ทำอย่างไรจะให้มารอยู่กับเราตลอดเวลา (หาเรื่องแกล้งมารเล่นเสียอย่างนั้น)

มารที่่คอยขัดขวางการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบของมนุษย์เรา ถือว่าเป็นการทำตามหน้าที่ของท่าน ท่านมีหน้าที่ขัดขวาง ก็ต้องขัดขวางไปเรื่อย

ผมชักจะติดใจในการขัดขวางของมาร เพราะมีความเห็นว่า มาร เป็นครูที่่ดีมาก ขยันออกบททดสอบให้อยู่เสมอ ทดสอบกันไม่เป็นเวลา ทดสอบกันอยู่เสมอ นับว่าเป็นครูที่มีความขยันขันแข็งเป็นอันมาก ถึงขั้นที่สมควรยกย่องให้ท่านเป็นครูของผมเลยทีเดียว

การสู้กับมาร แม้ว่าจะสู้ไม่ได้ แต่ก็ต้องสู้ จะสู้อย่างไร ก็นับว่าลำบาก เพราะท่านอยู่ในเขตของความเป็นทิพย์ จะเอาสมาบัติใดๆไปสู้ ก็ลำบาก เพราะท่านช่ำชองกว่าเราเยอะ แต่ถึงรู้ว่าสู้ไม่ได้ ก็พยายามจะสู้ สู้กันทุกหยาดหยด

มาร ถ้าเห็นว่าเราดื้อด้านนัก พอท่านเบื่อหรือหมดวาระ ท่านก็จะไป แต่ทีนี้ ผมไม่อยากให้ท่านจากไป เพราะครูที่มีความขยันขันแข็ง ครูที่ดีๆ อย่างนี้ หาได้ยากนักในสามโลกธาตุ จึงต้องพยายามดึงมารไว้ให้อยู่ใกล้เราให้นานที่่สุด

วิธีการหนึ่งที่ทำได้ ในการดึงมารไว้ให้อยู่กับเรา คอยเป็นครู ออกบททดสอบให้กับเรา อย่างหนึ่งที่พอจะทำได้ คือให้เร่งความเพียรในการปฏิบัติให้มากขึ้น มาร มักจะต้องขัดขวางการปฏิบัติของมนุษย์อยู่แล้ว เจออย่างนี้เข้า อดใจไม่ไหวก็ต้องเข้ามาทำการทดสอบกันอีกอยู่ดี

อันนี้เป็นวิธีการรักษาครูให้อยู่กับเรานานๆ ได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย เราก็ได้ฝึกปฏิบัติ มารท่านก็ได้ทำหน้าที่ของท่านไปด้วย

ก็ไม่ทราบว่าวิธีนี้จะดึงมารให้อยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหน เพราะหมดวาระของท่าน ท่านก็คงต้ิองไปจริงๆ แต่กว่าท่านจะไป ผมก็คงจะได้เรียนรู้จากท่านไปมากแล้ว

เอาเรื่องการหาเรื่องแกล้งมารมาเล่าสู่กันฟัง ไม่ทราบว่าในทีนี้ จะมีสมาชิกท่านใดบ้าง ที่เห็นว่ามารเป็นครูเหมือนกันกับผม อยากจะขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์ว่าทำอย่างไรจึงจะรักษาครูดีๆ อย่างนี้ ให้อยู่กับเราได้นานๆครับ?

 

เรียนเจ้าของกระทู้ มารอยู่กับสัตว์โลกตลอดเวลา อยู่กับทุกคนตลอดเวลา เขาไม่ได้ไปไหนเลย คุณจะต้องการให้เขาอยู่กับคุณนานๆ ไปทำไมล่ะ คนยังไม่หมดกิเลสก็คือมารเขาก็อยู่กับคนนั้นๆ ตลอดเวลาอยู่แล้วนะครับ

เราพูดกันว่า มาร คือกิเลส ตัณหา อุปาทาน เราพูดกันว่า มาร คืออวิชชา มาร คือทุกข์และสมุทัย มาร คือ กิเลสมาร ขันธมาร มัจจุมาร อภิสังขารมาร พระไตรปิฎกกล่าวเพิ่มเติมอีกว่า มาร...มี ๙ (ขุ จูฬ ๓๐/๔๒๗/๒๐๓)

๑. ขันธมาร

๒. ธาตุมาร

๓. อายตนะมาร

๔. คติมาร

๕. อุปบัติมาร

๖. ปฏิสนธิมาร

๗. ภวมาร

๘. สังสารมาร

๙. วัฏฏมาร

ขอถามว่า คุณเจ้าของกระทู้สามารถเอามารทั้ง 9 ตัวออกไปจากคุณได้ซักตัวหรือยัง..? ก็เมื่อยังก็อย่าเรียกร้องเลยว่าอยากให้มารอยู่กับคุณนานๆ คุณเวียนว่ายตายเกิดมานานแค่ไหนแล้ว และจะเกิดอีกมากมายแค่ไหน มารก็อยู่คู่กับคุณตลอดไปนั่นแหละ

แถม “มาร” ๕ ประเภทไปด้วยกันเลย คือ



๑. ขันธมาร มารคือขันธ์ ๕ ร่างกายไม่อำนวยให้ทำความดี เช่น เจ็บป่วย ทุพพลภาพทำให้หมดโอกาสดี ๆ ในชีวิต


๒. อภิสังขารมาร มารคือบุญบาป ความชั่วทำให้ขัดขวางมิให้บรรลุคุณธรรม และบางทีบุญก็ขัดขวางเช่นเดียวกัน เพราะเป็นเหตุให้เวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏ ผู้ที่ทำบุญไปเกิดในภพภูมิที่ดีเช่นสวรรค์ ก็หลงมัวเมาไม่รู้สร่าง อย่างนี้แหละที่ท่านว่าบุญก็เป็นมารมิให้บรรลุธรรม


๓. กิเลสมาร มารคือ กิเลส โลภ โกรธ หลง เป็นมารเพราะขัดขวางมิให้บุคคลบรรลุผลสำเร็จดีงาม


๔. มัจจุมาร มารคือความตาย ความตายทำลายทุกสิ่งในชีวิต บางทีกำลังก้าวหน้าใน ชีวิตทั้งทางโลกและทางธรรม ก็มาด่วนตายเสียก่อน ความตายจึงตัดโอกาสดี ๆ ในชีวิต


๕. เทวปุตตมาร มารคือเทพบุตร เทวดาที่เกเรคอยขัดขวางมิให้คนทำดี หมายเอาเทวบุตรฝ่ายอันธพาลทั้งหลายอย่างสูง หมายเอาพญามารชื่อวสวัตตีที่กล่าวข้างต้น

มารตัวไหนที่คุณเอาออกไปได้บ้างช่วยบอกผมหน่อยครับ...

 

ครับคุณสมถะ ยังเอามารออกไปไม่ได้สักอย่าง ได้อ่านความเห็นของคุณแล้ว ค่อยสบายใจขึ้น เมื่อทราบว่าครูยังอยู่กับเราตลอดเวลา

ที่เรียกร้องหามารก็เพราะเป็นพวกความรู้น้อย ด้อยปัญญาล่ะครับ ไม่รู้เรื่อง รู้ราวอะไร ถ้ารู้เสียอย่างนี้ก็เบาใจ ทีนี้จะได้ตั้งใจฝึกปฏิบัติโลด

ขอขอบคุณในความเห็นดีๆ ที่ได้กรุณาชี้แนะครับ

 

ตอบคำถามให้แล้วอย่าทำตัวมีปัญหานะ เข้าข่ายตัณหาทั้ง 3 คนบ้าที่ไหนเอามารเป็นครู มารน่ะมันไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาหรอก และมาน่ะเรียกเป็นตัว ไม่ใช่ท่าน มารมันคือ"ไม่" ยังไม่รู้อย่าเพิ่งอวดฉลาด เตือนว่าให้เปลี่ยนทรรศนคติที่มีต่อธรรมะ โดยเฉพาะธรรมะของพระพุทธศาสนา ดูก็รู้ว่าในอนาคต ทำสังฆเภทแน่นอน ปรับความประพฤติใหม่ นิพพานไม่ใช่สมบัติของใครคนเดียว ศาสนาอื่นก็ไปนิพพานได้ ที่คุณกล่าวถึงมารน่ะ มารท่านรับทราบ...

 

มีอีกเป็นล้านๆชั้นล้านๆประเภท หลักธรรมปัญญา ศรัทธา ความเพียร การสนทนาธรรมตามกาล รู้จักผ่อน เชื่ออย่างฝังใจว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่ประมาท!

 

อนุโมทนากับคำตอบข้างบนค่ะ สาธุ...
ส่วนเจ้าของกระทู้ถ้าคิดแบบนี้มารเขายังไม่ขวางหรอกค่ะแต่ต้องแน่ใจนะว่าอยู่ในอารมณ์นี้ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ตลอดชีพ ทุกๆเสี้ยววินาที อย่าเผลอนะคะ ขนาดครูบาอาจารย์ท่านแน่วแน่ขนาดไหนยังไม่วายเลยค่ะ เขาอยู่กับลมหายใจเข้าออกของเราตลอดเวลานี่แหล่ะ
ถ้ามารของคุณคือความทุกข์ยากที่จะขัดวางการสร้างบารมีของคุณแล้วคุณนำความทุกข์เหล่านั้นมาพิจรณา และนำมาเป็นประสปการณ์เตือนใจ ถ้าคิดว่าเขาเป็นครูก็ไม่ผิด และขอชมเชยที่คุณอยากให้เขาสอนมวยให้ตลอด แค่คิดก็พอค่ะ ดิฉันกลัวแทนอ่ะ สาธุ

 

ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับคุณคีย์บอร์ด แค่ท่านแวะเวียนมาดู มาตอบ มาสั่งสอน ผมก็ซาบซึ้งในความกรุณาของท่านเป็นอย่างยิ่งแล้วครับ และก็ขอขอบคณมาก ที่ได้ตักเตือนให้ผมระวังเรื่องสังฆเภทด้วย รับรองว่าจะระมัดระวังอย่างสุดชึวิตครับ เพราะของอย่างนี้ มีโทษทัณฑ์ไม่ใช่น้อยๆ

คุณ rungdao (อ่านว่ารุ่งดาวใช่ไหมครับ) ขอขอบคุณในคำชี้แนะ ตักเตือน สอนสั่งนะครับ

ความเห็นของทุกท่านมีคุณค่ากับผมอย่างยิ่ง จะขอน้อมรับเอาไว้ไปพิจารณาต่อไปครับ

ระหว่างนี้ก็ยังรอฟังความเห็นต่อๆไปอยู่เรื่อยๆ ครับ

 

มารที่กล่าวมานั้นมันคืออดีตปัจจุบันมันไม่ได้มีแค่ที่กล่าวมา มันมีมากกว่านั้น และมันก็อยู่กับเราตลอดเวลาไม่มีทางเหนือมันได้ มันคุมเราไว้เรียบร้อยแล้ว

 

ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ร่วมเสวนา

ออกทะเลไปเรียบร้อยแล้วสำหรับกระทู้นี้ ผมในฐานะเจ้าของกระทู้ก็ต้องเข้ามาดูแลเล็ํกน้อย

ประเด็นคำถามของกระทู้นี้อาจจะลึกไป (ลึกหรือตื้นก็ออกทะเลไปแล้ว) ความจริงผมว่าผมตั้งประเด็นไว้ชัดเจนแล้วนะครับ ว่าผมกล่าวถึงมารในหมวดหมู่ใด

ผมกล่าวถึงความเป็นทิพย์ เขตแดนแห่งทิพย์ ความช่ำชองในสมาบัติ มารเหล่าใด ที่เป็นอย่างที่่กล่าวมานี้ (ซึ่งคุณสมถะได้จำแนกแจกแจงมารเหล่าต่างๆ ให้ได้เห็นกันชัดเจนแล้ว ขอขอบคุณ คุณสมถะอย่างยิ่ง ทีได้ช่วยเหลือเพิ่มเติมข้อมูลให้กับกระทู้นี้ครับ) ผมก็กล่าวถึงมารประเภทนั้นเป็นสำคัญ ดังนั้น มารเหล่าอื่นๆ จะไม่เกี่ยวกับประเด็นของกระทู้นี้

คุณรุ่งดาว (ชื่อเพราะจังเลยครับ) หรือคุณ rungdao วิสัชชนาไว้ได้ใกล้เคียงกับประเด็นของกระทู้ที่สุด ขอชื่นชมและขอขอบคุณในความมีน้ำใจที่ได้เป็นห่วงเป็นใยนะครับ

ไม่ต้องกลัวแทนผมนะครับ ไม่เป็นไร ผมรบของผมมาหลายปีแล้ว (ใช้คำว่า "รบ" เพราะประกาศสงครามกันไปเรียบร้อยแล้ว) การทรงอารมณ์ให้ตลอด 24 ชั่วโมงเป็นเรื่องปกติที่ต้องกระทำกันอยู่แล้ว ซึ่งแม้ว่าผมจะยังห่างไกลกับท่านครูบาอาจารย์อยู่อย่างมากมายยิ่งนัก แต่ก็เป็นหน้าที่ที่จะต้องสู้ นี่ถ้าเขาเอาชีวิตผมได้ ผมคงตายไปนานแล้ว แต่ที่เขาไม่ฆ่าผม เพราะจะเป็นปาณาติบาตและจะเป็นการละเมิดกฎเกณฑ์บางอย่างของเขา ถ้ารู้ว่าอย่างไรก็ไม่ถึงตาย (ในกรณีนี้) ก็ต้องฟาดฟันกันให้แตกหักไปข้างหนึ่งครับ

การเรียนรู้จากมาร คือการที่่จะต้องพยายามอดทน อดกลั้นต่อการชักจูงลงไปสู่หนทางเบื้องต่ำ อันจะทำให้จิตที่ฝึกมาดีแล้วเสียหายไป แบบทดสอบหลากหลายที่มีมา ล้วนต้องอาศัยประสบการณ์ต่างๆ และความมีสติสัมปชัญญะในการรับมือแทบทั้งสิ้น

การเรียนรู้จากมาร คือการอดทนต่อสิ่งเย้ายวน นั้นคือการที่จะต้องทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้พ่ายแพ้ต่ออำนาจฝ่ายต่ำของจิตใจ ไม่ใช่การยอมรับนับถือในหลักการของมาร แล้วหันมาทำลายพระพุทธศาสนาเสียเอง อันนี้คือการใช้ประโยชน์จากมารได้ไม่ถูกเรื่อง เป็นเรื่องของคนไม่มีปัญญา

แม้ว่าจะถูกเหยียบจนร่างกายจมธรณี จะถูกเอากระบองเข้าฟาดจนร่างกายแหลกเหลว ผมก็จะยอมตายเสียดีกว่าที่จะยอมรับนับถือในหลักการของมาร แล้วหันมาทำลายพระพุทธศาสนา

มารออกแบบทดสอบให้ผมฝึกตัวเองได้ แต่อย่าหวังว่าจะชักจูงให้ผมเลิกยึดมั่นในพระรัตนตรัย ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด

ชัดเจนในหลักการนะครับ ขอจบประเด็นแค่นี้ก่อนพูดมากไปแล้วก็จะเฝือเปล่าๆ
ที่จริงกระทู้นี้ผมก็มีหลักการของผมอยู่แล้ว แต่เอามาคุยกันเพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศแค่นี้ก็พอ อย่าไปเคร่งครัด เคร่งเครียดมากนักเลย

ผมขอจบประเด็นในกระทู้ไว้เพียงเท่านี้ก่อน จากนี้ไปมีภาระหน้าที่ ที่จะต้องปฏิบัติด้านสมาบัติอันเป็นหน้าที่ประจำ คงไม่ได้เข้ามาในบอร์ดอีกนาน ก็ขอขอบพระคุณทุกท่านทั้งที่เข้ามาร่วมเสวนา และที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้ ขออนุโมทนาในธรรมและเจริญในธรรมกันทุกท่านนะครับ

ปล.แนวทางของกระทู้อันนี้ ถ้าท่านที่เป็นพุทธภูมิหรือฝึกจนช่ำชองสองในวิชชาสาม คงจะเข้าใจในปัญหาเป็นอย่างดี ผมขอให้กระทู้นี้เป็นดั่งพวงมาลัย ที่่ผมได้บรรจงร้อยเรียงและจะวางไว้ตรงนี้ก่อน เพื่อให้ท่านที่อาจจะผ่านมาได้เก็บพวงมาลัยพวงนี้ไปพิจารณา และวิสัชชนาให้ความเห็นกับกระทู้นี้บ้าง ก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ

สวัสดีครับ

 

ขอโมทนาทุกบุญกุศลคะ

บางอย่าง ๆ ๆ ๆ ๆ ที่แก้ได้ กับไม่ได้ มันเหมือน ใช่ก็โดน ไม่ใช่ก็โดน เป็น อย่างนั้น อยู่อย่างนั้น ก็มองมันอยู่ ตามบ้าง ไม่ตามบ้าง หลบยังใงก็โดน

ไม่รู้พิสูจน์อะไร นอกจาก เต็มที่เลยพี่ เป็นไรก็เป็นไป หัวข้อนี้ใช่เลยคะ

จากนั้น ก็ หาแนวทาง ตามวิถีแห่งตนคะ

โมทนาสาธุ อีกครั้งคะ

 

คีย์บอร์ดรู้ไหมว่า สังฆเภท แปลว่าอะไร? หรือว่าเห็นผ่านๆ ตาเลยจำมาพูด?

 

1.คุณ nee653 ครับ ผมเต็มที่แน่นอนครับ ขอขอบคุณ คุณ nee653 เป็นอย่างยิ่งที่ได้กรุณาชี้แนะ คำแนะนำของคุณ nee653 มีประโยชน์กับผมมาก ขอขอบคุณครับ

2.คุณคีย์บอร์ด ครับ ขอขอบคุณที่ได้กรุณาเข้ามาชี้แนะ สอนสั่ง ให้ความรู้กับผมนะครับ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ยังมีข้อติดขัดอยู่ คือมีสมาชิกในบอร์ด ได้แก่ คุณปุณบพิธ มาตั้งกระทูัถามคุณคีย์บอร์ด อยู่ในกระทู้ของผม ขอความอนุเคราะห์ช่วยเข้ามาชี้แจง แก้ข้อสงสัยให้กับคุณปุณบพิธ ด้วยครับ

ผมไม่ได้ทำตัวมีปัญหานะครับ เพียงแต่ไม่อยากให้กระทู้ของผมต้องมีกระทู้ค้างๆ อยู่อย่างนี้ ขอความกรุณาช่วยสงเคราะห์ให้ผมด้วยเถอะ เพื่อเป็นวิทยาทานให้กับผู้สนใจอื่นๆ ต่อไปครับ

3.คุณปุณบพิธ ครับ ถ้าคุณคีย์บอร์ด ได้เข้ามาตอบกระทู้ของคุณปุณบพิธ แล้ว ขอความอนุเคราะห์ช่วยเข้ามาให้ความเห็นด้วยนะครับ ว่าคุณคีย์บอร์ด ได้ตอบข้อสงสัยได้ชัดเจนดีแล้วหรือไม่? ถ้ายังมีประเด็นสงสัยเพิ่มเติมอย่างอื่นๆ ขอเชิญสอบถามกับคุณคีย์บอร์ด เพิ่มเติม ได้เต็มที่นะครับ

ผมอยากให้กระทู้นี้เปิดกว้าง ในฐานะที่เป็นคนความรู้น้อย ด้อยปัญญา การปฏิบัติก็ยังไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ราว จึงอยากจะถือโอกาสขอความรู้จากทุกท่าน เพื่อเรียนรู้และพัฒนาตัวเองต่อไปครับ

ขอขอบคุณครับ

 

จริงอ๊ะป่าว

เล่นเกมส์กะมารแบบนี้ไหมล่ะ

เวลาจะพิมพ์ว่า

ความรู้น้อย ด้อยปัญญา การปฏิบัติก็ยังไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ราว

ลองดูไหม ว่าจะเลิกพิมพ์แบบที่มีเส้นนี้ได้ไหม

ใจตัวเองก่อนจะพิมพ์แบบนี้เป็นอย่างไร

 

เพียงเห็น มาร เป็นแค่เครื่องทดสอบจิตใจ ก็น่าจะพอมั้งครับ
แม้แต่ อยากดี หลงดี ติดดี หากมองดี ๆ จะเห็นว่ามีแต่มารทั้งนั้น
แล้วจะชนะไปเพื่อ? จะแกล้งเล่นไปเพื่อ? ในเมื่อ มันมีแต่สิ่งสมมติ ถูกไหมครับ?

 

ไปกวาด วัด ไป ขัด ห้องน้ำ ให้พระ ไป ตามนั้น อย่าเพ้อเจ้อ

 

ผมไม่กล้าคิดอย่างนั้น มีแต่จะทำอย่างไรให้พ้นบ่วงมาร ถ้าจะแกล้ง จะให้มารอยู่กับเรานาน โดยมีข้ออ้างอะไรก็ตาม ผมเกรงว่าจะเป็นข้ออ้างของมาร คิดอยู่ใต้อำนาจมารน่ะสิครับ

 

มารเขาเก่งเหลือเกิน... สู้กันจนคางเหลืองแล้ว เราโดนฝ่ายเดียวเลย ไม่เห็นเขาจะเหนื่อยเลยแฮะ... :'(

 

5555 เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ใช่คุณโดนคนเดียวหรอกค่ะ งานนี้ฝนตกทั่วผืนฟ้าเลย คุณสู้จนคางเหลือง ดิฉันสู้จนจะเป็นผีตองเหลืองละ เขาฉลาดมากค่ะ ไม่ฆ่าให้ตายทีเดียว แต่เล่นเอานอนพะงาบๆหยอดน้ำข้าวต้มเป็นพักๆ กว่าจะรู้ทัน วิ่งข้ามฝั่งเกือบตาย.... เฮ้ออออ เมื่อไหร่น้อออจะได้กลับบ้านซะที หลงมานานมันเริ่มเบื่อ อยากกลับบ้านแล้วค่ะ ......
ไม่มีคำว่าสาย ถ้ายังหายใจอยู่
สาธุค่ะ

 

ผมก็บอกท่านว่าไม่หวั่นกลัวหรอกจะเสียเวลาเปล่า
ตอนสวดมนต์จบก็อุทิศให้ท่านทุกครั้ง แต่คงไม่ดึงไว้กลับตัวครับ
พอชนะมารได้แล้วสมาธิข้ามไปอีกขั้นทันที ทุกวันนี้เค้าก็ยังมานะครับ
มาตอนปฏิบัติใกล้เสร็จเพื่อรออุทิศบุญ