วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ไม่เป็นไรมะพร้าวแม้จะพันธุ์เดียวกันหากแต่ปลูกในสภาพแวดล้อมต่างกัน ผลมันก็อาจต่างกันคุณภาพเนื้อในอาจไม่เท่ากัน เนื้อในความหนาบาง ความเข้มข้นของรสชาด ที่คั้นออกมาจนเป็นกระทิ แล้วจะยังมีหัวกระทิ หางกระทิ น้ำมะพร้าวต้นเดียวกัน ทะลายเดียวกัน รสชาดของน้ำมะพร้าวอ่อน น้ำมะพร้าวแก่ก็ต่างกันฉันใด คำอุปมาที่ซือเจ๊ว่าก็มีความต่าง ฉะนั้นมะพร้าวที่ดี ย่อมไม่กลัวมะพร้าวห้าวสวนใหน ถึงแม้ว่าผมจะมีสวนมะพร้าวอย่างซือเจ็ว่า ก็ไม่ได้หมายความว่า มะพร้าวที่ดีแม้จะพันธุ์เดียวกัน ผมจะซื้อของคนอื่นๆไม่ได้ ในแง่มุมของผมกลับคิดว่าของที่สวนเรามีอยู่ คนอื่นเขาก็มีเหมือนกันนะ หากเรามัวประมาท ผลมะพร้าวของเราก็สู้คนอื่นเขาไม่ได้ ผมก็ทำใจตามที่หลวงพ่อสอน ที่แม้จะรู้อะไรแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ได้ ตามกาลตามสมัย ตามความเหมาะตามควรเป็นการรักษาน้ำใจของผู้ให้ ภาษานักบวชเรียกว่าเจริญสรัทธา รักษาสรัทธาไท ไม่ให้ตกไป ก็ฟังซ้ำเรื่องราวเดิมๆได้ตลอดครับ

เรื่องการเป่าไม่เป็นไรเอาไว้เจ็บเมื่อไร ซือเจ๊ก็เป่าๆให้ที พระคาถาพระพุทธานุภาพ ก็แบบเดียวกับยันต์เกราะเพชร หลายครั้งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป่าอยู่ที่วัด ผมเข้าห้องพระรับยันต์ของหลวงพ่ออยู่ที่ในฐานผลิตก๊าสและน้ำมันในอ่าวไทย ซือเจ๊เป่าเที่ยงวัน ผมนั่งอยู่ในห้องพระเที่ยงคืนพอดี เจ๊ก็จิบกาแฟไปด้วยแล้วก็เป่าไปด้วย ก็ยังได้

 

**************************
ท่านเข้าห้องพระเที่ยงคืนใช่ไหมคะ ที่นี่ก็เที่ยงวัน เอานะๆ ลองหน่อย ท่านกรุณาทําสมาธิ๑๐ นาฑีก่อนนอนทุกวันนะคะ

 

อ้อเกือบลืม เห็นคุณน้องบุญทรงพูดถึงอาจารย์โสบิน อยากทราบว่าท่านนามสกุล นามโท หรือเปล่าคะ ถ้าใช่ ท่านเป็นอย่างไรบ้างเพราะนับถือท่านมากเลยและตามหาท่านมานานค่ะ

ขอให้เจริญในธรรมุกๆท่านค่ะ

 

ในชาดก ก็ไม่ได้สวยหรูครับ ถ้าเราไม่จับคำสละสลวยเสียอย่างเดียว

เรื่องค่อนข้าง โหดร้าย พระโพธิสัตว์เจ้าก็ถือว่า "มหาซวย" ในความเห็นผมนะครับ

ท่าน ตั้งใจทำดี ก็ว่าความให้ชาวบ้านเที่ยงตรงตลอดตัดสินยุติธรรม

ไม่ใช่ เพราะความเป็นเจ้าชายหรอกครับ เพราะท่านเป็นคนดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"พ่อสั่งฆ่าลูก ให้ทหารไปจับลูกมาบูชายัญ เพื่อหวังสมบัติเทวโลก"

เรื่องของ คุณบุญทรง ไม่นับเรื่องด่าเก่ง หรือเรื่องอื่นๆ ก็คือชาวบ้าน ทั่วๆ ไป ไม่ได้ก่ออาชญาบ้านเมืองอะไรเลย

แต่ชาดกตอนนี้พ่อเป็นพระราชาผู้มีอำนาจในแผ่นดินคิดฆ่าลูก เพราะ เมาคำยุยงของคนไม่ดี

หวังจะให้พระโพธิสัตว์ตาย ตนจะได้หากินกับการว่าความด้วยการรับสินบนได้เหมือนที่เคยทำมา

มันสวยหรูอย่างไรครับ ? จะโดนฆ่าตายกลางเมือง เพราะ พ่อตัวเองเชื่อคนชั่ว

ในชาดกท่านก็เล่าอยู่ว่า ความเสียใจเกิดขึ้นไปทั่ว เมียคือ คู่บารมีท่านเสียใจ ร้องห่มร้องไห้หนัก

จนกระทั่งสุดท้าย พระอินทร์นั่นแหล่ะต้องมา ก็มาพร้อมค้อนติดไฟ จะทุบหัวพระราชา ถ้าไม่ยอมเลิก

ถ้าไม่ติดพระโพธิสัตว์เป็นคนที่ชาวบ้านรัก เป็นคนที่ทำประโยชน์เสียอย่างเดียว พระราชาก็โดนชาวบ้านรุมกระทืบตาย

รอดได้ก็เพราะลูกเป็นคนดีอยู่ เลยโดนไล่ออกจากเมือง เขาไล่หนี เขาไม่ได้แห่เชิญออก ก็ไปอย่างคนจรจัด

แต่พระโพธิสัตว์ก็ทำหน้าที่ของลูกตามสมควรไปจนสิ้นอายุขัย ยังไม่เห็นตอนไหนที่ท่านกล่าวว่าบิดาท่านเลย

ก็เพราะท่านเป็นคนแบบนี้มาแต่เดิมไม่ใช่หรือ สุดท้ายจึงได้บรรลุพระโพธิญาณเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาสั่งสอนพวกเราให้ประพฤติกันต่อมา

เราได้โอกาศศึกษาเรื่องนี้ก็ตอน ท่านบรรลุพระโพธิญาณแล้ว ฉะนั้นคำตรัสของท่านเรื่องบิดามารดาในสมัยนั้นเป็นเช่นไร

นั่นคือในฐานะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่ในฐานะ บุตรแห่งบิดามารดา ตรัสเพื่อเป็นประโยชน์ของพุทธบริษัท


ก็อาจมีความเห็นไม่ตรงกันบ้างนะครับ แต่ในเมื่อเราคุยกัน ก็ลอง เอาเหตุ เอาผล มา ถกกันบ้าง พอให้ได้อะไรหลายๆ มุม

อย่างที่ คุณ บุญทรง เคยว่านั่นแหล่ะผมก็เห็นด้วย ในดีก็มีชั่ว ในชั่วก็มีดี เราก็มาแยกกันออกมาเสียหน่อยจะเป็นไรใช่ไหมครับ


เจริญในธรรมครับ ไว้มาคุยด้วยใหม่ครับ

 

ใช่อย่างพี่Amarmyว่ามานั่นแหละเส้นทางการสั่งสมบุญญาธิการ ตอนที่บำเพ็ญพระบารมีอยู่นั้น มีแต่ความยากลำบาก เอาเรื่องราว ฟังเรื่องราว เราจะพบว่าหนักหนาสาหัสมากกว่าสะดวกสะบาย หากว่าเราไม่จับเอาคำสละสลวยมาเป็นตัวนำ เราก็จะพบว่าชาดกก็ไม่สวยหรูุ อย่างตอนท้าย ตอนประชุมชาดก แล้วเวลาที่ปกติก็เทวดานั่นแหละ รู้ว่าปรารถนาพระโพธิญาณก็หาเรื่องมาให้เกิดเป็นเหตุความลำบากซะมั่งก็ได้ พอลำบากมากๆ บางครั้งถึงตาย ก็เทวดาอีกนั่นแหละก็มาช่วยให้เบาบาง มาทำให้แม้ตายแล้วยังฟื้นคืนมาก็ยังได้อย่างสมัยเสวยพระชาติเป็นจันทรกินรี


ทีนี้ก็มาว่าถึงลักษณะนิสัย ผมก็มั่วของผมว่าพื้นฐานเดิมก็รักดีใฝ่ดีมาแต่แรก แบบที่เรียกว่าเผ่าพันธุ์ดี ที่ต้นโพธิมันก็เป็นต้นโพธิตั้งแต่ยังไม่แตกใบอ่อน ต้นยางมันจะเป็นต้นโพธิไปไม่ได้ ผสมพันธุ์ให้ตายยังไงมันก็ต้นยาง องค์สมเด็จพระองค์ปัจจุบัน ท่านดีของท่านตั้งแต่ยังไม่ปรารถนาพระโพธิญาณ พระชาติแรกที่คิดในใจท่านว่ายน้ำแบกท่านแม่ของท่านเข้าหาฝั่ง

คนสมัยปัจจุบันหากเป็นเหตการณ์เดียวกัน แม้ว่าฟังชาดกมามากกำลังใจในการที่จะแบกแม่ว่ายน้ำในทะเลเข้าหาฝั่งทั้งๆที่ยังมองไม่เห็น ใจจะดีพอหรือปล่าว สำหรับผมสะบายมาก ไม่หนักใจ เพราะแม่ไม่อยู่ให้แบกเลยรอดตัวไป

เดี๋ยวมาต่อครับ

 

เอามาฝากอีกครั้ง ทั้งนางแก้วคู่บารมี และหมู่คณะญาติมิตร
จันทกินรี

ความรักที่ไม่มีเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ต้นจนอวสาน

ในอดีตกาลชาติหนึ่ง พระโพธิสัตว์และพระนางยโสธราเกิดเป็นจันกินนรและจันทกินรี อาศัยอยู่ที่ยอดเขาจันทบรรพตในป่าหิมพานต์ กินนรและกินรีนั้นเป็นสัตว์สวรรค์ ปกปิดร่างกายด้วยสาหร่ายดอกไม้หอม มีพวงมาลัยดอกไม้สวมศีรษะ กินเกสรดอกไม้และชอบดมกลิ่นหอมเหมือนหมู่ภมร มีเสียงหวานไพเราะ พูดจาเสนาะเป็นบทเพลงเหมือนสกุณา มีรูปร่างงดงามอรชร ชอบรำฟ้อนเหมือนนางอัปสรคนธรรพ์ หากเปรียบความงามของกินรีกับสาวมนุษย์กินรีย่อมสวยกว่าและน่ารักกว่าสาวชาวเมืองมนุษย์มากมายนัก

จันทกินนรและจันทกินรีผูกสมัครรักใคร่เป็นสามีภรรยากัน ทั้งสองมีความสุขกับการคลอเคล้าท่องเที่ยวไปในไพรกว้าง เถื่อนถ้ำ แลภูผา ที่ใดมีไม้ใบเขียวขจี หรือมีกลิ่นดอกไม้หอมขจร ที่นั้นย่อมได้เห็นจันทกินนรและจันทกินรีอยู่เสมอ

สมัยหนึ่ง พระเจ้ากรุงพาราณสีอยากเสด็จประพาสป่าตามลำพังพระองค์ทรงมอบหมายให้เสนาอำมาตย์รับผิดชอบราชการงานเมืองแล้วพระองค์ก็เสด็จออกไปล่าสัตว์ในป่าหิมพานต์ตามลำพังพระองคเดียว โดยเสด็จไปตามลำน้ำสายหนึ่งขึ้นไปตามลำดับ จากปลายน้ำจนกระทั่งถึงต้นน้ำเชิงเขาจันทบรรพตใกล้ที่อยู่ของเหล่ากินนรและกินรี
สมัยนั้นเป็นฤดูแล้ง จันทกินนรและจันทกินรีสองสามีภริยานุ่งห่สาหร่ายดอกไม้ลงมาจากยอดบรรพต เที่ยวเก็บเล็มของหอมและกินเกสรดอกไม้ เหนี่ยวเถาชิงช้าพร้อมส่งสำเนียงขับร้องจะเจื้อยแจ้วเสนาะไพร ระเรื่อยมาตามลำดับจนมาถึงลำน้ำสายน้อยที่เชิงเขา ทั้งสองหยุดร่ายรำตรงคุ้งน้ำ โปรยปรายดอกไม้ลงในธารน้ำใส และลงเล่นน้ำสำราญใจเมื่อขึ้นจากน้ำแล้วก็เก็บดอกไม้มาโปรยเหนือหาดทรายใช้เป็นที่นอน จันทกินนรเป่าขลุ่ยและขับร้องเพลงด้วยเสียงหวานฉ่ำ ส่วนจันทกินรีฟ้อนรำร้องเพลงคลอเคลียอยู่เคียงใกล้สามี

พระเจ้ากรุงพาราณสีสดับเสียงของกินนรกินรี จึงค่อยย่างค่อยย่องเข้าไปใกล้ ยืนแอบในที่กำบัง เมื่อทอดพระเนตรเห็นนางกินรีผู้มีรูปโฉมงดงามเกินหญิงใดในโลกก็มีจิตปฏิพัทธ์ ดำริว่าจะต้องยิงกินนรนั้นเสียเพื่อชิงกินรีนี้มาดำริแล้วจึงเล็งธนูยิงถูกจันทกินนรล้มลง จันทกินรีเห็นสามีล้มลงคิดว่าเป็นท่วงทีการร่ายรำจึงร้องเพลงร่ายรำต่อไปอย่างสนุกสนาน แต่ครั้นเห็นมีเลือดแดงฉานไหลออกมาจึงรู้ว่าสามีถูกยิง รีบเข้าไปประคองกอดด้วยความตกใจจันทกินนรพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด บอกจันทกินรีว่า
“…
ดูก่อนจันทา ลมปราณพี่ล้าใกล้จะดับ
ชีวีพี่ใกล้จะลาลับ เหมือนรากไม้ถูกสับใกล้ม้วยมรณ์
ดูก่อนน้องพี่ เจ็บนี้เจียนตายแล้วสมร
พี่ยังไม่อยากจะม้วยมรณ์ ไม่อยากลาจรจากน้องไป
ดูก่อนน้องรัก เจ็บแผลแม้หนักพี่ทนได้
แต่ทุกข์ถูกพรากจากน้องไป พี่โศกช้ำระกำใจไม่อาจทน
…”

จันทกินนรน้ำตาไหลพราก ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดก่อนจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวสลบแน่นิ่งไป จันทกินรีไม่อาจสะกดกลั้นความโศกอาลัยที่มีต่อสามีอันเป็นที่รักไว้ได้ จึงร่ำไห้ด้วยเสียงดังพระเจ้าพาราณสีเห็นจันทกินนรแน่นิ่งไป ดำริว่ากินนรสิ้นชีวิตแล้ว จึงปรากฏพระองค์จากที่ซ่อนออกมาหานางกินรี จันทกินรีมองดูรู้ว่าพระราชาโจรผู้นี้เองที่ยิงสามีเรา นางจึงหนีไปอยู่บนยอดเขา กล่าวคำบริภาษพระราชาว่า
“…
ดูก่อนพระราชา ท่านยิงสามีข้าผู้ไร้ผิด
สามีที่ข้ารักสุดชีวิต ท่านอำมหิตเลวเหลือใจไร้เมตตา
ดูก่อนผู้ทรงยศ เรากำสรดด้วยท่านพรากสามีข้า
เราขอสาปแช่งให้แม่และชายา ของท่านจงโศกายิ่งกว่าเรา
ดูก่อนผู้ทรงฤทธิ์ ทั้งชีวิตของแม่และเมียเจ้า
จงถูกพรากสามีเหมือนเช่นเรา จงเงียบเหงาอ้างว้างไม่ต่างกัน
…”
พระเจ้าพาราณสีตรัสปลอบนางกินรีว่า“ดูก่อนกินรีผู้มีนัยน์ตาเบิกบานดังดอกไม้ เธออย่าร้องไห้เสียใจไปเลย เราเป็นพระราชาพาราณสี จะรับเธอไปอยู่ในวังและให้เธอเป็นอัครมเหสีของเรา เธอจะได้รับการยกย่องบูชา ได้เป็นใหญ่เหนือหญิงทั้งหมดในนิเวศน์ของเรา ไม่ต้องทนอ้างว้างอยู่ลำพังท่ามกลางพงไพรแห่งนี้อีก”จันทกินรีฟังคำพระเจ้าพาราณสีดังนั้น จึงบริภาษว่า
“…
ดูหรือพระราชา ช่างด้านหน้าเอ่ยวาจาออกมาได้
เลวทรามฆ่าผัวมืดมัวใจ ยังบ้าใบ้ขอเมียเขาเอาไปครอง
ตัวเราแม้เป็นเพียงกินรี ไม่เคยคิดอยากจะมีสามีสอง
ถึงเป็นหม้ายไม่ออกนอกครรลอง ยังมั่นคงรักคู่ครองไม่เปลี่ยนแปลง
…”
พระเจ้าพาราณสีฟังคำด่าว่าของนางกินรีหนักเข้าก็พิโรธ หมดความหลงที่มีในตัวนาง ตรัสว่า“นี่แน่ะนางชาติกินรีโง่เง่าไม่รักดี เมื่อชวนเจ้าไปอยู่สุขสบายในวังไม่สนใจ เจ้าก็จงอยู่ในป่าในเขาอย่างนี้ต่อไปเถิด อย่างเจ้านั้นเหมาะแล้วที่จะอยู่กับฝูงเนื้อฝูงวัว เก็บกินใบไม้ใบหญ้าอยู่อย่างนี้แหละนางโง่ไม่รักดี”ตรัสแล้วพระเจ้าพาราณสีก็เสด็จจากไปอย่างหมดเยื่อใยเมื่อแน่ใจว่าพระเจ้าพาราณสีไม่กลับมาแล้ว จันทกินรีจึงลงมาอุ้มร่างสามี ขึ้นสู่ยอดเขา ยกศีรษะวางไว้บนตัก กอดสามีพลางร่ำไห้รำพันว่า
“…
จันทาสามีสุดที่รัก ข้าโศกสุดจะหักห้ามใจได้
เราสองเคยสนุกสุขเกินใคร ซอกเขาลำเนาไพรเคยมีกัน
ต่อไปนี้มีแต่ข้าที่ซอกเขา ไม่มีแล้วสองเราที่ไหนนั่น
เถื่อนถ้ำเคยพะนอคลอเคลียกัน คงเหลือข้ารำพันอยู่ผู้เดียว
สามีที่รักของข้า ต่อไปนี้แผ่นผาพันธุ์ไม้เขียว
และแผ่นผาไม้ดอกคงซีดเซียว คงอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวไม่รื่นรมย์
เพราะข้าไร้ท่านพลันอาดูร ความรักพลันสูญไม่สุขสม
ถิ่นนี้สองเราเคยอภิรมย์ ฉับพลันสวรรค์ล่มลงพังภินท์
…”
จันทกินรีร่ำไห้คร่ำครวญถึงจันทกินนรผู้สามีด้วยความอาลัยรัก สิ้นหวังว่าต่อไปนี้นางจะอยู่อย่างเดียวดายได้อย่างไร พลางกอดลูบไร้ร่างสามีด้วยความรัก เมื่อนางวางมือลงตรงอกรู้สึกว่ายังมีไออุ่นอยู่ รู้ว่าสามียังไม่ตาย นางกินรีจึงอ้อนวอนขอให้เทพยดาช่วยเหลือ
“…
ปวงเทพศักดิ์สิทธิเจ้าขา เจ้าเขาเจ้าป่าช่วยด้วย
สามีของข้าใกล้ม้วย ได้โปรดช่วยสามีข้าอย่าให้ตาย
คนเลวอุบาทว์ชาติชั่ว มัวเมาคิดฆ่าทำร้าย
เขายิงสามีข้าปางตาย โปรดช่วยบรรเทาร้ายให้เขาที
เราสองครองคู่อยู่ด้วยรัก หากต้องพรากจากกันคราวนี้
ข้าขอตายติดตามสามี ไม่ขอมีชีวีอยู่ลำพัง
ปวงเทพศักดิ์สิทธิเจ้าขา กินรีวันทาผองท่าน
ได้โปรดช่วยชุบชีวัน สามีที่รักนั้นให้กลับคืน
…”
ความรัก ความอาลัย และคำอ้อนวอนของจันทกินรีนั้นทำให้แม้เทพยดาก็หวั่นไหว พิภพของท้าวสักกเทวราชเกิดอาการร้อน ท้าวสักกเทวราชทรงตรวจดูเหตุเห็นจันทกินนรีร้องไห้คร่ำครวญอยู่ใกล้ร่างสามี จึงจำแลงองค์เป็นพราหมณ์เข้าไปหา ทรงถือกุณฑีน้ำหลั่งรดลงบนร่างจันทกินนร ทันใดนั้นบาดแผลและพิษศรที่เกิดกับจันทกินนรก็มลายหายไปสิ้น จันทกินนรได้สติลุกขึ้นคืนชีวิต จันทกินรีสวมกอดสามีด้วยความดีใจ

ท้าวสักกเทวราชทรงประทานโอวาททั้งสองว่า ต่อไปให้พวกเจ้าอยู่แต่บนยอดเขา อย่าลงมาเที่ยวเล่นใกล้ถิ่นมนุษย์อีก เมืองมนุษย์มีทั้งคนดีและคนชั่ว พวกเจ้าไม่ทันเล่ห์มนุษย์หรอก หากเจอคนชั่วอีกพวกเจ้าจะเดือดร้อน ประทานโอวาทจบแล้วท้าวสักกเทวราชก็เสด็จกลับเทวโลก

ฉะเพาะถึงตายก็ไม่รู้ว่ากี่ชาติ พวกเราการที่ถูกด่าว่าจากหมู่คณะ หมู่วงศาคนาญาติเอาบ้างมันก็ได้อะไรมาเยอะพอเอาไปคุยกะเขาได้ ไม่เป็นไรนะพี่บุญทรง ต้องกลับมาดูที่เราอย่างเดียวหากเจอเหตุการณ์บังคับ หากเรามีสติ สัมปชัญญะ เราก็ยับยั้งตัวเองได้ หากยับยั้งไม่ทันเราก็มีอบายภูมิรอให้เราไปสงบสติอารมณ์ ผมเองก็สร้างไว้มากไม่รู้ว่าอีตอนตายจะโบกแมงกะไซร์หนีทันหรือปล่าว

นี่ยังนั่งทะเลาะกับนางสาวฟ้าของผม มาเกิดช่วยกันหน่อยก็ไม่มา ยังไม่ว่างมาก็ไม่ว่า ขอที่อีตอนเรามีความจำเป็นคับขันหากจะต้องก่อกรรมทำเวร ช่วยเอาขาแหย่มาขวางเราหน่อยมาช่วยห้ามช่วยยับยั้งสักกะหน่อย อย่าปล่อยเดี่ยวให้ฝ่าเข้าไปทำชั่วทำผิด แล้วให้กฏแห่งกรรมที่เราทำในตอนนี้ตามไปสะแง่มเราในอนาคตอีก

 

({) สวัสดีครับ อาซือเจ๊ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน อ.โสบินนี้ผมไม่รู้จักครับ ผมรู้จัก แต่หลวงพ่อสุบิน ท่านอยู่ วัดท่าช้าง อ.เดิมบางนางบวช มาก่อน แล้วมาอยู่ วัดหัวเขา วัดหลวงปู่อิ่ม อ.เดิมบาง ซึ่งเป็น อ.หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผมรู้จักท่านที่นี่ ผมยกให้ท่าน เป็นอุปฌาย์บวชเณรให้ครับ ท่านเคยเล่าค่าวๆว่า เคยอยู่กับหลวงพ่อ สด มา ๑๒ ปี เรียน มาทางวิชาธรรมกาย ผมไม่ได้พบท่านมา ๑๐ ปีกว่าแล้ว ครับ แล้ว ท่านเล่า ว่า ในสมัยนั้น มี หลวงพ่อ พยุง วัด บัลลัง อยู่ อ.หนองหญ้าไซ จ.สุพรรณ และหลวงพ่อ สังวาลย์ วัดทุ่งสามัคคีธรรม อ.สาวชุก จ.สุพรรณ


ท่านว่า หลวงพ่อ พยุง กับหลวงพ่อ สังวาลย์ อยู่วัดปากน้ำ องค์ละ ประมาณ ๒ ปี ส่วนท่านนั้น เรียนด้วย จนจบได้เปรียนธรรม ไม่แน่ใจว่า กี่ประโยค ใครๆจะรู้จักท่านในนาม พระมหาสุบินครับ ท่านบอกด้วย ทั้งหลวงพ่อ พยุง กับหลวงพ่อ สังวาลย์ เรียนวิปัสนา (ถ้าผิดขออภัยนะครับ) ความจำอาจคาดเคลื่อนได้ ผิดเดี๋ยวจะมีโทษ ต้องขอพระอภัยมณีไว้ที่นี้ด้วยครับ เป็นอันว่า ผมเอง ได้รับคำสอนจากท่านนิดๆหน่อย ในฐานะ อุปฌายะ คือท่านรู้มาในๆแล้ว ว่าผม มีภูมิฐานมาจากไหน ท่านจึงไม่สอนอะไร มีข้อปลีกย่อยเท่านั้นครับ


ผมอยู่กับท่านไม่กี่วัน ผมจำเป็นต้องไปอยู่ป่า แล้วก็สร้าง วิหารทาน ไม่ขอเล่านะครับ เพราะเคยเล่า ไว้ในกระทู้พี่ พีซีโอนี้แล้ว แต่ไม่ละเอียด ลอออะไร ขอเล่าเกร็ดเล็กๆน้อยๆ ไว้ ให้รู้ว่า พระอริเจ้า พระโพธิสัตว์ ในประเทศ ของเรานี้ มีกมายจริงๆครับ ผมขอย้อน มาหาหลวงพ่อ สังวาลย์ วัดทุ่ง สามัคคีธรรม อ.สาวชุก ท่านเป็นผู้ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มีลูกศิษย์ ลูกหามากมาย มีคนลูกศิษย์ หลวงพ่อฤาษี แถว ใกล้เคียง มากราบท่าน หลวงพ่อ ท่านเมตตาบอกว่า ไม่ต้องมาถึง วัดท่าซุงหรอก ที่ อ.สาวชุก มีพระ แบบนี้ แบบนั้น ก็จับใจความว่า หลวงพ่อสังวาลย์ จริยาคล้าย พระอรหันต์


และหลวงพ่อ พยุง วัดบัลลัง จะไม่ละเอียดนะครับ พอค่าวๆ ท่านบอก องค์นี้ น้ำซึม บ่อทราย ผมสนิทกับท่าน พอสมควร พูดเป็นกันเอง เหมือนพ่อกับลูก แต่สำหรับ หลวงพ่อสังวาลย์ นี้ มันเกร็งๆ น่าเกรงขาม มีความกลัวๆอยู่ แต่ไม่ถึง ขนาด หลวงพ่อเรา หลวงพ่อ พยุง คนส่วนใหญ่ จะรู้จัก เป็นหมอ รดน้ำมนต์ หรือหมอดู ท่านไม่จับเงินครับ ท่านสงเคราะจริงๆ และท่านก็เป็นลูกศิษย์ หลวงพ่อมุ่ย วัดดอนไร่ด้วยครับ แต่ถ้าใคร ไปสนธนา เรื่อง กรรมฐาน หรือเรื่อง ธรรมมะ ท่านจะสงเคราะ เป็นกรีณีพิเศษเป็นรายๆไปครับ เสมอภาค


มีเรื่องเล่า ครับ ตอนท่านป่วย มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกศิษย์นำท่านไป รักษาที่ โรงบาลศิริราช อยู่ๆ มีสำนักราชวัง มากราบ นำอาหารหรือ อะไรบ้างจำไม่ได้ และมีบัตร สำนัก ราชวัง บอกว่า ในหลวงทรงนิมนต์ บอกว่า ต้องการเข้าวัง เมื่อไหร่ ให้เข้าได้ทันที เรื่อง ดูแลรักษา ในหลวงทรงให้ทางสำนักราชวัง ดูแลหมด ผมก็ไม่รู้รายละเอียดเท่าที่ควร ในบรรดา ลูกศิษย์ จึงนำ มาพูดกัน ทั้งๆ ในหลวงกับ หลวงพ่อยุง ไม่เคยเจอกันเลย ในกายเนื้อ แต่ท่านพบกันที่ พระจุฬามณี เจดีย์สถาน ด้วยกายใน เล่าแค่นี้แหละครับ เล่ามาก เดี๋ยวผิดมากครับ ผมเอง ก็เคยสนธนากับท่าน ในหลายๆเรื่อง


หันมาคุยเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ เรื่องหลวงพ่อ สังวาลย์ วัดทุ่ง สามัคคีธรรม ที่สำนักของท่าน แตก แยก สาขาไปเยอะพอสมควรครับ และในสายของท่าน จะปฏิบัติ ธรรมแบบอุกกฤษ ซึ่ง พี่ๆน้องที่ผมรู้จัก ที่ไปปฏิบัติธรรม วัดของท่าน วันพระ ต้องปฏิบัติ แบบ ทั้งคืน ทำแบ ๔อริยาบท ผมเองไม่เคยไปลองเลยครับ ได้แต่ไปทำบุญกับท่าน และพา พระ ฆราวาส วัดท่าซุง ไปกราบ ในสมัยนั้น จนกระทั่ง ชื่อเสียงของดังไปทั่ว พระทางภาคอิสานมากราบท่าน มากมาย แม้หลวงตามหาบัว ก็มาหลายวาระ และมาขอ ผ้าป่าช่วยชาติ ผมชอบใจ ในการสายของท่าน สวด แบบสวดมนต์แปล ทั้งพระฆราวาส ชี โกนผม และไม่โกน และสายหลวงพ่อเรา ก็ไปกันเยอะ


ในปฏิปทาของท่านๆ ไม่จับเงิน และ พระไม่ให้จับเงิน เหมือนธรรมยุต ให้มีวัยยาวัจกร คอยดูแล ในสายของท่าน ผมว่า เคร่ง ครัด กว่า วัดธรรมยุต หลายๆวัด เชียวแหละครับ แต่ท่าน สายเป็นสาย มหานิกายครับ ถ้าผิดขออภัยนะครับ ขอเล่า อีกนิด ตอนท่านมรณะภาพ ไปแล้ว พระศพอยู่ โรงพยาบาล มีการ แย่งศพกัน จนถึง หลวงปู่ปาน สั่งให้แม่ชี สุรินทร์ วัด ก.ม.๘ (วัดใหม่ฉายหิรัญ) อ.ด่านช้าง ไปจัดการ ให้ไป เคลียเรื่องต่างๆ ได้เอาพระศพท่านมาไว้ที่วัดเดิม ของท่าน คือ วัดทุ่งสามัคคีธรรม นั่นแหละ คือ ลงเอยกันได้ เรื่องแย่งศพท่าน คงเป็นเรื่องผลประโยชน์ ท่านที่มาอ่านเจอไม่เข้าใจ อย่าได้เก็บ มาใส่ใจ ให้เป็นเรื่องเป็นราวนะครับ ขอบคุณครับ

 

({) สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน เมื่อคืนวาน ผมฝันเห็นครอบครัว พี่ ถึงตก ๕ รอบ คืนเดียว ต่างเวลา มันเกี่ยวข้องกัน ฝันคล้ายๆกัน ว่าจะไม่พูดแล้ว เกี่ยวกับครอบครัว มันจำไม่ได้ แล้ว ดีครับ ที่เอาประวัติ ขององค์สมเด็จ มาพูด มาเล่าให้อ่านกัน แต่ผมน่ะ ขอ พูดแทน พี่ๆน้องๆ ให้พี่ นำ คำ ขององค์สมเด็จ ความเป็นมา มันอย่างไร ทำไม ในสมัยโน้น คน ไปเมืองป่าหิมวันประเทศได้ กับ ได้พบเจอะเจอ พวกกินนรกินรี คนทรรพูดคุยกันรู้เรื่อง ซึ่งในสมัยนี้ คนไม่รู้จัก และไม่เชื่อ ลองขยาย อธิบาย เหตุและผล ให้คนทั้งหลาย ได้เข้าใจและรู้จักกันบ้างครับ ผมน่ะ พอเข้าใจ แต่น้องๆบางท่าน อาจสงสัย ทำไม มันง่ายเช่นนั้น เชิญพี่ วิสัชนามาด้วยครับขอบคุณครับ


เรื่องกฎของกรรม เกี่ยวกับครอบครัว หรือกรรมต่างๆ ที่ผมนำมาเล่า สู่กันฟัง เพื่อ ให้เป็นอุทาหรณ์ กับหลายๆท่าน เผื่อ เข้ามาอ่าน จะได้รู้ว่า มันยาก ในการทำ แม้ ลูกศิษย์ หลวงพ่อ มากมาย ซึ่งได้บอกว่า มาจากสายพุทธภูมิ ยังว่า มีหลายรูปแบบ เข้าใจกันยาก ถ้า จิตใจไม่ใกล้เคียงกัน มันจุนเข้ากันยากมาก พูดกันยังไม่รู้เรื่องเลย แต่พี่เข้าใจ หรืออีกหลายๆคน ในกระทู้พี่น้องในนี้ เข้าใจ ส่วนใหญ่ แต่ทุกอย่าง ผมก็นำมาเป็นบทเรียน มาเป็นครู สอนตนเอง บางอย่างถึงจะไม่ชนะ ก็เถอะครับ มันไม่สวยหรู ที่จะทำกันได้ ง่ายๆ พูดน่ะใครๆก็ทำได้ แต่ก็ไม่เสมอไปนะครับ ใช่ไหมพี่ ตัวทิฏฐิ อารมย์ไม่พอใจนี้ นี่ มัน ตัว ร้ายกาจนะพี่ ผมว่า มันเป็นตัวที่ จากหยาบ ไปหา ตัวละเอียด เรื่อยๆ คนเรียนก็พอเข้าใจ แต่คนที่ยังไม่ได้เข้าไปเรียน มันพูดยาก ครับ

 

({) สวัสดดีครับคุณ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน เพราะเรื่องนี้เป็นต้นเหตุ ให้คุณ ขยายความมา เน็ตผม เปิดฟังไม่ได้ครับ ต้องขอขอบคุณด้วยครับ ที่อธิบายมาให้เข้าใจ ผมอ่าน ๒ รอบ ผมก็ลืม ความจำ มันเสื่อมจริงๆครับ บางที ต้องใช้ ความเพียร อย่างหนัก ถึงจะจำได้ แต่อ่านมันเข้าใจนะครับ ไม่ใช่ ไม่เข้าใจ น้อยนัก ที่อ่านผ่าน ผมเอง มันฟุ้ง หลายๆด้าน มันหาที่จุดจบไม่ได้ นอกจากปล่อย อารมย์วางลง จึงบรรเทา ชาดก ผมว่า ถ้า องค์ สมเด็จนำมาตรัสหมด คง ใช้เวลา ๔๕ พรรษา คงนำมาไม่หมดแน่ ผมว่าท่านนำมาเฉพาะ บทเฉพาะกาลเท่านั้นที่นำมาสอน


ขอย้อน คำของหลวงพ่อนิด นะครับ เฉพาะ เกิดชาติกัปนี้ ก็ ๗๐ กว่าชาติแล้ว เอาเฉพาะ ชาติ ที่สำคัญจริงๆก็ ๑๐ กว่าชาติ นี่ของท่านนะครับ ตานี้ ผมก็เข้าใจ ในเรื่องขององค์สมเด็จ ในชาติ ที่ใกล้ ๆ เข้ามา เต็ม ผมก็เลย เอาประสบการณ์ บทความของผม เข้าแทรก ทั้งของตนเอง ลูกศิษย์ เดียวกัน หรือลูกศิษย์ หลวงปู่หลวงพ่อ ต่างๆ และมิอาจนำไปเปรียบเทียบ ขององค์สมเด็จ หรือหลวงปู่ หลวงพ่อต่างๆ แต่ถ้าเราเดินมาทางนี้ จะเป็นสายไหน ก็ช่าง มันก็ต้อง ดำเนินตามอยู่แล้ว แล้วแต่กรรม ที่ท่านนั้นๆ ทำมาแต่อดีด ส่งผลให้เป็นไป รับผลกรรมนั้นๆ ต่างกันไปนะครับ


ผมขอยกตัวอย่าง ในกรณี พระมหาชนก ในบารมี ๑๐ สุดท้าย เป็นบารมี ๓๐ ทัต ในกรณี ศึกษา ผมก็คิด ของผมเองว่า การทำความเพียรนั้น มันจำเป็นไหม ต้องไปว่ายน้ำ เหมือนกับ พระมหาชนก ผมว่าไม่จำเป็น กรรมที่ทำให้พระมหาชชนก ต้องว่ายน้ำในมหาสมุทร ถึง ๗ วัน นั้น ก็เพราะกรรม แกล้งเณรพายเรือ ทำให้ล่ม แล้วกรรมไม่ดี ที่ทำให้พระองค์ ไหว้ น้ำ ถึง ๕๐๐ ชาติ แล้วพระองค์ ว่ายน้ำทีไร ได้เป็นพระมหากษัติย์ ทุกๆชาติ ก็กรรมดี ที่ท่าน ทำนุบำรุงเลี้ยงดูเณรๆหลวงทำให้ได้รับ ความสุข ด้วยการอนุเคราะ สงเคราะเณร อุปฐากผิดถูกขออภัยครับ เรื่องอาจไม่ละเอียด แต่จับใจความได้ครับ อาศัย ความจำ ส่วนก้นบึ้งมาครับ จึงไม่ละเอียด


และการได้ศึกษาหาความรู้ จาก ชาดก เรื่องของพระองค์ท่าน และพวกเราๆท่านๆ ต้องเดินตามเหมือนกันหมด ไม่มียกเว้นแน่นอนครับ แล้วแต่เรื่องของแต่ละท่านจะไปทางไหน ก็ล้วนแต่กรรมบรรดาลให้เป็นไปครับ ทำไม พระองค์ท่าน ทำความเพียร ถึง ๖ ปี แต่พระพุทธเจ้า ที่ผม พอรู้ประวัติ บ้างนิดๆหน่อยๆของผม ว่าบางพระองค์ ทำความเพียร แค่ ๗ วันเท่านั้น ได้ตรัสรู้ อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ทำไม่ไม่เหมือนกัน ผมดู ก็อยู่ที่ การทำบารมี ความเพียร มาต่างกัน ตามขั้นตอน อย่างน้อย ที่รู้กันอยู่ ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ และ วิริยาธิกะ


และสุดท้ายนี้ ต้องขอขอบคุณ คุณมาก ที่อธิบายมาอย่างละเอียดพอควร ความห็นแตกต่างกัน เป็นธรรมดาครับ ทุกอย่างเราต้องดำเนินต่อไปครับ แต่ จะไปทางไหน ใช้กรรม ดี ชั่ว สร้าง กรรมดี ชั่ว ก็อยู่ที่ตัวเรา เป็นตัวกำหนด คนอื่นได้แต่บอก ผู้กระทำคือ ตัวเราครับ

 

แปลกดีนะครับ คุณบุญทรง ผมเองก็ฝันเห็นครอบครัวพี่ PCO ทั้งบ้านเลย

แต่ฝันก่อนหน้าที่ คุณบุญทรง มาเล่านี่หลายวันแล้ว แต่ไม่ได้สนใจนักครับ

เพราะ เห็นว่าอาจเป็นอารมณ์ฟุ้งของตัวเองเลยฝันเรื่อยเปื่อยไป ก็แปลกดีครับ

ผมฝันว่า ครอบครัวแกกำลังจะไปที่ไหนสักแห่ง พี่ PCO แกเดินมากับผมจากนั้นก็ขึ้นบ้านพักรอเรือ แม่ใหญ่แม่เล็กของพี่แกก็มาหมด

นั่งคุยกันเล่นๆ อีตอนก่อนจะขึ้นเรือสิ มันมีพวกคล้ายโจรมาไล่ราวี ก็หวดตกน้ำตกท่าไปหลายคน แล้วก็นั่งหัวเราะกันว่าไอ้พวกนี้ฝีมือไม่ได้ความเลย มันมีสภาพเหมือนตีกับเด็ก

ลูกแกก็ไม่รู้จักผม ก็ถามพ่อว่า คนนี้ใคร พี่ PCO แกตอบหรือแนะนำลูกว่าไงผมจำไม่ค่อยได้

แล้วก็พากันนั่งเรือเล็กสภาพท้องน้ำใสแต่เหมือนจะคล้ายๆ ทะเลใหญ่ จากนั้นก็ไปขึ้นเรือใหญ่ แต่เป็นเรือไม้ ก็คุยกันสนุกเฮฮากันดี มีเลี้ยงบนเรือเสียด้วย

พวกโจรมันก็เทียบเรือมาโจมตีเป็นระยะนะครับ แต่ผมก็ช่วยแกหวดไปเรื่อย หวดไปคุยเล่นไปว่างั้นเถอะ

ลูกหญิงลูกชายมาหมดล่ะทีนี้ โจรตอนชุดหลังนี่เรือออกเดินแล้ว มันถืออาวุธปีนขึ้นเรือมาด้วยปืนเพียบ

ก็จำได้ว่า หยิบปืนมาแจกทุกคน ตัวผมสอยเสียพรุนไปเยอะอยู่ ในฝันนะครับ

มีลูกของพี่ PCO โดนลูกหลงของโจรเข้าไปเหมือนกัน

จำได้ไม่ชัดว่า มีลูกชายแกตายหรือเกือบตาย ๑ คน ส่วนลูกหญิงแกหลบไปก่อนหน้านั้นแล้ว

โจรก็ร่วงจากเรือไปหลาย ที่บนเรือก็อีกพอสมควร แต่ตัวผมกับ พี่ PCO ยังไม่โดนสักนัด

เมียแกก็ไม่โดน เพราะหลบไปก่อน พอหมดชุดโจรก็เลยเป็นเรื่องของการพยาบาลลูกแก

จากนั้นก็ตื่น นี่ที่ผมฝันถึงเป็นลักษณะนี้

ก็เล่าให้อ่านเฉยๆ ครับ มันก็คงเป็นอารมณ์ฟุ้งไปหน่อยของผมเอง

เจริญในธรรมครับทุกท่าน

 

({) สัวสดีครับคุณ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน แหม จำความฝันได้ดีทีเดียว ผมเองแย่มาก จำแทบไม่ได้เลย จำได้หน่อยเดียว ว่าอุ้มเด็ก และไปเกี่ยวข้อง กับน้ำท่วม น้ำทะเล หรือแม่น้ำ อะไรพวกเนี้ยครับ ก่อนผมมาพิม ออกในกระทู้ ๒ วัน คืนเดียว ฝัน ๕ ครั้ง ตั้งแต่ ไม่ถึง ๕ ทุ่ม และก่อนตี ๔ ฝันครั้งแรก ๔ ทุ่ม ไม่เกิน ๕ ทุ่ม ตื่นมา อะไรวะ คล้าย ของจริง ผมก้เปิด ธรรมมะ ของพ่อให้เทวดา เขาฟัง พอผมได้ยิน พ่อ พูด ธรรมมะ ไม่กี่คำ ผมก็หลับ แล้วฝันต่อ ไป อีกหลายเรื่อง หลายรายการ


จาก๔-๕ ทุ่ม ตี ๑ ตี ๒ ตี ๓ และตี ๔ ที่ผมจำได้คือ มันฝัน ๕ ครั้ง ฝันทุกครั้ง มันคนละเรื่อง ทั้งหมด เกี่ยวพัน กันตุงนัง ทั้ง แม่ใหญ่ แม่เล็ก ลูกๆ ของพี่เค้า ทั้งนั้น แล้วผม ก็เข้าไปเกี่ยวข้อง อะไร่ต่อมิอะไรไม่รู้ มันจำไม่ได้จริงๆ ได้นิดๆหน่อย ที่บอกมา ผม ก้นึก กูนี่ฟุ้ง เกินไป กินมากฟุ้งมาก แต่ผมไม่ได้ ไปใส่ใจ เรื่องนี้เลย แต่ฝันนี่ เหมือนจริงมาก แต่ แล้วพิจรณา ดู มันก้แค่ฝัน (แต่ เหตุไฉนมันฝันติดต่อกันแบบนั้น) ทั้งๆ ผมเคยฝันเห็นหลวงพ่อหรือ นานๆหลายปี มีครั้ง หรือ หลวงปู่หลวงพ่อ ก็นานๆปี ครั้ง แต่นี่ มันเหมือนจงใจ ให้ฝันให้รู้ ผมก็เลยเดาไม่ถูกนะครับ ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆถ้าคุณ หรือ พี่ พีซีโอ หรืออาซือเจ๊ พอเดา ให้อ่านได้ ลอง วิสัชนา ให้อ่านหน่อยก็ดีครับ

 

ก็ต้องขอบคุณ ทั้งพี่บุญทรง พี่Amarmy ที่ช่วยกันฝันถึงผมนะครับ แถมยังช่วยซัดกับพวกโจร ในชีวิตจริงช่วงนี้มันคล้ายที่พี่Amarmyฝัน ในเรื่องการทำธุระกิจ ที่พวกเราทั้งคณะตั้งใจจะทำให้ใสสะอาดตรงไปตรงมาในงานด้านวิศวะกรรมที่มีความถนัด มีความชำนาญ เมื่อมีจังหวะโอกาสจึงได้ประกอบธุระกิจด้วยใจที่ต้องการเป็นกลุ่มคน เป็นหมู่คณะที่จะตั้งอยู่บนพื้นฐานสังดหวัสถุสี่เป็นหลัก แต่มันก็แบบที่พี่ฝันแม้ท้องน้ำไม่มีคลื่นลม แต่ก็มีคนที่ใจคล้ายกับใจของโจร ที่คอยพยายามจะฉกชิงวิ่งราว จะขะโมย จะซิกแซกอยู่ตลอดทางการเดินเรือ ก็ช่างบังเอิญเหมือนฝันเมื่อคืนนี้ คือวันที่9มกราคม ผมเพิ่งได้เรียกลูกๆจากกรุงเทพบินด่วนไปประชุมรับรู้เรื่องงาน เรื่องราวในบริษัทเล็กๆที่ก่อตั้งขึ้นมา ฝ่าคลื่นลมมรสุมมาหลายปีแล้ว บางครั้งบางคราวแทบเอาตัวไม่รอด ก็ต้องสู้ประสาวิริยาธิกะ จะประชุมวันนี้บ่ายสามโมงสถานการณ์มันคล้ายที่พี่Amarmyฝัน จึงให้ลูกๆมาช่วยรบหน่อย ก็ขอให้ไปขึ้นเรือใหญ่ได้ แล้วก็ไปซัดกันต่อ ก็ถือว่าเป็นนิมิตที่ดี ที่พี่ช่วยซัดเอาโจรร่วงน้ำไปหลายโจร

เดี๋ยวมาต่อครับ

 

น่าขํานะคะ กําลังส่งกระแสจิต อีรุงตุงนังกันทั้งสามท่านเลย(deejai)

 

ความจริงส่งไปหลายต่อหลายที่ ประสาคนที่คิดถึงชาวบ้านเขามากกว่าคิดถึงตัวเอง โดยฉะเพาะอย่างยิ่งปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา พ่อแม่ แถมพ่อตาแม่ยายอีก ทั้งแก้วๆในอดีตที่ล่วงลับแล้วยังไม่ยอมมาเกิดช่วยทำนา หากอยู่ในที่ลำบากอันนี้ไม่ว่า แต่หากนั่งจั่วไพ่ตองอยู่แถวๆดาวดึงส์ เวลาที่จนมุมก็อย่าอุเบกขาอย่างเดียว ถึงไม่ซ้ำเติมก็อย่านิ่งดูดาย ก็นั่งบ่นๆอยู่กับแก้วเล็ก ว่าแก้วอื่นๆมัวทำอะไรของเขา ต้องบ่นหน่อยเพราะอีตอนเผชิญปัญหาสาระพัดมันเหนื่อยมากนี่ ไอ้แก้วเล็กจอมกระบี่ใกล้จะหมดแรงเลยต้องบ่นหน่อย

 

({) สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน แหม่เปิด มาทีไร เหมือนใจเรา มันตรงกันเลยนะครับ มันช่างบังเอิญจริงๆ หลายวันมานี้ รู้สึกว่า พี่กับผม เปิดเน็ตทีไร มาพร้อมกัน กด อนุโมทนา ก็ตรงกันอีก ผมสังเกตุ ดูหลายวาระ ๒-๓ วันมานี้ อากาศ แปรปรวน กุ่มทั้งวัน และวันนี้ และที่พิมนี้ ฝนมันตก พรำๆ อากาศเย็นๆ ทำให้ ไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก ทำให้ เกิด อาการเจ็บป่วยกันได้ง่ายๆ มันเจ็บป่วย อยู่ก็จะทำให้ เจ็บป่วยกันหนักกว่าเดิม ยังไงๆ พี่ๆน้องๆ ก็ พี่น้องทั่วไป ก็รักษาสุขภาพกันด้วยครับ มันเป็นแล้ว หรือรู้สึก ทุกข์พอควร


มันรู้สึก ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยเข้ามาอ่าน ในกระทู้พี่ นี่แหละครับ ผมก็ไม่รู้ จะให้พรยังไง ก็เอาใจช่วย ขอพระ บารมีขององค์สมเด็จ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรมที่ทุกพระองค์ ตรัสไว้ดีแล้ว พระสงฆ์และพระอริยสงฆ์ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติ ชอบ อดีดถึงปัจจุบัน พรหม เทวดา คุณบิดามารดา ของท่าน คุณครูอุปฌาอาจารย์เจ้า ทั้งหลาย พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย หลวงปู่ปาน หลวงพ่อ ทุกๆพระองค์ จงให้ ครอบครัวพี่ และคณะ ทำงาน ด้าน ส่วนตัว และส่วนรวม ให้สำเร็วลุล่วง ไปโดยฉับพรัน เหมือนพรของหลวงพ่อให้ไว้ ลูกหลานของฉัน จงรวยรวยรวยรวยรวย กันถ้วนทั่วหน้า ทั้งทางโลกและทางธรรมครับสวัสดี

 

ที่ตายร่วงเรือก็หลายคนไม่ได้นับครับ ที่ตายคาเรือน่ะก็อีกส่วน ตอนพยาบาลกันนี่ คือ โจรหมดแล้ว ตายเหี้ยน

ก็รู้สึกว่าฝันคราวนี้ จะโหดไปหน่อยสำหรับเรือของพวกพี่ ปกติผมฝันอะไรเป็นได้ฆ่าล้างผลาญกันอยู่เรื่อย

บางทีก็ฝันว่าไปสกัดพวกลักลอบขนอาวุธสงครามบ้าง ก็ตามเคยมีใบสั่งว่าฆ่าให้หมด ไม่มีจับเป็น ก็ตามนั้น

ฆ่าหมดแล้วก็ให้พวกคนดีๆ ทำตัวเป็นฮีโร่ผู้พิทักษ์ เป็นหน้าเสื่ออะไรก็ว่าไป งานใครงานมัน

มีทีมทำงานนี้อยู่ อาวุธครบทุกประเภท ทุกคนชำนาญมาก ผมโดนรับมอบเป็นหัวหน้าทีมทุกที แล้วก็ฆ่าคนเยอะกว่าเขาอยู่เรื่อย

ในฝันอาศัยมีวิชาดี มันก็ต้องมียิงไม่ลั่น ถูกหนังไม่เข้าบ้างเป็นธรรมดา

ก็ไม่เข้าใจกินอะไรเข้าไปฝันทีไรถึงเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

เดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่ครับ

 

เอากับเขาบ้างไหมล่ะครับ ซือเจ๊ ฮ่าๆๆๆๆ

 

ฝันแบบนี้มันตรงกับใจ ตรงกับนิสัยที่ไม่ชอบการรุกรานข่มเหงรังแกใคร ไม่ว่าจะเหนือกว่าขนาดใหน แต่หากถูกรุกรานใจมันมักจะอยากเผายกรัง เพื่อไม่ต้องการให้เป็นเยี่ยงเป็นอย่าง และเหลือเชื้อ ในการทำชั่วแต่กลับได้ดี ได้รับผลทางโลกที่ดูว่าดี อย่างกับที่พี่ฝัน หนอยคนเขาจะล่องเรือเล่นโก้ๆ เพื่อความเป็นสุขของคนในปกครอง คนในครอบครัว กลับจะยัดเยียดความทุกข์ให้ จะปล้นจะชิงเอาตามใจชอบ อันนี้มันก็ต้องรบกัน ไม่รบมันก็ผิดธรรมเนียมการเป็นหัวหน้าคน เมื่อรบมันก็ต้องซัดกันจนหมดลำเรือไม่ฝ่ายโจร ก็ฝ่ายคนที่อยู่บนลำเรือมาก่อน

สร้างเองทำเองไม่เสือกทำเมื่อเห็นคนอื่นมีเรือมีความสะดวกเมื่ออยู่บนเรือ อยากได้บ้างก็จะหาทางได้มาด้วยวิธีการของโจรอันนี้แม้จะเจริญพรหมวิหารแบบอัปมัญญาขนาดใหน มันก็ต้องกวาดล้างเอาโจรแยกไปอยู่ในที่ชอบๆของโจรก่อน ค่อยมานั่งอุเบกขาฟังเสียงครางหงิงๆอีตอนโจรมันโดนหวดร่วงลงไปแล้ว ครางหายาแดง ช่วงนี้ค่อยอุเบกขา นั่งฟังเฉย อย่างนี้เราจะอุเบกขาอย่างไรก็ได้ ไม่ใช่อุเบกขาอีตอนโจรมาข่มเหงรังแกแก้วๆ ช่วงนั้นเบรคไม่ได้มันไม่ใช่จังหวะเบรค มันต้องหวดเกลี้ยงยกลำเรือซะก่อนอย่างที่พี่ฝัน แล้วเราค่อยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ทีหลังก็ได้นี่

กับโจรประเภทนี้มันต้องหวดก้านคอก่อนให้ร่วงให้หลับก่อน ตื่นขึ้นมาค่อยสอนทีหลัง หากไปสอนก่อนอีตอนโตเท่าควายแล้วนี่ไม่ค่อยเอาไม่ค่อยจำ

แก้วแม่ใหญ่แกก็ฝันของแกเล่นเป็นระยะๆว่าสู้กับผีบ้าง สู้กับโจรบ้างอย่างกับกำลังภายในมีการฟาดฝ่ามือ มีแสงออกจากฝ่่ามือ อะไรของแกมั่วประสาฝัน แต่ทุกคราวแกก็บอกว่าเมื่อสู้กันจนเหนื่อย พอเหนื่อยก็คิดถึงพระ เมื่อนึกถึงพระ นึกถึงพระคาถาสนองกลับของพระเดชพระคุณหลวงพ่อแกฟาดฝ่ามือออกไปชนะทุกที ยิ่งแก้วเล็กนี่จอมบู๊ดุเดือดคนหนึ่งไม่กลัวคนไม่กลัวผีแกฝันบู๊ล้างผลาญสู้กับผีบ่อยๆ พอจนมุมก็นึกถึงพระ นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วก็งัดไม้ตายออกมาสู้ คือพระคาถาสนองกลับเป็นอันว่าชนะทุกที

มีหลายต่อหลายครั้งแก้วเล็กนี่ นอนรอที่ทำงานมันมีโซฟาเล็กๆอยู่หนึ่งตัวนอนเป็นประจำ ทั้งๆที่นอนอยู่ไม่ไกล ไฟฟ้าก็สว่างโร่ ได้ยินเสียงอึกอักๆ ก็เข้าไปยืนมองแกใกล้เอามือไปลูปที่หัวก็จะลืมตาขึ้นมา ถามว่าเป็นอะไรแกบอกว่ากำลังสู้กับผี กำลังฝันตลุมบอนกันอุตลุตเล่นเอาเหนื่อย

 

นั่นน่ะซีเราฝันกันจนเหนื่อย แล้วซือเจ๊จะไม่ลองฝันดูบ้างล่ะครับ

ก็อยากให้ทุกคนหลับฝันที่ไม่เหนื่อย ตื่นขึ้นมาก็ไม่ทุกข์มาก ฝากถึงทุกคนครับสามเวอร์ชั่นในฝัน
https://www.youtube.com/watch?v=a4Im8vr69w4

https://www.youtube.com/watch?v=YIH9s7oi8cE

https://www.youtube.com/watch?v=UlGaa6hrew0

 

แถมให้พี่บุญทรงอีกหนึ่งเวอร์ชั่น ในฝันแบบนี้ ดีกว่านะพี่ หากเป็นไปได้ไม่อยากจะรบกะใครทั้งหลับทั้งตื่น แต่พวกเรา ทำบุญมาดีมาก เหนื่อยเรื่องรบกะเขาทั้งหลับ แล้วก็ทั้งตื่น


https://www.youtube.com/watch?v=LEnM-j67pLA