เมื่อความรักเดินทาง(บันทึกการเดินทาง)จะทำตะกรุดหาเงินร่วมสร้างศาลา

เก็บหลักร้อยไว้ก็เป็นหลักหมื่น.......สมัยก่อนเหรียญหลวงปู่ทิม หลวงพ่อกวย หลวงพ่อพรหม หลักร้อยทั้งนั้นช่วงปี35-38.........แม่น้ำคู้ลป.ทิมสมัยนั้น 150 บาท .........หลวงพ่อพรหม สรงน้ำ 80 ปี สช.หลักร้อย รุ่น2หลวงพ่อกวย 300-500 หนุมาน หลังยันต์ก็ไม่เกิน 300 เดิมบางไม่เกิน 150

ผมพอพระดีๆเก็บไว้บ้างก็เพราะสมัยก่อนอ่านหนังสือพระแล้วก้รู้จักไปทั่ว เจอก็ได้ในราคาถูกๆเพราะเรารู้จักแต่เขาไม่เล่นหา........สมัยโน้นเขาเล่นพระกรุ เนื้อดินเนื้อชิน สมเด็จพวกเหรียญถ้าไม่ใช้หลักๆเขาไม่เล่น ..........

ส่วนหนึ่งที่รู้จักมากๆเพราะมาจากการอ่าน ชอบอ่านหนังสือพระ และหนังสือบอล
อ่านเรื่องราวพระเครื่องเมื่อไหร่เหมือนหลุดเข้าไปในโลกจินตนาการส่วนตัว...
โลกทพิย์โลกลี้ลับ นะโมลานโพธิ์ปรกโพธิ์กระแสพระศูนย์พระเครื่องพระเกจิ พุทธคุณ ศักดิ์สิทธิ์ อ่านหนังสือประวัติสายพระป่า พระบ้าน ขับมอไซท์ นั่งรถไปเที่ยว ไปเท่าที่ไปได้............โดนหลอกก็เยอะ แต่ก็แลกด้วยการได้รู้ได้เห็นอะไรหลายอย่าง......
พอฉลาดขึ้นมาบ้าง.........

อย่างหลวงพ่อหลวงปู่ที่ในเวปพลังจิตคนแปลกใหม่เหมือนเพิ่งรู้เห็นเคยเจอ ผมก็รู้จักมานานแล้ว ก็ไม่ได้สนใจ.........ยุคนั้น ทำบุญ300ได้หลายองค์มั้ง
หรือจุดขายความเชื่อก็ตอนหลังเศรษฐกิจยุคเงินบาทลอยตัว ช่วงนั้นคนทำมาหากินยาก
จุดขายวัตถุมงคลก็จะเปลี่ยนมาเป็นพวกกุมาร พวกเมตตา ส่วนพวกคงกระพันหนังเหนียว
ใครเอามาขายตอนนั้นก็ม้วนเสื่อไปได้เลย ตอนนั้นทำกุมารกันแถบทุกวัดทุกหลวงพ่อเลย
องค์ที่ไม่เคยได้ยินว่าท่านทำกุมารเป้นก็มีกุมารออกมาร้องเรียกหาแม่เพียบ.....

ก็เลยพอทำให้เข้าใจการเรียกร้องความสนใจในการเช่าบูชาพระบ้าง........
แนวเสริมดวงก็มาติดๆ ดวงตกดวงซวยปีชงปีกวน.......ล้วนเอามาหาจุดขายการตลาดทั้งนั้น

แต่ก็ยังมีครูบาอาจารย์อีกหลายท่าน ที่ท่านไม่ไปเล่นด้วยกับเรื่องจุดขายแบบนี้....
มันมีเรื่องราวมากมาย .........ที่คนมาศึกษาที่หลังต้องเรียนรู้กันอีกมาก

เอาแน่ๆหาคนจริงใจกับเราดีที่สุด

 

ตะกรุดของท่าน อยากได้เหมือนกันครับ แต่ว่าเหมือนบุญจะไม่ถึง ที่วัดไม่มีให้บูชาแล้ว ต้องหาเอาจากคนในพื้นที่ เคยถามพระหลวงพี่ฯ ที่ดูแลวัตถุมงคล เขาเล่นหากันแรงพอสมควรเพราะมีประสบการณ์มาก ผมเลยถอยหลังมาหลาย ๆ ก้าว เช่าพระเครื่องที่ท่านปลุกเสกไว้น่ะครับ

ผมว่า... ความเชื่อมั่นและศรัทธาของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน แต่ก็น่าจะคล้าย ๆ กัน ผมเก็บสะสมพระได้หลายร้อยองค์ แต่ศรัทธาจริงจังแบบว่าติดตัวแล้วมั่นใจมีเพียง 4-5 องค์เท่านั้น นอกนั้นเป็นสมบัติพ่อแม่ให้มา หรือไม่ก็ได้จากการไปทำบุญ จะห้อยทั้งหมดคงได้ออกสะเก็ดข่าว หรือไม่ก็กระดูกคอเสื่อมแน่ ๆ ครับ 555++

ผมใกล้จะตื่นแล้ว ตามหาฝันของตัวเองจะครบแล้ว ทางด้านพระเครื่อง... คิดว่าเจอ ลป.ชอบ อีกซักองค์ก็คงพักยาว ด้านเครื่องรางก็เจอฝันหมดแล้ว ไม่เสาะหาอยากได้อะไรแล้ว ที่ได้หรือมีมาเพิ่มก็มาจากร่วมทำบุญ อันนี้เหมือนผลพลอยได้

แฟนบ่น ๆ ว่าผมมันประเภท "ขี้ใหม่หมาหอม" ผมก็ไปหาความหมายจากอากู๋ อาการคล้าย ๆ กับข้าวใหม่ปลามัน หรือ บ้าเห่อ ทำนองนี้ แหม๋...เปรียบซะเสียหมดเห็นเราเป็นหมาดมขี้ซะงั้น 555++ แต่มันก็คงจะจริงน่ะครับ

 

ผมว่าพี่จัมโบ้เป็นผู้มีประสบการณ์หลาย ๆ ด้าน เห็นอะไรมามาก ประสบการณ์เยอะ เอามาเล่าให้ฟังกันบ้าง

 

มันเป็นความสุข............เรามีชีวิตก็แสวงหาความสุข ไม่มีใครในชีวิตวิ่งแสวงหาความทุกข์หรอก บางคนก็มีความสุขกับการเล่นกีฬา บางคนมีความสุขกับการเสพยา ดื่มเหล้า บางคนมีความสุขกับการพนัน บางคนมีความสุขกับการตกปลา บางคนมีความสุขกับการได้ขับขี่รถมีความสุขกับการเลี้ยงนก เลี้ยงปลา.........

ผมไม่เคยมองว่าการที่ผมชอบพระเครื่องแล้วทำให้เกิดทุกข์เลย แม้แค่จะได้มาสุขชั่วคราวแล้วลืมและแสวงหาต่อไป............

ถ้าผมไม่ชอบพระผมก้ไปชอบอย่างอื่นอีก แสวงหาความสุขให้กับชีวิต .........
ถ้าชอบพระไม่ดีเปลี่ยนไปชอบชีเมื่อไหร่ก็รู้กัน........
คนที่คุยเรื่องพระกันส่วนมากก็เต็มไปด้วยการคุยกันแล้วมีความสุข........
ผมเป้นคนหนึงที่ทำอะไรแล้วไม่ชอบไม่สุขไม่สนุกผมไม่ทำ ..........ทำอะไรที่ต้องเอาใจใครก้ไม่ชอบทำ เอาใจตัวเองไม่ใช้การเห้นแก่ตัวถ้าเราไม่ได้ไปเอาเปรียบคนอื่น.......

ทุกวันนี้เลยเป็นคนโสดมีลูก......................

 

เมื่อวานเปิดกรุ เลยถ่ายรูปมาให้ติชมกัน เหรียญแจกแม่ครัวรับกับมือ ลพ.เดิม แท้ ๆ เลยครับ ยายของแฟนแกห่อผ้าเช็ดหน้าเหน็บไว้ในยกทรงติดตัวแกมามากกว่า 60 ปีแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าผ้าจะถูเหรียญโลหะสึกได้ขนาดนี้

ตอนที่ผมได้มา ก็แค่บอกว่าจะพา(อดีต)เมียไปไหว้ ลพ.เดิม ได้ยินชื่อท่านมานาน ไม่เคยไปวัดท่านซักที ว่าแล้วก็พากันไป กลับมายายถามว่า ได้อะไรมาบ้างล่ะ ผมบอกว่า ไม่ได้ เพราะไม่มีพระ ลพ.เดิม ให้บูชาแล้ว หายาก ยายเขาเลยเอาเหรียญนี้ออกมาให้ดูแล้วบอกว่า ถ้าอยากได้ก็จะให้ แต่ต้องดูแลหลานสาวเขาให้ดี ๆ น่ะ ตอนนั้นความรักมันบังตา 555++ ก็ต้องตกลงเอาไว้ก่อน

ฟังยายเล่าว่าสมัยนั้นเริ่มเป็นสาวรุ่น ๆ ยังไม่มีผัว ทวด(แม่ของยาย)แกเป็นแม่ครัวชื่อดังในการทำแกงบอน เขาว่าถ้าทำไม่ดีจะคันปากเกาจนปากพักลิ้นพัง วัดไหนบ้านไหนจะทำแกงบอนต้องจ้างทวดแกเป็นแม่ครัวมือ1เลยก็ว่าได้ ยายเขาก็ไปช่วยที่งานวัด ลพ.เดิม งานคงใหญ่ แกเล่าว่าแกงประมาณ 10 หม้อวัด ลูกมือแม่ครัวหลายสิบคน สมัยนั้นคำว่า "แม่ครัว" นี่ไม่ได้ทำกับข้าวอย่างเดียว แต่ต้องทำงานต้อนรับแขกทั้งหมด หาเครื่องดื่ม จัดโต๊ะอาหาร ล้างจาน เก็บกวาดฯลฯ คนที่มาช่วยงานครัวนี่เป็นร้อยคน ต้องช่วยงานวัดจนเสร็จ ค่าจ้างไม่มีหรอก จะได้ก็แค่ข้าวและแกงกลับไปกินที่บ้านเท่านั้น

ผมว่าที่ ลพ.เดิม ท่านแจกเหรียญรุ่นนี้เพราะออกแบบเหรียญมาสำหรับผู้หญิง เหรียญมีขนาดเล็กเหมาะสำหรับผู้หญิงมากกว่า แต่ยายเล่าว่าตอน ลพ. ท่านแจก ทั้งแม่ครัวพ่อครัว ทั้งพระเณร หนุ่มแก่หัวหงอก สารพัดเพศและวัย ก็เข้าไปรับเหรียญกันมากจนต้องเอาปูนหมากป้ายหัวเพื่อป้องกันพวกขอเบิ้ล

เท่าที่ผมรู้มา ยายเขามีพระ ลพ.เดิม หลายองค์ เพียงแต่ว่าลูกหลานเขาก็มีมาก อัตราส่วนมันเลยสมดุลกัน ไอ้เราก็คนนอกครอบครัวเขา เพียงแค่จะไปเป็นเขยบ้านเขา เขาให้มาเท่านี้ก็พอใจแล้ว อีกอย่างคือเหรียญนี้ยายแกให้ด้วยความเต็มใจหรืออะไรซักอย่าง ซึ่งผมก็ไม่เคยเอ่ยปากขอ และไม่เคยขอพระเพิ่ม เพียงแต่ได้เคยเห็นกับตาเฉย ๆ ว่ายายแกมีหลายองค์จริง ๆ ผ่านตาน่าจะประมาณ 20-30 องค์

พอยายมาได้ผัวที่หนองปลิงก็ย้ายมาตั้งรกรากที่นี่ มีลูกมีหลานต่อ ๆ กันไป ยายแกพอใจจะให้พระกับใครแกก็จะเรียกไปรับ อย่างเช่นลุง(ลูกชายคนโต)แกก็ใส่เหรียญรุ่นแรก (อดีต)แม่ยายผมแกก็ใส่นางกวักงาแกะของ ลพ.เดิม หรือแม้แต่แฟนเก่าผมก็ใส่เหรียญรุ่นแจกแม่ครัวรุ่นนี้ที่คอเหมือนกัน (อดีต)แม่ยายใจดีเอาพระไปเลี่ยมทองที่ร้านทองปากน้ำโพให้เสร็จ ขออย่างเดียวดูแลลูกสาวเขาให้ดี

ประวัติในหนังสือที่เขียน อาจจะไม่เหมือนคำบอกเล่าจากปากคนใกล้ชิด ผมก็ไม่เคยอ่านเรื่องของ ลพ.เดิม ซักเท่าไหร่ แต่ถ้าใครอยากเขียนเรื่อง ลพ. ยายน่าจะรู้มากเพราะแกคลุกคลีกับวัดหนองโพมาตั้งแต่สาว เพียงแต่ไม่เจอนักเขียนดี ๆ เท่านั้นเอง ผมก็อยากกลับไปหาไปคุยกับยายอีก แต่ว่าไม่ได้ไปบ้านเขามา 6-7 ปีแล้ว เขาจะว่าทิ้งลูกหลานสาวเขาไป แทนที่จะต้อนรับ แต่อาจจะโดนน้ำร้อนสาดไล่ก็เป็นได้น่ะครับ 555++

 

นี้แหละสุดยอด มีของดีต้องแขวนเลยอย่าไปสงสัย ส่วนเรื่องน้ำร้อนสาดอย่าไปกลัวแขวนหลวงพ่อไป บอกผมสำนึกผิดมั้งถูกมั้งที่ทิ้งไป ตอนนี้ผมกลับใจแล้ว
.......

ประวัติหลวงพ่อเดิมมีนักเขียนท่านเก่าๆเขียนในนะโม เขียนมันส์อ่านสนุก รู้ลึกรู้จริง ยุคนั้นคนที่ทันหลวงพ่อเดิมอยู่เยอะ [FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed]คุณสุรเวทย์ เสนภูษา[/FONT] เขียนลงในนะโม
ข้อมูลจากคุณ [FONT=ms Sans Serif, Thonburi, DB ThaiTextFixed]ประดิษฐ์ ลิ้มประยูร........

ยายยังพอมีหลานสาวเหลืออีกไหม ผมอยากจะไปขอเป็นหลานเขย......อยากได้พระ ไม่อยากได้หลาน............

ในบรรดาเกจิอาจารย์ที่เล่าอ้างกันมามากมาย บารมีสู้หลวงพ่อเดิมหาได้ง่ายไหม
วัดวาอารามที่ท่านไปสร้างไม่รู้กี่วัดต่อกี่วัดลูกศิษย์พระเดชพระคุณหลวงพ่อเดิมมีชื่อเสียงแทบทุกองค์ เป็นที่พึ่งของญาติโยมได้..............ในบรรดาเหรียญเกจิอาจารย์ยุคเก่าๆ
ที่เขานิยมเหรียญท่านกัน ผมฟังแล้วเฉยๆ แต่ถ้าของหลวงพ่อเดิมนี้ หัวใจเต้นแรงเลย
พอๆกับหลวงปู่ศุข วัดปากคองมะขามเฒ่า ที่ผมอยากได้.............

ถ้าพระกรุก็ต้องกริ่งคลองตะเคียน กับหลวงพ่อโต บางกระทิง


[/FONT]

 

อ่ะ... พี่จัมโบ้ ครับ ผมว่าถ้าผมกลับไป ตอนนั้น ลพ. ท่านคงไม่อยากช่วยแน่ ๆ อาจจะไม่เจอน้ำร้อน แต่อาจเป็นลูกตะกั่วขนาด 9มม.จากสามีใหม่หรือเปล่านี่สิ 555++ ความหึงหวงมันไม่เข้าใครออกใคร ฆ่ากันตายเพราะหอยอันเดียว

แต่ใจจริง ๆ เวลาผมผ่านแยกค่ายจิรประวัติ ผมอยากเข้าไปเยี่ยมยายเขาจังเลย เพราะที่นี่ทำให้ผมรู้สึกดี มีอะไรฝากไว้แทนตัวของแก ถ้ายายยังอยู่ ป่านนี้อายุน่าจะ 90 ได้ เพราะคบกับแฟนตอนนั้นยายก็ปาเข้าไป 80 กว่าแล้ว

กระทู้นี้เหมือนเป็นเข็มสะกิดต่อมบุญคุณของผม คิด ๆ แล้วเดี๋ยวหาเวลาไปเยี่ยมแกซักหน่อย ไม่รู้อยู่หรือตายไปแล้ว อย่างไรก็ถือเป็นผู้ใหญ่ที่เคารพท่านนึง ถึงท่านไม่อยู่จะได้ไปไหว้ไปทำบุญให้ท่านบ้าง

ไหน ๆ ก็คุยเรื่องยายแล้ว (แกชื่อยายจุก) แกก็มีอารมณ์ขันน่ะครับ แกบอกว่า "ถ้าฉันสาว ๆ รุ่นเดียวกับทศพลน๊ะ ฉันจะร้องเพลงแก้แหล่แบบนี้ได้เลย" แกสนิทกับครอบครัวของทศพล เพราะบ้านใกล้กัน คนบ้านหนองปลิงเหมือนกัน

 

สวัสดี พี่ ๆ ทุกท่านครับ

เงียบ ๆ กันไปหลายวัน อากาศก็เริ่มหนาวแล้วด้วย เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาขี่มอเตอร์ไซด์ไปเที่ยวเขาค้อ ผาซ่อนแก้วกับเพื่อนกลุ่มนินจา กลับมาปวดหลังยังไม่หาย สงสัยจะเริ่มอายุมากแล้วมันถึงเจ็บป่วยตามสังขาร กลางคืนขึ้นไปนอนภูทับเบิก อากาศหนาวแล้ว คนเริ่มออกเที่ยวกันเยอะ

ขากลับผมแวะวัดช้างเผือก (ลพ.ทบ) พระเครื่องของท่านมีประสบการณ์มาก ที่วัดมีพระลูกศิษย์ท่าน ชื่อ หลวงปู่...จำไม่ได้... คนเข้าหากันมากพอสมควร มีรถเก๋งจอดกันเต็ม อาจจะเป็นช่วงวันหยุดคนเลยเยอะ

ลพ.ทบ ท่านก็ได้ชื่อว่าดังในเรื่องวัตถุมงคล ผมหาประวัติท่านอ่านตามเวปก็มีแต่ทั่ว ๆ ไป ด้านประสบการณ์ไม่ค่อยมีให้อ่าน...

 

สมัยช่วงปี39 ผมได้รู้จักกับพระที่ท่านมาบวชเมื่อแก่และฆราวาสที่เคยผ่านแดนสนธยา(คุก)แกอายุมากกันทั้งนั้นอยุ่ช่วงบ้านปลายเข้าวัด อยุ่แต่วัดกันทั้งวันเช้ามาเย็นกลับ............แกเล่าให้ผมฟังว่าสมัยออกจากคุกมาใหม่ๆ แกก็เดินเท้ากันเป้นครึ่งค่อนวัน ไปขึ้นรถจากลพบุรีไปเพรชบูรณ์ ผมจำไม่ได้รถอะไร รถไฟหรือรถเมล์ .....ไปทั้งคนที่เคยออกจากคุกและไม่เคยเข้าคุก ....แกเล่ากันว่าสมัยนั้นหลวงพ่อทบดังมาก ไปอาบน้ำมนต์กันบูชาพระและรูปหล่อท่านมา รูปหล่อหัวไม้ขีดนี้แหละ ยังเคยเอาให้ผมดูเลย

เล่าว่าคนไปกราบท่านเยอะมาก ........ยุคที่ไม่มีสื่อไม่มีเชียร์ พระยุคนั้นต้องเก่งจริงหรือไม่ก็ต้องโกหกได้เนียน ........หลอกศรัทธรา

ผมพอมีพระหลวงพ่อทบบ้างเป็นมรดกและความเมตตาที่ผู้ใหญ่ที่เคารพกันมอบให้มา ..........สมัยก่อนผมมีแหวนธงชาติหลวงพ่อทบด้วยแต่ตอนย้ายบ้านไม่รู้เอาไว้ไหนทุกวันนี้ยังหาไม่เจอ เสียดายมากๆเพราะผมใส่ติดนิ้วสมัยก่อนคู่กับแหวนหลวงปู่เจ๊ก วัดระนาม .......

รุ่นน้องอยุ่เพรชบูรณ์แต่ตายไปแล้ว บ้านอยุ่แถววัดช้างเผืิออกนั้นแหละ ตอนไปงานศพมัน แถวนั้นเอาศพไว้บ้าน ผมยังไปนั่งเล่นไฮโลอยุ่เลย ฟัดกับกระติ๊บ
จะไปวัดก็ไม่รู้จะไปยังไหง มันมืดแล้ว รุ่นน้องผมมันเคยเอาพระหลวงพ่อทบมาให้ผมเอาไปเลี่ยมให้ ก็ไม่รู้มันแขวนหรือเปล่า ตอนนั้นชีวิตกำลังรุ่งเรือง ทำงานในบริษัทน้ำมัน เงินเดือนหลายหมื่นรวมล่วงเวลา จบก็ได้เข้าทำงานเลย ......

เสียดายมาตายเพราะขับแมงกะไซท์ไปบวกกับรถใหญ่......

เพรชบูรณ์ต้องหลวงพ่อทบ.........พระท่านหลักแสนรุ่นนิยมๆ.........

ผมอยากไปเที่ยวเหมือนกันแต่ว่าติดงานเสาร์อาทิตย์ตลอด.......

จะไปหาดูของโรงเกลือสระแก้ว..........ถิ่นเก่า..............

 

ตระกรุดที่มีคุณค่าทางจิตใจ
สี่โมงเช้า ของวันที่ 12 เดือนนี้ พ่อโทรมาพร้อมเสียงไอแค๊กๆ ให้มาเอาตะกรุด จึงบึ่งรถไปเอา แกบอกว่าเมื่อคืนไปนอนที่วัด ลพ.เพี้ยน มา ตื่นตีห้ามาเข้าแถวรอรับตะกรุด เอ้าพ่อให้...ตระกรุดดอกนี้มีคุณค่าทางจิตใจจริงๆครับ....สรุปแล้วพ่อไข้แตก นอนในรถไม่มีผ้าห่ม วัด ลพ.เพี้ยน อยู่กลางทุ่ง ช่วงนี้ลมหนาวออกแล้ว คงผิดอากาศ

 

ประสบการณ์ชานหมาก ลพ.สิริ
วันเดียวกัน ผมพาพ่อแม่ลูกเมีย ไปทอด กฐินที่วัดชอนน้อย ลพบุรี ลพ.สิริ ท่านมาเป็นประธานทอด วันนี้ได้นั่งติด ลพ.สิริ เลย ได้ช่วยท่านยกพระที่ท่านนำมาแจก 4 ลังใส่พาน รเป็นพระ ผง ลพเปิ่น ปิดตาฝังตระกรุดทองคำ ผมนั่งอยู่ใกล้ท่านเห็นท่านเคี้ยวหมากอยู่คำเดียว ทั้งแต่ท่านมา จนงานเลิก อยากจะได้ชานหมากของท่านใจจะขาด ก็ไม่กล้าไปขอท่าน พอทอดกฐินเสร็จ มีคนนึงเข้าไปขอท่านเป่าหัว จากนั้นละพระแม่เจ้าไม่รู้คนมาจากไหนต่อแถวเป็นร้อยๆ จริงๆครับยาวเหยียด เป็นหนุ่มสาวโรงงานมากลับคณะผ้าป่า สมุทรปราการ ผมดูแล้วน่าจะต่างด้าว พระแม่เจ้า ชานหมากของผม ผมคิดในใจ รอจนคนสุดท้าย เข้าไปกราบท่าน ลพ.ครับ ผมอยากได้ชานหมาก ลพ.สิริ ท่านเมตตาคลายให้ทันทีครับ สมใจเลย....ประเด็นอยู่ที่ว่า วันรุ่งขึ้นแดดดี ผมเอาชานหมากมาตากบนรั้ว แล้วเข้าไปนอนกลางวัน ตื่Mgi

 

ตื่นมาบ่ายๆ เดินไปเก็บชานหมากปรากฏว่า อันตรธานหายไปแล้ว หาดูข้างรั้วฝั่งเราก็แล้ว โดดไปฝั่งตรงข้ามก็แล้ว ฝั่งตรงข้ามเลี้ยงกระต่าย มันคงกินชานหมากตูแน่ จึงเข้าไปฟ้องเมีย ว่ากระต่ายมันกินชานหมากไปหรือนกมันคาบไปกินแล้ว เมียก็มาช่วยหาอีกรอบไม่เจอแม้เงา..เลยมานอนพัก หยิบหนังสือ ลป.สวน มาอ่าน มีประสบการณ์ชานหมาก คิดแล้วยิ่งเสียดาย มองดูรูปแดงของ ลพ.สิริ ที่จิ๊ก มาจาก อ.โบ้ แล้วนำพระท่านมากำอธิฐานต่อหน้ารูปท่าน ลูกอยากได้ไว้บูชาจริงๆกลับไปหารอบนี้ขอให้เจอเถิด ออกไปหาที่เดิม เดินไปเจอเลยครับ อยู่ตรงโคนต้นชวนชม ที่เคยหาแล้ว...ขนแขนผมนี่ลุกซู่ยันขนหัว กราบ กราบ กราบ ลพ.สิริ ท่านศักดิ์สิทธิ์และมีเมตตามากครับ

 

ตระกรุด จารมือ ลพ.เพี้ยน ปีนี้ หมดภายในสองโมงเช้า บารมีท่านมากมายเหลือคณา

 

มรึงเริ่มเป็นพวกจิตสัมผัสแหละ มีขนลุกด้วย......

เดี๋ยวจะหาเงินไปเลี้ยงเด็กกำพร้าหวะ กำพร้าผัวไม่เอา.......ดูในยูธูป จะซื้อพวกของเล่น
สมุดปากกาดินสอ .........แต่ดูแล้วเขาต้องการเงินเพราะเงินสามารถนำไปทำได้อะไรได้หลายอย่าง
แต่กรูคงไม่มีเงินให้มากมาย จะหาข้าวของไปบริจาค .........
สงสารเด็ก......แม้จะไม่มากมายแต่แค่ความสุขใจชั่วคราวให้พอคลายทุกข์ที่เก็บไว้ในใจก็คงจะดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
สร้างศาลาโบสถ์วิหารห้องน้ำที่ดินกฐินผ้าป่าหล่อพระสรา้งพระทำมาเยอะแล้ว
แบบนี้นานๆทำ เคยไปเลี้ยงเด็กที่บ้านปากเกร็ด ........เด็กอ่อน.......
จะลองทำดู เสี่ยหนึ่งต้องเป็นตัวหลัก เด็กกำพร้าผัวยังเลี้ยงได้..........ทำไมงานนี้ทำไม่ได้

 

ยินดีกับเสี่ยหนึ่งด้วยครับ เป็นวัตถุมงคลที่มีค่าทางจิตใจมาก ๆ ผมเชื่อว่าต้องเป็นของดีที่สุด เพราะเกิดจากการที่พ่อเจตนาให้ของที่เป็นมงคลแก่ลูก และเป็นของมงคลที่พระผู้ปฏิบัติดีท่านเมตตาปลุกเสกด้วย สุด ๆ เลยจริง ๆ

ก่อนออกพรรษา พี่จัมโบ้ก็แนะนำให้ไปรอบูชาที่วัด เสียดายที่ติดทำงานคืนนั้นเลยไปไม่ได้ อ่านกระทู้เก่า ๆ แล้วก็อยากได้ตะกรุด ลพ.เพี้ยน เก็บไว้ซักดอกเหมือนกัน สงสัยต้องวางแผนรอพรรษาหน้า

พระ อ. ที่ปฏิบัติดีใน สระบุรี ลพบุรี ผมเองก็อยากไปทำบุญอยู่หลายรูปตามที่อ่านจากหน้าต้น ๆ เช่น หลวงปู่ผล วัดเนินทอง หลวงปู่คำ วัดบำรุงธรรม หลวงพ่อสารันต์ วัดดงน้อย หรือยาว ๆ ไปถึง ลพ.วัดตะพุนทอง ระยอง โน่นเลย อยากไปจริง ๆ ถ้ามีเวลาและโอกาส

 

ไปถ้ำดาวเขาแก้ว.ที่มวกเหล็กสระบุรีหนะ ที่นี้หลวงพ่อคูณท่านเคยมาจำพรรษาในถ้ำมาออกเหรียญที่นี้ด้วย ปัจจุบันเป็นวัดและเป็นสถานที่ปฎิบัติธรรม

ผมไม่ได้ไปนานแล้วได้แต่ผ่านบ่อย มีโอกาสไปดู ผมว่าดีหนะเงียบสงบ ธรรมชาติ ยิ่งไปช่วงหน้าหนาวมีซากุระเมืองไทย(พญาเสือโคร่ง)แถวข้างทาง......เอาไฟฉายเล็กๆติดตัวไปด้วยถ้าจะเข้าถ้ำ ใส่รองเท้าผ้าใบไปจะดีมาก ถ้ำใหญ่มากๆ........

ส่วนวัตถุมงคลนั้นก็ตามแต่จริตหลวงพ่อท่านเป็นพระปฎิบัติและพระผู้สร้างทั้งวัตถุและจิตใจ

ลองไปเที่ยวดูแบบตั้งใจ ............ทำบุญ..............

 

ประมาณ๕โมงเย็น โอนเงินเข้าบัญชี เอ ๓๐๐ บาท ร่วมสมทบกฐินหลวพ่อเพี้ยน

บูชาคุณท่าน ฝากด้วย ขอบคุณครับ

ขอโมทนา..............

 

ว่าแล้วเห็นมียอดเงินโอนเข้า น่าจะเป็นพี่.......โมทนา
วัดหลวงพ่อขันตี เบ็ดเสร็จถวายไป 900 บาท .........ผมได้พระผงท่านมา 1 องค์เดี๋ยวส่งไป .........

 

ไม่ต้องส่งมา ได้ไว้เยอะแล้ว

เพื่อนมาแจกซองให้พระมา

 

เสี่ยหนึ่ง1 ออกพรรษาแล้ว คงรื่นเริงเต็มคาบ บ่อยๆ

พ่อแกคงรักและห่วงลูกชายแกมากโขอยู่ ไม่รู้จะบอกยังไง

เลยบอกด้วยการกระทำซะเลย...............