ช่วยสอบอารมณ์ผมหน่อย...

พระศรีหลังอานไม่มี มีแต่พระศรีอริยะเมตไตรย์ ไม่ได้บ้า เดือดเนื้อร้อนใจแล้วกราบขอโทษท่านซะ หลายคนจาบจ้วงพระพุทธเจ้า ก็เพราะไม่รู้จริง...

 

ทำอะไรใครที่ไหนไว้เยอะ แต่ถ้าทำคุณงามความดีน่ะเยอะ โปรดขอทานเป็นพระโสดาบัน โปรดลูกไก่เป็นพระโสดาบัน โปรดสุนัขเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้า โปรดควายเป็นพระสกทาคามี เป็นต้น...

 

ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ เป็นวิศวกร..........

 

คุณบอกว่าผมไม่เข้าใจความหมายของอนัตตา งั้นผมถามคุณหน่อยอนัตตาแปลว่าอะไร แก้มาดิ...

 

กูไม่ได้บรรลุคฤหัสถ์ผล กูเป็นพระอนาคามี...

 

มึงนั่นแหละไอ้oatthidet เลิกประกาศตัวเป็นพระอริยะ พระอริยะพ่อมึงสิโง่กว่าหมาที่กูโปรดมันเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้าอีก...

 

ที่ไปทำอะไรโง่ๆไว้ก้แก้ตัวนะครับ...

 

พระพุทธเจ้าท่านสูง จากศิษย์เอกของพระพุทธเจ้า...

 

....ถ้าเห็นอนัตตา...แล้วคุณจะอยากเป็นโน่นเป็นนี่ไปทำไม...มันสมควรแก่การเป็นแล้วหรือ...เป็นอะไรแล้วได้อะไร....


....หากท่านเป็นพระอริยะ แล้วจะทำให้ท่านมีความสุขหรือ....
....ความเข้าใจว่าท่านได้เป็นแล้ว ทำให้ท่านทุกข์หรือไม่...
...การเป็นอะไรก็ตามในโลกใบนี้ มันทำให้มีความสุขได้แน่หรือ...
...อะไรที่เป็นแล้วไม่ทุกข์บ้าง ไม่ว่ากษัตริย์ นักบวช เศรษฐี ปุถุชน...
......มันมักจะพ่วงความทุกข์มาด้วยอยู่เสมอใช่หรือไม่.....
....การเป็นอะไรที่ไม่อยากเป็นก็เช่นกัน มันก็เป็นอีกด้านของความอยากไปให้พ้น...ก็เป็นทุกข์
...เป็นคนธรรมดาที่ไม่อยากเป็น เพราะมันไม่มีอะไร...ก็เป็นทุกข์
....เป็นคนที่ไม่รู้ทางไปนิพพาน ไม่รู้วิธีดับทุกข์....ก็เป็นทุกข์
....เป็นคนที่ผู้อื่นไม่เข้าใจ....ก็เป็นทุกข์
....สุดท้าย...แม้คิดว่าตนรู้ธรรม...ก็เป็นทุกข์
....ดังนั้น ยอมรับตนเองได้...แม้จะไม่ได้มีความสุขล้นเหลือ แต่ก็ไม่ทำให้เป็นทุกข์...

.....ท่านว่าจริงหรือไม่

 

ธรรมเหล่าใด
เป็นไปเพื่อความกำหนัดย้อมใจ
เป็นไปเพื่อสะสมกองกิเลส
เป็นไปเพื่อความอยากใหญ่
เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ
เป็นไปเพื่อความคลุกคลีกันเป็นหมู่เป็นคณะ
เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน
เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก
นั่นไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า
แต่ถ้าหากว่าข้อปฏิบัติการกระทำ หรือคำสอนเหล่าใด
เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัดย้อมใจ
เป็นไปเพื่อคลายความทุกข์
เป็นไปเพื่อไม่สะสมกองกิเลส
เป็นไปเพื่อความไม่คลุกคลีกันเป็นหมู่คณะ
เป็นไปเพื่อความขยันหมั่นเพียร
เป็นคนเลี้ยงง่าย
นั้นเป็นธรรมเป็นวินัยของพระพุทธเจ้า

 

ได้กลิ่นไม่ค่อยดี โปรดระวังอสูรปลา่เผา

 

1. แล้ววววว.........พระศรีที่ท่านกล่าวถึง อยู่ที่ไหนครับ ตัวอยู่ไหนครับ จะได้กราบถูกครับ...

2.ที่ว่าหลายคนจาบจ้วงพระพุทธเจ้า เพราะไม่รู้จริง งั้น ที่รู้แล้วจริง คือ รู้ ยังไงครับ ว่ามาสิครับ อยากฟัง ..

 

กระทบกระทั่งด้วยคำพูดหรือเสียง หรือการอ่านก็นำมาเป็นอุบายในการละความโกรธ ความโกรธนั้นไม่ดีเลย อุบายในการละคืออย่าไปถือว่าเป็นเราเป็นของเรา ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ใช่อัตตาตัวตน ตัวตนเราก็อนัตตา มันก็ไม่มีอะไรมากนอกจากธรรมดำกับธรรมขาว ธรรมดำคือเสพกาม ธรรมขาวคือปราศจากกาม ผมแนะว่าไม่เสพกามน่ะมีความสุขกว่า เรื่องปัญญาคนปัญญาอ่อนมันก็ปะทะคารมกับพระพุทธเจ้าได้ แต่ใจนี่สิ การบรรลุธรรมเช่นเป็นพระอรหันต์นั้นเป็นที่ใจ เมื่อใจหมดอาสวะกิเลสก็ได้ความสุข ความสุขแท้ในเส้นทางมรรคผลนิพพานคือความสงบ จะนิพพานก็ต้อง 1.ทาน 2.ศีล 3.ภาวนา และฝากบอกทุกท่านด้วยว่า ธรรมะไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง อย่าคิดหรือปฏิบัติเหมือนกับว่าธรรมะข้าใครอย่าแตะ สัตว์นรกเขายังมีการฟังธรรมเลย การปฏิบัติตนให้ดีทั้งทางกาย วาจา ใจ นั่นแหละคือธรรมทั้งปวง...

 

เฉยๆ...ใจมันว่างจากอาสวะกิเลสจะให้ว่าไง ว่างก็คือว่าง แต่ที่ไม่ว่างก็ทำตัวเอง ถ้าได้สติก็ไม่ทำตัวเอง ทำตัวเองก้เป็นทุกข์ ถามด้วยการเตือนสตินะ เคยรู้บ้างมั๊ยว่าตายแล้วไปไหน อธิบายตรงนั้นผมจบแล้วก็น่าจะเข้าใจ เมื่อไม่เข้าใจก้แล้วแต่คุณเองละกัน...

 

ผมสงสัยว่าผมบรรลุธรรมขั้นไหน
ผู้บรรลุธรรมแม้แต่พระอริยะเบื้องต้นอย่างพระโสดาบัน ท่านเลิกสงสัยแล้ว เพราะท่านดับวิจิกิจฉาได้เป็นสมุจเฉท

ผมจะให้ข้อมูล โดยเฉพาะสอบเทียบกับสังโยชน์ 1.รูปร่างกายผมเห็นว่าไม่ใช่เรา เป็นอนัตตา คือบังคับบัญชาไม่ได้
เป็นสัญญา (ความจำ) ที่เคยได้อ่าน ได้ยิน ได้ฟัง ได้ท่องจำมา

2.ผมเคารพและศรัทธาพระรัตนตรัย
เคารพคุณธรรมของพระพุทธเจ้า คุณของพระธรรม คุณธรรมของพระอริยะ๔คู่๘บุรุษ
ศรัทธาคือการหยั่งลงเชื่ออย่างสนิทใจ ไม่คลอนแคลนในพระพุทธเจ้า ในพระธรรมวินัย ในพระอริยะ๔คู่ ๘บุรุษ

3.ผมรักษาศีล 5 ศีลผมบริสุทธิ์ประมาณ 95%
ศีลพระอริยะ วัดกันที่กุศลกรรมบถ ๑๐ / ศีล ๘
ศีล ๕ เป็นศีลรักษาเบื้องต้นของปุถุชน

4.ผมมีเจตนาออกจากการเสพกาม เลิกเที่ยวมาหลายปีแล้ว ยังช่วยตัวเองวันละครั้ง แต่อสุจิเหือดหมดแล้ว และกระทำแค่ 5-10 วินาทีผมก็หยุด
-การเที่ยวคือการออกไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่นที่เจ้าของไม่อนุญาติ ( พ่อแม่, สามี) ผิดข้อกาเม
-การช่วยตัวเอง คือการสร้างความสุขด้วยมือเพื่อให้ตัวเองพอใจ
-หากอสุจิเหือดจริง หมายถึงหมดความต้องการแล้ว วันละครั้ง ๕-๑๐ วินาทีคงไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเลย และมือคงจับพระไตรปิฏกอ่านแทน

5.ไม่มีความขัดใจ ส่วนความโกรธและความไม่พอใจมีบ้างแต่ก็พยายามทำอยู่
อาการขัดใจ ขุ่นเคืองใจ เหนื่อย เพลีย เบื่อ เซ็ง โกรธ ไม่พอใจ เป็นอาการของโทสะทั้งสิ้น

6.ไม่มีความกำหนัดยินดีในรูปใน post jung ดูวันละคั้งๆละ 4-5 นาที แต่ไม่มีอารมณ์ เพียงแต่เป็นความเคยชิน
ถ้าเคยชินทางธรรมมากกว่าจะไม่มีเหตุปัจจัยให้คลิกเข้าไปดูอีกเลย

7.อรูปราคะผมยังไม่เข้าใจ
อรูปราคะ (ราคะที่ไม่มีรูป, ไร้รูป) หมายถึงอาการที่อยากและติดข้อง (โลภะ) ในอรูปฌานและอรูปภพ

8.ไม่ถือเนื้อถือตัว เข้ากับคนได้ทุกระดับชั้น
การเข้ากับผู้อื่นได้ไม่มีแปลว่าไม่ถือเนื้อถือตัว มานะเป็นกิเลสอย่างละเอียดดับด้วยคุณธรรมของพระอรหันตร์

9.ไม่ฟุ้งไม่ปรุงเรื่องกาม ถ้าฟุ้งฟุ้งเรื่องจินตนาการตอนตัวเองบวชเป้นพระแล้วแสดงธรรม มีคนมาฟังเป็นพันๆคน
อุทธัจจะ (ฟุ้งซ่าน) เป็นกิเลสละเอียดดับด้วยคุณธรรมของพระอรหันตร์ โดยมากจะซ่านไปกับสิ่งที่ตัวเองพอใจและชอบ

10.อวิชชายังไม่รู้แต่ที่เข้าใจคือรู้จักทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค นอกจากนี้ชอบทำบุญให้ทาน ชอบให้ธรรมะเป็นธรรมทาน
เวลามีความไม่พอใจก้จะอุเบกขาหรือปลีกตัวออกมา ชอบฟังเพลงฟังทุกวัน และชอบไปวัดป่าบ้านตาดไปฏิบัติธรรม
ครั้งละ 1-2 ชั่วโมงแล้วจึงเดินทางกลับบ้าน และไม่กินปลา(คาว) และเป้นคนศรัทธาธรรมสูง...
-อวิชชา (โมหะ) เป็นกิเลสละเอียดดับด้วยคุณธรรมของพระอรหันตร์
-ทำบุญให้ทาน ธรรมทาน เป็นการขัดเกลาลดความตระหนี่ (มัจฉริยะ) ได้ทั้งอโทสะกับอโลภะ
-เวลาไม่พอใจใช้อุเบกขาดับไม่ได้ การปลีกตัวออกมาเป็นการลดการปะทะ ไม่สั่งสมอารมณ์โกรธไปมากกว่านี้
-การฟังเพลงเป็นโลภะปรุงพร้อมกับโมหะ ให้พอใจลื่นไหลไปกับเสียงเพลง
-ไปวัดกับอยู่บ้าน หากเจริญสติเป็นปกตินิสัยอยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างกัน
-ไม่ทานปลา แต่ทานเนื้อสัตว์อื่นเรียกได้ว่าทานเนื่อสัตว์
-ศรัทธาธรรมสูงเป็นเรื่องดี หากประกอบด้วยปัญญา

ขอคำชี้แนะจากท่านผู้รู้ด้วยนะครับ ต่อไปนี้ไม่มีอาการวีนอีกแล้ว ได้สติแล้วครับ...อ้อ! จบปริญญาตรีวิศวะไฟฟ้าครับ...
มีสติใช่ว่าจะมีปัญญา
แต่การมีปัญญานั้นหมายความว่าสติได้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว

 

ชัดเจน

 

เก่งจัง พ่อคุณ เอาตัวให้รอดก่อนเหอะ แล้วค่อยไปสอนคนอื่น อย่าเก่งแต่ปาก

 

พูดได้ดีๆ บางคนทำตัวเหมือนบ้าๆบอๆ แต่จริงๆแล้วอาจไม่เป็นอย่างที่คนทั่วไปเห็น

แต่บางคนทำตัวเหมือนผ้าขาว เหมือนคนเก่ง แต่จริงๆแล้ว ไม่มีอะไรที่สมราคาคุยเลย.........

 

แหม อ่านตั้งแต่หน้า 1 ถึงหน้านี้ ยอมรับว่าอ้ายเสมากล้าจริงๆ.............

 

ขอบพระคุณที่เตือนสติครับ ได้ยินแล้วก็นึกถึงคำพูดของหลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน ที่ผมบอกสภาวะจากการปฏิบัติของผม แล้วหลวงพี่เล็กท่านบอกว่า เป็นสภาวะปกติธรรมดา ของจิตที่ละเอียดขึ้น... ทำให้ผมรู้ว่าผมยังต้องเพียรต่ออีกมากครับ แต่อย่างน้อยก็ยังดี ว่า ผมมาถูกทางแล้ว

แล้วท่าน khomeraya หละครับ เมื่อไหร่จะเริ่มปฏิบัติยกระดับจิตใจ เลิกเป็นเถรใบลานเปล่าเสียที?

จากจิตอุเบกขา ของคนที่อยู่ดีๆ เจอหมามันขู่ ก็เข้าไปกวนมัน จนมันกัด แล้วยังปล่อยวางได้ กลายเป็นจิตของคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น ศีลธรรมเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ นะครับ

อ่านเรื่องพิสดารของผู้ชดใช้กรรม โดยยินยอมให้หมากัด ได้ที่นี่
http://palungjit.org/posts/2805914

ป.ล. เจ้ากรรมนายเวร จะยินดีกว่า เมื่ออโหสิกรรม จากการได้รับบุญ นะครับ การไปเจ็บตัวชดใช้ อันนี้เป็นการชดใช้กรรมแบบธรรมดาสามัญ ตั้งแต่ระดับเดรัจฉาน จนถึงมนุษย์ผู้ยังไม่เกิดปัญญาครับ