ธรรมทาน

...ธรรมโฆษณ์ ธรรมทาน..

"อย่าคิดว่าต้องเป็นอรหันต์ก่อน<WBR>แล้วจึงสอนธรรมะ
ถ้าคิดเช่น...นั้นอาจไม่มีวันได้เผยแผ่สิ่งที่<WBR>ดีๆแก่คนอื่นเลย
และอย่าเข้าใจว่าพระอรหันต์ทุกอ<WBR>งค์ต้องสอนคนให้หลุด
พ้นได้ทั้งหมด แม้พระพุทธองค์ก็ทรงเป็นแต่เพีย<WBR>งผู้ชี้บอก
การปฏิบัติจึงเป็นเรื่องเฉพาะตน<WBR> ใครทำใครได้ ใครกินใครอิ่ม
ใครชิมใครรู้รส จงทำหน้าที่เป็นปากให้กับพระธรร<WBR>ม เพื่อน้อมนำ
สิ่งที่ดีมีคุณค่าแก่มหาชน ผู้มีบุญกุศลย่อมยังประโยชน์ได้<WBR>สำเร็จ
แม้เราก็ชื่อว่าได้ให้สิ่งที่ปร<WBR>ะเสริฐเป็นอมตธรรม"

โดย: วัดยางราก โคกเจริญ ลพบุรี

 

ผมอ่านแล้วเห็นว่ามีประโยชน์ จึงนำมาเผยแผ่ครับ

สาธุครับ

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ การชี้ทางที่ถูกต้องให้บุคคลอื่น ก็เป็นการสร้างฐานบุญให้ตัวเองเพื่อเดินไปสู่เป้าหมายเช่นกันครับ

 

ส่วนตัวผมมองว่า


อนึ่ง การจะให้ ธรรม เพื่อเป็นทานเเก่ใครก็ตามนั้น จําต้องมีการ วิเคราะด้วยการ ปฎิบัติ จนเห้นในผลนั้นๆเเล้ว อย่างเเตกฉาน พอประมาณ ในระดับหนึ่ง

มิใช้ เอาเเค่เพียงที่ตนรู้ ตนเข้าใจเเล้ว ก็ ใส่ลงไปได้เลย

เพราะ ความเข้าใจในบางส่วน ของ การปฎิบัตินั้น มันมิได้ สําเร็จรูป มีเเบบเเผนตรงตามเสมอกัน ไปซะทุกคน ทุกเรื่อง

ความเข้าใจ ที่เเสดงผลออกมาเป็นตัวหนังสือ นั้น จึงไม่สามารถ ที่ จะไว้ใจ อะไรกับมันได้มากไปกว่า ตัวของตัวเอง

เพราะ ความเข้าใจบางอย่าง มันไม่สามารถ ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือได้ ซะทุกครั้งไปหลอกครับ

บางครั้งมันก็หา คํามาจํากัดความ ให้ตรงกับสภาวะ ที่ เป็นไม่ได้เสมอไป


ฉนั้นเเล้ว การเเสดงธรรมใดๆ ของสภาวะธรรม ระดับ เรา เรา ก็คงเป็นได้เพียง เข็มทิศ เเบบโบราณ ที่ยังต้องพึ่ง ขั่ว สนามเเม่เหล็กโลก อย่าง องค์สมเด็จท่าน เป็นตัวตัดสินอยู่ดีครับ

ฉนั้นเเล้ว ถ้า ไม่ชัดเเจ่มเเจ๋ว จริง หรือเข้าออกจนเป็นวสี เเล้ว เราควรเลือกเเต่สิ่งที่เรารู้ ควรเลือกเเต่สิ่งที่เรา พิสูจเเล้ว ว่า มันไปในทิศทางเดียวกัน ออกไปเเสดง จึง จะสมเหตุ สมผล

อนุโมทนาครับ

 

"สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ชินาติ" การให้ธรรมเป็นทานย่อมชนะการให้ทั้งปวง
อนุโมทนา สาธุ ทุกท่าน ครับ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ...ดิฉันเป็นคนหน่ึงท่ีเข้ามาศึกษาหาธรรมะในเวปน้ี. อ่านแล้วอันไหนดีก็รับท่ีสามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน เด๋ียวน้ี ยุคสมัยน้ีมีธรรมะออนไลน์ มีกรรมมะออนไลน์ บาป,บุญเร็วแบบออนไลน์ อยู่ต่างประเทศไกลวัด ไกลสถานท่ีศึกษาหาธรรม ก็ได้การออนไลน์ช่วยเหลือ บารมีของพระพุทธองค์ไม่มีเขตจำกัดสำหรับชาวโลกและภพภูมิต่างๆ ... อนุโมทนาสาธุดังๆกับธรรมทานของท่านท้ังหลายในเวปน้ีต้ังแต่ผู้ท่ัมีส่วนเก่ียวข้อง จัดทำ สนับสนุน ไปจนถึงผู้ท่ีเข้ามาเป็นสมาชิก หนือแม้แต่เข้ามาแวะชมเป็นคร้ังคราว ฯลฯ ส่วนท่ีเสวนาธรรมหรือเถียงกันไป-มา ขอไม่มีส่วนใดๆ ไม่คิด ไม่ติดตาม ไม่เอาใครผิดถูก เพราะปัญญาน้อยนิดของดิฉันไม่มีสิทธ์ิคิดได้ หรือคิดได้ ก็ขอผ่าน เพราะรู้ว่าส่ิงท่ีทุกคนทำไป ก็เก่ียวกับธรรมเก่ียวกับศาสนาท้ังน้ัน.... ขออนุโมทนากับผฺ้มีส่วนเก่ียวข้องกับธรรมทานท้ังหลายค่ะ สาธุ...

 

ร่วมทำบุญหนังสือกฎแห่งกรรมฉบับสมบูรณ์ โดย ท.เลียงพิบูลย์ บริจาคห้องสมุด

เห็นว่าเนื้อหามันสอดคล้องกัน อยากให้เข้าไปชมกันหน่อยครับ


หนังสือกฎแห่งกรรมของ ท. เลียงพิบูลย์ ตีพิมพ์ใหม่ ปี 2554 ฉบับ สมบูรณ์ ( ปกแข็งเย็บกี่อย่างดี+กล่องใส่หนังสือ) กว่า 4900 หน้า จำนวน 12 ชุด

หมายเหตุ
ราคาเต็ม 2800 บาท เล่มละ 400 บาท แต่ผมสั่งซื้อจากธรรมสภา จึงได้ส่วนลดเยอะหน่อย รวมค่าขนส่งแล้ว 12 ชุด ก็ 27720 บาท ตกชุดละ 2310 บาท หรือ เล่มละ 330 บาท ครับ

http://palungjit.org/threads/ร่วมทำบุญหนังสือกฎแห่งกรรมฉบับสมบูรณ์-ท-เลียงพิบูลย์.331330/

 

ธรรมทั้งหลายจะรับรู้ และ เข้าใจได้ ก็ด้วยตนเอง ถึงแม้มีผู้ที่มาอธิบายมากสักเพียงใด

แต่ผู้รับนั้นไม่รับฟัง ก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เปรียบเสมือน ให้เมล็ดพันธ์พืชไป

แต่ผู้รับไม่นำไปปลูก ผลแห่งเมล็ดพันธ์นั้น ก็ไม่เกิดขึ้น เมล็ดพันธ์พืชที่ได้ไป

ก็มีแต่จะเน่าเสีย ไม่เกิดประโยชน์อันใด การปฎิบัติธรรมภาวนา ไม่ควรเห็นแก่ตัว

ไม่ควรเห็นแต่ตนเอง ควรที่จะมองความเป็นปกติของมนุษย์โดยส่วนรวม

มนุษย์แม้จะมาจากต่างพื้นที่ มนุษย์แม้จะมาจากต่างครอบครัว แต่มนุษย์มีสิ่งที่เหมือนกัน

คือ ความเคยชินในการใช้ชัวิตประจำวัน ได้รับรู้ในสิ่งที่เป็นอยู่ในชีวิต เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้

จะเข้าใจถึงสิ่งที่มีสอนเอาไว้ ว่าด้วย กิเลส ตัณหา อุปทาน ผมจะขอยกตัวอย่าง

โดยสมมุติเรื่องราวขึ้นมาครับ หากเราอยู่ในป่าที่ไม่ค่อยมีผู้คน ใช้การเดินเท้าในการสัญจร

โดยที่ไม่เคยเห็นยานยนตร์ ไม่ว่าจะจักรยาน มอเตอร์ไซ รถยนตร์ เราก็ยังสัญจรด้วยเท้า

โดยไม่รู้สึกอะไร แต่พอเราได้ลงมาเข้าเมือง มองเห็นผู้คนใช้จักรยาน เราเริ่มที่จะเปรียบเทียบ

เมื่อเริ่มเปรียบเทียบ ความอยากได้จักรยาน ก็บังเกิดขึ้น เมื่อมีจักรยานแล้ว

ได้เข้าเมืองเข้าใกล้ความเจริญมากขึ้น ย่อมได้เห็นมอเตอร์ไซ และ รถยนตร์

การดิ้นรนจึงบังเกิดขึ้น แสวงหาเพื่อเอาเงินมาซื้อ เพื่อความสะดวกสบาย

ครั้นให้กลับไปเดินอย่างเดิม ย่อมไม่มีอยู่ในความคิด เรื่องเล่าเรื่องนี้ ชี้ให้เห็น

ความเป็นอยู่ของมนุษย์

สาธุครับ

 

ธรรมทานเป็นทานอันเลิศ ชนะการให้ทั้งปวง
การจะให้ทานที่เป็นธรรมทานก็ไม่ได้หมายความว่าตนเองจะต้องดีก่อน
แล้วจึงจะเอามาบอกกล่าว ถ้าเป็นลักษณะที่กล่าวนั้นก็พึงหาได้ยากในปุถุชน

 

ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

การทะเลาะถกเถียงไม่ได้นำประโยชน์อันใดมาสู่ผู้ที่พานพบ

มีแต่ความสะใจของผู้ที่กำลังทะเลาะถกเถียงเท่านั้น

สาธุครับ

 

มีแต่พวกจิตอ่อน เท่านั้นที่สาละวนแต่คำว่าทะเลาะ
ถ้าจิตอ่อนนักก็อย่ามาเพ้อ เท่านั้นก็จบ
นี่พูดได้เลยว่า ถ้าไม่มีพวกจิตอ่อน มาพูดเรื่องทะเลาะ ก็ไม่เห็นว่ามีใครทะเลาะกัน

ไปจับคู่มาก่อนว่าใครทะเลาะกันแล้วค่อยมาเพ้อ
คนโง่มักทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ปฏิบัติธรรมประสาห่าอะไร ใจไปมองแต่การทะเลาะ
ดูไม่ดูเปล่า เอามาพูด ก็ที่มึงพูดนี่แหละ มึงสร้างชนวนทะเลาะต่อ

เพราะความโง่ของตัวเอง ความอวดรู้ของตนเอง
เขาคุยกันมาตั้งแต่มึงยังไม่เกิดเลยมั้ง ไม่มีปัญหาอะไร เขาคุยกันจนคนไปปฏิบัติธรรม ถึงไหนต่อไหน
หัดพิจารณาหน่อย

 

วาจายังหยาบคลายเช่นเดิม มาบอกว่าผมยังไม่เกิด คุณอายุเท่าไหร่

ถ้าแน่จริงตอบมาเลย อย่ามาเที่ยวด่าว่าคนอื่นด้วยวาจาหยาบคลาย

ผมไม่เคยด่าใครด้วยวาจาหยาบคลาย บอกหลายครั้งแล้ว ว่า

ไม่นำประโยชน์มา อย่าเข้ามาในกระทู้ผม ผมไม่เคยไปด่าว่าคุณ

คนจิตอ่อน จะทนต่ออารมณ์ไม่ไหว ไม่ใช่ทนต่อการถกเถียงไม่ไหว

ถกธรรมที่มีค่า ดีกว่าเอาเวลาไปถกเถียงไร้สาระ คนรู้ตัวเขาไม่มาโวยาวยหลอก

คนที่ถกเถียงจนเป็นนิสัย จะไม่มองสาระแก่นสาร ใครพูดอะไรหน่อย

ก็เห็นเป็นผิดไปหมด ไม่ว่าคนนั้นจะนำสิ่งที่ดีมามากแค่ไหน ก็จะเห็นเป็นไม่ดี

คุณถามตัวคุณเองดีกว่า ว่าผมได้ระบุชื่อคุณไหม ผมได้ไปด่าว่าคุณไหม

ที่คุณมาด่าว่าผมอยู่นี่ คุณคิดว่าคุณจิตแข็งแล้ว แต่มาทำตัวแบบนี้ เนี่ยนะ

 

สาธุค่ะท่าน วันนี้ติงก็ฟังเทศน์เรื่องนี้ค่ะ