เมื่อความรักเดินทาง(บันทึกการเดินทาง)จะทำตะกรุดหาเงินร่วมสร้างศาลา

เสี่ยมันยังคิดไม่ได้........เคยนั่งคุยกับพ่อ พ่อบอกพระทั้งหมดที่มีก็เหมือนยกให้ทั้งหมดเพราะพี่น้องคนอื่นไม่สนใจ.......มีเสี่ยหนึ่งบ้านหนองหอยมาทางพระเครื่องคนเดียว..........

ทั้งพ่อและแม่เสี่ยหนึ่ง เป็นคนใจดีมาก............ชอบทางพระมานาน คนใจบุญ

จริงๆ.เลยมีอภิชาติบุตรอย่างเสี่ยหนึ่งมาเกิดด้วย......แต่ตอนนี้อภิชาติบุตรยังมาไม่ครบตัว มาครึ่งๆกลางๆผลุบๆโผล่ๆ......เอาแน่เอานอนไม่ได้แต่มันก็จริงใจดีไม่แสแสร้งมาก.......โกหกเฉพาะเมีย............นอกนั้นพอให้อภัยได้........

บุรุษผู้วิเศษวิโสนั้นหามาเกิดได้ง่ายแต่ประพฤติปฎิบัติได้ดั่งวาจานั้นยาก.........

ในเวปพลังจิตก็เห็นแต่ละคนมาแนวแถบจะบริสุทธิ์ผุดผ่องดุจแก้วประกายพฤกษ์กันเชียวอันนั้นก็บาปอันนี้ก็บาป พ่อคุณแม่คุณแถบจะหายใจเข้าออกไม่เคยนึกชั่วกันเลย ..............แสแสร้งแกล้งแหกตาซะมากกว่ามั้ง.......

คนทำผิดแล้วบอกว่าตัวเองทำก็ยังดีกว่าบุคคลประเภททำผิดแล้วบอกว่าไม่ได้ทำ.............คนแบบนี้มีตัวอย่างง่ายๆเช่นผม......ทำผิดแล้วผมไม่ยอมรับหลอก.........เรื่องอะไรจะบอกมันเป็นความลับสวรรค์.....

ต้องถึงเวลาจะบอก............เป็นไหงอ้างให้ลึกลับเลย........

วันนี้พาแม่เข้าเมืองกรุงแถบชานเมืองไปหาซื้อข้าวซื้อของเอามาเป็นบริวารกฐิน
กระทะใบบัว เขียง มีด ทัพพี ตะหลิว กระบวย ถาด สารพัด.....ปีนี้แม่ทำเต็มสูบอีกแล้ว.........อาศัยเกาะแม่เอาบุญแบบนี้ด้วย........

วันนี้รถขากลับเข้ากรุงเทพติดและหนาแน่นมาก คนไทยพุทธเรางานบุญงานกฐินนี้ไม่เคยขาด ........เห็นแล้วรู้สึกดีจริงๆ ยังมีให้เห็นหนุ่มสาวโรงงานเหมารถทัวร์ออกต่างจังหวัดไปทอดกฐิน......

 

เห็นพี่เด่นชัยพูดถึงสะพานมอญวัดหลวงพ่ออุตมะ ..........ผมเคยใช้ชีวิตอยู่เมืองกาญ
3-4ปี ช่วงหนึ่งของชีวิต ผมไม่เคยไปวัดท่านหรอกครับ อยากไปเหมือนกัน เดี่ยวรอคนซาๆจะพาพ่อแม่ไปซะหน่อย .........ความทรงจำผมกับเมืองกาญมันขาดหายไปนานแล้ว
จะไปรื้อฟืนหน่อย..........
สาวเมืองกาญสวยไหมพี่............เล่าให้ฟังหน่อย

 

ผมเคยไปทำงานที่ทองผาภูมิ ไม่ได้อยากไป แต่นายอยากเอาไปอยู่ด้วย สมัยก่อนเป็นธุรการ นั่งหน้าห้องนาย รู้เรื่องทุกอย่างทั้งลับ ลวง พราง เพื่อนร่วมงานบอกว่านายเขาไว้ใจ แต่เราคิดว่านายเขากลัวความลับรั่วต่างหาก 555++ วันหยุดผมก็ขับรถไปเที่ยวสังขละฯ ประจำเพื่อหาความสุขให้ชีวิต ส่วนสาวเมืองกาญฯ สวยไม่สวยไม่รู้ แต่ที่ละแวก ทรีพาโกด้า หรือ เจดีย์3องค์ ผมได้สาวมอญเป็นเมียหลายคน 555++

ที่มีความศรัทธา ลพ.อุตตมะ เพราะเคยขี่มอเตอร์ไซด์ชนกับรถกระบะ แต่ผมไม่เป็นอะไรมาก เจ็บพอประมาณ แต่ไม่ถึงกับตาย
ตอนนั้นแขวนพระ 3 องค์ มีพระรอด ลพ.อุตตมะ , ลูกสะกด ลพ.พุฒวัดกลางบางพระ และเหรียญ ลพ.ทองวัดลาดกระบัง (วัดบ้านเกิดของผม) ไม่รู้ ลพ.องค์ไหนช่วยผมไว้ แต่ที่แน่ ๆ ผมรอดตาย จะบอกเหมือนภาษาพูดคือ รอดตายอย่างไม่น่าเชื่อ รถมอ'ไซด์พังแบบไม่ต้องซ่อม ผู้หญิงที่ผมพาซ้อนท้าย (ตอนนั้นกำลังคบกันใหม่ๆ) ขาหัก 2 ท่อนตรงหน้าแข้งกับต้นขาอ่อน ส่วนผมกระเด็นไปไกล เจ็บพอสมควรตามแรงกระแทก(กับอะไรก็ไม่รู้) เพราะถ้าบอกว่าไม่เจ็บเลยก็คงจะเป็นไปไม่ได้ อย่างนั้นมันจะกลายเป็นเรื่องโกหกเหลือเชื่อ ทุกวันนี้ยังไม่รู้ว่า ลพ.องค์ไหนช่วยผมไว้ครับ

ลพ.อุตตมะ ผมศรัทธาท่านเพราะผมคิดว่าท่านช่วยผมไว้ พระรอดองค์ที่เห็นเป็นพระที่อยู่ในคอผมตอนถูกรถชน ผมถึงบอกสนุก ๆ ตามชาวบ้านว่า "ถ้าแขวนพระรอด ส่วนมากคนไม่รอด" 555++
พระรอด ลพ.อุตตมะองค์นี้ ประสบการณ์เพียบ... ผมไม่อยากเป็นทหาร แม่ผมบอกว่าถ้าไปเกณฑ์ทหารแล้วไม่อยากเป็น ก็อมพระรอดไว้ในปาก ตอนนั้นก็เชื่อแม่ อมหลวงพ่อไปด้วย ไม่คุยกับใครเลยเดี๋ยวพระหล่น พอไปตรวจร่างกาย นายทหารให้อ้าปาก เจอพระรอด บอกว่า "มึงเล่นของเหรอ อย่างนี้กูชอบ ดี 1 ประเภท 1" ทั้ง ๆ ที่สายตาผมสั้น -800
ผมคิดในใจ (คิดในใจน๊ะครับ) "แมร่ง... กรูไม่อยากเป็น มายัดให้กรูเป็นทำไม" หมั่นใส้ เดินไปสมัครให้รู้เรื่องกันไปเลย ไม่ต้องรอลุ้นจับใบดำใบแดงแล้ว เป็น ๆ มันซะ หมดเรื่อง !?!?
ฮา...สมใจอยาก ได้ทหารเรือ ผลัด 1 พระรอดท่านไม่ได้ช่วยอะไรเลย แถมสนับสนุนอีกต่างหาก โดนไป 6 เดือนเพราะเอาวุฒิ ปวส.สมัคร สบายไป...
กลับมาบ้านแม่ถามโดนทหารไหม บอกแม่ว่า โดนเต็ม ๆ เพราะหนูสมัครไปเลยผลัด 1 แม่หัวเราะ ฮากันทั้งบ้าน พ่อผมบอกว่า คิดดีแล้วลูก เราเป็นลูกผู้ชายอย่าไปกลัว

ลพ.ทองวัดลาดกระบัง (วัด3) วัดบ้านเกิดคงไม่ต้องพูดถึง ที่บ้านมีงานต่าง ๆ ก็ต้องอาศัยวัดนี้เป็นหลักอยู่แล้ว ลพ.ทองท่านเป็นพระยุคเก่า ศิษย์สาย ลพ.ทองวัดราชโยธา ความศักดิ์สิทธิ์ท่านก็พอตัวน่ะครับ ชาวบ้านเคารพท่านมาก ท่านมรณภาพไปนานมากแล้วถ้าจำไม่ผิดน่าจะมรณภาพประมาณ ปี2518

ลพ.พุฒวัดกลางบางพระ เคยไปอาศัยอยู่กับท่านตอนปิดเทอม เคยกินข้าวก้นบาตรแบบเด็กวัด เคยทำความสะอาดกุฏิ ล้างบาตร ห้องน้ำฯลฯ สารพัดงาน เนื่องมาจากเพื่อนสนิทของผมเขาเป็นเด็กวัดที่ ลพ.ท่านอุปการะส่งเสียให้มาเรียนใน กทม. พอปิดเทอมเพื่อนก็ชวนผมไปอยู่วัดกลางฯ เลยได้ดูแลท่าน อยู่รับใช้ท่านมาประมาณ 3 ปี ปิดเทอมจะไปอยู่ด้วย ถ้าไม่ปิดเทอมก็จะไปเที่ยวอาศัยกินนอนช่วงเสาร์-อาทิตย์ ไม่ได้ไปเบียดเบียนแย่งข้าวพระกินน่ะครับ กินข้าววัดแต่ก็ทำงานในวัดใช้หนี้สงฆ์ตลอด ลพ.พุฒท่านเป็นพระที่ดุ (ในสายตาผม) เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่าโดนท่านตีด้วยไม้เรียวเป็นประจำ แต่ก็สมควรแล้วเพราะนิสัยมันก็ห่าม ๆ เหมือนกัน ถ้าท่านไม่รักเพื่อนผม ท่านคงไม่ตีสั่งสอน ผมมองอย่างนั้น... ผมได้วัตถุมงคลจากท่านเพียง 2 ชิ้นคือตะกรุดโทนแผ่นสังกะสี กับ ลูกสะกดคล้องคอวัว ท่านเมตตามอบให้ตอนไหนอารมณ์ไหนผมจำไม่ได้มันนานมากแล้ว แต่ที่ท่านมีชื่อเสียงน่าจะเป็นวัวธนู หรือเครื่องรางประเภทนี้ สมัยนั้นผมไม่ค่อยชอบเรื่องพระเครื่อง ใครว่าไงก็ว่าตามกันไป ไม่เคยขอไม่เคยถาม เสียดายเวลามันผ่านให้เหลือแต่ความทรงจำ

 

เมื่อวาน พาพ่อแม่ และครอบครัว ไปทอด กฐินวัด ลพ.เพี้ยน มาครับ ครั้งนี้คนมากเป็นประวัติการณ์ รถจอดเต็มโรงเรียน ต้องกักรถไว้ที่โรงสี และให้คนเดินตามถนนเข้ามาในวัด ล้นศาลาไปหมด สงสาร ลพ.ท่านตีหัว แทบทุกคนใส่กันแบบไม่ยั้ง เพ๊ๆ น้ำกระจาย ได้ยอดกฐิน 32 ล้าน เดินไปดูเจดีย์พระพุทธกตัญญู จะเสร็จแล้ว วันที่ 28 ธันวา จะอันเชิญยอดเกศไปสวมที่เศียรพระ ช่วงนี้เปิดให้ปิดทองยอดเกศ หลัง 28 ธัน คงจะไม่ได้ปิดแล้ว รีบๆกันนะครับ ...วันนี้พ่อมารับเหรียญไตรมาศ เนื้อทองคำ ที่จองไว้ งามแต๊ๆ เดี๋ยวรอท่านเอาไปเลี่ยมทองก่อน จะขอใส่ไปอวด จารโบ้ อิอิ

 

ผมมีประคำ ลพ.อุตมะ เส้นนึงครับ ห้อยหน้ารถไว้ พ่อบอกว่าไปกราบท่านๆโยนให้มา แคล้วคลาดปลอดภัยดีครับ เมาเหล้าครั้งใดเหมือนมีใครมากล่อมให้หลับเวลาขับรถ แล้วผมก้จะตื่นมาหน้า เซเว่นบ้าง ปั๊มบ้าง จำอะไรไม่ได้จริงๆ ประคำเส้นนี้รักมากครับ มีอยู่ทีไปกินเหล้ากับเพื่อนรุ่นพี่แกถามซื้อรถ รถนิสสันคันเก่าของผมพอให้มา ผมบอกไปแสนนึง มันบอกถ้าจริงเอาตอนนี้เลย ผมบอกจริงมันออกไปสิบนาที กดตังค์มาให้แสนนึง ..ผมเสียดายพระ พ่อห้อยไว้ร่วมสิบปี เพื่อนมันบอกขายแล้วห้ามเอาของใดๆออกรถ ไอ้เรากลัวเพื่อนเอาเงินคืน ก็ไม่ไปเอาของออก รอมันเมา แอบไปเปิดประตู ปลดพระที่อยู่หน้ารถ ได้ประคำ หลวงพ่ออุตมะ ท่านกลับมา...ทุกวันนี้ก็ห้อยไว้รถคันใหม่ อุ่นใจครับ

 

ปี41 ผมแขวนประคำหลวงพ่ออุตมะแบบคู่กายยืนเดินนั่งนอน สวดอิติปิโส108จบทุกคืนแบบนับประคำยันปี42 เป็นไหงน่าศรัทธราไหม...............ประคำไม้เนื้อหอมหรือไม้อะไรไม่รู้ดมดูมันก็หอมๆเนื้อไม้ .........ผมชอบของผม มันดูขลังดี..........
ต่อมา.........วัยมันส์.......อยู่ในช่วงรุ่นๆชายหนุ่มเพื่อนฝูงเป็นสิบๆ งานเลี้ยงสั่งลาชวนกันไปเที่ยวสถานเริง.... ผมก็ตะขิดตะขวง ถอดประคำออกจากคอ ฝากเพื่อนที่เป็นกระเทย ไอ้นี้กินแต่เหล้า
..........ไม่เป็น..........
ออกมารุ่งอรุณ..........ไปตามเอาประคำแต่มันไม่อยู่กลับบ้านไปแล้ว .บอกฝากไว้กับเพื่อนอีกคนที่เสนา มันก็กลับบ้านไปแล้ว.......

ผมไม่รุ้จะทำยังไหงนอนก็ยังไม่ได้นอนไม่ได้ตามหาต่อ.........จน2-3ปีเลยผ่านไปงานบวชเพื่อนอีกคนที่เสนา ก็ไปตามเอาประคำกับเพื่อนอีกคนที่มันเก็บไว้ ......มันยังจำได้เอาประคำมาคืน..............เมื่อคืนนี้ไปค้นมา จะนิมนต์ไปไว้หน้ารถ......

 

สร้อยประคำท่านก็สร้างเยอะน่ะครับ มีหลายมวลสาร กระดาษ ไม้จันทร์หอม จันทร์แดง แก่นมะขาม ไม้สัก ไม้แดงฯลฯ ถูกบ้างแพงบ้างก็ว่าตามความชอบส่วนบุคคล แต่ที่แน่ ๆ ราคาไม่สำคัญเท่ากับการได้มาจากความศรัทธา

ผมชอบ ลพ.อุตตมะ ผมไม่ได้ชอบท่านเพราะวัตถุมงคลหรอกครับ เพราะพระเครื่องท่านมีราคาถูก ราคาหลักสิบไม่เกินร้อย จะมีแค่บางรุ่นบางอย่างที่แพงเวอร์ แต่ที่เคารพท่านเพราะท่านเป็นพระของประชาชน ทำอะไรเพื่อชาวบ้านมากมาย ที่เห็นเด่นชัดคือท่านสร้างสะพานให้ชาวบ้านได้ใช้งาน ลัดตรงเข้าตลาดสังขละฯ ไม่ต้องอ้อมระยะทาง5-6 กม. ท่านสร้างโรงเรียนให้ลูกหลานมอญได้เรียนทั้งภาษาไทยและภาษามอญ อีกหลาย ๆ อย่าง

ดูพระง่าย ๆ ชาวบ้านข้างวัดศรัทธาเจ้าอาวาสขนาดไหน ก็บ่งบอกถึงความเมตตาของเจ้าอาวาสวัดนั้นได้ บางที่วัดใหญ่โตแต่ชาวบ้านข้างวัดเกลียดเจ้าอาวาสเป็นขี้เลย ผมเคยเจอมาน่ะ แต่พอคนไกลไปหาไปทำบุญก็ไปออกข่าวด่าว่าชาวบ้านเป็นพวกใกล้เกลือกินด่างอะไรประมาณนั้น... บังเอิญผมไม่ใช่คนแถวนั้นเลยไม่อยากสนใจ

ตอนเรียนประถมผมก็เป็นเด็กวัด เที่ยงเวลากินข้าวผมก็วิ่งไปศาลาใหญ่แล้ว ไปดูว่ามีอะไรเหลือจากพระฉันเพลบ้าง ผมชอบกลอนที่ติดตรงทางขึ้นศาลาวัด กลอนบทนี้ลูกกะตามันเห็นทุกวัน มันเลยจำเข้าสมอง ว่า...
"วัดจะดีมีหลักฐานเพราะบ้านช่วย
บ้านจะสวยเพราะมีวัดดัดนิสัย
บ้านกับวัดผลัดกันช่วยก็อวยชัย
ถ้าขัดกันก็บรรลัยทั้งสองทาง"

ผมมันเด็กเส้น พ่อแม่ผมสนิทกับเจ้าอาวาส ขนมของกินตอนเที่ยงจึงมีมาก หลวงพ่อฯท่านเก็บไว้ให้ทุกวัน ส่วนพวกเด็กวัดคนอื่น(มันก็เพื่อน ๆ กันนี่แหละครับ) ต้องอาศัยขนมจากหลวงพี่หลวงพ่อรูปอื่น ผมมันศิษย์สายตรง... 555++ ได้มาก็เอามาแบ่งพวกเพื่อนทุกวันชีวิตวัยเด็กก็สนุกไปอีกแบบ ยังเคยทันในยุคของเด็กวัดที่ใครกินข้าวอิ่มคนสุดท้ายต้องล้างจานกวาดพื้น แต่ผมน่ะ ขอโม้หน่อย... ไม่เคยทำครับ ไม่ใช่ว่ากินเร็วหรืออะไรน่ะครับ กินเสร็จหลังเพื่อนประจำ แต่ก็ไม่เคยล้าง เพราะผมจ้างเพื่อนทำแทนตลอด 555++ เห็นไหมว่าผมเป็นผู้มีอิทธิพลมาตั้งเเต่เด็ก จ้างเพื่อนด้วยขนมโก๋แก่บ้าง โปเต้บ้าง ถั่วอาบังบ้าง ไอติมตัดบ้าง สารพัดขนม มีลูกน้องเป็นเพื่อนสนิท 3-4 คน

โม้มามาก ขอพักก่อน... ยังค้างเรื่องครูบาฯ ไว้ตั้งมากมาย เมื่อวานเข้าไปอ่านกระทู้ครูบาดวงดีวัดบ้านฟ่อน เคยไปช่วยท่านบดยาสมุนไพรและทำหลาย ๆ อย่างพระแบบนี้ทำบุญได้สบายใจแน่นอน เคยกินยาสมุนไพรท่าน ไม่ได้เป็นโรคอะไรน่ะครับ แต่อยากกินเฉย ๆ พอตกดึกทำพิษซะ เข้าห้องน้ำถ่ายจนไม่มีอะไรจะออกมาเลย ล้างท้องตัวเองสะอาดหมดจด นี่แหละหนา... สุขภาพมันต้องดีจากข้างใน + ของเขาดีจริง ๆ

ใกล้ ๆ กันกับวัดบ้านฟ่อน มีพระดีอีกรูป แต่ท่านมรณภาพไปแล้ว ครูบาก๋องวัดกู่แดง ขอฝากชื่อนี้ไว้ในโลกอินเตอร์เน็ตซักชื่อ เผื่อใครมาค้นหาจะได้เจอชื่อท่าน ของจริงครับ ครูบาก๋อง อยากเล่าให้ฟังว่าเจออะไรกับท่าน แต่ขอถามศิษย์พี่ก่อนว่าสมควรหรือเปล่า แต่จะขอโม้นิด ๆ ว่า ผมและศิษย์พี่ช่วยกันโกนผมท่านแล้วขอท่านไว้บูชา ตาก็เห็นว่าเป็นเส้นผมสีหงอก ๆ ขาว ๆ ดำ ๆ เหมือนของคนแก่ทั่วไป เก็บไว้นานเท่าไหร่ไม่ได้จำ ไม่เคยสวดมนต์บูชา ไปดูอีกที... เส้นผมของท่านทุกเส้น ขอย้ำน่ะครับว่า... ทุกเส้น กลายเป็นผลึกแก้วใสดั่งกระจกไปซะแล้ว ผมมอบเส้นผมครูบาก๋องให้ศิษย์พี่ผมไปบูชาที่วัดที่ท่านจำพรรษาอยู่

ศิษย์พี่ผมจะมาเที่ยวกรุงเทพวันที่ 1 พย. นี้ ผมหาที่เที่ยวให้ท่านอยู่ จะพาไปไหว้พระแถวนี้ คงต้องพึ่งพี่จัมโบ้เหมือนเคย บอกตำแหน่งครูบาอาจารย์หน่อย สระบุรี-ลพบุรี เดี๋ยวล๊อกคอท่านให้ท่านเอาพระเครื่องครูบาทางภาคเหนือ ลป.ครูบาคำ ครูบาอินตา ครูบาฟ้าหลั่ง ครูบาดวงจันทร์ ฯลฯ มาด้วย

 

ผมแนะนำได้.........เหมือนเดิมครับ

ถ้าชอบมุดถ้ำเข้าถ้ำเงียบสงบ ป่าเขา ชาวบ้านไปถ้ำดาวเขาแก้ว เหมือนที่บอก ถ้ำดาวนั้นสงบเงียบยิ่งนัก หลวงพ่อคูณท่านยังเคยวิเวกมาจำพรรษาที่ถ้ำแห่งนี้ ทุกวันนี้ที่ถ้ำยังมีเขียนถ้ำหลวงพ่อคูณ

เจริญมาหน่อยกลางทุ่งนาฟ้ากว้างไปวัดเกริ่นกฐิน ชาวบ้านใกล้วัดนับถือไกลวัดก็นับถือ

ตรงไปตรงมา ไม่มีอวดโชว์อภินิหาร น่าเคารพกราบไหว้มากถึงมากที่สุด ไม่มีเอาใจโยมไม่มี

จ๊ะมีจ๋า ไม่หลอกศรัทธรา .......มีก็แต่วัตถุมงคลหาเงินไปสร้างเสนาสนะและอุปถัมค์ค้ำชูวัด

โรงเรียน โรงพยาบาล พวกสายพุทธสุดโต้งเขาไม่ค่อยชอบแนวนี้

อภินิหารด้านพระเครื่องผมก็ชอบมากชอบที่สุด แต่บางครั้งผมก็เกลียดที่สุดถ้ามันอภินิหารแหกตา

ผมชอบดูมวยวันก่อนดูข่าวเห็นพระต่อยกัน.......ที่บุรีรัมย์......ผมไม่อยากดูมวยเลย

เรื่องราวสิ่งศํกดิ์สิทธิ์บางอย่างมันต้องเห็นเองเล่าให้ใครฟังบางครั้งมันไม่อยากจะเชื่อกัน
แม้ผมเองก็เฉยเมยบางครั้ง เพราะเราเคยเจอมาบ้าง แต่ก็แล้วแต่ของแบบนี้ไม่เจอไม่เชื่อ

เสี่ยหนึ่งเล่าเรื่องอภินิหารหลายครั้งผมเฉยๆ.........เพราะปาฎิหารย์มันต้องเกิดขึ้นกับผมเองผมถึงจะเชื่อได้สนิทใจ เกิดกับคนอื่นมันปาฎิหารย์คนอื่น คนอื่นกินข้าวเขาอิ่ม ผมไม่อิ่มด้วย .........

แขวนนั้นแล้วรวยแขวนนี้รวยแขวนโน้นถูกหวยก็ว่ากันไป ผมไม่ถูกด้วย ผมถูกแดก ....
เขาจะเชื่อคนถูกแดกหรือถูกรางวัล.......เขาก็เชื่อกันแต่คนถูกรางวัล คนถูกแดกเขาไม่พูดกัน ถ้าไปพูดเขาก็ว่าหลบหลู่อีก........ก็จะโง่เหมือนวัวควายไปหละที่นี้......

บางคนบอกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่ หลายๆครั้งที่คนเชื่อไม่หลบหลู่ก็โง่งมงายเหมือนวัวเหมือนควายที่เขาเอาไปเปรียบแต่ผมว่ายิ่งกว่า .......


ประคำหลวงพ่ออุตมะเดี๋ยวไปหาของพ่อมาให้ดู พ่อผมได้มาน่าจะร่วม40ปีแล้วแต่พ่อจำไม่ได้เส้นไหน ผมก็ไม่รู้เส้นไหนบางพวงขาดหลุดหมดแล้วเชือกร้อยกลางมันกล่อน

 

พี่จัมโบ้ ความคิดคล้ายกัน เรื่องเหนือธรรมชาติมันต้องเกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงจะกลายเป็นความศรัทธา ผมรอดตายแบบหวุดหวิดมา 4 ครั้ง
ครั้งแรกโหนประตูรถบัส ตอนนั้นอยากเป็นเด็กรถ ติดรถบัสที่บ้านไปงานทอดผ้าป่า ตจว. แบบฉิ่งฉาบทัวร์ ในตอนที่รถวิ่งผมโหนประตูหน้าคอยโบกเวลารถจะเข้าซ้าย แต่เหมือนจะหลับใน ร่วงไปตอนไหนไม่รู้ มารู้อีกทีนอนอยู่ข้างถนน เจ็บนิดหน่อยไม่มีอะไรหัก ตอนนั้นใส่พระเหรียญ ลพ.เคนวัดเขาอีโต้ ใส่มาตั้งแต่เด็กเพราะพ่อผมเป็นลูกศิษย์ของท่าน สักยันต์กับท่านที่หน้าอกและต้นขา งานนั้นรอดตายไปได้แบบงงๆ คนทั้งรถอึ้ง ทึ่ง เสียว กันหมด ลพ.เคนท่านเลยดังในกลุ่มของคณะผ้าป่านั้น ปัจจุบันเหรียญนั้นยังอยู่ แต่สภาพสึกไปมากเพราะเด็กๆไม่รู้จักการเลี่ยมพระ
ครั้งที่ 2 ขับมอ'ไซด์ชนรถขนปลา เจ็บพอสมควรเพราะแรงกระแทกกับอะไรก็ไม่รู้ แบบว่าช่วงชุลมุน ใส่พระ 3 องค์ เรื่องเดียวกับ ลพ.อุตตมะ
ครั้งที่ 3 โดนวัยรุ่นที่ม่วงค่อม ลพบุรี ยิงอีโบ๊ะใส่ในระยะไม่เกิน10เมตร กระจกหลังรถเป็นรูพรุน ตัวผมโดนลูกตะกั่วไป 2 เม็ดเข้าที่ข้างเอวกับข้างหัวเข่า ไม่เหนียวไม่มหาอุตม์ แต่ลูกตะกั่วเข้าผิวหนังไปนิดเดียว ไม่มีฝังในหรือพูดง่าย ๆ เข้าไม่ลึก ทุกวันนี้ยังฝากรอยแผลเก่าไว้ให้ดูต่างหน้า เหตุการณ์นั้นใส่พระเหรียญ ลป.สุด และคาดเบี้ยแก้ ลป.เจือ ไว้ที่เอว
ครั้งที่ 4 ไปเดินป่าที่โคราช ทางขึ้นเขาใหญ่ กระโดดลงมาจากหน้าผา เจองูจงอางตัวใหญ่กว่าแขนนอนขดอยู่ ต่างคนต่างตกใจ งูกระโจนหนีผม ผมก็วิ่งหนีงู โอ้แม่จ้าว งูจงอางตัวโคตรใหญ่ ถ้าหนีไม่ทันหรือมันไม่ตกใจ ผมกลายเป็นผีเฝ้าป่าไปแล้ว... งานนั้นใส่พระเหรียญ ลป.สุด เหรียญเดียว

ผมเชื่อมั่นใจครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพ ตอนไปช่วยทำเบี้ยแก้กับ ลป.เจือ ทำกันจนดึกดื่น ไม่ใช่ไปช่วยแล้วเอาค่าแรงน่ะครับ แต่ว่าผมชอบอะไรที่มันแปลก ๆ แล้วไอ้เจ้าเพื่อนตัวดี(ลูกศิษย์ ลพ.พุฒ)มันก็คุ้นเคยกับ ลป.เจือ เป็นที่มาที่ไปว่าผมไปช่วยทำเบี้ยได้ยังไง ลป.เจือท่านเคยเมตตาเอาเมจิกเขียนยันต์บนหัวให้ผมโดยที่ผมไม่ได้ขอให้ท่านทำ ท่านอยากให้พุทธคุณคุ้มครองผม...

เดี๋ยวบิ้วอารมณ์ก่อน แล้วจะเล่าเรื่อง ลป.เจือ .... ท่านเป็นพระที่เมตตาจริง ๆ

 

​

​

ช่วงนี้มีพี่เด่นชัยมาเล่า ทำให้ผมฟื้นเรื่องอดีตมาเล่าบ้างแม้ไม่เกี่ยวกับพระ......
เห็นพี่เด่นเล่าเรื่องเด็กวัด กินข้าววัด .........วัยเด็กอย่างผมก็ไม่ต่างกันมาก กินข้าววัด
ตอนเที่ยง เป็นลูกศิษย์พระ หลวงปู่หลวงตาหลวงน้าไม่หวง อาหารการกินดีพอได้กินอิ่ม
ประหยัดเงินยังไหงก็ดีกว่าเอาข้าวที่เหลือไปให้หมา แมวกิน และหนอนมด นก กิน ยังไหงก็เหลือถึงอยู่........

จนวันหนึง ไม่รู้นโยบายของรัฐมนโทหรือปลัดกระทรวง มีโครงการอาหารกลางวัน แบบต้องซื้อของโรงเรียนแดก..........แต่ว่าอาหารที่โรงเรียนทำหมายังไม่แดก บังคับห้ามไม่ให้เด็กนักเรียนไปกินข้าววัด ให้กินอาหารฝีมือใครก็ไม่รู้ .........แล้วก็ปล่อยข่าวพูดกันเองเออกันเองว่าอร่อย......หลังจากนั้นทำให้ผมไม่ได้กินข้าววัดอีกเลย

สงสัยนโยบายนี้คงจะกลัวผมบาป กลัวผมตกนรก ........กินข้าววัด

ระบบแบบนี้ของไทยมันงี่เง่าเต่าตุ่นมานานแล้วจริงๆ............

อีกนโยบายตอนนั้นหลังจากอาหารกลางวันให้หมาแดกแต่บังคับคนแดก คือ การให้ช่วยขายของในโรงเรียน สหกรณ์ ออมทรัพย์ ก็ไม่รู้ว่าทรัพย์ใคร เงินจะกินก็ติดๆขัดๆแล้ว กรูจะเอาที่ไหนมาออม ....เงินไม่เหลือจะเอาที่ไหนมาออม.......

ผมถูกบังคับให้ไปช่วยขายของ ซึ่งเป็นของใครไม่รู้ ขายไอ้ติมหลอด ........ซึ่งผมคิดได้แม้สมองจะไม่มากคือ มันเป็นไอ้ติมหลอดของครูทำมาขาย..........

ช่วงเที่ยงจะได้ไปวิ่งเล่นก็ไม่ได้ หลังจากต้องแย่งอาหารหมาแดกที่ทำมาขายให้คนแดกแบบบังคับ ก็ต้องไปช่วยขายไอ้ติมหลอดผลิตจากน้ำผสมน้ำแดงน้ำเขียว บรรดาน้ำหวาน
ไร้คุณค่าทางอาหารมาหลอกขายเด็ก......

จำได้ว่าผมนั่งขายไปด้วยความหงุดหงิดตลอด ต้องมารับผิดชอบเรื่องเงิน วิ่งเล่นก็ไม่ได้
จะได้ก็แค่ไอ้ติมหลอดคุณภาพต่ำๆ แท่งละ50ส.ต.หรือ 1 บาท ให้กินฟรีแบบแถมบุญคุณ

หารู้ไหมว่า ผมหยิบเงินใส่กระเป๋าเลยถือเป็นค่าแรง จะว่าบาปไม่บาปไม่รุ้แต่เรื่องอะไรมาบังคับผมให้นั่งขายของ แล้วมาพูดเรื่องคะแนน คะแนนบ้าอะไร ใช้แรงงานเด็กชัดๆ

ช่วงนั้นนักมนุษย์สิทธิทรชนยังไม่มีมั้ง หรือมีแต่คงงานเยอะ ไม่มาทำเรื่องผมมั้ง.....555

..................อันนี้เล่าให้ฟังว่าอดีตเด็กกินข้าววัดเป็นยังไหง..........
และอดีตเหตุการณ์แบบนี้มันมีในโรงเรียน............เด็กคนอื่นอาจจะลืมๆและใส่ซื่อบริสุทธิ์ แต่่บังเอิญว่าเด็กแบบผมมันเป็นเด็กไม่ชอบอยู่ในกรอบ.คิดไม่เหมือนใคร รักสบาย สนุก ขี้เกียจ

ลูกจัน ใครเคยกินมั้ง เด็กๆที่วัดผมจะไปหาเก็บลูกจัน มาดม มาไว้ใต้โต๊ะนักเรียน โต๊ะไม้
และพอเวลามันสุกมากๆกินก็ได้.แต่ถ้าลืมไว้ใต้โต๊ะวันศุกร์ เสาร์อาทิตย์มาถึงจันทร์ เน่า
........555.............

 

ลูกจัน ที่วัดบ้านผมไม่มี

มีแต่มะขามป้อม กับ ลูกหว้า

มะขามป้อมก็เปรี้ยวสุดติ่ง ลูกหว้าก็ดำติดลิ้นติดปาก คิดแล้วขำ....

 

เมื่อวานพิมพ์เรื่องไว้ยาว ๆ จะส่งข้อความแล้ว ไฟดับ เฉยเลย สงสัย ลป. ไม่อยากให้เล่า 555++ เรื่องโม้เรื่อยเปื่อยน่ะครับ ไม่มีอะไรมากหรอก

เดินผ่านโปสเตอร์พระเครื่อง เจอบ่อย ๆ "โต เงิน ทอง มั่น คง" หรือไม่ก็ "ขอบ เงิน สด" ผมก็ตั้งใจไว้ 5 ชื่อ 5 องค์ แต่ตอนนี้ยังหาสร้อย 5 ห่วงแบบสวย ๆ ไม่ได้ เลยยังไม่ได้ใส่ อีกทั้งยังตามหาพระในฝันไม่ครบ เลยยังไม่รีบใส่

ใส่พระ 5 องค์นี่หนักคอน่าดูน่ะครับ ผมเห็นตามรูปต่าง ๆ เขาแขวนพระมากเกินขนาด หนักคอมากเผลอ ๆ กระดูกคอเสื่อม อย่างลุงคนนี้เป็นต้น (แบบขำ ๆ ครับ)

 

แหวกม่านฝังกรุ

พี่อาณัติ...มีคนตามเก็บหนะ.............

 

รุ่นเก่าออกมาเล่า คล้ายกัน หลายคน

แต่...พระไม่มีให้หา..................

 

ผมมีโอกาสได้ไว้บูชาก็ดีใจมากแล้ว มันเหมือนฝันเพราะรู้จักหลวงพ่อมาที่กล่าวขานและปราถนาคือพระสมเด็จแหวกม่านนี้แหละ
ปรกโพธิ์เก้าเหรียญรุ่นแรกผมยังไม่ปราถนาเท่ากับพระสมเด็จแหวกม่าน
ผมได้มาบูชาก็หัวใจพองโตแม้จะเป็นแบบที่เขาไม่เอากันแต่ผมเอา ผมชอบผมมั่นใจ ผมพอใจในแบบนี้ แบบที่ผมมี ใครไม่เชื่อไม่เป็นไรผมเชื่อ ผมก็ไม่อยากให้ใครมาเชื่อตามเพราะเมื่อมีโอกาสผมจะหามาครอบครองบูชา แต่อย่างว่า หายากและไม่ได้มาง่ายๆแบบฟรุคๆราคาบูชาถูกๆ

มือใหญ่ๆไม่อยากจะบอก แอบเก็บกันเงียบๆเยอะ หลายคน คนที่บอกไม่เล่นเขาก็ไม่เล่นแต่คนที่เขาเล่นหาเขาไม่บอก........ว่าเขาไม่เล่น
................

ตอนนี้ผมรอวันเอาไปเลี่ยมทองบูชาท่าน เมื่อปัจจัยพร้อม

เรื่องราวมันไม่ซับซ้อนถ้ามันจะซํบซ้อนก็เพราะว่าผลประโยชน์ส่วนตน
เดาเข้าข้างตัวเองว่าหลวงพ่ออาจจะวัดใจคนศรัทธรา ผมเลยวัดมา 4 องค์แล้ว และจะหามาอีกถ้าผมเจอแบบที่ผมคิดว่าใช้ ผมนั่งส่องนอนส่องยืนส่องจนจำตำหนิทะลุปรุโปร่งแล้ว ถ้าเจอ เสร็จผม แต่สำคัญไม่เจอง่ายๆและที่เจอไม่เคยมีคำว่าถูกซะด้วย

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=lYdoZstIPGo"]แวดวงพระเครื่อง วัดถ้ำดาวเขาแก้ว 1/4 - YouTube[/ame]

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=wDUJIp33ETQ"]??????????????? ???????????????? 2/4 - YouTube[/ame]

 

มี ๔ องค์แล้ว เกินองค์ ๓ ส่งมาให้พี่องค์หนึ่ง สภาพไหนไม่เกี่ยง

น้อมรับด้วยความยินดียิ่งแล.....

 

เขาตีเก๊กัน พี่อย่ามาเอาของผมเลย ........

ผมเคยคุยกับพี่คนที่ผมไปขอแบ่งบูชามาองค์ องค์นั้นพี่เขาไปเอาที่วัด เอามา1500 มั้งสมัยนั้น น่าจะไปเอากับหลวงตากริ่ง แกเ่าว่าเชื่อก็เชื่อไม่เชื่อก็ไม่ว่ากันไม่ต้องเอาไป
เหมือนไม่ง้อขาย น่าแปลก ที่ทำไมพระรุ่นนี้ประวัติไม่น่าจะคลุมเครือแต่คุลมเครือ
ก็เลยต้องเป็นเรื่องของความศรัทธราอย่างเดียวต่อไป

 

พระ ลพ.กวย ผมมีอยู่องค์เดียว ของนอกวัดด้วย เป็นเหรียญเสมา ออกวัดโพธิ์หอม ปี 2511 อ่านตามกระทู้ต่าง ๆ ของศิษย์ ลพ.กวย เขาว่ามี ลพ.กวย ลพ.มุ่ย ลพ.กัน ลพ.แพ มาปลุกเสก ราคาเล่นหาไม่แพง หลักร้อยต้น ๆ

แต่ผมอาจจะไม่ตื่นกระแส เพราะผมไม่ใช่เซียนพระ อาศัยศรัทธาเป็นหลัก พระนอกวัดผมก็พอใจแล้ว

ผมอ่านเจอบ่อย ๆ พระเครื่องวัดนั้นวัดนี้ในละแวก อ่างทอง สิงห์บุรี สุพรรณ ชัยนาท ลพ.กวยปลุกเสก ผมถึงสงสัยว่าพิธีตั้งใหญ่โต ลพ.มาปลุกเสกกันเพียบ ทำไมถึงอวยกันแต่ ลพ.กวย แต่ในพิธีนั้นเจอ ลพ.มุ่ยวัดดอนไร่ ลพ.ฟุ้งวัดสะเดา ลพ.เฒ่าวัดค้างคาว ลพ.โมวัดห้วยกรด หรือไม่ก็ ลพ.บัววัดปลาไหล อยู่ในพิธีด้วย แต่ไม่อวยท่านเหล่านี้บ้างเลย แต่ละท่านที่เอ่ยมานั้นเป็นพระวัดใกล้กันศิษย์สายเดียวกัน ความศักดิ์สิทธิ์ไม่แพ้กัน ยิ่งเจอ ลพ.เฒ่าวัดค้างคาวนี่เป็น อ.ใหญ่เลยก็ว่าได้ แต่ไม่ค่อยจะมีใครอวยท่าน

มันเป็นเรื่องสงสัยส่วนตัว แต่มาพักหลังผมก็เข้าใจว่ากระแสพระเครื่องของ ลพ.กวย มาแรงมาก จึงเอาชื่อท่านออกมาเป็นจุดขาย พระวัดไหน ลพ.กวย ปลุกเสก ขายได้ราคาหมด

เหมือนกันกับกระแส ลป.ทิมวัดระหารไร่ ร้อยกว่าวัดในระยอง ท่านไปหมด โม้ใส่ไข่ยัดกรุกันน่าดู ลพ.หอมวัดชากหมาก ลพ.หันวัดปากน้ำ ลพ.ฯลฯ ในสายนั้นตกอันดับไปเลย ผงพรายกระป๋องนมกระป๋องเดียวทำทั้งพระเครื่องทั้งลูกอมได้หลายหมื่นองค์ เผลอ ๆ ทะลุแสนองค์ไปแล้ว แถมยังมีเหลือยัดใส่ใต้ฐานพระบูชาอีกเป็นพันองค์ ผมว่ามันเกินไปน่ะครับ แต่ตามที่เขาว่าต่อ ๆ กันมา มันเป็นส่วนผสมบ้าง หัวเชื้อบ้าง ก็ว่ากันไป เรื่องแบบนี้ต้องอาศัยศรัทธาจริง ๆ ทุกวันนี้ยังเห็นมีผงพรายสาย ลป.ทิม มาให้บูชากันอยู่เลย

เล่นพระในวัดก็ราคาแพงสุดโต่ง พระนอกวัดราคาถูกกว่าแต่ก็ต้องมีหลักฐานชัดเจน ใจผมน่ะ ผมขอเก็บพระนอกวัดดีกว่า อาศัยศรัทธาไม่ต้องเถียงกับใคร พระ ลป.ทิม นอกวัดผมมีสมเด็จวัดเกาะกลอยปี 14 ผมพอใจแล้ว...

 

คนต้องการพระหลวงพ่อกวยมากมายจริงๆยุคหลังๆ3-4ปีมานี้ จะหาของในวัดราคาก็สูงสำหรับคนวัยทำงานใหม่ วัยรุ่นๆเพิ่งจบหรือวัยกลางคนมีภาระ จะเอาเงินในการดำเนินชีวิตมาเช่าวัตถุมงคลไปแขวนแล้วรวยก็ใช้เรื่อง
เลยต้องหานอกวัด นอกวัดแน่นอนเสกกันหลายองค์แต่มีหลวงพ่อมาด้วยก็ต้องยึดเอาเป็นเชื้อสาย .ระแวกนั้นแต่ละองค์ท่านก็เสกกันเดี่ยวๆกระบี่มือเดียวทั้งนั้น
ลพ.เชื้อ ลพ.นก ลพ.จวน ลพ.ฟุ้งลพ.จรัญ ลป.เย็น ลป.บุดดา
ก็ต้องอาศัยวัตถุมงคลที่หลวงพ่อไปร่วมเสก เวลานึกถึงหลวงพ่อเหมือนเอาเป็นเชื้อสาย
ผมก็แบบนั้น จะนึกถึงทุกองค์ไม่ไหว ครึ่งวันไม่รู้จะครบหรือเปล่า เหมือนพิธีจักรพรรดิ 15
อีกอย่างวัตถุมงคลหลวงพ่อกวยนี้ถ้าใครเคารพแบบจริงจังศรัทธราแบบสุดลิ่มทิ่มประตูจะว่างมงายก็ได้หรือบางคนไม่เคารพแต่ท้าทาย ลองของก็เกิดประสบการณ์น่าเหลือเชื่อ

เอาเป็นว่าเล่าให้กันฟังมันยากถ้าศรัทธราแล้วมันเกิดปาฎิหารย์ เหมือนรุ่นน้องผมที่ผมเล่าให้พี่เด่นชัยฟังเรื่องหลวงปู่หล้า มันเช่ามาหลายหมื่นแล้ว แล้วปาฎิหารย์ก็สุดยอกแปลกประหลาดไม่เคยพบไม่เคยเห็น........

ล่าสุดที่มันเอาตะกรุดกับพระหลวงปู่มา มันถูกหวยอีกแล้ว 44 พอได้ค่าตะกรุดคืนเลย

ผมแขวนมั้งขอยังไหงก็ไม่โดนเลยเก็บขึ้นหิ้งสงสัยใจผมยังไม่ถึงท่านมากพอ

ผมไม่ขอโชคลาภแต่ขออย่าให้การเงินการดำเนินการใช้ชีวิตติดขัดถึงติดขัดก็ขอให้ผ่านพ้นไปได้.....ขอให้คุ้มครองคนที่ผมรักเป็นเรื่องหลักๆ ขอถูกหวยแทบจะไม่เคยขอเพราะรู้ว่าขอก็ไม่เคยได้ .......
รอฟังเรื่องปาฎิหารย์จากทุกๆท่านอยู่........เพราะผมชอบ............ช่วยเล่ากันมั้ง