ช่วยสอนการนั่งสมาธิ ฝึกสิ่งต่างๆด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ แสดงว่าเคยทำมาแล้ว ของเก่ามี ถ้าไม่มีจะไม่มีความสนใจในด้านนี้เลย เรื่องภาวนาเป็นเรื่องของคนที่มีบารมีตั้งแต่อุปบารมีขั้นปลาย หรือ ขั้นปรมัตถบารมี แล้ว เป็นช่วงที่สามารถเข้าถึงพระนิพพานได้แล้ว ถ้าทำจริงต้องได้ผลเกินคาดแน่นอน เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

ถ้านั่งสมาธิแล้วรู้สึกเหมือนจะเข้าไปในภวังค์ เหมือนกำลังจะสงบ แต่เหมือนดีดออกมาก่อนแบบนี้มันเป็นอะไรไหมค่ะ ทำถูกแล้วอ้ะป่าว

 

เป็นอาการปกติ บางทีสติตามสมาธิไม่ทันก็จะเป็นแบบนี้ ให้ทำไปเรื่อยๆไม่ต้องรีบร้อน ถ้าอยู่บนหลักของการตามรู้ลมหายใจเข้าออก แค่ตามรู้เฉยๆ ทำถูกทั้งนั้น เพียงแต่ต้องทำบ่อยๆแล้วจะเจอจุดที่พอดีของเราได้ เมื่อนั้นก็จะสบาย

 

พระพุทธเจ้าก่อนที่จะตรัสรู้นั้น พระองค์เห็นการแก่ การเจ็บ การตายแล้วรู้สึกถึงความทุกข์ที่จะได้รับ พระองค์ทรงตั้งโจทย์ว่าถ้ามีการแก่ การเจ็บ การตายที่เป็นความทุกข์ที่มนุษย์ทุกคนไม่ปรารถนา และมีวิธีทีที่จะออกจากการแก่ การเจ็บ การตายนี้ได้อย่างไร. หรือพูดง่ายๆว่าจะมีทางออกจากทุกข์เหล่านี้อย่างไร และพระองค์ก็ทรงแสวงหาทางจนค้นพบหนทางดับทุกข์คือพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตายได้. และพระองค์เมื่อค้นพบก็ทรงอนุเคาระห์แก่สัตว์โลกด้วยการพรำ่สอน วิธีออกจากทุกข์นั้น. ถามว่าคุณปรารถนาที่จะ ไม่เกิดอีกแล้ว ไม่แก่อีกแล้ว ไม่เจ็บอีกแล้ว ไม่ตายอีกแล้ว. การเกิดแก่เจ็บตายครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายของคุณ คุณปรารถนาในสิ่งนี้หรือไม่ถ้าคุณปรารถนาในสิ่งนี้ สิ่งแรกที่คุณต้องทำคือศึกษาอริยสัจให้เข้าใจ แต่ถ้าคุณไม่ปรารถนาในสิ่งที่ผมกล่าวมาทั้งหมด สิ่งนี้ก็ไม่ต้องพูดถึง

 

http://palungjit.org/threads/ธรรมโอวาท-ของ-หลวงปู่มั่น-ภูริทัตตเถระ-เรื่อง-การพิจารณากาย.542343/

 

แย่จริง พอเริ่มทำอะไรดีๆ ดันเจอเรื่องร้าย (u)

 

เป็นเรื่องปกติครับ มารเขาสามารถใช้ทุกอย่างเป็นเครื่องมือในการขัดขวางเราได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะ คน สัตว์ สิ่งของ ได้หมด เผลอๆนั่งสมาธิอยู่ดีๆก็มีคนมาทำเสียงดังก็องแก๊งใกล้ๆ หรือมีเหตุให้ต้องใช้เราออกไปทำธุระ หรือเดินๆอยู่ดันเผลอไปเตะรากไม้เจ็บเท้าโกรธให้รากไม้อีก เสร็จเขาเลย กิเลสกิน ก็ต้องตั้งลำกันใหม่ ถ้าเราไม่โกรธเราก็ชนะในยกนั้น ผลัดกันแพ้ชนะไปเรื่อยๆจนกว่าเราจะจบกิจเข้าพระนิพพานได้

มารเขาเห็นว่าถ้าปล่อยเราไปอีกไม่นานก็จะพ้นมือเขา เขาก็เลยทำทุกวิถีทางในการขัดขวาง มันเป็นหน้าที่ของเขา ส่วนหน้าที่ของเราคือทำจิตให้เป็นอิสระจากกิเลสทั้งหมดแล้วเข้าพระนิพพาน เขาขัดขวางได้ทั้งหมด แต่อยู่ในกติกาที่ว่าต้องไม่เกินกฎของกรรม

สู้ๆครับ

 

มองเป็นเรื่องธรรมดาซิ ! นี่ไงครับเราถึงต้องศึกษาธรรมะ เรื่องที่เราว่าร้ายมันจะกลายเป็นเรื่องที่เราเข้าใจได้

 

ตอนนี้มันเป็นแบบทรงตัวค่ะความรู้สึกนะค่ะ จะเจ็บก็ไม่เจ็บ จะร้องก็ไม่ร้อง ยังไงก็ไม่รู้เหมือนจะตายด้าน แต่ยังหนักใจอยู่ สงสัยจะเป็นบ้าแล้ว แปลกคนจริงเรา

สมาธิคงต้องนั่งตอนกลางคืน ตอนเช้าเสียงดัง

 

+++ ก็ลอง "ทำความรู้สึก ให้ได้ทั้งตัว" ไว้ก่อน ตรงนี้เป็น "พื้นฐาน" ที่ดี เมื่อทำได้แล้ว "ก็ลองเล่นกับมัน จนชำนาญ" จากนั้นก็จะ "วิวัฒนาการ" ไปได้ด้วยตนเอง

+++ ถ้าต้องการอ่านแบบภาษาชาวบ้าน ที่ชาวบ้านธรรมดาสามารถเข้าใจได ก็ลองไปอ่านที่ กระทู้นี้ดู นะครับ

 

ทรงตัวก็แสดงว่ามีสมาธิพอสมควร ดีแล้ว แต่ที่ว่าหนักใจนี้ ลองทำแบบนี้ดู ก่อนเริ่มทำสมาธิ ลองแผ่เมตตาให้คนที่เรารักดูครับ คิดว่าอยากให้คนที่เรารักไม่ว่าจะพ่อแม่หรือใครก็ตามขอให้เขาเหล่านั้นมีความสุข คิดไปเรื่อยๆ จนจิตเป็นสุขแล้วกลับเริ่มทำสมาธิได้เลย ช่วงแรกจะมีปัญหาสาระพัดครับ ทำไปเรื่อยๆ

สมาธิทำได้ทั้งวันครับ ถ้าตอนเช้ามีเสียงดังแล้วเราสามารถกำหนดรู้ลมหายใจได้จะมากน้อยก็ตาม ตอนกลางคืนที่เงียบๆเราจะทำสมาธิได้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมมาก

 

ขอบคุณทุกท่านนะค่ะ ที่แนะนำ จะพยายามทำให้ได้ มีอะไรแนะนำไว้เลยค่ะ

ฝึกแล้วถ้าติดขัดหรือสงสัยจะถามเรื่อยๆนะค่ะ อย่าเพิ่งรำคาญกันนะค่ะ

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านค่ะ

 

ไม่รำคาญหรอก มีอะไรสงสัยก็ถามได้เลย เพราะส่วนใหญ่ก็มีคนแวะเข้ามาดูเป็นระยะๆอยู่แล้ว มีอะไรที่พอบอกได้ก็บอกกันไป มีคนพร้อมที่จะบอกเยอะแยะเลย