เหมือนกับว่าบุญผ้าเหลืองเรายังใช้ไม่หมดก็รีบสึกหนีออกมาก่อน มันก็เลยเป็นเหตุให้เราต้องกลับไปใช้กรรมกับผ้าเหลืองของเราให้มันจนหมดทุกอย่าง และอย่างไม่มีกำหนดด้วย ผมได้ยินก็เฮ่อ!ถอนหายใจเฮือกใหญ่เลย

สรุปแล้วผมต้องได้บวชไปเรื่อยๆอย่างไม่มีกำหนดสึก เพราะท่านไม่ให้กำหนดไว้อีก ถ้าถึงเวลาหรือหมดบุญวาสนาบารมีที่จะได้อยู่ต่อเดี๋ยวก็จะรู้ด้วยตนเอง ท่านบอกผมมาอย่างนั้น ในเมื่อผมไม่มีทางเลือกผมก็ต้องไป ไปตามชตากรรมของผมที่กฏแห่งกรรมได้ลิขิตไว้แล้ว ถ้าบุญผมมีไม่มากสักวันทุกท่านอาจจะได้เห็นล๊อกอินชื่อ "เกาะนิพพาน" นี้อีกครั้งในอนาคตอันใกล้นี้ แต่ถ้าวาระของผมยาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมก็คงอาจจะไม่ได้มาจับคอมพิวเตอร์ และกดเข้ามาเว็บพลังจิต พิมพ์ถามไถ่เรื่องราวต่างๆกับคุณพี่นพอีกนานเลย

เอาเป็นว่าจะกฏแห่งกรรมขิลิตไว้หรือสวรรค์บันดานให้ชตาชีวิตผมต้องมาเป็นอย่างนี้ จะอย่างไรก็เถอะ สิ่งหนึ่งที่ผมยังเหมือนเดิมและไม่มีวันลืมและเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างเด็ดขาดนั่นคือ "ผมรักสมเด็จพ่อองค์ปฐม และสมเด็จพ่อพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ผมรักพระธรรมคำสั่งสอนของท่านทุกๆพระองค์ ผมรักพระอริยสงฆ์สาวกของสมเด็จพ่อทุกๆพระองค์ และผมรักหลวงพ่อฤๅษีลิงดำพ่อที่เมตตาให้ชีวิตใหม่ ให้ทางเดินใหม่ที่ดีๆแก่ผมตลอดมาและก็ตลอดไป และสิ่งที่แน่นอนที่สุดคือ ผมจะทำความดีทุกอย่างเพื่อพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ที่เดียวเท่านั้น ผมขอตายเป็นครั้งสุดท้าย ผมจะไม่เกิดอีก ผมจะไม่มีร่างกายอย่างนี้อีก ตายเมื่อไรขอไปนิพพานที่เดียวเท่านั้น สาธุ

ขอให้ทุกท่านโชคดีเข้านิพพานในชาตินี้กันทุกคนด้วยเถิด สาธุ สวัสดีครับ:VO

 

อ่านแล้วต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขออนุโมทนาสาธุด้วยเป็นอย่างยิ่งและขอให้ปลอดภัยจากมาตุคามและลาภ ยศสรรเสริญ ขอให้ถึงซึ่งนิพพานในชาตินี้ค่ะ ขอบอกว่าคุณเป็นคนที่โชคดีคนหนึ่งนะ เมื่อเห็นทุกข์ก็เห็นธรรม เมื่อเห็นธรรมก็เห็นเราตถาคต ธรรมะสวัสดีค่ะ

 

บวชอย่างไรเพื่อให้มีผล...
เป็นไปได้ ถ้ามีหนี้ให้ชำระหนี้คงค้างหรือไปเคลียประนอมหนี้ให้หมด
ใครที่เราเคยเกลียด เคยด่า เคยสบประมาท หรือเคยว่าเรา
เคยเกลียดเรา.หรือใครที่เราเคยทำไม่ดีกับเค้าไว้.ทุกๆคนถ้าเจอ
ให้ไปขออโหสิกรรมเค้าให้หมดด้วย ไม่งั้นตอนบวชมันจะผุด
ขึ้นมารบกวนจิตเราได้ ไม่ว่าเรื่องนั้นผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม
๑.ตัดนิวรณ์ ๕ ให้สิ้นโดยเฉพาะเรื่องแค้นฝั่งลึกในใจ
ให้แก้ด้วยการอโหสิ และแผ่เมตตาซ้ำๆเข้าไปที่ต้นเหตุ..ย้ำว่าต้องฝึก..
๒.ทำความดีทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง เสมือนมีคนมองดูเราอยู่ตลอดเวลา..ทำให้เป็นนิสัย
๓.มีความเสียสละต่อส่วนรวม โดยไม่มีข้อแม้ และไม่มีการวิพากษ์วิจารณ์..
๔.ในระหว่างวันใช้หน้าที่การงานที่รับผิดชอบเป็นการฝึกเจริญสติ
คือตั้งใจทำงาน รับผิดชอบงานตัวเองให้ดีที่สุด
๕.ในเรื่องการปฏิบัติให้เลิกนิสัยขี้สงสัยเพื่อถามว่าอะไรเป็นอะไร
แต่ให้วางความรู้ทางโลก ความรู้ที่ได้เรียนมาทั้งหมด ให้เริ่มการปฏิบัติ
เหมือนคนที่ไม่รู้อะไรเลย และเวลาได้รับคำแนะนำอะไร อย่าพึ่งรีบสงสัย
ให้ไปปฏิบัติก่อน พอเจอกิริยาทางจิตอะไรไม่เข้าใจข้างหน้า ถึงค่อยถาม
๖.ให้ระวังการพูดถึงบุคคลอื่นๆ ทุกๆกรณีไม่ว่าดีหรือไม่ดี
๗.เป็นไปได้ ให้เลือกทำงานอะไรก็ได้ ที่ไม่ต้องให้ใครมาบอก
งานที่ช่วยให้เราลดละอัตตาได้ดีควรทำ เช่น กวาดพื้นถนน ล้างห้องน้ำ
ให้ดูว่า ตอนที่ทำเรายังรู้สึกอายใครไหม ให้ทำไปจนกระทั่งความรู้สึกนี้ไม่มี.
เพื่อลดอัตตาและเพิ่มความเสียสละต่อส่วนรวม.
๘.ให้ระวังความคิดในการที่อยากจะไปโน้นไปนี่
๙.ให้ระวังความอยากเล็กๆน้อยทุกกรณี เช่น อยากทานโน้นทานนี่ ให้ดับก่อนทาน
ในทางสมาธิให้ระวังความอยากในการเข้าสู่กิริยาทางจิตแบบเดิมไม่งั้นจะช้า
และที่สำคัญ อย่าเผลอนำกิริยาที่เกิดทางจิตทุกกรณีไปเปรียบเทียบกับในอดีต
ไม่ว่าจะดีกว่า ด้อยกว่า ก็ช่างมัน คือให้เน้นว่า ได้แค่ไหนก็แค่นั้น..ณ วันนั้นเท่านั้น
๑๐.รู้นะว่าไม่ควรยื่นฉิ้งฉ่อง ให้นั่งฉิ่งฉ่องทุกๆกรณี
อย่าถามว่าทำไม เพื่ออะไร ให้ทำตามนี้
๑๑.จำเอาไว้ว่า ไม่ว่าจะสัมผัสอะไรก็ตามทางอายตนะทั้ง ๖ ถ้าไม่เข้าใจได้ด้วยตัวเอง
ในขณะที่สัมผัสหรือลืมตาแล้วไม่เข้าใจได้ทันที แสดงว่ากำลังสติไม่พอ ให้เจริญสติ
เพิ่มเติมจะย้อนรู้ได้เองทั้งหมดถึงสัมผัสที่ผ่านมา ถ้าไปคิดวิเคราะห์หาเหตุผลจะทำให้ช้า
ให้กำลังสติทางธรรมเป็นตัวบอกเท่านั้น
๑๒.ปรับระบบหายใจและหลักการสร้างกำลังติทางธรรมอย่างที่เคยบอก ให้นั่งสมาธิจนถึงระดับ
ที่ตัวจิตมันแยกกับกายได้เด็ดขาดจริงๆ ถ้ายังไม่ถึงระดับนี้ ห้ามสนใจกิริยาทางจิต
ที่สัมผัส รับรู้ได้ทุกๆกรณีไม่ว่าจะชัดเจนแค่ไหน..
๑๓.และถ้าทำข้อ ๑๒ ได้อย่าพึ่งสนใจอะไรทั้งสิ้น ให้ฝึกสติต่อ จนสามารถควบคุมตัวจิต
ในขณะที่มันแยกขาดกับจิตได้ และควบคุมมันให้นิ่งๆ อยู่ในร่างกายให้ได้ แม้ว่าจิตมัน
อยากจะออกไปไหนก็ตาม เราต้องบังคับไม่ให้มันไปทุกๆกรณี
๑๔.และให้นั่งๆอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเห็นขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรมที่มันจะวิ่งเข้ามาหาเรา
ได้จากทางด้านหนึ่ง ประมาณครั้งที่ ๓ หรือ ๔ จะเห็นได้ชัดว่ามันมาจากทางไหน
ถ้าเห็นตอนที่มันกำลังจะเข้ามาร่วมกลับจิตเราได้ทัน จิตเราจะสามารถแยกรูปธรรมกับ
นามธรรมได้ และสามารถเริ่มเดินปัญญาเพื่อลดละกิเลสได้จริง..เรียกว่าขึ้นบ้านได้
จิตเราถึงจะเริ่มตกกระแสธรรม อริยมรรคข้อความเห็นชอบถึงจะเปิดทาง
ให้เราเริ่มเดินปัญญาได้

๑๕.ผ่านข้อ ๑๔ ให้ได้ใช้ระยะเวลาซักพักอย่าใจร้อน แม้ขึ้นบ้านได้ ก็ถอยได้ถ้าบ้าน
มีฝุ่นหรือสกปรก ห้ามประมาทเพราะการกลับขึ้นบ้านครั้งที่ ๒ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ห่มเหลืองบางคนใช้เวลาเป็นหลายปี หรือสิบปียังกลับขึ้นบ้านไม่ได้
ตรงนี้จะส่งผลต่อความสามารถทางจิตทุกๆอย่างที่จะเกิดกับเราในอนาคต
เพราะฉนั้นให้ระวังดีๆ ย้ำว่าเดินปัญญาลด ละ กิเลสให้ได้ก่อนซักพักหนึ่ง
๑๖.ผ่านข้อ ๑๕ จะฝึกกรรมฐานพิเศษอะไรค่อยว่ากัน
เพราะจะฝึกได้ง่าย บางอย่างไม่ฝึกก็เกิดขึ้นได้ง่าย
และจะไม่ยึดติดไม่กลายเป็นกิเลสธรรม(ดูเหมือนไม่ยึดแต่มันยึดไม่รู้ตัว)
และมีโอกาสฝึกกรรมฐานพิเศษสำเร็จได้เร็ว
โดยไม่ออกนอกลู่นอกทาง...
ปล.และอย่าลืมขอขมาพระรัตนตรัย อดีตระลึกสิ่งที่ไม่ดีอะไรได้ให้ขออโหสิกรรมให้หมด
บวกกับแผ่เมตตาซ้ำเข้าไป และรักษาระยะเวลาในการเริ่มทำสมาธิให้เป็นนิสัย
อย่าขี้เกียจ อย่าอ้าง บวกลบไม่ควรเกิน ครึ่งชั่วโมง..สร้างนิสัยอย่างนี้
ถึงจะมีคอนเนกติ้งกับครูบาร์อาจารย์ข้างบน
ลักษณะนิสัยและการปฏิบัติอย่างที่เล่าให้ฟังมา
โอกาสก็จะมาถึงเราได้เองโดยไม่ต้องไปแสวงหา
ครูบาร์อาจารย์ทางโลกที่ไหนให้เสียเวลา
เพราะข้างบนท่านเก่งอยู่แล้ว..
และครูบาร์อาจารย์ที่สำคัญที่สุด
ของเราในเวลาปกติก็คือ อารมย์ เหตุเกิดจากภายในหรือภายนอก
ให้ดูให้ดี จากภายในก็ให้แก้ด้วยการเจริญสติเพื่อควบคุม
เกิดจากภายนอกให้ใช้สติพากายไปแก้ปัญหา
ปล๑.โชคนี้เน้อ เบญจเพศ คืออายุเราที่ลงท้ายด้วยเลข ๕ เช่น ๒๕ ๓๕ ๔๕ ๕๕ เน้อ.๕๕๕.

 

คำแนะนำและคำเตือนของคุณนพฯนี้ มีประโยชน์และเป็นคุณมาก...สมควรที่จะจดจำและนำไปปฏิบัติให้เป็นประจำและสม่ำเสมอ เพื่อให้การบวชมีคุณค่า...
พระนิพพานไม่ใช่เรื่องที่มาพูดกันง่ายๆ...ควรที่จะระลึกไว้ในใจแล้วทำความเพียรให้มาก...
เมื่อทำความเพียรมากพอแล้ว มันจะไม่มาพูดพล่ามอีก...มีแต่จะเก็บปากเก็บคำ ก้มหน้าก้มตาทำให้ยิ่งๆขึ้นไป...ของจริงจึงนิ่งเป็นใบ้...


สุดท้ายนี้ก็ขออนุโมทนาในความตั้งใจจริงในการบวชครั้งนี้ด้วยครับ...
และแม้ว่าวันหน้าจะต้องสึก ก็ขอให้สึกด้วยสภาวะที่รู้แล้วเห็นแล้วว่า การสึกหรือไม่สึก บวชหรือไม่บวช ก็มีสภาวะจิตใจที่ไม่แตกต่างกัน...บวชอยู่ก็ไม่เร่าร้อน จะสึกก็ไม่ทุรนทุราย...


"สัพพะทุกขะ นิสสรณะ นิพพานะ สัจฉิกะระนัตถายะ เอตังกาสาวังคะเหตะวา"

 

อ่านของแต่ละท่านละปลื้มปิติยิ่งนัก จากใจจริง ๆ ของผมนี้คงอีกนานนนนนน มากกกกก ไม่รู้อีกกี่ภพภูมิ ใจยังชอบ อ่านภพภูมิ อยากขึ้นสวรรค์อยู่เลย อีกทั้งเพราะเพิ่งเข้ามาปฏิบัติไม่นาน... T-T

ปล.แต่ละท่านขึ้นสูงละ อย่าลืมช่วยกันฉุด ดัน ลาก ตัวผมด้วยนะครับ ทำยังไงก็ได้ ชี้แนวทางผม ฯลฯ สุดท้ายคงขึ้นอยู่กับตัวผมสินะ ขออนุโมทนาบุญกับท่าน เกาะนิพพานด้วยครับ

 

โห.... อาซือเจ้ อย่างคุณน้อง เกาะนิพพานเนี่ย เขาไม่เรียกว่าดวงตกหรอก อาซือเจ้อย่าเพิ่งถอนหายใจไป อย่างนี้เนี่ยะ เขาเรียกว่าดวงเปิด
ตอนดิฉันอายุ ๒๕ ปี เห็นโลกทั้งโลกเป็นสีชมพู ทั้งๆที่ข้างบนท่านๆคงตะโกนลงมาแล้วว่าเฮ้ยย อย่า .... นั่นมันสีดำ ... แต่ถึงตะโกนให้ดังแค่ไหน ดิฉันคงยังหูหนวกไม่ได้ยินเลย ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสนุกสนานกับโลกสีชมพูที่ตัวเองเห็น
วันเวลาผ่านไปถึงได้เข้าใจแล้วว่าโลกที่เห็นมันเป็นเช่นไร แต่อนิจจา มันช้าไปเสียแล้ว ทั้งบ่วงผูกมือผูกตีนผูกคอ ทำเอาดิ้นแทบไม่ได้ นี่ ...ซือเจ้ต้องถอนหายใจให้กับดิฉัน ฮ้าๆๆๆๆๆๆ


ดีใจกับคุณน้องเกาะนิพพานจริงๆ บ่วงห่วงสักอันก็ไม่มี ... ขอให้โชคดียิ่งๆขึ้นไป เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป
โมทนาบุญด้วยค่ะ

 

ผมต้องขอกราบขอบพระคุณทุกๆท่านมากๆครับ ที่ร่วมยินดีอนุโมทนาบุญกุศล
กับการบวชพระของผม โดยเฉพาะพี่นพการ ผู้ให้แต่สิ่งดีๆกับผมและผู้อื่นมา
โดยตลอด ผมต้องขอขอบคุณพี่นพการจริงๆครับ ผมจะจดไปอ่านท่องจำและ
ปฏิบัติตามแนวทางที่พี่ให้นี้ ขณะที่บวชแล้วด้วยครับ และผมก็มีความรู้สึกว่าอีก
ไม่นานวาระของพี่นพก็น่ามาถึงเช่นกันนะครับ เพราะถ้าพี่นพได้อยู่ในร่ม
พระพุทธศาสนาอย่างเต็มตัวเมื่อไร ประโยชน์คงจะเกิดแก่พระพุทธศาสนาและ
บรรดาพุทธศาสนิกชนอีกมากมายนับไม่ถ้วนอย่างแน่นอนเลยครับ

สุดท้ายนี้ สิ่งใดที่ผมเคยประมาทพลาดพลังล่วงเกินต่อ พระรัตนตรัย ครูบา
อาจารย์ ผู้มีพระคุณ ตลอดจนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกท่านทุกพระองค์ ทั้งต่อหน้า
และลับหลัง ทั้งที่เจตนาและไม่เจตนา จะด้วย กาย วาจา และใจ ก็ตาม ผมก็
ขอกราบขมากรรมแก่ทุกท่านทุกพระองค์ ด้วยความเคารพด้วยความจริงใจเป็น
ที่สุด ขอได้โปรดเมตตา อดเว้นโทษอโหสิกรรม อภัยกรรมแก่ผมทั้งหมดทั้งสิ้น
ตั้งแต่บัดนี้ตลอดไปตราบเข้าสู่นิพพานด้วยเถิด สาธุ

ผมขอแผ่ทุกบุญกุศลอันเย็นเฉียบที่ผมได้สร้างสมมาเพื่อพระนิพพานในชาตินี้
แล้วทุกภพทุกชาติ และที่ผมกำลังจะสร้างอีกต่อไปในอนาคตนี้ เพื่อพระ
นิพพานในชาตินี้ทั้งหมดทั้งสิ้นนั้น จงแผ่กระจายขยายออกไปเป็นสาธารณะ
ประโยชน์ในทุกทิศทุกทางทุกภพและทุกภูมิ ทั้งภูมิต่ำและภูมิสูง ให้กระแสบุญ
อันเย็นเฉียบหาประมาณค่ามิได้นี้ ได้เข้าถึงซึ่งจิตใจของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุก
ท่านทุกคนที่ร่วมอนุโมทนายินดีด้วยไมตรีจิต ขอให้พลังบุญนี้จงเป็นปัจจัยช่วย
ให้ทุกท่าน มีกำลังใจเข้มแข็งปรมัตถบารมีเต็มพร้อมที่จะทำความดีทุกอย่างทุก
ประการโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน แม้ความรู้สึกนึกคิดอยากกลับมาเวียนว่าย
ตายเกิดในวัฏฏะสงสารนี้อีก ก็ขออย่าได้มีในจิตในใจของทุกท่านทุกคนอีกต่อไป
อย่างอัศจรรย์นับตั้งแต่บัดนี้ตลอดไปด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุครับ

 

*****************
สาธุ

 

*******************
ไม่มีอะไรที่จะสายเกินไปค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่"ใจ" เราไปแบกมันไว้เองมันก็หนักค่ะ ขอเอาใจช่วยค่ะ หลุด หลุด หลุด

 

คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า เอ๊ะ ไปกระทบใครบ้างนะเนี่ย อโหสิ อโหสิ อโหสิ

 

ฮัดชิ้ว(ไอๆๆ) ๕๕๕.
"ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเป็นธรรม
วิบากกรรมชักนำพาให้เกิด
ไม่อยากเกิดต้องรู้กรรมนำวิถี
รู้ละ. รู้ปล่อย. รู้วาง รู้ว่าง ทุกนาที
ชีวิตนี้มีแต่สุขทุกข์ไม่มี "

"การคิดดี. พูดดี ทำดี เป็นทุนของผู้มีบุญ
ที่ช่วยหนุนขึ้นสู่ที่สูงในวันข้างหน้า.
ผู้มีปัญญาย่อมสะสมบุญ.
เพื่อเป็นทุนให้ถึงจุดหมาย".

ปล. เท่ห์ไหม. คริคริ
จำ ลพ.กล้วย มาพูดนะครับ. ๕๕๕
ฮัดชิ้วว ไออีกแระ ใครแอบนินทาว๊าาาา

 

ไม่ได้นินทาหรอกครับ...แบบนี้เขาเรียกว่า...เอาเรื่องจริงมาพูดเล่น...
พี่ต้อยทำเอาตะเตือนไตมากเลยนะ...:'''(

 

เอารูปมาให้ดูสวยๆ


ตะกรุดเชือก ของพระอาจารย์ที่ หยิบใบ้ไม้แล้วแจกเป็นธนบัตรต่างๆ


ลูกตุ้มปรอทเพชรดำ มีความเชื่อเรื่อง สุขภาพ



ลูกตุ้มปรอทเพชรดำอีกด้าน มีความเชื่อเรื่อง สุขภาพ



สุดท้าย หลวงพ่อ ขันตี หมายเลขสวยๆ ประมูลมา..ออกแบบพระได้สวย
ปล.ประมาณนี้

 

โหๆประมูลมามากหลาย แบบว่าท่านมีแบบหยิบมาแล้วเป็นผลึกแร่บ้างไหมคะ ? ตาแป๋วเลย.O#O

 

,ขอถามเรื่องการเปิดกรรมค่ะ มันสามารถทำกันได้จริงๆรึไม่คะ แล้วมันมีข้อดีข้อเสียอย่างไร เหมาะกับบุคคลประเภทไหนคะ คือไม่ได้คิดจะเปิดนะคะ แต่เคยถามคนอื่น เขาว่าเขาเปิดแล้ว คนเปิดต้องไปปฎิบัติธรรมคนเดียว ไม่งั้นคนอื่นจะเดือดร้อน ประมาณนี้ เลยเกิดความสนใจในประเด็นนี้ขึ้นมาค่ะ .เปิดเพื่ออะไร เพราะเข้าใจว่าคงโดนรุมกันไม่เหลือแน่ๆ ซึ่งประเด็นนี้ดิฉันเกรงใจสุดๆ

 

สาธุค่ะคุณเกาะนิพาน ขอให้สำเร็จดังใจมุ่งหวังนะคะ