คนแขวนเบี้ย.

เลือกได้ครับผม อยากแขวนแบบเบี้ยคาดกะตุด หรือกะตุดคาดเบี้ย

 

เบี้ยคาดกะตุด ก็ยังมีต่างกันนิดหน่อยนะครับ คือเลือกวิธีพกพา

ลูกดำจะร้อยเชือกเข้าไปในกะตุด แขวนเหมือนกะตุดครับ

ลูกสีทอง จะมีห่วงที่หัวเหมือนกับพระเครื่องครับ ให้แขวนติดสร้อยได้ถนัดๆเหมือนแขวนพระครับ

แต่จริงๆแล้วลูกสีทองก็ร้อยเชือกแขวนเหมือนกะตุดได้นะครับ

 

เบี้ยแก้ ยังพอมีครูบาอาจารย์สืบสายวิชาต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน สืบต่อลงมาจากหลวงปู่แขก

แต่หมากทุยดูจะเงียบหายไปเลยนะครับ ไม่มีข่าวเลยว่าใครสร้างหมากทุยในยุคนี้ หรือสืบสายวิชาหมากทุยจากวัดหนัง

 

ท่านใช้มุ้งหุ้มเบี้ยแก้ไว้ครับท่าน บางตัวใช้แหปลาก็มีครับ

 

อ๋อ อ๋อ อ๋อ เข้าใจแล้วครับผม เป็นความรู้ใหม่จริงๆครับ ขอบพระคุณเป็นที่สุด

แล้ววัดแคเดี๋ยวนี้มีท่านใดทำเบี้ยแก้สืบต่อหรือเปล่าครับ

 

มาแล้วครับ เบี้ยแก้สายวัดกลางฯ เอาไปที่ไหนก็ตีว่าเก๊ เเน่นอนครับ เพราะเอกลักษณ์ไม่ได้ แต่รับรองที่มาดีครับลูกนี้

 

ลูกที่ผมหงายหลังก็คือรุ่นที่รับประกันว่าไม่ปลอมนั่นแหละครับ เอิ้ก เอิ้ก

ตอนนั้นเช่ามาลูกละ ๑,๐๐๐.- ครับผม ตอกโค้ดเรียบร้อย ลายถักสวยงาม เคลือบรักแวววาวเป็นระเบียบ เจ้าของก็รับประกันว่าแท้แน่นอน วัดก็รับประกันว่าแท้แน่นอน

แกะดูแล้ว มีรอยจารขยุกขยิกอยู่ตัวเดียว

นี่แหละครับผม เรื่องจริงไม่อิงนิทาน

...

ของคุณชาวประมงลูกนี้สวยมากครับผม ลายถักละเอียด ดูลายถักแล้ว เป็นการถักวนหลัง มาหาท้องเบี้ยแบบนครปฐมใช่ไหมครับ ไม่ได้ถักตามยาวเหมือนทางกรุงเทพ แปลกดีครับ

ของหลวงพ่อเชิญวัดกลางคูเวียง ก็มีพิมพ์แบบนี้ แต่ท่านถักตามยาวเลย เหมือนของวัดนายโรง แล้วก็มีหูทองแดง หูเดียวแบบนี้เลยครับ

 

มีหนึ่งอันครับ เบี้ยหลวงปู่เสียน วัดมะนาวหวาน ร่วมทำบุญกับหลวงปู่เมื่อสองปีที่แล้ว

 

เบี้ยแก้ไม่ทราบของท่านใด ขอผู้รู้ช่วยขานไข

 

เบี้ยแก้หอยจั่น ชุดนี้ น่าจะเป็นชุดเบี้ยปีใหม่ ที่ได้ตอกโค้ดเป็นชุดแรกครับ

 

แบบนี้ถ้าไม่ทราบที่มาแล้วพูดยากมากครับผม คือจะกลายเป็นเบี้ยนอกวัดหรือนอกตำรา แต่ด้านในก็เป็นของดีเหมือนกันครับ

เหมือนๆกับเบี้ยแก้ต่างๆของผม หรือเบี้ยวัดกลางบางแก้วของคุณชาวประมง คือเป็นเบี้ยดีเป็นที่รู้จัก แต่ถักหุ้มด้วยฝีมือที่แตกต่างออกไปจากมาตรฐานครับผม

เรื่องเบี้ยแก้พิมพ์นอกตำรานี่จริงๆแล้วมีมาตั้งแต่ยุคหลวงปู่รอด หรือหลวงปู่บุญ โน่นแล้วครับ แม้แต่หมากทุยวัดหนังก็เหมือนกัน คือลายถักที่เห็นเป็นมาตรฐาน ถูกถักจากชาวบ้านที่อยู่ในละแวกวัด หรือพระในวัด แต่บางครั้งลูกศิษย์ลูกหาที่ไม่ค่อยมีเวลา หรือบ้านอยู่ไกล ก็จะได้แต่เบี้ยเปลือย หรือหมากทุยเปล่าๆ

เวลาจะพกขึ้นมา ถ้าไม่เอาลวดถัก ก็ต้องถักเชือกกันเอาเอง ดีบ้างไม่ดีบ้าง คนสมัยก่อนเค้าไม่ค่อยสนใจครับ ขอให้แขวนติดตัวได้ก็พอ เบี้ยถักบางลูก ยังไม่ได้เคลือบก็มีครับผม เพราะเจ้าของอาจจะแพ้รักหรือหายางรักไม่ได้

 

สวยงามจริงๆครับ

 

ครับสายนครปฐมครับ แต่ถักไ้แน่และเคลือบรักชนิดแข็งมาก แบบว่าขว้างหัวแตกแต่เบี้ยไม่แตกเลยละครับพี่

 

เบี้ยทองคำมงคล38 คู่นี้ได้มาจากการร่วมบุญกฐินวัดมะนาวหวานปีที่แล้วครับ

 

ขอบคุณครับผม พอใช้แขวนได้ครับ

 

แสดงว่าเคลือบด้วยรักแท้ และไม่ผสมพวกทินเนอร์หรือน้ำมันสนครับผม ผิวจะแข็งมาก

ยิ่งรักก้นกระป๋องที่เริ่มหนืดๆ เคลือบเชือกถักแล้วจะแข็งมากๆเลยครับ และจะดำวาวกว่ารักที่ใหม่ๆ

 

กราบหลวงพ่อ กราบเบี้ยคู่นี้ครับผม

 

ทรงคุณค่ามากครับผ๊ม...แต่ทองคำก็ของโปรดของปรอทเลยครับ

ต้องระวังรักษาดีๆ เพราะหลุดรอดมาได้ก็จะเกาะทอง เป่าไฟไล่ไม่ได้

เพราะเป็นเบี้ย จากทองคำอาจจะขาววั๊บเหมือนเงินก็เป็นได้ครับ

 

เบี้ยแก้ พระ อ.ปุ้ม วัดศาลาแดง ครับ(สายวัดนายโรงครับ)

 

ลูกนี้สวยมากครับผม ถักได้รูปทรง

เบี้ยแก้พระอาจารย์ปุ้ม ผมก็สนใจเหมือนกันครับ เคยมีเวบของวัดศาลาแดง แต่คล้ายว่าจะไม่ได้เคลื่อนไหว

พระอาจารย์ปุ้ม ท่านทำเบี้ยเป็นรุ่นๆ หรือทำอยู่เรื่อยครับผม