กลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิ

เราพวกสมาธิสั้นน่ะ นอนทำสมาธิง่ายกว่าแบบอื่น พอจิตเริ่มเป็นสมาธิก็หลับเลย

ได้มาจากคำสอนหลวงพ่อท่านนึง บทความในบอร์ดนี่ล่ะหาไม่เจอ

 

เดินสมาธิ นอนสมาธิ นั่งสวดมนต์ น่าจะทำได้อยู่นะครับ

นอนสมาธิในความเห็นส่วนตัวก็ยังดีกว่านอนเฉยๆ ให้สติมันจับทุกกริยา นอนสมาธิถึงแม้จะมีน้อย หลับก่อน ยังไงก็ยังดีกว่าไม่มี ครับ

 

:กลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิ : ว่าแต่เคยนั่งสมาธิหรือยัง คุณเดินอยู่ นอนอยุ่ ทำอะไรอยู่ก็ต้องมีสมาธิทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นทำไรไม่ถูกแน่ ไม่เห็นคุณกลัวนี่ ทำไมต้องกลัวเฉพาะตอนนั่งด้วยละ คุณไม่สามารถเห็นผีได้หรอก จูนไม่ติด เพราะผีสื่อกะคุณไม่ได้ นั่งไปเถิด ฝึกสติไปในตัว เจอเมื่อไหร่ค่อยมาเล่าสู่กันฟังนะ

 

มีเคล็ดไม่ลับครับ สำหรับผู้เริ่มต้น

ลองใช้อุบาย ด้วยวิธีแบบหลวงปู่ดู่ ดูนะครับ

คือหาพระองค์ที่ศรัทธา เชื่อใจ มั่นใจ แล้วก็กำไว้ในมือ เวลานั่งสมาธิครับ
ขออาราธนาบารมีท่านคุ้มครอง ปิดภาพที่ไม่อยากจะเห็น หรืออะไรอื่นๆนอกเหนือจากนี้ก็อธิฐานเอา

มีผลในเรื่องกำลังใจอย่างมากครับ ลองดูครับ

 

สนับสนุนความเห็นค่ะ

ดิฉันนอนทำสมาธิแล้วก็เวลานอนไม่หลับพอภาวนาจะช่วยให้นอนหลับไวมาก
ดิฉันมองว่าถ้าเจอผีคงดี แสดงว่าเราเริ่มมีบุญบารมีแล้ว ผีถึงได้มาทักทาย (ความคิดเรานะ) ทั้งได้บุญด้วยแล้วก็เดี๋ยวนี้หลับสบายมากๆ จะนอนทำสมาธิทีไรภาวนาไม่กี่ทีก็หลับ แต่เวลานั่งสมาธิสมมุติจะนั่ง5นาทีหรือครึ่งชั่วโมงโดยไม่ตั้งเวลาปลุก แต่พอออกจากสมาธิลืมตาขึ้นมองนาฬิกาก็จะพอดีกับที่เราตั้งใจไว้เลยค่ะ อาจจะบังเอิญหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

 

กลัวผีคือกลัวความสุข กลัวความเจริญ (ผีบางตัวคือพระโพสัตว์และพระอริยะเจ้า)
กลัวผีคือกลัวนิพพาน (ทั้งวิปัสสนาและสมถะเท่านั้นที่พาไปสู่นิพพาน)

แล้วอย่างนี้ ชีวิตที่พบความสุขได้อย่างไร มีปัญญาบารมีขั้นใดก็คิดได้ขั้นนั้น อยากอยู่ขั้นสูงหรือขั้นล่างๆ ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราแล้ว เลือกทางเดินเองได้

เจริญธรรม

 

นอนภาวนาหลับง่ายมากนะครับ
แถมตื่นก็รู้ตัวอีก แม้แต่ในฝันก็ยัง เป็นพระ เดินบิณฑบาตรบ้าง เดินในวัดบ้าง เหาะเหินเดินอากาศได้บ้าง ที่สำคัญตื่นตอนใหนเราจะรู้สึกตัวตอนนั้นไม่ตื่นแบบมึนๆงงๆ
ผมนอนภาวนาทุกวันครับ อย่าพยามบังคับให้ตัวเองหลับ มันจะไม่หลับจนเช้าช่างมันแค่พุทโธไปเรื่อยๆ ส่วนมากหลับไวกว่าไม่ภาวนาอีกนะครับ
จงมีสติทุกเมื่อ พุทพจ ใครบอกว่าห้ามภานาตอนนอน เก่งเกินพระพุทธเจ้าแล้วมั้งนั้น

 

ไม่ได้นั่งแล้วจะกลัว นั่งแล้วจะไม่กลัวเองค่ะ วิธีที่ดีคือ สวดมนต์และแผ่เมตตาก่อนนั่ง ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุ้มครองให้ปฏิบัติดี แล้วค่อยตั้งใจนั่งสมาธิ ..ไม่ว่าอะไรจะเกิดให้ยึดคำบริกรรมพุทโธเอาไว้ให้ดี (คำนี้พ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่านสั่งสอนมา)

 

ถ้าจะตอบแบบกำปั้นทุบดิน
คุณบอกว่า"ผมกลัวผีไม่กล้านั่งสมาธิครับ:'("
ก็แนะนำให้ใช้วิธีอื่นที่ไม่ใช่การนั่งสมาธิ เช่น การเดินจงกรม การยืนสมาธิ การใช้อริยาบถอื่นๆ ที่ไม่ใช่การนั่ง

แต่คิดว่า ความกลัวผีของคุณ น่าจะเหมารวมไปยังอิริยาบถอื่นๆด้วย
ครูบาอาจารย์สมัยก่อน ท่านมีจิตใจเด็ดเดี่ยวมาก
ที่ไหนกลัว ยิ่งไป
อะไรที่กลัว ยิ่งทำ
ดังคำกล่าวที่ว่า "หนามยอก ให้เอาหนามบ่ง" คือท้าชนไปเลย

สำหรับเราๆ ที่อินทรีย์ยังไม่กล้า
การนอนสมาธิเหมือนที่ท่านอื่นๆ แนะนำก็น่าจะดีนะคะ
(นอนสมาธิจนหลับไปเลย อยู่กับลมหายใจ ทำจนตื่นกระทั่งตื่นขึ้นมา เราก็ยังสมาธิอยู่ เช่น ภาวนาพุทโธ หรือดูลม ตื่นมาก็พุทโธต่อโดยอัตโนมัติ หรือยังดูลมต่อ)
หรือไม่ก็เริ่มจากการนั่งสมาธิแบบเป็นหมู่คณะ หรือแบบมีเพื่อนก่อนค่ะ

ขอโอกาสแสดงความคิดเห็นเพียงเท่านี้
ด้วยความที่เป็นผู้เขลาอยู่
หวังว่าท่านเจ้าของกระทู้ จะได้นำไปปรับใช้ได้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะคะ

 

จำไว้ว่า ผีกำลังต่ำมันน่ากลัวแต่รูปลักษณ์ แต่คนที่เราเห็นๆนี่แหละ ที่ฆ่าคุณได้ ใส่ความคุณได้ และแม้แต่คุณอยู่เฉยๆ มันก็ทำให้คุณชิปหายได้ เพราะฉะนั้นต้องมีกำลังใจที่เข้มแข็งกว่าเจอผีอีก แต่ถ้าคุณบอกว่าคนไม่น่ากลัวหรอก ก็เพราะว่าคุณเป็นพวกที่พร้อมจะฆ่าใครก็ได้ ใส่ความใครก็ได้ หรือ กลั่นแกล้งใครก็ได้ ผีน่ากลัวกว่า แบบนี้ คุณก็ไม่ต้องนั่งสมาธิ
จุดประสงค์ของการนั่งสมาธิ คือ เพื่อให้จิตสงบ เมื่อสงบ จะได้มีสติ คิด และพิจารณา ผีมันไม่ใช่เรื่องน่ากลัว สมัยก่อนตอนเด็กๆผมก็กลัวเหมือนคุณ เพราะยังไม่เข้าใจโลก แต่เมื่อโตมาเจอสังคม เจอความหลอกลวง จะรู้ว่าผีนั้นสอนเราได้ดี บางทีเราทำงาน เรียน จนเราลืมเรื่องกฎแห่งกรรม กฎแห่งภพภูมิ เรามัวแต่สนใจว่า ต้องทำงานให้ดีๆ มีเงินเยอะๆ หรือเรียนต้องให้ได้เกียรตินิยม ใช้เวลาไปกับเรื่องเหล่านี้จน แทบไม่ได้ทำบุญกุศลเลย เวลาเรา 24 ชั่วโมง นอน 8 ทำธุรส่วนตัว + กินข้าว 4 ทำกิจกรรมต่างๆอีก 4 ทำงาน หรือ เรียนอีก 8 แค่นี้ชีวิตคุณก็จบแล้ว 1 วัน เคยพิจารณามั้ยว่า 1 วันเราได้ทำอะไรเป็นกุศลบ้าง นั่งอยู่เเดินอยู่เคยภาวนา ลมหายใจเข้าออก - พุธ โธ มั้ย (ผมยังทำไม่ค่อยได้เลย) พอมีเวลานั่งสมาธิ เราจะได้พิจารณา ว่าอะไร เป็นอะไรบ้าง ยิ่งเจอผียิ่งดีนะ คนมีบุญเลยแหละ คุณจะได้พิจารณาว่า เออ ตายแล้วไม่สูญนะ พวกนี้มาทำอะไร สภาพเป็นยังงัย ตอนเป็นคนเป็นอย่างไร เราจะได้พิจารณาเรื่องกฎแห่งกรรม ทำไมเค้าเป็นแบบนี้ ทำไมต้องมา มาเพื่ออะไร พอเราไปค้นหาคำตอบ จะทำให้เรากระจ่าง เมื่อเข้าใจ จะรู้ว่า ไอ้เรื่องที่เราๆ ท่านๆทำกันทุกวันนี้มันกลายเป็นเรื่องไร้สาระมาก มันเป็นเรื่องที่แปลกจริงๆ สมัยนี้ ผมกล้านอนในป่าช้า แต่กลับไม่กล้านอนกับคนที่เราไม่ไว้ใจ

 

เข้าใจค่ะ เคยเป็นเหมือนกัน

เข้าใจค่ะ พวกเราชาวธรรมยังไม่สูง ฝึกแบบเด็กๆ หัดเดิน แต่ถ้าเราหัดคลาน เราก็จะถึงจุดหมายสักวัน เว้นเสียแต่ว่าเราไม่ยอมเดิน

เคยเป็นค่ะ กลัวมาก เพราะเคยเจอบ่อยๆ

วิธีแก้

1. หาพระเครื่องมาแขวน แล้วเอาไว้หลอกตัวเองว่า พระคุ้มครอง ผีจะไม่มาใกล้ อุ่นใจดี แล้วฝึกนั่ง

2. ฝึกนั่ง ที่มีคนเยอะๆ เช่น สถานที่ฝึกปฏิบัติ ศาลาวัดที่คนนั่งกันเยอะๆ กับเพื่อน กับครอบครัว ทำให้เป็นปกติ แล้วจะได้ฝึกด้วยว่า ให้เราตัดตัวเองจากสถานการณ์นั้นๆ ได้ สติอยู่กับลมหายใจได้ ดีไปอีกแบบ หลังๆ ดิฉันเริ่มนั่งสมาธิง่ายๆ ในครอบครัว อยากนั่งก็นั่ง ที่บ้านก็เฉยๆ เป็นธรรมดา ไม่มาแตะ มาคุย จนกว่าเราจะออกเอง อยู่ร่วมกันได้นะ ปกติ ทำบ่อยๆ ที่บ้านก็ชิน เราก็ชิน ไม่ต้องตั้งท่ายาก ตั้งท่านาน อยากนั่งก็นั่ง ไม่ต้องแต่งตัว แต่งโอ้เอ้ ไม่ต้องสวดมนต์ยาว นั่งเลยตรงไหนก็ได้ ชุดไหนก็ได้ ปกติ ง่ายดี

3. อยากทำได้เร็ว ก่อนนอน ฝึกสังเกตลมหายใจทุกวัน ตัดจากความคิดวุ่นวาย ทำบ่อยๆ ก็เข้าสมาธิได้ง่ายขึ้น

4. ปรับความเชื่อเสีย ให้นึกว่า ก่อนนั่งสมาธิ พนมมือยกใส่หัว ขออำนาจพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ อำนวยพร ปกปักรักษา เท่านี้ ตอนเรานั่งก็จะไม่มีผีหรืออะไรมากวนเลยค่ะ ศักดิ์สิทธิ์ แล้วก็จะมีความเชื่อมั่น ไม่กล้ว

5. แผ่เมตตาบ่อยๆ แผ่บ่อยๆ


ฝึกไปสักระยะ เมื่อจิตใจเราเข้มแข็ง ยึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์แน่นแล้ว วางใจ วางจิต วางกาย ได้ เราก็เลิกกลัวเอง

ขอให้สำเร็จนะคะ เนี่ย จากประสบการณ์ตรงเลย สุดท้าย ก็เอาชนะความกลัวได้..........


สู้ สู้ ค่ะ แค่คิด ก็อนุโมทนาบุญด้วยแล้ว.....(y)chearrchearrchearrchearrchearr

 

กระทู้นี้เห็นแล้วสะดุดตาจริงๆ เป็นกระทู้ที่ดีนะครับ

ทำไปเถอะครับ การทำสมาธิของดีๆ ทั้งนั้น มั่วมานั่งกลัวอยู่นั้น แล้วเมื่อไรจะได้ทำละครับ เมื่อก่อนก็เคยรู้สึกยังงั้นเหมือนกันนะ สุดท้ายการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด คือ ทำเลย เจอก็เจอสิ ผมก็เคยเจอครั้งเดียวเอง ตอนนั่งทำอยู่ช่วงกลางวันนี้แหละ แต่ไม่ใช่ผีคน เป็นผีตั๊กแตน ดูไม่ได้น่ากลัวอะไร มีประกายสวยกว่าตั๊กแตนบนโลกนี้อีก แต่ผมกลัวนะ ตกใจมากๆเลย สงสัยพึ่งเคยเห็นอะ ผี แล้วจากวันนั้นก็ทำต่อไปเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นอะไรอีกเลย ตอนนี้ถามว่ายังกลัวอยู่ไหม ก็กลัวละมั้งนะ ก็หนังผียังไม่กล้าดูคนเดียวเลยครับ แต่ผมทำสมาธิผมรู้ว่าดีต่อตัวเองอีกทั้งได้บุญได้กุศล คิดได้แค่นี้ผมก็ทำเลยครับ เห็นก็ช่างมันเถอะ เราจะตายเมื่อไรก็ไม่รู้นั้นแหละนะ

ปล. ยืน เดิน นั่ง นอน สมาธิทำได้หมดทุกอิริยาบท จะทำท่านกกระเรียนก็ได้ถ้าใจมันสบาย ย้ำว่าถ้าใจมันสบายทำได้หมด แต่ถ้าอยู่ทำร่วมกับคณะ ก็ควรสำรวมอะนะ ทำท่านกกระเรียนคงจะไม่เหมาะ และถ้าการทำสมาธิมันน่ากลัวมากๆๆๆ ใจมันไม่สบายเลย ก็ไม่ต้องทำก็ได้ครับ ทำบุญแบบอื่นก็ได้มีเยอะแยะไป เอาไว้ชาติหน้าชาติอื่นๆ ค่อยทำก็ละกันเนอะ แบบนี้ก็เข้าท่าดีนะครับ

 

ผมเคยเป็นเมืรอไม่กึ่ปีนี้เอง แก้โดย ต้องดูว่ากลัวตอนไหน ช่วงไหน ถ้าเป็นเฉพาะตอนนั่งสมาธิ
หรือกลัวความมืด ที่รก อะไรประมาณนั้น เราก็ตัดปัญหาแก้เฉพาะหน้าไปก่อน เช่น กลัวที่มืดต้องทำสมาธิในที่มืด แก้โดยเปิดไฟหรือไปในทำสมาธิที่ที่สว่างๆ หรือกลัวเฉพาะตอนนั่ง การทำกรรมฐานทำสมาธิ ทำได้ 4 อริยาบท คือ เดิน นั่ง ยืน นอน ถ้าทำแบบอาณาปานุสสติก็ เน้น จับลมหายใจเข้าออก รู้ลมเข้าลมออก จะภวนาไปด้วยก็ยิ่งดึ ทำได้สักพัก ทำอย่างจริงจังนะ สัก เดือนก็เลิกกลัวแล้วครับ ที่สำคัญต้องกล้าทำความดีคือทำสมาธิ ถ้ามันจะตายเพคาะโดนผีหรอกก็ให้มันตายไปเลย ดีซะอีกตายตอนเข้าสมาธิ ตายไปขึ้นสวรรค์แน่นอนครับ อันนี้เป็นแบบเบื้องต้นนะ เอาไปลองทำก่อนครับ เพื่อช่วยแก้ความกลัวผีได้

 

เรารู้ว่าเค้าเคยเป็นคนมาก่อน...แต่เค้าตายไปแล้วน่ะ ที่รัก
การที่เห็นคนตายไปแล้วมาเพ่นพ่านผ่านสายตาเรามันจั๊กกะเดียมตาแค่ไหน
เพราะผีมันน่ากลัว มันไม่พูดไม่จา มันมาเงียบๆ มันมาแปลกๆ มาทีไรก็เสียวใจทุกที มันมาดีรึมาร้าย ฯลฯ ------ อันนี้คือเหตุผลที่เรา(และอาจอีกหลายๆคน)กลัว
:boo::boo::''(

 

อนุโมทนาค่ะ ท่านพูดน่ารักจัง (ยิ้ม) แต่คนน่ากลัวกว่าผีนะคะ

 

การนั่งสมาธิ ฝึกจิตใจให้เราสงบ และ จะช่วยลดความกลัว
ขณะที่นั่งสมาธิต้องปล่อยวาง และ ทำจิตให้ว่าง หยุดคิดเรื่องต่างๆ
แรกเริ่ม 5-10 นาที พอหลังๆ ก็จะนั่งสมาธิได้นาน

 

ผีเขาก็เคยเป็นคนอย่างเรามาก่อน แต่ยากมากนะจะเห็นได้เนี่ยะ ถามจริง ๆ เหอะ ตั้งแต่เกิดมาเคยเห็นชัด ๆ บ้างใหม ส่วนใหญ่จะตอบว่าไม่เคยเห็น แต่ก็กลัว เจตสิกของเรามันหลอกจิต มันหลอกตัวเราเอง ถ้าเห็นจริง ๆ ก็แสดงว่าเขามาขอส่วนบุญแสดงว่าเรามีบุญมาก ถ้ามีนะคนที่ถูกฆ่าตายไม่ต้องให้ตำรวจไปตามจับมากหรอก พวกนี้เขาจะตามล้างแค้นกันเอง เรานั่งสมาธิ วิปัสสนาปัญญา เพื่อให้ได้บุญ ถ้าเขามาหลอกเราเขาก็จะบาปมาก เราก็ภาวนาของเราไปเรื่อย ๆ เขาคงไม่กล้าทำอะไรเราหรอก สู้เขาไปทำศัตรูเขาไม่ดีกว่าหรือ แต่ผมว่าจิตมันหลอกจิตตัวเราเองมากกว่า..... คิดไปเอง เออไปเอง ถามว่ามีใหม แต่เห็นได้ยากมาก ๆ นะ ไม่งั้นเขาคงเอามาออกงานให้ดูกันแล้ว ดูอย่างรายการกล้าท้าผีสิ ขนาดเข้าไปในสถานที่ ยังไม่เห็นตัวเลย เขาเอากล้องไปตามจับไม่รู้เป็นร้อย ๆ ครั้งแล้วมั้ง ยังไม่เคยเห็นชัด ๆ เลยนะ อย่ากลัวจนการทำดีของเราทำไม่ได้ ถ้าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด กลัวก็ตาย ไม่กลัวก็ตาย แล้วจะกลัวไปทำไม...

 

คนกลัวผี คือคนที่กลัวความนึกคิดของตัวเอง จะเกิดความกลัวเมือนึกถึงผี หรือว่าสิ่งที่เห็นเป้นผี สิ่งที่ได้ยินเป็นเสียงผี แต่ถ้านึกว่าที่เห็นไม่ใช่ผี ที่ได้ยินไม่ใช่ผี ก้อไม่กลัว

 

ผมนั่งตั้งแต่ม หนึ่งยังไม่เคยมีผีตัวไหนโผล่มาให้เห็นเลย พี่อำผีอ่ารัยไม่เคยมี ท่านสร้างความกัวขึ้นมาเอง จงพิจารณาดูเถิด ถ้านั่งสมาธิแล้วกัวผี แล้วไอ้เวลาไม่นั่งนี้ไม่กัวรึไง ปกติผมกัวผีผมก็นั่งภาวนาพุทโธว่าคาถาไป ผมถือว่าบารมีของพระพุทธเจ้านั้นเป็นที่สุดในจักรวาลแล้ว ไม่มีอำนาจใดอื่นจะมากไปกว่านี้ แค่ความสว่างของพระบารมีไม่มีทางที่ผีหรือสิ่งชั่วใดๆจะมาทำอันตรายเราได้หรอก