เฮ้อ เสียดายความสามารถของตัวเองจริงๆ อุตส่าห์ฝึกจนน่าจะเก่งที่สุดในโลกแล้วนะเนี่ย

.
17.05 เปิดสมุด พูดจากภาพ 3


แม่ค้าไม่อยู่แฮะ ร้านก็อยู่ตรงข้ามนี่เอง ไม่รู้ไปซ่อนที่ไหน
ก็ต้องปรับตัวตามสถานการณ์ คือยังไม่ต้องกิน
หรือว่าเค้าให้กลับวัดเร็วๆ สองวันหลัีงนี้กลับมืดจังเลย
เดี๋ยวเสร็จแล้วกลับไปฝึก กับกาแฟและขนม ที่ริมคลองแล้วกัน





ภาพที่ 11 อันนี้โชว์ชุดบังเอิญ บังเอิญมันเข้าไป หลังจากเงินใกล้หมด
วันต่อมาก็บังเอิญมีงานเข้า วันที่แปด เข้าไปเช็คดูว่าอะไรเสียบ้าง
แล้วก็ซ่อมซะ แต่อย่างว่า บังเอิญขาไดที่เปลี่ยน มันดันหักซะอีก
อีกวันเอาไปเชื่อม หลวงพ่อให้ตังค์ไปสามร้อย ให้ซื้อน็อตมาใหม่ด้วย
บังเอิญวันนั้นพระติดรถไปด้วย ไปนั่งรอเค้าเชื่อมให้ รถก็มีชื่อวัดติดอยู่
บังเอิญช่างเค้าไม่คิดเงินแฮะ ตอนไปซื้อน็อตเลยซื้อแหวนข้างเบอร์ 17
มาซะอีกตัว เครื่องมือไม่มี ต้องใช้ประแจเลื่อนขัน ซึ่งไม่สะดวกมากๆ
ซึ่งจากการที่ช่างไม่คิดเงิน ทำให้เงินเหลือคืนหลวงพ่อสองร้อย แล้ว
หลวงพ่อก็ให้เราเก็บไว้ บังเอิญจริงๆ นะจ๊ะ เงินใกล้หมดพอดีเลย
ได้บุหรี่ฟรี มาอีกซองนึง เฮ้อ..บังเอิญมาก เนอะ

ส่วนที่แสงส่อง ตอนอยู่ที่ร้านเนท วันนั้นเปิดรวมเพลงของคาราบาว
ก็อย่างที่เห็นล่ะนะ สงสัยว่าเมืองไทยเราคงจะได้ล้างบางก็คราวนี้ล่ะ






ภาพที่ 12 อันนี้เขียนที่ข้างเจดีย์ใกล้สุสานวัด ขับรถพาพระไปงาน
นั่งรอก็นั่งเขียน ที่จริงถ่ายภาพมาด้วยนะ แต่ตอนแต่งภาพ เพลงเค้า
ร้องแบบว่า ไม่เหมาะไม่ควร ประมาณเนี้ย ก็เลยว่า ไม่เอาลงดีกว่า
คิดหลายทีนะ จะลงมั้ยเนี่ย แต่ถามหัวใจตัวเองแล้ว ก็ได้คำตอบว่า
ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องโวยซะหน่อย กูไม่ยอมโว้ย

จากเหตุการณ์เนี้ย ทำให้เราเซ็งสุดขีด เบื่อหน่ายจนเกินบรรยาย
ไม่รู้รึไงวะ ว่าใครเค้าทำอะไรอยู่ บังอาจมาขวางมือขวางตีนได้ไง
(ไม่ใช่ของเรานะ ไม่รู้มือตีนของเทพท่านไหนบ้าง รู้ไว้ซะบ้างสิเฮ้ย)
กะลังเบื่อ เงินก็ไม่มีใช้ จะไปทำงานก็ไม่รู้ว่ามันจะถูกต้องไหม
เรื่องอย่างนี้ ไม่ใช่เอาไว้ทำเวลาว่างๆ นะจ๊ะ นะจ๊ะ มันต้องทุ่มกัน
ทั้งชีวิต ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่ใช่ไปทำงาน กลับบ้านแล้วว่างๆ
ค่อยมาฝึกฝนและค้นหา นี่มันไม่ใช่งานอดิเรกนะเว้ยเฮ้ย
ร่างกายและจิตใจต้องพร้อมรับการสื่อสารตลอดเวลา ต้องว่างเข้าไว้
จิตว่างน่ะ เข้าใจไม๊เว้ย เฮ้ย แหม..คิดแล้วหงุดหงิดใจจังแฮะ
แล้วนี่ตูจะต้องดิ้นรนอยู่อย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันวะ เรื่องคราวนี้ทำเอา
เราเกือบจะตัดสินใจลาออกแล้วเชียว ถึงแม้จะมีเงินเข้ามาบ้างแล้ว
แค่สองวันหลังจากโพสท์ครั้งก่อนก็เหอะ แต่มันหมดอารมณ์ซะแล้ว
กะจะช่างหัวโลกมันแล้ว ใครจะเป็นอะไรก็ช่างหัวมัน กูไม่สนแล้ว เบื่อ






ภาพที่ 13 วันหวยออก บังเอิญไปซื้อล็อตเตอรี่ไว้ใบนึง อยู่วัดนี้มานาน
หกเดือนแล้ว นี่เป็นการซื้อใบที่สาม คือไม่มีเงินจะซื้อล็อตเตอรี่น่ะเอง
โวยวายกะพวกฝั่งโน้นไว้เพียบเลย ด่ากราดไปหมด ใช้งานไม่จ่ายตังค์
ไม่เว้นหน้าอินทร์ หน้าพรหมเลยล่ะ ขอบอก โวยแหลก
เงินดีงานเดิน เงินเกินงานวิ่ง เงินนิ่งงานหยุด เงินสะดุดงานชะงัก
ฝั่งโน้นมันช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ถึงของกินจะแยะ บุหรี่ไม่ขาดก็เหอะ
แต่ไม่มีเงิน มันก็ไม่มีอารมณ์ เงินคือพระเจ้านะ สมัยเนี้ย ถ้าไม่มี
พระเจ้าอยู่เป็นพวกเดียวกันแล้ว จะรบชนะได้ไง โง่จังเลย

วันนั้นเปิดทีวีมาก็เจอเลย กะลังออกเลขท้ายสามตัว ครั้งที่สอง
ออกพอดี 210 บังเอิญจังนะ ว่ามั้ย

แล้ววันก่อน 18/7 วันนั้นถ้าไม่ได้กินเบียร์ ก็คงยังไม่ยอมโพสท์อีกแหละ
เพราะฉะนั้น ใครที่อ่าน ต้องขอบคุณเบียร์สิงห์เค้าด้วยนะ
ถึงเราจะกินเบียร์ลีโอก็เหอะ 555 ก็สิงห์ไม่มีแถวนั้น ดีนะ ไม่งั้น
คงเมาแน่ แต่ลีโออ่อนหน่อย สี่ป๋องก็ยังเฉยๆ ไม่ค่อยเท่าไหร่
ขนาดไม่ได้กินมาเป็นปีแล้วนะ แต่เมื่อก่อนโน้น กินเป็นอาชีพเลยล่ะ
นั่งกินเหล้ากันที หกเจ็ดชั่วโมงนี่เรื่องธรรมดามาก กินเก่งนะ ขอบอก
พอดีกว่า เวลาเหลือแค่สามนาทีแล้ว บาย










ค้างคาวแห่งแสง / วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ไม่ได้เจอกันนานนะเราเคยรู้จักกันรึเปล่าครับเผื่อว่าบางทีคุณอาจเปลี่ยนชื่อ

 

.

...ขออภัย ที่ตอบช้า
มอไซค์ข้า มันมิมี
เจ้าของให้ แม่ใช้ขี่
มอมิมี มิได้มา

...ร้านคอม อยู่ไกล ห่างวัด
เมื่อยจัด ถ้าเดิน เกินไหว
แปดโล นั้นห่าง เกินใจ
ไม่ไหว มิเดิน เกินไกล

...นามท่านฉันคุ้น
เราลุ้นรำลึก
ยามนั่งหยั่งนึก
มันลึกเลยลืม


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / สุนทรทู่
.

 

.
เขียน เสาร์ 10/8/56 20.50


"ของฝวัญ วันแม่ แผ่ไพศาล"

...วันแม่ แน่จริงจ้าว ไล่เก็บเศร้า เหล่าประชา
ลือลั่น หลากโลกหล้า ราษฎร์หลั่นล้า ล้วนร่าเริง
บันเทิง รื่นเริงร่า มีเงินมา ข้ามีงาน
แม่ท่าน ปั้นประทาน แจกเจือจาน งานคู่เงิน

...ดำเนิน เดินเคียงคู่ ข้างกายอยู่ คู่ราชา
แดดฝน หล่นกายา คู่ราชา ทั่วฟ้าไทย
ไปไหน ขอไปด้วย ขอไปช่วย เหล่าประชา
แบ่งเบา ภาระมา ไหล่ราชา ข้าขอปัน

...ปวดฟัน ฉันมีหมอ ไปนั่งรอ หมอรีบมา
แคะแมง แทงฟันซะ แล้วค่อยทา ด้วยยาแนว
มันแกว นั้นอร่อย ทานบ่อยบ่อย หร้อยจังฮู้
ไม่รู้ ต่อยังไง เลยไหลออก นอกทะเล

...ท่านเท ทุกข์ท่วมทิ้ง ให้ไหลกลิ้ง ทิ้งทอดไกล
ทุ่มเท ทั้งหัวใจ เพื่อชาวไทย ได้มีกิน
ทุกถิ่น ที่ท่านก้าว ชาวไทยเรา ล้วนได้ยิน
สร้างงาน ด้วยฐานถิ่น ให้ทำกิน ทุกถิ่นฐาน

...ตุ๊กตา ขาไม่สวย ปั้นก็ห่วย ช่วยซื้อไป
หวังมอบ กำลังใจ แฝงไปใน กำลังทุน
รอลุ้น ว่าล็อตหน้า คงเข้าท่า ขาสวยดี
ชาวบ้าน ขยันมี ปั้นหลายที สีสวยตา

...เทวา ท่านล่วงรู้ บุญล้นอยู่ ท่วมกายา
โปรดปัด เวทนา ห่างโรคา ข้าขอวอน
ออดอ้อน เทวาทั่ว เทพอย่ามัว เพลิดเพลินตา
รีบส่ง กระแสมา สู่จิตรา ราชินี


สุนทรทู่ / พลทหารรักษาพระองค์
.

 

.
เขียน 19.17 21/8/56


"นั่งเบื่อแต่บ่าย บิ้วท์ได้ใกล้ค่ำ"

...นั่งมาแต่บ่าย เราไร้ไอเดีย
หัวใจละเหี่ย อ่อนเปลี้ยเพลียแรง
นิมิตรคิดแซง ด้วยแรงการ์ตูน

...เทพมังกร อหังการ์ มาช่วยลุ้น
แลกระตุ้น จูนจิต ให้คิดถึง
ภารกิจ แห่งเจ้า เร้าคำนึง
จงนึุกถึง ภาระกิจ พิชิตใจ
























ข้างบนนี้ จากเล่มที่ 3 หน้า 91-93




ข้างล่างนี้ จากเล่มที่ 3 หน้า 98 ไม่ต่อหน้า แต่ว่าต่อเนื่อง









คำอธิบายจากเล่ม 1 หน้า 10


มังกรอหังการ หมาป่าคะนองศึก ภาคแรกนะครับ
มังกรอหังการ หมาป่าคะนองศึก | #1 : เว็บอ่านการ์ตูนฟรี, Naruto, Reborn, Bleach, Ane Doki, One Piece, Fairy Tail

ไม่รู้จะโพสท์อะไร เหมือนสมองมันประท้วง ไม่ยอมทำงานเลยวันนี้ เหนื่อยหน่าย
มีหลายเรื่องที่คิดไว้ว่าน่าจะใช้ได้ แต่อารมณ์มีไม่ถึง เลยขับเคลื่อนไม่ได้

หวังว่าคงจะมีใครได้ประโยชน์อะไรบ้างนะครับ
การ์ตูนไม่ใช่เรื่องไร้สาระ ซะทั้งหมดหรอกนะ
เราเก็บเล็กผสมน้อย จากหนังสือการ์ตูนมาได้ไม่ใช่น้อยๆ เลย ขอบอก
เค้าซ่อนความลับ, ข่าวสาร, แรงกระตุ้น, การจูงจิต, เคล็ดความต่างๆ
และอีกมากมายหลายอย่าง ไม่อยากบอกให้หมด ไปคิดเองบ้าง

...ซ่อนไว้ ให้มองเห็น
โดดเต้น เด่นเมื่อเหมาะ
ถึงกาล อันจำเพาะ
เกาะจิต สะกิจใจ


อืมแฮะ..เขียนเสร็จต้องจำกลับไปนั่งแปลอีก เค้าจะบอกอะไรบ้างน้า
เดี๋ยวต้องเอาไปใส่สมการ แล้วค่อยแก้รหัสออกมาดูเด๊ะ ซ่อนไรไว้บ้าง


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักรบแสง
.

 

รูปเราหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย ใครจะตอบได้บ้างไหมครับ
ขี้เกียจทำใหม่นะจ๊ะ นะจ๊ะ รีบเอามาคืนเราเร็วเข้า
ถ้าใครเจตนาแกล้ง เดี๋ยวจะแช่งผ่านฝั่งโน้นนะ ขอบอก

ถ้าไม่เอามาคืน เดี๋ยวจะทำมาใหม่ บังเอิญลืมเซฟเก็บไว้ซะด้วย เฮ้อ..เบื่อ
จะเอามังกรมาช่วยซะหน่อย ถ้ามีใครแกล้ง รับรองซวยแน่ ขอบอกอีกครั้ง

วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / แสงสว่างตราค้างคาว
.

 

.
เขียนเมื่อกี้ 17.54


ขอลัดคิว เอาชิ้นส่วนเหล่านี้มาลงก่อนนะครับ
เขียนไว้วันอาทิตย์ ก่อนจะรู้จากมิติที่ห้า ว่าดาวหกแฉก
เอ..คงจำไม่ผิดนะ ว่ามาอ่านหลังจากเขียนได้ครึ่งหน้าแรก
ในวันอาทิตย์ตอน 11.33 ก่อนมาร้านเนท ใช่ไม๊หว่า

โชคดีจริงๆ ที่เปิดตัวว่าเป็นนิทานเรื่องจริง
เลยเขียนได้อย่างไม่ต้องลังเล เพราะเป็นนิทาน
คงไม่มีใครกล้าโวยวาย ว่าโม้หรือโกหก789


"พูดจากภาพ ทราบว่าใคร ไม่ทิ้งขว้าง "


















อยากบรรยายเพิ่มเติมด้วยกลอนสวยๆ แต่ตอนนี้ 18.17 แล้ว
ใกล้เวลากลับวัดแล้วล่ะครับ คงไม่ต้องเสริมเติมแต่งแล้วมั้ง นะ
พูดจากภาพ คงได้เห็นชัดเจนแล้ว ว่าเป็นนิทาน อย่าเชื่อง่ายๆ นะจ๊ะ นะจ๊ะ










กราบขออภัย
นี่เป็นกองหนุนล่าสุดของเราล่ะมั้ง นะ ที่ตามมาช่วยถึงที่
กับสมเด็จโต วัดระฆังนี้ เคยมีความหลังกันด้วยนะครับ
ตอนเริ่มแปลงร่างเป็นนักรบแสง เมื่อ 9/11
กสิณแม่น้ำเจ้าพระยา ก็ได้เริ่มต้นที่ท่าเรือ ที่วัดระฆังนี้แหละครับ
ตอนสองทุ่มกว่า เพื่อรับมือกับน้ำท่วมเมืองเทพ เลยโดนปลุกขึ้นมาใช้
ถ้ามีโอกาส คงได้เล่านิทานกันให้ละเอียด น่าสนใจดีมั้ยเอ่ย





จากภาพนี้ จะเห็นครุฑที่ถูกมัดติดกับเสาไว้ รอเรามาช่วยล่ะมั้ง นะ 555
แต่วัดนี้ มีคนมาถวายพระแยะจัง ที่เห็นนี่ไม่ได้ซื้อมานะ หลวงพ่อบอก





อันนี้เป็นหอระฆัง ที่บังเอิญจะขึ้นไปนอนรอพระ
แต่โดนกระตุ้นให้เขียนต่อ จากครึ่งหน้าแรกที่ค้างไว้



วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน 19.17 21/8/56

เฮ้อ...ใส่บางอย่างผิดพลาดแฮะ ไม่อยากจะเชื่อเลย
เอ้า...เอาใหม่ เดี๋ยวเพิ่มกลอนอีกนิดละกัน 17.11 30/8/56

Code:

[COLOR="Blue"][SIZE="4"]"นั่งเบื่อแต่บ่าย บิ้วท์ได้ใกล้ค่ำ"[/SIZE][/COLOR]

...นั่งมาแต่บ่าย เราไร้ไอเดีย
หัวใจละเหี่ย อ่อนเปลี้ยเพลียแรง
นิมิตรคิดแซง ด้วยแรงการ์ตูน

...เทพมังกร อหังการ์ มาช่วยลุ้น
แลกระตุ้น จูนจิต ให้คิดถึง
ภารกิจ แห่งเจ้า เร้าคำนึง
จงนึุกถึง ภาระกิจ พิชิตใจ

ข้างบนนี้ จากเล่มที่ 13 หน้า 91-93

...ภารกิจ แห่งท่าน จงมั่นจิต
จงเลิกคิด เล็กน้อย หรือถอยหลัง
จงเดินหน้า ฝ่าไป ไยต้องยั้ง
ลือจากวัง ขว้างใส่ ไม่ต้องเกรง

...ใจนักเลง มีไหม ขาใหญ่หลวง
ใช้ล่อลวง ขาใหญ่ ที่ไร้ฐาน
ให้ตะลึง อึ้งไป ใบ้รับทาน
นิมิตรหวาน ทานไม่เบื่อ จงเชื่อใจ





ข้างล่างนี้ จากเล่มที่ 13 หน้า 98-99 ไม่ต่อหน้า แต่ว่าต่อเนื่อง


















คำอธิบายจากเล่ม 1 หน้า 10

Code:

มังกรอหังการ หมาป่าคะนองศึก ภาคแรกนะครับ 
[url=http://www.cartoonsiam.com/2013/03/blog-post.html]มังกรอหังการ หมาป่าคะนองศึก | #1 : เว็บอ่านการ์ตูนฟรี, Naruto, Reborn, Bleach, Ane Doki, One Piece, Fairy Tail[/url]

ไม่รู้จะโพสท์อะไร เหมือนสมองมันประท้วง ไม่ยอมทำงานเลยวันนี้ เหนื่อยหน่าย
มีหลายเรื่องที่คิดไว้ว่าน่าจะใช้ได้ แต่อารมณ์มีไม่ถึง เลยขับเคลื่อนไม่ได้

หวังว่าคงจะมีใครได้ประโยชน์อะไรบ้างนะครับ 
การ์ตูนไม่ใช่เรื่องไร้สาระ ซะทั้งหมดหรอกนะ
เราเก็บเล็กผสมน้อย จากหนังสือการ์ตูนมาได้ไม่ใช่น้อยๆ เลย ขอบอก
เค้าซ่อนความลับ, ข่าวสาร, แรงกระตุ้น, การจูงจิต, เคล็ดความต่างๆ
และอีกมากมายหลายอย่าง ไม่อยากบอกให้หมด ไปคิดเองบ้าง

[COLOR="Blue"]...ซ่อนไว้ ให้มองเห็น 
โดดเต้น เด่นเมื่อเหมาะ
ถึงกาล อันจำเพาะ
เกาะจิต สะกิจใจ[/COLOR]


อืมแฮะ..เขียนเสร็จต้องจำกลับไปนั่งแปลอีก เค้าจะบอกอะไรบ้างน้า
เดี๋ยวต้องเอาไปใส่สมการ แล้วค่อยแก้รหัสออกมาดูเด๊ะ ซ่อนไรไว้บ้าง

...ภารกิจ ของท่าน มันส์หยดติ๋ง
มีเจ้าลิง ขับขาน ให้หวานหู
คอยกระซิบ โม้ใส่ ใกล้ใกล้รู
ที่ตรงหู ยูแขวน แว่นใส่ตา

...ฟ้าประทาน ภารกิจ ให้คิดหนัก
ไม่อาจผลัก มิอาจขืน ฝืนไม่ไหว
แผ่นดินข้า ปู่ย่า รักษาไว้
คงเสียใจ หากใคร ไม่กล้าลุย

"เราสู้"

บรรพบุรุษของไทยแต่โบราณ
ปกบ้านป้องเมืองคุ้มเหย้า
เสียเลือดเสียเนื้อมิใช่เบา
หน้าที่เรารักษาสืบไป
ลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า
จะได้มีพสุธาอาศัย
อนาคตจะต้องมีประเทศไทย
มิยอมให้ผู้ใดมาทำลาย
ถึงขู่ฆ่าล้างโคตรก็ไม่หวั่น
จะสู้กันไม่หลบหนีหาย
สู้ตรงนี้สู้ที่นี่สู้จนตาย
ถึงเป็นคนสุดท้ายก็ลองดู
บ้านเมืองเราเราต้องรักษา
อยากทำลายเชิญมาเราสู้
เกียรติศักดิ์ของเราเราเชิดชู
เราสู้ไม่ถอยจนก้าวเดียว


อัปโหลดเมื่อ 14 พ.ย. 2011
เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ 44 ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ.2516
ขับร้องโดย สันติ ลุนเผ่ บรรเลงโดย วงดุริยางค์ กองทัพเรือ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=FLt_bFfYlZo]เราสู้ - YouTube[/ame]
​

อุ้ยตาย!!! เขียนไปเขียนมา ทำไมออกมาเป็นแบบนี้ไปได้หว่า
ครั้งก่อนก็สงสัยอยู่แล้วเชียว ว่ามังกรจะออกมาบอกอะไรให้ใครฟังกันน้า
นึกว่าบอกสมาชิกทั่วๆไป ซะอีก
ที่แท้ก็เตรียมไว้สำหรับขาใหญ่หลวงโดยเฉพาะล่ะมั้ง นะ 555


พลทหารรักษาพระองค์ / นักรบแสง
.

 

.
เขียน ส. 31/8/56 17.52

เพิ่งจะนึกออกว่าจะเขียนอะไรดี
เฮ้อ..ชอบนึกออกตอนเวลาใกล้หมดทุกทีเลย
สงสัยชอบให้ไฟลนก้น ร้อนๆ แล้วเครื่องถึงติด 555

วันก่อนไปโพสท์ที่อื่นไว้ แล้ววันนี้สงสัยว่าเจ้านางนวลตามมาหา
เลยอยากให้ท่านอื่นๆ ได้ทราบรายละเอียดเพิ่มเติมด้วยครับ
เผื่อจะมีประโยชน์กับเซลล์สมอง ของบางท่านบ้าง

Code:

จากกระทู้  mamaa-full-center-เปิดจักระ-เชื่อม-กาย-ใจ-จิต-วิญญาณ
หน้า 26 เบอร์ 501


ขอบคุณที่พาไปเที่ยวอดีตแห่งการฝึกฝนและค้นหา ครับผม
นี่คล้ายๆ กับกลยุทธ์ที่เราเคยใช้ในการคืบหน้า ในภารกิจที่ยากจะเข้าใจได้

เคยอ่านเจอว่า ความก้าวหน้าทางจิตใจ บางครั้งจะเกิดได้จากความไม่ตั้งใจ
(คำพูดคล้ายๆ แบบเนี้ยนะครับ แต่จำไม่ได้ถูกต้องทั้งหมด ความลืมเราดี)

คือบางครั้ง อ่าน คิด ถาม(ในจิต) เขียน(ด้วยจิต) แล้วแต่ยังเข้าไม่ถึงแก่นของเนื้อความนั้นๆ 
[COLOR="DarkOrchid"]หลังจากใช้หัวใจนักปราชญ์อย่างหนักแล้ว ก็มาร์คจุดปัญหานั้นไว้ในจิต ให้แม่นมั่น[/COLOR]
แล้วก็ปล่อยมันไป ไม่นานคำตอบก็จะโผล่ออกมาให้เอง ดีจังเลย
ความก้าวหน้าที่ยากเย็น ชอบออกมาตอนเผลอประจำเลยครับ
แบบว่าอยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ ตอนอารมณ์ดี, เฉย, เหม่อ บลาๆๆๆ 

ได้ใช้จนชำนาญก็ตอนที่ได้อ่าน หนังสือของริชาร์ด บาก ล่ะมั้่ง นะ
หลังจากเค้าได้พาเราบิน โดยนักบินนางนวล โจนาธาน ลิฟวิงสตัน
บินกันอยู่นานและบ่อยมากๆ ไม่รู้กี่เที่ยวต่อกี่เที่ยว จนบินได้เก่งมากเลย ขอบอก
จำไม่ได้แล้วว่า ใช่ชื่อเรื่องว่า คือหนึ่ง (เป็นหนึ่ง) รึเปล่านะ หนังสือเล่มที่ให้ข้อมูลนี้มา
ไม่ได้ให้ตรงๆ นะครับ เราต้องเอามากลับอยู่พักนึง จึงเห็นได้ชัดเจนและถูกต้อง 555

ขออภัยถ้าจะเพ้อเจ้อ ออกนอกเส้นทางไปบ้าง กะลังเพลิน ขอบคุณอีกครั้ง


[COLOR="Blue"][SIZE="4"]นักบินแห่งแสง (ที่บินเก่งมาก ขอบอก)[/SIZE][/COLOR]
[COLOR="White"].[/COLOR]

เมื่อกี้ลองถามอากู๋ดูด้วย โจนาธาน ลิฟวิงสตัน

...ก็เจออะไรที่เหมือนมีค่า
กระตุ้นมา สู่จิต ให้ติดตั้ง
ให้รีบโพสท์ เข้ามา อย่ารอยั้ง
เรารับฟัง สั่งเสียง เรียงร้อยเร็ว

...จากกระทู้ อยู่นู่น ปูดที่นี่
นางนวลซี้ มีมนต์ ดั้นด้นหา
กระต่ายป่า เพื่อนเก่า จงเล่ามา
ยอดวิชา พาบิน สู่ถิ่นทอง


เวบแรกที่เจอจากอากู๋ ก็ได้บางอย่างมาฝากเพื่อนๆ กันครับ

โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล : ริชาร์ด บาก | bookblogstorage

โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล : ริชาร์ด บาก

Code:

    โจนาทานคือชื่อของนกนางนวล

    นกนางนวลตัวหนึ่งซึ่งไม่ใคร่คิดที่จะขยับปีกโบยบินไปในท้องฟ้าด้วท่วงท่าธรรมดาสามัญ
นกนางนวลตัวหนึ่ง ซึ่งมองเห็นว่าชีวิตที่ดำเนินไปในท้องฟ้านั้นมีอะไรให้ทำ
มากมายเกินกว่าแค่การหากิน และ การโบยบินในท่วงท่าที่เหมือนกัน

    อ่านเรื่องราวการฝึกบินของนกนางนวลตัวนี้จบแล้ว ข้าพเจ้าหยิบคว้าบางอย่าง
จากใต้ลมปีกอักษรออกมาสอบถามตนเองอย่างเงียบงัน
 
    ทำไม?
    "ทำไมล่ะจอน ทำไม" แม่ของเขาถาม "ทำไมการทำตัวเหมือนนกตัวอื่นๆ 
ถึงได้ยากเย็นนัก ทำไมลูกถึงไม่ปล่อยให้เรื่องบินต่ำให้นกกระทุงหรือ
นกอัลบาทรอสล่ะ ทำไมลูกไม่กินอะไรซะบ้าง จอน ลูกน่ะผอมจนเหลือ
แต่กระดูกกับขนแล้วนะ
    "ผมไม่ห่วงว่าจะเหลือแต่กระดูกกับขนหรอกครับ ทั้งหมดที่ผมอยากรู้
คือผมทำอะไรได้บ้าง เวลาอยู่ในอากาศ เท่านั้นเองครับ ผมแค่อยากรู้เท่านั้น"

    "ฟังนี่ โจนาทาน" พ่อของเขาพูดอย่างไม่ดุดันนัก "อีกไม่นานก็ถึงฤดูหนาวแล้ว
เรือหาปลาจะเหลือไม่กี่ลำ แล้วพวกปลาผิวน้ำก็จะว่ายลงน้ำลึก ถ้าลูกจะต้อง
เรียนรู้ ก็เรียนรู้เรื่องอาหารและวิธีหาอาหารซิ ไอ้เรื่องบินก็ดีอยู่หรอก 
แต่มันไม่อิ่มท้อง อย่าลืมเหตุผลที่ลูกบินก็คือเพื่อกิน"
    โจนาทานพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง

    ข้าพเจ้าก็พยักหน้าเชื่อฟังคุณพ่อนางนวลเช่นกัน แม้ว่าความอยากรู้นั้นคือ
สิ่งหนึ่งซึ่งมีติดตัวคนเรามานับตั้งแต่กำเนิด แต่หน้าที่ก็มีส่วนพันผูก 
ถูกร้อยรัดตามมาด้วยเช่นกัน
    พื้นฐานความเป็นคนจึงมิพ้นต้องทำหน้าที่ตนให้แล้วสิ้นเสียก่อน เหมือนกับ
คนเราต้องกินข้าวปลาอาหารประทังชีวิต ต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ หายใจ
เข้าออกรับอากาศเพื่อต่ออายุการใช้งานอวัยวะภายในร่างกาย
    เราไม่อาจวางหน้าที่ แล้วหยิบเอาความอยากรู้มาพิจารณาได้เพียงอย่าง
เดียว 

     โจนาทานน้อยรับคำนางนวลบิดาอย่างว่าง่าย เรียนรู้การบินและกิน 
อย่างนางนวลทั่วไป และสุดท้ายความอยากรู้ก็กลับมาเรียกร้องบอกกล่าวกับ
โจนาทานอีกครั้ง
[COLOR="Blue"]    ความมืด! เสียงก้องดังเตือนขึ้น นางนวลไม่บินในความมืด![/COLOR]
    โจนาทานไม่สนใจฟัง ช่างสวยดี เขานึกในใจ พระจันทร์และแสงไฟสะท้อน
เป็นประกายระยิบระยับอยู่บนผิวน้ำ ส่องแสงเล็กๆบอกทางตลอดคืน และ
ทุกอย่างช่างเงียบสงบและหยุดนิ่ง…
    ลงมาซะ! นางนวลไม่บินในความมืด! ถ้าเธอถูกสร้างให้บินในความมืด 
เธอต้องมีตาของนกฮูก! ต้องมีความรู้เรื่องบินมากๆอยู่ในหัว ต้องมีปีกสั้น
ของเหยี่ยว!
    นางนวลโจนาทานลิฟวิงสตันอยู่ที่นั่นกลางค่ำคืน สูงร้อยฟุตกลางอากาศ 
[COLOR="DarkOrchid"]เขากระพริบตา ความเจ็บปวด คำมั่นสัญญาพลันหายวับ[/COLOR]
    [COLOR="blue"]ปีกสั้น ปีกสั้นของเหยี่ยว![/COLOR]
    นั่นคือคำตอบ ! ฉันมันโง่! แค่ต้องมีปีกสั้นๆ แค่ต้องพับปีกส่วนใหญ่ไว้ 
แล้วบินโดยใช้แค่ปลายปีก!
    ปีกสั้น!


    นางนวลโจนาทานค้นพบคำตอบในหนึ่งบทเรียนว่า แท้จริงแล้ว เราไม่จำเป็น
ต้องมีพร้อมเหมือนใครอื่น เพียงเราสามารถค้นคิดพลิกแพลงจากสิ่งที่เรามี
แม้แตกต่างในรูปร่างหน้าตาแต่ผลลัพธ์ย่อมเหมือนกัน
    นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของอีกหลายบทเรียนต่อจากนั้น [COLOR="Blue"]โจนาทานน้อยออกจาก
ฝูงนางนวล และเดินทางเพียงเดียวดาย[/COLOR] ก่อนจะพบเจอนางนวลสายพันธุ์
ความคิดเดียวกันอีกหลายตัว
    เหมือนได้พบเจอโลกใบใหม่จากโลกใบเดิม นั่นเองได้เพิ่มความมั่นใจ
ให้นางนวลโจนาทานยิ่งขึ้นว่า นางนวลที่คิดแบบเขา ไม่ได้มีตัวเดียว
    พวกเขาบินกอดเกี่ยวไปเป็นกลุ่ม ไปยังที่ซึ่งมีผู้อาวุโสแห่งการบินคอยชี้นำ
ราวกับเป็นการฝึกฝนวรยุทธ์ในการบิน คล้ายประหนึ่งการออกบวช
เพื่อค้นหาแก่นแท้ของการบิน

    "ร่างกายของเจ้าทั้งหมด ตั้งแต่ปลายปีกหนึ่งไปสุดอีกปลายปีกหนึ่ง"
    โจนาทานมักพูดขึ้นในบางเวลา
    "ไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากความคิดของเจ้าเอง ซึ่งอยู่ในรูปที่เจ้ามองเห็นได้ 
เมื่อเจ้าตัดโซ่ตรวนแห่งความคิดออกไป ก็จะตัดโซ่ตรวนแห่งร่างกายออกไป
ด้วยเช่นกัน"
 
   [COLOR="Blue"]‘ข้อจำกัด’[/COLOR] จริงหรือไม่ว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นจากความคิด 
ข้อนี้ข้าพเจ้าจำเป็นต้องระวังความคิดของตนเองให้ดี ด้วยเพราะคำว่า 
‘ข้อจำกัด’ นั้น ย่อมมีทั้งสิ่งที่แท้ และสิ่งที่เทียม
    สิ่งที่แท้คืออะไร? คือขีดจำกัดทางกายภาพจริงหรือไม่ 
    สิ่งเทียมคืออะไร? คือข้อผูกมัดที่ความนึกคิดของเราสร้างขึ้นมา 
ปรุงแต่งขึ้นด้วยอุปทานต่างๆ นานา

    โจนาทานลิฟวิงตัน ค่อยๆ ไต่ระดับการบินขึ้นทีละขั้น ทีละความสูงต่อฟุตนั้น 
เขาได้เรียนรู้นับตั้งแต่การบินไปในโลกภายนอก และ การเดินทางท่องไป
ในโลกภายใน

    [COLOR="blue"]ใช้ความ ‘เข้าใจ’ มิใช่ ‘ความศรัทธา’[/COLOR] นั่นเป็นสิ่งที่ ‘เจียง’ นางนวลอาวุโส
ได้บอกกล่าวในเรื่องของการบิน แต่สิ่งหนึ่งที่เจียงได้สอนให้กับโจนาทาน
ในภายหลังจากที่เรื่องการบินของเขาเข้าขั้นสมบูรณ์แบบคือ..

    "เราเริ่มฝึกเรื่องกาลเวลากันได้เลยนะ ถ้าเจ้าต้องการ" เจียงเอ่ยขึ้น
    "เมื่อใดที่เจ้าบินไปสู่อดีตและอนาคตได้ เจ้าจะพร้อมสำหรับการเรียนรู้
ที่ยากที่สุด ทรงพลังที่สุด และ สนุกที่สุด เจ้าจะพร้อมสำหรับการบินที่สูงขึ้น
ไปอีก และได้เรียนรู้ความหมายของความเมตตา และ ความรัก"


 เหนือยิ่งกว่าความสมบูรณ์แบบคือความเมตตา และ ความรัก
    มองดูอย่างผิวเผินแล้ว โจนาทานลิฟวิงตันอาจเป็นเพียงเรื่องราวของ
นกนางนวลตัวหนึ่ง และอีกหลายตัวที่ต้องการข้ามขีดจำกัดของตนเอง
ในเรื่องการบิน ซึ่งดูเหมือนเป็นเรื่องราวต้นแบบของความกระหายอยาก
ความสมบูรณ์แบบ

    เพียงแต่คำพูดของเจียงเพียงไม่กี่บรรทัดนี้ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่า
หนังสือเล่มนี้มีอะไรที่น่าค้นหาครุ่นคิดมากไปกว่านั้น
    นั่นทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเรื่องราวการกินข้าว แม้จะเป็นเรื่องราวปกติสามัญ
ที่เราท่านล้วนปฏิบัติตามกันมาโดยไม่ต้องมีกลวิธีอะไรสลับซับซ้อน
    แต่เราเองเคยตรองดูหรือไม่ว่า เราเคี้ยวข้าวได้ละเอียดเพียงใด เราอาจ
เพียงแค่ตักข้าวเข้าปากแล้วพอรู้รสของกับข้าวที่ผสมปนมาด้วยกัน
แต่จริงหรือไม่ว่า นานเหลือเกินที่เราลืมไปแล้วว่า ข้าว มีรสอย่างไร
    เรื่องราวการฝึกบินของโจนาทานทำให้ข้าพเจ้าคิดได้ว่า… เวลากินข้าว
 
    [B]ควรเคี้ยวข้าวให้ละเอียด จึงรู้รสหวาน..[/B]

ขี้เกียจเขียนเอง เลยขอก็อปเค้ามาให้อ่านละกัน
แต่ที่สำคัญ เมื่อคืนนี้ เพิ่งจะนึกถึงคำๆ หนึ่งว่า
เราไม่กลัวที่จะเหลือแต่หนังและกระดูก
เหมือนกับนางนวล โจนาธาน ที่เป็นอีกแกนหนึ่งของจิตวิญญานเรา

ขอบคุณท่าน bookblogstorage ด้วยครับ ไม่รู้ชื่อนี้รึเปล่านะ

มีความนัยแฝงตั้งแยะ รอให้เราอธิบายเพิ่มเติม
แต่ว่าในที่นี้ คนเก่งเยอะแยะ ไม่อยากเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน
แม้ว่าบางสวนไม่มีมะพร้าวห้าวๆ และอาจจะอยากได้ก็เหอะ 555


ปล.เมื่อกี้ก่อนเสร็จสุดท้าย ออกไปพักเติมสปอนเซอร์มาขวดนึง
กลับมายูทูปที่เปิดไว้ ร้องว่า "โอ่ยโอ้ย คิดถึงจังเธอ" (กะลังจะจบแล้ว)
ของพี่แจ้ ขอบันทึกไว้ด้วยนะ ว่า "คิดถึงเหมือนกันจ๊ะ"

อยากให้มันขึ้นทั้ง 50 เพลงให้ดู เราไม่รู้ว่ามีเพลงอะไรบ้างหรอกนะ
เพื่อเปิดช่อง ให้ความบังเอิญครั้งที่ล้าน เกิดขึ้นได้โดยง่าย
ใช้ที่อยู่ข้างล่าง แล้วเติม โวยวายเว้ย เอาเองนะครับ 555
.youtube.com/watch?v=2mvUVJqAW8M&list=RD02HObj51jN3JU

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=2mvUVJqAW8M&list=RD02HObj51jN3JU"]???? ???? - ??? ????? ?????????? 2531 - YouTube[/ame]

นักบินแห่งแสง
.

 

เบื่อมากกกกก
ไม่จบไม่สิ้นซะที
จากวันนี้ คงจะลากันยาว

 

.
เขียน 18.17

...จากกัน สามวัน นานเนิ่น
กายเดิน เหินไป ใฝ่ฝัน
หัวใจ ใคร่กู่ คู่กัน
ฉับพลัน หันกลับ จับใจ


"พระพุทธะ พาใจ ให้เต็มตื้น"

...กลอนจากใจ จัดให้ ขาใหญ่หลวง
ไทยทั้งปวง ห่วงไหม ใครฝากถาม
ความทุกข์ท้น ท่วมใจ ไทยทุกคาม
มิใช่ยาม ถามไถ่ ใครนิพพาน

...วันพระ หลวงพ่อเทศน์ วิเศษหลาย
พุทธะพาย อรืเกลับ มารับฉัน
ที่โศรกเศร้า เคล้าซึม มิลืมกัน
จนตื้นตัน ตาใน น้ำไหลริน

...ทรงได้ยิน หัวใจ ใครร่ำร้อง
ทุกข์ท่วมกอง หมองใจ ไม่อาจหนี
จะเดินหน้า ฝ่าไป อย่างไรดี
ไยไม่มี ใครยิน สิ้นสูญแรง

...อยากตะแคง เดินไป ใจปูบอก
ไม่อยากหลอก ตัวเอง เก่งเกินหน้า
โคตรของตู ปูเอียง เรียงเดินมา
ไยจึงบ้า จ้องจับ บังคับตรง



เฟลทเชอร์สั่นหัว กางปีกออก ลืมตาขึ้นที่ตรงตีนหน้าผา
มันปรากฎตัวท่ามกลางฝูงนกที่ชุมนุมอยู่
เมื่อมันเริ่มขยับตัวก็มีเสียงโห่ร้องกรี๊ดกร๊าดเจี๊ยวจ๊าวจากกลุ่มนก

“เขายังมีชีวิต! เขาที่ตายไปแล้ว ยังมีชีวิตอยู่”

“เพียงแต่เอาปลายปีกไปแตะ!
ก็ทำให้เขาคืนชีวิตขึ้นมา!
ลูกชายของนางนวลที่ยิ่งใหญ่”


ระบบเจ๊งซะแล้วรึไงหว่า
ช่างหัวมัน ส่งไปงี้แหละ
แล้วค่อยมาแก้ไขอีกทีดีฝ่า

วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักบินแห่งแสง
.

 

.
เขียน 18.46 4 กย. 56


รายงานความผิดพลาด อีกแล้ว
ที่ว่าถามอากู๋นั้น ถามด้วยชื่อคนแต่ง ริชาร์ด บาก ครับ
ถึงได้เวบที่ว่าไว้ ในครั้งก่อน แต่ถ้าถามด้วย โจนาธาน ลิฟวิงสตัน
ก็จะได้เวบของ โอเคเนชั่น ซึ่งมีรายละเอียดต่างกันไปหน่อย
ไปดูเอาเองนะ ถ้าอยาก ไม่อยาก ใส่ไว้เดี๋ยวใครไม่ชอบ

เอามาให้อ่านซักหน่อยแล้วกัน อุตส่าห์ไปเจอมาแล้ว
คงเป็นเรื่องสำคัญมากล่ะมั้ง นะ สำหรับใครหลายคน
ที่ยังติดข้องอยู่กับบางอย่าง อาจเป็นกำแพงหรือกรอบแห่งจิต
ที่มิอาจ พิชิตได้ ดั่งใจฝัน
แม้อยากฝ่า หาฝั่งข้าม ตามลำพัง
เฝ้าแต่หวัง ยังฝังใจ ใฝ่นิพพาน

Code:

   ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ เขียนคำนำว่า "...เมื่ออ่านแล้วเกิดความจับใจในธรรมะที่ได้แสดงไว้ในหนังสือเล่มนี้ 
ซึ่งมีทั้งมนุษยธรรมและธรรมอันเป็นความจริงแห่งชีวิตซึ่งตรงตามที่พระพุทธเจ้าผู้ซึ่งเป็นพระบรมศาสดา
และสรณะของผมได้ทรงแสดงไว้เมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้วมากมายหลายอย่าง..."
   ม.ร.ว.คึกฤทธิ์เขียนต่อว่า "...คนที่ผมอยากให้อ่านหนังสือเล่มนี้คือคนไทยทั้งปวง 
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิสิตนักศึกษาและนักเรียน เพราะจะได้กำลังใจในอันที่จะเล่าเรียน
และทำประโยชน์ต่อไปได้มาก สำหรับคนที่เคยได้เล่าเรียนวิชาจากผมโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นวิชาใด 
ไม่ว่าจะเป็นรุ่นใด และไม่ว่าจะมากหรือน้อย ผมขอถือโอกาสนี้ส่งข่าวมาให้ทราบว่า...
   "ผมอยากให้คุณอ่านหนังสือเล่มนี้ทุกคน จะอ่านจากภาษาอังกฤษหรืออ่านจากคำแปลนี้ก็ได้ 
แต่ขอให้อ่านให้ได้ และในการอ่านนั้น ขอให้โปรดใช้ความคิดให้มากประกอบไปด้วย 
อย่าอ่านเพียงสักแต่ว่าผ่านสายตาไป นกนางนวลมันรักศิษย์ของมันฉันใด ผมก็รักพวกคุณทุกคนฉันนั้น"


   ".....สิ่งที่ทำให้ นางนวล โด่งดังขึ้นมาคงจะเป็นความง่ายของหนังสือเป็นประการแรก 
หนังสือเล่มนี้ง่ายในความหมายที่ว่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่อ่านได้สบายๆ ในขณะเดียวกัน
ก็แฝงปรัชญาความคิดเอาไว้ด้วย ลักษณะของหนังสือเป็นเรื่องผสมผสานกันระหว่าง
ความเก่าและความใหม่ ความใหม่ที่แทรกเข้ามาก็คือ ความทันสมัยและวิทยาศาสตร์
ในรูปของ Science Fiction คือ เรื่องของการบินเร็วและสามารถจะ บินได้เร็วเท่าความคิด 

   นอกเหนือไปจากนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ประทับใจคนอ่านก็คือ อิสระเสรีภาพ  
คนอ่านไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามมีอิสระที่จะตีความหนังสือเล่มนี้ได้ตามใจชอบ
ดังนั้นจึงไม่น่าสงสัยอะไรเลย ที่มีคนตีความว่าปรัชญาของนางนวล เป็นฮินดูบ้าง
เป็นพุทธศาสนาบ้าง เป็นคริสตศาสนานิกาย Christian Science บ้าง 
หรือแม้กระทั่งว่าเป็นปรัชญาเก๊ๆ ก็มี ..."
   ชาญวิทย์ เกษตรศิริ เขียนไว้ใน"คำตาม"

   หนังสือเล่มนี้ กล่าวถึงโจนาธาน นกนางนวลที่ชอบ"แหกคอก" ด้วยการ"ฝึกบิน"
   เพราะสำหรับนกนางนวลนั้น พวกมันบินเพื่อหาอาหาร
[COLOR="White"].[/COLOR]

จะเขียนชวนอ่านเอง ก็กลัวจะไม่ขลัง เลยเชิญผู้เชี่ยวชาญมาช่วยดีกว่า
ใครยังไม่ได้อ่านก็รีบไปโหลดเร็วเข้า เดี๋ยวจะเชย
https://docs.google.com/file/d/0B8TGG4oXxT1pNDhiYmRjOGItM2EzMC00ZjJhLWJlNTYtYTI1NzBiZTU1Mzc2/edit?pli=1


หลังจากจิบลีโอไปหนึ่งมวน ก็จะกลับมาบ่นบ้าให้ฟัง อย่างเบื่อหน่าย
แต่เจอเพลงนี้เข้าไป นั่งหัวเราะในใจเลยครับ ฮึ่มๆ ฝั่งโน้นชอบแซวกันจัง
เพลง Beautiful Sunday- Daniel Boone- 1972 (ใส่ โวยวายเว้ยก่อนนะ)
.youtube.com/watch?v=K37BhzM0I8I&list=RD02Cls7B16a16A
(คือถ้าใส่หมด มันจะขึ้นแค่เพลงเดียวให้ดู อยากให้เห็นทั้งชุด)

ได้ลิงมาจากทู้ มนุษย์ต่างดาวติดต่อเราหรือยัง-ควรบอกว่า เมื่อไหร่จะไป
ไปเปิดฟัง แล้วก็ได้ลิงตัวใหม่ มาทั้งฝูงเลยครับ ตั้ง 50 เพลงแน่ะ
ท่าน jesdath ให้เพลงของ Wee Gee - Gone the Rainbow
พล่ามไว้ที่นั่น หน้า 178 เบอร์ 3549 กับ 179 เบอร์ 3564
แฝงความนัย ใส่รหัสไว้พอสมควรครับ ไปอ่านให้ได้นะ ขอบอก


ฟังไปพิมพ์ไป เพลงดันหยุด ไม่ยอมเล่นต่อเนื่อง ต้องกลับไปดู ว่าทำไม
เจอเพลงนี้เข้า เอ้า..โดนอีกดอก หยอกเล่น ให้เย็นจิต
ต่อด้วย Please Mr Postman- The Carpenters (1975)
เฮ้อ..เจอแบบนี้ตลอดเลย แล้วเราจะเลิกบ้าได้หรือป่าววะเนี่ย สงสัยจัง


ปล.กระทู้ข้างบนว่าจะแก้ ไม่แก้แล้วดีกว่า ปล่อยไว้ดิบๆ แบบนั้นแหละ
วันนั้นก็เขียนยังไม่ครบด้วยมั้ง แต่ขี้เกียจเพิ่มเติมอะไรแล้ว ช่างหัวมัน ไปงี้แล้วกัน

นักบินแห่งแสง เพื่อนเก่าของนางนวลโจนาธาน

.

 

.
เกือบไม่ได้เขียนซะแล้ว 18.31

เมื่อวานได้รับคำว่า นิวรอนกับซิสแน๊ปส์
(ที่ถูกไซแน๊ปส์ แต่ในสมองที่จำไว้ ใช้ว่าซิสแน๊ปส์)

ทีแรกคิดว่าจะนำมาใส่ในกระทู้ไหนหว่า ใช้ไงดีน้า
วันนี้ถามอากู๋ เพื่อเพิ่มเติมข้อมูล ก่อนประมวลผล แล้วโยนใส่โลกนี้
แต่วันนี้ยังไม่เสร็จแฮะ ยากเหมือนกันนะ ไอ้เจ้าเซลล์สมองเนี่ย

เคยอ่านสะสมไว้ก็นานแล้ว แยะด้วย ทั้งสรีรศาสตร์และกายวิภาค
แถมยังงานวิจัยอีกหลายรูปแบบ เก็บสะสมข้อมูลไว้มากเลยล่ะ ขอบอก
นั่งประมวลผลตั้งนานแน่ะ วันเนี้ย ยังไม่ลงตัวดี ไม่รู้พรุ่งนี้ได้รึป่าวน้า

วันที่เก้าเดือนเก้าซะด้วยสิ น่าเสียดายที่ไม่มีเรื่องโม้เด็ดๆ 555
แต่แค่ข้อมูลดิบ ก็ดีพอที่จะเอามาอวดได้แล้วล่ะ เนอะ

นี่ ใครอ่าน แล้วช่วยจ่ายค่าวิชาด้วยดิ
ไม่โพสท์อะไรกันบ้างเลย ใจดำจัง
มีป่าว น้ำใจอะ โห ใจคอจะอ่านอย่างเดียวรึไงจ๊ะ

ปล.วันนี้โดนใบแดงอีกแล้ว เรื่องสงสัยในของสูง หึหึหึ บ้าบอคอแตก
กระทู้อยู่ได้วันเดียว ก็กระเด็นเข้าหลุมดำไปแล้ว ไปดูศพหน่อยนะ พรรคพวก
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%83%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88-%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%81%E0%B8%AB%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A.508962/


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักรบแสง
.

 

.
เขียน พฤหัส 5/9/56 17.29
ที่ค่ายธนะรัชต์ ปราณบุรี


"สัญญาน สื่อสาร ทหารกล้า"

...โมบาย คล้ายเสียง ระฆัง
พริ้วดัง ดั่งสาย สื่อสาร
พิราบ บินรับ ขับขาน
ค่าย'หาร ธนะรัชต์ ชัดเจน
...สัญญาน บางท่าน ซ่านอยู่
จิตรู้ ดูใจ ได้เห็น
สื่อสาร ผ่านกาย ให้เป็น
มิเห็น แต่รู้ อยู่ใจ


บังเอิญมีธุระเข้าไปในค่ายธนะรัชต์ เพิ่งเคยเข้าไป
ระหว่างรอหลวงพี่คุยธุระ กะทหารอยู่ ก็ออกมามองรอบๆ
มองบ้าน มองฟ้า มองแบบลุคอะราวด์ เผื่อจะเจออะไรบ้าง

ก็เจอนกพิราบ กะนกอื่นๆ บินไปบินมา
ได้ยินเสียงคล้ายระฆัง มองไปบ้านตรงข้าม
ก็เห็นโมบายแกว่งไปมา ส่งเสียงไปถึงจิต
ก็เลยทำให้นึกถึงท่านระฆัง พันธมิตรใหญ่ของเรา
ฉับพลัน นกพิราบก็บังเอิญบินข้ามหัวพอดี ก็เลย
รวมทั้งหมดเข้าด้วยกัน กลายเป็นนิมิตรอีกอันนึง

เลยยืนเขียนกลอนตรงข้างถนนหน้าบ้านเขาแหละครับ
เล่าให้ฟังเฉยๆ คงเป็นแค่การทดลองระบบสื่อสาร ล่ะมัง นะ


--------------------------------------------

เขียนพระฤหัส 12/9/56 15.15


"ฝนตก อกหัก พักเครื่องคอม"

...กะลัง นั่งเซ็ง ด้วยเง็งจิต
นิมิตร วิ่งไว ไปช้าช้า
ปิคอัพ ผ่านไป ขนไม้มา
ดูท่า ท่านหนัก จงพักใจ

...อะหลั่ย แห่งล้อ รอนอกรถ
ใครจรด ใจจ้อง สำรองแผน
สายฟ้า ฮึ่มฮั่ม คำรามแทน
เย็นไว้ ใจแม่น แผนสำรอง

...ฟ้าหมอง ฝนพรำ ทำให้เหี่ยว
อดเปรี้ยว กินหวาน ท่านเคยเห็น
วันนี้ ที่ว่าง นั่งใจเย็น
ชมฝน หล่นเล่น ให้เย็นใจ

...เป็นไร ก็ช่าง จงว่างจิต
อย่าคิด มากมาย ให้หมอง
มวลมิตร หลากหลาย ใคร่ประคอง
แม้มอง มิเห็น จะเป็นไร


...ฟ้าร้อง คล้องใจ ได้แม่น
เพลงแล่น รัดใจ ให้เห็น
เชื่อมต่อ ล้อใจ ใครเป็น
ทั่วหล้า ข้าเห็น เด่นเดียว

...ไม่เสียว ไม่กลัว รั่วบ้าง
เหยาะย่าง หาญกล้า บ้าเด่น
ลุยเดี่ยว เคี่ยวใจ ให้เป็น
อะไร ใครเห็น เป็นถาม


เสร็จตอน 16.23 ฟ้าคำรามยาวเลย สงสัยชอบ
ฝนตกตั้งกะหลังบ่ายสอง ยันหลายทุ่มเลย
บังเอิญนะเนี่ย ที่ฟ้าร้องเตือน ก่อนไปร้านคอม
ไม่งั้นขากลับวัด คงต้องตากฝนแน่ๆ

เฮ้อ..เบื่อๆ อยากๆ รำคาญชีวิตจังวุ้ย
อยากเลิก แต่ว่าทำมาแล้วทั้งชีวิต เลิกไม่ลง

คำตอบของคำถามว่า เกิดมาทำไม
ที่ถามตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ตั้งแต่เด็กๆ
อาจจะใกล้ คำตอบสุดท้ายเข้าไปทุกที ทุกที

นี่ถ้าไม่โดนทำให้เบื่อเรื่องหาเงินล่ะก็ คงดีกว่านี้นะ
แต่ว่า ถ้ามัวหาเงิน ก็คงไม่ได้ไปถึงไหน
เออ..แต่ว่าคงถึงไหนบ้างแหละเนอะ คงได้อยู่ไกลวัดกว่านี้แน่

เรื่องครอบครัว ก็โดนโยนทิ้งตั้งแต่ยี่สิบกว่าแล้ว
หมดภาระใหญ่ไปแต่เนิ่นๆ
เอ้าบ่นเข้า ใครก็ไม่อยากฟังหรอก เนอะ


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักรบแสง
.

 

.
เขียน จันทร์ 23/9/56 7.32

เอ..วันนี้เขียนแต่เช้าเลยนะ
ตั้งข้อสังเกตุไว้ด้วยละกัน ไม่รู้ทำไม

"ชื่อมนตรา ยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร "

น้ำหลาก มากหลาย กลายล้น
หลั่งจาก เบื้องบน
ท่วมท้น ล้นคลอง นองนา

หลั่งไหล มากมาย สายตา
ก่อเกิด ปัญหา
พัดพา วุ่นวาย ไทยทน

หากใคร ไปเดิน ใต้ฝน
ต้องเปียก ทุกคน
เหตุผล คนบ้า ถ้าถาม

ฝนหนัก น้ำมัก คุกคาม
เดือดร้อน ทุกยาม
ถามไถ่ มีไหม ใครดี

ปัญญา มากล้น จนปรี่
คิดค้น วิถี
วิธี แก้ไข ให้สิ้น

จิตส่าย ส่องไทย ทั่วถิ่น
ขาใหญ่ ไขสิ้น
น้ำดิน ท่านกิน รอบวง

ปัญหา พากัน งุนงง
รักใคร่ ใหลหลง
ยอมลง จากใจ หายวับ

เพียงเอียง หูซ้าย สดับ
หูใคร ขานรับ
ครับท่าน ปัญหา ละลาย

ปัญญา ท่วมท้น ล้นใจ
ทุกท่าน ถอยกาย
ปล่อยให้ แบกไว้ ดายเดียว

ขาใหญ่ สู้ไป ปลายเหี่ยว
แผ่นดิน ยังเสียว
เสือสิงห์ แย่งชิง แบ่งปัน

ขาใหญ่ แม้ใจ รู้ทัน
หัวใจ หวาดหวั่น
พรั่นพรึง ถึงใคร ไกลตา

คนจ้าง วางแผน ข้ามฟ้า
กรอกหู ปิดตา
ประชา บ้าชม งมงาย​

ตอนเช้าที่เราไปนั่งกินกาแฟแก้วโต ที่ริมคลองชลประทาน
ปกติจะใช้เวลานี้ เปิดระบบลมปราณ ตรวจเช็คสภาพร่างกาย
พร้อมทั้งขจัดสารพิษ ที่กินเข้าไปทุกๆ วัน
แล้วปรับลมปราณให้เข้าที่ เพิ่มเติมบางระบบที่ขาด
ไม่ค่อยได้เขียนอะไรเท่าไหร่ ตอนเช้า ก่อนเจ็ด ถึงก่อนแปดโมง

แต่เช้านี้ฝนตกแต่เมื่อคืน ต้องนั่งฝึกที่ศาลามุงจาก
มนตราท่อนแรก ค่อยๆ หล่นใส่หัวมาทีละท่อน
ที่จริงก็คอยอยู่นะ ไม่รู้จะเขียนอะไรดีเหมือนกัน
แต่ไม่คิดว่าจะมาแต่เช้า เพราะปกติจะมารอบก่อนเที่ยง

ตอนเขียนนะ ก็คิดว่าคงให้ขาใหญ่หลวงล่ะมั้ง
ไม่แน่ใจ แต่ก็เขียนออกมาเรื่อยๆ จนจบแค่นี้ พอก่อน

แต่ตอนมาโพสท์ รู้สึกว่าคงไม่ใช่ของขาใหญ่หลวงล่ะมั้ง นะ
จะว่าสำหรับเราเอง ก็แปลกๆ ไม่ค่อยแน่ใจอีกแล้ว
บ่อยครั้งเลย ที่ทำไปแบบออโต้

เขียนได้ ทั้งไม่เข้าใจ ไม่รู้อะไร เลยเถิดเปิดโยง
ไหลลอยได้ ไม่น่าเบื่อ ไม่เหลือเชื่อ แต่เหนือดวงดาว 555

แต่ท่อนสุดท้ายนะ เมื่อกี้ออกไปสูบยาเพิ่มพลัง
พร้อมกับมองฟ้า หาตัวช่วย ก็ไม่เห็นเทพมังกร กะปีกใหญ่
และตอนที่คิดถึงว่าใครจ้าง ข้ามฟ้า กันน้า หรือว่าไอ้แมว

แต่ทันใดนั้น ก็มีน้ำหยดนึง ตกใส่บ่าข้างขวา
ก็เลยเดาว่า คงเป็นทหาร และคงไม่ใช่คนไทย
ฝากข้อสังเกตุให้ หน่วยสืบราชการลับ "ครุฑดำ" ด้วยละกัน นะ ไม่รู้มีป่าว 555

คงยังไม่จบล่ะมั้ง นะ
แต่ทำไมเอามาลงก่อน ไม่รู้นะ

เล็บครุฑ นารายณ์ทรง
.

 

.
เขียน พุธ 25/9/56 9.58
ที่วัดบ้านลาด ลงเสาเอก กุฏิสงฆ์


"สงสัย ไหลย้อนกลับ รับสไตล์ ที่ใช้โต"

...ข้าหวังพึ่ง มือมิตร คิดสว่าง
มือกลับวาง ห่างไกล เอื้อมไม่ถึง
เกิดอันใด ใครบ้า ข้าคำนึง
สว่างจึง ห่างไกล ไม่เข้ามา

...ข้าอ่อนล้า อ่อนแรง แห้งห่อเหี่ยว
เดินโดดเดี่ยว เปลี่ยวกาย ใจโหยหา
เรี่ยวแรงลด หดหาย ไฟโรยรา
อ่อนอุรา หาใคร ไม่เห็นมี

...คงต้องใช้ แผนสอง สำรองไว้
กลับบ้านไป หากิน ที่ถิ่นเก่า
กลับไปเป็น ชาวบ้าน ทำงานเบา
แต่ใจเมา นี้ประจำ ทุกค่ำคืน

...มองอีกด้าน เถิดแสง ผู้แรงลด
เงามิคด ลดใจ ที่ใฝ่หา
จงหวลสู่ วิถี ที่โตมา
สุขอุรา พาใจ ให้ลื่นแรง

...ไม่แห้งแล้ง โดดเดี่ยว เหี่ยวชีวิต
มีหมู่มิตร ชิดใจ ที่ใฝ่หา
แม้จะมืด ใจบ้าง ช่างชีวา
สุขวิญญา กว่าใจ ที่ไปตรง

...ไม่ลุ่มหลง นิพพาน ปานคนบ้า
ทุ่มชีวา บ้าไป ให้ใครเห็น
ผิดทุกอย่าง คนข้าง นั่งลำเค็ญ
ไม่ขอเป็น บ้าไกล ใกล้นิพพาน


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

เคลียร์งานค้างซะหน่อยดีกว่า ลืมไปหลายวันแล้ว

เรื่องนิวรอนกับไซแนปส์ สองคู่หูแห่งพลังของสมอง
เอาแค่สรุปสั้นๆ ละกัน ถ้าผิดพลาด จะได้ไม่ถูกโห่มากนัก 555

เค้าว่าถ้าคิดเรื่องดีหรือร้ายบ่อยๆ เจ้านิวรอนจะสร้างเส้นทางเชื่อมต่อ
คือเจ้าไซแนปส์ ในแบบที่เจ้าตัวคิดนึกอยู่เป็นประจำ
ถ้าคิดเรื่องดีบ่อยๆ มันก็จะสร้างเครือข่ายเส้นที่ดีๆ ให้มีแยะๆ
คิดดีบ่อยๆ เป็นประจำ ก็จะคิดดีได้ง่ายขึ้น เร็วขึ้น ดีขึ้นไปเรื่อย
เครือข่ายที่คิดไม่ดี ก็จะฝ่อลงไป จนหดหายไปในที่สุด

ถ้าเอาข้อสรุปสั้นๆ แค่นี้มาประยุกต์เข้ากับทฤษฎี "พุทธะซาเปี้ยน" ของเรา???
ก็จะแปลงร่างมาเป็นภารกิจหลักได้นะครับ คือสร้างสถานการณ์ให้มีแต่เรื่องดีๆ
ตั้งแต่เด็กๆ อย่าให้เด็กร้องไห้บ่อยๆ ประคองไว้อย่าให้เค้าอารมณ์เสีย
หรือเจอเรื่องที่ต้องเสียใจ โดดเดี่ยว เศร้าใจ ให้มากนัก

ให้มีแต่เรื่องดีๆ สนุกสนาน สบายใจ ซึ่งเป็นเรื่องถนัดของเด็กอยู่แล้ว ใช่มะ
แต่มันยากตรงที่จะควบคุมสภาพแวดล้อมยากมาก สำหรับครอบครัวสมัยนี้

ซึ่งเราได้ทดลองกับหลานชายของตัวเองมาแล้ว โดยไม่รู้ตัวเลยแฮะ
ฮึ่ม..ใครฟะ จัดการเอาหลานเรา มาทำหนูทดลอง โดยเราทดลองเอง ???

แต่ก็ได้ผลดีนะ เด็กเีรียบร้อย ไปโรงเรียน ก็ชอบไปช่วยงานครู
ได้ใบประกาศเด็กดี มาแทบทุกปีเลยล่ะจ๊ะ นะจ๊ะ นะจ๊ะ
ก็คุ้่มค่านะ ที่ได้ใช้เวลาหลายปี ประคบประหงบ แบบไม่ประคบประหงม ???

ไม่รู้ว่าโตมาจะกลายเป็นตัวอะไรได้บ้างน้า ชักอยากรู้ขึ้นมาทันทีเลยแฮะ
ตอนนี้เรียนมอปลายแล้ว เป็นคนเงียบๆ สงบเสงี่ยม แต่คงชอบใช้ความคิดล่ะมั้ง นะ
เพราะตอนเด็ก ชอบสอนประจำเลยว่า ให้ใช้เซลล์สมอง คิดก่อนจะถามออกมา
อย่าพูดผิดๆ ให้คิดให้เสร็จก่อนในใจ แล้วค่อยพูดออกมา
เฮ้อ..คิดแล้วก็คิดถึงจัง ไม่ได้เจอตั้งหลายเดือนแล้ว ไม่รู้คิดถึงลุงบ้างไม๊น้า

พอดีกว่า สรุปสั้นๆ ว่า เป็นไปได้ที่จะสร้างมนุษย์พันธุ์ใหม่ขึ้นมานะ
ใช้ชื่อว่า "พุทธะซาเปี้ยน" ฟังดูดีกว่า "โฮโมซาเปี้ยน" ตั้งแยะแน่ะ ว่าไม๊
แต่ก็คงต้องมีงานวิจัยอีกแยะเลย ทั้งที่ในหัวก็มีสรุปไว้ให้ตั้งมากมายก่ายกอง
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะได้เริ่มงานซะทีน้า หรือหน้าที่เราแค่ฝัน แค่นั้นก็พอแล้วหรือ


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / นักรบแสง
.

 

.
17.09 เล่าเรื่อยเปื่อย


วันก่อนบันทึกอะไรไว้เรื่อยเปื่อย
นึกอยากเอามาให้ดู



ข้อแรก เรื่องจะเลิก ไม่อยู่ที่นี่แล้ว บ่นแล้วบ่นอีก ในที่สุดก็ได้เรื่อง
(ข่าวด่วน ระหว่างตรวจแก้ไข เพลงโก เก๊าเก่า จากเนท ขึ้นมายืนยันข่าวสารครับ)
แผนสำรองมาแล้ว ไม่รู้ใครจัดให้กันน๊า วันที่สิบหกได้โซล่าร์เซลล์
ราคาต่ำ พร้อมปั้มสูบน้ำ และระบบอื่นๆ ครบถ้วน พร้อมให้ทำมาหากินได้

หรือว่าจะมาจากมนตราบทนี้รึเปล่าน๊า มาตามหลังและล่วงหน้า ข้าไม่งง 555
บางส่วนของมนตรา เบอร์ 275 เอ..หรือสายฟ้าเป็นเจ้าภาพให้ล่ะมั้ง นะ

...อะหลั่ย แห่งล้อ รอนอกรถ
ใครจรด ใจจ้อง สำรองแผน
สายฟ้า ฮึ่มฮั่ม คำรามแทน
เย็นไว้ ใจแม่น แผนสำรอง

ก็คิดว่าจะเป็นแผนสองซะอีก แต่ล่าสุดโดนปรับไปเป็นแผนสามแล้ว
เนื่องจากลูกค้าเก่า โทรมาสั่งสินค้า ต้องไปรับกำไรหลายพัน ซะก่อนแร้วววว 555


ข้อสอง
...เรื่องลูกค้าเก่า โทรเข้ามาหา
จะแจกเงินตรา รีบมาไวไว
เครื่องประหยัดไฟ สงสัยจะเสีย
สั่งใหม่นะเฮีย ไม่เสียดายตังค์

555 ดีใจจัง ได้ตังใช้แน่ เครื่องนี้ใช้มาสามปีกว่าแล้วมั้ง นะ
ค่าไฟเค้าจากสามหมื่น ขึ้นมาถึงหกหมื่นแล้ว คงทนไม่ไหว
นี่เป็นอาชีพล่าสุด ก่อนแปลงร่างเป็นนักรบแสง เมื่อสองปีที่แล้ว

ขายอยู่ที่สวนจตุจักร ถึงภาษาไม่ดี แต่ขายให้ชาวต่างชาติ
มากกว่า 40 ประเทศเชียวนะ ยอดขายหลายแสนเชียวล่ะครับ
ช่างเป็นงานที่แปลกประหลาด สมกับเป็นสายงานแห่งมายาจริงๆ 555

ข้อสาม
เงินใกล้หมด แล้วก็มีต่ออายุให้อีกนิดหน่อย
แต่วันนี้ คงเหลือเงินกลับวัด ซักสามสี่สิบเองล่ะมั้ง นะ
ก็คงต้องลุ้นกันละครับ ว่าอีกกี่วัน ถึงจะมีเงินเข้าเวบได้อีกครั้ง
มีเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นแหละนะ ไม่สนใจแล้ว
ถึงไม่ได้โพสท์อะไรออกไป ก็ไม่ตายหรอกเธอ
เบื่อหน่ายจนเลิกลำบากใจแล้ว หน่วยสนับสนุน ทำงานได้แย่มาก







อันนี้เป็นรูปที่ถ่ายไว้ได้ เมื่อ 27/9
ระหว่างขับมอไซค์ มาร้านเนท เจอกลางทาง
บังเอิญมองขึ้นฟ้า เห็นแล้วต้องจอดรถ แล้วจ้องดูให้ดีเชียวล่ะ
มองไปมองมา ก็นึกขึ้นได้ คว้ามือถือไม่สมาร์ท อายุงานเกินห้าปีแล้ว
ขึ้นมาถ่ายรูปไว้ เป็นหลักฐานก่อน ว่าไม่ได้โม้

พยายามดูให้เป็นพญานาคพันเศียรให้ได้นะครับ
ตอนดูบนท้องฟ้า แล้วเหมือนมากเลย
หรือเหมือนมากเพราะเห็นในจิตรึเปล่า ก็ไม่รู้ นะ







อันนี้ถ่ายเมื่อกี้เนี้ย ออกไปสูบยาชาร์ทพลังดิบ
บังเอิญมองฟ้า ที่จริงไม่บังเอิญหรอกครับ
มองเป็นประจำอยู่แล้วล่ะ พอเห็นแล้วปิ๊งเลย
ต้องควักกล้องมือสอง ที่ซื้อมาสองพันกว่า
มาถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานอีกชิ้น ว่ากระต่ายแจ้งว่าพร้อมบินแล้วจ้า 555

แต่รูปที่สอง เสาลำแสงสีเขียว มาจากไหนกันน๊า
มือถือเทพ เครื่องนี้ ถ่ายมาหลายพันรูป ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน
หรือว่าเหล่านาคา ตามมายืนยัน ว่าเค้าสีเขียว หรือสีทหารกันกว่า ไม่งงแฮะ

เฮ้ย!!! หรือว่าใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว เย้เย้ ขอให้จริงทีเท๊ออ เบื่อจะบ่น


วิญญานกระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

.
เขียน อังคาร 8/10/56 11.03


"เรือใบ ไร้หวัง ฝั่งไปไหน"

...ยืนยันคำร้อง
แฝงฟ้องนิมิตร
ภัยพาลแอบชิด
แฝงมิตรติดกาย
ซุ่มซ่อนซ้อนซับ
เร้นลับเร้าร้าย
เผลอพลาดอาจตาย
สหายไม่มี

...วิถีแห่งข้า
ก้าวหน้าถอยหลัง
ไยมิตรคิดชัง
ดึงฝั่งห่างไป
มือใครไม่เอื้อม
ข้าเอือมอับอาย
นั่งทอดถอนกาย
หัวใจรวยริน

...หมดสิ้น แรงขับ ดับเครื่อง
หมดเปลือง เชื้อไฟ ไยหนา
หมดใจ ใช้ขับ กายา
หมดนา ฬิกา ลาที

...มิมี แรงลม โหมใบ
ไร้ซึ่ง ฝีพาย ซ้ายขวา
เรือใบ ไร้สิ้น วิญญา
สองตา ตกน้ำ กล้ำกลืน


เล็บครุฑ / นักรบแสง
.

 

.
เขียนตั้งกะ อังคาร 15 ตค.56 14.56


คิดว่าจะไม่ได้ลงแล้วซะอีก แต่ก็นะ เสียดายส่งเดช


"โวยวาย โหวกเหวก โว๊กว๊าก"

...เมื่้อวายโวยวาย เราได้อาชูร่า
วันนี้พสุธา เกิดสั่นหวั่นไหว
ตกบ่ายฟ้าครึ้ม เมฆอึมครึมไกล
ฝนตกห่าใหญ่ น้ำไหลเปียกปอน

...ออดอ้อนเทวา ขอข้ายืมบุญ
พวกพ้องวิ่งวุ่น แบ่งบุญวุ่นวาย
กระต่ายป่าเอ่ยปาก ลำบากใจกาย
เพื่อนไม่ดูดาย แบ่งให้ใบบุญ

...ช่วยเหลือเกื้อหนุึน เจือจุนชีวี
งานใหญ่ยักษ์นี้ บารมีมิพอ
ร้องขอเงินทุน มาหมุนวงล้อ
เรี่ยวแรงมิพอ วงล้อจมดิน

...เพื่อนรักมากมาย คบไว้สามโลก
ล้วนถูกโฉลก นอกโลกก็ยังมี
ผีห่าซานตาน เปรตมารยักษี
ทวยเทพชั้นดี ไมตรียืนยง


แต่แหม...ให้มานิดเดียวอีกแล้ว ไม่กี่วันก็หมด
วันนี้กลับวัด คงเหลือไม่ถึงสิบบาทแล้วล่ะ
ไม่รู้อีกกี่วัน จะได้เข้ามาโม้อีก เฮ้อ...เบื่อชิบ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.