ปีติน้ำตาไหล ตัวโอน เอียง อาการเหล่านี้ปกติหรือเปล่าคะ?

ตอนแรกเลยจะเริ่มจากการสมถะ นะ มะ พะ ทะ หรือบริกรรมทั่วไป
จนได้มีโอกาสไปปฏิบัติคอร์สคุณแม่ ดร. สิริ มาค่ะ วันที่ 5 จะมีอาการปีติน้ำตาไหลแหมะๆ ทั้งที่ไม่ได้เศร้า ยินดียินร้ายอะไร แล้วก็มีตัวโอน เอียง หงาย บ้าง พอออกจากสมาธิแล้ว ยังรู้สึกเหมือนภาวนาอยู่ ทุกอย่างเหมือน slow motion บอกไม่ถูกค่ะ รู้สึกสดชื่นตื่นมีสติไปหมดซะทุกอย่าง

พอวันที่หกเป็นคล้ายๆเดิมค่ะ แต่ไม่ได้ร้องไห้ แต่ว่ามีอาการคว่ำไปข้างหน้าทีละนิดๆ จนครูมาเรียกก็ยังคว่ำ จนคมำหน้าไปเลยค่ะ ลืมตาไม่ได้พอลืมได้ตาก็เหลือกมองครู ปล่อยโฮออกมาดังลั่น รู้สีึกตัวทุกอย่างแต่เหมือนบังคับตัวเองไม่ได้ค่ะ

ก็ได้ไปพัก กลับมาเดินจงกรมใหม่ทีนี้รู้สึกว่าเดินได้อย่างไม่ต้องบริกรรมใด จิตว่างเปล่า เหมือนมีแรงแม่เหล็กมาดูดขาพาก้าวเดินสบายๆเลยระยะ 1-6

สักพักจะรู้สึกเศร้าน้ำตาไหล เสียงตัวเองเริ่มเปลี่ยนค่ะ

ครูบอกว่าไม่ต้องทำสมาธิแล้ว แต่ก็ยังจะนั่งลงสมาธิ ครูพาออกไปทีนี้ก็รู้สึกหนักขึ้นๆ ตัวหนักๆหน่วง พาไปนอนตัวสะดุ้ง พยามหลับตา ก็เหมือนตามันกระพริบปิบๆ ในใจพยามคิดตลอดเวลาอยากทำตัวให้ปกติ แต่เหมือนบังคับไม่ได้ แล้วอยากจะพูดก็พูดไม่ถนัดเป็นคำๆ บางทีก็คำรัวๆค่ะ

วันนั้นกลัวมาก กลัวจริงๆ มันเหมือนในละครเลย

หลังจากนั้นกลับบ้านมาพยามสมาธิอาณาปานสติปกติ แต่มันก็มักจะกลายเป็นวิปัสนาไปเอง แล้วก็มักจะมีอาการตัวโอน สั่น เอน หงาย หรือ คว่ำ หลังๆมีตาปิบๆ ไปไหนมาไหนถ้าไปคนเดียวถ้าได้นั่งแปบเดียวมันรู้สึกเหมือนจะเข้าภาวนาตรงนั้นเลย บอกไม่ถูกค่ะ

เลยอยากจะรบกวนผู้รู้ช่วยไขข้อสงสัย

อาการทางร่างกายที่เล่ามาปกติไหมคะ?

แล้วทำไมเราทำสมถะไม่ได้แล้ว ทำได้แป๊บนึงจะกลายเป็นวิปัสนาเรื่อยเลยค่ะ

 

นิวรณ์ ห้า ครับ ถ้ายังไม่ได้ แนะนำ แบบ ง่ายๆ ก่อนครับ

สวดมนต์ แผ่เมตตา เอาบทนี้ก่อนครับ ฝึก สติ อยู่ในบทสวดมนต์ก่อนครับ ทำแบบนี้ ประมาณ 7 วัน คอยเปลี่ยน เป็นทำสมาธิครับ อย่าพึงรีบทำสมาธิครับ จิตยัง ไม่นิ่งครับผม

โมทนา สาธุ

บทสรรเสริญ พระพุทธคุณ

อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ

สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ

อาฎานาฎิยปริตร (คาถา พระพุทธเจ้า 28 พระองค์)

นะโม เม สัพพะพุทธานัง อุปปันนานัง มะเหสินัง
ตัณหังกะโร มะหาวีโร เมธังกะโร มะหายะโส
สะระณังกะโร โลกะหิโต ทีปังกะโร ชุตินธะโร
โกณฑัญโญ ชะนะปาโมกโข มังคะโล ปุริสาสะโภ
สุมะโน สุมะโน ธีโร เรวะโต ระติวัฑฒะโน
โสภีโต คุณะสัมปันโน อะโนมะทัสสี ชะนุตตะโม
ปะทุโม โลกะปัชโชโต นาระโท วะระสาระถี
ปะทุมุตตะโร สัตตะสาโร สุเมโธ อัปปะฏิปุคคะโล
สุชาโต สัพพะโลกัคโค ปิยะทัสสี นะราสะโภ
อัตถะทัสสี การุณิโก ธัมมะทัสสี ตะโมนุโท
สิทธัตโถ อะสะโม โลเก ติสโส จะ วะทะตัง วะโร
ปุสโส จะ วะระโท พุทโธ วิปัสสี จะ อะนูปะโม
สิขี สัพพะหิโต สัตถา เวสสะภู สุขะทายะโก
กะกุสันโธ สัตถะวาโห โกนาคะมะโน ระณัญชะโห
กัสสะโป สิริสัมปันโน โคตะโม สักยะปุงคะโว ฯ

คำแผ่เมตตาแบบทั่วไป

สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นอะเวราโหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย
อัพยาปัชฌาโหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
อะนีฆาโหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด

สวดมนต์ ไป หนึ่ง ชั่วโมง ถึงอ่านคำแผ่เมตตา สวดมนต์ บทสรรเสริญ พระพุทธคุณ
แล้ว อาฎานาฎิยปริตร (คาถา พระพุทธเจ้า 28 พระองค์) เส็ด กลับไปสวดมนต์
บทสรรเสริญ พระพุทธคุณ ทำแบบนี้ 1 ชั่วโมง ถึงอ่านคำแผ่เมตตาครับ
ทำทุกวันก่อนนอนนะครับ
สาธุครับ ผม สวดมนต์ 2 บทนี้ประจำนะครับ

 

จขกท. เพียรภาวนา คือ เห็นตั้งคำถามบ่อย เท่าที่เล่ามานี่ มันเป็นะรรมดาของสภาวะนามรูปมัน ผู้ฝึกศึกษาจะต้องกำหนดรู้สภาวะทุกๆอย่างที่ปรากฏขึ้น ทุกครั้งทุกๆขณะ เปนยังไง รู้สึกยังไง กำหนดยังงั้น ตามเป็นจริง หรือตามที่มันเป็นของมัน

แนะนำให้ไปสนทนาที่นี่ครับ

นิพพานคืออะไร ? - Wunjun Group

 

"อาการตัวโอน สั่น เอน หงาย หรือ คว่ำ" อาการอย่างนี้เกิดขึ้นเมื่อเราปล่อยสภาวะทางกายครับ ตรงนี้ต้องควบคุม ต้องฝืน ต้องบังคับ
การควบคุมนั้นต้องดูที่การปฏิบัติ คุณปฏิบัติอย่างไรก็ต้องดูต้องนั้น ต้องรู้วิธีที่ปฏิบัติจึงจะแนะนำวิธีทางแก้ให้ได้ (นะมะพะทะ ที่ว่านั้นกำหนดอย่างไรอธิบายแล้วจะแก้ให้ได้)
"ทำไมเราทำสมถะไม่ได้แล้ว ทำได้แป๊บนึงจะกลายเป็นวิปัสนาเรื่อยเลย" ที่ว่าเป็นวิปัสสนาตรงนี้นั้นเป็นอย่างไร ช่วยอธิบายให้ชัดกว่านี้
คำว่าวิปัสสนานั้นทำไมต้องอธิบาย สาเหตุเพราะว่าแต่ละสำนักมีวิธีที่แตกต่างกัน ผมอยากจะช่วยแต่ไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณเป็นครับ
เจริญในธรรมครับ

 

อาการปกติ ไม่ต้องไปสนใจอาการเหล่านั้น และอย่าไปปรุงแต่งมันเพิ่มจากนั้นครับ

 

>>> พอดีได้ไปฝึกคอร์สแนวทางคุณแม่ ดร. สิริมาค่ะ กำหนดรู้สิ่งที่มากระทบ
คือตอนที่ทำสมถะสมาธิจะดูลมหายใจเข้าออกมีสติกะลมหายใจอย่างเดียว แต่พอวิปัสสนามันเหมือนประสาทสัมผัส เสียง กลิ่น รส ความรู้สึกมันจะเปิดรับขณะที่บริกรรมไปด้วย ตอนที่สมถะจะไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้เวลาที่รู้สึกว่านิ่งมากๆบางทีไม่ได้ยินเสียงหรือเสียงเบา แต่พอเป็นวิปัสนาจะรับความรู้สึกทุกอย่างไปด้วยค่ะ

ตอนนี้ทุกครั้งที่มีอาการตัวโอน เอน สั่น พยามมีสติ กำหนดให้ตัวเองนิ่งปกตินะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจเลยทำไมจะต้องเป็นแบบนี้ เราจะต้องมีสติกำหนดมันทุกครั้งไปเหรอคะ เลยสงสัยว่าปกติไหมน่ะค่ะ

ขอบคุณทุกๆความเห็นเลยนะคะ

 

การกำหนดสภาวะหรืออาการที่เกิดขึ้นทันทุกๆขณะนั่นแหละสติสัีมปชัญญะเป็นต้น เกิดแล้ว มิใช่พยายามมีสติ เน้นมิใช่พยายามมีสติ

 

ก็ให้พิจารณา ตรงที่ รู้ได้

คุณ รู้อะไรได้

รู้ว่าตอนนี้ มี หนทางปฏิบัติอยู่ สอง วิธี ซึ่ง แตกต่างกัน

ให้ระลึกเข้ามาที่ สภาพความต่างของ กรรมฐาน สมถะ และ วิปัสสนา

ทำความเข้าใจ การภาวนาทั้งสองอย่างนี้ว่า มีอยู่ และ ทำความเข้า
ใจให้มากๆว่า ต้องใช้ทั้งสองอย่าง

อย่าให้ ทิฏฐิมานะ มาบังการเห็น

เช่น พอเรียนวิปัสสนาแล้ว รู้รสแล้วว่า ต่างจาก ทำสมถะ ก็ ไปยึดจะ
ทำ กรรมฐานเดียว เลยทำให้ ละล้าละลัง ไปซ้ายไปขวา ดึงหน้าดึง
หลัง จะไปข้างหน้าไม่อยากไป ก็ไปดึงมาข้างหลัง ดึงแล้วกลายเป็น
เห็นความแปลี่ยนแปรง แปรปรวน ก็เลยไปเข้าใจว่า วิปัสสนาอยู่

เรียกว่า เอาไป ปนกัน ไม่ได้ แยกจากกันว่า มันมี สองอย่าง

ถ้าแยกจากกันว่า มันมีงานอยู่สองอย่าง ก็ทำงานให้มันเสร็จเป็นอย่างๆไป

จนชำนาญในงานอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วจึง โน้มไปสู่อีกงานหนึ่ง ด้วย
ความเข้าใจในงาน

อุปมาเหมือน กำลังเรียนงาน การปั้นหม้อ คุณก็ต้อง ปั้นมันขึ้นรูป
ขึ้นมาให้ชำนาญก่อน ให้มันเป็นรูปเป็นร่างก่อน แล้ว อย่าเพลินอยู่
กับ รูปร่างที่ก่อขึ้นมา ให้ สลายทิ้งลงไป ตามเห็นความแปรปรวนที่
กลับไปในสภาพเดิม แล้วก็ ก่อรูปขึ้นมาใหม่ แล้ว สลายใหม่

ทำให้ชำนาญ ในงาน ก่อรูป และ ตามดูการสลาย

เน้นนะว่า ตามดูการสลาย ไม่ใช่ ทำให้มันสลาย ไม่ได้เน้นการ จงใจ
ทำให้มันสลาย

วิปัสสนานั้น จะเกิดก็ต่อเมื่อ อยู่ดีๆ รูปมันสลายของมันเอง แล้ว เราเกิด
สติไประลึกเห็น สภาพการสลายด้วยตัวมันเอง แล้วระลึกได้ เกิดสติ
มีสัมปชัญญะ ไม่ตกใจ ตามเห็น การเกิด ดับ ของ รูป ไปตามความเป็น
จริง

เห็นแล้วไม่ใช่ว่า ฮานาก้า ดีอกดีใจ เพราะนี่แค่ ฝึกตั้งไข่ งานทั้งสอง
คือ สมถะ และ วิปัสสนา

ยังมีอีกมากให้เพียรภาวนาต่อไป เพื่อ การรู้ยิ่งในราคะ ตัณหา ที่มันมี
ละเอียดกว่านี้หลายคณา

 

ที่นั่นมีอะไรน่าสนใจบ้างครับ?

 

อยากรู้ก็ไปดูซิ ไม่ไปจะรู้เหรอว่าเขามีดีอะไรมีดีแต่ตนเองเหรอ ผมยังไม่เห็นความดีของคุณเลยอินทรบุตร55

 

เชิญคลิกไปดูสิครับ

แต่ต้องติด web browser รุ่นใหม่ จึงเข้าได้

 

อินทรบุตรเขาไม่เข้าไปหรอกอีโก้เขาเยอะ

 

อ้าาาา จริงดิ อิๆ

 

ไม่งันเขาจะกลับมาถามเราเหรอว่าที่นันเขามีดีอะไรครับ ถ้าเป็นผมนะผมกดเข้าไปดูเรียบร้อยแล้ว เจ้าของเว็บเขาไม่ธ้รรมดานะครับที่นั้นนะ

 

การกำหนดดูลมให้ดูที่จุดเดียวส่วนใหญ่ใช้จุดกะทบที่ปลายจมูก
ของคุณใช้ตามลมซึ่งตรงนี้ละเมื่อจิตเริ่มจะนิ่ง ก็จะเกิดส่ายตามการไหวไปไหวมาของลม ซึ่งส่งผลให้กายไหวไปด้วย การแก้ก็ให้กำหนดรู้ลมที่จุดเดียว
เรื่องอื่นยังไม่ต้องสนใจ ให้ปฏิบัติเช่นนี้ไปเรื่อยๆ และอย่าไปกังวลกับอาการไหว แต่ก็ไม่ปล่อยไปตามอาการนั้นๆ ให้ขืนไว้พอประมาณ และปฏิบัติค่อยเป็นค่อยไป อย่าเร่ง อย่าไปนึกถึงอดีตว่าเคยทำได้อย่างไร ให้ทำให้พอเหมาะกับความรู้สึกของตัวเอง เอาความสบายและความพอเหมาะของเราเป็นเครื่องตัดสินครับ
เจริญในธรรมครับ

 

บางทีคนอื่นเขาอาจจะมีความคิดอะไรที่ซับซ้อนกว่าคุณคิดก็ได้นะครับ

 

ผมรู้ว่าคุณคิดว่าที่นันนะมีดีจริงเหรอไม่น่าสนใจฉันนะรู้หมดแล้ว้

 

ผมว่าดีน่ะเก็บตัวทำสมาธิ ไปเลยให้ถึงที่สุดปิติที่ว่าจะค่อยๆหายไปเองหรือเกิดขึ้นแล้วผ่านเข้าสู่อารมทีาสูงขึ้น ทำอานาปานสติสิน่ะคับ พอจิตเข้าสมาธิ ก็ถ้าอยากทำวิปัสสนาก่อนก็ได้แต่จำไว้ก่อนทำให้ทรงสมาธิจนถึงอารมสบายแล้วก็เริ่มพิจจารณาถ้าไม่ก็ทรงสมาธิให้ถึงที่สุดเลย

 

ในการเดินทางในสังสารวัฏ newamazing คงไม่ค่อยได้สะสมเรื่องการคิดแบบเป็นเหตุเป็นผล คิดแบบซับซ้อน

 

คิดซับซ้อนแบบคุณนะเหรอ ยิ่งซับซ้อนคุณรู้มั้ยว่ามันจะเกิดผลอะไร มันจะทำให้ึุณยิ่งติดบ่วงตัวเอง ผมรู้จักคุณดีนะอินทรบุตรคุณเชื่อมั้ย