นิทาน เรื่อง "พญานาค"

มาปูเสื่อ...รอเรื่องเล่าจากคุณคุรุวาโร...เป็นเพื่อนพี่ติงติง ^.^

 

กองเชียร์น่ารักจัง อิอิ

 

โธ่...เอาโคโยตี้มาล่อแบบนี้ก็เสร็จสิครับ

 

ใช่ๆๆ อย่างนี้ยิ่งต้องมาโปรดผมบ่อยๆเป็นกรณีพิเศษเลย จะได้กราบขอขมาไม่ผิดองค์ไงครับ ถ้าท่านเทพธิดาจะทรงอนุเคราะห์.....อิอิๆ

ผมคงจะวางอุเบกขาจากนารีผลได้อย่างรวดเร็ว...แน่แท้จริงเชียว...

 

ขอขอบพระคุณ ในท่านครูติง ติง และท่าน คะรุทา ที่ช่วยเป็นกำลังใจให้นะครับ... อย่างน้อยคงทำให้ข้าพเจ้าดูมีคุณค่าขึ้นมาบ้างในสายตาของเพื่อนสมาชิก (ถึงแม้ความจริงผมจะเป็นคนดีมากกว่านั้นก็ตาม)

 

ไม่รู้เราเกี่ยวข้องกับพญานาครึป่าว แต่ขอติดตามอ่านด้วยคน ยาวมากพึ่งถึงหน้า 7 เองนะนี่

 

สวัสดีครับ ทุกคน

เมื่อคืนฝันเห็นเด็กหญิงคนหนึ่ง อายุประมาณ 5-6 ขวบ ดูมีสง่าราศรีผิดจากเด็กธรรมดาทั่วไป และเธอฉลาดมาก... ข้าพเจ้ามีหน้าที่เขียนข้อความลงบอร์ดกระดานดำ เหมือนจะมีงานสำคัญบางอย่างซึ่งมีพระสงฆ์ท่านเป็นแม่งานคอยดูแลอยู่...ข้าพเจ้าลายมือไม่สวยแถมวางข้อความตัวหนังสือไม่อยู่ตรงกึ่งกลางกระดาน ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังนึกทอดถอนใจตนเองอยู่นั้น...ไม่น่าเชื่อ ! เด็กหญิงคนนั้นเธอเข้ามาหยิบชอค์ แล้วลงมือเขียน ทั้งข้อความและกำลังวาดรูปของตนเองอยู่ ด้วยความชำณิชำนาญเหมือนประหนึ่งว่ามีเจตนาสอนข้าพเจ้า...

กึ่งกลางกระดาน ! ใช่แล้วหรือนี้จะเป็น เทคนิคการวางใจให้เป็นกลาง อยู่ด้วยอุเบกขาอันรูปารมณ์สัมผัสแล้ว ไม่ทำจิตให้เศร้าหมองขุ่นมัว...

แล้วทิวาราตรีนั้นก็หมดไป เหลือเพียงความพิจารณาในดวงจิตแห่งข้าพเจ้า ยังเฝ้าระลึกถึงอยู่เสมอมิรู้วาย....."แม่ธิดาน้อยเอย"

จบแล้วครับ

 

พี่เจตไปอีกเมื่อไหร่มารับด้วยเน้อ ^^

 

ไม่ค่อยจะถ่อมตัวเท่าไหร่เลยนะค่ะท่านหน่อ เชื่อค่ะว่าเป็นคนดี ถ้าไม่ดี เข้าใกล้ท่านเจ้าของบ้านไม่ได้หรอกค่ะ ท่านโปรดถึงขนาดนี้แล้ว รีบเร่งทำความเพียรนะค่ะ เอาใจช่วย ทุกๆ ท่านทั้ง 5 เลย ไปเมื่อไหร่บอกก่อนนะค่ะ คืนนั้นจะสวดคาถาพระอาการะวัตาสูตรให้พวกท่านก่อน อานิสงส์ของพระคาถาว่าไว้ดังนี้ค่ะ

พระคาถาอาการะวัตตาสูตร

พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๒๘ พระองค์ที่ล่วงไปแล้วก็ดี พระพุทธเจ้าในปัจจุบันก็ดี ได้ทรงกระทำตามกันมาทุกๆพระองค์

พระสูตรนี้เป็นพระสูตรอันใหญ่ยิ่งหาสูตรอื่นมาเปรียบมิได้ ด้วยมีทั้ง พระสูตร พระวินัย พระปรมัตถ์ พระปิฎก
ขอท่านทั้งหลายอย่าได้ทิ้งวางในที่อันไม่สมควรเลย จงทำการสักการะบูชา สวดมนต์ ภาวนา ฟัง ตามสติกำลังด้วยเทอญ

อานิสงส์อาการวัตตาสูตร

......ในสมัยหนึ่งสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับอยู่ ณ เขาคิชฌกูฎบรรพตคีรี ใกล้ราชธานีราชคฤห์มหานคร ในสมัยครั้งนั้นพระสารีบุตรพุทธสาวก เข้าไปสู่ที่เฝ้าถวายอภิวาทโดยเคารพแล้วนั่ง
ในที่ควรส่วนข้างหนึ่งเล็กแลดูสหธัมมิกสัตว์ทั้งหลาย ก็เกิดปริวิตกในใจคิดถึงกาลต่อไปภายหน้าว่า

" อิเม โข สตฺตา ฉินฺนมูลา อตีตสิกฺขา " สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ที่หนาไปด้วยกิเลสมีอวิชชาหุ้มห่อไว้ มีสันดานอันรกชัฏด้วยอกุศล คือ โลภะ โทสะ โมหะ ชื่อว่ากุศลมูลขาดแล้ว มีสิกขาอันละเสียแล้ว เที่ยงที่จะไปสู่อบายทั้ง ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายและสัตดิรัจฉาน เมื่อสัตว์หนาไปด้วยอกุศล จะนำตน
ให้ไปไหม้อยู่ในอบายภูมิตลอดกาลยืดยาวนาน ธรรมเครื่องกระทำให้เป็นพระพุทธเจ้า คือบารมี ๓๐ ทัศ มีอยู่จะห้ามกันเสียได้ซึ่งจตุราบายทุกข์ทั้งมวล และธรรมที่พระองค์ตรัสไว้ในพระสูตรพระวินัย พระปรมัตถ์ล้วนเป็นธรรมที่จะนำให้สัตว์พ้นจากสังสารทุกข์ทั้งนั้น เมื่อปริวิตกเช่นนี้เกิดมีแก่พระธรรมเสนาบดีพระสารีบุตรแล้ว ด้วยความเมตตากรุณาแก่ประชาชนทั้งหลายที่เกิดมาในสุดท้ายภายหลังจะได้ปฏิบัติเป็นเครื่องป้องภัยในอบาย พระผู้เป็นเจ้าจึงยกอัญชลีกรถวายอภิวาทพระบรมโลกนาถเจ้า แล้วทูลถามว่าข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ " เย เกจิ ทุปฺปญฺญา ปถคฺคลา" บุคคลทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่ง มีปัญญายังหนาด้วยโมหะหารู้จักพุทธกรณธรรม คือบารมีแห่งพระพุทธเจ้านั้นไม่เพราะเป็นคนอันธพาล กระทำซึ่งกรรมอันเป็นบาปทั้งปวงด้วยอำนาจราคะ โทสะ โมหะ เข้าครอบงำกระทำกรรมตั้งแต่เบาคือ ลหุกรรม จนกระทั่งกรรมหนักคือครุกรรม โดยไม่มีความกระดากอายเบื้องหน้าแต่แตกกายทำลายขันธ์ จากชีวิตอินทรีย์แล้วจะไปเกิดในอเวจีนิรยาบาย ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าข้าผู้ประเสริฐ ธรรมอันสุขุมคัมภีรภาพสามารถปราบปรามห้ามเสียซึ่งสัตว์ทั้งหลาย มิให้ตกไปสู่นรกใหญ่จะมีอยู่หรือพระพุทธเจ้าข้า

ในลำดับนั้นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงอาการวัตตาสูตรกำหนดด้วยวรรค ๕ วรรค มีนวราทิคุณวรรค เป็นต้น จนถึงปารมีทัตตะวรรค เป็นคำรบ ๕คาถาอาการวัตตาสูตรนี้ มีอานุภาพยิ่งกว่าสูตรอื่น ๆ ในการที่ป้องกันภัยอันตรายแก่ผู้มาตามระลึกอยู่เนืองนิตย์ บาปกรรมทั้งปวงจะไม่ได้ช่องหยั่งลงสู่สันดานได้ด้วยอำนาจอาการวัตตาสูตรนี้และบุคคลผู้ใดได้ฟังก็ดีได้เขียนเองก็ดี หรือได้จ้างท่านผู้อื่นเขียนให้ก็ดีได้ท่องทรงจำไว้ก็ดี ได้กล่าวสอนผู้อื่นก็ดี ได้สักการบูชาเคารพนับถือก็ดี ได้สวดมนต์ภาวนาอยู่เนือง ๆ ก็ดี ก็จะได้พ้นจากภัย ๓๐ประการคือภัยอันเกิดแต่ งูพิษ สุนัขป่า สุนัขบ้าน โคบ้าน และโคป่า กระบือบ้านและกระบือเถื่อนพยัคฆะ หมู เสือ สิงห์ และภัยอันเกิดแต่คชสารอัสดรพาชี จตุรงคชาติของพระราชา ผู้เป็นจอมของนรชน ภัยอันเกิดแต่น้ำและเพลิงเกิดแต่มนุษย์และอมอุษย์ภูตผีปิศาจเกิดแต่อาชญาของแผ่นดินเกิดแต่ยักษ์กุมภัณฑ์ และคนธรรพ์อารักขเทวตา เกิดแต่มาร ๕ ประการที่ผลาญให้วิการต่าง ๆ เกิดแต่วิชาธรผู้ทรงคุณวิทยากรและภัยที่จะเกิดแต่มเหศวรเทวราช ผู้เป็นใหญ่ในเทวโลกรวมเป็นภัย ๓๐ ประการอันตรธานพินาศไทั้งโรคภัยที่เสียดแทงอวัยวะน้อยใหญ่ ก็จะวินาศเสื่อมคลายหายไปด้วยอำนาจเคารพนับถือในพระอาการวัตตาสูตรนี้แล ดูกรสารีบุตรบุคคลผู้นั้นเมื่อยังท่องเที่ยวอยู่ในสังสรวัฏฏ์ จะเป็นผู้มีปัญญาละเอียดสุขุม มีชนมายุยืนยงคงทนนาน จนเท่าถึงอายุไขยเป็นกำหนดจึงตายจะตายด้วยอุปัททวันอันตราย นั้นหามิได้ ครั้นเมื่อสิ้นชีพแล้วจะได้ไปอุบัติขึ้นบนสวรรค์ร่างกายก็จะมีฉวีวรรณอันผ่องใจดุจทองคำธรรมชาติ จักษุประสาทก็จะรุ่งเรืองงามมองดูได้ไกลมิได้วิปริต จะได้เป็นพระอินทร์๓๖ กัลปเป็นประมาณ จะได้สมบัติพระยาจักรพรรดิราชาธิราช ๑๖ กัลป คับครั่งไปด้วยรัตนะ ๗ ประการก็ด้วยอานิสงส์ที่ได้สวดสาธยายอยู่เนืองนิตย์ "ทุคฺคตึ โส น คจฺฉติ" แม้แต่สดับฟังท่านอื่นเทศนา ด้วยจิตประสันนาการเลื่อมใสก็ไม่ไปสู่คติตลอดยืดยาวนานถึง ๙๐ แสนกัลป์

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงได้ตรัสถึงบทพระอาการวัตตาสูตรว่า อานิสงส์ดังนี้

จะพ้นจากภัย ๓๐ ประการคือภัยอันเกิดแต่ งูพิษ สุนัขป่า สุนัขบ้าน โคบ้าน และโคป่า กระบือบ้านและกระบือเถื่อน พยัคฆะ หมู เสือ สิงห์ และภัยอันเกิดแต่คชสารอัสดรพาชี จตุรงคชาติของพระราชา ผู้เป็นจอมของนรชน ภัยอันเกิดแต่น้ำและเพลิงเกิดแต่มนุษย์และอมอุษย์ภูตผีปิศาจเกิดแต่อาชญาของแผ่นดินเกิดแต่ยักษ์กุมภัณฑ์ และคนธรรพ์อารักขเทวตา เกิดแต่มาร ๕ ประการที่ผลาญให้วิการต่าง ๆ เกิดแต่วิชาธรผู้ทรงคุณวิทยากรและภัยที่จะเกิดแต่มเหศวรเทวราช ผู้เป็นใหญ่ในเทวโลกรวมเป็นภัย ๓๐ ประการ อันตรธานพินาศไป ทั้งโรคภัยที่เสียดแทงอวัยวะน้อยใหญ่ ก็จะวินาศเสื่อมคลายหายไปด้วยอำนาจ เคารพนับถือในพระอาการวัตตาสูตรนี้แล ดูกรสารีบุตรบุคคลผู้นั้นเมื่อยังท่องเที่ยวอยู่ในสังสารวัฏฏ์ จะเป็นผู้มีปัญญาละเอียดสุขุม มีชนมายุยืนยงคงทนนาน จนเท่าถึงอายุไขยเป็นกำหนดจึงตายจะตายด้วยอุปัททวันอันตราย นั้นหามิได้ ครั้นเมื่อสิ้นชีพแล้วจะได้ไปอุบัติขึ้นบนสวรรค์ร่างกายก็จะมีฉวีวรรณอันผ่องใจดุจทองคำธรรมชาติ จักษุประสาทก็จะรุ่งเรืองงามมองดูได้ไกลมิได้วิปริต จะได้เป็นพระอินทร์ ๓๖ กัลปเป็นประมาณ จะได้สมบัติพระยาจักรพรรดิราชาธิราช ๑๖ กัลป คับครั่งไปด้วยรัตนะ ๗ ประการก็ด้วยอานิสงส์ที่ได้สวดสาธยายอยู่เนืองนิตย์

" ทุคฺคตึ โส น คจฺฉติ" แม้แต่สดับฟังท่านอื่นเทศนา ด้วยจิตประสันนาการเลื่อมใสก็ไม่ไปสู่ทุคติตลอดยืดยาวนานถึง ๙๐ แสนกัลป์

PS : ไปกราขอขมาท่านเทพธิดาสุชาวดีหรือยังนะฮึ

 

ท่านหน่อนรคุณผู้มากปัญญา ได้นำนิมิตนี้มาตีความจนได้อรรถได้ธรรม อนุโมทนาค่ะ

 

ฟังอยู่ครับ จบหรือยัง ?

(รอลุ้นอยู่ว่า บางทีอาจมีเพื่อนสมาชิกบางคน รวมอยู่ในฝันนั้นด้วย...ถึงแม้ฝันนั้นอาจดูเลือนลางก็ตาม...ว่าแต่ใครกันนะจะเป็นผู้โชคดีคนนั้น !)

 

ไม่หรอกนะ
เรามองว่าท่านนี้เป็นผู้มีปัญญาอันเลิศ
แต่ด้วยความเป็นบุรุษเจ้าสำราญ และชื่นชอบสำนวนโวหาร
จึงมิได้เสแสร้ง หรือปั้นแต่งให้ตนเป็นดั่งนักปราชญ์ผู้ชาญฉลาด
ไม่มีใครสามารถทำให้ท่านดูมีคุณค่าหรือเป็นคนดีขึ้นได้ดอก
เพราะท่านเป็นบุคคลที่มีคุณค่าและคุณความดีอยู่พร้อมสรรพแล้วต่างหาก ท่านหน่อนรคุณ

 

ขอบคุณค่ะ แม่เทพธิดาน้อยๆ

นิทานนี้ ท่าจะสนุก เชิญท่านเล่าต่อนะคะ

 

น่าเสียดาย...ที่ฝันนั้นจบลงดื้อๆ ซะงั้น...อยากเจอหนุ่มหล่อ มาดแมน สักคน ก็หาไม่เจอ อิอิ (ไม่เหมือนท่านหน่อฯ ที่ตอนนี้ (อาจ) กลายเป็นคนโปรดของเทพธิดาจำแลงซะแล้ว..

 

สาธุๆๆ น้อมอนุโมทนาบุญค่ะ

 

นั่นสินะ ท่านหน่อฯ ไปอยู่เสียที่ไหน ไม่มาเข้าฝันน้องmukmik
(ฮิฮิ... คงมัวแต่ไปฝันถึงแม่เทพธิดาน้อยๆที่แสนจะน่ารักนางนั้น)

 

ดำก็ดำแต่นอก ในแผ้ว ผ่องเนื้อนพคุณ

 

ถ้าเจอกันในฝันจริง สงสัยได้ประลองเพลงยุทธ์กับท่านหน่อฯ แหงๆ เพราะมิกก็ใช้ดาบเหมือนกัน เอิ๊กกก

 

หามิได้ขอรับ...กระผมยังมืดบอดอยู่มาก จึงใคร่ขอให้คุณครู ติง ติง ช่วยเป็นกำลังใจ และคอยปกป้อง ให้นักเรียนตัวน้อยๆคนนี้ ดำเนินรอยตามครรลอง วิถีชีวิตงาม ตามอย่างคุณครูผู้ประเสริฐ...เผื่อสักวันหนึ่ง จิตใจของข้าพเจ้าจักเป็นเช่นดอกบัวพ้นน้ำ เบ่งบานด้วยคุณงามความดี จะได้เป็นที่พึ่งให้แก่อนุชนรุ่นหลังสืบต่อไป ตราบนานเท่านาน...

รักคุณครูที่สุดในโลกเลยครับ

จาก ตัวแทนนักเรียนทั้งประเทศ

 

คัดลอกมาจากห้องอภิญญาครับ

มีกล่าวไว้ในอรรถกถาว่า อาวุธที่ทรงอานุภาพมากที่สุดในโลกมี ๔ อย่าง

1.วชิราวุธ ของพระอินทราธิราช ถ้าท้าวสักกะทรงพิโรธแล้วประหารโดยวชิราวุธ วชิราวุธนั้นก็จะชำแรกภูเขาสิเนรุซึ่งสูงหนึ่งแสนหกหมื่นแปดพันโยชน์ ลงไปถึงข้างล่างได้

2.คฑาวุธของท้าวเวสสุวรรณ คทาวุธที่ท้าวเวสวัณปล่อยในกาลที่ตนยังเป็นปุถุชนนั้น สามารถทำลายศีรษะของพวกยักษ์หลายพันแล้วได้ในคราวเดียว กลับมาสู่กำมือตั้งอยู่อีกได้ ยักษ์ทั้งกลายจึงกลัว ผีทั้งหลายจึงกลัว ท้าวเวชสุวรรณเป็นหัวหน้าของยักษ์และบรรดาภูติผีปีศาจทั้งหลาย ที่ไครๆไม่อาจต่อกรได้ ท่านวางกฎเกณฑ์ไว้ ต้องรักษาสุดชีวิต ไครจะล่วงละเมิดเป็นไม่ได้

3.นัยนาวุธของพระยายม นัยน์ตาของท้าวพยายม พวกกุมภัณฑ์จำนวนหลายพันเป็นอันมาก ถ้าพระยายมพิโรธแล้ว สักว่ามองดูด้วยนัยนาวุธ กุมภัณฑ์หลายพันก็จะลุกเป็นไฟพินาศ ดุจหญ้าและใบไม้บนกระเบื้องร้อนฉะนั้น

4.ทุสสาวุธของ อาฬวกยักษ์ (ผ้าโพกหัว) ถ้าปล่อยทุสสาวุธในอากาศแล้ว ฝนก็ไม่ตกตลอด ๑๒ ปี ถ้าปล่อยในแผ่นดิน วัตถุมีต้นไม้และหญ้าทั้งปวงเป็นต้น ก็จะเหยี่ยวแห้งไม่งอกอีก ภายใน ๑๒ ปี ถ้าปล่อยในสมุทรน้ำทั้งหมดก็เหือดแห้งดุจหยาดน้ำ ในกระเบื้องร้อน ฉะนั้น ถ้าจะปล่อยในภูเขาเช่นกับเขาสิเนรุ ภูเขาก็จะเป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่ กระจัดกระจายไป.
<!-- google_ad_section_end --><HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>
คัดลอกจากห้องพระคาถา

สักกัสสะ วะชิราวุธัง
เวสสุวัณนัสสะ คะทาวุธัง
ยัมมะนัสสะ เนยยะนาวุธัง
อาฬะวะกัสสะ ทุสาวุธัง
นะรายัสสะ จักกะราวุธัง
ปัญจะอะวุทธานัง เอเตสัง อานุภาเวนะ
ปัญจะอะวุทธา ภัคคะภัคขาวิจุณณัง วิจุณณาโลมัง
มาเมนะพุธสันติ คัจฉะอะมุมหิ
โอกาเส ติถาหิ<O<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​