เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

เรื่อง : ผีๆ

ตอน : มันมีที่จากป้าผมเล่า...ว่าคนวันเสาร์...ผีไม่หลอก

โอม. อุ - อะ - มะ โหเกจิยาจารยา โหนตุ คุณุตตรานุสาสกา ตั้งใจว่าจะตอบคำถามของ

คุณ เซฟาโร่ กับคุณ ฅนโคกว่าน ตามหลักหมอดูหรือฮินดูตามรอยมหากาพย์ ก็กลัวคำถาม

จะตามมามากมาย เลยย้อนไปเปลี่ยนหัวเรื่องไหม่คิดว่าดีกว่า ที่ผมจำมาว่าคนวันเสาร์ผีไม่

หลอก ก็จากหลายๆคน แต่ที่ผมเชื่อมากก็จากที่ป้าผมแกเล่าให้พวกผู้ใหญ่ด้วยกันฟัง และ

ผมก็ได้ฟังด้วย ป้าเล่าว่าเมื่อป้าตามสามีมาอยู่บ้านนอกได้อยู่บ้านของพ่อผัวคือพ่อของลุง

แหร่ม พร้อมกับน้องสาวของท่านอีกคนหนึ่งชื่อ"ป้าจิตต์"ส่วนป้าที่เป็นคนเล่าชื่อ"ป้าเลี่ยม"

ผมจำชื่อพ่อของลุงแหร่มไม่ได้แล้ว พ่อลุงแหร่มเป็นคนใจกว้างชอบช่วยเหลือคน ก่อนจะ

เกิดเรื่องเล่านี้ ได้มีพวกต่อเรือขายมาจากทางเหนือ ปกติพวกนี้จะต่อเรือหรือซื้อเรือมา

หลายขนาดแล้วเอามาซ้อนกัน โดยเอาลำใหญ่ไว้ข้างล่างลำเล็กซ้อนบนขึ้นไปเรื่อยๆพอ

ขายหมดก็จะเดินทางกลับ ได้มาขออาศัยจอดเรือหน้าบ้านเพื่อขายเรือ พ่อของลุงแหร่ม

ก็ให้จอดและเข้านอกออกในได้ คือขาดกะปิน้ำปลาก็ขอกันได้ อยู่มาได้ระยะหนึ่งก็เริ่มมี

เหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้น คือปกติเมื่อเลิกจากงานนาเข้าบ้านแล้วป้าเลี่ยมกับป้าจิตต์ก็จะ

นอนที่เรือนนอก คือไม่ได้กั้นฝาเป็นที่นอนเล่นหรือนอนพักผ่อนตอนกลางวัน ปรากฎว่า

ป้าเลี่ยมกรีดร้องอย่างคนตกใจ เพราะเห็นผู้หญิงห้อยหัวลงมาจากขื่อบ้าน เอาผมที่ยาว

มาปัดใบหน้าป้าเลี่ยมทั้งๆที่เป็นเวลากลางวัน แต่ป้าจิตต์ไม่เห็นอะไร พอนอนต่อป้า

เลี่ยมก็เห็นแบบเดิมอีกพอย้ายที่นอนก็ไม่มีอะไร วันต่อๆมาก็เป็นเหมือนเดิมอีก ถ้าเป็น

เวลากลางคืนป้าเลี่ยมก็จะเห็นอีกจนป้าเลี่ยมป่วยเป็นไข้ ป้าเล่าว่าทั้งคนในบ้านและ

พ่อค้าเรือที่มาอาศัยอยู่ก็คุยกันปรึกษาหารือกัน ก็ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร วันหนึ่งพ่อของลุง

แหร่มได้ปีนขึ้นไปดูบนขื่อ แกพบห่อผ้าเล็กๆ เหน็บอยู่จึงเอาลงมาแล้วแก้ดู ปรากฎว่าใน

ห่อผ้ามีเส้นผมผู้ของผู้หญิง,เงินเหรียญ,กับสีผึ้ง พ่อลุงแหร่มจึงบอกคนในบ้านว่าสงสัยพวก

ค้าเรือจะเป็นผู้ทำ เพราะของที่พบเป็นเรื่องของการเลี้ยงผีเพื่อเอาไว้ใช้งาน คือมีวิธีเอา

วิญญาณหรือเอาผีมาเลี้ยงวิธีหนึ่งคือ เมื่อมีคนตายคนอยากได้ผีเอามาเลี้ยงจะแอบเอาสีผึ้ง

ไปปิดปากปิดตาผี แล้วใช้คาถาอาคมสกดโดยต้องเอาสีผึ้งปิดปากปิดตาผีออกมาบางทีก็

เอาเงินปากผีมาด้วยพร้อมทั้งต้องเอาเส้นผมของผีมาด้วยแล้วห่อรวมกันไว้ แล้วพ่อของลุง

แหร่มก็นำของนั้นไปทำลายปลดปล่อยวิญญาณฯ เหตุการณ์จึงได้สงบและป้าเลี่ยมก็นอนที่

ตรงนั้นได้ตามปกติเมื่อเหตุการณ์สงบได้สักสองวัน หัวหน้าพ่อค้าเรือก็ได้มาถามคนในบ้าน

ว่ามีใครเห็นของบนขื่อบ้างหรือไม่ ได้เรื่อง...ป้าบอกว่าโดนไม้ตะพดทั้งของพ่อลุงแหร่มและ

ของลุงแหร่มเสียอาน โดยเฉพาะพ่อของลุงแหร่มยังได้เฉาะหน้าด้วยมีดดาบอีกหนึ่งแผล...

ป้าเล่าจบสรุปว่า ป้าโดนคนเดียวส่วนป้าจิตต์ไม่โดนผีหลอกเพราะเกิดวันเสาร์ คนที่ฟังอยู่

ก็พูดแบบสมอ้างกันทุกคน ทำนองว่าแต่ละคนก็รู้บางคนก็เคยประสบกับคนเกิดวันเสาร์แล้ว

ผีไม่หลอก แล้วก็มีคำถามว่าพ่อค้าเรือทำอย่างนั้นทำไม ทำแล้วจะได้อะไร?

ป้าเลี่ยมขยายความว่าสมัยนั้น ถ้ามีคนป่วยจะเป็นแบบธรรมดาหรือป่วยแบบเกี่ยวข้อง

กับพวกไสยศาสตร์ แล้วรักษากันเองไม่ได้หรือไม่หายก็จะมีการ"ตั้งพาน" คือมีเงินรางวัล

ใส่พานไว้จำนวนก็ตามฐานะหรือความยากง่าย จะเป็นกี่ตำลึงหรือเป็นกี่ชั่งก็ว่ากันไป

ถ้าใครเป็นคนรักษาหายก็จะได้เงินในพานนั้นไป หัวหน้าพ่อค้าเรือคงจะมีวิชาเรื่อง

เลี้ยงผีไว้ใช้งานและคิดอยากให้ทางบ้านที่ป้าอาศัยอยู่ตั้งพาน ตัวเองจะได้เป็นคน

รักษาได้และจะได้เงินในพาน

เรื่องหมอดูได้มาจากพราหมณ์หรือฮินดู เป็นศาสนาที่ไม่มีศาสดา เพียงทำตามความเชื่อ

ในมหากาพย์ ยังเชื่อกันมา ๔,๐๐๐ กว่าปี ผมเชื่อป้าผมบ้างไม่ได้หรือไง.?

ถามมานิดเดียวหาเรื่องเขียนเสียยาว...ขอขอบคุณมากครับ

 

ผมขอจองตะกรุด 4 มหาอำนาจ 1 ชุดครับ

 

สวัสดีพี่หนุ่มทิพย์

ขอจองตะกรุด 4 มหาอำนาจ 1 ชุด ครับ

 

ขอสอบถามคุณ numthip ครับ พระปิดตาเนื้อขาว ได้จัดส่งแล้วหรือยังครับ

 

ขอโทษครับ จัดวันนี้ ส่งพรุ่งนี้ครับ
ช่วงบ่าย จะเข้ามาอัพเดทรหัสไปรษณีย์นะครับ ช่วงเช้าจะไปดูหนัง residentevil 3d เจ๋ง....

ขอโทษที่ล่าช้าครับ

ประเดี๋ยวจะลงรูป มีเรื่องเล่าด้วย

 

รับทราบครับ คุณ numthip ขอบคุณครับ

 

คุณเซฟาโร่ อยากถ่ายรูปคู่กับคนใจดี+คนหน้าตาดี
คนใจดีไม่มีปัญหา แต่คนหน้าตาดี อายจังเลย....




พี่นิ่มจองตัวละ 1,800 บาท แต่พอเจอของจริง ตัวละ 2,500 ดีกว่าเยอะเลย
ถามอ๊อดว่าเอาไงดี(ใจก็คงอยากได้แหละ ถามจะเอาเงิน) อ๊อดก็ว่า ทำทั้งที เอาให้ดีที่สุด ขาดเท่าไหร่ คุณอ๊อด จ่ายเท่านั้น เลยได้มาดังที่เห็น
ชุดเก่าๆของที่วัด ก็เป็นของพี่นิ่มครับ อีกหน่อย วัดนี้จะขาดก็แค่สัปเหร่อที่พี่นิ่มยังไม่ได้เข้ามาทำ

วันนี้พระที่วัดเข้าปาติโมกข์กันหมด ไม่เหลือใครรับประเคน ฝนก็ตกพร่ำๆ คุณวินัยเตรียมสีกระป๋องมา ก็เลยยยังไม่ได้พ่น ก็ขอผลัดไปโอกาสหน้านะครับ

ผมได้คุณเซฟาโร่เป็นพยายแล้ว ก็เบาใจหน่อย
ภาพนี้ถ่ายที่วัดป่าแดง มีคนยืนสะกดจิต กับอีกคนโดนสะกดจิต....

เดี๋ยวมีเพิ่ม....

 

เพื่อนสมาชิกเคยร่วมงานบุญกับพี่นิ่ม พี่นิ่มนำปัจจัยไปสร้างกุฎิได้สองหลัง.....

ผมก็งง ว่าเงินแค่เนี้ยะ จะสร้างอะไรได้ แต่พอมาเห็น...เออ..สมถะดี ถ้าลมไม่แรง ไม้ใหญ่ไม่ล้มทับ ก็น่าจะอยู่ได้นานพอดู




หลักฐานการบุญ ชื่อใครไม่สำคัญ สำคัญที่ใครได้ร่วมโมทนา



ครั้งหนึ่ง ผมได้คุณวินัยร่วมเป็นหน้าม้า ต่อไป ผมจะได้คุณเซฟาโร่เพิ่มขึ้นอีกคน
ในสามคนนี้ มีคนที่ตรงเวลามากๆ (เกินไปหน่อย) หนึ่งคน
อีกหนึ่งคน นัดบ่าย2 น้องมาบ่าย4..... คงเส้นคงวามาก เสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ

สองคนนี้ เตรียมตัวไปวัดโพธิผักไห่-โพธิ์ทอง ด้วยกัน น่าจะเป็นสัปดาห์หน้า ไม่ต้องแย่งกันขับรถนะครับ ไปคันเดียวกันก็พอ

 

วันนี้พี่นิ่มเข้าวัดระหารใหญ่ เข้าไปรับพระเครื่องคืนจากหลวงพ่อสิน หลังจากฝากท่านอธิฐานจิตเสกเดี่ยว2-3วัน

เมื่อท่านมอบคืนให้ พี่นิ่มเตรียมปัจจัยใส่ซองมาทำบุญกับท่านฯ ท่านฯก็ส่งคืนให้ แล้วเอ่ยปากขอวัตถุมงคลดีกว่า
พี่นิ่มถวายไปรวมกันประมาณ 70 ชิ้น

ทางกรรมการวัดฯ ก็ป่าวประกาศ เชิญชวนผู้ศรัทธาที่มาเยี่ยมเยี่ยน ว่าทางกรรมการวัดป่าแดง(พี่นิ่ม) นำวัตถุมงคลมาขอบารมีหลวงพ่อสิน และมอบวัตถุมงคลเป็นที่ระฤก ขอเชิญมาร่วมบูชากันได้

พี่นิ่มเห็นชาวบ้านยืนเข้าแถวกันจับจอง ก็ยินดี กราบลาหลวงพ่อฯ ก็เดินขึ้นรถ
จากที่โฆษกประกาศ จนถึงเดินขึ้นรถ รถยังไม่ทันออกตัว ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พระฯหมด!
วัดฯมีรายได้ทันที 30,500 บาท อานิสงค์ทันตาเห็น (หลวงพ่อสิน เลือกได้ดีมากๆ เพราะปัจจัยในซอง น้อยกว่านี้นัก)

กรรมการวัดฯ ต้องขอให้พี่นิ่ม ช่วยทำมาถวายอีก!



โมทนาร่วมกันแล้ว อย่าลืมอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลครั้งนี้ด้วยนะครับ ปัจจัยเพื่อนสมาชิกกันทั้งนั้น

 

ได้โปรดอย่าเพิ่งโอนนะครับ....

แววๆ ว่าต้นทุนต่อห้องเรียน ตกอยู่ที่ 150,000 บาท ท่านใดใจบุญ พร้อมกันทุนทรัพย์ที่ไม่จำกัด จะรับเป็นเจ้าภาพ ก็ขอโมทนาด้วยครับ
ทุกท่านจะได้รับใบอนุโมทนาจากทางโรงเรียนนะครับ จะลดภาษีได้มากกว่า

 

ถามหากันหลายคนแล้ว...ถ้าตามอ่านกระทู้ปัจจุบัน ก็จะได้รายละเอียดเพิ่มมากขึ้น

ชุดที่เหลือ ตั้งใจจะถวายให้พระอาจารย์พิจารณ์ งานไหว้ครูครับ
ได้พี่ไพรัช ช่วยจารตะกรุดเพิ่มด้วย เป็นยันต์นกปืน
ส่วนตัวล็อคเก็ต จะอุดผงเพิ่มครับ ไม่อยากปรับราคา จะให้ราคาเก่ากับสมาชิกเก่าที่เคยเช่าบูชาไปแล้ว ส่วนที่เหลือ ให้คนมาร่วมงานไหว้ครู
ที่เหลือ จึงจะถึงมือสมาชิกในเวปฯครับ

รอหลังพรรษาดีกว่าครับ รอให้เสกนานๆกว่านี้หน่อย

 

ขอจองตะกรุด4มหาอำนาจ 1ชุดด้วยครับพี่

 

เรื่อง : จากไม่เป็นประสา...จนถึงไม่เป็นภาษา...

ตอน : ผมไม่รู้ภาษา...แต่ก็พาตัวเองจนรอดมาได้...(อยากให้คิดสู้)

เมื่อวานตอนเขียนเรื่องมันมีที่มาจากป้าผมเล่าฯ เริ่มขึ้นต้นว่า"โอม" หวังจะเขียนถึงเรื่องของ

ความเป็นพวก แต่ได้เปลี่ยนใจจึงย้อนขึ้นไปเปลี่ยนหัวเรื่อง เคยเล่าไปแล้วว่าผมมีพื้นฐาน

การเรียนก่อนหางานทำก็แค่จบ ม.ศ. ๓ จากบ้านนอก จึงทำให้พื้นฐานภาษาอังกฤษเรียกว่า

แย่มากๆ แต่เมื่อมีความจำเป็นที่จะต้องใช้ภาษาเพื่อหากินก็ต้องพยายามที่จะทำให้ได้ รอบ

บ้านเราคงจะมีประเทศสาธารณรัฐประชาชนลาวที่ผมยังไม่ได้ไป ที่เขียนวันนี้ก็เพื่อจะ

บอกว่าคุณไม่ต้องเก่งก็ทำงานได้ ขอเพียงพยายามที่จะให้รู้ให้เข้าใจก็ทำงานได้แล้ว

เพราะคนที่มาพูดกับเราเขามีความตั้งใจมาพูดให้เรารู้เรื่องอยู่แล้ว ถ้าเราฟังแล้วไม่รู้เรื่อง

แสดงว่าคนที่พูดแย่? คิดแค่นี้เราก็ไม่แย่แล้ว ใครมาพูดภาษาอะไรกับเรามันต้องระวังตัว

และต้องกลัวว่ามันจะไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้เรารู้เรื่องได้...!!! ???

Singapore เป็นประเทศแรกที่ผมเริ่มใช้ภาษาอังกฤษ ผมต่อรองกับนายว่าผมขอไม่ไป

ได้ไหม?เพราะภาษาผมไม่ดี...นายบอกว่าให้ไปทำงาน ไม่ได้ให้ไปสอบภาษาอังกฤษ ผม

จึงต้องไปเพื่อลูกเพื่อเมียจะได้มีกิน พวกคนที่เคยไปทำงานจนช่ำชองก็ว่าไม่มีอะไรหรอก

คน S'pore ชอบพูดคำว่า ล่า เช่น OK ล่า อย่าไปว่าเขานะว่าทำไมพูดต้องมี ล่า เขาจะ

ตอบมาว่า NO ล่า พอไปจริงๆ ผมเจอประโยคแรกแบบงงๆ คือ ชีพๆ โอเปิล โอล แล้ว

เดินนำหน้าผมไปในจุดที่ทำงาน พอไปถึงที่ทำงานก็ชี้ไปที่พวงมือหมุน เอามือทำท่าหมุน

ทวนเข็มนาฬิกา แล้วพูดว่า โอเปิล โอล ล่า เห็นไหมว่าเขาก็กลัวข้อกล่าวหาว่าพูดแล้ว

ผมจะฟังไม่รู้เรื่อง ผมเข้าใจแล้วตอบรับว่า OK Thanks และคิดในใจว่า ที่เรียนมาเรา

เคยอ่านว่า โอเพ่น ออล (Open all) แปลว่าเปิดหมด แล้วผมก็พยายามเรียนรู้ปรับตัวเข้า

หาเขาและทำงานร่วมกันมาสามสิบกว่าปี...มีปัญหาบ้างไม่มีบ้าง แต่ก็แก้ไขได้......

มาเลเซีย,อินโดนีเซีย สองประเทศนี้ไม่มีปัญหามากนัก อาจะเป็นเพราะคน

มาเลเซียเก่งภาษาอังกฤษจริงพยายามพูดให้เรารู้เรื่อง พวกผมจะเรียกคนมาเลเซียว่าเป็น

แขกอินเตอร์ไม่ดัดจริตเหมือนคนเก่งภาษาอังกฤษบ้านเรา ที่พูดภาษาไทยปนภาษาอังกฤษ

จน"แอนดรูว์บิ๊ก"บอกว่าฟังแล้วไม่เข้าใจ ส่วนคนอินโดนีเซียคงเหมือนๆคนไทยเราจึง

พยายามปรับตัวเข้าหากัน ก็ทำให้ทำงานด้วยกันได้ มีก็แต่แถบตะวันตกของเกาะสุมาตรา

บริเวณที่เกิดสึนามิ จะหาคนพูดภาษาอังกฤษได้น้อยหน่อย ทำงานกับคนเก่งภาษาอังกฤษ

ว่าหนักใจแล้วมาเจอคนพูดไม่ได้จะหนักใจกว่า แต่ผมก็ต้องปรับตัวใช้ภาษาอินโดฯเข้า

ช่วย...กล้อมแกล้มไปได้ คือเราก็ต้องปรับตัวเข้าหา...

ฟิลิปปินส์ ตอนที่ผมทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่เอกสาร ผมห่างหายไปจากแถวเอเซีย

ไปอยู่แถว แอฟริกา เสียหลายเดือน พอกลับมาอีกครั้ง Agent ได้พยายามจะบอกผม

ว่าคุณไม่ได้มาแถบนี้เสียนาน(หมายถึงแถบเอเซีย) ผมเข้าใจว่าคุณยังไม่รู้เรื่อง"วิส" แต่ไม่

เป็นไรเราเตรียมไว้ให้คุณทุกอย่างแล้ว ผมไม่เข้าใจคำว่า"วิส"ของเขา จึงพูดไปเรื่องอื่น

ก่อนว่าเรื่อง"วิส"เอาไว้ที่หลัง ตอนนี้ต้องการเคลียร์เรื่อง เข้า-ออกเมือง และเรื่องเจ้าหน้า

ที่ศุลกากรเสียก่อน เขาก็ตอบว่า OK เมื่อผมเคลียร์ทุกอย่างแล้ว จึงบอกว่าผมไม่เข้าใจคำ

ว่า"วิส" ช่วยเขียนให้ดูหน่อยซิ เขาก็เขียนให้ผมดูคือ "VISA" ผมกล่าวขอบคุณแล้วก็คิดใน

ใจเหมือนเดิมว่า บ้านเรา(กู)อ่านหรือเรียกว่า"วีซ่า"ว่ะ ขนาด Radar คนฟิลิปปินส์บาง

เกาะยังอ่านว่า"ราดาร์"เลย แต่จะไม่เป็นปัญหา ถ้าเราปรับตัวเข้าไปหาอยู่เรื่อยๆ

กัมพูชา และ เวียตนาม สองประเทศนี้มีโรงเรียนสอนภาษไทย ต้องระมัดระวัง

สำหรับคนที่ชอบด่า เพราะเขาฟังรู้เรื่อง ศาสนาสามารถนำพาให้คนเราเข้าหาหรือเป็น

พวกเดียวกันได้ เป็นเรื่องหนึ่งที่สำคัญคือการทำให้รู้สึกว่าเราเป็นพวกเดียวกันฯ

สรุป : ที่เขียนมานี้ก็เพื่อให้กำลังใจคนที่คิดว่าภาษาจะเป็นปัญหา จะได้คิดใหม่และเอาที่

ผม"เน้น"ไว้หลายที่คือ"ปรับตัวเรา" คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับคนวัยทำงาน ขนาด

โง่ๆ อย่างผมยังถูไถไปจนได้ ขอให้กำลังใจทุกคนครับ ถ้าจะเขียนต่อไปก็จะเอาเฉพาะ

ใกล้ๆแถวๆ จีน,รัสเซีย,ญี่ปุ่น แต่จะไม่ลืมอินเดีย กับศรีลังกา....ขอขอบคุณมากครับ

 

เจ้าหน้าที่กู้ภัย ได้รับแจ้งอุบัติเหตุ รถปิกอัพชนประสานงากับรถสิบล้อ
เห็นคนมุงดูเหตุการณ์ ก็รีบเข้าไปช่วยเหลือ
แต่หาคนเจ็บไม่เจอในที่เกิดเหตุ ก็ถามคนข้างๆที่มามุงดู ว่าคนเจ็บคนตายคนในรถอยู่ไหน...

คนถูกถามก็ว่า คนเจ็บไม่มี มีแต่เจ้าของรถกับผู้โดยสาร "ผมเป็นเจ้าของรถ กับพ่อผมเป็นผู้โดยสาร..." เป็นคำตอบของเฮียเพ้ง....

คนขับ แขวนหนุมาน
คนโดยสาร แขวนปิดตาขาว

 

ฝากขาย-หมายเลข 11 เนื้อเงิน (สร้าง 33 ตัว)
55,000 บาท......... ถ้าสนใจ 089-9676387

ท่านใดมีเนื้ออื่น จะฝากจำหน่าย ก็พีเอ็มเข้ามาครับ (ถ้าเป็นหน้ากระทู้จะผิดกฎ และโดนแบน)

 

เห็นสภาพรถแบบนี้ถ้าเป็นแถวบ้านผมคนที่เห็นสภาพรถก็จะพูดว่า "ไม่น่ารอด" แต่ถ้าผมพูดแบบนั้นในที่นี้เจ้าของรถหรือคนใกล้ชิดอาจเข้าใจผิด หรือแปลเจตนาไปอีกอย่าง

ดังนั้นต้องเปลี่ยนมาใช้คำว่า รอดแบบปาฏิหาริย์

ผมมีทั้งพระและหนุมานชุดนี้ แต่ภาวนาขอไว้ ผมไม่อยากมีประสบการณ์

 

ตอนนี้พี่นิ่มอยู่ที่สกลนคร เข้าไปขอบารมีหลวงปู่คำบ่อ และหลวงปู่หนูเพชร

หลังอธิฐานฯเสร็จ หลวงปู่หนูเพชรก็เอ่ยชมหนุมานฯ "มันเก่งจริงๆ"

ยังไม่ได้รูป เอาของเก่ามาหากินก่อน

 

kwapoo ei963446394th
sayank ei963446448th
kajit ei963446451th
wewong ei963446425th
เห่าดง ei963446403th
pajo56 ei963446434th
ทิพยญาณ ei963446417th

เครดิตรุ่นแรก คือหลวงปู่จ้อย วัดหนองน้ำเขียว, หลวงปู่ลมัย สำนักปฏิบัติธรรมสวนสมุนไพร และอีกหลายองค์ที่มรณะภาพไปแล้ว..... ถ้าหลุดมาอีก จะเอามาฝากครับ

 

แหม...ช่วงนี้ ทำบุญไม่ค่อยขึ้นเลย.... สงสัยจะต้องอาถรรพ์

 

อย่าได้สงสัยครับพี่ทิพย์

บางครั้งเค้าอาจจะแค่กดผิดไป

ด้วยความที่ปุ่ม อนุโมทนา อยู่ใกล้กับ ปุ่ม ไม่เห็นด้วย

อาจจะมีการกดผิดไปบ้างก็ได้

หลังๆ ผมจะไม่ค่อยกดปุ่มพวกนี้เท่าไหร่ เพราะกดไปแล้วมีโอกาสพลาดสูงครับ