เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

รับทราบครับผม เมื่อคืนสตาร์ทเครื่องยนต์ สวดมนต์นพเคราะห์ไป 1 รอบ ครับ

มีคำถามในหนังสือ บางครั้งแทนตัวเองว่า อาตมา ความหมายของคำว่า อาตมา ในสมัยโบราณกับสมัยนี้ไม่เหมือนกันหรือครับ

 

เรื่อง : ผีๆ

ตอน : เคราะห์ดีก็ผีคุ้ม...เคราะห์ร้ายก็ตายขุม...!? (๒/๒)

ปัญหาที่มักถามกันบ่อยๆ แบบว่า"พอเข้าใจ"แต่ไม่กระจ่างคือคำว่า"ตายขุม"คืออะไร อย่า

ไปเปิดพจนานุกรมเดี๋ยวมีปัญหาอีก เอาความเข้าใจง่ายๆ แบบผม(มีคนอุปโลกน์ให้ผมเป็น

ลูกทุ่งทั้งๆที่ทุกวันนี้ผมดูรายการสุเทพฯโชว์ และดูหนังอินเดียมหากาพย์กับนารายณ์สิบ

ปาง)ยกตัวอย่างเวลาที่มีคนพูดถึงคนที่เขาไม่ไม่ชอบหรืออาจจะเป็นคนไม่ดีจริงที่ตายไป

เช่น "ไอ้นี่จะไปอยู่ขุมไหน? หรือ ไอ้นี่ไม่พ้นขุมนรก จะเป็นนรกขุมไหน..?"เป็นต้น ดู

ประโยคแล้ว ขุม = Where ดังนั้นคำว่า"ตายขุม"ของผมก็คือ"ถึงที่ตาย"...!!!

หลังจากวันนั้นมาก็มีการพูดถึงการที่ผมถูกเสียงแมวร้องรับแมวที่ผมกำลังจะโยนขึ้นกอไผ่

หลังวัดโพธิ์เอนฯ กันอีกพอสมควร สรุปกันว่า...ไม่ใช่แมว...เพราะแมวกลัวน้ำ เรื่องนี้ทำ

ให้ผมรู้ว่าทำไมปู่ถึงเกลียดคนที่ชอบเตะแมวให้ตกน้ำหรือจับแมวโยนน้ำนักและปู่ยืนยันได้

ว่าแมววัดมีไม่กี่ตัว และก็บอกว่าเป็นโชคดีที่ผีคุ้มผมกับตาโหน ทำให้ตาโหนตัดสินใจเอา

แมวโยนขึ้นกอไผ่ เพราะไม่แน่ว่าถ้าหากเอาเรือผ่านเข้าไปข้างในเขตแนวกอไผ่แล้วจะเกิด

อะไรขึ้น ปู่บอกว่าผมโชคดีที่ไม่เป็นอะไร? แล้วเล่าเรื่องการล้อเล่นกันของเด็กวัดตอนที่ปู่

บวชเณรว่า มีการเอาหุ่น"ผ้าป่าผีตาย"มาล้อเล่นหลอกกัน ทำให้ตกใจเจ็บไข้หัวโกร๋นกัน

ตั้งหลายคน แต่โชคดีที่ไม่มีใครป่วยจนตาย จึงเป็นที่มาของคำว่า"เคราะห์ดีก็ผีคุ้ม...

เคราะห์ร้ายก็ตายขุม" จึงทำให้ผมได้ฟังเรื่องของผู้ใหญ่เล่าสู่กันฟัง หลายคนอาจจะสงสัย

ว่าทำไมผมถึงได้ฟังเรื่องต่างๆ มากมายจัง ก็จะบอกไว้ตรงนี้เสียเลยคือ ครอบครัวผมเป็น

ครอบครัวที่ยากจนที่สุดในถิ่นนั้น พ่อแม่ผมไม่มีญาติอยู่แถวนั้นเลย พ่อแม่จะสอนลูกให้

อยู่กับความจนแบบเป็นคนอ่อนน้อม กิริยามารยาทเรียบร้อย พูดจาไพเราะ ไม่มือไวใจเร็ว

ประกอบกับผมเป็นเด็กที่เรียนเก่งถึงจะขาดโรงเรียนบ่อยก็ยังสอบได้ที่ ๑ ตลอดมา กับการ

ที่เป็นเด็กไม่ซนผู้ใหญ่จะให้ความเมตตาไปนั่งเสนอหน้าอยู่ห่างๆ ฟังเรื่องที่เขาคุยกันได้

และการเป็นคนมีมารยาทดีทำให้ผมที่ผ่านการทำงานกับคนต่างชาติต่างภาษา และกับริษัทฯ

ต่างชาติ ผมภูมิใจกับการที่เวลาผมเดินผ่านคนอื่นๆ แล้วผมก้มหลังให้ จะเป็นที่ประทับใจของ

คนทุกชาติและแทบทุกวัย กับการที่ได้เห็นโลกนี้มากว่า ๔๐ ประเทศ ก็ทำให้มีเรื่องเล่าเรื่อง

เปรียบเทียบมาเล่าสู่กันฟังหรืออ่านกัน แบบไม่ให้งมงายแต่ก็ไม่แข็งกร้าวเสียจนยอมรับอะไร

ของใครไม่ได้ ผมจึงขอฝากทุกคนที่มีลูกหรือกำลังจะมีลูกอย่าลืมสอนลูกเรื่องกิริยา,มารยาท

แบบไทยๆ เพราะผมได้ประโยชน์กับตัวเองมาแล้ว แค่นี้คงจะช่วยให้หายสงสัยเกี่ยวกับตัวผม

ไปได้บ้าง

ไม่ว่าผมจะผ่านอะไรมาอย่างไร ผมก็คงเป็นได้แค่ลูกทุ่งแต่ผมก็ชอบเพราะดาราดังๆ ได้

รางวัลการแสดงยอดเยี่ยมส่วนใหญ่จะได้จากการแสดงเป็นลูกทุ่งฯ กลับไปเข้าเรื่องเดิม

ต่อ ดีกว่า....

ผู้ใหญ่หลายคนก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับคนที่โดนผีหลอกแล้วถึงแก่ความตาย อาจจะเป็นเพราะ

กลัวสุดขีด,ตกใจสุดขีดฯลฯ แต่ผมจะเอาเฉพาะที่ปู่เล่าให้ฟัง นอกจากเพื่อนๆรุ่นเดียวกับปู่

ล้อเล่นกันด้วย"หุ่นผ้าป่าผีตาย"จนเจ็บไข้หัวโกร๋นก็มีเรื่องที่คนถูกผีหลอกแล้วตาย ทั้งๆที่

ไม่ตกใจและไม่กลัว เรื่องมีอยู่ว่าในสมัยที่ปู่ยังบวชอยู่ มีหนองน้ำและลำรางสาธารณะที่คนทั่วไป

ใช้หาผักหาปลาเลี้ยงชีพกัน ซึ่งเป็นพื้นที่ในเวิ้งกลางๆระหว่าง หลังตลาดท่าอู่ออกไป

ทางวัดมหาดไทย ใต้บ้านลาดลิ้นจานลงมา ที่เคยเล่าเรื่องเรือชล่าขนสมบัติมาแล้ว

ปู่เล่าว่ามีลุงคนหนึ่งแกมีอาชีพหาปลาขาย โดยการลงเบ็ด,ดักลอบ ช่วงหน้าหนาวของปีหนึ่ง

ประมาณเดือนอ้ายเดือนยี่ ลุงท่านนี้ก็ออกหาปลาตามปกติค่อนรุ่งของคืนหนึ่งประมาณตีสี่ตาม

ที่ลุงเล่า หลังจากลุงละเบ็ดเสร็จก็มานั่งอยู่ริมหนองน้ำโดยใช้ไม้โสนแห้งกับซังข้าวหรือฟางข้าว

สุมไฟแก้หนาว ระหว่างนั้นก็มีคนเดินละเบ็ดในลำรางผ่านหน้าลุไป โดยที่มีน้ำเพียงประมาณ

หัวเข่า ลุงก็เรียกคนละเบ็ดว่า"เฮ้ย...หนาวก็ขึ้นมาผิงไฟกันก่อน...เดี๋ยวค่อยไปละต่อก็ได้"

คนละเบ็ดก็ไม่ตอบเดินละเบ็ดผ่านไป พออีกสักครู่ก็เดินละเบ็ดกลับมาใหม่ เหมือนเดิมลุงคนนั้น

ก็เรียกอีกว่า"เฮ้ย...ขึ้นมาผิงไฟกันก่อน...ไม่หนาวหรือไงวะ" ครั้งนี้คนละเบ็ดเดินขึ้นมาโดยเดิน

ถอยหลังขึ้นมาเพราะระยะจากที่เขาละเบ็ดก็ห่างจากกองไฟไม่มากนัก พอถึงกองไฟก็นั่งลงโดย

หันหลังเข้าหากองไฟ ต่างคนก็ต่างนั่งผิงไฟแก้หนาวโดยไม่ได้คุยกันจนนานผิดสังเกตลุงจึงถามว่า

"เฮ้ยทำไมไม่หันหน้ามาผิงไฟบ้างล่ะ...เอ็งหนาวแต่ข้างหลังหรือวะ" เจ้าคนที่ขึ้นมาเอาหลังผิงไฟ

ก็ยังทำเฉยๆ ไม่ตอบ...พออีกสักพักลุงคนนั้นก็ถามอีกแหละว่า"ทำไมเอ็งไม่หนาวข้างหน้าบ้างหรือไงวะ...

หันหน้ามาผิงไฟคุยกันบ้างซี่วะ..." เจ้าคนลงเบ็ดคนนั้นจึงค่อยๆ หันหน้ามาหาตาลุง พอตาลุงเห็นหน้า

ก็ว่า..."เออ...เอาข้างหน้าผิงมั่ง...จะได้คุยกัน" พอลุงพูดจบเจ้าคนนั้นก็ทำให้ลุงเห็นว่าร่างกายของเขา

เปลี่ยนไปคือ เนื้อหนังเสื้อผ้าค่อยๆหายไปเหลือแต่โครกระดกนั่งอยู่...ลุงก็เลยพูดว่า"อ้าว...มึงเป็นผีเรอะ

...เออกูไม่กลัวมึงหรอก" เจ้าผีตนนั้น...ก็ทำต่อไปคือ ทำเป็นโครงกระดูกร่วงลงพื้นทีละชิ้นๆลุงก็ว่า...

เอ้า...มึงทำของมึงไปเหอะ...กูไม่กลัวมึงหรอก...

เมื่อผีตนนั้นทำจนกระดูกร่วงหมดตัวแล้ว ก็หายตัวไป...ก็ไม่มีอะไร ส่วนลุงคนนั้นก็นั่งผิงไฟต่อจนรุ่งเช้า

ลุงก็กู้ลอบ,ละเบ็ดเบ็ดตามปกติ เสร็จแล้วก็เอาปลาไปขายจนหมดถึงได้เดินทางกลับบ้าน พอจัดการธุระ

ส่วนตัวเสร็จลุงก็เที่ยวได้เล่าให้คนรอบๆบ้านและลูกหลานฟัง พอตอนบ่ายๆ ลุงก็บ่นว่าปวดหัว และก็

เสียชีวิตในเวลาต่อมาของวันนั้นนั่นเอง ปู่สรุปว่าการเจอผีบางครั้งอาจจะดีก็ได้ อย่างเช่นพระไวย เจอผี

นางวันทอง ก็ทำให้ระวังตัวเพราะผีวันทองบอกความลับให้ อย่างนี้เรียกว่า"เคราะห์ดีก็ผีคุ้ม"ฯลฯ ส่วนลุง

ที่ตายทั้งๆที่ไม่กลัวไม่ตกใจแต่ถึงคราวตายอย่างนี้เรียก"เคราะห์ร้ายก็ตายขุม" คือถึงที่ตาย...ขอบคุณมาก

ครับ

 

"อาตมา" เป็นคำสุภาพ ที่พระใช้แทนตัวกับคฤหัสถ์ หรือบางครั้ง เณร ก็ใช้แทนตัวเวลาสนทนากับผู้ใหญ่ที่มีบารมีเหมือนกัน

คำเต็มในภาษาเขียนคือ "อาตมภาพ" ไม่ใช่ "อาตมาภาพ"(ผิด)

 

ตอนนี้ทำแผ่นป้ายให้วัดป่าแดง น่าจะมีงานวัดฯเร็วๆนี้.......

 

ได้รับกระดานชนวนแล้วครับ ขอบคุณมากครับ

 

แผ่นป้ายนี้ติดประกาศเมื่อใด สงสัยว่า คุณหนุ่มทิพย์ เราคงจะดังไปไกลแน่ ไม่ได้หลับได้นอนแน่ๆคราวนี้ แต่เพื่องานบุญนะ

 

ขอบคุณครับ

แต่เรื่องดัง ผมดังอยู่แล้ว(แบบพอดีๆ) ....มีหลายคนอยากเป็นแก็งค์ป่าแดง
พี่นิ่มก็บอกว่า "พวกเราจริงๆก็มีกันแค่ 3 คน (รวมคุณอ๊อดด้วย) ที่เหลือก็มาแบบฉาบฉวย"

แต่ผมกับคุณอ๊อดคิดเหมือนกัน ว่าแก็งค์ป่าแดง มีแค่พี่นิ่มคนเดียว ผมกับคุณอ๊อดเราดังกันอยู่แล้ว ไม่อยากเข้าแก็งค์

ทุกวันนี้ผมเริ่มนิสัยเสีย ชอบปิดมือถือ ถ้าดังมากกว่านี้ กลัวจะเป็นแบบพี่ว่า "ไม่ได้หลับได้นอน"...... ถ้าไม่ติดเกรงใจพี่นิ่ม ผมก็ไม่อยากเอาเบอร์ฯไปโชว์

คนทำงานอยากดัง อยากได้หน้า อยากได้ตังค์ จะมีลักษณะเฉพาะตัวอยู่
แต่ต้องไม่เกาะกระแสคนอื่น ต้องทำด้วยตัวของตัวเอง

ผมจึงไม่อยากถูกเข้าใจว่าเกาะกระแสใคร
และโดยแท้แล้ว เรื่องใช้สื่อหาเงินเข้าวัด ผมทำมาก่อนพี่นิ่มหลายปี....

มืออาชีพต่างกับมือสมัครเล่น ตรงที่มืออาชีพ ไม่เอาอารมณ์ความรู้สึกมาบริหารงาน แต่พวกสมัครเล่นจะนึกทำนึกเลิกเมื่อไหร่ก็ได้...ตามอารมณ์
และผมเป็นแบบหลังครับ

ทำแล้วสนุก ทำแล้วมีความสุขถึงจะทำ เรื่องได้หน้าได้เงินนั้น..เดะๆครับ

..........................

ปล.ผมติดหนังสือฯพี่สองเล่ม พี่ติดบทความรัดทดผมหนึ่งบท!

 

จะทิ้งเอาไว้ก็กลัวว่าคำถามอื่นๆ จะตามมาอีก เดี๋ยวจะสะสมมากขึ้นทั้งที่ตอบไม่ได้เพราะไม่รู้(บอกไปหลายทีแล้วว่าไม่เป็นประสาและเอาดีไม่ได้)หรือที

พอจะตอบได้แต่อาจจะไม่แนใจหรือไม่มีเวลา จึงรีบตอบให้แต่เป็นแบบลูกทุ่งนะ ถ้าคุณคนวิเศษฯศิษย์หลวงพ่อมหาทวี ป.๙ จะช่วยบ้างก็จะเป็นพระคุณยิ่ง

ผมขอแยกแยะก่อนที่จะรวมเอามาตอบดังนี้.-

๑. - อาตมา เป็นคำสรรพนามบุรุษที่ ๑เช่น เรา,ฉัน,ผม เป็นต้น

- อาตม (อาตตะมะ) เป็นคำนาม( เช่น ข้า,ข้าพเจ้า,ฉัน,ดิฉัน,ผม เป็นสรรพนามที่ใช้แทนคำนาม : เวลาเขียน ผมใช้ในกรณีที่ตอบเรื่องนี้เท่านั้น)

๒. - ความนิยม ใช้ในการเขียน

- ความนิยม ใช้ในการพูด

๓. บรุษที่ ๒ ที่ใช้พูดด้วย แบ่งเป็น

- ๓.๑ ตามฐานันดรศักดิ์ คือ ลำดับในการใช้กำหนดชั้นบุคคล เช่น ผู้ดี,ไพร่, หรือนึกถึงวรรณะต่างๆ ของอินเดีย จะเข้าใจง่ายฯ

- ๓.๒ ตามบรรดาศักดิ์ คือ ลำดับฐานะของขุนนางที่ได้รับพระราชทานฯ รวมถึงพระเจ้าแผ่นดิน

๔. จะมีการแยกแยะชัดเจนในการพูดกับ บุรุษที่ ๒

จากรายละเอียดแบบหยาบๆตั้งแต่ข้อ ๑ ถึงข้อ ๔ เอามาสรุปการใช้ดังนี้.-

ตอบ : อาตมา นิยมใช้ในภาษพูดทั่วไป หรือพูดกับผู้มีฐานันดรศักดิ์ (๓.๑) ไม่นิยมใช้ในภาษาเขียน

ตอบ : อาตม,อาตมภาพ นิยมใช้ในภาษาหนังสือ หรือภาษาเขียน และใช้เมื่อสนทนา กับผู้มีบรรดาศักดิ์ระดับสูง รวมถึงพระเจ้าแผ่นดิน

แบบลูกทุ่งก็ได้แค่นี้แหละ เข้าใจหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ คุณคนวิเศษฯ ช่วยหน่อยก็จะดี อ้อ...ไม่เกี่ยวกับสมัยโบราณ หรือสมัยนี้

ขอขอบคุณมากครับ

 

ถึง คุณหนุ่มทิพย์
ผมขอจองตะกรุด 4 มหาอำนา 1 ชุดครับ
เดี๋ยวสิ้นเดือนจะโอนตังค์ไปให้ ครับ

 

ขอจองหมูทองแดง 2 ตัวครับ

 

สุดยอดไปเลยครับ

สุดยอดเลยครับ (คุณพ่อประดู่) ผมบวชเรียนมายังจำไม่ค่อยได้เลย หรือว่าไม่ค่อยได้พูด ได้อ่านบ่อยๆ

 

เรื่อง : ของอาจารย์คุ้ม

ตอน : ไม่ขอตั้งชื่อตอน ขอเขียนไปตามที่เห็นหรือที่ได้รับฟังมาฯ

เรื่องของอาจารย์คุ้มนี้ไม่ขอแบ่งตอน เพราะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยจะสำคัญอะไรนัก อย่างมาก

ก็เพียงช่วยให้มีการยับยั้งชั่งใจก่อนที่จะเสียเงิน ก็เลยคิดว่าจะเขียนเพียงเป็นเพื่อนบนหน้า

กระทู้ไปพลางๆ เท่านั้น คำว่าของอาจารย์คุ้มนี้ผมได้ยินมาตั้งแต่เป็นเด็กเรียกว่าจำได้แต่

ไม่เข้าใจ สมัยก่อนโน้นแถวภาคกลางเมื่อถึงฤดูเกี่ยวข้าว ก็จะมีคนแถวภาคอีสานจะมารับ

จ้างเกี่ยวข้าว โดยจะมากันเป็นกลุ่มๆ หรือเรียกว่าเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงกันหรือเป็น

ญาติพี่น้องกันมา เจ้าของนาจะชอบคนจากภาคอีสานเพราะขยัน,อดทน,หาปลาเลี้ยงตัว

เองก็เก่ง แต่ก็มีสิ่งที่ติดตัวมาสำหรับพวกเขาคือการดื่มเหล้าเก่ง เผลอๆ ก็มีการพนันใน

หมู่พวกเดียวกัน ดังนั้นเมื่อหมดหน้าเกี่ยวข้าวแล้วบางคนก็อาจจะไม่มีเงินเหลือหรืออาจจะ

แกล้งไม่เหลือเพื่อปล่อยเครื่องรางของขลังซึ่งก็หนีไม่พ้นพวกเขี้ยว,งา,หรือพระ โดยสนน

ราคาไม่แพงมากนัก เคยเล่าไว้ในตอนแม่โพสพร้องไห้ว่า ในฤดูนี้ครอบครัวผมจะไปปลูกโรงนา

พักอยู่ตามหัวหนองหัวนา และครอบครัวผมก็รับจ้างเกี่ยข้าวด้วยเหมือนกัน ทำให้ผมได้เห็น

พวกผู้ใหญ่เขาทดลองของกัน เช่นเอาพระแขวนไว้กับคอไก่แล้วยิง หรือเอาใส่ปากปลาช่อน

แล้วฟัน ซึ่งผมก็เห็นเป็นประจำทุกปีและตอนที่เขาลองกันก็จะพบกับความอัศจรรย์คือไก่ไม่

เป็นอะไรคือปืนยิงไม่ออก(ส่วนมาก)หรือยิงออกแต่ไม่โดนไก่(รองลงมา)หรือไก่กระเด็นไป

แต่ไม่เป็นอะไร ส่วนปลาเขาก็ทดลองแบบที่เรารู้ๆกันสมัยนี้คือเอาพระหรือลูกอม,เขี้ยวหรืองา

ใส่ปากปลาแล้วทดลองด้วยการใช้มีดดาบฟัน ซึ่งก็เหมือนกับที่ลองกับไก่คือปลาไม่เป็นอะไร

คนที่รับของเอาไว้ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเจ้าของนาบางครั้งก็เป็นพวกนักเลงไก่ ที่เคยเห็นไก่ของ

พวกรับจ้างเกี่ยวข้าวมาก่อนหรือเคยเอาไก่มาวางกันแล้ว อยากได้ไก่แต่หลวมตัวเอาของด้วย

หลังจากนั้นก็จะมีข่าวมาเล่ากันตามวงน้ำตาลเมาหรือวงเหล้าลูกศิษย์เจ้าทุ่งเจ้าท่า(เวลาหา

ปลาได้เยอะจะมีการไหว้เจ้าทุ่งเจ้าท่า) ทำนองว่าตาคนนั้น,ลุงคนโน้น เอาของที่รับไว้ไปทดลอง

อีกครั้งปรากฎว่า ไก่ตายบ้าง,ปลาช่อนขาดเป็น ๒ ท่อนบ้าง พอได้ยินเรื่องแบบนี้ปู่ก็บอกว่าถ้า

เป็นพระก็ยากที่จะพูด แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นปู่ก็จะบอกว่าอาจจะเป็น"ของอาจารย์คุ้ม" ผมได้ยินบ่อย

และหลายครั้งจนโตขึ้นมาพอที่จะถามได้จึงได้ถามปู่ถึงความหมายที่แท้จริง เพราะที่ผมเห็นเขา

ลองของกันทีไรก็มีแต่พวกเขาเป็นคนธรรมดา ไม่เห็นมีอาจารย์มาด้วยเลย ปู่ให้ความกระจ่างว่า

คำว่าของอาจารย์คุ้ม คือของที่เวลาทดลองต่อหน้าอาจารย์จะมีความศักดิ์สิทธิ์ตามที่บอกเล่ากัน

หรือไม่ต้องเป็นอาจารย์แต่เจ้าของมีวิชาอาคมดีก็สามารถทำให้ของนั้นมีความศักดิ์สิทธิ์ให้เราเห็น

ได้ตามที่โฆษณาชวนเชื่อไว้ เช่น ยิงไม่ออกหรือฟันไม่เข้า ปู่เล่าว่าโดยเฉพาะอาจารย์ศักดิ์ยันต์

อยู่ต่อหน้าอาจารย์ทดลองกันเห็นๆ ก็ไม่เห็นเป็นอะไร แต่พอลับหลังอาจารย์ลองทีไรเลือดกระ

จายทุกที สิ่งที่ปู่ให้เพิ่มเติมคือ บางครั้งอย่าไปคิดว่าเป็นของอาจารย์คุ้ม ถ้าในกลุ่มคนที่กำลัง

ทดลองของมีคนคัดของได้ เขาก็อาจจะแกล้งคัดของออก ทำให้การทดลองเป็นไปในทางที่ทำ

ให้ดูเหมือนว่าของไม่ดีจริงก็ได้ฯปู่เล่าว่าในตอนที่เป็นพระพรรษาแรก มีคนมาทำของที่วัดให้

พระหนุ่มๆดู หรือพวกฆราวาสหนุ่มที่มาในวันทำบุญระหว่างในพรรษาเพราะคนจะเยอะหาเงินง่าย

มีอยู่ ๒ เรื่องสำหรับวันนี้ คือ เรื่องที่ ๑ มีเจ๊กคนหนึ่ง(ขออภัยในคำที่ใช้เพราะต้องการถ่ายทอด

เรื่องเล่า)มาที่วัดแล้วโฆษณาชวนเชื่อเรื่องการฝังเข็ม ทำให้อยู่ยงคงกระพัน ปู่ความจำดีมาก

ท่องคาถาให้คนฟังได้หมด แต่ผมจำได้ตอนท้ายตอนเดียวคือตอนจบว่า"ปู้เหลียวเขียมก็ลอย" พอ

เจ๊กท่องคาถาจบก็เป่าลงไปในขันน้ำมนต์ที่มีเข็มเย็บผ้าใส่ไว้ก้นขัน ๑ ห่อ ไม่ถึงอึดใจเข็มที่อยู่

ก้นขันจะค่อยๆ ลอยขึ้นมาแล้ววิ่งกวดกันในขันน้ำมนต์โดยวิ่งวนขวากันทุกเล่ม มีคนฝังกัน

หลายคน แล้วทดลองปรากฎว่าเหนียวจริง แต่พอ เจ๊กไปแล้ว...เลือด...ล้วนๆ

เรื่องที่ ๒ มีคนเขมรมาที่วัดในวันพระเข้าพรรษา เป็นเรื่องเมตตา โดยใช้วิธีสักที่ฝ่ามือ มีการเรียก

หนุ่มๆ ที่สนใจมาทำให้ดูเป็นตัวอย่าง คือสักนกแก้วใส่ฝ่ามือไว้ถาวร และให้หนุ่มคนนั้นทดลอง

โดยใช้ดินสอเขียนชื่อสาวที่ตัวเองชอบลงบนฝ่ามือที่สักนกแก้วไว้ แล้วเดินไปนั่งห่างๆข้างหลัง

สาวที่เขียนชื่อไว้ โดยที่สาวไม่รู้ตัวเพราะกำลังฟังพระเจริญพุทธมนต์ เอามือป้องปากแล้วเรียก

ชื่อสาว..เช่นติ๋มจ๋า..เรียกลงไปที่ฝ่ามือของตัวเองที่เขียนนกแก้วไว้ ปรากฎว่าสาวคนนั้นหันหน้า

กลับมาแล้วขานรับว่า จ๋า...หนุ่มๆ สักกันเพียบ...พออาจารย์ไปแล้ว...เรียกใหม่...เงียบ...

ไม่มีใครจ๋า...นี่แหละของอาจารย์คุ้ม ...เพราะเจอแบบนี้ปู่จึงเป็นคนระแวงมากหรือมากไปจน

ไม่ได้ของดี ของหลวงปู่ทิม หรือท่านเจ้าคุณโบราณของปู่.....ยังมีเรื่องพระกริ่งของจริงๆ กับ

ผ้ายันต์ไม่ต้องเสกแต่ขลังจริง...มีโอกาสจะเล่าต่อ..ขอบคุณมากครับ

 

เรื่องทำนองนี้เคยได้ยินได้ฟังมาบ้างแต่กระท่อนกระแท่นเต็มที พอได้อ่านเรื่องของอาจารย์คุ้มที่คุณพ่อประดู่เขียนนี้ต้องบอกว่าชัดเจนแจ่มแจ๋วทีเดียวครับ

อ่านจบแล้วนึกขึ้นได้ เรื่องหนึ่ง

สมัยผมเด็กมากๆ อายุประมาณ 6-7 ขวบพ่อผมไปเชิญอาจารย์สักยันต์เป็นฆราวาสมาพักที่บ้าน เปิดบ้านเป็นสำนักงานชั่วคราว แล้วก็บอกกล่าวคนสนิทชิดเชื้อบ้านใกล้เรือนเคียงใครที่อยากเหนียวก็ให้มาสักกัน จำได้ว่ามีคนอยากเหนียวมาใช้บริการมากพอสมควร พ่อผมนี่สักที่โคนขาเลยครับ สักทั้ง 2 ข้าง น่าจะเป็นแบบที่เรียกว่าสักกางเกงเหล็ก เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ผมจำเรื่องนี้ได้ดีก็เพราะหลังจากสักยันต์เสร็จสิ้นกระบวนความอาจารย์สักจะลองของโดยใช้มีดเหน็บวางที่ข้อมือของคนที่ได้รับการสักยันต์แล้วใช้ฆ้อนหรืออะไรสักอย่างที่หนักๆทุบที่สันมีด ไม่เข้าหรอกครับแต่คนอยากเหนียวกคงจะเจ็บเอาการอยู่

เหตุการณ์สุดท้ายของความจำเรื่องนี้คือ มีหนุ่มคนหนึ่งแกมาติดพันพี่สาวผมอยู่และมาแสดงความกล้าสักยันต์กับเขาด้วย แต่พอถึงขั้นตอน QC ลายสักผ่านไปหลายคนไม่มีใครเสียเลือด ถึงคิวว่าที่พี่เขยผมต้องทดสอบบ้าง หันไปดูอีกทีพี่แกไม่อยู่แล้วครับ ไม่รู้แอบโดดลงจากชานเรือนไปตอนไหน.....

ขอขอบคุณ คุณพ่อประดู่ ที่นำเรื่องเล่ามากระตุ้นความจำครับผม

 

ขอบรรยายทีหลัง.......

กระดานชนวนฯ ค่าส่งแพงมาก ขอจัดส่งพร้อมหมูนะครับ จะช่วยเหลือค่าใช้จ่ายผมได้เยอะเลย...

 

ภาพส่วนใหญ่ ผมคัดมาได้ไม่ถึงครึ่ง ส่วนใหญ่เป็นงานพิธีฯเสกหมู่
แต่ใจผมชอบเสกเดี่ยวมากกว่า

 

..........................................................

 

งานพิธีฯที่วัดบวรฯ พระเถระเยอะมาก.... ใจผมคิดว่าเยอะเกินไป .....

พอดีๆควรจะสักกี่รูปดี?

 

ผลัดเปลี่ยนกำลังพลฯ สัตหีบ...พี่นิ่มนำพระเครื่องฯไปบำรุงขวัญ

 

"เอาหมูฯมาแจก ช่วยดับไฟ..."


"ไปกับพระเจ้าตากฯ.."


"น้องเอาไปใช้นะ... พี่เป็นห่วง"


"ขอให้ปฏิบัติภารกิจสำเร็จลุล่วง ไร้รอยขีดข่วน....แล้วกลับบ้านพร้อมเพรียงกันนะครับ"



"...ขอสู้ศึกทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว..."

 

ภาพนี้ผมเห็นสององค์ เป็นสององค์ที่หาใครแทนได้ยากในยุคปัจจุบัน
หนึ่ง เป็นศิยษ์หลวงพ่อเต๋ คงทอง เป็นผู้หอบตำหรับตำราการทำกุมารจากหลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตกไปถวายและทำตัวต้นแบบให้ท่านเสก แต่ท่านชอบเก็บตัว(แม้จะคุยเก่ง) ภายหลังท่านโดนปล้นหลายครั้ง โดนยิงก็เคย ใครจะไปกราบท่านฯต้องดูเวลาดีๆ ผิดเวลาหมดสิทธิ์ .... ผมเข้าไปกราบท่านฯได้ เพราะใช้เส้น(มืดแล้ว) บอกเป็นศิยษ์หลวงปู่ฯ ถึงได้เข้าไปกราบ ผ่านประตูเหล็กสองชั้น...... ก่อนกลับ ผมแกล้งขอหวยท่าน ...."ฮืออ...แกเป็นศิยษ์หลวงตาสม ดันมาขอหวยฉัน!"

อีกหนึ่ง...ถึงกับทักพี่นิ่ม ว่าของที่อยู่ในลังมีอะไรบ้าง แม้ไม่ต้องเปิดดู ที่สำคัญ ท่านฯเป็นองค์เดียวที่กล้าบอกได้ว่า พิธีฯไหน ดวงวิญญาณเจ้าของอนุญาตให้สร้างได้หรือไม่ได้
ท่านฯเคยรับนิมนต์วัดดังไปเสกพระเจ้าตาก ท่านฯเห็นองค์พระเจ้าตากกริ้ว ฟาดเปรี้ยงด้วยสายฟ้ามาในงานพิธีฯ ทั้งที่เพิ่งจะเริ่มบวรสรวง... เจ้าของงานเชื่อเป็นนิมิตร แต่ท่านเก็บย่ามกลับวัดฯ...."เจ้าของเค้าไม่อนุญาต"