พุทธภูมิ สิ่งมหัศจรรย์และภัยพิบัติ ที่คิดกันว่ากำลังจะเกิด

เห็นด้วยกับท่านเลย
สร้างกรรมมาก
ไม่เป็นสัมมาวาจา
เกิดชาติเกิดภพ
เจ้ากรรมนายเวรตามทวง
ปวดหัวจี๊ดๆ

 

ขอบคุณที่ทำให้ผม หัวเราะ นะจ๊ะ

 

ตกลง พระสังฆราช สิ้นใจแล้ว ผมไม่เกี่ยว เน้อ
แต่ผู้ที่เหมาะที่สุด คือ หลวงพ่อเกษมล่ะ เพราะ รู้ นรก รู้ สวรรค์ เห็นกรรม ด้วย
เหมาะที่จะมาปราบพระที่ผิดศีล ผิดพระธรรมวินัย เลยนะจ๊ะ
เห็นคุยว่าเก่ง แต่จะดีจริงหรือไม่ อันนี้ยังไม่รับรองนะจ๊ะ
เพราะกลัวเก่งแต่ปาก แต่ ดีนี่ อาจดีไม่จริงก็ได้ นะจ๊ะ

 

อึ๊ยยะ ความคิดใคร จ๊ะเนี่ย จะมาจับผมไปบวช ใครกำลังคิดเนี่ย คิดผิดแล้วนะจ๊ะ
ไม่บวช ไม่บวช เพราะ เบื่อ ความเชื่อของคนทุกวันนี้ นะจ๊ะ

เราจะสร้างสังคมอริยะ ในเพศฆราวาสเท่านั้น นะจ๊ะ รวมทั้ง สร้างสัมคมพระ ใหม่ด้วย ตามกัน ทั้งทางโลก และทางธรรม ห้าม มาจับผมไปบวชเป็นเด็ดขาด นะจ๊ะ ไม่ดี ไม่งาม ที่สุดเลย นะจ๊ะ

 

ยังมี คุณ tjs อีกคน รออีกนิด เขาบอก เขาจะบวชตลอดชีวิต อยู่นะจ๊ะ
หรือยังมีอีกคน ตระกูล ธรรมพุทธวงษ์ นั่นอีกคน จับไปบวชเลย พวกนี้ ต้องบวช

แต่ผม บวชผ่านมาแล้ว เสียใจด้วยนะจ๊ะ
ผมบวชไม่ได้แล้ว เพราะพระอรหันต์ทั้งหลายในนิพพาน จะขัดขวางเต็มที่ นะจ๊ะ
เพราะ ผม ทำลายทุกความไม่จริง จะบวชหรือไม่บวช ก็ตาม นะจ๊ะ

 

ก็จริงตามที่คุณวงกลมจุดได้กล่าวไว้ การบวชหรือไม่บวช นั้นไม่สำคัญ การเดินมรรคไม่เกี่ยวว่าเราจะต้องเป็นอะไรครับ

ส่วนกระผมขอตอบแทนคุณครูอาจารย์ด้วยการบรรพชาและพิสูจน์จิตตนด้วยการ อยู่แบบสมณะ อยู่แบบสันโดดดูว่า หากธุดงค์อยู่ในป่า อยู่กับความลำบากอยู่กับทุกข์แบบนั้นเราจะอยู่ได้หรือไม่ ถึงตอนนั้นที่คิดว่าเราพ้นแล้ว แท้จริงเราพ้นแล้วจริงหรือเปล่า การเตรียมตัวในปัจจุบันจนถึงเวลานั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญ

ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ แต่เมื่อได้มาแล้วเราก็ไม่ได้ยึดติดกับมัน นั้นแหละคือสูงสุดกลับสู่สามัญ ไม่มีอะไรให้ยึดมั่นก็เท่านั้นครับ

เมื่อเราพิสูจน์จนมั่นใจแน่ใจแล้ว จึงค่อยสืบทอดพุทธศาสนาตอบแทนคุณครูอาจารย์และเมตตาแก่ผู้อื่นๆสงเคราะห์ธรรมแก่ผู้อื่นก็เท่านั้น หน้าที่ก็คือหน้าที่ก็มีแค่นี้หมดลงแค่นั้นครับ มาก็ตัวเปล่า ไม่มีอะไร ตายไปยังมีชุดใส่มีโลงให้นอนก็นับว่าดีแล้ว
อย่าไปยึดติดอะไร ถ้าตายไปจะไม่มีผ้าให้นุ่งมีโลงให้นอน สุดท้ายก็ต้องเผ่าหรือฝัง มันก็ไหม๊ไฟ หรือเน่าเปื่อยไม่เหลืออะไรอยู่ดี ครับ สาธุ

 

อนุโมทนาบุญกุศลจิตในตัวคุณ tjs ด้วยครับ สิ่งที่ท่านกล่าวผมคิดว่าเห็นดีมึคุณประโยชน์เป็นกุศลผลบุญบารมีด้วยครัับ พูดตามความเป็นจริงของสรรพสัตว์ที่เวียนว่ายทั้งหลาย ย่อมมีหนทางการดำเนินชีวิตปฏิบัติที่มีความแตกต่างด้านความคิดความเป็นอยู่ที่ต่างกัน ด้วยพื้นเพพื้นฐานด้านของการกระทำสั่งสมบุญมาที่ไม่เท่ากันผลบุญกรรมดีกรรมชัั่วได้แยกจำแนกบทบาทหน้าที่ของแต่ล่ะสัตว์บุคคลไว้ให้มีให้เป็น กระทำตามหน้าที่ของตนเองไว้ แม้คำว่า การบวชหรือไม่บวช นั้นไม่สำคัญ การเดินมรรคไม่เกี่ยวว่าเราจะต้องเป็นอะไร สิ่งที่สำคัญคือคิดว่ามันคือหน้าที่ ที่เราต้องไปหรือกระทำมัน แม้วิถีทางด้านความรู้ ความชำนาญ ความสามารถปฏิบัติ ย่อม มี เป็น ทำได้เหมือนเท่าเทียมกัน แต่สิ่งที่สำคัญ สิ่งที่กระทำเพื่อใคร เป็นเฉพาะบุคคลตนเอง หรือ ส่วนรวม สิ่งเปรียบเทียบคือ แม้การเดินมรรคกระทำได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่จำเป็นต้องเป็นเฉพาะในการเป็นของบรรพชิตเท่านั้น ฆราวาสก็ทำได้ เป็นจริงตามนี้ แต่สิ่งที่สำคัญเมื่อเดินได้ถึงที่สุดแห่งความเป็นจริงในอริยะสัตว์หลุดพ้นถึงขั้นอริยะบุคคลแล้วที่ได้ขึ้นชื่อว่า พระอรหันต์แล้ว พระอริยะนี้จะทำอย่างไร(ที่สำเร็จได้โดยความเป็นที่มาจากฆราวาส ไม่ใช่บรรพชิต)เมื่อชีวิตย่อมดำรงค์คงขันธ์อยู่ได้ไม่เกิน7วันถ้าไม่เข้ามาอยู่ในเขตของบรรพชิต ท่านเหล่านั้นจะยังประโยชน์เกื้อกูลแด่สัตว์บุคคลทั้งหลายอยู่หรือไม่ หรือจะไปเพียงเพื่อตนเองเท่านั้น จริงๆสิ่งนี้ก็ไม่สำคัญสัักเท่าไหร่เพราะการไปนั้นไม่มีสิ่งที่มัวหมองติดอยู่แล้ว พ้นแล้ว ย่อมเป็นที่เป็นมงคลสูงสุดแล้ว น่าสรรเสริญยิ่งแล้ว แต่สิ่งที่สำคัญบุคคลที่ีความเชื่อว่า เราเพียงพอแล้ว ได้ดั่งหวัังตั้งใจแล้ว มีแล้ว พอแล้ว หยุดการกระทำแล้วในทางโลกของฆราวาส
เราขอจัักได้ไป สร้าง กระทำเพื่อเพิ่มพูน สั่งสม อบรม บ่มพอกพูน เติมเต็ม ในชีวิตของบรรพชิตบ้าง กระทำเพื่อสังคมในทางพุทธศาสนา เป็นการกระทำหรือหน้าที่ ที่ตััวเองต้องกระทำเป็นการยังคงพุทธศาสนาให้สืบทอดต่อไป เป็นการกระทำเพื่อให้สังคมได้รู้ว่า ยังมีต้นแบบหรือแบบอย่างที่ดี ที่ถูกต้อง ที่น่าชมเชย หรือเลื่อมใส เป็นพละกำลัังในความเชื่อ ความศรัทธาเลื่อมใส ของบุคคลต่อไปในสังคม เป็นการสืบทอดหรือยืดเวลาของศาสนาสืบต่อไป ผมหวัังว่าสักวันผมจะได้ยินข่าวของคุณ tjs ได้บรรพชาเป็นพระภิกษุแล้ว อีก 5ปี 10ปี 15ปี หรือมากกว่านั้น เพราะผมมองว่าสิ่งที่คุณคิดได้แบบนี้ มันไม่ใช่มาจากระยะเวลาที่คุณได้สั่งสมมาเพียงอันสั้น แต่มันถูกสั่งสมมาอาจเป็นอสงไขย เลยก็ว่าได้ เพราะสมัยนี้เป็นสมัยสังคมเมืองอุตสาหกรรมยุคเทคโนโลยี สิ่งยัั่วยวนมันเยอะกว่าสมัยก่อนที่ผ่านมา ที่มีแต่ต้นไม้ ป่า เขา ลำเนาไพร การเป็นอยู่ของคนสมัยก่อนค่อนข้างอยู่กับธรรมชาติ ที่ไม่ต้องแข่งขันกันทำมาหากิน ไม่ต้องหรือไม่ค่อยแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันสักเท่าไหร่ แต่เมื่อคุณมีความคิดที่ว่า คุณมุ่งหวัง มีจุดหมาย มีความตื่นตััว มีสติ เป็นกำลังในการขับเคลื่อนในชีวิตที่คุณคิดว่าได้ออกแบบไว้แล้ว มองว่ามัันคือหน้าที่ ที่ต้องกระทำ ฉนั้นจุดมุ่งหวังของคุณในครั้งนี้ คงประสบผลสำเร็จอย่างแน่แท้ ก็ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณที่มีอยู่มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ