อย่าไปเถียงกันให้มันลำบาก

เกร็ดธรรม
หลวงปู่พุธ ฐานิโย
วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

****************************

นักภาวนาทั้งหลาย บางที บางท่านก็ว่า

การนั่งสมาธิ ก็ไม่จำเป็นต้องหลับตา

โดยท่านอ้างว่า
ไม่มีกล่าวไว้ในคัมภีร์ พระไตรปิฎก
พระพุทธเจ้าไม่ได้ ไม่ได้เทศน์ไว้ ว่านั่งสมาธิต้องหลับตา

แหล่ะ การนั่งสมาธิไม่หลับตา พระพุทธเจ้าก็ไม่กล่าวไว้เหมือนกันทั้งสองอย่าง

แหล่ะ การทำสมาธิไม่นิยมเฉพาะแต่จะมานั่งอย่างเดียว

การกำหนดรู้จิต ตลอดเวลา
ยืน เดิน นั่ง นอน รัปทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เป็นการฝึกสมาธิ

เพราะฉะนั้น

การนั่งสมาธิ เป็นวิธีการ
เดินจงกรม ก็เป็นวิธีการ
นอนสีหไสยยาสน์กำหนดจิต เป็นวิธีการ
ยืนกำหนดจิต เป็นวิธิการ

แต่สมาธิเป็น กิริยาของจิต

การกำหนดรู้อารมณ์จิตเมื่อไร เมื่อนั้นเป็นการภาวนา
จะท่องบริกรรมภาวนาอยู่ ก็เป็นการภาวนา
จะกำหนดดูอารมณ์จิต ว่าจิตของเราคิดอะไร
มี สติ ตามรู้ตลอดเวลา ก็เป็นการภาวนา

การสวดมนต์ทำวัตร
เมื่อเรา มี สติ รู้พร้อมอยู่กับคำสวดมนต์ทุกคำพูด
ก็เป็นการทำสมาธิเป็นการฝึกภาวนา

เพราะงั้น พึงทำความเข้าใจว่า

สมาธิเป็นกิริยาของจิต
เมื่อเรากำหนดจิต ด้วยวิธีการที่จะทำจิตให้สงบเป็นสมาธิเมื่อไร
เมื่อนั้นคือการภาวนา

ไม่เลือก ว่า ยืน เดิน นั่งนอน รัปทาน ดื่ม ทำ พูด คิด
มีสติรู้อยู่ตลอดเวลา เป็นการฝึกสมาธิ
เพราะฉะนั้น อย่าไปเถียงกันให้มันลำบาก


*****************************

 

..หลวงพ่อ หลวงปู่ สอนพี่ปราบทุกวัน จำให้ได้นะ..อย่าไปเถียงคนอื่นเขา อิอิ

 

ดีมากพี่เกิด

ตามมาเรื่อยๆนะ

 

พี่ ป.ปราบ สมาธิเป็นกิริยาของจิต ตรงนี้ขยายได้ไหมครับ

 

เข้าใจว่า
เหมือนๆกับว่า

การเจริญเติบโตในร่างกายเรา

เราไปบังคับ ไปสั่งให้มันโตเองไม่ได้

เราทำได้แต่ให้อาหาร คัดสรร เลือกอาหารกินได้
ตรงนี้จะเห็นว่า มันมีเราเข้าไปทำ เข้าไปตกแต่ง

แต่การเจริญของร่างกาย
มันเป็นหน้าที่กระบวนการของร่างกายที่มันทำเอง

 

ไอ้จิตจำนนท์ อย่าๆให้..นั่นๆๆๆ..อย่าขยายเดี๋ยวใหญ่โตมโหฬาร อิอิ:'(

 

^มาทานอาหารเหรอครับปู่ กินง่ายๆโตไวๆนะครับ

 

ทีนี้ในส่วนสัมมาสมาธิ หากฟังจากคำอธิบายด้านบนจะเป็นยังไงครับ
จะหมายว่า จิตจะดำเนินเองโดยมีเหตุคือกระทำตามวิธีการ และ องค์มรรคทั้งแปด จิตดำเนินเอง(อัตโนมัติ)หรือไม่ครับพี่ ป.ปราบ

 

--------------จริงแท้น้อ หุหุ

 

จิตจะดำเนินเองไปในกระบวนการ นั่นถูกต้อง

แต่ ว่า เมื่อไม่มีอาหารมันก็จะเจริญไม่ได้
หยุดให้อาหารเมื่อไร มันก็เจริญไม่ได้


ฉะนั้นแล้ว เรามีหน้าที่ประกอบหา คัดสรรอาหาร ก็ต้องทำต่อไป

เรียกว่า เรามีหน้าที่เพียรก็ต้องเพียรต่อไป

ผลที่เกิดจากความเพียรมันก็เจริญเติบโตของมันไปเอง
หยุดเพียรเมื่อไร สมาธิก็ไม่เจริญ สมาธิไม่เจริญ ปัญญามันก็มาไม่ได้


บุคคลที่ไม่หยุดเพียร ดูแคลนไม่ได้
ตราบใดที่ยังประกอบความเพียร ก็มีสิทธิ์ลุ้น



ฝ่ายโลกุตระ มีสุจริต 3 เป็นอาหารในเบื้องต้น

ฝ่ายอวิชาก็มี ทุจริต 3 เป็นอาหารในเบื้องต้น


เราเลือกได้ ก็ได้ปัญญา

 

คุณ จิต เคยได้ ยิน

คำว่า

"เมื่อมีสติก็มีความเพียรเมื่อขาดสติก็ขาดความเพียร" หรือเปล่า

 

สำหรับผมเเล้วผู้ที่คิดจะวิเวกก็ต้องเข้าใจว่าทำเพื่ออะไร การที่ไปตีความหมายโดยไม่ดูสาเหตุนั้นก็คงไม่ถูก ไม่งั้นมันก็จะต้องมีเรื่องถามไม่รู้จบ เช่นนั่งสมาธิอมลูกอมได้มั่ย. นั่งสมาธิฟังเพลงได้มั่ย นั่งสมาธิต้องมีคนมาคอยนวดให้มั้ย มันก็จะสะเปะไปอย่างนี้เพราะไม่รู้ว่าจุดประสงค์เพื่ออะไร
พระองค์ให้หลีกออกจากกาม(กามคุณ)เพราะเป็นสิ้งที่ควรกลัวไม่ควรเสพ เป็นปวงของมาร เป็นที่อยู่ของมาร ถ้าใครเสพอยู่กายเเตกทำลายในขณะนั้น. อรรถภาพที่เเน่นอนคือ นรก กำเนิดเดรฉาน เปรตวิสัย พระองค์เปรียบว่าการนอนยังดีสะกว่าทั้งที่เคยบอกว่าไม่ดี เเต่การนอนมันอาจจะดีกว่าไปเสพกามคุณ ทั้ง5
เเละพระองค์เรียกว่าเป็นการประกอบสุดโต่ง. จะเป็นผู้ที่ทุกข์ในปัจจุบันเเละภพอื่น
ฉนั้นการนั้งสมาธิก็ต้องรู้ว่าควรหลับตา เพื่อกั้นปิยารูปสาตรูปไว้ ลดเสียมหนามในการเข้าปฐมฌาน เพราะเสี้ยมหนามที่บัญญัติไว้คือเสียง ถ้าเกิดเราลืมตา มันก็เพิ่มเสี้ยมหนามขึ้นมาอีก

 

ครับ ฟังง่ายๆหากพิจารณายังยากอยู่ครับในการเดินสติให้เป็นเอง ยังอาศัยคำบริกรรมบ้าง ลมบ้าง ความคิดบ้าง เป็นเครื่องระลึกรู้ครับ

 

งืมๆ

ประเดี๋ยว เกิด งง ว่าเพียรผิด จะได้ผลผิด

เราเพียร อะไรก็ได้ ที่ทำให้ สติเกิดขึ้นมา


แต่โดยหลักการ สติจะเกิดขึ้นมาได้

ต้องอาศัย กาย กับ ใจของใครของมัน
มาเป็นเครื่องฝึกสติ จึงจะได้ความเพียรที่ถูกต้อง

 

ครับพี่ ป.ปราบ
ประเดี๋ยว เกิด งง ว่าเพียรผิด จะได้ผลผิด

เราเพียร อะไรก็ได้ ที่ทำให้ สติเกิดขึ้นมา
ตรงนี้ล่ะครับ พอคิดแล้วมันฟุ้งออกนอก ครับ ก็ต้องนำกลับมาที่ กายใจของใครของมัน ไปเผื่อนอกๆไม่ไหวครับหลุด

 

ตามโอกาส ^^

 

พระวจนะ" มหาราช ภิกษุนั้น 1 ประกอบแล้วด้วย ศิลขันธิ์อันเป็นอริยะนี้ด้วย2ประกอบแล้วด้วย อินทรีย์สังวรณ์อันเป็นอริยะนี้ด้วย3ประกอบแล้วด้วย สติสัมปชัญญะอันเป็นอริยนี้ด้วย 4ประกอบแล้วด้วยสันโดษอันเป็นอริยะนี้ด้วย5เสพเสนาสนะอันสงัด คือป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกห้วย ท้องถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ลอมฟาง เธอนั้น ในเวลาภายหลังอาหาร กลับจากบิณบาตแล้ว นั่งคู้บัลลังคื ตั้งกายตรงดำรงสติเฉพาะหน้า เธอละอภิชฌาในโลก มีจิตปราศจากอภิชฌาอยู่ ละพยาบาทเครื่องประทุษร้าย มีจิตปราศจากพยาบาทเครื่องประทุษร้ายอยู่ ละถินนะมิทธะ มุ่งอยู่แต่ความสว่างในใจ มีจิตปราศจากถินนะมิทธะ มีสติมีสัมปชัญญะรู้สึกตัว คอยชำระจิตจากถินนะมิทธะอยู่ ละอุทธัจจะ กุกุจจะ ไม่ฟุ้งซ่าน มีจิตสงบอยู่ในภายใน คอยชำระจิตจากอุทธัจจะกุกุจจะอยู่ ละวิจิกิจฉา ข้ามล่วงวิจิกิจฉาเสียได้ ไม่ต้องกล่าวว่า นี่อะไรนี่อย่างไร ในกุศลธรรมทั้งหลาย คอยชำระจิตจากวิจิกิจฉาอยู่-สิ.ที.9/95/125..

 

อึย จะตีความหมายไปไหน ผมไม่ใช่นักตีความสักหน่อย
คุณดูดีๆผมมาเถียงอะไรกับใคร ผมพูดถึงเรื่องการนั้งสมาธิ ไม่ใช่สัมปะชัญญาอันเป็นสมาธิขันธ์
เเละก็ไม่ได้บอกด้วยว่าสัมปะชัญญะไม่เป็นสมาธิอะไรนะ ต้องตีดีๆเหมือนกันตีกอฟอะนะ เล่นตีไม่เล่งไม่ได้หรอก ob. กันหมด

 

มัน... นี่ใคร ??

 

ู^ตามรูปแลลิงค์ไปเจอ
...หลายคนต่างก็ตีความคำว่า ชั่งหัวมัน ไปต่างๆ นานา แต่การตี
ความไปได้ต่างๆ ก็เป็นเสน่ห์ที่ดีอีกอย่างหนึ่งของการตั้งชื่อ ดังนั้น
แล้วแต่ใครจะไปคิดเป็นอะไรก็แล้วกัน...
บทความ “ ชั่งหัวมัน ” โครงการในพระราชดำริ