พระสมเด็จฯ องค์หนึ่งเดียว

องค์พระสีเดียวกันครับ ขอบองค์พระที่เห็นจางกว่า เนื่องจากว่า เป็นแนวสโลบของผิว แล้วโดนแสง ทำให้มองเห็นว่าจางกว่าครับ รบกวนพี่วิเคราะห์ต่อนะครับ

 

ลักษณะของสีที่มีความเข้มแบบไล่เฉด รวมถึงยอดของผิวที่นูนแสดงให้เห็นว่าพระไม่ได้โดนทอดมา ผิวยอดมีสีอ่อน หรือไม่มีสี เป็นลักษณะของเนื้อพระที่ฟูขึ้นมาภายหลัง (ผิวเกิดใหม่)

ตามความเห็นของผม ถ้าดูแค่นี้ผมคิดว่ามี 2 ข้อที่เป็นไปได้ คือ
1. เป็นพระแท้ เก่า มีอายุ ตามธรรมชาติ (พระสมเด็จแท้)
2. เป็นพระไม่แท้ เก่า มีอายุ ตามธรรมชาติ (ไม่แท้มานานแล้ว)

ภาพยังไม่ชัดพอที่จะสรุปเป็นอย่างอื่นได้ครับ

 

ขอบคุณครับ

 

ข้อมูลจาก หนังสือพิมพ์ข่าวสดรายวัน ปีที่ 20 ฉบับที่ 7340 วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2554 โดย "มุมพระเก่า เอกอุ"

 

ยันต์ห้า และตัว "นะ" ที่อยู่ในพระเครื่องของ "หลวงปู่ทิม" เกือบทุกรุ่น

 

พระนาสิกโด่งเป็นสัน ตรงปลายขยายบาน พระโอษฐ์เป็นเส้นโค้งด้านบนกว้างกว่าด้านล่าง มุมปากทั้งสองตอกลึกลงไป วงพระพักตร์อิ่มอวบอูม ลักษณะคล้ายรูปสี่เหลี่ยมมน

 

เอ่อ.........ผมว่าผมรับไม่ค่อยจะได้ ไปไกลแล้วนะครับ

เรื่องสมเด็จผมอยากอยู่เฉยๆ แต่เรื่องพระกริ่งนี้ผมสุดจะทนแล้ว ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ชื่นชอบพระกริ่งโบราณเป็นพิเศษ พี่ลากคนเอาเรื่องสมเด็จไปลงเหวไปกี่คนผมไม่รู้ แต่เรื่องพระกริ่งพี่จะยัดอะไรผิดๆให้อีก

ต้นแบบพระกริ่งชินบัญชรของหลวงปู่ทิม เป็นพระกริ่งใหญ่จากจีน ต้นแบบกริ่งใหญ่จะเป็นของร้านขายผ้า ร้านหลีแซในบางลำภูนะครับที่ผมเคยเห็นในรูปไม่ใช่หน้าตาแบบนี้

ขององค์ที่พี่อ้างนี้ ผมตีเก๊ตาเปล่าระยะไกลแบบ100เมตรเลย

เคล็ดลับการดูกริ่งใหญ่แบบง่ายๆ ถ้าได้ส่องกริ่งเนื้อจะเป็นทองเหลืองเรียกว่า"ทองม้าฬ่อ" แบบทองเหลืองกุญแจจีนโบราณ รอยตะไบรอยตะเข็บจะไม่มีเลย เป็นการแต่งได้แบบสมบูรณ์สำเร็จในตัวตั้งแต่หล่อมา ไม่พบรอยแต่งพิมพ์หลังหล่อมาว่างั้น และประวัติสร้างในธิเบต ตรงกับสมัยราชวงศ์ถังครับ ไม่ได้สร้างในแผ่นดินใหญ่

อันนี้เขียนมาผมว่ายังดูน่าเชื่อถือกว่าด้วย ภาพของกริ่งใหญ่และเนื้อน่าจะเป็นของแบบนี้ http://www.ittiyano.com/index.php?option=com_content&task=view&id=9&Itemid=8

 

ขอบคุณครับ คุณเด็กโก-ลก

 

พระเศียรค่อนข้างใหญ่ ด้านหลัง แบนราบ กว่าด้านหน้ามาก

 

พระกริ่งใหญ่ เป็นพระกริ่งซึ่งเทแบบเบ้าประกบ ฝีมือประณีต และงดงามมาก ตลอดองค์พระจะไม่ปรากฏรอยตกแต่งตะไบให้เห็นเลย

 

พระกริ่งใหญ่ - พระกริ่งบาเก็ง - พระกริ่งหนองแสง ในแวดวงนักสะสมพระเครื่องจะเรียกพระกริ่งทั้ง ๓ ชนิดนี้ว่า "พระกริ่งนอก" คือ พระกริ่ง ซึ่งมาจากนอกประเทศ เพราะในประเทศไทยไม่ปรากฏว่าได้มีการสร้างพระกริ่งดังกล่าว ณ ที่แห่งใดเลย พระกริ่งนอกที่ได้รับความนิยมสูงสุดก็คือ "พระกริ่งใหญ่"

 

สัณฐานบัวเป็นรูปสี่เหลี่ยมแบบบัวจีน ส่วนเม็ดบัวเป็นตุ่มกลมนูน ร่องบัวทั้งสองเป็นร่องลึก

 

ไม่ปรากฏมีร่องรอยการตกแต่งด้วยตะไบ และไม่มีคราบดินขี้วัว มีความกลมกลืนที่เป็นธรรมชาติ ความหลากหลายของเนื้อที่ผิว ที่หลักๆ มักมีทองคำ เงิน และทองแดง

 

ตรงนี้สามารถเห็นเนื้อโลหะได้ทั้ง 3 ชนิด คือ ทองแดง - ทองคำ - เงิน
สีดำ (สนิมของเงิน), สีนาก และสีทอง
ค่าความถ่วงจำเพาะของทองคำ = 19.3 (มากที่สุด)
ค่าความถ่วงจำเพาะของเงิน = 10.49
ค่าความถ่วงจำเพาะของทองแดง = 8.96 (น้อยที่สุด)

 

รักพระเครื่อง ต้องหม้่นศึกษา และพิจารณาด้วยตัวเองครับ อย่าใช้หูดูพระเด็ดขาด ผมมีหน้าที่นำเสนอ และใช้ข้อมูลที่ค้นได้จาก Google มาประกอบการพิจารณาเท่านั้น

 

พระกริ่งของพ่อผมองค์นี้ อยู่รวมกับพระเครื่องของหลวงปู่ทิม ที่ท่านหยิบออกมาจากย่ามให้พ่อผม (ปัจจุบันท่านอายุ 82 ปี) ตอนที่อยู่บนเครื่องบิน (บริษัทเดินอากาศไทย) ผมก็พยายามหาว่า พระกริ่งองค์นี้มีความเป็นมาอย่างไร เพราะหน้าตาท่านคล้าย "พระกริ่งชินบัญชร" แค่คล้าย แต่ไม่ใช่ พอดีอ่านเจอบทความ ในอินเตอร์เน็ตว่า หลวงปู่ทิมท่านใช้ลูกปืน มาทำเป็น "เม็ดกริ่ง" เรียกว่า "แม่ (ปืน) ไม่ฆ่าลูก (ปืน)" ผมเลยลองเอา "แม่เหล็ก" มาวางใต้ฐานแล้วเขย่า ไม่มีเสียง เพราะเม็ดกริ่ง ถูกแม่เหล็กดูดเอาไว้ แสดงว่าน่าจะเป็นลูกเหล็ก พอดีกับลักษณะของท่านตรงกับ "พระกริ่งใหญ่จีน" ก็สรุปโดย "ความเห็นส่วนตัว" ว่าน่าจะเป็นต้นแบบของ "พระกริ่งชินบัญชร" แต่ยังไม่มั่นใจ 100% ต้องหาข้อมูลกันต่อไป..ครับ

 

พระเนื้อสัมฤทธิ์เก่า แม้ผิวจะเนียนมันใส ไม่เห็นเงาสะท้อน แต่หากส่องดูด้วยแว่นขยายก็จะเห็นว่า “ผิวไม่เรียบตึง” แต่จะมีสนิมผุดขึ้นเป็นเม็ดผดเล็กๆ ทั่วองค์ และยังมีรูพรุนเล็กๆ แบบปลายเข็มในบางบริเวณ ทำให้ดูผิวพระ มีความกร่อนเก่า เป็นขุมสนิมที่เกิดจากเนื้อในแล้วปะทุออกมาบนผิว

 

"...คุณจำเริญ วัฒนายากร ผู้ซึ่งนิยมเล่นหาพระกริ่งใหญ่ท่านหนึ่งได้กรุณาเล่า ให้ผู้เขียนฟังว่า ครั้งหนึ่งท่านแล่นรถขึ้นไปบนภูเขาสูง ขณะที่หยุดรถอยู่นั้น พลัน ปรากฏรุ้งกินนํ้าอยู่ที่ขอบฟ้า มีผู้ที่ท่านนับถืออยู่ คนหนึ่งว่า พระกริ่งใหญ่มีอานุภาพ ตัดรุ้งกินนํ้าได้ ท่านเลยปลดสร้อย ซึ่งมีพระกริ่งใหญ่อยู่องค์หนึ่ง อาราธนาเพื่อขอดูพุทธานุภาพสักครั้งหนึ่ง เสร็จแล้วท่านจับพระกริ่งฟาดไปยังตำแหน่ง ที่รุ้งกินนํ้าปรากฏ เป็นมหัศจรรย์ในบัดดลนั้นว่า รุ้งกินนํ้าได้ขาดออกเป็นสองท่อน แล้วค่อยวิ่งมาบรรจบกันอีก ด้วยเหตุนี้ คุณจำเริญ วัฒนายากร จึงนิยมสะสมพระเครื่องโดยเฉพาะพระกริ่งใหญ่มากที่สุด และหวังจะให้ลูกๆ ทุกคนมีพระกริ่งใหญ่ เพราะได้ประจักษ์ในพุทธานุภาพดังกล่าวแล้ว..."

จาก Google ครับ

 

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่อกใหญ่
จุดสังเกตที่สำคัญ (ต้อย เมืองนนท์ โดย ศิวะมนตรา)

- ซอกแขนซ้ายจะลึกกว่าซอกแขนขวา
- ไหล่ซ้ายจะบางกว่าไหล่ขวา
- วงพระกร (แขน) จะโย้ไปทางขวาองค์พระ
- ฐานสิงห์คมชัด
- เส้นซุ้มขวามือองค์พระเอียงโย้
- เส้นซุ้มซ้ายมือองค์พระมักจะตรง
- บริเวณขอบด้านหลังมักปริร้าวและไม่คม
- เนื้อหาแกร่ง และเนียนตา เพราะอายุเกินกว่า ๑๐๐ ปี

 

"เม็ดพระธาตุ" จากข้อมูลในหนังสือดูพระสมเด็จวัดระฆัง หลายๆเล่ม