เรื่องเล่า พ่อท่านบ้านเรา อริยสงฆ์เมืองใต้

ประสบการณ์ วัตถุมงคล



ภาพด้านซ้ายมือ เป็นเหรียญรุ่นแรกของท่าน สร้างเมื่อท่านอายุ ๑๐๐ ปี ด้านขวาเป็นเหรียญเสมา สร้างเมื่ออายุ ๑๑๓ ปี
เหรียญท่านมีแค่รุ่นแรกกับรุ่นสุดท้ายครับ

๑.ปลอดภัยจากฟ้าผ่า พระสงฆ์ในสำนักสงฆ์ดอยเจดีย์ฯ ได้พกเหรียญรุ่นแรกของพ่อท่านพุ่มติดตัว ถูกฟ้าผ่าแต่ก็ปลอดภัย ท่านเชื่อว่าเป็นอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์ของเหรียญพ่อท่านพุ่มคุ้มครอง

๒.อานุภาพเหรียญรุ่นแรก อีกท่านหลานชายของพ่อท่านพุ่ม เป็นทหารไปอยู่ใน ๓ จังหวัดชายแดนใต้ ถูกลอบยิงกระสุนไม่ระคายผิวหนัง ปลอดภัย


๓.อานุภาพชานหมาก ชานหมากพ่อท่านพุ่มสามารถใช้ทำน้ำมนต์ รักษาโรคภัย รักษาคนมีอาการถูกผีเข้าสิง วิญญาณเข้าเกาะ
ปกติคนที่ศรัทธาไปกราบท่าน และขอให้ท่านตรวจดวงชะตา หากใครดวงตกอยู่ในเคราะห์ ท่านก็จะช่วยเหลือแก้กรรม สะเดาะเคราะห์ หรือผู้ถูกคุณไสย ผีเข้าสิงท่านก็ช่วยได้

 

พ่อท่านพุ่ม กตปุญโญ กับสิ่งที่ท่านไม่แสดงให้ได้รู้
ในช่วงปี พ.ศ.๒๕๕๖ ถึง ปี ๒๕๕๘ ผมได้เดินทางไปทำบุญกับพ่อท่านพุ่มอยู่เสมอๆ
ปกติท่านจะพูดน้อย ทำบุญถวายของแล้วท่านจะสวดให้พร และเจิมแป้งเสกให้ที่หน้าผากเรา ประพรมน้ำพระพุทธมนต์ แจกผ้ายันต์หรือด้ายสายสิญจน์ผูกข้อมือ
การพูดคุยก็แค่ ท่านจะถามว่า มาจากไหน จะไปไหน ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากมาย เพราะท่านชราภาพมากแล้วผมก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจ เราพูดท่านก็นิ่งๆ ท่านไม่แสดงหรือพูดอะไรให้เรารู้ถึงความศักดิ์สิทธิ์ หรือญาณรู้ในสิ่งเหนือโลกของท่านเลย



ผมเองในช่วงหลัง ก็จะทำพระผงจักรพรรดิตามที่หลวงตาม้า วัดถ้ำเมืองนะ ได้อนุญาต แล้วนำมาให้ครูบาจารย์สายใต้เสกให้ กับพ่อท่านพุ่มก็เช่นกัน นำพระผงมา ท่านก็เมตตาเสกให้ โดยพระผงส่วนหนึ่งผมจะส่งให้กับทหารหรือชาวพุทธในสามจังหวัดชายแดนใต้ ส่วนหนึ่งเป็นพิมพ์พระพุทธผมจะถวายพ่อท่านพุ่มไว้



แต่จะด้วยสิ่งใด ผมเองก็ไม่ทราบได้ ในเดือนธันวาคม ๒๕๕๗ ซึ่ง ท่านยังสุขภาพแข็งแรงแจ่มใส โดยไม่มีอาการอะไรแสดงบอกเลยว่า ท่านจะอาพาธจนต้องเข้าโรงพยาบาลในเดือนมกราคม ๒๕๕๘ และมรณภาพในเดือนกุมพาพันธ์ ๒๕๕๘
ท่านเองคงทราบดี ถึงวันมรภาพของท่าน ในวันที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๕๗ ผมนำพระผงจักรพรรดิไปขอให้ท่านเสกให้ วันนี้ท่านเสกนานเป็นพิเศษกว่าครั้งอื่นๆ มีการนำมีหมอประจำตัวของท่านมาแช่ในขันน้ำมนต์ถึง ๔ เล่ม ใช้ไม้เท้าหัวพญาครุฑ และหัวมังกร มาวาพาดกับกล่องพระ โยงสายสิญจน์มาจากองค์พระพุทธ
หลังจากเสกเสร็จ ท่านได้พูดในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงว่าท่านจะบอกเรื่องนี้กับผม
ท่านว่า “วันนี้วันพุธ สวดให้ ๑๗ รอบ เทวดาพรหมมากกันมาก พระพุทธเจ้าก็มาทำให้ด้วย”
ครับ ท่านเมตตาบอกให้ผมได้รู้จักท่านในสิ่งที่ท่านมีท่านรู้ท่านเป็น แต่ไม่เคยแสดงตัวให้ใครรู้

 

พ่อท่านพุ่ม กตปุญโญ ปฏิบัติธรรมถวายเป็นพระราชกุศล แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

...ในปี พ.ศ. ๒๕๕๖ ผมได้รับปากเพื่อน ที่จะขอผ้าจีวรพ่อท่านพุ่มเพื่อนำไป จัดทำแผ่นยันต์ผ้าพระอุปคุต และด้านหลังติดด้วยผ้าจีวรพระอริยะสงฆ์


...ผมเดินทางไปกราบพ่อท่านพุ่ม เรียนท่านถึงการขอผ้าจีวรเพื่อนำมาตัดติดด้านหลังแผ่นยันต์ ...ท่านก็เมตตา มอบผ้าจีวร สายสิญจ์ผูกข้อมือ และผ้ายันต์หลวงปู่ทวด พร้อมอธิษฐานจิตให้อีกครั้ง

...ตอนที่ได้กราบเล่าให้ท่านทราบถึงการขอผ้าจีวร เพื่อจัดทำแผ่นยันต์ส่งแจกให้กับ เจ้าหน้าที่และชาวพุทธในสามจังหวัดชายแดนใต้ ด้วยจะได้มีส่วนช่วยเหลือทหารกล้า ช่วยรักษาชีวิตชาวพุทธ ราษฎรในแผ่นดินของพระราชาผู้ทรงธรรม รักษาแผ่นดินประเทศไทย...แผ่นดินพระพุทธศาสนานั้น... ศิษย์ที่ดูแลท่านก็ได้เล่าเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ใจ ให้ฟัง...ว่า...

...พ่อท่านพุ่มเองก็ปฏิบัติธรรม ถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ตลอดมา ที่สำนักสงฆ์ดอยเจดีย์เอง ก็จัดงานปฏิบัติธรรมเนื่องในวันสำคัญต่างๆ เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลอยู่เรื่อยมา ด้วยเหตุว่า...

...ในครั้งหนึ่งที่ พ่อท่านพุ่มนั่งอยู่ในกุฏิ ท่านได้เห็นภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินเข้ามาในกุฏิท่าน... พ่อท่านเห็นภาพนี้ทั้งๆที่ลืมตาอยู่... ในส่วนรายละเอียดนั้นผมเองก็จำไม่ได้มากนัก ...เพียงแต่ทราบว่า ด้วยเหตุนี้ พ่อท่านพุ่มเองก็ปฏิบัติธรรมถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเรื่อยมาถึงวันมรณภาพของท่าน

 

พ่อท่านพุ่ม กตปุญโญ กับเลขท้ายสลากกินแบ่งรัฐบาล

...ในต้นเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๘ ผมได้ไปกราบพ่อท่านพุ่ม ที่สำนักสงฆ์ดอยเจดีย์ศรีพุทธสถิต ท่านพึ่งฟื้นจากการอาพาธ พึ่งออกจากโรงพยาบาลมา

...ในวันนี้ มีลูกหลาน และศิษย์มาทำบุญกับท่านหลายกลุ่มอยู่ พูดคุยกัน ก็ทราบว่า หลายคนที่มานี้ ถูกหวยกัน ในงวนวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘

...เค้าเล่าว่า คนที่มาดูแลเฝ้าพ่อท่านพุ่มอยู่ ได้ยิน พ่อท่านพุ่มพูดโทรศัพท์อยู่กับใครไม่ทราบ แต่ได้ยินเสียงเป็นตัวเลขว่า "ห้าสามเจ็ด" และบางทีนอนๆอยู่ท่านก็พูดตัวเลขนี้ออกมา เลยเล่าให้คนที่มากราบท่านฟังกัน เลยถูกกันมาก เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นก่อนท่านจะละสังขารเพียงหนึ่งเดือน อาจเป็นได้ว่า ท่านจะให้โชคกับศิษย์และลูกหลานได้มีความคล่องตัว แต่ที่ผ่านมาก็มักจะมีคนได้โชคจากท่านไปอยู่เสมอๆ



วิชาเขียนยันต์ พลูเก้า ไว้ก้นหลุมเสาเอกของบ้าน ป้องกันอันตรายสิ่งไม่ดี

...ในวันนี้ มีศิษย์จากอำเภอใกล้เคียงมาทำบุญกับท่าน และนำใบพลูมาขอให้ท่านเขียนยันต์ เพื่อฝังในก้นหลุมเสาเอก เพื่อคุ้มครองป้องกันอันตรายของบ้าน จากคุณไสย สิ่งไม่ดีต่างๆ ป้องกันภัยจากฟ้าจากฝนจากลม

...โดยปกติแล้ว คนที่จะก่อสร้างบ้านใหม่ จะต้องมาให้ท่านตรวจดวงชะตาวันเดือนปีเกิดก่อน แล้วจึงดูวันลงเสาเอก และนำใบพลูมาให้ท่านลงยันต์ เรียก "พลูเก้า" ใช้พลูเก้าใบเขียนยันต์แล้วเสกกำกับ นำไปผังในก้นหลุมเสาเอก

 

พ่อท่านพุ่ม กตปุญโญ กับอานุภาพชานหมากที่ได้พบกับตัวเห็นกับตาผม

ผมเองได้รับฟังเรื่องราวอานุภาพชานหมากพ่อท่านพุ่ม ที่รักษาโรค หรือช่วยขับไล่วิญญาณที่สิงในร่างคนมาจากเพื่อนที่แนะนำผมให้ไปทำบุญ

ในบางวันที่ผมไปกราบท่าน ก็จะพบกันชาวบ้านในพื้นที่อำเภอทุ่งใหญ่หรือใกล้เคียง นำใบพลูและหมากมาให้ท่านเสกให้เพื่อนำไปกินรักษาโรค

ผมเห็นท่านก็นำมาว่าคาถาเสกเป่าที่หมากพลูนั้นไม่นาน และยื่นส่งกลับไปให้ ไม่ต้องเสกนานเลยเป็นวิชาเฉพาะของท่านที่ได้เรียบสืบทอดมา

วันที่ ๒๓ กุมพาพันธ์ ๒๕๕๘ ผมและเพื่อนอีก ๒ คน มากราบท่านเวลาบ่าย๓โมงแล้ว เนื่องจากท่านอยู่ในช่วงพักฟื้นฉันยาหลังเพลแล้วต้องพักผ่อน มีหลายคณะมารอท่านตื่น ได้กราบทำบุญรับพรจากท่านแล้วก็ทยอยออกไปจากกุฏิ

เมื่อปลอดคนผมกับเพื่อนๆ ก็นำของไปถวายท่าน เสร็จแล้วได้ขอเมตตาจากท่าน จารยันต์ในแผ่นทองเหลือง เงิน และนาค เสร็จแล้วท่านก็เสกพระพร้อมแผ่นยันต์ให้ ผมรีบไปโยงสายสิญจน์จากองค์พระพุทธ นำไม้เท้าหัวสิงห์มีเขี้ยวและหัวครุฑมาพาดยังกล่องใส่พระให้ท่านได้เสก ลูกศิษย์ที่ดูแลท่านถึงกับบอกว่า วันนี้ท่านแข็งแรงมากกว่าทุกๆวัน สามารถเสกพระได้แล้ว



ภาพเหตุการณ์วันที่ ๒๓ ก.พ. ๕๘ ท่านเขียนยันต์บนแผ่นทองเหลืองให้ และอธิษฐานจิตพระในกล่องซึ่งมีไม้เท้าหัวสิงห์และหัวครุฑพาดอยู่ ต่อมาก่อนกลับได้นำใบพลูและหมากให้ท่านเสกให้อีกครั้ง

หลังจากนั้นท่านก็ตำหมากพลูเพื่อฉัน ผมกับเพื่อนๆก็รอว่า จะขอชานหมากที่ท่านฉันนี้ ระหว่างนั้นมีชาวบ้านเดินเข้ากุฏิมา๔คน เป็นผู้ชาย๑ คน ผู้หญิง๓ คน เป็นผู้หญิงวัยกลางคนหนึ่งและเด็กสาว๒คน เข้ามากราบท่าน แล้วขอชานหมากที่ท่านเคี้ยว ท่านก็ส่งให้

เมื่อผู้หญิงทั้ง๓ คนได้รับชานหมากมา ลูกศิษย์พ่อท่านบอก “เอากินได้เลยท่านให้แล้ว”
หนึ่งในนั้นถามว่า “ชานหมากกินแล้วดีทางไหน”
ศิษย์ “กินแล้วก็ทำให้พูดจาดี ไปไหนคนรักใคร่เป็นมงคลดี”
แล้วผู้หญิงทั้งสามคนก็กินชานหมากกลืนลงไป

ระหว่างนั้นผมก็ยืนดูอยู่ คิดว่าเดี๋ยวรอท่านเคี้ยวหมากอีกจะได้ขออีกที
แต่ศิษย์ของท่านก็นำในพลูและหมาก มาให้ผม บอกให้เอาไปให้พ่อท่านพุ่มเสกให้ได้เหมือนกัน
ผมนำหมากพลูไปให้ท่านเสก แล้วเตรียมจะกลับ

และแล้ว อยู่ๆ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ผู้หญิงวัยกลางคน มีอาการตัวสั่น และพูดเสียงแข็งๆ ร้องว่า
“โอยๆ กูแสบร้อนไปหมดแล้ว พวกมึงเอาอะไรให้กูกิน”
แล้วก็ตัวสั่นอยู่อย่างนั้น ซักพักอาการจึงสงบ
ผมดูอยู่ ยังคิดกลัวๆในใจ ว่าผีออกจากผู้หญิงนั่นแล้ว จะเที่ยวตามเกาะใครหรือเปล่า
ศิษย์พ่อท่านบอกให้ผมไปหยิบไม้เท้าเขี้ยว (ไม้เท้าหัวสิงฆ์มีเขี้ยวโง้ว) มาให้พ่อท่านพุ่ม
แล้วให้กลุ่มนั้นพาหญิงกลางคนมาให้ท่านเอาไม้เท้าวางแตะบนหัวให้
หลังจากนั้น ทุกคนที่อยู่ในกุฏิก็คุกเข่าเข้าไปให้ท่านนำไม้เท้ามาแตะหัว

หลังเหตุการณ์ ผมได้ถามผู้หญิงกลางคนว่าตอนกินชานหมากไป เป็นยังบ้าง
เค้าบอก “รู้สึกร้อนแสบไปหมดทั้งตัว ทนไม่ไหว แล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย”
ครับ...ไปกราบท่านอยู่สามปี ได้เห็นอานุภาพชานหมากท่านกับตาจังๆวันนี้เอง...



ในภาพ ชานหมากที่ปั้นเป็นเม็ดบรรจุในซองถุงซิบพลาสติก

 

พ่อท่านพุ่ม กตปุญโญละสังขาร ด้วยความตั้งใจ

คืนวันที่ ๒๖ กุมพาพันธ์ ๒๕๕๘
พ่อท่านพุ่ม ท่านจำวัดตามปกติ สุขภาพท่านก็แข็งแรง ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง
แต่แล้ว เช้าวันที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ ท่านก็มรณภาพ ละสังขารลงอย่างสงบด้วยโรคชรา เวลา ๐๙.๑๓ น. ศิริอายุรวม ๑๑๓ ปี ๑๐ เดือน



ผมเองได้เล่าเรื่องพ่อท่านพุ่มละสังขารให้ พ่อท่านวงษ์ ฟัง
พ่อท่านวงษ์นี้ท่านรู้จักกับพ่อท่านพุ่มในพิธีเสกองค์จตุคามที่วัดปากด่าน อีกทั้งพ่อท่านวงษ์ก็เป็นศิษย์พ่อท่านคล้าย วัดสวนขันเช่นกันต่อมาได้ไปอยู่วัดโอรสรามหรือวัดทอง เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อชาญณรงค์ ได้รับหลักคำสอนวิชาในหลวงปู่โลกอุดร

พ่อท่านวงษ์ ฟังเรื่องการมรณภาพของพ่อท่านพุ่มแล้ว
ท่านว่า “พ่อท่านพุ่มตั้งใจละสังขารเอง” ....

ต่อมาในวันทำบุญ ครบรอบ ๕๐ วันของการมรณภาพของพ่อท่านพุ่ม
ผมได้รับฟังจากศิษย์ที่ดูแลท่านว่า
“พ่อท่านพุ่มท่านละสังขาร เพื่ออธิษฐานช่วยในหลวง”
ครับ...เป็นความตั้งใจของท่านที่จะทำเพื่อช่วยในหลวงด้วยความจงรักและภักดี
ในหลวง "พระโพธิสัตว์" ท่านเป็นถึงระดับ "นิยตโพธิสัตว์" ผู้เที่ยงแท้ต่อพระโพธิญาณในอนาคตกาลเบื้องหน้า




ภาพด้านบน พ่อท่านพุ่มละสังขารแล้ว สรีระท่านไม่เน่าเปื่อย ได้รับการบรรจุไว้ในโลงแก้ว ในศาลาแปดเหลี่ยม บนเขาสูงกลางเมืองท่ายาง ทุ่งใหญ่ นครศรีธรรมราช

 

วัตถุมงคลพ่อท่านพุ่ม กตปุญโญ สำนักสงฆ์ดอยเจดีย์ศรีพุทธสถิต

ที่ยังมีเหลือ และที่ท่านสร้างไว้ ก่อนๆนี้ มีดังนี้ครับ



รูปบน ด้านซ้ายเป็นเหรียญรุ่นแรกท่านสร้างเมื่ออายุครบ ๑๐๐ ปี พ.ศ.๒๕๔๘
ด้านขวา เหรียญเสมา รุ่น อายุยืน ๑๑๓ ปี สร้าง พ.ศ.๒๕๕๗




ปี ๒๕๕๐ ท่านอายุ ๑๐๕ ปี สร้างพระผงรุ่น "พุ่มเงินพุ่มทอง" และล๊อกเกต รุ่นแรก และในช่วงหลังนี้ จะมีองค์จตุคามรามเทพ และผ้ายันต์สีแดงด้วยด้วย





ปี ๒๕๕๕ มีลูกอมชานหมาก ผ้ายันต์รอยมือรอยเท้า สายคาดเอว
ผ้ายันต์จะสร้างเรื่อยๆเพื่อแจกผู้มาทำบุญที่วัด



พระนาคปรก สร้างเพื่อแจกกองบุญผ้าป่าร่วมสร้างพระนาคปรกองค์ใหญ่ ประดิษฐานใต้ต้นโพธิ์ที่ได้มาจากแดนตรัสรู้
ลูกอมชานหมาก และมีลูกอมเนื้อผงผสมเกศา พ่อท่านพุ่มซึ่งมีจำนวนน้อย ทางวัดพึ่งได้ทำไม่นานก่อนท่านมรณภาพ

 

ถ้ำวังศรีธรรมโศกราช

“พระเจ้าศรีธรรมโศกราช” ทรงสร้างเมืองตามพรลิงก์ขึ้นบริเวณหาดทรายแก้ว (ในพื้นที่ จ.นครศรีธรรมราช ในปัจจุบัน)

และในพื้นที่เดียวกันนี้เองก็ได้ทรงสร้างพระบรมธาตุเจดีย์ขึ้นด้วย
แต่ในขณะที่สร้างพระบรมธาตุเจดีย์ยังไม่แล้วเสร็จ
ได้เกิดโรคห่าขึ้นในเมือง
พระเจ้าศรีธรรมาโศกราชจึงได้อพยพชาวเมืองและไพร่พลหนีไปอยู่บนเขาวังชั่วคราว (เขาวัง อ.ร่อนพิบูลย์ จ.นครศรีธรรมราช)

ระหว่างที่อพยพไปอยู่ที่เขาวัง พระเจ้าศรีธรรมาโศกราชได้ทรงสำรวจพื้นที่บริเวณโดยรอบ
แล้วพบว่าบริเวณเขาวังนี้คือแหล่งต้นน้ำขนาดใหญ่ และกลายมาเป็นลำคลองหล่อเลี้ยงพื้นที่ราบด้านล่าง



แต่น้ำจากเขาวังนี้ไม่ได้ไหลลงสู่พื้นราบโดยตรง แต่กลับไหลเข้าไปสู่ถ้ำใต้ภูเขา จึงได้นำทหารเข้าไปสำรวจพื้นที่ถ้ำแห่งนั้น

ปัจจุบัน ถ้ำใต้ภูเขาแห่งนั้นมีชื่อเรียกว่า “ถ้ำน้ำวังศรีธรรมโศกราช” ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ที่เพิ่งเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าไปเยี่ยมชมได้ไม่นานนัก



“ถ้ำน้ำวังศรีธรรมโศกราช” เป็นแหล่งประวัติศาสตร์ที่สำคัญของจังหวัดนครศรีธรรมราช เนื่องจากมีการค้นพบวัตถุโบราณภายในถ้ำเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ ยังมีหินงอกหินย้อยที่สวยงาม และด้านในของถ้ำก็ยังมีน้ำตกอยู่ภายในอีกด้วย

 

กราบพ่อท่านสายใต้ทุกองค์ครับ

 

สาธุครับ
มีประสบการณ์เกี่ยวกับพระสายใต้ มาเล่ากันบ้างนะครับ

 

พระครูสุภัทรสังวรญาณ พ่อท่านดำ ปณฺณกณฺโห วัดศรีมาประสิทธิ์

ผมได้อ่านประวัติพ่อท่านดำ ปัณณกัณโห ใน ปี พ.ศ.๒๕๕๖
เท่าที่ทราบ ท่านศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน
ท่านมีชื่อเสียงทางด้านพุทธาคมและวิปัสสนากรรมฐาน
เป็นพระผู้ทรงคุณวิเศษที่ซ่อนตัวอยู่ในวัดที่ตั้งอยู่กลางชุมชนย่านตลาดและการค้าในอำเภอชะอวด



วัดศรีมาประสิทธิ์ ตั้งอยู่ติดถนนใกล้รางรถไฟ มีบ้านคนและร้านค้าอยู่รายรอบ
ภายในวัดต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น ด้านท้ายวัด เกือบติดคลองชะอวด มีกุฏิหลังเล็กๆ
ด้านหน้ากุฏิเล็กๆ มีชานระเบียงหน้ากุฏิโล่งๆ
มีเพียงมุ้งกลด เสื่อปู และหมอนเก่าๆ เท่านั้น
พ่อท่านดำ ท่านอยู่อย่างสมถะ สันโดษ
อยู่เหมือนพระโบราณ ในตำนานที่เคยได้ยินมา
ของใช้สอยที่ผู้เคารพศรัทธานำมาถวาย ท่านรับแล้วก็ตั้งไว้ ไม่ได้ยึดถือเป็นของส่วนตัว
ปัจจัยที่ถวาย ท่านจะไม่รับ เราทำได้เพียงตั้งไว้ข้างๆ ตัวท่าน แล้วแต่ทางวัดจะมานำไปใช้ในกิจของคณะสงฆ์
ดังนั้นท่านจึงไม่มีทรัพย์สินที่สะสม มีเพียงบาตร จีวร อัฐบริขาร เท่าที่จำเป็นเท่านั้น
เมื่อได้กราบท่าน ถวายน้ำปานะ ได้กราบเรียนท่านขอผ้าจีวรเพื่อนำไปติดหลังแผ่นยันต์
แจกทหารตำรวจชาวพุทธในสามจังหวัดชายแดนใต้
พ่อท่านดำพยักหน้า ชี้ไปที่ราวผ้าที่ตากผ้าจีวรไว้
ผมนำผ้าจีวรมาขอท่านเสกเพิ่มอีกครั้ง ก่อนลากลับ
ในปี ๒๕๕๖ พ่อท่านดำอายุ ๙๕ ปีแล้ว แต่ท่านยังเดินบิณฑบาตทุกเช้า
หลังจากได้กราบท่านในครั้งนั้น
ต่อมาผมมีโอกาส ได้พบปะพูดคุยกับหลายท่านที่เคารพศรัทธาในพ่อท่านดำ
จึงได้ฟังเรื่องราวต่างๆของท่าน คุณวิเศษ อิทธิปาฏิหาริย์ของพ่อท่านดำ เช่นว่า
...พ่อท่านดำ ไม่เคยสรงน้ำเลย แต่ท่านไม่มีกลิ่นตัว เรื่องนี้ได้รับบอกเล่าว่าพ่อท่านมีฤทธิ์ย่อตัวให้เล็กจนสามารถลงสรงน้ำในกาน้ำเล็กๆได้...
...พ่อท่านดำ นั่งสมาธิบนก้อนเมฆ บนท้องฟ้า นี่เป็นตำนาน ที่เกี่ยวกับการสร้างเหรียญรุ่นแรกของท่าน
....พ่อท่านดำ รู้อนาคต และวาจาสิทธิ์ นี่เป็นประสบการณ์ตรงของเพื่อนผมที่พบมา
เดี๋ยวจะเล่ารายละเอียดต่อๆไปครับ

 

พ่อท่านดำ ปัณณกัณโห พระครูภัทรสังวรญาณ



ท่านเป็นชาวระโนด เกิดวันที่ ๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๖๑
พ่อท่านอุปสมบท ที่วัดเขาน้อย อ.ร่อนพิบูลย์ นครศรีธรรมราช
และได้เข้าเป็นศิษย์ สังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุติ โดยมี พระครูไพศาลศีลวัตร วัดท่าโพธิ์ เป็นพระอุปัชฌาย์ เมื่อ พ.ศ.๒๔๘๕

พ่อท่านดำ มักอยู่จำพรรษาที่วัดเขาน้อย วัดท่าโพธิ์
ได้ศึกษาวิทยาคมกับท่านเจ้าคุณ พระไพศาลศีลวัตร
ฝึกปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ศึกษาไสยเวทพุทธาคมอักขระเลขยันต์
และพิธีกรรมปลุกเสกวัตถุมงคลเครื่องรางอย่างครบถ้วน

พ่อท่านดำได้อยู่จำพรรษาที่วัดท่าโพธิ์ นาน ๑๐ พรรษา
จากนั้นได้กราบลาพระอุปัชฌาย์ ออกจาริกธุดงค์เดี่ยวในภาคใต้หลายจังหวัด เช่น จังหวัดสุราษฎร์ฯ กระบี่ พังงา(ทับปุด) ภูเก็ต พัทลุง ตรัง สงขลา เป็นเวลาถึง ๖ ปีเต็ม

สหธรรมิก ที่ท่านได้พบ แลกเป็นความรู้วิชากันหลายรูป เช่นพ่อท่านอุ้ย(พระครูพิทักษ์ธรรมวงศ์) วัดพิทักษ์ธรรมาราม อ.ทับปุด พังงา
พ่อท่านคล่อง วัดท่ามะเดื่อ จ.พัทลุง
พ่อท่านบุญให้ วัดท่าม่วง นครศรีธรรมราช
และได้เดินทางไปสักการะรูปหล่อบูรพาจารย์ ที่ถ้ำฉัททันต์บรรพต สำนักเขาอ้อ อ.ควนขนุน พัทลุง
พบกับท่าน อาจารย์ปาล และพ่อท่านคล้อย วัดภูเขาทอง

วัดที่ท่านมักอยู่เป็นประจำ คือ วัดเขาน้อย(ร่อนพิบูลย์) วัดสระแก้ว(ร่อนพิบูลย์)
และวัดศรีมาประสิทธิ์

เมื่อ พ.ศ.๒๕๐๗ พ่อท่านดำ อายุได้ ๔๖ ปี ๒๒ พรรษา ได้รับนิมนต์ให้มาอยู่จำพรรษาที่วัดสระแก้ว(หนา) ในฐานะพระลูกวัด ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส และเป็นเจ้าอาวาส รูปที่ ๙ จนถึง พ.ศ.๒๕๒๕ ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์ เป็นพระครูสัญญาบัตรพัดยศ ในราชทินนามที่ พระครูภัทรสังวรญาณ

 

เรื่องเล่า เกี่ยวกับพ่อท่านดำ ปัณณกัณโห

ปฏิหาริย์ นั่งบนก้อนเมฆ

มีเรื่องเล่ากันมาว่า ในสมัยที่พ่อท่านดำ อยู่จำพรรษาวัดสระแก้วหนา(หนา)
ได้มีผู้อำนวยการศาลนครฯท่านหนึ่ง นั่งเครื่องบินผ่านมาทางอำเภอร่อนพิบูลย์
ได้พบกับความอัศจรรย์ คือ เห็นพระสงฆ์รูปหนึ่ง นั่งอยู่บนก้อนเมฆลอยกลางอากาศ
ท่านผู้อำนวยการจำรูปหน้าได้แต่ไม่ทราบว่าเป็นพระชื่ออะไรอยู่วัดไหน

หลังจากนั้น ท่านผู้อำนวยการศาลฯได้เที่ยวออกสืบหาอยู่หลายปี
จนกระทั่งวันหนึ่งได้มาพบพ่อท่านดำ ที่วัดศรีมาประสิทธิ์ เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๗
ก็จำได้และแน่ใจว่าเป็นพระสงฆ์ที่ได้พบเห็นนั่งอยู่บนก้อนเมฆกลางอากาศ

ท่านจึงได้ถวายตัวเป็นศิษย์ ต่อมาได้ขออนุญาตพ่อท่านดำ
จัดสร้างเหรียญหยดน้ำ ซึ่งคือเหรียญรุ่นแรกของพ่อท่านดำนั่นเอง



เรื่องนี้ เป็นตำนานที่ยืนยันได้ ผู้ที่สร้างเหรียญ และมาพบท่านมีตัวตนอยู่จริง

แม้เรื่องนี้ จะดูเหลือเชื่อ แต่ หากดูจากครูบาอาจารย์ ในสายวัดโพธิ์
สำนักปฏิบัติวิปัสสนาญาณ ที่พ่อท่านดำได้ศึกษา
ก็มีเรื่องเล่าถึงความศักดิ์สิทธิ์และปาฏิหารย์ของครูอาจารย์ในสำนักนี้อยู่มาก

ผมได้ทราบจากศิษย์ที่ดูแลพ่อท่านดำว่า
พ่อท่านดำ เคยอยู่ที่ วัดปากด่าน อำเภอสิชล
และที่นี่ ท่านได้เป็นศิษย์เรียนวิชา จากพ่อท่านบุญรักษ์ วัดคงคาวดี ตำบลเสาเภา
พ่อท่านบุญรักษ์ เป็นพระศักดิ์สิทธิ์ และปาฏิหารย์มากมาย ท่านสำเร็จทั้งวิปัสสนา และกสิน
ในตำบลเสาเภา หรือในอำเภอสิชล หากใครที่ชอบสะสมวัตถุมงคล
จะรู้กันดีถึง ฤทธิ์อภิญญาของพ่อท่านบุญรักษ์ วัดคงคาวดี
ท่านเดินบนน้ำได้ ด้วยมีพยานยืนยันในเรื่องนี้มาก วัดท่านอยู่ติดคลอง ในช่วงฤดูฝน น้ำไหลหลากเต็มคลอง
ท่านเดินบิณฑบาตกับลูกศิษย์ เส้นทางเดินต้องข้ามคลอง
ศิษย์ไปหาเรือพายเพื่อพาอาจารย์ข้ามคลอง
กลับมาก็เห็นพ่อท่านบุญรักษ์ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้ว
ท่านข้ามคลองได้โดยไม่ลงน้ำหรือต้องใช้เรือ
ท่านจะใช้กสินดิน กสินลม หรือกสินตัวไหนก็ยากคาดเดา
เหตุการณ์นี้ ไม่ได้เกิดแค่ครั้งเดียว อีกทั้งเรื่องย่นระยะทาง การรู้วาระจิต

พ่อท่านบุญรักษ์เอง ก็เคยเรียนศึกษากรรมฐาน จากวัดโพธิ์
และเคยอยู่ปฏิบัติที่วัดเขาน้อย ซึ่งพ่อท่านดำ ก็เคยอยู่ทั้งสองวัดนั้น
และเมื่อมาอยู่วัดปากด่านซึ่งใกล้กับวัดคงคาวดี
พ่อท่านดำจึงได้กราบพ่อท่านบุญรักษ์ และเรียนวิชากับพ่อท่านบุญรักษ์...
ผู้สำเร็จกสิน จะมีฤทธิ์และปฏิหารย์ได้แบบไหนและอย่างไร
พ่อท่านดำ ก็ย่อมีและทำได้เช่นกัน....

 

พ่อท่านดำ ปัณณกัณโห ไปทำไมที่วัดเขาอ้อ...

ผมได้เดินทางไปร่วมสร้างพระทันใจ
ที่สำนักสงฆ์ธรรมเจริญ อำเภอร่อนพิบูลย์
ได้นำพระผงที่ผมสร้างเองไปร่วมบรรจุกรุในฐานองค์พระ

ภายในงานเพื่อนผมได้แนะนำให้รู้จักกับหลวงพี่จอม
คุยกันถึงเรื่องต่างๆ แล้วก็มาถึงเรื่องพ่อท่านดำ ปัณณกัณโห



หลวงพี่จอมบวชเณรอยู่ที่วัดศรีมาประสิทธิ์ จนถึงวาระอุปสมบถ บวชพระ
ท่านสนิทสนมคุ้นเคย และเคารพนับถือในพ่อท่านดำมาก
ท่านว่า ปาฏิหารย์ความศักดิ์สิทธิ์ที่คนพูลเล่าต่อกันมา ท่านก็ได้ฟังมา
แต่ ความศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านเห็นกับตาคือ...

วันนึง ท่านเห็นพ่อท่านดำนั่งอยู่บนพื้นริมชายคา
ตอนนั้นฝนตกลงมาหนักพอควร
ซึ่งตำแหน่งพื้นที่ๆ พ่อท่านดำนั่งก็ถูกฝนสาดจนพื้นเปียก
แต่...ที่หลวงพี่เห็นนั้น
พ่อท่านดำนั่งอยู่ โดยที่ตัวท่านหรือผ้าจีวร ไม่เปียกฝนเลย...

อีกเรื่องคือ...
ในเรื่องพระเกจิ มีวิชาอาคมเข้มขลัง...
หากในสายภาคใต้แล้ว...วัดเขาอ้อ...คือสำนักตักศิลาแห่งดินแดนทักษิณ...
หลวงพี่จอม ก็มีความสงสัย
ว่าพ่อท่านดำ ได้ไปศึกษาเรียนวิชาในสำนักเขาอ้อ บ้างหรือไม่

เมื่อมีโอกาศ จึงได้ถามพ่อท่านดำ
ว่าพ่อท่านดำ เคยเดินธุดงค์ไปที่ วัดเขาอ้อ พัทลุง แล้วหรือยัง
พ่อท่านดำพยักหน้า

เมื่อถามว่า พ่อท่านได้เรียนวิชา ในสำนักเขาอ้อ ด้วยไม๊
หลวงพี่เล่าว่า เมื่อถามเรื่องนี้
พ่อท่านดำหัวเราะ หึหึในคอ แล้วส่ายหน้า

หลังจากนั้น ผมได้พบกับศิษย์ที่ดูแลพ่อท่านดำ ก่อนท่านมรณภาพ
ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน
ศิษย์ท่านเล่าให้ฟังว่า ปกติในช่วงกลางคืนพ่อท่านดำจะเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง
หากอยากรู้เรื่องอะไร ก็ถามท่านๆ ก็เล่าให้ฟัง
บางเรื่องก็พยักหน้าหรือส่ายหน้า

ในเรื่องที่พ่อท่านเดินธุดงค์ไปสำนักวัดเขาอ้อนั้น
ระหว่างที่ท่านเดินขึ้นไปที่ถ้ำฉัททันต์บรรพต...
ได้มีงูจงอางตัวใหญ่ ขวางทางอยู่...
พ่อท่านดำทราบว่า งูนี้ เป็นงูอาคมของ พ่อท่านปาล ปาลธัมโม...
ส่งมาเพื่อทดสอบ ลองวิชากับท่าน...

พ่อท่านดำก็ใช้ไสยเวทพุทธาคมที่เรียนมา ยกมือปัดโบก
งูอาคมตัวนั้นก็เลื้อยหนีหายไป

พ่อท่านดำท่านสำเร็จทั้งไสยเวทพุทธาคม อภิญญาจิต และกสิน
ท่านเดินทางไปสำนักเขาอ้อ เพื่อนเรียนรู้วิชาในสายนี้
แต่เมื่อ ผ่านการทดสอบแล้ว
ผลปรากฎ ไม่แพ้และชนะกัน
ท่านก็พักอยู่ที่ สำนักเขาอ้อช่วงนึงเพื่อแลกเปลี่ยนวิชา แล้วจึงเดินทางกลับ

 

พ่อท่านดำ ปัณณกัณโห ข้อธรรมสั้นๆ ที่เคยได้ยินมา

แม้พ่อท่านดำ จะมีชื่อเสียงในเรื่องความเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์
และแสดงฤทธิ์ ปาฏิหารย์มากมาย
แต่ท่านเองกลับเป็นพระในสายวิปัสสนากรรมฐาน
ไม่มีความโลภ อยากมี อยากได้ในตัวท่าน
แม้ศิษย์และคณะศรัทธา ที่มาหาท่านเพราะติดในฤทธิ์ ปาฏิหารย์
แต่ท่านก็สอนด้วยการปฏิบัติ ให้ศิษย์ได้ดูเป็นแบบอย่างในข้อธรรม
ท่าน มีเพียงอัฐบริขาร ตามพระวินัย คือ สบง จีวร สังฆาฏิ บาตร
มีดโกนหรือมีดตัดเล็บ เข็ม ประคดเอว กระบอก กรองนํ้า
ท่านพักอยู่ ก็มีเพียงมุ้งกลด เสื่อและหมอน



พ่อท่านดำได้พูดให้ข้อคิด กับคณะศรัทธา ที่มากราบท่านครั้งนึงว่า

“โลกคือหมู่สัตว์ อวิชชาคือความมืดบอด
สติปัญญาถูงปิดบังเอาไว้คนจึงหลงดุจอยู่ในที่มืด”

“ความไม่เข้าในข้อวัตรปฏิบัติของพระตามความเป็นจริง บวชเพื่ออะไร
โอกาสที่จะเกิดวิกฤตทางปัญญาและวิกฤตศรัทธา เกิดขึ้นได้เสมอ”
สาธุ

 

ขอบคุณมากค่ะ
เป็นคนใต้แต่ไม่ค่อยรู้จักพ่อท่านทั้งหลายเลยค่ะ
ทราบแต่หลวงปู่ทวด พ่อท่านคล้ายเท่านั้น
ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ อยากไปกราบท่านจังค่ะ

 

กระทู้ดี อ่านสนุก ชวนติดตาม รออ่านเรื่อยๆนะครับ

 

ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
ช่วงแรกๆ ที่เล่า จะเป็นพระที่ผมได้รู้จักในปี ๒๕๕๕ และมรณภาพซะหมดแล้ว
แต่มีในช่วงปี ๒๕๕๖ ที่ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนๆที่ ปฏิบัติมาทั้งสาย มโนมยิทธิ สายธรรมกาย สายหลวงปู่ดู่ ซึ่งมีตาในดี แนะนำมา
เป็น ๑๐ รูป ก็ทยอยมรณภาพกันในปี ๕๗ และ ๕๗ซึ่งหลายรูป สรีระสังขารก็ไม่เน่าเปื่อย บางรูปเผาไฟไม่ติดต้องทำพิธีกรรมตามที่ท่านบอกจึงเผาได้ แต่ก็มีบางรูปที่ยังอยู่ จะทยอยเล่าไปเรื่อยๆครับ

 

ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
มีเรื่องราวอะไรที่ได้ฟังมา เขียนเล่าได้เลยนะครับ

 

พ่อท่านดำ ปัณณกัณโห กับ ความอัจศจรรย์ ในพิธีปลุกเสก


ใน พ.ศ.๒๕๕๕ ทางวัดสระแก้ว(หนา) อำเภอร่อนพิบูลย์ได้จัดพิธีปลุกเสก
พระปิดตาโภคทรัพย์และพระรูปเหมือนพ่อท่านดำ
โดยพ่อท่านดำ อธิษฐานจิตปลุกเสกเดี่ยว
ณ อุโบสถวัดสระแก้ว(หนา) อ.ร่อนพิบูลย์ นครศรีธรรมราช



ในพิธีนั้น พ่อท่านดำจุดเทียนชัย เวลา ๑๙.๑๙ น.
พ่อท่านนั่งปลุกเสกเดี่ยวภายในอุโสถเป็นเวลา ๒ ชั่วโมงเต็ม

ในขณะที่ท่านนั่งปลุกเสกอยู่ ได้ยินเสียงอีกาที่เกาะอยู่บนหลังคาโบสถ์
บินวนเวียนตีปีกพับๆ จำนวนหลายตัว
ส่งเสียงร้องดังๆเหมือนหลังคาโบสถ์สะเทือน

พอเวลา ๒๑.๑๙ น. พ่อท่านดำดับเทียนชัยเป็นเสร็จพิธีอย่างสมบูรณ์
ลูกศิษย์ ญาติโยมทุกคนพร้อมด้วยพระสงฆ์และพ่อท่านดำ
เดินออกมานอกโบสถ์ ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นอีกครั้ง

ทุกคนเห็นลูกไฟดวงใหญ่ลอยจากพื้นดินขึ้นสู่ท้องฟ้า
แต่ไม่มีใครกล้าปริปากพูด
ต่างเข้าใจกันเองว่า เป็นเพราะบุญฤทธิ์บารมีธรรมของพ่อท่านดำ
หรือเป็นเทพยดาฟ้าดิน ครูบาอาจารย์ มาร่วมอนุโมทนา

พ่อท่านดำกลับกุฏิพร้อมกับ ท่านพระครูปลัดธงชัย วิปุโล เจ้าอาวาสวัดสระแก้ว(หนา)
และญาติโยมลูกศิษย์ใกล้ชิด เมื่อถึงกุฏิเรียบร้อยแล้ว
ท่านชัยฯ ได้พูดเล่นหยอกพ่อท่านดำว่า

ท่านชัย “พ่อท่านว่า ถ้าคนเขาเอาพระรูปเหมือนของพ่อท่านไปแขวนแล้ว
ไปถูกยิงตายพ่อท่านจะบัดสี(อาย)เขาหรือเปล่า”

พ่อท่านยิ้มนิดๆ แล้วหัวเราะใหญ่ ก่อนจะบอกว่า
“ของๆเราไม่ทุ(ยิงไม่ออก)จะตายกับปืนได้พันปรือ(ได้ยังไง)”