ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

ผมได้เห็นบรรดาพุทธศาสนิกชนที่เลื่อมใสศรัทธา เข้ามานมัสการรูปหล่อหลวงปู่โต๊ะที่ศาลาราชสังวราภิมณฑ์อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ผมมีความมั่นใจมากขึ้นว่าเรามาไม่ผิดที่แน่ หลวงปู่ท่านต้องมีบารมีหรือมีอะไรเป็นพิเศษ ผู้คนถึงได้ศรัทธาเคารพนับถือท่านกันมากมายถึงเพียงนั้น

วันนั้นหลังจากทำบุญถวายปัจจัย ถวายผ้าจีวร พวงมาลัย ปิดทองแล้ว ผมได้รับของที่ระลึกจากบนศาลาฯ เป็นบทสวดคาถาแก้วสารพัดนึก และพระปิดตาองค์เล็ก ๆ อีกหนึ่งองค์ ด้านหลังพระระบุว่า “หลวงปู่โต๊ะ รุ่น 108 ปี” ตอนนั้นผมงงมากว่า พระอะไรทำไมนั่งปิดตา และจะเอาพระนี้ไปทำอะไรดี ?

 

กับคำถามที่ว่า ณ ตอนนั้นผมเป็นชาวพุทธโดยสมบูรณ์หรือยัง แล้วผมตอบว่ายังนั้น ก็เพราะตอนนั้นผมคิดเองเออเองว่า เป็นชาวพุทธมันต้องแขวนพระ ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นชาวพุทธเต็มตัว แต่ตอนนั้นการที่ผมริจะแขวนพระสักองค์มันเป็นเรื่องใหญ่โตมโหฬารมาก ไหนจะต้องระวังไม่ให้พ่อแม่รู้ ไหนจะต้องตอบคำถามพรรคพวกเพื่อนฝูงคนใกล้ตัวว่านึกยังไงถึงแขวน อะไรทำนองนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากลำบากพอสมควร

หลังจากได้ไปวัดประดู่ฉิมพลีครั้งนั้น พอกลับถึงบ้านผมก็ถามตัวเองว่า แล้วยังไงต่อ? เป็นพุทธแล้ว แล้วต้องทำอะไรต่อ? ผมไม่มีคำตอบให้ตัวเอง

คืนนั้นผมหยิบหนังสือของวัดประดู่ฉิมพลีมาเปิดอ่านอีกครั้ง เปิดไปจนเจอหน้าหนึ่งมีภาพขาวดำของพระเครื่ององค์หนึ่งอยู่เต็มหน้า เป็นภาพพระปิดตาองค์ใหญ่ มีข้อความระบุ “พระปิดตามหาลาภ ยันต์ดวงใหญ่ อธิษฐานจิต 3 ไตรมาส 2521 - 2523 มีพุทธานุภาพเกรียงไกรที่สุด” คงไม่ต้องอธิบายว่า พอเริ่มจับใจความได้ ความอยากได้เกิดขึ้นทันที แล้วกิเลสก็เข้าครอบงำให้ก้าวสู่ความหลง สร้างความเดือดร้อนให้ตัวเองอย่างไม่คาดคิดมาก่อนเลย

 

ถึงแม้ผมจะมีอาชีพการงานที่มั่นคงพอเลี้ยงตัวได้ แต่ก็มิได้ร่ำรวยจนสามารถมีอะไรตามใจปรารถนาได้ทุกอย่าง ผมยังคงมีกิเลส อยากมี อยากได้ อยากเป็น ไม่รู้จักพอ ดิ้นรนให้ได้มา ต่อสู้เพื่อรักษาไว้ เฉกเช่นมนุษย์ปุถุชนทั่วไป

ผมเริ่มสนใจในพระเครื่อง วัตถุมงคล โดยเฉพาะพระของหลวงปู่โต๊ะท่าน ซึ่งเป็นที่กล่าวขานในด้านพุทธคุณที่เพียบพร้อม โดดเด่นในเรื่องเมตตามหานิยมและโชคลาภ เสียงโจษจันกันในหมู่นักนิยมพระเครื่อง (เซียนพระ) เข้าหูผมอย่างต่อเนื่องว่า ส่วนใหญ่ให้ความเคารพนับถือหรือเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่โต๊ะ ที่ประสบความสำเร็จมั่งมีเงินทองส่วนใหญ่ก็เริ่มจากการศึกษาเล่นหาพระของท่าน อีกทั้งบรรดาผู้มีอาชีพค้าขาย หรือผู้ที่ประสบความเดือดร้อนทางด้านการเงิน ล้วนแต่พบความสำเร็จทางการค้าหรือปลดเปลื้องหนี้สินบรรดามีด้วยบารมีธรรมของท่านกันทั้งนั้น ผมเองก็อยากมีอยากได้กับเขาบ้าง จึงต้องแสวงหาพระเครื่องของหลวงปู่ที่ท่านได้อธิษฐานจิตไว้ มาบูชาติดตัวเป็นสิริมงคลและหวังผลหวังบารมีท่านเกื้อหนุนกับเขาบ้าง

แต่การเสาะแสวงหาพระของหลวงปู่โต๊ะของผม เมื่อเจือด้วยกิเลสบวกกับความไม่หนักแน่นมั่นคงของตัวเอง ทำให้ผมเดือดร้อนอย่างแสนสาหัสในเวลาต่อมา

 

ผมตกหลุมกิเลสตัวเองอย่างนี้อยู่เป็นปี ๆ มูลค่าในการแสวงหานับเป็นแสน ๆ บาท ที่ต้องสูญเสียไปแลกกับความเขลาของตัวเอง จำนวนรุ่นของพระของหลวงปู่โต๊ะที่เคยผ่านคอผมไปในการแขวนบูชาและเปลี่ยนใหม่ในห้วงเวลานั้น (ครั้งละองค์ไม่เกินสามองค์) มีถึงขนาดนี้

1. พระสมเด็จปรกโพธิ์พิมพ์ฐานเกย 2 องค์
2. พระปิดตาพิมพ์ยันต์ดวงเล็ก 2 องค์
3. พระปิดตาพิมพ์ตุ๊กตาเล็ก 2 องค์
4. พระปิดตาพิมพ์ยันต์ดวงใหญ่ (จัมโบ้ 2) 2 องค์
5. เหรียญรุ่นแรก 2 องค์
6. เหรียญรุ่นเยือนอินเดีย 1 องต์
7. เหรียญรูปพัดยศ ปี 2516 2 องค์
8. พระกริ่งรุ่นแรก 1 องค์
9. พระกริ่งสายฟ้า 3 โค้ด 1 องค์
10. พระชัยวัฒน์ปวเรศ 2 องค์
11. พระปิดตาปลดหนี้หลังยันต์นะเนื้อใบลาน 4 องค์
12. พระปิดตาพิมพ์ข้างกนก 3 องค์
13. พระปิดตาพิมพ์หลังเต่า 3 องค์
14. พระพิมพ์กลีบบัวเล็ก 3 องค์
15. พระปิดตาพิมพ์ใบโพธิ์เล็ก 1 องค์
16. พระปิดตาพิมพ์ข้าวตอกแตกเนื้อตะกั่ว 2 องค์
17. พระปรกใบมะขาม 3 องค์
18. พระสมเด็จแร่ดำ (ชุนดูฮวาน) 1 องค์
19. พระพิมพ์กัมมัฏฐาน 3 องค์
20. พระปิดตาพิมพ์นะธะนะ 1 องค์
21. พระปิดตาพิมพ์มหาเสน่ห์ 1 องค์
22. เหรียญหล่อล้อแม็กใหญ่ 2 องค์
23. พระพิมพ์นากปรกฐานสูง 1 องค์
24. พระผงรูปเหมือน ปี 2521 1 องค์
25. พระสมเด็จปรกโพธิ์ ปี 2518 2 องค์
26. พระสังกัจจายน์พิมพ์ลอยองค์ 2 องค์
27. พระสมเด็จพิมพ์อนุสรณ์สร้างโรงเรียน 2 องค์
28. พระสมเด็จตะกั่วรุ่น 2 ข้างอุ (สร้าง 16 องค์) 1 องค์

แต่ชั่วระยะเวลาเพียงไม่ถึง 2 ปี ผมกลับไม่เหลือพระของหลวงปู่ติดคออยู่เลยสักองค์เดียว !!!

 

กว่าที่จะผมจะรู้สึกตัว มองเห็นสัจธรรมและความหมายที่แท้จริงในการบูชาพระ และหลุดจากวังวนแห่งกิเลสของตัวเองได้ แม้ไม่ถึงสิ้นเนื้อประดาตัว แต่ก็ทำเอาสิ่งที่มีอยู่พร่องไปพอสมควร

ที่แย่ที่สุดคือ ก่อนที่ผมจะไม่มีพระของหลวงปู่แขวนเลยนั้น ผมยังแขวนพระกริ่งรุ่นแรกโค้ดดอกจัน 16 แฉก อยู่ (อยู่ในตลับทองอย่างสวยงาม) แต่พระยังไม่ได้เป็นของผมโดยสมบูรณ์ เพราะผมยังคงค้างค่าบูชาอยู่กับผู้ให้บูชาอีกเป็นจำนวนเงินถึง 16,000 บาท แล้ววันนั้นก็มาถึงคือวันที่ผมจำเป็นต้องปล่อยพระองค์นี้ออกไปด้วความจำเป็น แต่ก็ไม่ได้ไปชำระหนี้ค่าพระที่มีอยู่แก่ผู้ให้บูชา

กว่าที่ผมจะนำเงิน 16,000 บาท ไปชำระหนี้ค่าพระ ก็เป็นเวลาหลังจากนั้นถึง 14 ปี !!! ผมไปพร้อมดอกไม้ธูปเทียนแพ เพื่อขอขมา ดูเจ้าของพระเดิมแกก็ยังคงงง ๆ เพราะลืมไปแล้ว ผมกล่าวกับแกว่า ในความเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ ยังไงก็ต้องถือสัจจะ แกก็เข้าใจและรับคำขอขมาจากผมและยังนับถือกันเป็นพี่น้องมาจนถึงทุกวันนี้

 

พบแสงสว่าง/เปลี่ยนทัศนคติใหม่

แม้ไม่มีพระเครื่องของหลวงปู่ติดตัวเลย แต่ผมยังคงยึดมั่นในบารมีธรรมอันบริสุทธิ์อยู่ตลอดมา หลวงปู่บรรพชาเป็นสามเณร อุปสมบทเป็นภิกษุ ครองผ้ากาสาวพัสตร์ในบรรพชิตเพศจวบจนมรณภาพ เป็นที่เคารพศรัทธาทั้งในบรรดาราษฎรจนถึงเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ได้ชื่อเป็นอริยสงฆ์รูปหนึ่งของประเทศไทย เมื่อผมฝากตัวเป็นศิษย์แต่ก้าวผิดพลาด หลงงมงายแต่เพียงวัตถุจนมองข้ามคำสอนอันเป็นแก่นแท้ของหน้าที่พระภิกษุของท่านไป ผมจึงเริ่มหันกลับมาเริ่มต้นเรียนรู้ใหม่

 

ประสบการณ์

สิ่งที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ใด ๆ ไม่ชวนเชื่อให้ลุ่มหลงงมงาย เป็นการถ่ายทอดความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในชีวิต ความเมตตาและบารมีธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่โต๊ะเป็นที่นับถือศรัทธาของสาธุชนโดยทั่วไปในวงกว้างอยู่แล้ว ผมเพียงแต่บอกเล่าในสิ่งที่ได้ประสบกับตนเอง จากความเป็นจริงไม่บิดเบือน และเชื่อมั่นแน่วแน่ว่าเกิดจากความเมตตาและบารมีธรรมของท่านโดยแท้จริง เพื่อป้องกันข้อครหาและการส่งผลถึงการกระตุ้นให้เกิดกิเลสขึ้นในที่สาธารณะ ผมจึงขออนุญาตไม่กล่าวถึงวัตถุมงคลที่ผมบูชาอยู่ในขณะเกิดเรื่องราวเหล่านั้นว่าเป็นรุ่นใด พิมพ์ใด เพียงแต่ขอให้ทุกท่านที่บูชาวัตถุของท่านอยู่มั่นใจและสบายใจได้ว่า เมตตาบารมีธรรมของท่านจะช่วยปกป้องคุ้มครอง เกื้อหนุนให้ทุกท่านประสบแต่สิ่งที่ดี เพียงแต่ท่านมีใจมุ่งมั่นแน่วแน่ในการประพฤติดีตามที่หลวงปู่ได้สั่งสอนไว้เท่านั้น

 

1. ปลอดภัย

ประมาณ 10 กว่าปีที่ผ่านมา วันหนึ่ง ณ ที่ทำงานของผม เป็นช่วงที่มีงานล่วงเวลาต้องปฏิับัติ ตอนนั้นเป็นช่วงหัวค่ำผมและเพื่อนร่วมงานรู้สึกหิว ผมรับอาสาเดินไปหาซื้ออาหารและเครื่องดื่มในซอยข้าง ๆ สำนักงาน สั่งอาหารเสร็จผมก็สั่งเครื่องดื่มซึ่งต้องซื้อไปเผื่อเพื่อนร่วมงานด้วย ผมสั่งสไปรท์ขวดลิตร จำนวน 1 ขวด พร้อมน้ำแข็งเปล่า เจ้าของร้านหยิบสไปรท์ขวดลิตร (ขวดแก้ว) ซึ่งไม่ได้แช่เย็น ออกมาจากลัง 1 ขวด ส่งให้ผม ในระหว่างที่ผมกำลังเตรียมเงินจ่ายค่าอาหาร จังหวะนั้นผมไม่ทันมอง เ้จ้าของร้านก็ไม่ทันสังเกต แกส่งขวดให้ผมในขณะที่ผมยื่นมือไปรับ แต่แกปล่อยขวดก่อนที่ผมจะจับ ปรากฏว่าสไปร์ทขวดนั้นตกลงบนพื้นซีเมนต์้ข้างเท้าขวาผมแตกดังโพล๊ะ ชนิดแตกติด ๆ ข้างเท้าเลย วันนั้นผมใส่รองเท้าแตะทิ้งรองเท้าหนังกับถุงเท้าไว้ในสำนักงานเพราะเป็นช่วงทำงานล่วงเวลา เศษแก้วคม ๆ ใส ๆกระจายเกลื่อนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย น้ำสไปรท์เป็นฟองซ่าอยู่บนเท้าของผม แต่ไม่มีเศษแก้วชิ้นใดบาดเท้าผมเลยแม้แต่เล็กน้อย ไม่มีแผล ไม่มีรอยถลอกใด ๆ เพียงแปลกใจว่าทำไมน้ำสไปรท์มันถึงเย็นเจี๊ยบราวกับพึ่งออกมาจากตู้เย็นอย่างนั้น

 

2. แคล้วคลาด

เมื่อประมาณ 6 ปี ที่ผ่านมา ด้วยความเครียดสะสมจากการดำเนินชีวิต การงาน และสภาพแวดล้อมหลาย ๆ อย่างประกอบกัน จึงทำให้ผมกลายเป็นโรคชนิดหนึ่งซึ่งไม่ได้เกิดจากภาวะผิดปกติของร่างกาย แต่คุณหมอได้อธิบายให้ฟังว่าเกิดได้บ่อย ๆ กับมนุษย์เงินเดือนที่อยู่ในเมือง เป็นภาวะลัดวงจรทำให้เกิดอาการจิตใจตื่นตระหนกฉับพลันโดยไม่อาจควบคุมได้ เรียกว่า Panic Disorder ถือเป็นโรคทางจิตเวชชนิดหนึ่ง ที่เมื่อมีอาการแล้วจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคร้ายแรงแต่ไม่ใช่ คนที่เป็นเวลาเกิดอาการจะคล้าย ๆ คนเป็นโรคหัวใจ ใจสั่น หน้ามืด ทำอะไรต่อไม่ได้ และกลัวไปต่าง ๆ นา ๆ ระยะเวลาประมาณ 10 - 30 นาที ต้องรีบไปพบหมอเพราะกลัวหัวใจวาย แต่พอตรวจร่างกายแล้วปกติ เมื่อฟังหมอวินิจฉัยแล้วว่าไม่ได้เ็ป็นโรคร้ายแรง เกือบทุกรายจะหายเองทันที 50 % เมื่อกินยาตามคำสั่งของหมอ ก็จะควบคุมมันได้ในที่สุด

ก่อนหน้านั้นผมไม่รู้ตัวว่าเป็น (ไม่เคยมีใครรู้ตัวว่าเป็น) มีวันหนึ่งผมเลิกงานขับรถกลับบ้านคนเดียวตามปกติ แล้วจู่ ๆ เกิดอาการแบบเฉียบพลันขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร รู้แต่ว่าแย่มาก ๆ ตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมขับรถอยู่เลนขวาสุด กำลังใช้ความเร็ว สิ่งที่ต้องทำด่วนที่สุดคือหาทางจอดข้างทางให้ได้ แต่รถทางเลนกลางและเลนซ้ายกำลังติดมาก ๆ (ถนนสามเลนมีเกาะกลาง) ผมมีความรู้สึกเหมือนจะหมดสติ แย่แล้ว ตายแน่ ๆ ประมาณนั้น หัวใจเต้นแรง เร็ว จนรู้สึกได้ชัดเจน เหงื่อแตกพลั่ก ๆ สิ่งที่ผมทำคือมือที่ไม่ได้จับพวงมาลัยกำพระที่คอไว้แน่นแล้วตะโกนออกมาในรถ "หลวงปู่ช่วยด้วย"

คงไม่มีคำไหนชัดเจนกว่าคำว่า "อัศจรรย์" จู่ ๆ รถทางเลนซ้ายก็เร่งความเร็วกันขึ้นไปติด ๆ และเกิดช่องว่างที่มองในกระจกหลังว่าไม่มีรถคันอื่นติดตามมาอีกเลย ผมหักพวงมาลัยผ่านสองเลนเข้าไหล่ทางทันที แล้วหักเลี้ยวต่อเข้าไปเมื่อเห็นว่ามีทางเข้า ไปจอดอยู่ในไซต์งานก่อสร้างแห่งหนึ่ง ผมดับเครื่องยนต์ เปิดกระจกด้านคนขับ ฟุบอยู่กับพวงมาลัย มือซ้ายยังกำพระแน่น คนงานในไซต์งานนั้นตกใจมากวิ่งเข้ามาดูแล้วถามว่าเป็นอะไร

คงไม่มีใครเชื่อผมแน่ นอกจากคนงานที่เห็นผมในวันนั้น พอผมเงยหน้าขึ้น สูดหายใจยาว ๆ จากอากาศภายนอกรถแค่ครั้งเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ หายเป็นปลิดทิ้ง ผมส่งยิ้มให้คนงานกลุ่มนั้น แล้วบอกว่า ไม่เป็นไรพี่ มันวูบไปหน่อยนึง แล้วผมก็สตาร์ทเครื่องรถ ขับกลับบ้านได้ตามปกติ แล้วก็ไปหาหมอในวันรุ่งขึ้น ตรวจร่างกายโดยละเอียดจนพบว่าตัวเองเป็นอะไร แล้วก็รักษาต่อเนื่องมาจนอาการดีขึ้นในระดับหนึ่ง

หมอบอกผมว่า โรคที่เป็นนี้มันเป็นการลัดวงจรของระบบประสาท เหมือน ๆ กับคนที่เวลาตกใจมาก ๆ แล้วเป็นลม ซึ่งนั่นมันมีสิ่งเร้า มีเหตุการณ์จริงมากระตุ้น แต่ที่ผมเป็นนี่มันข้ามขั้นตอน คือไม่มีอะไรเป็นสิ่งเร้าหรือกระตุ้นเลย อยู่เฉย ๆ สมองก็ดันสั่งให้เป็นลม แต่ส่วนใหญ่จะไม่หมดสติ ซึ่งหากหมดสติระหว่างขับรถจะอันตรายมาก หมอบอกว่าไม่มีใครตายด้วยโรคนี้ แต่โรคนี้มักสอดคล้องกับอุบัติเ้หตุ ให้ระวัง แต่หมอบอกว่ามีเคล็ดที่ไม่ลับจะบอกในการรักษา คือการจัดเรียงระบบใหม่ เหมือนการทำ Defragment ในเครื่องคอมพิวเตอร์ นั่นคือการ

"ฝึกสมาธิ วิปัสสนา กรรมฐาน"

 

3. ล้างหนี้

ต้นปี 2552 เช้าวันหนึ่ง ผมได้รับข่าวไม่ดีกระทันหันจากน้องสาว ว่าจู่ ๆ แม่ก็เกิดอาการเส้นเลือดหัวใจตีบเฉียบพลัน ตอนนั้นแม่ผมเดินทางไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดคนเดียว แล้วเกิดอาการขึ้นมาโดยที่ไม่เคยมีอาการเตือนล่วงหน้ามาก่อน เนื่องจากเป็นเหตุฉุกเฉินและด้วยความหวังดี ญาติของแม่รีบพาส่งโรงพยาบาลในกลางดึก ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนในตัวจังหวัด

ผมติดรถของพี่ชายไปหาแม่ ตอนนั้นผมมีเงินสดติดตัวอยู่เพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีเวลาคิดอะไร ต้องรีบไปให้เร็วที่สุด ไปถึงโรงพยาล หมอบอกว่าตอนนี้แม่ปลอดภัยในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่อนุญาตให้เคลื่อนย้ายไปไหน การรักษาต้องเริ่มทันทีอย่างต่อเนื่อง ทิ้งไว้จะเป็นอันตราย ผมรับทราบและบอกหมอว่า เคลื่อนย้ายได้เมื่อไหร่ให้บอกด้วยจะพาแม่กลับมารักษาที่ กทม. โดยใช้สิทธิประำักันสุขภาพ (30 บาท) ระหว่างนั้นพี่ชายผมมีภาระกับครอบครัว เลยต้องขับรถกลับกรุงเทพก่อน

ผมอยู่กับแม่อีก 3 คืน เทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านญาติกับโรงพยาบาล จนหมออนุญาตให้เคลื่อนย้ายเข้า กทม.ได้ โดยให้เหมารถพยาบาลของโรงพยาบาลวิ่งไปส่งให้ เมื่อประสานงานกับโรงพยาบาลในกรุงเทพตามสิทธิประกันสุขภาพที่จะรับช่วงต่อแล้ว ก็เตรียมเดินทาง ผมก็เดินไปติดต่อชำระค่าใช้จ่ายกับโรงพยาบาลที่แม่พักอยู่ 3 คืน

ค่ารักษาพยาบาลรวมค่าเหมารถพยาบาลเป็นเงิน แสนกว่าบาท !!! ผมอึ้งอยู่พักหนึ่ง ยังนับว่าโชคดีที่ได้พกบัตรเครดิตซึ่งไม่เคยคิดจะใช้ติดตัวมาด้วย 3 ใบ ผมรูด 3 ใบ เต็มวงเงิน บวกกับเงินสดที่ติดตัวไปก็เกือบไม่พอ แต่ยังไงผมก็ต้องพาแม่กลับ กทม. ก่อน เรื่องอื่นว่ากันทีหลัง

พอกลับมาถึง กทม. แม่ก็ได้รับการรักษาต่อเนื่อง โรงพยาบาลตามสิทธิประกันส่งตัวต่อไปยังสถาบันโรคทรวงอก แม่ได้รับการผ่าตัดทำบายพาสเส้นเลือดหัวใจ พักรักษาตัวจนอาการดีขึ้นตามลำดับ และสดชื่นแจ่มใสอยู่เป็นมิ่งขวัญร่มโพธิ์ร่มไทรของผมจนถึงปัจจุับัน

ผมก้มหน้าก้มตาผ่อนหนี้บัตรเครดิตไปเรื่อย ๆ มีมากผ่อนมาก มีน้อยผ่อนน้อย แต่ดอกเบี้ยมันทับถมจนดูเหมือนหนี้มันจะลดลงช้าเสียเหลือเกิน

ปกติผมไม่ค่อยได้เสี่ยงโชคซื้อลอตเตอรี่สักเท่าไหร่ จะซื้อก็เล็ก ๆ น้อย ๆ พอได้มีส่วนร่วม ไม่ซื้อเลยก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาถูกถ้ามีโชค แต่พวกใต้ดินนี่ไม่เคยสนใจเลย ปกติเคยถูกบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เป็นพวกเลขท้าย พอได้ตื่นเต้นหายเหงา เวลามีโชคถูกเลขท้าย ผมมักจะแบ่งให้ภรรยาครึ่งหนึ่งเสมอ (ไม่ได้ถูกบังคับ แต่เต็มใจ)

1 ตุลาคม 2552 ระหว่างผมขับรถกลับบ้านกับภรรยา เปิดวิทยุฟังไปเรื่อย ๆ ก่อนถึงบ้านเสียงผู้ประกาศในวิทยุพูดปนเล่นมุขว่า เอ้า ! วันนี้ใครโชคดีถูกล็อตเตอรี่บ้าง วันนี้เลขท้ายสองตัวออก 06

ผมละมือจากพวงมาลัย ล้วงกระเป๋าเงินออกมา แล้วหยิบลอตเตอรี่ที่ซื้อไว้ 2 คู่ (ซื้อแค่ 2 คู่ แค่นั้นจริง ๆ) ออกมา เป็นหมายเลข 796906 แล้วอมยิ้มหันไปแหย่ภรรยาว่า เห็นมะว่าถูกล็อตเตอรี่ แบ่งให้ครึ่งหนึ่งตามเคย ฉันซื้อ แต่เธอได้ส่วนแบ่งทุกที ภรรยาผมก็หัวเราะ แล้วก็เดินทางกลับกันต่อ

อาบน้ำกินข้าวเสร็จผมก็มาเปิดคอมพิวเตอร์ต่ออินเทอร์เน็ต ดูนั่นดูนี่ไปตามเรื่อง แล้วก็นึกถึงล็อตเตอรี่ขึ้นมาได้ ไหนขอดูให้ชื่นใจหน่อย พรุ่งนี้ค่อยไปขึ้นเงิน 4,000 บาท ผมเห็นเลขท้ายสองตัว 06 เออ ถูกจริง ๆ ไหนลองดูรางวัลอื่นหน่อยเผื่อฟลุก

ไล่สายตาผ่าน ๆ ไม่คิดอะไรก็ไปสะดุดกึ้ก ใช่ครับ ล็อตเตอรี่ในมือผมตรงกับรางวัลที่สาม ลำดับที่สิบ 796906 จากมูลค่า 4,000 บาท กลายเป็น 164,000 บาท ไปในทันที

ผมนำเงินรางวัลที่ได้รับไปชำระหนี้บัตรเครดิตจนหมดสิ้น และยังมีเงินเหลือพอที่จะทำบุญ (คงไม่ต้องบอกแล้วว่าทำที่วัดไหน) แบ่งให้แม่ไว้ใช้จ่าย ให้ลูกได้ของเล่นที่อยากได้ และเก็บเป็นทุนดำเนินชีวิตต่อไป

ยังไม่จบครับ ผมไม่ได้โลภ ยังคงซื้อล็อตเตอรี่งวดละใบสองใบ (พอแค่มีส่วนร่วมเช่นเคย) เรื่อยมา ผมยังถูกรางวัลเลขท้่ายอีกสองงวดถัดมา แบบงง ๆ คือวันที่ 16 ตุลาคม 2552 ถูกเลขท้ายสามตัวหมายเลข 226 และวันที่ 1 พฤศจิกายน 2552 ถูกเลขท้ายสองตัวหมายเลข 85

หลังจากนั้นมาจนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ถูกอีกเลย 555555

กราบขอบพระคุณในเมตตาของหลวงปู่ที่ทำให้ผมชำระหนี้อันจำเป็นเพื่อกตเวทิตาคุณ ได้หมดสิ้น

 

แสงแห่งเมตตาธรรม

ผมหลงทาง วนเวียนอยู่ในกองกิเลสอยู่เป็นเวลาพอสมควร ถึงแม้ศรัทธาของผมในหลวงปู่จะมีจุดเริ่มต้นไม่ต่างจากหลาย ๆ ท่าน แต่ผมก็ยังยึดติดอยู่แค่เปลือกนอก ไม่ได้มีใจมุ่งสู่แก่นแท้ส่วนลึกในใจของหลวงปู่ว่า แท้จริงแล้วท่านปรารถนาให้ศิษย์และผู้ศรัทธาของท่านเข้าถึงพุทธรรมเป็นหลัก ผมเกิดทันแต่ไม่เคยพบหลวงปู่ สัมผัสได้แต่บารมี ชื่อเสียง คำบอกเล่า และวัตถุมงคล ผมรู้จักหลวงปู่เพียงด้านเดียว

หลังจากใช้สติ ใช้ความตรึกตรอง ซึ่งต้องยอมรับว่าต้องใช้ความพยายามและเวลาพอสมควร ผมเริ่มศึกษาโดยเน้นหนักไปที่คำสอนของหลวงปู่ แทนที่จะสนใจแต่เพียงการแสวงหาวัตถุมงคล อ่านหนังสือในส่วนที่เป็นคำเทศนา คำสอน แนวทางปฏิบัติกรรมฐาน ที่อิ่มอกอิ่มใจก็คือได้ซื้อเทปธรรมะเสียงบรรยายธรรมของหลวงปู่มาฟัง ได้ฟังเสียงจริง ๆ ของท่าน และที่คาดหวังไว้ที่สุดก็คืออยากได้เห็นภาพเคลื่อนไหวของท่านจะเป็นภาพยนตร์หรือที่เรียกคลิปในสมัยนี้ก้ได้ ผมพยายาม search หาข้อมูล มาเป็นเวลาพอสมควรแต่ถึงปัจจุับันยังไม่เคยพบ

และอีกทางหนึ่งที่เป็นแนวทางของผมตลอดมา คือ ถ้ามีโอกาสได้พบกับศิษย์ที่มีโอกาสใกล้ิชิดกับหลวงปู่ ผมจะขออนุญาตให้ท่านเหล่านั้น เล่าถึงเหตุการณ์ในอดีต บุคลิกภาพของหลวงปู่ ประสบการณ์ เรื่องราว หรือเกร็ดต่าง ๆ ให้ฟังอยู่เสมอ ผมจะตั้งใจรับฟัง เก็บข้อมูล จินตนาการ เสมือนหนึ่งได้อยุ่ในเหตุการณ์นั้น ๆ ด้วย แล้วก็จะมีความอบอุ่นใจ

สำหรับศิษยานุศิษย์ในยุคนั้น ได้กราบนมัสการ ได้ฟังคำเทศนา คำสอน ได้ปรนนิบัติรับใช้ใกล้ชิด หลวงปู่ ได้เห็นหลวงปู่ด้วย "ตาเนื้อ" ความรู้สึกก็คือการมีบูรพาจารย์ที่เป็นที่เคารพและมีตัวตนสัมผัสได้ แต่สำหรับความรู้สึกของผม หลวงปู่เป็น "เทพ" เพราะผมเห็นแต่เพียงรูปภาพ ฟังเสียงจากเทป และเรื่องราวอื่น ๆ จากคำบอกเล่า และหนังสือเท่านั้น

 

ผมพยายามเข้าให้ถึงอีกด้านหนึ่งของหลวงปู่ (ซึ่งน่าจะเป็นด้านที่หลวงปู่ปรารถนาสำหรับศิษย์ทุกคน) โดยการฟังเทปการเทศนา อ่านคำสอน คำกล่าวที่เป็นพุทธานุสติของหลวงปู่ มีเวลาก็หาโอกาสไปนั่งคุยกับศิษย์ใกล้ชิด แล้วผมก็ได้พบว่า แท้จริงหลวงปู่เป็นพุทธสาวกที่มุ่งมั่นเผยแผ่คำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มุ่งเน้นไปที่การปฏิับัติเพื่อให้หลุดพ้น และท่านเป็นปูชนียบุคคลที่ยึดมั่นในการมอบ "ความเมตตา" ให้แก่ทุก ๆ คน โดยไม่เลือกชั้นวรรณะ หลวงปู่ท่านรู้หมดจดว่าใครไปหาท่านเพราะอะไร ต้องการอะไร ให้ช่วยเหลืออะไร และหลวงปู่จะไม่ละเลยในการให้การสงเคราะห์แก่เขาเหล่านั้นเต็มกำลังเท่าที่ท่านสามารถจะทำได้ ดังความตอนหนึ่งในพระราชหัตถเลขา ของสมเด็จพระนางเ้จ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ที่ขออัญเชิญมา ณ ที่นี้ว่า

"ปกติวันๆมีคนไปกราบท่านมาก แทบว่าจะไม่มีเวลาจำวัด แต่หลวงปู่ท่านเมตตาล้นเหลือ ใครมีทุกข์มุ่งตรงมาหาท่าน ต้องได้รับกระแสเมตตาจากท่านถ้วนหน้า พวกเราทั้งหลายที่ยังมีกิเลสหนาแน่นยึดรูปกายของหลวงปู่ และรบกวนท่านอยู่ตลอดเวลา ต่างคนต่างมุ่งนึกถึงเรื่องของตัวเองทั้งนั้น เจ้าพระคุณหลวงปู่ ยอมผ่อนให้กับคนทุกประเภท ท่านมุ่งให้ทุกคนมีจิตเบิกบานขึ้นตามวาระของเขาเหล่านั้นที่ที่จะพึงทำได้ ใครอยากได้ธรรมะขั้นสูงสุด ท่านก็ให้ ใครอยากได้โชคลาภ ขอน้ำมนต์ ขอพระจากท่าน ท่านก็ให้ แต่ท่านจะต้องเน้นให้ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยอยู่เสมอ มิให้ก่อความชั่วเพิ่มขึ้น ....อยู่ใกล้หลวงปู่เข้ารู้สึกว่า ไม่มีศัตรูคู่อาฆาตเสียเลย มีแต่คนที่เขารู้เท่าไม่ถึงการณ์ น่าสงสารเขาทั้งนั้น ถ้าเขาเหล่านั้นเกิดปัญญาขึ้นแล้ว ก็จะไม่กระทำเช่นนั้นดอก อภัยให้เขาเถิด ถ้าแม้นมีทุกข์โศก ซึ่งไปกราบไหว้ หลวงปู่ท่านก็ว่า ความทุกข์โศกทั้งหลายเป็นของเก่าแก่ หลายร้อยหมื่นพันปี เป็นเรื่องของโลกเขา เรื่องทุกข์โศกเศร้าเสียใจนี่น่ะ แต่มีทางแก้ พระพุทธเจ้าของเราท่านพบทางพ้นทุกข์แล้ว และด้วยพระมหากรุณาธิคุณต่อมวลสัตว์โลกทั้งหลาย จึงได้ทรงประดิษฐานพระบวรพุทธศาสนาขึ้นในโลกนี้ เพื่อให้พวกเราทั้งหลาย ได้มีโอกาสอยู่ในโลกนี้ ด้วยความทุกข์ทรมานน้อยที่สุด อยู่อย่างนี้ ผู้รู้จักเรื่องราวของโลกที่ดี ไม่ประมาท ลุ่มหลง มัวเมา จนพาตนไปสู่ความวิบัติ"

 

หนึ่งในสิ่งประเสริฐที่หลวงปู่ได้เทศนาสั่งสอนไว้ และกระทำเป็นตัวอย่างให้ศิษยานุศิษย์ทั้งหลายได้เห็นโดยไม่มีเปลี่ยนแปลง คือ "ความเพียร" การที่หลวงปู่ถึงพร้อมด้วยบารมีธรรม สำเร็จฌาณขั้นสูง กอร์ปด้วยวิชาและวิทยาคม จนเป็นที่พึ่งแก่สาธุชน และเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป ก็ด้วยความที่ท่านตั้งมั่นแน่วแน่ในความเพียร ไม่เคยลดละให้กิเลส

ผมได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ จากศิษย์ผู้ใกล้ชิด ซึ่งล้วนแล้วแต่ศรัทธานับถือหลวงปู่เป็นชีวิตจิตใจ ไม่มีใครบอกว่าหลวงปู่ดุเลย มีแต่บอกว่าบางครั้งมีเรื่องที่ไม่ถูกต้องทำให้ท่านไม่พอใจบ้าง ท่านก็จะตักเตือน ที่มีถูกทำโทษถูกตีบ้างก็ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กที่ไม่ประสาจริง ๆ ตีแล้วท่านก็จะสอนไปด้วย ปกติท่านพูดน้อย ยิ้มมาก พูดสั้น ๆ แต่เข้าใจไม่ยาก แบบคนโบราณพูด เวลาตำหนิใครก็ตำหนิด้วยเหตุผล เวลาชมใครท่านก็ไม่ชมดังมากจนคนที่ไม่ได้ถูกชมเสียใจ

 

ผมได้ใช้ชีวิตเรื่อยมาเป็นปกติ มีโอกาสสำคัญต่าง ๆ เช่น วันคล้ายวันเกิด วันสำคัญทางพุทธศาสนา ฯลฯ ก็จะเข้าไปกราบรูปหล่อหลวงปู่ที่วัดประดู่ฉิมพลีอย่างสม่ำเสมอ จนกลายเป็นกิจวัตรปกติ เป็นความเคยชิน ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

กับวงการพระเครื่อง ผมก็สนใจแบบผ่าน ๆ ด้วยกิเลสที่เบาบางลง ไม่ได้รู้สึกอยากได้ไปซะหมด ต้องมีต้องได้เท่าไหร่ก็สู้เหมือนเมื่อก่อน พอรู้พอได้ข่าวบ้างว่า พระเครื่องของหลวงปู่ยังคงเป็นที่นิยมในวงการ และบางรุ่นมีมูลค่าในการแสวงหาขยับสูงขึ้นเรื่อย ๆ ตามความต้องการของผู้คน ผมรับทราบอย่างเข้าใจ และส่วนลึกในจิตใจผมอยากให้ผู้ที่ศรัทธาในวัตถุมงคลของหลวงปู่ ได้ศึกษาอัตชีวประวัติและคำสั่งสอนของหลวงปู่อย่างถ่องแท้ควบคู่กันไป ไม่ใ่ช่เพียงหวังพึ่งอำนาจความศักดิ์สิทธิ์ หรือเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในทางพาณิชย์เท่านั้น ซึ่งเมื่อเจือด้วยความไร้สติก็จะเป็นหนทางสู่ความวิบัติอย่างที่ผมประสบกับตนเองมาแล้ว

 

อ่านไปนะครับได้ข้อคิดเยอะ

 

นึกว่าเหลือจะได้ขอปันมาบ้าง ผมไม่กล้าเอาออกมาห้อยเท่าไหร่ พระของ ลป. ของผมเป็นพระผงไง ผมเป็นคนเหงื่อเยอะซะด้วย และยิ่งตอนนี้หน้าฝน ใส่ ๆ ฝนตกปลดใส่ถุงพลาสติกแทบไม่ทัน จึงอยากได้พระโลหะซะหน่อย

ตอนนี้พระโลหะของ ลป. ถูกที่สุดคือพระอะไรครับ ราคาเท่าไหร่ใครทราบบ้าง

 

ได้ข้อคิดเยอะจริงๆ อ่านแล้วต้องย้อนกลับมาดูตัวเองเลยครับ

 

นั่นสิ โชคดีผมไม่มีปัญญาหาได้อย่างคุณ Jetsalit ไม่งั้นคงอดตาย

 

ผมก็ไม่ได้มีเยอะหรอกครับ ติดคอจริงๆคือเงินล้านตะกรุดคู่ใบลานองค์เดียว
องค์นี้ประสบการณ์เยอะสุด