เฮ้อ เสียดายความสามารถของตัวเองจริงๆ อุตส่าห์ฝึกจนน่าจะเก่งที่สุดในโลกแล้วนะเนี่ย

เขียน ๒๒.๒๓

พรหมวิหารสี่ เค้าแปลว่าวิหารแห่งพรหมนี่หน่า
พูดแบบบ้านๆ ก็ คือบ้านของพรหม
เมื่อฝึกได้ตามนั้น ก็แปลว่าได้อยู่บ้านแบบพรหม
แล้วถ้าไม่ใช่พรหม จะอยู่บ้านของพรหมได้รึ ใช่ม๊า

อันนี้ไม่ไปถึงเรื่องตายแล้ว ได้ไปเกิดเป็นพรหมรึป่าวนะครับ
เรื่องนั้นไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เกี่ยวข้องไปถึงได้

แต่เป็นพรหมตอนยังมีชีวิตอยู่นี่แหละครับ ดีกว่ากันแยะเชียว
ถ้าฝึกได้ถึงระดับจริงๆ ก็เป็นพรหมกันได้ตอนเป็นๆ นี่แหละ ขอบอก

อันนี้เดาเอานะครับ เมื่ออยู่ในนิทาน ก็ไม่ต้องคิดถึงความถูกต้องสมจริงใดๆ
โปรดใช้จินตนาการให้มาก ใช้เหตุผล และวิจารณญานให้น้อยๆ หน่อย ๕๕๕

เอาเป็นว่า ในนิทานเรื่องนักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทานเรื่องนี้ นะ
พระเอกเค้ามีมือถือล้านจี โทรคุยกับพุทธะได้
และคำตอบก็มีประมาณเนี้ยแหละครับ

พุทธะไม่ได้มุ่งสอนเรื่องหลังความตาย
แต่เน้นที่ตอนยังมีชีวิตอยู่นะ คิดให้ดีๆ

ดังนั้น ถ้าคิดด้วยตรรกะแห่งพุทธะแล้ว ล่ะก็นะ

คำตอบที่ถูกต้อง ก็ต้องเป็นพรหมที่ยังเป็นคนด้วย
ถึงจะเข้ากันได้ กับหลักตรรกะแห่งพุทธะ

แบบว่าเป็นลูกครึ่งระหว่างคนกับพรหม ล่ะมั้ง นะ
สภาวะจิต อยู่เหนือเทวดาขึ้นไปอีกระดับนึงอ่ะ
เรื่องทุกข์ไม่ต้องพูดถึง เกิดขึ้นให้กระทบจิตได้ยากมากกกก ขอบอก

เรื่องสุขก็ไม่ต้องหวังให้มากเลย ความสุขมีน้อยลงแน่ๆ
เหตุเพราะว่า ระดับจิต อยู่เหนือจากสิ่งกระทบใจ ไปแยะเชียว

อืม...มั่วได้เข้าท่าแฮะ
อย่าลืม โปรดใช้จินตนาการด้วยตัวเอง
เค้าไม่รับรองความถูกต้อง นะจ๊ะ นะจ๊ะ หึหึหึ


นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

.
เขียน ๒๒.๔๘

แหม..มัวแต่ไปโพสท์ของคนอื่น ให้ทางนี้บ้างดิ ๕๕๕

พอดีเห็นอันนี้น่าสนใจ ของท่านจิตยิ้ม หน้า ๑ เบอร์ ๑๗
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%96%E0%B8%B6%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%8F%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81.550068/
ขอฉกเอามาปรุงรสซะหน่อยดีกว่า ๕๕๕ ความว่า

ก็นับว่าเป็นแนวคิดที่น่าสนใจดีนะครับ
พอจะมีเหตุปัจจัยรองรับได้บ้าง
ว่าทำไมพระศรีถึงสำคัญในมุมกว้างมาก ประมาณฟิชอายส์ หึหึหึ

เมื่อจับมายำ กับข้อมูลบางส่วนของมิติที่ห้า
ของค่าย ท่านประยุทธ์ ศิษย์ต่างมิติ
ในหัวข้อ ไม้ขีดไฟกับทานตะวัน เอ้ย..ไม่ใช่ นั่นมันเพลงจ๊ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ

มันต้องเป็นแบบว่า ในห้องมืดๆ แล้วมีคนที่คุณก็รู้ว่าใคร จุดไม้ขีดขึ้นอ่ะ ๕๕๕
แค่ไม้ขีดไฟก้านเล็กๆ เพียงก้านเดียว ก็ทำให้ห้องมืด หายมืดได้นะ เนอะ
แล้วคนอื่นๆ ก็เลยจุดไม้ขีดของตัวเองบ้าง ห้องก็เลยสว่างขึ้นเรื่อยๆ
น่าจะเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง นะ เนอะ พอจะเข้าหลักวิทยาศาสตร์ทางจิตได้บ้าง ๕๕๕

ก็มั่วออกมาเป็นเรื่องเป็นราวได้
ถูกผิดไม่รู้หล่ะ ใครอ่านแล้วใช้จินตนาการกันเองละกันนะ เนอะ
ส่วนวิจารณญาน เค้าห้ามใช้ในโลกแห่งนิทาน นะ จะบอกให้ หึหึหึ

แต่คิดอีกที พลังจิตของคนๆ เดียว จะมีพลังครอบคลุมได้ทั้งโลกเชียวรึ
แต่คิดอีกที โลกก็ไม่ได้ใหญ่มากนักนี่หน่า หลับตาดู มันก็ใหญ่กว่าลูกบาสไม่มาก ๕๕๕
เพราะถ้าใหญ่กว่านี้ จะเกินจอในลูกตาไป ซะล่ะมั้ง หึหึหึ

แหม..คิดแล้วชักปวดหัวแฮะ ไปนอนดีกว่า ห้าทุ่มกว่าแล้ว
...เดี๋ยวตอนตีห้า กว่าก็ต้องจร พาพระไปร่อน ข้าวร้อนแลกบุญ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน ๒๓.๒๒

ฮ้าว...ให้รอจนง่วงเลย เฮ้อ...

นึกว่าจะไม่ได้โม้ซะแล้ววันนี้ หึหึหึ
ตะกี้อ่านของคนโน้นคนนี้ แล้วนึกได้ เอามั่งดีกว่านะ เนอะ

เมื่อวานนี้ โดนแมงป่องต่อยเอาอ่ะ ตัวไม่ใหญ่นะ ซักนิ้วกว่าๆ เอง
ทีแรกเจ็บจี๊ดเลย เอ๊ะ..อะไรวะ โดนตรงหัวเข่าขวาน่ะครับ
ปัดผ้าขะม้าออก ตอนนั้นนั่งสมาธิ พระทำวัตรอยู่
แต่เราไม่ชอบสวดมนต์ สวดแค่บูชาพระสามท่อนแรก
ก็พอแล้ว นั่งสมาธิดีกว่ากันแยะเลย เนอะ

พอดีตอนนั้นสวดมนต์เสร็จพอดี จะเก็บผ้าขะม้าที่คลุมเข่าไว้
ห้ามยุงกัดน่ะครับ ขาข้าใครอย่าแตะ ๕๕๕
โดนตอนนั้น ก็มองหาตัวจำเลย ก็เห็นแมงป่องเกาะที่ผ้าขะม้า
แต่แหม..ทำเนียน กัดเค้าแล้วทำแกล้งตาย นอนนิ่งเชียว หึหึหึ

พอเห็นก็นึกนะว่า กัดกูทำไมวะ นึกหาเหตุปัจจัย
ว่าทำไมกันน๊า ถึงมากัดกัดได้ ยังไม่ได้นึกโมโหมันนะ แบบว่าช่างหัวมันน่ะ
มันอยากกัดก็ให้มันกัด เห็นบ่อยในศาลา แต่ตัวไม่ใหญ่ทั้งนั้นเลย
ไม่รู้ลูกมัน หรือพันธ์ุมันตัวแค่นั้นก็ไม่ทราบได้
เอาใส่ที่ตักขยะไปโยนทิ้งข้างนอกหลายตัวแล้วล่ะ
ตะขาบก็เจอบ่อย โดนโยนทิ้งในป่าหลายตัวแล้วล่ะ งูก็มีโดนโยนด้วยนะ

พอโดนแล้วเห็นจำเลย เรื่องเรากะเค้าก็จบลงแค่นั้นอ่ะ
แต่เจ็บแฮะ จี๊ดเลย ก็เลยต้องรักษาซะหน่อย
ใช้ปราณที่มีในมือ หลับตาแป๊บนึง เรียกมันออกมา
แล้วใช้ฝ่ามือวนๆ ไปรอบๆ บริเวณที่เจ็บ แป๊บนึงก็บรรเทา

แต่แปลกตรงที่ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรกับความเจ็บเลยแฮะ
แบบเฉยๆ มันเจ็บก็เจ็บไป แต่ใจก็ยังนิ่งๆ เฉยๆ
ตอนใส่พลังรักษา ก็แปลกใจนะว่า เอ.มันแปลกๆ แฮะ
หรือว่าเคล็ดวิชา "ตัวรู้กับสิ่งที่ถูกรู้" มันทำงานออโต้กันล่ะมั้ง นะ เนอะ
เหมือนแยกกันเป็นสองส่วนนะ ไม่ปะปนกัน ก็รู้สึกแปลกดี

ทีแรกก็นึกจะมาเล่า แต่แล้วก็ขี้เกียจ เบื่อจัง
อยากกลับโลกอ่ะ แต่ยังไม่ยอมให้เราถูกรางวัลที่หนึ่งซะที เฮ้อ...เบื่อ
ก็หวังว่างวดนี้คงถูกซะทีได้แล้วล่ะมั้ง นะ เบื่อเป็นคนจนแล้วอ่ะ

ก็คิดว่าคงอดโม้แล้ว แต่บังเอิญ อีกแล้ว เมื่อกี้เกิดอยากเล่า ก็เลยมาเล่า จบแล้ว


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน ๑๑.๑๙

เอ..วันก่อนเห็นใครมาถามอะไรไว้นี่หว่า
วันนี้พอมีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง แล้วจะเข้ามาตอบ
แต่..เธอไปไหนแล้วอ่ะ

ว้า..เซ็งเป็ด


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน ๒๑.๕๙

เอ..สงสัยจะมีข่าวด่วนมาแฮะ
ตะกี้นี้เอง ค้างคาวบินมาตกแปะ อยู่ที่เก้าอี้ตัวข้างๆ
หันไปมอง ก็งง อ้าว..เฮ้ย ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะหว่า

พักนึง มันก็ลุกบินไปมาในศาลา อ้อมไปหลังพระพุทธเยอะแยะ
ที่ตั้งอยู่ในศาลา แล้วบินมาที่รูปในหลวง ที่ถ่ายกับพระราชาทั่วโลก
ที่มางานฉลองครองราชย์หกสิบปี รูปถ่ายกว้างๆ นั่นแหละครับ

บินโฉบมากลางรูป แล้วบินกลับไปหลังหมู่พระใหญ่น้อยที่นั่งเรียงรายอยู่
บินกลับไปกลับมาหกเจ็ดครั้งได้ ที่นั่งจ้องมองดูรหัสค้างคาวตัวน้อย คงรับบทสื่อสารข้ามมิติอยู่ล่ะมั้ง นะ
แล้วบินไปที่รูปในหลวงตอนหนุ่มๆ ในเครื่องทรงพระราชา น่าจะใช่นะ รูปเก่าเชียว
บินจากขอบด้านล่างขึ้นถึงกรอบบน แล้วบินลง บินขึ้น อยู่สองสามครั้งแน่ะ แปลกแฮะ

ในใจก็เริ่มแปลรหัสทันทีว่า น่าจะมีการร้องขอพลังงานจาก "ฝั่งโน้น" ล่ะมั้ง นะ
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร คงจะกำลังมีปัญหาทางร่างกาย ขาดแคลนลมปราณ หรือพลังชีวิต
คำร้อง น่าจะแปลว่า ขอให้ใช้ลูกแก้วอีกครั้ง ส่งพลังงานด่วน
เริ่มจากส่วนล่างของร่างกาย ไล่ขึ้นบน กระตุ้นปราณให้ทำงานดีดีหน่อย
พร้อมเพิ่มพลังงานเข้าไปให้ด้วย น่าจะประมาณนี้ล่ะมั้ง นะ

อืม..ตั้งแต่น้องค้างคาวบินมาตกตรงหน้า ทางทิศสิบเอ็ดนาฬิกา ระยะสองเอื้อมแขน
ก็จ้องมองเค้าตลอดตลอด น่าจะแปลรหัสสื่อสารข้ามมิติไม่ผิดพลาดแน่
แถวนี้ จะใช้รถทะเบียนในวัง มาจอดขวางหน้าปั๊ม เพื่อแจ้งข่าวสาร
เหมือนตอนอยู่กรุงเทพไม่ได้แน่ ไม่เหมาะ "ฝั่งโน้น" เลยจัดน้องค้างคาวมาส่งสาร

ดีเหมือนกัน กะลังเซ็ง กระทู้ ข้อแตกต่างในพรหมวิหารสี่
อุตส่าห์พล่ามไปตั้งแยะ ดูท่าไม่มีใครสนใจเลย ขายไม่ออก ของเหลือบาน เซ็งเป็ด เฮ้อ...
เดี๋ยวปิดเครื่อง นอนทำสมาธิ แล้วเปลี่ยนตัวเอง เป็นเครื่องส่งพลังงานดีกว่า
ได้เวลาใช้ลูกแก้วอีกครั้งแล้วสินะ สารพัดประโยชน์ดีจริงแฮะ ขอบคุณน้องยักษ์นะจ๊ะ

เอ..น่าจะครั้งที่สี่หรือห้าแล้วล่ะมั้ง นะ
ที่ได้ให้บริการกับ "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ๕๕๕
ยินดีให้บริการ เต็มที่เลยครับผม


พลทหารรักษาพระองค์ / เล็บครุฑ นารายณ์ทรง
.

 

มาแจกLikeเป็นกำลังใจให้หน่อย
พอดีไม่ค่อยชอบอ่านนิทานฯ
เพราะแก่แล้ว แต่พอว่างมาเปิดเว็บ
ก็รู้สึกสะดุดใจ จึงได้เข้ามาอ่าน
สู้ๆๆครับ

 

.
เขียน ๒๒.๔๙

เอ..ท่านวสุธรรมกดไล้ท์ตรงไหนหว่า
ไม่เห็นมีขึ้นเลย ลืมอ๊ะป่าว กดใหม่ได้นะครับ ๕๕๕



รายงานข่าวเพิ่มเติม จากจ็อบเมื่อวานนะครับ ว่า

เมื่อคืน ก่อนนอนก็ไม่ค่อยสบายนะ เป็นน้ำมูกแยะมาหลายวันแล้ว
คัดจมูก หายใจไม่สะดวก เดินลมปราณก็ได้ไม่คล่องแคล่วเท่าไร
แถมยังกินแยะไป นอนท้องแน่นเชียว ไล่ตั้งนาน กว่าพุงจะยุบลงบ้างอ่ะ

นอนเกือบครึ่งชั่วโมง กว่ากายเนื้อและกายปราณจะเข้าที่
ร่างกายสมบูรณ์พร้อมทำภารกิจ ก็ว่าจะผลิตลูกแก้วอ่ะนะ
แต่เริ่มเดินลมปราณไปเรื่อยๆ ปลุกจักระแต่ละอัน
บวกกับเปิดวาล์วเรอ ไล่แก๊ซในท้องออก ของเสียทั้งน้านนน

บ้างก็เดินลมปราณแบบจีน ไล่ไปรอบกาย จากด้านหน้า ลงล่าง
อ้อมขึ้นหลัง แล้วลงไปด้านหน้าใหม่ พร้อมลมหายใจที่เข้าไปใหม่พร้อมกัน

จะสร้างนิมิตรลูกแก้ว แต่เหมือนพลังงานจะไม่พอแฮะ ลูกแก้วไม่แจ่มเลย
ก็เลยนอนสะสมปราณไปเรื่อยๆ แต่ดันหลับไปซะก่อน ๕๕๕ ไม่ได้ส่งงานเลย ว้า..

ตอนเช้าตื่นสายมาก เกือบหกโมงแน่ะ พระต้องมาสกิดให้ตื่น
ตีห้าห้าโทรศัพท์ก็ปลุกแล้วนะ แต่กดปิด แล้วหลับต่อแทบจะทันที
ตื่นมาเพลียมากเลย เหมือนเมื่อวานทำงานมาหนักหนามากมาก
ตอนเก็บที่นอน ก็สงสัยจัง ว่าทำไมหว่า ถึงอิดโรยได้ขนาดนี้นะ ทำไมทำไม

ถามตัวเอง แล้วตัวเองก็ตอบ ว่าอาจจะโดนใช้ร่างตอนหลับก็เป็นได้นะ
"ฝั่งโน้น" อาจทดลองเทคนิคใหม่ แบบว่า ให้เราสะสมปราณไว้แยะแยะ
แล้วพอเราหลับ ก็แอบย่องมาเอาร่างเราไปใช้ ตอนปราณมีมากพอแล้วน่ะครับ

แต่จำฝันไม่ได้นะ ฝันป่าวไม่รู้
แล้วก็เดาต่อไปว่า คงใช่แบบนี้แน่เลย "ฝั่งโน้น" เล่นกลกะเราซะแล้วสินะ เนอะ
หนอยแน่ เอาปราณเค้าไปใช้หมดเลย อุตส่าห์นอนเก็บตั้งนาน
แต่ก็ช่างเหอะ พวกเค้าคงกลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางจิต เหมือนเราแล้วนิ ฮิฮิฮิ
อยู่กะเรานานนาน คงติดไปได้บ้าง แบบโรคติดต่อไง แต่นี่เป็นเทคนิคติดต่อ ใช่ป่าวน๊า

เที่ยงก็ยังไม่หายเพลีย ตอนฝึกรอบเที่ยงเสร็จ ก็นอนพักที่เปล นอนทำสมาธิอ่ะนะ
แต่อ่อนละโหยโรยแรง เลยนอนซะนานเลย กว่าจะลุกได้ก็บ่ายสามโน่นแน่ะ
ไม่เคยเพลียขนาดนี้เลยแฮะ คราวนี้เล่นหนักเชียวน๊า จ่ายค่าเช่าร่างมาด้วยล่ะ ๕๕๕

ทั้งวัน ก็ยังนึกถึงจ็อบนะ ส่งใจไปทำภารกิจเป็นระยะระยะ
ถึงลูกแก้วจะไม่แจ่ม แต่ใจก็กระจ่างพอได้ใช้งานล่ะครับ
ส่งปราณไปได้หลายรอบอยู่ ไม่รู้ผลเป็นไงบ้างนะ
ก็หวังว่า "สายสื่อสาร" จะรายงานกลับมาให้ทราบบ้างนะ เนอะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / พลทหารรักษาพระองค์
.

ปล.เอ...ค่าเช่าร่างนี่ จะจ่ายล่วงหน้าผ่านแฟนคลับมาแล้วรึเปล่าหว่า
เกี่ยวกันไม๊เนี่ย วันก่อนโอนให้มาสองพัน เมื่อวานให้มาอีกสามพันแน่ะ
แปลกใจจัง ไม่กี่เดือนก่อน ยังคุยกันว่าลำบากเรื่องเงินกันอยู่เลย
ส่งโน๊ตบุ๊คโซนี่มาให้ แถมแอร์การ์ดอีกตัว เก่าๆ
แม้โน๊ตบุ๊คจะเสียแล้ว แต่น่าจะขายได้พันสองพันล่ะมั้งนะ เนอะ
ก็ขอขอบคุณผ่านตรงนี้อีกครั้งละกันนะครับ

ปล.อีกอัน ถ้าใช่ว่าเป็นค่าเช่า ก็ต้องนับว่าเนียนมากเลย ขอบอก
ฝีมือขั้นเทพเลยนิ เอ..หรือว่า น่าจะเป็นขั้นพรหมมากกว่านะ เจ๋งจริงแฮะ ๕๕๕

 

... ตามอ่าน ด้วยคน จ้า
กดไล้... ให้ด้วยยยย ไม่อ่าน.. ฟรีๆ นะ 55

 

.
เขียน ๒๒.๐๖

วันนี้นะ ตอนบ่ายๆ บังเอิญคิดไปว่า ว่า ว่า
สองโพสท์วันก่อน ยังมีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนงำงอกเงยอีกไม๊น๊า ตะหงิดตะหงิด

แล้วอีกคิดนึง ก็เสนอประเด็นใหม่ ขึ้นมาว่า
หรือเป็นแผนของ "ฝั่งโน้น" บ๊ะ ค้างคาวโฉบมาทันทีเลย ใช่แน่ ๕๕๕

ทฤษฎีเบื้องหลังของงานนี้ มีที่มายาวนานสิบกว่าปีแล้วล่ะ ที่อ่านเจอน่ะนะ
จาก "ตำนานสถาบันสถาปนา ของท่านไอแซค อาซิมอฟ" ท่านนั้นนั่นเอง

คือตอนที่ "มโนมัย" โจมตีดาวดวงนึงนะ
มีชาวโลกนั้น เค้าสงสัยว่า "มโนมัย" จะใช้พลังจิตโน้มน้าวจิตใจของคนทั้งโลก
ให้รู้สึกอ่อนแอ ท้อแท้ หมดหวัง สิ้นแรงใจที่จะต่อสู้ด้วยอ่ะนะ

เราอ่านแล้วเก็บประเด็นนี้ไว้ในใจแน่นเชียว ค่อยๆ ย่อยครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยความชอบใจ ในความลึกล้ำ และเต็มเปี่ยมไปด้วยประสิทธิภาพ
และเคยเพ้อเจ้อไปว่า ซักวันคงต้องได้ใช้เทคนิคนี้แน่เลย ล่ะมั้ง นะ

อีกหลายปีต่อมา ก็โดนตอกย้ำอีกหน จาก "กรรมพยากรณ์ ของท่านดังตฤณ"
เป็นตอนที่ "ลานดาว" เริ่มเปิดตัว ....ด่วน ค้างคาวสองตัวบินโฉบหน้ารูปในหลวงอีกแล้วอ่ะ หึหึหึ
ตอนนั้น "ลานดาว" เริ่มงานเพลงแล้ว และมีรายการวิทยุ ทีวีก็มีด้วยอ่ะนะ
แล้วเค้ารู้สึกเหมือนกับว่า กำลังชักใยเชื่อมโยงจิตใจของคนทั้งประเทศได้
จากงาน จากรายการวิทยุ ที่มีผู้คนโทรเข้ามาคุยด้วย

"ท่านดังตฤณ"บรรยายไว้ว่า เหมือน "ลานดาว" เค้ารับรู้ได้ถึงกระแสมวลรวมของมวลชน
และสามารถโน้มน้าวชักจูงไปได้ ในทิศทางที่ประสงค์ ด้วยเจตนาที่ดีงาม งามมากด้วย

งานนั้นเราก็เก็บไว้ย่อยเหมือนกัน จะว่าไปก็เก็บอะไรไว้แยะเชียวหล่ะ ขอบอก หึหึหึ
เคยเอามาเข้าสมการกับมโนมัย สองทฤษฎีรวมเข้าด้วยกัน
แล้วออกมาเป็นแผนปฏิบัติการ ในฝันน่ะนะ ฝันกลางวันด้วย ขอบอก
ฝันครั้งแล้วครั้งเล่า ปรับแต่งสมการไปเรื่อย หลากหลาย ไร้พันธนาการ
ด้วยความอิสระเสรี จินตนาการล้นเหลือ ไร้ขีดจำกัดเลย ขอบอกอีกที ๕๕๕

เอ้า..กลับมาที่โลกดีกว่านะ ออกทะเลไปไกลอีกแล้ว เฮ้อ...ไม่เบื่อแฮะ ๕๕๕

เมื่อเชื่อมโยงข้ามมิติทั้งหมดเข้าด้วยกัน ด้วยเทคนิค
"จับแพะชนแกะ" และ "คุยคนละเรื่องเดียวกัน" แล้ว ก็ออกไข่ออกมาว่า

เราโดนชักใย ให้ชักใยพวกท่านอยู่ รึเปล่าน๊า หึหึหึ
มีซักกี่คนกันน๊า ที่ร่วมเพิ่มพลังงาน ส่งกระแสอันล้ำค่า ส่งไปให้
"คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" คนนั้น พร้อมกับการอ่านกระทู้ของเรา ของพวกเราดีกว่านะ เนอะ
เราไม่รู้หรอกนะ ว่ามีกี่คน แต่รู้ว่ามีแน่ แยะด้วย
กระแสที่ออกไป จากผู้ที่มีพลังสูงๆ มีแยะเชียว ขอบอก ไม่รู้ใครบอกแฮะ ๕๕๕

และเมื่อกี้นี้เอง ก่อนจะรีบเปิดหน้านี้มาโม้น่ะนะ
ก็เพิ่งอ่านกระทู้ "ข้อความจากต่างมิติ-ข้อความชุด-morning-messages-จาก-team"
ที่เพิ่งโพสท์ อ่านยังไม่หมดเลย รีบมาโพสท์ก่อน เดี๋ยวหายร้อน จะไม่อร่อย ๕๕๕

อันสุดท้ายยังไม่อ่าน อ่านเบอร์ ๖๘ จบแล้วก็ แว๊บ แล้วก็ปิ๊ง เลยรีบมาแปะ
ข้อความท่อนท้าย อ่านแล้วมันโดน จนต้องโดดมาโม้ก่อน ๕๕๕ ความว่า

ก็ขอจบการแสดงโชว์ สำหรับวันนี้ ไว้ตรงนี้เลยดีกว่านะ เนอะ
โปรดอย่าลืม นี่ท่านกะลังอยู่ในนิทานนะจ๊ะ
นิทานเรื่อง "นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน"
และโปรดงดใช้วิจารณญาน จงใช้แต่ จินตนาการ ที่สำคัญกว่าความรู้ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / สไตล์ ของไอ
.

 

เขียน ๒๒.๔๙

อืม..เราก็ว่างั้นแหละ
แต่แต่งเอาเอง จะสนุกกว่าไม๊น๊า หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน ๒๒.๕๑

นิทานวันนี้ ชื่อตอนว่า "บังเอิญมันเข้าไป ๕๕๕"

วันก่อนนั้น บังเอิญไปโม้ไว้ที่กระทู้ของท่าน nilakarn น่ะนะ
"ฝั่งโน้น"[/COLOR] ที่บังเอิญแท้ๆ สื่อสารผ่านไปในกระทู้ต่างๆ ตามธรรมชาติของเรา

เฮ้อ..อะไรกันนักหนาฟะเนี่ย แก๊งค์นี้ลวดลายแยะจังวุ้ย แปลยากจัง หึหึหึ

ก็บังเอิญนึกถึงกระทู้ข้างบนน่ะนะ ที่โม้ไว้กะท่านนพ เรื่องแฟนคลับใครแยะกว่า
เราอ้างอิงถึงนางตานีเค้าอ่ะ วันนี้นั่งมองไปมองมา มองต้นกล้วยฝั่งตรงข้าม
แล้วก็บังเอิญ นึกไปอีกว่า เอ๊..อยู่ตั้งแยะ มีใครเจ๋งๆ บ้างไม๊หว่า
หึหึหึ...สงสัยว่าถามต้นกล้วยฝั่งตรงข้าม ล่ะมัง นะ เนอะ

คิดเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อย แล้วก็นั่งสมาธิต่อไป สลับกับจิบกาแฟ
แต่วันนี้รำคาญตัวโน่นนี่นั่นจัง ตอมแขนตอมไหล่ตอมหลัง ยุกยิกยุบยับ
แล้วก็บังเอิญแว๊บ ขึ้นมาว่า เคยอ่านเจอ ว่ามารชอบมากวน ตอนฝึกจิต
แล้วก็บังเอิญปิ๊ง ขึ้นมาว่า หาอะไรมาลองกั้นมันไว้ดีกว่าไม๊ หึหึหึ

ก็ได้ไอเท็มใหม่ล่าสุด ออกมาตัวนึงอ่ะ อันนี้ก็ไม่เคยรู้จักมาก่อนนะ เนอะ
คือ ลองใช้จินตกสิณ สร้างกระแสน้ำวน ล้อมรอบตัวเองเอาไว้ กั้นมาร ห้ามเข้าใกล้ หึหึหึ
นึกภาพเหมือนกระแสน้ำวน ที่ดูดลงไปตรงกลางน่ะนะ
แต่เราไม่ดูดนะ นึกให้มันหมุนวนรอบกาย แรงๆ ให้มีรัศมีแค่เมตรเดียวล่ะมั้ง นะ ตอนแรกน่ะนะ

พอมันหมุนเข้าที่แล้ว ความเร็วคงที่ รัศมีชัดเจน แต่ข้างบนข้างล่างยังมีช่องว่างแฮะ
เลยต้องจินตกสิณขั้นต่อไป คือให้มันหมุนยืดยาวขึ้นไป ทั้งบนและล่าง แหลมเชียว
ก็ออกมาได้เป็นรูปร่างคล้ายทรงไข่ แต่บนล่างแหลมเรียวขึ้นไปแยะๆ

ก็ปล่อยให้มันหมุนอยู่อย่างนั้นพักนึง ก็ทดลองปรับปรุงไอเท็มขึ้นไปอีกขั้น
ลองขยายตรงกลางออกไปเป็นปีก เอ..กว้างไป ชักไม่สมดุล ก็ขยับกลับที่เดิม
อืม..กระแสน้ำแรงๆ ตัดเหล็กขาดได้ เคยเห็นเครื่องของฝรั่งในทีวีเค้าทำได้
เราทำมั่งดิ แต่เครื่องของฝรั่ง มันใส่ทรายลงไปด้วยนี่หน่า นิ

พอนึกเสร็จ ก็ลองให้มีเศษเหล็กเล็กๆ ปนไปในกระแสน้ำวนนั้นน่ะนะ
แต่นึกอีกที ให้เป็นเศษไททาเนียมดีกว่า แข็งดี เค้าว่างั้นนะ
นึกเสร็จ ก็นึกใหม่ นึกได้ว่า เคยอ่านเจอเรื่องผลึกน้ำแข็ง ที่ผ่านการภาวนาน่ะ
กระทู้ไหนน๊า มีรูปผลึกน้ำแข็งสวยๆ แยะๆเลย ชอบมาก สวยดี เอาอันนี้ดีกว่า

ก็เลยกลายเป็นกระแสน้ำวน ที่มีผลึกน้ำแข็งสวยๆ ด้วยคำพูดเพราะๆ งามๆ ตามรูปที่เคยเห็น
ทบทวนทั้งหมดอีกที แล้วก็สั่งให้จินตกสิณทั้งชุด ทำซิมูเลชั่น หมุนวนต่อไป
เพื่อดูภาพรวมทั้งหมด ทดสอบ และหาจุดบกพร่อง หรือช่องว่าง เผื่อจะพัฒนาต่อไปได้อีก


แหม..ไปพักดื่มน้ำปัสสวะมา เอ้ย..ไม่ใช่นะ ดื่มนมน่ะ ๕๕๕
แค่ท่อนข้างบนนั่น เล่นเอาพลังงานหดไปแยะเชียว ต้องเติมพลังงานเพิ่มน่ะนะ
อ่านทวน ปรับแก้บ้าง แล้วก็มาว่ากันต่อ ยังไม่หมดเรื่องเลย เฮ้อ..ยาวจัง

พอทบทวนทั้งหมดแล้ว ก็พอใจพอใจ ใช้ได้ แล้วก็เก็บเข้าคลังอาวุธไว้ใช้ภายหลัง เอ..ภายหน้าดีกว่าไม๊ หึหึหึ
เสร็จแล้วก็ย้ายจิตออกมาข้างนอก นั่งปล่อยกระแสให้ว่างๆ พักนึงน่ะนะ เนอะ

แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ..อันนี้มันของแก๊งค์ตานีรึเปล่าหว่า หึหึหึ
เมื่อกี้เพิ่งถามไปว่ามีใครเจ๋งๆ บ้างไม๊ หรือว่าบังเอิญน๊า หึหึหึ อีกที
อ้อ..แต่ตอนเดินกลับจากห้องน้ำตะกี้ นึกชื่อให้เค้าใหม่ ว่าเป็นสภาตานีน่ะนะ
ไม่รู้ว่าใครนึกมาให้นะ ทั้งๆ ที่เราก็เป็นคนนึกเอง แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ ๕๕๕

เอ้า..จบไปท่อนนึง มาต่อตอนก่อนจะโพสท์นี้นี่นะ
ก็เป็นบังเอิญที่สองน่ะ ได้ไปอ่านกระทู้นึง สองโพสท์ล่าสุดน่ะนะ
โหลดไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ไม่ยอมอ่านแฮะ หึหึหึ
เก็บไว้อ่านวันนี้ล่ะมั้ง นะ อันนี้เป็นบังเอิญที่สองจุดหนึ่งนะ ๕๕๕
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%B4-%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B8%94-morning-messages-%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81-team.546939/page-4


แล้วก็แว๊บ..ปิ๊ง ขึ้นมา เชื่อมต่อหลายๆ อย่างเข้าด้วยกัน
แล้วก็สรุปได้ว่า ต้องมาโพสท์กระทู้ของเราบ้าง ด้วยเรื่องประมาณนี้น่ะนะ
ก็เลยเป็นที่มาของนิทานตอนนี้ ตอนที่ชื่อว่า "บังเอิญมันเข้าไป ๕๕๕"

ยังยัง ยังไม่หมดเรื่องบังเอิญ ตอนนั่งฝั่งตรงข้ามกะ "สภาตานี" ๕๕๕ เอาชื่อนี้แหละ เข้าท่าดี
สร้างไอเท็ม ตามจินตกสิณเสร็จแล้ว ก็นึกได้ ถ่ายภาพมาด้วยดีกว่า
เอ..แต่แนวต้นกล้วยยาวมาก ลองใช้ฟังชั่นพาโนรามา ถ่ายดูดีกว่า เนอะ
ก็เลยได้ภาพนี้ออกมา แถมอีกภาพนึง ก้อนเมฆ แต่ทำไมดูเป็นผู้กำกับศิลป์ได้น๊า หึหึหึ









ภาพจริงๆ แนวไม่โค้งอย่างนี้นะ คลองมันตรงๆ แต่ภาพมันโค้งเองอ่ะ
ทีแรกเห็นภาพในคอม แล้วว่าจะถ่ายใหม่พรุ่งนี้ เอาหลายภาพต่อกันก็ได้
แต่คิดอีกที ถ่ายได้โค้งๆ ก็เอามันแบบนี้แหละวะ พล็อบเค้าให้มาอย่างนี้อ่ะ ๕๕๕

อืม..ยังมีอะไรตกหล่นบ้างไม๊หว่า แต่ไม่ไหวแล้ว หิวนอนมากเลย
ถ้าอะไรตกหล่น พรุ่งนี้ค่อยมาเก็บละกัน นะ เนอะ ฮ้าว....


พนม เทียนธูปดอกไม้ / กระต่ายป่า ข้างคลองชล
.

 

น่าเสียดาย ถ้าทำเพื่อสังคม เปิดรักษา ฟรีเลย รับรองมีคนไปรับบริการ ส่วนเงินทองไม่ต้องเรียก เด๋วมีคนสนับสนุนค่าสร้างสถานที่ และค่าน้ำ ค่าไฟเอง

 

เขียน ๑๐.๒๒

วัดที่อยู่ตอนนี้ ก็มาเพราะมีคนในเนี้ยแหละครับ เชิญชวนให้มา
ตั้งกะสองปีกว่าก่อน หลังจากพ้นปี 2012 มาได้เดือนเศษๆ
ตอนนั้นยังอยู่สวนโมกข์ คงโดนเรียกตัวไปทบทวน และติวเข้มเพิ่มเติม หึหึหึ

ก็มารักษาเค้ากะญาติๆ และอื่นๆ ยี่สิบกว่ารายได้มั้ง นะ
ก็ได้ผลดีเกินครึ่ง ที่เหลือกรรมแยะ เป็นเพราะงานที่ทำ บ้างก็ไม่เชื่อ
ไม่ได้เรียกเงิน ให้ใส่ตู้ที่วัดน่ะ แล้วลูกค้าก็ค่อยๆ หมดไป

น่าจะเป็นเพราะเราดูแล้วไม่ค่อยน่าศรัทธาเท่าไหร่
ไม่มีพิธีการ หรือพิธีรีตอง ไม่ต้องสวดมนต์คาถา ไม่มีไหว้ครู ไม่ใส่ชุดขาว
ไม่พูดจาแบบเจ้าอื่นๆ ไม่ได้ถือศีลให้ดูเคร่งๆ สรุปคือ ไม่มีอะไรเลย ๕๕๕

แต่สงสัยว่า "ฝั่งโน้น" เค้าคงวางแผนไว้อย่างนี้หล่ะมั้ง นะ
จัดฉากให้อยู่ที่นี่ได้ซักระยะนึง สร้างภาพให้ จนได้ชื่อเล่นว่า หมอ หึหึหึ

ดีเหมือนกัน ทำๆ ไปก็ขี้เกียจรักษา มันชอบเข้าตัวเหมือนกันนะ
เจ็บเท้าเจ็บท้อง ปวดเมื่อย น้ำมูกไหล (ทำพระน้ำมูกแห้ง เลยไหลแทน ๕๕๕)
จะว่าไป ก็ฝึกเสร็จตั้งกะยี่สิบปีที่แล้วโน่นแน่ะ
แต่เหมือนไม่ใช่แนว เค้าให้ฝึกไว้ใช้กะตัวเอง ล่ะมั้ง นะ หึหึหึ
และก็ไม่อยากมีสำนักด้วย ไม่อยากดัง ไม่อยากรับแขก ไม่อยากปั้นหน้า

แต่ถ้าเป็นรูปบริษัท มูลนิธิ หรือสมาคม น่าจะดีกว่า อิสระ เสรีกว่า
น่าจะเหมาะกับสถานการณ์ของชาติ และของโลก ในปัจจุบันมากกว่านะ เนอะ
แผนงานเยอะแยะ สะสมไว้เพียบ เต็มโกดัง และคลังอาวุธเลย ๕๕๕

ก็รอว่าเมื่อไหร่จะมีตังค์ เริ่มภารกิจใหม่ซะที เฮ้อ...เบื่อมากขึ้นทุกวันแล้ว
ทุกวันนี้ก็แทบไม่อยากโพสท์อะไร "ฝั่งโน้น" ต้องคอยหลอกล่อให้ทำเรื่อยเลย ๕๕๕
เนี่ย ก็รอว่าถูกรางวัลที่หนึ่งเมื่อไหร่ คงได้เริ่มภารกิจซะทีนะ เนอะ
รวบรวมสมัครพรรคพวก มากองรวมกัน แล้วคงมีอะไรดีๆ ออกมาได้แยะเชียว ขอบอก ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / สภาหมู่บ้านในนิทาน
.

 

ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้ท่าน เป็นปีแล้วนะ 555

 

เนอะ

 

เขียน ๑๙.๒๖

นั่นสินะ เนอะ หึหึหึ

 

.
เขียน ๒๒.๓๙

"ตอนต่อ ของสภาตานี ล่ะมั้ง นะ"

เอ..สองคืนก่อนกะคืนก่อนนี้ มีนิมิตรนิดหน่อยแฮะ ชวนให้โม้จัง ว่า

ตอนก่อนจะนอนน่ะนะ ก็ทำลมให้สงบ ตามปกตินิสัย
แต่ตอนเคลิ้ม / ในสมาธิ / ในนิมิตร / คิดไปเอง ไม่รู้อะไรนะ ๕๕๕
คืนแรก มีนางรำสี่ห้าคน ใส่ชุดรำแบบบ้านๆ ไม่หรูหรามากมาย
แต่ก็สวยดีนะ อวบอัด ผิวขาวนวล ยิ้มแย้มแจ่มใส ท่ารำงดงามดี
รำแบบพร้อมเพรียงกัน เป็นจังหวะ แต่เอ..ไม่ได้ยินเสียงดนตรีนะ เนอะ

มารำในจิตให้ดูอยู่พักนึง แล้วไม่รู้ทำไง ดันหลุดออกมารู้สึกตัวได้
แหม่..เสียดายจัง เฮ้อ...เชี่ยดายจัง ๕๕๕

พออีกคืนนึง ก็มาอีก ชุดคล้ายกัน แต่มาท่านเดียว
คล้ายจะเป็นหัวหน้าชุดนะ ดูมีสง่าราศีมากกว่าคืนก่อนน่ะ
แต่เห็นกันแป๊บเดียว จิตก็หลุดออกมาอีกแล้ว ยังไม่ทันอะไรเลย

พอดีได้อ่านกระทู้แม่หมอ ท่านสุวิแนะให้แม่หมอคุยกะก้อนหินนอกโลก
เลยนึกได้ เดี๋ยวลองมั่งดีกว่า ไม่รู้ทำไง ลองทำดู เดี๋ยวคงรู้เองล่ะมั้ง นะ ๕๕๕

แต่เมื่อวาน ตอนฝึกรอบเย็น ที่ริมคลองชล
ก็ได้ปล่อยแสงให้ต้นกล้วยฝั่งตรงข้ามด้วยนะ
สมมุติว่าเป็นแสงแห่งปราถนาน่ะครับ
ใครอยากได้อะไร ไปนึกต่อเอาเอง หึหึหึ

แล้วก็มีนึกโผล่ขึ้นมาในใจ ไม่รู้นึกของเรา หรือของใครนะ แยกยากเย็นอยู่
ว่าเค้าอยากได้โน่นนี่นั่น หลายอย่างจังแฮะ ฟังแทบไม่ทันแน่ะ ๕๕๕
ก็เลยนึกต่อไปว่า ไปหาเอาในอินเตอร์เนทไป๊ ใช้กันเป็นแล้วนี่หน่า หึหึหึ

เสื้อผ้าหน้าผม เครื่องสำอาง เครื่องประดับอะไร ไปเสิร์ชหาเอาในกูเกิ้ลแน่ะ
อยากได้อะไรก็ไปเอามาเองละกัน ขี้เกียจหาให้ ๕๕๕ บ้าเรื่อยเปื่อยล่ะมั้ง ตู เฮ้อ...

แล้วพอวันนี้ตอนเย็น ก็ไปนั่งสมาธิอีก มองฟ้าก่อนตามปกตินิสัย
มีข่าวเล็กน้อย แต่ช่างหัวมันเหอะ ฝนแล้งก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ
ก็รับกรรมกันไปก็แล้วกัน มีของวิเศษแต่ใช้กันไม่เป็น หึหึหึ สมน้ำหน้า

นั่งสมาธิแล้วก็ปล่อยแสงให้สภาตานีอีกรอบ
คราวนี้ไล่ตั้งแต่หัวแถว ไปจนสุดสายตาเลย ขอบอก
ต้นกล้วยทุกต้นส่องแสงเจิดจ้า ในสายตาแห่งนิมิตรนะ

แล้วเหมือนว่าใครเค้าอยากมีบ้านอยู่อ่ะ เหมือนพวกโน้น อีกฝั่งนึง
พวกเค้ามีคอนโดอยู่กัน สวยดี แม้ศาลจะพังหมดแล้วก็เหอะ ไม่เดือดร้อนเลย
บ๊ะ ยุ่งจริงวุ้ย หึหึหึ ก็เอาดิ ขอมาก็จัดให้ ในฝันละกันนะ เนอะ ๕๕๕

ใช้จินตกสิณสร้างเลย หลับตาแป๊บเดียวก็พร้อมแล้วอ่ะ
นึกให้เป็นภาพบ้านแบบหมู่ๆ มีหลังใหญ่ตรงกลาง
แล้วมีบ้านล้อมรอบ มีพื้นที่กว้างขวาง มีสวน มีสระน้ำด้วย
แต่เอ..นึกถึงสวนตกแต่งแบบจีนๆ ด้วยแฮะ สงสัยเค้ามีเชื้อรึเปล่าน๊า หึหึหึ

สร้างในจิตเสร็จ ก็ลืมตา แล้วมองเหนือน้ำ ให้ภาพปรากฏในจิตอีกที
อยู่ข้างนอกมองไม่เห็นชัดกว่าแฮะ หมุนภาพดูรอบๆ แล้วขยายออกไปอีก
มีนึกนึงโผล่มา ว่าไม่พออ่ะ บริวารแยะ เลยต้องนึกเพิ่มให้อีก

เอาแบบดอกเหมยไม๊ แบบบ้านตรงกลาง แล้วเป็นหมู่ๆ อยู่รอบๆ
เอ้า..แถมให้อีก เผื่อจะหาสมาชิกมาเพิ่มเติมอีก ๕๕๕
เลยนึกให้เป็นสายๆ รอบดอกเหมยนั้น หกเจ็ดหรือแปดสายกันน๊า
โค้งออกไปจากขอบ แล้วมีบ้านเกาะติดอยู่ตามสายทั้งหลายนั้น
โค้งตามการหมุนของวัง เรียกวังดีกว่า ชักจะใหญ่โตขึ้นทุกที

เอ..สงสัยว่าหัวหน้าจะแจ๋วแฮะ ตกแต่งซะสวยเชียว ไม่รู้ใครนะ ยังไม่รู้จักเลย
แต่ขอบ้านใหญ่ขนาดนี้ แถมมีบริวารเป็นร้อยๆ คงไม่ธรรมดาแน่เลย ขอบอก
เอ..เขียนไปเขียนมา ชักอยากรู้จักแฮะ ถ้าสมาธิเป็นใจ คงได้เจอกันอีกล่ะมั้ง นะ เนอะ

อืม..ก็เป็นนิทานอีกตอนนึง ที่แต่งได้สนุกดี นิ ฮิฮิฮิ
ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอนายกสภาตานีไม๊น๊า ๕๕๕ ตื่นเต้นจัง


กระต่ายป่า ข้างวัด / สภาหมู่บ้านในนิทาน
.

 

ยาหมดหรือยังจ้า

ไปรับยามากินต่อน้า มีคนเค้าเป็นห่วง

 

เป็นการบ้าที่เมามันมาก

 

.


"บังเอิญมันเข้าไป ๕๕๕ ตอนที่สาม" ล่ะมั้ง นะ หึหึหึ

แหม..เมื่อเย็นลุ้นวอลเล่ย์บอลล์แทบแย่เชียวนะ เนอะ
สุดท้ายชนะไปจนได้ ๕๕๕ ดีใจจัง แต่ลุ้นมากเลย ขอบอก

ตอนที่ดูนะ ก็คิดถึงสภาตานีหลายครั้งเลยครับ
ว่าเค้าจะมาช่วยได้ไม๊น๊า เค้าเล่นเป็นรึเปล่า หึหึหึ
แต่จะขอให้มาช่วย ก็ดูจะไม่ค่อยเหมาะนะ เนอะ

เอาพลังจิตมาใช้แบบนี้ จะดีไม๊น๊า หึหึหึ
เป็นการเอาเปรียบไปหน่อยหรือเปล่า ๕๕๕
คิดถึงหลายรอบอยู่ แต่ก็ไม่กล้าขอ
กลัวขอแล้วไม่ชนะ จะหน้าแตก หึหึหึ

แต่ลูกสุดท้าย แล้วนุสราทำมือที่หน้าแบบนั้น มันสะดุ้งเลยแฮะ ๕๕๕
แบบว่า ถ้ามั่วไปว่าสองนิ้วกลางกะนิ้วนาง เค้าทำเหมือนหดไว้
ก็จะเหมือนสัญญลักษณ์ ที่ใครๆ ก็รู้จักกันดีเนอะ หึหึหึ
แล้วทำท่าอย่างนั้น เราดูเป็นว่า ใครเค้ามาหลอกหลอนกันเลย ๕๕๕
ขอมั่วว่าของเค้าแรงน่าดูนะ เนอะ ไม่อยากจะเชื่อเลย หึหึหึ

แล้วอีกช็อท ตอนใกล้สามทุ่ม พระที่เล่นมือถืออยู่ใกล้ๆ
ก็ปล่อยเพลงของเบิร์ดออกมาอีก ให้เกือบสะดุ้งอีกรอบ
เป็นช่วงท่อนที่ร้องว่า "ขอเพียงส่งเสียงมา ขอเพียงแต่เขียนมา จะไปหาาาา"
เราได้ยินแล้วต้องหันไปมอง พร้อมสะดุ้งในใจขึ้นมาเลย ๕๕๕ ดีใจจังวุ้ย

ก็คงเป็นเรื่องบังเอิญครั้งที่ล้านอีกแล้วครับท่านนนน
พระรูปนี้ไม่ค่อยเปิดเพลงในยูทูป และบังเอิญปล่อยท่อนนี้ออกมา พอดีเป๊ะ
ก่อนท่อนนี้ ก็คงปิดเสียงไว้หรือยังไงไม่ทราบนะ
พอเลยท่อนนี้ไป ท่านก็ปิด แล้วเล่นอย่างอื่น
แล้วจะให้คิดยังไงได้เนี่ยยย แหม..คิดแล้วหนาวจิต แต่อบอุ่นใจจังแฮะ ๕๕๕

ต้องไปโหลดเทปแข่งขัน มาเปิดดูหน้านุสราอีกที
ก็เห็นว่า บังเอิญเป็นลูกสุดท้ายพอดีเป๊ะ
เจ๊ปืนใหญ่แกเสริฟแบบไม่ต้องรับกันเลย เฮ้...ไชโย้...ชนะแล้วนิ
เอารูปมาโชว์ซะหน่อยละกันนะ สมมุติว่าพวกเค้ามาโชว์พาวละกันนะ เนอะ





ไม่รู้หล่ะ ขอโมเมละกัน ว่าเพื่อนๆ ในสภาตานีเค้าคงมีส่วนร่วมด้วยช่วยกันล่ะมั้ง นะ เนอะ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / นายกสภาตานี
.

ปล.เขียนเสร็จ ๒๒.๒๔
ลืมใส่เวลาก่อนแฮะ
แต่เอ..ท่านนพเค้ารู้เค้าเห็นรึไงน๊า หึหึหึ