นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เมื่อคืนฝันอีกแล้ว..แต่ไม่ได้ฝันว่านั่งรถน๊ะ...เค้าฝันว่าหัดขี่มอร์ไซต์
แค่กดปุ่มสตาร์ทรถก็วิ่งฉิวเลย ไม่ต้องเปลี่ยนเกียร์ ไม่ต้องทำอะไรเลย
หนุกหนานดีจัง (สงสัยวันนี้จะได้รับข่าวดี อิอิ ^^)

 

สวัสดียามเช้าค่ะ พี่รั้งและมิกกี้

เมื่อคืนหลับสบายดีกันมั้ยเอ่ย

 

เหรอ...น่าจะจริงนะ
แล้วมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่นั่งซ้อนท้ายด้วยหรือปล่าววววว?

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ nouk
เหรอ...น่าจะจริงนะ
แล้วมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่นั่งซ้อนท้ายด้วยหรือปล่าววววว?
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ขี่มอร์ไซค์เองเป็นแล้ว ไม่ต้องง้อใครละ หนุ่มๆ ก้ไม่มี อิอิ
ว่าแต่ท่านสุมนาเหอะ เมื่อคืนเป้นไงบ้าง ได้เจอหนุ่มหรือสาวล่ะ
แล้วชื่ออะไร สัมภาษณ์มายัง

 

555 ไม่อยากจะคุย เราซะอย่าง
เมื่อคืนเงียบเป็นเป่า...เลย

พอกลับเข้าห้องก็เอามณีนาคาใส่้แ้ก้วน้ำวางไว้หน้าองค์แม่
สวดมนต์แล้วนั่งสมาธิปกติ ก็บอกในสมาธิว่าจิตญาณหรือเทพเทวาที่รักษาแก้วนี้เป็นใครมาจากไหน ให้มาทักทายพูดคุยทำความรู้จักกันหน่อย แต่ไม่ต้องมาแบบงูนะ เพราะเราไม่ชอบ อย่ามาเลื้อยรอบๆ เรา ถ้ายังไม่คุ้นก็ไม่เป็นไร ให้มาเข้าฝันบอกแล้วกันนะ

จากนั้นก็เห็นมงกุฏพระแม่ แล้วมีมณีนาคาสีเหลืองประดับที่มงกุฏนั้น เห็นอย่างนั้นอยู่นานเลย

พอเข้านอนก็ฝันเยอะแยะเลย แต่จำมะได้เหมียนเดิม

พอเช้ามา...เข้ามาในบอร์ดกำลังนึกถึงชื่อว่าทำไมไม่มาบอกนะ ชื่อหนึ่งก็ผุดขึ้นมา "มณีรัตนา" (น่าจะตั้งขึ้นเองเมื่อเช้า)

 

ดีเจเสียงใสๆ ร้องเพลงรอกันก่อนนะจ๊ะ

ความจริงที่เธอต้องฟัง ความจริงที่เธอแกล้งลืมมัน
ถึงฉันยังใจสั่นๆ แต่คงต้องพูดมันไป
เธอมีอีกคนที่ดี เธอมีอีกคนที่จริงจัง
ถึงแม้ไม่อยากรับฟัง จงฟังและควรทำใจ

ว่าฉันไม่อาจมีใจให้เธอ เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ
แค่ผ่านมาเจอ จากนี้เธอควรกลับไป

บอกจริงๆว่าฉันไม่อยากทำตัวไม่ดี และฉันไม่อยากเป็นคนไม่ดี
ทุกอย่างลวงตา อย่าคิดไปเกินกว่านี้ อย่าทำอีกเลย

อารมณ์ที่เราเผลอใจ มันเป็นอะไรแค่ข้ามคืน
ฉันแค่เป็นคนอื่นๆ ที่เธอว่าน่าพอใจ
บางทีถ้าเธอหันไป ทำดีกับเขาให้เพียงพอ
รักแท้ที่เธอเฝ้ารอ มันคงไม่ใช่คนไกล

แต่ฉันไม่อาจมีใจให้เธอ เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ
แค่ผ่านมาเจอ จากนี้เธอควรกลับไป

บอกจริงๆว่าฉันไม่อยากทำตัวไม่ดี และฉันไม่อยากเป็นคนไม่ดี
ทุกอย่างลวงตา อย่าคิดไปเกินกว่านี้ อย่าทำอีกเลย

ชีวิตดำเินินต่อไป เธอรู้ต้องทำเช่นไร
ส่วนฉันก็คงต้องอยู่แบบเดิมอย่างนี้ เข้าใจใช่ไหม

บอกจริงๆว่าฉันไม่อยากทำตัวไม่ดี และฉันไม่อยากเป็นคนไม่ดี
ทุกอย่างลวงตา อย่าคิดไปเกินกว่านี้ อย่าทำอีกเลย

 

ชื่อเพราะจัง .. มณีรัตนา ....เหมาะสมค่ะ

 

ปูเสื่อ...รอฟังเรื่องเล่าจากพี่รั้งค่ะ

 

รอด้วยค่ะ ... เล่าเลยค่ะ นะคะๆ รอ...ร้อ...รอ

 

อะ...กลับคืนสู่ความสงบ
ไปหลับต่อหรือคะ เพื่อนๆ

มีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ นานนนนนน....นมมาแล้วค่ะ
เป็นเรื่องการปฏิบัติสมาธิ และการท้าทายค่ะ

ใครอยากฟังช่วยยกมือให้เห็นหน่อยค่ะ

 

สวัสดีจ้า .. รอนานเลยนิ เช้าประชุมกับเพื่อนๆ ในงานกฐินอยู่ค่ะ

เลยไม่ได้เข้ามาตอบ..

ชื่อ มณีรัตนา ..ที่บอกว่าเหมาะสม เพราะ ตอนที่รับมานั้น จับได้ว่า

มี "พลังมาก " แต่ยังไม่ได้ ขอทราบนาม ที่ ท่านบอกมา จึงเหมาะสม

ท่านมา เพื่อ งานภัยพิบัติ ค่ะ คุณ นุ๊ก น้องมิ๊ก ..และจะสื่อสาร กับเราเอง

โดยตรง..มีอะไร รับมาคืบหน้าก็ส่งข่าวมาบอกด้วยนะคะ...

 

ยกสองมือเลยค่ะ ..เล่าเลยนะ

น้องดา ..มาแล้วรีบรายงานตัวด่วนจ้า เข้ามาเล่านิทานก่อน

เช้านี้ พี่วุ่นกับการสั่งทำเสื้อกฐินจ้า...

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ nouk
อะ...กลับคืนสู่ความสงบ
ไปหลับต่อหรือคะ เพื่อนๆ
มีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ นานนนนนน....นมมาแล้วค่ะ
เป็นเรื่องการปฏิบัติสมาธิ และการท้าทายค่ะ
ใครอยากฟังช่วยยกมือให้เห็นหน่อยค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

จัดจานด่วน...ชุดใหญ่มาเลยค่ะ

 

ฟังค่ะ ...... แล้วอยากถามพี่มุนาน่ะค่ะว่า สีชมพูสัตตบงกชเป็นยังไงเหรอคะ


เมื่อรุ่งสางจู่ๆ ก็ฝันว่าไปเดินเล่นบนยอดเขา นั่งอยู่บนร้านค้า

จู่ๆ มีผู้ญ.คนนึง ผิวขาวเหมือนกระเบื้องเคลือบ ผมสั้นดำขลับเป็นมัน คิ้วโก่งดกดำ เดินมาหา โดยบอกว่าให้ช่วยแต่งหน้าให้หน่อย

ไอ้เราก็งง แต่ก็แต่งให้เธอ แอบชมว่าผิวสวยคิ้วได้รูปไม่ต้องทำอะไรเลย เสียอย่างเดียวคือดวงตาที่ไม่ค่อยมีขนตาเลย

พอทางเปลือกตา "สีชมพู" ที่ด้านซ้ายให้ ก็บอกว่า เดี๋ยวเขียนขอบตาเองนะ ไม่กล้าเขียนให้ ... พอจะทาเปลือกตาดาขวาให้ เธอก็หลบ อยู่สามรอบ

ก็เอ...จะหลบทำไม แล้วเมื่อไรจะเสร็จ ถ้าเป็นช่างคนอื่นแต่งให้เขาจับขืนไม่ปรานีหรอกนะ เธอเลยยอมหันมาให้แต่งให้โดยดี แต่ก็ไม่กล้าสบตา

พอลงมือทาเปลือกตาขวาให้เธอก็งงๆ เอ ..ทำไมเปลือกตาข้างนี้ไม่เรียบเลยล่ะ ..ตะปุ่มตะป่ำเป็นเหมือนเกล็ดปลา แล้วเธอก็หลบอีก เลยบ่นไปหน่อยนึง แต่ก็แต่งต่อไป หากไม่เสร็จดีเพราะแต่งยังไงเปลือกตาข้างนั้นก็ไม่เรียบ

พอแต่งหน้าให้เธอเสร็จก็ฉุกคิด...อ้าว แล้วเครื่องทรงที่จะใส่สีอะไรน่ะ...ดูสิ เราลืมถาม เลยแต่งหน้าตามเฉดสีชุดที่เธอใส่มาหา (เป็นชุดไทยสีชมพูหวานๆ น่ะค่ะ)


คนที่มากับเธอบอกดาว่า...เครื่องทรงเป็น "สีชมพูสัตตบงกช"

เราก็...เออ งั้นเข้ากันพอดีกับสีที่ทาให้แหละ แล้วก็ภาพทุกอย่างก็ดับวูบ


แต่ความรู้สึกมันไม่ได้วูบ...เพราะความรู้สึกเหมือนเธอคนนั้นคือเพื่อนที่ดาสนิทค่อนข้างมาก


PANTIP.COM : G6883410


ชุดที่เธอสวมใส่มาหาดา เหมือนสีของดอกบัวในเม้นต์ที่ 12 เลยค่ะ กล่าวคือ เสื้อขาวสไบชมพู คล้ายๆ ชุดไทยประยุกตร์ แต่ดูวิจิตรงดงามเหมือนไทยโบราณมากกว่าสมัยนี้ที่เห็นกันดาษดื่น

 

ว้าว โมทนาด้วยนะคะ สาธุ อยากได้เสื้อกฐินจัง


ดามีนิทานมาเล่าค่ะ สดๆ ร้อนๆ ตื่นขึ้นมาแอบนึกถึงพี่รั้งเลย

เพราะคนที่มาหาใส่ชุด สีชมพูหวานมาเลย

 

เรื่องก็มีอยู่ว่า.....................

ตอนเด็กๆ ที่้บ้านมีฐานะยากจน (ทำให้น่าสงสารหน่อย)
เรามีพี่เลี้ยงเป็นหญิงอายุมากแล้ว ซึ่งเราเรียกว่ายาย (ไม่ใชยายแท้ๆ)
ยายเป็นคนลำพูน หนีสามีและลูกมาอยู่กับแม่เรา
ยายเป็นคนธรรมะธรรมโม ชอบสวดมนต์นั่งสมาธิ
และได้สอนให้เราสวดมนต์ก่อนนอนตั้งแต่เด็กๆ ด้วยบทสั้นๆ
และได้ชวนเราไปบวชชีพราห์ม เมื่อตอนที่อายุ 10 ขวบ....(เคยเล่าแล้ว ไม่เล่าแล้วนะ)

จากนั้น ทุกคืน...ทุกวัน เวลาเราเบื่อโลกภายนอก เราก็จะนั่งสมาธิเข้าอัปปนาทุกวัน โดยไม่เคยอธิษฐานอะไรเลย นอกจากความสงบ

มีอยู่วันหนึ่ง นึกได้ว่าการอธิษฐานจะช่วยให้แม่เหนื่อยน้อยลงได้
คืนนั้น ก่อนนอนเราสวดมนต์ปกติ เมื่อสวดเสร็จก็อธิษฐานถึงท้าวมหาพรหม (ออกแนวท้าทาย)
จิตพุ่งไปที่ท้าวมหาพรหมเอราวัณ เขาร่ำลือว่าท่านศักดิ์สิทธิ์
ถ้าท่านมีอยู่จริง ศักดิ์สิทธิ์จริง ไหนลองมาให้โชคเราหน่อยซิ เราจะได้บอกแม่เรา
แล้วคืนนั้น เราก็ฝันเห็นตัวเองยืนอยู่ในที่มืด มืดสนิท เวิ้งว้างมาก
และแล้วก็ได้ยินเสียงดังมาจากเบื้องบน "มี 2 อยู่ข้างบน"
ได้ยินแค่นั้น เราก็ถามไปอีกว่า มี 2 แค่ตัวเีดียว แล้วจะไปบอกแม่ว่ายังไงล่ะ
สักพัก เสียงนั้นดังมาอีกว่า 10....

พอตื่นเช้ามา เราก็คิดว่าน่าจะเป็นฝันเพ้อเจ้อ ถ้าไปบอกแม่คงโดนดุอีก
ก็เลยไม่บอก เงียบไว้ จนวันหวยออก เลขที่ออก...คือ 210 ค่ะ

 

หวานได้ ..ใจ ... เลยนะคะ น้องดา

ดูไม่ออกเลยว่า.. น้องนึกถึง ..ใคร..อยู่น่ะ

 

ปรางสวย ดาแทบไม่ได้เข้า FB เลย แล้วช่วงนี้ก็ตื่นเต้นและปวดหัวกับเรื่องอัญเชิญพระพุทธรูปนาครปรก กับ องค์ปู่อยู่ค่ะ

ลุ้นแบบหายใจไม่ทั่วท้อง หายใจรดต้นคอเลยทีเดียว เพราะทุกอย่างมันฉิวเฉียดทุกอย่าง

ตั้งแต่หารถ จัดสรรที่นั่งคน(ที่ตอนนี้ยังไม่ลงตัวเลยเชื่อไหม) เรื่ององค์ปู่อีกว่าจะเสร็จทันไหม แล้วถ้าทัน จะเสด็จมาถึงดาวันไหนจะบุบสลายไหม

แบบว่าตอนนี้ ไม่มีอะไรที่ลงตัวและไม่รู้จะออกมาแบบไหนเลย มีแต่คำว่า "ลุ้นตัวโก่ง" ลูกเดียว

เดี๋ยวดูนะ พอปู่ฯ ๆ ท่านเด็จมาแล้ว เข้าก็ร้อนเป็นไฟลนก้น วิ่งหาพระภูษารองพระองค์ท่านกับบายศรี พานดอกไม้อีก เง้อ อยากแยกร่างง่ะ


ยังไงก็เอาใจช่วยนะตัวเอง ขอให้ทุกอย่างที่เพื่อนทำจงสำเร็จราบรื่นออกมาอย่างสวยงามเหมาะเจาะที่สุดจ้ะ

 

เสียดาย แทน ..นิ ที่ไม่ได้ซื้อน่ะ..อิ อิ

 

555 ใครน้อใคร


แต่ยอมรับค่ะเธอน่ารักค่ะ ผิวขาวเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แต่เสียดายไม่มีโอกาสได้เห็นตอนเธอสวม "เครื่องทรงสีชมพูสัตตบงกช" ค่ะ เสียดายจัง