นิทาน เรื่อง "พญานาค"

พระจุฬามณีเจดีย์สถาน
​

ท่าน สาธุชนทั้งหลาย เมื่อวันพุธก่อนได้นำท่านพุทธบริษัทมาปล่อยไว้ที่จุฬามณีเจดีย์สถาน หวังว่าพุทธบริษัททั้งหลายคงจะนั่งคอยอาตมาจนครบ ๗ วัน ถ้าวันนี้มีเสียกรอกๆ แทรกละก็ขออภัยด้วย เมื่อวันก่อนนี้เสียงขาดไปนิดหนึ่งกำลังนั่งบันทึกเสียง เกิดมีคนเขามารายงานเข้ามาในระหว่าง ความจริงมันผิดระเบียบไม่รู้ว่าเขาทำยังไงของเขาก็เลยต้องหยุดไปนิดหนึ่ง

สำหรับ วันนี้มาว่ากันใหม่ นี่บรรดาท่านพุทธบริษัทนั่งอยู่ที่เชิงบันไดพระจุฬามณีเจดีย์สถาน คงจะได้เห็นบรรดา?และพระเจ้าทั้งหลายพากันมานมัสการพระจุฬามณีกันแล้วกระมัง เพราะมันผ่านวันพระมาแล้ว จะได้ดูหรือไม่ได้ดูก็ช่าง วันนี้ เราขึ้นกันไปบนพระจุฬามณี ขึ้นไปบนเชิงพระจุฬามณีรองๆ บริเวณ ข้างล่างจะประดับประดาไปด้วยมณี ๗ ประการพื้นที่เหยียบอยู่ กำแพงทุกด้านของพระจุฬามณีเป็นทองคำ องค์พระจุฬามณีเป็นแก้ว ๗ ประการ

ตาม ตำนานท่านกล่าวว่าพระจุฬามณีมีประตูสำหรับเข้าถึง ๑,๐๐๐ ประตู ความจริงจะมีเพียงใดไม่ต้องสนใจ จะสนใจไปทำไม ทีนี้ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องราวต่างๆ จะอธิบายอะไรก็ตามควรที่พุทธบริษัทจะเดินชมเสียก่อน ที่พระจุฬามณีนี่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเวชยันต์วิมาน หรือว่าเป็นวิมานของพระอินทร์ ทีนี้เราเดินเข้าไปอีกหน่อย ขอโทษไม่ใช่ทิศเหนือ เป็นทิศตะวันออกของเวชยันต์วิมาน เดินเข้าไปทางด้านทิศตะวันตก ใต้ลงไปนิด เราจะเห็นสวนสำคัญเป็นที่รื่นรมย์ ที่เที่ยวของเทวดา มีความสุขมาก คล้ายๆ กับสวนสามพราน

แต่ ความจริงที่นั่นมีต้นไม้เต็มไปด้วยแก้วระยิบระยับเต็มไปหมด มีทั้งไม่ดอกไม้ผลไม้ใบอย่างดี สวนนี้มีนามว่านันทวันและก็ทางด้านทิศตะวันตกของเวชยันต์วิมานอันนี้มีสวน ดอกไม้โดยเฉพาะเรียงรายระยิบระยับเป็นแก้วแพรวพราย เรียกว่าสวนจิตรลดาวัน ที่นี้ออกไปทางด้านเหนือของเวชยันต์วิมาน มีสวนอีกสวนหนึ่งเรียกว่าสวนมิสกวัน

นี่มี ต้นไม้สวยเหมือนกัน แล้วก็ทางด้านทิศใต้มีสวนอีกสวนหนึ่งเรียกว่าสวนปารุสกวัน ที่รัฐบาลให้นามวังหนึ่งว่าวังปารุสก็เห็นจะเอานามชื่อนี้มาใช้ แล้วอีกจุดหนึ่งที่สำคับ ก็คือพระจุฬามณีเจดีย์สถานที่เรายืนอยู่ที่นี่ และจากพระจุฬามณีเจดีย์สถานไปทางทิศตะวันตก อันนั้นเหนือสวนนันทวันนิดหน่อยเขตติดๆ กันกับพระจุฬามณีเจดีย์สถาน นั่นคือเป็นบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ มีเป็นสวนใหญ่มีกำแพงล้อมรอบ ๔ ด้าน อยู่ทางด้านตะวันออกของเวชยันต์วิมาน แล้วตรงกลางมีแท่นแก้ว ที่เรียกว่าแท่นแก้วมณีคือแก้วอะไร บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ หมายความว่าเป็นแก้วกัมพลมีสีแดง เป็นที่ประทับของพระอินทร์มีบริเวณกว้างมาก แก้วนี้มีสภาพคล้ายๆ กับเก้าอี้สปริง แท่นแก้วนะ มีสภาพคล้ายๆ เก้าอี้ของพระอินทร์แล้วก็ต่อแต่นั้นไปทางด้านทิศใต้ มีศาลาอยู่หลังหนึ่งเป็นที่ประชุมของเทวดา เป็นศาลาที่ประดับประดาไปด้วยแก้ว ๗ ประการ มีกำแพงล้อมรอบมีที่ระรื่นมีที่สำหรับพระอินทร์ประทับ อันนี้มีนามวาศาลาสุธรรมา เป็นที่ประชุมของเทวดา แล้วมาทางด้านทิศใต้ข้างหน้าของเวชยันต์วิมาน คือว่าใกล้ๆ กับจิตรลดาวัน-สวนลดาวันน่ะนะ มีสระอันหนึ่งเขาเรียกกันว่าสระโบกขรณี นี่แหละบรรดาท่านพุทธบริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เวชยันต์วิมานเป็นวิมาน ๙ ยอด มีแก้ว ๗ ประการเป็นวัตถุสำหรับทำวิมาน แล้วก็เป็นวิมานที่สูงใหญ่มาก ท่านบอกว่ามีถึง ๑,๐๐๐ ชั้น มีนางฟ้าเป็นบริวารของพระอินทร์อยู่ในวิมานนั้นถึงแสนคน แหมมากเหลือเกิน แล้วก็รอบๆ เวชยันต์วิมาน มีวิมานสวยๆ ล้อมรอบอยู่ถึง ๓๒ วิมาน แล้ววิมานทั้งหลายเหล่านี้

อะไรเป็น อานิสงส์ให้ได้วิมานทั้งหลายที่กล่าวมา อันนี้ ก็จะขอยับยั้งไว้ก่อน นี่บอกให้ฟังว่ามีอะไรกันบ้าง คือจากพระจุฬามณีมาไล่กันง่ายๆ มีสวนนันทวันอยู่ทางทิศตะวันออกของเวชยันต์วิมาน สวนจิตรลดาวันอยู่ทางตะวันตกของเวชยันต์วิมาน แล้วก็มีบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์เป็นพระแท่นแก้วสำคัญ เป็นสวนเหมือนกัน อยู่ทางด้านทิศตะวันออกแต่ว่าติดกับพระจุฬามณีมาก ตะวันออกของเวชยันต์วิมานนะ แล้วก็มีธรรมเทวสภาเรียกว่า เทวสภา กับศาลาสุธรรมาประดับประดา คือทำด้วยแก้ว ๗ ประการมีพระแท่นแก้ว ๗ ประการ สำหรับพระอินทร์ประทับแสดงธรรม แล้วก็มีสระโบกขรณีอยู่ทางด้านทิศใต้ของเวชยันต์วิมาน ติดกันกับสวนจิตรลดาวัน นี่ ของที่น่าเที่ยวนี่ชมมีอย่างนี้นะ พูดมาแล้วแค่นี้ขอถอยหลังกลับไปถอยหลังกลับไปอีกนิด ไปหาพระจุฬามณี ตามที่กล่าวมาแล้วว่าพระจุฬามณีทำด้วยแก้ว ๗ ประการ อันนี้เป็นที่บรรจุพระจุฬามณี คือผมของพระพุทธเจ้าแต่ละองค์ เวลาที่ออกบวช ตัดผมเมื่อไหร่ พระอินทร์เอาผอบทองไปรับมาเมื่อนั้น แล้วก็เป็นที่บรรจุของพระเขี้ยวแก้ว ถึงเวลาวันพระ บรรดาเทวดาและพรหมทั้งหลายพากันเข้ามานมัสการอย่างคับคั่ง ท่านที่ได้อภิญญาหรือมโนมยิทธิ สำหรับมนุษย์ที่ได้ฌานก็พากันมาถวายนมัสการพระจุฬามณีเจดีย์สถาน เมื่อเข้าไปที่นั่นแล้ว ถ้าตาดีนะ ถ้ามีญาณพิเศษดีจะเห็นว่ามีพระอยู่องค์หนึ่ง สวยสดงดงามมาก มีรัศมีพวยพุ่งออกจากพระวรกายแสดงธรรมเป็นประจำ แต่ทว่า ถ้าคนตาไม่ดี สมาธิไม่ดีก็เห็นเป็นพระพุทธรูปไป บางคนไม่เห็นพระทอง แต่ปาไปเห็นเป็นพระพุทธรูปขนาดไหนล่ะ ขนาดทำด้วยอิฐทางสีขาว นี่เป็นเรื่องราวของที่นี่ แล้วก็พระจุฬามณีก็เหมือนกัน บางคนก็เห็นเป็นปูนบ้าง บางคนก็เห็นเป็นสีทองบ้าน อันนี้เรียกว่าสมาธิดีไม่พอ ถ้าสมาธิดี จิตสะอาดดีจะเห็นเป็นแก้ว ๗ ประการทั้งองค์ อันนี้ขอเลยไป

ตานี้ เรามาว่าถึงเรื่องอะไร อ๋อ จะเลยไปเสียก็ไม่ได้ ประเดี๋ยวจะมีคนถามว่าพระจุฬามณีเจดีย์สถานนี่น่ะ บรรจุ พระเขี้ยวแก้วกับพระเมาลี คือผมของพระพุทธเจ้ากี่พระองค์ ก็ขอตอบว่าบรรจุทุกพระองค์ ถ้าถามว่าสร้างขึ้นมาเมื่อไร ใครเป็นคนสร้างอีตรงนี้ไม่ต้องตอบ ทำไมจึงไม่ต้องตอบ? ก็เพราะว่าตอบไม่ได้ ไม่ รู้ว่าสร้างเมื่อไหร่ใครเป็นคนสร้าง บนสวรรค์นี้ไม่มีนายช่างสร้างของในเมืองมนุษย์เป็นตึกเป็นรามก็ตาม บนเทวดานี่เขาไม่สร้างกัน เกิดขึ้นจากอำนาจบุญ เป็นบุญของใคร? เป็นบุญของพระพุทธเจ้าองค์แรก แล้วพระพุทธเจ้าองค์แรกมีพระนามว่ายังไง? ไม่ตอบ

ทำไมจึงไม่ตอบก็ของบอกว่าเกิด ไม่ทัน ถ้าจะถามว่าตำรับตำราไม่มีรึ ก็ตอบว่าตำรานี่ซีทำยุ่ง เพราะเรียงชื่อพระพุทธเจ้าไม่เป็นไปตามลำดับ ในที่แห่งนี้เรียงแบบนี้ ที่แห่งโน้นเรียงแบบโน้น เป็นอันว่าเอาแน่นอนไม่ได้ว่าพระพุทธเจ้าองค์แรกคือใคร พูดไปก็เป็นเรื่องเถียงกัน ไม่ม่ประโยชน์ เอาละ เที่ยวกันลัดๆ ออกจากพระจุฬามณีเจดีย์สถานเรามาแวะบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์กันก่อน

ที่ บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์นี้ มีบริเวณล้อมรอบไปด้วยกำแพงแก้ว ๗ ประการ พื้นก็เป็นแก้ว ๗ ประการ มีพระแท่นแก้ว เป็นศิลานะ ศิลาอาสน์ อาสนะทำด้วยศิลา ใหญ่มาก แล้วก็รอบๆ นั้น ทางด้านทิศใต้และทิศเหนือก็มีสวนสวย บริเวณกว้าง อันนี้เกิดด้วยอำนาจบุญบารมีของพระอินทร์กับเพื่อนที่พากันปลูกต้นทองหลาง เข้าไว้ แล้วก็เอาหินมาวางเป็นแท่นไว้ในสมัยเป็นมนุษย์

พระอินทร์องค์นี้ก็คือมาฆะ มานพในสมัยนั้นปลูกเข้าไว้เพื่อตั้งใจว่าคนทั้งหลายที่เดินไปเดินมาระหว่าง ทางเป็นระยะทางไกล มีความร้อนจะได้นั่งพักให้สบาย ต้นทองหลางบันดาลให้เกิดความเย็น แล้วก็แท่นที่วางไว้เป็นแท่นหินจะได้นั่งพักให้สบาย หายเมื่อยหายขบแล้วก็เดินต่อไป เวลาที่ท่านตายจากมนุษย์ อานิสงส์ที่ท่านปลูกต้นทองหลาง กลายมาเป็นต้นปาริชาต มีกลิ่นหอมมากเวลาที่มีดอกผุดขึ้นมาพื้นที่วางเรียงรายอยู่รอบต้นทองหลาง กลายมาเป็นบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ นี่พูดถึงอานิสงส์ให้ฟัง ว่าการทำบุญน่ะไม่เสียเปล่า เวลาตายแล้วจะได้รู้ ว่าอะไรมันดีไม่ดี แล้วมาอีกที่หนึ่งมาเวชยันต์วิมาน เวชยันต์วิมานนี่เป็นวิมานใหญ่มาก เป็นที่ประทับของพระอินทร์แล้วก็มีวิมานรอบๆ เวชยันต์วิมานอีก ๓๒ หลัง รวมทั้งเวชยันต์วิมานเป็น ๓๓ หลังด้วยกัน วิมาน ๓๓ หลังนี้เกิดด้วยอำนาจอะไร? ก็เพราะว่าในสมัยนั้น ท่านมาฆะมานพกับพวกอีก ๓๒ คนรวมเป็น ๓๓ คนด้วยกัน เห็นว่าการสร้างต้นไม้ไห้เป็นที่พักมีความสบายจริงแล แต่ทว่าสบายไม่พอ สร้างศาลา คนเดินไปเดินมานี่ เขาจะได้พัก เขาจะได้นอนสบาย ก็เลยร่วมมือร่วมใจกันสร้างศาลาขึ้นเต็มหลัง เวลานั้น ก็มีนายช่างอีกคนหนึ่ง มีช้างตัวหนึ่งที่พระราชาให้เป็นพาหนะ เมื่อสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ให้เป็นที่พักของคนเพื่อเป็นสาธารณประโยชน์ คนก็ได้พักพาอาศัย

เพราะอานิสงส์แห่งการสร้างศาลาเป็นสาธารณประโยชน์ คณะของท่านพากันตายหมด (คงไม่ใช่ตายพร้อมกัน) ท่านมาฆะมานพตายขึ้นมาเป็นพระอินทร์ มีเวชยันต์วิมานตั้งอยู่กลางเพื่อน เพื่อนอีก ๓๒ คนขึ้นมาเป็นเทวดา มีวิมานล้อมรอบเวชยันต์วิมานคนละหลังๆ แทนที่จะเข้าไปอยู่ยัดเยียดกันหลังเดียว ๓๓ คน เปล่า เมืองเทวดานี่ให้กำไรมาก สร้าง ๑ หลัง ๓๓ คน เมื่อตายไปเป็นเทวดาแล้วก็ได้ ๓๓ หลัง แล้วสำหรับนายช่าง วัฒกีคือนายช่าง ก็มาเกิดเป็นวิษณุกรรมเทพบุตร มีวิมานอีกหลังหนึ่ง สำหรับช้างที่ช่วยเป็นพาหนะบรรทุกไม้ ลากไม้ เป็นเครื่องทุนแรง ก็มาเกิดเป็นเทวดามีนามว่าเอราวัณเทพบุตร นี่บรรดาท่านพุทธบริษัทฟังแล้วก็จำอานิสงส์ไว้ จะได้เป็นประโยชน์ว่าการทำความดีน่ะไม่เสียผล ไม่ใช่ทำบุญสูญเปล่า ไหว้เจ้าดีกว่า กลับมาได้กิน

ตานี้นอก จากเวชยันต์วิมานแล้ว เหลียวไปดูอะไรข้างหน้า ทางด้านทิศใต้ ข้างหน้านั้น เราจะพบสระโบกขรณี นี่เรามองข้างสวนจิตรลดาวันไปเสียหน่อยหนึ่งก่อน ข้ามไปตั้งใจข้ามนะ ไม่ใช่ลืม มองข้ามสวนจิตรลดาวันไปเห็นสระโบกขรณี เป็นสระใหญ่มาก มีท่าเป็นที่ลงมากมาย น้ำในสระก็แพรวพราวใสสะอาด มองแล้วคล้ายๆ กับแก้วต้องแสงอาทิตย์แลดูระยิบระยับ สระนี้เกิดขึ้นได้จากผลอะไร จะขอพูดให้ฟังอย่างย่อๆ คือเกิดขึ้นจากอำนาจของท่าน ๓๓ คนนั่นแหละ มีมาฆะมานพเป็นประธาน พากันสร้างศาลาแล้วมาคิดว่า คนเรามานั่งที่ศาลา เดินมาร้อน ต้องการน้ำ ปลูกต้นไม้ยังไม่พอ ทำแท่นนั่งสบายไม่พอ ทำศาลา ทำศาลาแล้วก็มาคิดต่อไปว่าคนที่มาพักศาลานี่เขาเดินร้อน เขาก็ต้องการน้ำ จะอาบน้ำอาบท่า จะกินน้ำก็ตามใจ จะได้เกิดความสบายให้มากขึ้น ท่านก็พากันปลูกสระ ขุดสระ พูดผิดไป สระนี่มันปลูกไม่ได้ หลวงตาแก่นี่อดเพ้อไม่ได้ พากันขดสระขึ้นให้เป็นที่อาศัยของบรรดาประชาชน ขุดแล้วมีตาน้ำ น้ำใสขึ้นมา คนที่มาพักที่ศาลาก็ได้อาบได้กินมีความสุข ฉะนั้น เมื่อเวลาที่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นตายขึ้นมาเป็นเทวดา สระในเมืองมนุษย์ก็ตามมา แต่เป็นสระที่ใหญ่กว่า มีน้ำใสสะอาดกว่ามีความสุขสวยสดงดงามกว่า เป็นที่สบายของบรรดาเทวดาและนางฟ้าทั้งหลายชอบเล่นน้ำในสระนี้ นี่ว่ากันถึงเรื่องราวของผู้ชาย

ที นี้ ว่ากันถึงเรื่องราวของผู้หญิงบ้าง ท่านมาฆะมานพในสมัยที่เป็นมนุษย์มีเมีย ๔ คน ความจริงท่านก็ทำถูกแล้วนี่นา ๔ ทิศ หรือว่าธาตุ ๔ มีเมียอยู่ ๔ คน คนต้นชื่อว่านางสุธรรมา คนรองชื่อว่าสุจิตรา คนรองมาอีกคนชื่อสุนันทา และคนสุดท้ายชื่อว่าสุชาดา เวลาที่ท่านทำบุญ อาศัยที่ท่านมีเมียมาก เมียคงจะทะเลาะกันมาก น่ากลัวนะ อดไม่ได้ ท่านคงจะรำคาญผู้หญิง เบื่อผู้หญิง คิดว่าต่อแต่นี้ไปเราทำบุญอะไรก็ตาม ไม่ให้ผู้หญิงร่วม เราจะไม่ขอร่วมกับผู้หญิงต่อไปเพราะสร้างความรำคาญไม่หยุดหย่อน ก็ปาไปมีเมียตั้ง ๔ คน แต่เพียงคนเดียวก็รำคาญหูทนไม่ค่อยจะไหวอยู่แล้ว นี่ล่อเข้าตั้ง ๔ คนมันก็ยุ่งน่ะซี ในเมื่อท่านไม่ให้ทำ ท่านเมียใหญ่เขาฉลาด เมื่อนายช่างทำศาลายังทำไม่เสร็จดี ไปจ้างนายช่าง ๑ พันบาท บอกว่าทำช่อฟ้าให้ฉันทีเถอะ ไอ้ศาลานี่มันต้องใช้ช่อฟ้ามันจึงจะสวย ฉันให้แก ๑ พันบาท นายช่างก็ทำให้บอกว่าทำให้พอเหมาะกับศาลานะ แล้วสลักชื่อไว้ว่าศาลาสุธรรมา เอาเข้าแล้ว มาแล้วผู้ชายมักอดเสียท่าผู้หญิงไม่ได้ สลักชื่อไว้ว่าศาลาสุธรรมา นายช่างก็ทำให้ แล้วก็บอกว่าต่อไปสร้างศาลาเสร็จ ถ้าพวกผู้ชายเขาต้องการช่อฟ้าละก็แกอย่าทำให้นะ มาเอาช่อฟ้าของฉันนี่ไปใส่ จำไว้ให้ดี ฉันให้เงินพิเศษ ๑ พันกหาปณะ เงินนี่มันเข้าใครออกใครที่ไหน มาเจอะกันเข้ามันก็เป็นแบบนี้ นายช่างทำแล้วก็ปิดปากเงียบ เมื่อทำศาลาเสร็จบรรดามาฆะมานพกับเพื่อนฝูงก็จะทำช่อฟ้า นายช่างบอกทำไม่ได้ไม้มันสด ช่อฟ้าต้องมีไม้แห้งๆ ทำ ถ้าเอาไม้สดๆ ไปทำละก็มันจะเกิดเรื่อง เพราะว่าต่อไปช่อฟ้าแห้งมันจะมองดูไม่สวย ท่านก็บอกถ้าอย่างนั้นก็ไปหาซื้อ ที่อื่นก็ไม่มีขาย หาไปหามาก็หาไม่ได้ นายช่างก็แนะนำบอกบ้านของนางสุธรรมามีช่อฟ้า ท่านมาฆะมานพก็บอกว่าไปจอซื้อเขา เมื่อไปถึงนางสุธรรมาบอกไม่ขาย ถ้าไม่ให้ร่วมบุญร่วมกุศลไม่ขายแน่ ทีนี้ทำยังไง เมื่อซื้อเขาไม่ขาย ท่านมาฆะมานพก็ไม่ยอมรับ เพราะไม่อยากคบผู้หญิง ผู้หญิงยุ่ง นายช่างก็บอกว่าท่านปรารถนาพุทธภูมิ ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า ต่อไปเมื่อบำเพ็ญบารมีดีแล้วจะเป็นพระพุทธเจ้าจะต้องบริจาคทาน ๒ ประการ คือให้ลูกเป็นทานให้เมียเป็นทาน ถ้าหากว่าท่านมาตัดผู้หญิงเสียเวลานี้แล้วละก็อีตอนที่มีบารมีใกล้จะเต็ม ท่านก็จะขาดทาน ๒ ประการคือให้ลูกเป็นทานให้เมียเป็นทาน ท่านจะเป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้ ยังไงๆ ท่านก็จะต้องคบผู้หญิงตลอดกาล

เป็น อันว่าท่านมาฆะมานพจนใจยอมรับ เอาช่อฟ้าของนางสุธรรมาไปสวมกับศาลาก็พอดี แต่ว่าตอนนี้ซิเสียที ๓๓ คนรวมทั้งช่างอีกคนหนึ่งกับช่างเป็น ๓๕ ทำกันเกือบตายไม่มีชื่อ ไปมีชื่อนางสุธรรมาเพียงคนเดียว ใครๆ ไป ใครๆ มาเขาก็เห็นเขียนชื่อนางสุธรรมา ศาลาสุธรรมา แล้วก็ศาลาสุธรรมานี่เป็นอำนาจบารมีของนางสุธรรมา เมื่อยางสุธรรมาตายจากคนก็มาเป็นชายาพระอินทร์ ศาลาหลังนั้นก็ตามขึ้นมา มีชื่อบนสวรรค์ว่าศาลาสุธรรมาเหมือนกัน แล้วก็เป็นที่ประชุมของเทวดา เป็นศาลาที่ประดับประดาไปด้วยแก้ว ๗ ประการ มีแท่นเป็นที่ประทับของพระอินทร์สวยสดงดงามมาก


เอา ละ บรรดาท่านพุทธบริษัท ประเดี๋ยวก่อน ออกจากศาลาสุธรรมาไปก่อน ไปโน่นซิ ไปสวนจิตรลดาวันภรรยาคนที่ ๒ ไปดูสวนจิตรลดาวัน อ๋อ สวนจิตรเวลานี้พระเจ้าแผ่นดินประทับอยู่ที่เมืองมนุษย์ แต่ว่าคนละสวน ไปว่าถึงนางสุจิตรา คิดว่านางสุธรรมานี่เขาเป็นคนฉลาด เมื่อผัวทำศาลาเขาทำช่อฟ้า ก็ดีแล้วเราไม่มีโอกาส ผู้ชายไม่ชวนเรา แต่ว่าคนมาพักที่ศาลาก็ดี อาบน้ำก็ดี อาจต้องการความสวยงาม ความสดชื่นจากดอกไม้และใบไม้ ฉะนั้น นางจึงใช้คนไปปลูกสวนสาธารณประโยชน์ เมื่อต่างตายจากความเป็นคนก็มาเป็นชายาของพระอินทร์ เกิดมีสวนจิตรลดาวันขึ้นข้างสระโบกขรณี นี่ว่ากันถึงรายที่ ๒

คราว นี้ลัดๆ กันไปว่ารายที่ ๓ รายที่ ๓ คือนางสุนันทา นางสุนันทานี่เห็นนางสุจิตราปลูกสวนดอกไม้ เธอก็เอาบ้าง บอกว่าไอ้คนที่มาตามทางมันอาจจะหิว ในเมื่อมีน้ำอาบ มีศาลาพัก มีดอกไม้ทัดทรง แต่ยังไม่มีผลไม้ นางจึงได้ปลูกสวนใหญ่มีผลไม้ทุกประเภทขึ้น ให้เป็นที่อาศัยของคนเดินไปและเดินมา เมื่อเดินมาหิวก็มากินลูกหมากรากไม้ได้หรือไม่อยากนั่งพักในศาลาจะไปเดิน เล่นในสวนก็ได้ เป็นที่สบายใจของคนทั้งหลายที่ผ่านไปผ่านมา เมื่อนางสุนันทาตายแล้วก็ขึ้นมาเป็นชายาของพระอินทร์ แต่ละคนก็มีวิมานคนละหลังๆ เหมือนกัน แล้วก็สวนสุนันทาก็ปรากฏขึ้นทางทิศตะวันออกของเวชยันต์วิมาน

เอา ละบรรดาท่านพุทธบริษัททุกท่าน สำหรับสกวันก็ดี ปารุสกวันก็ดี ไม่ปรากฏในบาลีว่ามาจากไหน หรือว่าปรากฏ แต่อาตมาไม่ทราบก็รู้ไม่ได้ เพราะค้นหนังสืออาจจะไม่หมด เป็นอันว่าพูดกันแค่รู้ ว่าอานิสงส์ของความดีทีทำในสมัยเป็นมนุษย์ ปรากฏผลเป็นดังนี้

เอา ละบรรดาท่านพุทธบริษัท มองดูเวลามันก็ใกล้จะหมด หรือว่าย่องหมดไปหน่อยหนึ่งแล้วก็ไม่ทราบ เป็นอันว่าบรรดาท่านพุทธบริษัทที่ติดตามมาก็ดี หรือว่าอยู่ข้างล่างที่รับฟัง เวลานี้ท่องเที่ยวไปในดินแดนของพระอินทร์พลางๆ ก่อน วันพุธหน้าอาตมาจะมาพาท่านพุทธบริษัทไปชมต่อไป สำหรับวันนี้หมดเวลาแล้วก็ต้องขอลากลับ

ขอ บรรดาท่านพุทธบริษัทและพระคุณเจ้าที่เคารพที่กำลังรับฟัง จงมีแต่ความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคล สมบูรณ์พูนผล และจงเจริญไปด้วยจตุรพิธพรชัยทั้ง ๔ ประการ มีอายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ หากทุกท่านประสงค์สิ่งใด ก็ขอให้ได้สิ่งนั้นสมความปรารถนา สวัสดี. .

หลวงฤาษีลิงดำ หนังสือ ไตรภูมิ

 

สวรรค์ชั้นดาวดึงส์
​

ท่าน สาธุชนทั้งหลาย เมื่อวันพุธก่อน ได้ให้บรรดาท่านพุทธบริษัทท่องเที่ยวอยู่ในดินแดนของพระอินทร์พักหนึ่ง มาวันนี้ จะพาบรรดาท่านพุทธบริษัทไปชมวิมานเบ็ดเตล็ดซึ่งเป็นเทวดาตัวอย่างสัก ๒-๓ องค์ตามที่เวลาจะอำนวย เพราะว่าเรื่องราวของสวรรค์ต้องว่ากับแบบรวมๆ

วันนี้ เรามาพูดกันถึงว่า คนที่เคยทำบาป แต่ทว่าตายแล้วไปเกิดบนสวรรค์ แล้วก่อนที่บรรดาท่านพุทธบริษัททุกท่านจะทราบเรื่องราวของเทวดาต่างๆ ขอให้รู้อายุของเทวดาชั้นนี้ไว้เสียก่อน เทวดาบน สวรรค์ชั้น ดาวดึงส์เทวโลก ทุกองค์ มีอายุอยู่ ๑,๐๐๐ ปีทิพย์ ถ้าจะประมาณเปรียบเทียบอายุในเมืองมนุษย์ หนึ่งร้อยปี เท่ากับ ๑ วัน แล้วก็เดือนหนึ่ง ๓๐ วันปีหนึ่งมี ๑๒ เดือน ก็นั่งนับกันเอาเองก็แล้วกัน นั่งนับกันตามสบายแล้วสำหรับเทวดาที่เกิดในชั้นนี้ หรือชั้นอื่นก็เหมือนกัน ไม่แน่ว่าจะมีอายุเฉพาะกาลที่กำหนดไว้

สมมติว่าบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายเคยบวชพระด้วยตนเอง และปฏิบัติตามพระธรรมวินัยด้วยดี ท่านประเภทนี้เวลาบวชแล้วมีอานิสงส์ อยู่เป็นเทวดาได้ ๖๐ กัป หมายความว่ามีอายุเป็นเทวดาได้ ๖๐ กัป สำหรับบิดามารดาผู้ให้บวช ผู้ให้กำเนิด ได้อานิสงส์คนละ ๓๐ กัป ต่อลูกชายบวช ๑ คน แล้วสำหรับคนที่เป็นเจ้าภาพ ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ เป็นเจ้าภาพให้กุลบุตรบวชในพระพุทธศาสนาได้อานิสงส์แห่งการบรรพชากุลบุตรใว้ ในพระพุทธศาสนาคนละ ๑๒ กัปต่อ ๑ องค์ สำหรับท่านที่ได้ทำบุญอุปสมบทกุลบุตรไว้ในพระพุทธศาสนา

ช่วย เขาคนละบาทสองบาท หรือช่วยด้วยกำลังแรง อย่างนี้ก็มีอานิสงส์องค์ละ ๘๐ กัป ไม่ใช่ ๘๐ นะ เอาแค่ ๘ เฉยๆ เอาศูนย์ออกเสีย มันจะเหนื่อยเผลอไป เป็นอันว่าถ้าหากว่าอยู่ถึงพันปีทิพย์หรืออยู่ตามกำหนดเทวดาชั้นนั้นๆ อานิสงส์นี่ยังไม่หมด เมื่อตายจากความเป็นเทวดาเมื่อครบกำหนดพันปีทิพย์สมมติเอาในสวรรค์ชั้น ดาวดึงส์ ท่านก็เกิดเป็นเทวดาใหญ่

เพียง แค่พริบตาเดียว ไม่ต้องป่วยไข้ หมดบุญก็หมดตัวพริบตาเดียว คนอื่นไม่รู้ เรียกว่า คนอื่นสังเกตไม่ทัน นี่ว่าถึงอานิสงส์แห่งการอยู่ในฐานะเทวดา ไม่ใช่เฉพาะว่าต้องมีอายุครบพันปีทิพย์แล้วก็ต้องไปที่อื่น ไม่ใช่ยังงั้น นี่สำหรับคนผู้บวช และสำหรับคนที่บวชสามเณรในพระพุทธศาสนา บวชตัวเอง หมายความว่าตัวเองได้บวช แล้วก็เป็นเณรอย่างดี ไม่ใช่เป็นเณรเปรต พระเปรต บวชเข้ามาแล้วไม่ปฏิบัติตามพระธรรมวินัย บวชเข้ามาแล้วประพฤติดีตามพระธรรมวินัย

มี อานิสงส์เป็นเทวดาได้ ๓๐ กัป สำหรับบิดามารดาได้คนละ ๑๕ กัป สำหรับพ่อกันแม่นี่ มีอานิสงส์เป็นพิเศษ ท่านกล่าวว่า เมื่อบิดามารดาคลอดบุตรออกมาแล้ว พ่อกับแม่จากไป ไม่รู้ว่าลูกชายเป็นใคร ลูกชายไม่รู้ว่าพ่อแม่ชื่ออะไร รูปร่างหน้าตาเป็นยังไง เป็นยังไงไม่รู้จักกัน เวลาลูกชายบวชเมื่อไร พ่อแม่อยู่ที่ไหนก็ตาม

มี อานิสงส์เต็มที่ คือสามารถเป็นเทวดาได้ ๑๕ กัป เฉพาะลูกชายบวชเณร ถ้าลูกชายบวชพระ ก็มีอานิสงส์เป็นเทวดาได้ ๓๐ กัป นี่การบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนามีอานิสงส์พิเศษแบบนี้ ซึ่ง ไม่เหมือนกับอานิสงส์อย่างอื่น การทำบุญอย่างอื่น ต้องอุทิศส่วนกุศลให้ พ่อแม่มีโอกาสโมทนาก็ได้บุญ ถ้าพ่อแม่ไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้บุญ ฉะนั้น การบวชตัวเองก็ดี บวชคนอื่นไว้ในพระพุทธศาสนาก็ดี บวชลูกบวชหลานไว้ในพระพุทธศาสนาก็ดี ต้องให้ลูกให้หลานปฏิบัติให้ดีตามพระธรรมวินัย จะมีอานิสงส์ตามที่กล่าวแล้ว ถ้าลูก หลานปฏิบัติไม่ดี หรือว่าเวลาบวชสร้างบาปไว้มากๆ เวลาจะบวชลูกหลานสักคราว ฆ่าเป็ด ฆ่าไก่ ฆ่าหมู ฆ่าวัว ฆ่าควาย อย่างนี้ เขาเรียกว่าไม่ใช่บวชซื้อบุญ เป็นการลงทุนซื้อบาป การบวชในคราวนั้นไม่มีผล เพราะอะไร? เพราะว่าจิตไม่มีกุศล จิตเป็นอกุศลเป็นบาปไปเสียหมด เลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้งซึ่งกันและกัน ไม่ทำอย่างนั้นก็เกรงว่าชาวบ้านจะติเอา เขาทำแล้วเขาเลี้ยงกันแบบนี้ เราเองเราทำเราไม่เลี้ยง หน้าตามันจะไม่เสมอเขา ยังงี้เขาไม่เรียกว่าปรารถนาหน้าตาเป็นเทวดา


ปรารถนา หน้าตาเป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดียรัจฉาน เพราะว่าน้องใช้หนี้กรรมเขามาตามนั้น นี่แหละบรรดาท่านพุทธบริษัท อายุของเทวดาแต่ละชั้นมีจำกัดก็จริง แต่ทว่าท่านพุทธบริษัทชายหญิงที่ทำบุญเข้าไปแล้ว

อย่าง บวชพระบวชเณรเป็นต้น เมื่อครบอายุก็ตายปุ๊บเกิดปั๊บ เป็นเทวดาชั้นนั้นต่อไป นี่ว่ากันถึงว่าเป็นเทวดาธรรมดาไม่สร้างบารมีพิเศษ ถ้าไปสร้างบารมีเป็นพิเศษ อาจจะมีบุญก้าวขึ้นไปสู่ชั้นอื่นก็ได้ เอาละ สำหรับเรื่องนี้ของดไว้ จะพูดต่อไปถึงเทวดาตัวอย่างคนทำบาปไว้มาก แต่ว่าเกิดเป็นเทวดาได้

ตัวอย่างท่าน สุปติฏฐเทพบุตร ปรากฏว่าในสมัยที่เป็นมนุษย์ ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นอาจิณกรรม ไม่เคยทำบุญ วันดีไม่ละวันพระไม่เว้น ใครเขาบอกบุญบอกทานเห็นแล้วทำเป็นไม่เห็น ได้ยินแล้วแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ต้องการ กินเหล้าเมายาตลอดเวลา เมื่อเวลาจะตายขึ้นมาจริงๆ เวลานั้นมองเห็นทรัพย์สิน เห็นลูกเห็นเมีย ข้าทาสหญิงชายนั่งกันสะพรั่งตัวเองมีทุกขเวทนาอย่างหนัก ก็มาคิดในใจว่าคนทั้งหลายนี้เป็นคนของเรา เราสร้างฐานะมาด้วยความลำบาก จนกระทั่งเป็นคหบดี คนทั้งหลายเหล่านี้ไม่มีโอกาสจะช่วยเราได้ เราตายคราวนี้เห็นจะรับโทษคนเดียว เพราะว่าพระพุทธเจ้ากล่าวว่าใครทำบาปแล้วไปตกนรกคนเดียว


ตอน นี้ เกิดกลัวนรกขึ้นมา จิตใจเลยน้อมนึกไปว่า พระพุทธเจ้าก็ดี พระธรรมก็ดี พระสงฆ์ก็ดี ย่อมช่วยคนในยามมีทุกข์ นี่เป็นยังงั้นนะ บรรดาพระนี่เป็นยังงั้น ถ้าคนไม่เห็นทุกข์ คนก็ไม่ค่อยจะเห็นพระ

ถ้ามีทุกข์ ขึ้นมาเมื่อไรก็เห็นพระเมื่อนั้น พระก็ประเภทเดียวกับหมอดู แต่ว่าหมอดูได้เปรียบกว่าพระ เพราะมีโอกาสได้ค่าจ้างรางวัล ดีไม่ดีก็ยุให้สะเดาะเคราะห์ไปเลย เป็นอันว่าคนดูมีเคราะห์เพิ่มขึ้น หมอดูหมดเคราะห์ นี่เป็นเรื่องของท่าน คราวนี้ มาว่ากันไปถึง สุปติฏฐเทพบุตร เมื่อเป็นมนุษย์นึกถึงความชั่วของตัวจะให้ผล ก็นึกถึงความดีขององค์สมเด็จพระทศพล ตอนนี้เอง จิตใจน้อมนึกถึงคุณพระรัตนตรัย มีพระพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ นึกในใจว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ น้อมจิตไปด้วยความเลื่อมใส ภาวนาได้ไม่กี่คำก็พอดีตาย ตายแล้วก็ไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก

เรื่อง นี้บรรดาท่านพุทธบริษัทหลายท่านเคยค้านท่านฤๅษีลิงดำว่า คนทำความชั่วมามาก ทำไมหนอจะมีโอกาสไปสวรรค์ได้แม้ว่าตัวเองจะทำบุญนิดเดียว อันนี้บรรดาท่านพุทธบริษัทต้องคิดดูสักนิด จะเปรียบเทียบให้ฟัง

สมมติ ว่าเราเองนี่นะ เป็นหนี้เขาอยู่มาก เป็นหนี้เขาอยู่หลายแสนบาท เจ้าหนี้เขาทวงซึ่งอีกไม่กี่วันเขาจะฟ้องล้มละลาย จะยึดทรัพย์ยึดสินจนหมด แต่ก่อนหน้าที่เจ้าหนี้จะฟ้องล้มละลาย บังเอิญทีเดียว เขาไปถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ ๑ เข้า เวลานี้ได้ล้านบาทเศษ พอได้เงินล้านบาทเศษทำยังไง?

เขาไม่ ใช้หนี้ โน่น เดินทางไปต่างประเทศที่ไม่มีความสัมพันธ์กัน ไปนั่งเป็นเศรษฐีมหาเศรษฐีที่นั่นตามสบาย แต่ทว่า ถ้าหมดเงินเมื่อไร กลับมาเมื่อไร เมื่อนั้นแหละ เจ้าหนี้เขาก็ฟ้องตามหน้าที่ที่เขาจะต้องทำ เวลานั้นเขาหนีไปได้เงินทองที่มีอยู่ก็ไม่ต้องเสียไป ไม่ต้องใช้หนี้เขา ข้อนี้มีอุปมาฉันใด แม้คนเราก็เหมือนกัน ทำความชั่วไว้มาก แต่เวลาจะตายถ้าทำใจผ่องใสนึกถึงสิ่งที่เป็นกุศล อันนี้

สมเด็จ องค์พระทศพลทรงตรัสเป็นพุทธภาษิตไว้ว่า จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติปาฏิกังขา เมื่อเราจะตายถ้าจิตเศร้าหมอง ทำบุญไว้มากมายเท่าไรก็ตาม ไปรับผลของกรรมชั่วก่อน จิตเต ปริสุทเธ สุคติปาฏิกังขา เมื่อเวลาจะตายถ้าจิตใจผ่องใส จะทำบาปไว้เท่าไรก็ตาม เราไปรับผลของบุญก่อน ตัวท่านสุปติฏฐเทพบุตรทำบาปไว้มาก เมื่อเวลาจะตายจิตใจน้อมนึกถึงคุณพระรัตนตรัย อารมณ์เกิดผ่องใส คิดว่าพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ต้องช่วยเราได้ ภาวนาด้วยความเลื่อมใสและความมั่นใจอันนี้

ท่านกล่าว ว่าเป็นพุทธานุสสติ คือระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ ธรรมานุสสตินึกถึงคุณพระธรรมเป็นอารมณ์ สังฆานุสสตินึกถึงคุณพระสงฆ์เป็นอารมณ์ ฉะนั้น เมื่อท่านตายไปแล้ว แทนที่จะไปเกิดในนรก ก็เกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก

แต่ ในฐานะที่ตนเองเป็นคนประมาทมาก่อน เป็นเทวดาก็เป็นเทวดาประมาทไม่สร้างความดีต่อ สมัยองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปแสดงธรรมโปรดพุทธมารดา ปรากฏว่า ท่านสุปติฏฐเทพบุตรจะหมดอายุจากความเป็นเทวดา เมื่อหมดแล้วต้องต้องหาใช้หนี้กรรมเก่ารู้ตัวว่าจะต้องตกอเวจีมหานรกสิ้น ๑ กัป เพราะบาปที่ทำปาณาติบาตเป็นอาจิณกรรม ออกจากนั้นแล้วก็ไปเสวยผลในนรกบริวารอีก ๔ ขุม แล้วก็มานั่งไล่เบี้ยในยมโลกียนรกอีก ๑๐ ขุม เพราะทำบาปครบถ้วน จากนั้นก็มาเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดียรัจฉานแล้วก็เป็นแร้ง ๕๐๐ ชาติ เป็นกา ๕๐๐ ชาติ เป็นสุนัขบ้า ๕๐๐ ชาติ พ้นจากนั้นแล้ว ก็มาเป็นคนหูหนวด ๕๐๐ ชาติ เพราะเขาบอกบุญรู้แล้วได้ยินแล้วแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ตาบอด ๕๐๐ ชาติเห็นแล้วแกล้งทำเป็นไม่เห็น มาเป็นคนบ้า ๕๐๐ ชาติเพราะการดื่มสุราเมรัยเป็นคนง่อยเปลี้ยเสียขาเดินไม่ได้ ๕๐๐ ชาติ เพราะเศษกรรมของปาณาติบาตทรมานสัตว์ ทำสัตว์ให้ตาย เมื่อแกรู้เข้าแบบนี้ก็ตกใจ วิ่งโร่เข้าไปหาพระอินทร์ขอให้พระอินทร์ช่วย พระอินทร์ก็บอกว่าช่วยไม่ได้

ฉันก็เป็น เทวดาเหมือนกัน พระอินทร์พาไปหาพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าพิจารณาว่า เทวดาองค์นี้ ถ้าเราเทศน์อภิธรรม ๗ คัมภีร์ไม่มีผล เพราะบารมีไม่ถึง เทศน์อะไรจึงจะดี องค์สมเด็จพระชินสีห์ ก็ทราบด้วยอำนาจพระพุทธญาณ ว่าเราเทศน์อุณหิสวิชัยสูตร เทวดาองค์นี้เมื่อฟังจบ ก็จะได้บรรลุพระโสดาปัตติผล

บาปกรรมที่ตน ทำไว้ไม่มีโอกาสจะให้ผล เป็นอันว่าสมเด็จพระทศพลจึงได้เทศน์อุณหิสวิชัยสูตร พอเทศน์จบท่านสุปติฏฐเทพบุตรก็เป็นพระโสดาบัน เป็นอันว่าอบายภูมิทั้ง ๔ คือ นรก เปรต อสุรกาย เดียรัจฉานฉานไม่มีโอกาสจะให้ผล

นี่ แหละบรรดาท่านพุทธศาสนิกชน คนที่เป็นบาปนะเขาทำกันแบบนี้ เรียกว่าเขาทำกันแบบนี้ เวลาจะตายหาความดีเข้าไว้ ฉะนั้นองค์สมเด็จพระจอมไตรจึงได้สอนพุทธบริษัทให้เจริญพระกรรมฐานเข้าไว้ ข้อใดข้อหนึ่งให้จิตชิน เมื่อมีอารมณ์ชินแล้ว เวลาจะตายจิตก็จับอารมณ์นั้นเข้าไว้ อารมณ์จะผ่องใส บาปกรรมทั้งหลายจะตามไม่ทัน นี่เป็นเทวดาตัวอย่างพูดให้ฟัง เชื่อก็เชื่อ ไม่เชื่อก็ตามใจ นี่ หนึ่งละนะ

มาคน ที่ ๒ คนทำบุญเล็กๆ น้อยๆ ดูเจตนาเขาให้ดีนะ เทวดานางหนึ่ง เรียกว่านางฟ้าก็แล้วกัน นางฟ้านางหนึ่งมีนามว่า สาตจีเทพธิดา สาตจีเทพธิดานี่เป็นคนจนในสมัยเป็นมนุษย์ ในขณะเป็นมนุษย์จนมาก ตัดฟืนขายทุกวัน โอกาสที่จะบำเพ็ญกุศลไม่มี เช้าก็ป่า ตอนเย็นก็กลับมาบ้านขายฟืนเสร็จหุงข้าวกิน เช้าก็ต้องเข้าป่า เป็นแบบนี้ทุกวัน

พระจะมาบิณฑบาตหรือ จะมาบอกบุญบอกทานไม่มีใครมีโอกาสได้พบเธอ ไม่ใช่ว่าไม่มีศรัทธา ศรัทธามี แต่โอกาสไม่มี วันหนึ่ง สาตจีเทพธิดาเข้าป่า ไปพบดอกบวบขมเข้า มีสีเหลืองคิดถึงพระว่าดอกบวบขมนี่ มีสีคล้ายๆ จีวรพระ ตอนเย็นวันนี้ เรากลับไป เราจะเด็ดเอาไปบูชาเจดีย์ที่เขาบรรจุอัฐิธาตุของพระอรหันต์ เวลากลับบ้านเธอก็เก็บมาจริงๆ มาถึงบ้านขายฟืนแล้วหุงข้าวกินเสร็จอาบน้ำอาบท่านแต่งตัวดี จึงได้นำดอกบวบขมชุดนี้

ตั้งใจจะเอาไปบูชา เจดีย์ที่เขาบรรจุพระธาตุของพระอรหันต์ แต่ว่าระหว่างที่นางเดินทางไปนั้น ปรากฏว่า มีวัวแม่ลูกอ่อนขวิดตาย ขณะที่นางจะตายจิตใจก็นึกว่าเราจะไปบูชาพระรัตนตรัย นี่แหละ บรรดาท่านพุทธบริษัท จิตใจของนางนี้นั้น จัดว่าเป็นสังฆานุสสติกรรมฐาน เพราะตั้งใจจะไปบูชากระดูกพระอรหันต์ ด้วยอานุภาพแห่งการตั้งใจบูชา ตั้งใจทำบุญด้วยจิตเป็นกุศลจริงๆ

เมื่อ ชีวิตของนางออกจากร่าง ก็ไปบังเกิดเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก มีวิมานทองคำเพราะอาศัยมีสีเหลืองเป็นสำคัญ เครื่องประดับกายของนางก็ดี เครื่องประดับวิมานของนางก็ดี มีสีเหลืองเป็นทองไปหมด แล้วมีนางฟ้า ๕๐๐ เป็นบริวาร มีความสุขสำราญอยู่ที่นั่น นี่คนที่ ๒ ละนะ ดูเวลามีพอไหม ถ้ามีพอว่าต่อไป

อีกท่านหนึ่งไม่เคยทำ บุญอะไรมาเลยเช่นเดียวกับนางสาตจีเทพธิดา แต่ทว่าก็ไม่เคยทำบาป ท่านองค์นี้คือท่านมัฏฐกุณฑลีเทพบุตร ท่านมัฏฐกุณฑลีเทพบุตรนี่เป็นลูกของเศรษฐี มีทรัพย์นับได้ ๘๐ โกฏิ แต่เศรษฐีนี่ท่านก็เศษจริงๆ เป็นคนที่ไม่เคยให้ทานเลย ขี้เหนียวตลอดกาลตลอดสมัย ทั้งนี้เป็นเพราะอะไร เพราะถือว่าทรัพย์ของเรา เราหาเอาไว้ พ่อแม่หาให้ คนอื่นไม่เกี่ยว มีลูกชายคนหนึ่งเวลาที่ลูกชายป่วยหนักท่านรักษาของท่านคนเดียว ไปเก็บยามาให้

แต่ว่าขณะนั้นอาการไม่ดี ขึ้น ในที่สุดท่านก็คิดว่าลูกชายของเราใกล้จะตาย ดีไม่ดีญาติพี่น้องทั้งหลายพากันมาเยี่ยม ลูกชายนอนอยู่ในห้องแบบนี้ เมื่อเห็นทรัพย์สินเข้า คนนั้นจะขออย่างนั้น คนนี้จะขออย่างนี้ เราก็จำจะต้องให้ ไม่เอา ไม่เอา อีท่านี้ไม่ดี เลยพาลูกชายไปนอนที่ระเบียง เอาไปนอนที่ระเบียงบ้านเผื่อว่าใครเขามาเยี่ยมจะได้ไม่เห็นทรัพย์สมบัติอะไร

ลูกชายก็มีอาการหนักเข้ามาทุกที เงินทองมีมากจะไปหาหมอมารักษา ท่านก็ไม่ทำ ในที่สุดลูกชายก็ใกล้ตายเต็มที วันนั้นบังเอิญองค์สมเด็จพระชินสีห์กับพระอานนท์เดินผ่านไป ท่านมัฏฐกุณฑลีเห็นเข้าก็มีจิตเลื่อมใส คิดว่าพ่อแม่ของเรานี้ไม่เป็นที่พึ่ง เป็นเศรษฐีใหญ่ แต่ว่าไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อลูกชาย ฉะนั้นจึงได้คิดว่าพ่อแม่ก็ดี ทรัพย์สินก็ดี ไม่เป็นที่พึ่งที่อาศัยสำหรับเราได้ เห็นแต่พระรัตนตรัยเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งที่อาศัยได้เป็นอย่างดี ท่านมัฏฐกุณฑลีจะยกมือขึ้นมาไหว้ก็ไหว้ไม่ไหว ในที่สุดก็เอาใจน้อมไปถึงคุณพระรัตนตรัย มีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ ไม่ช้าท่านก็ตาย

เมื่อตายไปแล้วก็ไป เกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก มีวิมานทองคำ มีเครื่องประดับมาก มีนางฟ้า ๕๐๐ เป็นบริวาร นี่แหละบรรดาท่านพุทธบริษัททุกท่านชมวิมานแล้วก็ดูเจตนาของเขานะ คนที่จะถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ได้นี่ ไม่ใช่ว่าจะมากันได้ง่ายๆ ต้องมีกำลังใจชั้นดีจริงๆ ถ้าหากจะบูชาพระรัตนตรัยนึกถึงพระรัตนตรัยก็ต้องจิตมั่นคง ไม่ใช่สักแต่ว่าสวดมนต์ส่งเดชตามประเพณี ภาวนาส่งเดชตามประเพณี อย่างนี้มาสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ไม่ได้ อย่างดีก็ไปเกิดเป็นรุกขเทวดา หรือดีไม่ดี บุญกุศลที่กระทำประเภทนั้นโดยไม่ตั้งใจจริงก็จะพาลงนรกไป เพราะว่าไม่ได้เคารพกราบไหว้บูชาด้วยจริงใจ นี่เล่าให้ฟังนะ เขาตัดใจกันจริงๆ

ตานี้ มาดูคนอีก ๒ คน เวลาเหลืออีกนิดหนึ่ง มาดูอีก ๒ คน คือพระอินทร์กับอังคุละเทพบุตร เวลาที่พระพุทธเจ้าเสด็จเข้าไปใหม่ๆ ไปถึงบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ พระอินทร์ไปนั่งข้างขาเบื้องขวา อังคุละเทพบุตรนั่งข้างขาเบื้องซ้าย พอเทวดาผู้ใหญ่มาเข้าอังคุละเทพบุตรถอยไปๆ ถอยจนกระทั่งไปอยู่ข้างหลังเพื่อน

สำหรับ พระอินทร์ไม่ถอย พระพุทธเจ้าประสงค์จะประกาศผลของคนที่ทำบุญในพระพุทธศาสนามีอานิสงส์มาก จึงได้ถามอังคุละเทพบุตรว่า อังคุละ เมื่อตถาคตมาใหม่ๆ เธอนั่งใกล้อยู่กับพระอินทร์ เวลานี้เธอไปนั่งอยู่ไกลสุด ในสมัยที่เป็นมนุษย์เธอทำอะไรไว้? อังคุละเทพบุตรจึงได้กราบทูลตอบสมเด็จพระจอมไตรว่า ภันเต ภควา ข้าแต่องค์พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ เมื่อข้าพระพุทธเจ้าเป็นมนุษย์ เป็นมหาเศรษฐีใหญ่ตั้งใจให้ทานอยู่ ๒ หมื่นปี คือตั้งเตาไว้ ๑ โยชน์ ตั้งเตา ๑ เตา ๑ โยชน์ตั้ง ๑ เตา เพื่อตั้งโรงครัว ๘๐ โยชน์ ๘๐ เตา เลี้ยงคนกำพร้าและคนเดินทางตลอดเวลา แต่เวลานั้นเป็นเวลาที่ไม่มีพระพุทธเจ้าตรัส เป็นเวลานอกพระศาสนา

อานิสงส์ ที่ทำบุญแบบนี้มา ๒ หมื่นปี ตายขึ้นมาเป็นเทวดาที่มีบุญน้อยที่สุด ต้องอยู่หลังเทวดาอื่นทั้งหมด เพราะอานุภาพไม่เท่าเขา องค์สมเด็จพระผู้มีภาคเจ้าจึงได้ถามพระอินทร์ว่า สมัยที่เป็นมนุษย์พระองค์ทำอะไรไว้ จึงมีศักดาใหญ่ ไม่ต้องถอยหลังให้แก่ใครเป็นเทวดาชั้นหัวหน้า พระอินทร์ก็กราบทูลสมเด็จพระสมมาสัมพุทธเจ้าว่า สมัยเป็นมนุษย์ข้าพเจ้าถวายสังฆทานเป็นปกติ คือนิมนต์พระมาแล้วก็ถวายสังฆทาน อานิสงส์แห่งการถวายสังฆทานนี้มีอานิสงส์มาก เป็นเหตุให้ข้าพระพุทธเจ้านี่เป็นเทวดาอื่นทั้งหมดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

นี่ แหละบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลาย เรื่องการชมดาวดึงส์ก็ขอยุติเพียงแค่นี้นะ ถ้าจะนำชมกับจริงๆ ละก็อีกหลายตอน สัก ๑๐๐ ตอนก็ไม่จบเพราะว่าเรื่องนี้จะให้จบภายใน ๒๔ ตอน เอากันแค่นี้ก็แล้วกัน มาพูดไว้ตอนนี้เพื่อให้รู้ว่า การที่จะมีวิมานเข้าสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ได้ ต้องใจดีจริงๆ แล้วการทำบุญนอกเขตพระพุทธศาสนากับการทำบุญในเขตพระพุทธศาสนามีอานิสงส์ไม่ เหมือนกัน รวมความว่าทำบุญกับพระ กับการทำบุญกับชาวบ้านน่ะ มีอานิสงส์ไม่เหมือนกัน ดูตัวอย่างอังคุละเทพบุตรกับท่านพระอินทร์ก็แล้วกัน

ตา นี้ ทำบุญกับพระก็เหมือนกัน ทำบุญกับพระที่มีศีลบริสุทธิ์ก็สู้ทำบุญกับพระที่ได้ฌานสมาบัติไม่ได้ ทำบุญกับพระที่ได้ฌานสมาบัติก็สู้ทำบุญกับท่านที่เป็นอริยสงฆ์ไม่ได้

เอา ละ จะพูดมากไป เวลามันเลยไปสักนิดหนึ่งกระมัง เลยหรือไม่เลย? ถ้าเลยก็ขออภัยท่านเจ้าหน้าที่ด้วย สำหรับวันนี้ ก็ขอชวนบรรดาท่านพุทธบริษัทและพระคุณเจ้าที่เคารพ เดินทางเที่ยววนไปวนมาอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์สัก ๗ วันนะขอรับ วันพุธหน้าผมจะพาท่านเที่ยวใหม่ สำหรับวันนี้ หมดเวลาแล้ว ต้องขอลาก่อน

ขอความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคลสมบูรณ์พูนผล จงมีแด่บรรดาท่านพุทธศาสนิกชนผู้ติดตามรับฟังทุกท่าน สวัสดี. .



หลวงพ่อฤาษีลิงดำ หนังสือไตรภูมิ

 

สวรรค์ ๔ ชั้น

​

ท่านสาธุชนทั้งหลาย สำหรับวันนี้จะพาท่านพุทธบริษัท ลัด เรียกว่าไปลักกันเลยไปจนจบแดนสวรรค์ทั้งหลาย


นี่เราพากันออกจากชั้นดาวดึงส์ไปชั้นยามา ชั้นยามานี่อยู่ทางทิศเหนือของชั้นดาวดึงส์เป็นเนินขึ้น ความจริงสวรรค์ไม่ใช่เป็นชั้น เป็นภาคพื้นอันเดียวกัน แต่รู้สึกว่าเป็นเนินสูงกว่ากัน เดินไปสักครู่หนึ่ง เป็นทางที่สวยสะอาดมากเป็นทางสีขาวโพลน สวรรค์ชั้นชั้นยามานี่มีอายุ ๒,๐๐๐ ปีทิพย์ ถ้าจะเทียบกับเมืองมนุษย์ ๒๐๐ ปีของมนุษย์จึงเป็น ๑ วันของสวรรค์ชั้นยามา อันนี้ขอบรรดาท่านพุทธบริษัททราบไว้ด้วย

เทวดาชั้นยามานี่มีวิมานใหญ่กว่าเทวดาชั้นดาวดึงส์มาก มีเครื่องประดับประดาสวยสดงดงาม มีสวนเหมือนกัน มีสระโบกขรณีเหมือนกัน เป็นที่น่ารื่นรมย์มาก มีความสุขมาก เป็นเทวดาที่มาบำเพ็ญบารมีต่อโดยตรง ความจริงสำหรับดาวดึงส์ก็เหมือนกัน ดาวดึงส์ทุกวันพระ พระอินทร์จะต้องเทศน์ถ้าไม่มีใครมาเทศน์สอนเทวดา หรือมิฉะนั้นท่านก็เชิญพรหมมาเทศน์บ้าง ถ้ามีพระขึ้นไปก็นิมนต์พระเทศน์บ้าง


สำหรับเทวดาชั้นยามานี่ทำบุญอะไร โดยมากเทวดาชั้นยามาประดับกายด้วยเครื่องขาว คือ เป็นเพชรแลดูสีขาวสะอาด วิมานก็ใหญ่กว่า มีความสงบสงัดคล้ายๆ กับเมืองพรหมมีความสุข เป็นเทวดาที่พระอินทร์ไม่เรียกใช้ เพราะว่าเป็นเทวดาที่มีความตั้งใจบำเพ็ญบารมีต่อ

เรื่อง การให้ทานการรักษาศีลเป็นเรื่องธรรมดาของเทวดาทุกชั้นจะต้องทำ การให้ทานการรักษาศีลของเทวดาแต่ละชั้น ตั้งแต่ชั้นดาวดึงส์ขึ้นมาหรือจาตุมหาราชขึ้นมา ท่านไม่ได้ทำตามประเพณี ทราบไว้ด้วย

ตั้งใจทำกันจริงๆ ไม่เหมือนฝ่ายรุกขเทวดาหรือภุมเทวดา คือเรียกว่าบุญไม่ค่อยจะครบถ้วน ทำเหมือนกันแต่ว่าใจไม่ครบ สำหรับอากาศเทวดาทั้งหมดไม่ถือประเพณีเป็นสำคัญ ทำด้วยจิตเป็นกุศลแท้อันนี้ต้องจำไว้


ตานี้ จะว่าต่อไปสำหรับบุญพิเศษ เทวดาชั้นยามานี่มีส่วนสำคัญอยู่ ๒ อย่างเป็นบุญพิเศษ คือ ๑ สวด มนต์ด้วยความเคารพ หมายความว่าชีวิตจิตใจของท่าน สวดมนต์เป็นประจำ ถ้าวันไหนไม่ได้สวดมนต์วันนั้นนอนไม่หลับ ไม่สบายใจ คือสวดด้วยความเคารพจริงๆ ด้วยความเลื่อมใสจริงๆ จะเป็นการสวดมนต์บทไหนก็ช่างเถอะ เรียกว่าเป็นการสวดมนต์ในพระพุทธศาสนาก็แล้วกัน หรือมิฉะนั้น ก็ เป็นนักเจริญพระกรรมฐาน เจริญกรรมฐานจนกระทั่งจิตเข้าสู่อุปจารสมาธิ จิตเป็นทิพย์บ้างเล็กๆ น้อยๆ สามารถจะเห็นภาพที่เป็นทิพย์ ได้ยินเสียงที่เป็นทิพย์ได้บ้างพอสมควร ครั้นเมื่อตายแล้วจึงเกิดมาเป็นเทวดาชั้นยามาได้ นี่จำไว้เพียงเท่านี้นะ ว่าเทวดาชั้นนี้มีความสุข จะนำชมวิมานทุกวิมานน่ะไม่ไหว ในชั้นยามานี่ก็มีท้าวยามา คือเทวดาที่เป็นหัวหน้าหนึ่งคนคล้ายๆ พระอินทร์เหมือนเป็นเทวราชาปกครองทั้ง ๖ ชั้น

ออกจากชั้นยามาไป เราเดินมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกนิดหน่อย ความจริงบนนี้ไม่มีตะวันนะ ไม่มีอาทิตย์ ไม่มีดวงจันทร์ ไม่มีดวงอาทิตย์ใดๆ แต่เราเทียบกับทิศของเมืองมนุษย์ เดินไปสักหน่อยหนึ่ง แต่ความจริงไกลมาก แต่ว่าเดินอย่างเทวดา เดินอย่างสภาพที่เป็นทิพย์ มันก็ไม่ไกล เป็นอันว่ามาถึงชั้นดุสิตซีคราวนี้ ชั้นสำคัญ


ชั้นดุสิตนี่มีอายุอยู่บนสวรรค์ชั้นนี้ ๔,๐๐๐ ปีทิพย์ แล้วก็ถ้าจะเทียบกับเมืองมนุษย์ก็ ๔๐๐ ปีของเราเป็น ๑ วันของเทวดาชั้นนี้ แต่ว่าเทวดาชั้นนี้มีบุญญาธิการพิเศษ ที่คนจะเข้ามาได้ท่านจำกัดจริงๆ เรื่องทานเรื่องศีลไม่ต้องพูดกัน ดีแน่ เรียกว่าท่านทำกันแน่แล้วก็ทำอย่างเครียด เครียดมาก เอาจริงเอาจังมาก เทวดา ที่จะมาอยู่ชั้นนี้ได้มีอยู่ ๓ เหล่า คือ ๑ ท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ จะเป็นพระพุทธเจ้า บำเพ็ญบารมีขั้นปรมัตถบารมี จึงจะเข้ามาเป็นเทวดาในชั้นนี้ได้ หรือว่าคนที่เป็นพระพุทธบิดา พุทธมารดา ของพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง เมื่อตายจากมนุษย์แล้ว จึงมาเป็นเทวดาชั้นนี้ได้ หรือว่าคนธรรมดาแต่ว่าบำเพ็ญบารมีเป็นพระอริยเจ้า

ตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป จึงจะมีโอกาสเข้ามาอยู่เป็นเทวดาชั้นนี้ได้ แต่ ความจริงพระอริยเจ้านี่ ท่านอยู่เกือบทุกชั้น อย่างภุมเทวดา รุกขเทวดา จาตุมหาราช ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวัสดี และพรหม มีพระอริยเจ้าเยอะ แต่นี่เรากล่าวกันเฉพาะว่า ถ้าจะเข้ามาอยู่ขั้นนี้ ตั้งใจจะมาอยู่ชั้นนี้ ต้องเป็นตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป เรียกว่า เทวดาธรรมดาๆ ที่ทำบุญให้ทานรักษาศีลธรรมดาหรือได้ฌานสมาบัติ นอกจากพระโพธิสัตว์ และ พระพุทธบิดา พุทธมารดาแล้วไม่มีโอกาสจะเข้ามาได้ นี่เป็นเทวดามีชั้นจำกัดจริงๆ แล้วก็ชั้นนี้มีเทวดาสำคัญอยู่องค์หนึ่งที่พวกเราสนใจ พวกเราสนใจกันมากก็คือพระศรีอาริยเมตตรัยความจริงพระศรีอาริยเมตตรัยนี่

สมัยพระพุทธเจ้า ท่านบวชเป็นพระมีนามว่า อชิตะภิกขุ เดิมทีเป็นลูกศิษย์ของพราหมณ์พาวรี ท่านองค์นี้ไปบวชเพื่อสร้างเสริมบารมีต่อมาเมื่อพระนางกีสาโคตมีได้ทอจีวร ด้วยมือของตนเอง ปรารถนาจะถวายพระพุทธเจ้า เมื่อเวลาพระนางไปถวาย พระพุทธเจ้าเรียกพระมาหมด นั่งเรียงแถวกันตามลำดับอาวุโสและคุณสมบัติ เมื่อพระนางกีสาโคตมีถวายผ้าแก่พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ส่งให้พระสารีบุตร ท่านพระสารีบุตรก็ส่งในพระโมคคัลลาน์ พระโมคคัลลาน์ก็ส่งต่อๆๆ กันไปผลที่สุด พระทุกองค์ก็ส่งต่อกันไปหมดจนถึงองค์สุดท้าย คือท่านอชิตะภิกขุไม่รู้จะส่งให้ใคร เพราะนั่งอยู่ท้ายบาหลี เป็นอันว่าท่านก็รับไว้ พระนางกีสาโคตมีเสียใจว่าอุตส่าห์ทำเอง เลือกด้ายชั้นดีมาทอกับมือเอง ถวายพระพุทธเจ้า แต่พระพุทธเจ้าไม่รับ กลับไปให้พระที่ไม่ได้แม้แต่ฌานสมาบัติมากมายอะไรนัก คือว่ายังเป็นพระปุถุชนคนธรรมดา ทีนี้สมเด็จพระบรมศาสดาทรงทราบอัธยาศัยจึงเทศนาโปรด ว่าพระองค์สุดท้ายน่ะไม่ใช่ใคร ไม่ใช่พระธรรมดา คือท่านอชิตะภิกขุผู้นี้ต่อไปข้างหน้าจะได้ตรัสเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง มีนามว่า พระศรีอาริยเมตตรัย

เมื่อเรามาถึงชั้นดุสิตแล้ว เราจะเห็นว่าวิมานใหญ่มาก ใหญ่กว่าชั้นยามา วิมานแต่ละวิมาน ก็มีความสวยสดงดงาม เทวดาทุกองค์ ทุกชั้นมีรัศมีกายสว่างจากกาย มีรัศมีแสงสว่าง เทวดาทุกองค์ ทุกชั้นมีรัศมีกายสว่างจากกาย มีรัศมีแสงสว่างออกจากวิมาน แต่ว่าชั้นนี้มีแสงสว่างมาก สวยมาก วิมานก็ใหญ่มาก มีสถานที่รื่นรมย์มากมาแล้วนี่ พุทธบริษัทย่องๆ ไปดูพระศรีอาริย์สักนิดดีไหม? เดินตามอาตมามานี่เราตั้งต้นกันทางด้านทิศเหนือ เดินไปทางด้านทิศใต้ เฉียงๆ ไปทางด้านตะวันตกนิดๆ มีวิมานระเกะระกะ บริเวณวิมานแต่ละวิมานกว้างใหญ่ไพศาลมาก มีรั้วรอบขอบชิดเต็มไปด้วยแก้ว ๗ ประการ ทางที่เราเดินก็เป็นทางแก้ว เดินไป วิมานแต่ละหลังก็สวย เทวดาแต่ละองค์ก็หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ดุสิต แปลว่ายิ้ม ดุสิตไม่ใช่หน้าบึ้ง มีพระอริยเจ้าทั้งหมด มีพระพุทธบิดา พุทธมารดา และพระโพธิสัตว์ที่มีบารมีเป็นปรมัตถบารมี นั่งอยู่ประจำวิมานเป็นแถวมีบริวารมากมาย เดินไป เดินไปสักครู่หนึ่ง จากต้นแถวเกือบจะสุดปลายแถว เรายืนอยู่มาพบวิมานหลังหนึ่งสวยสดงดงามมาก องค์เจ้าของมีรัศมีกายสว่างมาก ผ่องใสหน้าตายิ้มระรื่นน่าชื่นใจ มองดูไปทางขวามือของเรา เลี้ยวขวา ไม่ใช่หน้าเดินเอาเท้าเดินไป อย่าเอาหน้าลงไปเดินมันจะยุ่ง เข้าไปใกล้วิมาน วิมานนี้ เป็นวิมานของพระศรีอาริยเมตตรัยเทพบุตร

พระศรีอาริยเมตตรัยนี่ เคยมีท่านที่ได้ฌานสมาบัติพิเศษท่านเคยถามว่า เมื่อใดจะได้ตรัสเป็นพระพุทธเจ้า ท่านกล่าวโดยประเมินว่า นับ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ถ้านับในเมืองมนุษย์ก็ประมาณล้านปีเศษๆ ท่านจะมีโอกาสได้มาตรัสในเมืองมนุษย์ ถามว่าถ้าจะเทียบเวลานี้เป็นพื้นที่สมัยนี้ จะตรัสในประเทศไหน ท่านก็บอกว่า ทางทิศเหนือของพม่า ในเขตนั้น นี่สำหรับท่านที่ได้ฌานท่านเคยบอกให้ฟัง ท่านบอกว่ายังงี้นะ แต่ตามตำราเขาไม่ได้เขียนไว้

นี่เรามาชมบารมีของพระโพธิสัตว์กันตามสมควร ต่อจากนี้ไปก็เดินต่อไปดีกว่าอย่ารอช้าเลย เพราะเวลามันกระชั้น เพราะตั้งใจไว้แล้วว่า เรื่องนี้จะว่ากัน ๒๔ ตอนก็เลิก ถ้าขืนพูดละเอียดไม่เป็นเรื่องแน่ เป็นอันว่าเดินต่อไป คราวนี้เราเดินไปทางตะวันตกเฉียงใต้นิดๆ จากชั้นดุสิต ขึ้นไปชั้นนิมมานรดี นี่เป็นเทวดาชั้นที่ ๕

ชั้นนิมมานรดี นี้มีอายุอยู่เป็นเทวดาได้ ๘,๐๐๐ ปีทิพย์ ถ้าจะเทียบกับเมืองมนุษย์ ๘๐๐ ปีของเรา เป็น ๑ วันของท่าน ยุ่งเหมือนกันนะ รู้สึกว่ายุ่งๆ เหมือนกัน อายุท่านมากเหลือเกิน แต่มากแบบธรรมดาๆ มากแบบสบายๆ มันจะเป็นไรไป งานการไม่ต้องทำแต่เรามาดูเทวดาชั้นนี้ รู้สึกว่าวิมานของท่าน แพรวพราวสวยสดงดงามมีของกระจุ๋มกระจิ๋มกระจุดกระจิกมาก เทวดาแต่ละองค์ก็มีความสวยสดงดงาม มีเครื่องประดับเป็นอย่างดีน่าเที่ยว เทวดาชั้นนี้ รู้สึกว่าจะเป็นเทวดาซุกซนมากสักหน่อย เรียกว่า รู้สึกว่าแต่ละองค์มีงานไม่ว่าง ชอบเนรมิตอะไรต่ออะไรเล่นโก้ๆ บางทีเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดี ชั้นที่ ๖ มีความต้องการอะไร ท่านเทวดานี้ ท่านก็เนรมิตให้ หมายความว่า ทำงานให้ จึงเรียกว่านิมมานรดี คือว่าเป็นเทวดาพวกเนรมิตของต่างๆ ตานี้ มาดูถึงบุญบารมีของเทวดาชั้นนี้ว่าเดิมที่นี่เขาทำยังไงกันไว้ จึงได้มาเป็นเทวดาชั้นนี้ เรื่องการให้ทาน การรักษาศีล บรรดาท่านพุทธบริษัทอย่าลืม ถ้าไม่ได้พูดถึงละจงคิดไว้ว่า ท่านทำกันไว้ครบถ้วน แต่ว่ามีกรณีพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง คือ ว่าเทวดาชั้นนี้ ในสมัยที่เป็นมนุษย์ เคยเจริญฌานสมาบัติ ได้ฌาน ฌานของท่านต้องไม่น้อยกว่าฌาน ๔ อย่าลืมนะว่าฌานของท่านนี้ ไม่น้อยกว่าฌาน ๔ เมื่อได้ฌาน ๔ แล้วก็เจริญกสิณ ๑๐ ได้กสิณทั้ง ๑๐ อย่าง เป็นอภิญญา เมื่อได้อภิญญาแล้วท่านก็ชอบเนรมิตอะไรต่ออะไร เพราะพวกอภิญญานี่เป็นพวกมีฤทธิ์

สามารถเนรมิตร่างกายของคนก็ได้ เนรมิตอะไรต่ออะไรก็ได้ ให้เป็นอะไรได้ตามความปรารถนาทุกขณะจิตที่ต้องการ ไม่ใช่ไปนั่งเสกปากหมุบหมิบๆๆ ไม่ใช่ยั้งงั้น พวกอภิญญา พอนึกปั๊บมันก็เป็นปั๊บทันที อยากจะเล่นบ้างไหมล่ะ บรรดาท่านพุทธบริษัท อยากจะเป็นนักอภิญญา เล่นอะไรก็ได้ เหาะเหินเดินอากาศก็ได้ หายตัวก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ตามใจนึก สมัยที่เป็นมนุษย์ท่านคล่องแบบนี้ เมื่อเวลาเป็นเทวดาก็เลยมีใจคล้ายมนุษย์ เพราะว่าการว่ามาด้วยใจ ร่างกายทิ้งไว้ ความประสงค์ก็เป็นเช่นเดียวกับความเป็นมนุษย์ เพราะว่าการไปเกิดเรานำใจไปเกิด เราไม่ได้นำกายไปเกิด ตานี้ เมื่อ เป็นมนุษย์มีความต้องการยังไงมีอุปนิสัยเป็นยังไง เป็นเทวดาก็เป็นแบบนั้น เป็นพรหมก็เป็นแบบนั้น ทีนี้เมื่อท่านอยู่สมัยเป็นมนุษย์ท่านได้อภิญญาสมาบัติ ความจริงเทวดาพวกนี้ ถ้าตายแล้วควรจะไปเป็นพรหม เพราะได้ฌาน ๔ ด้วย แล้วได้อภิญญาสมาบัติด้วย

แต่ว่าบรรดาท่านพุทธบริษัทเวลาที่ท่านจะตายท่านไปตายนอกฌาน เอ๊ะ ไอ้คำว่านอกฌานนี่อย่าเข้าใจผิดนา ไม่ใช่ชานบ้าน ประเดี๋ยวจะหาว่าในบ้านมีเยอะแยะไปทำไมไม่นอน ทำไมไม่ตาย ดันมาตายที่นอกชาน ภายนอกของบ้าน เป็นชานเรือนออกไปไม่ใช่ยังงั้น คำ ว่าฌานังในที่นี้ หรือคำว่าฌานแปลว่าเพ่ง พูดว่า เวลาตายไม่ได้เข้าฌานตายก็ดี ฟังง่ายดี เวลาตายไม่เข้าฌานตาย ปล่อยอารมณ์เป็นปกติ แต่ว่าเป็นกุศล จิตที่ไม่น้อมนำเอาอกุศลเข้ามาไว้ในใจ ตายจิตเป็นกุศล แต่ไม่ได้เข้าฌานตายก็เลยไปเป็นพรหมไม่ได้ คนที่เข้าฌานตาย ถ้าต้องการไปเป็นพรหมก็มีคุณสมบัติเป็นพรหมได้ เขาก็ไปเกิดเป็น พรหม เว้นไว้แต่ถ้าไม่ต้องการเป็นพรหมจะไปแวะพักเป็นเทวดาชั้นในชั้นหนึ่งได้ ไม่ห้าม แต่ว่าท่านผู้นี้ไม่ใช่อย่างนั้นมีสิทธิจะไปเป็นพรหมได้ แต่เวลาจะตายไม่ได้ใช้ฌานให้เป็นประโยชน์ เลยไปเป็นพรหมไม่ได้ มาเป็นเทวดาชั้นที่ ๕ ที่เรียกว่านิมมานรดี แล้วมีหน้าที่เนรมิตของต่างๆ ที่เทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดีจะต้องใช้ จะต้องการทำให้ด้วยความเต็มใจ แต่ว่าท่านทั้งหลายพวกนี้เมื่อเป็นเทวดาแล้วบำเพ็ญฌานบารมีต่อไป ฌานเข้าที่ตามเดิม ถ้าพ้นภาวะจากเทวดาชั้นนี้เมื่อใด ถ้าหากว่าต้องการเป็นพรหมจะไปเป็นพรหมได้ทันที เรียกว่าเป็นเทวดาที่มีโอกาสจะก้าวขึ้นชั้นสูงต่อไป

เอาละชมกันตามสบาย รู้กันถึงประวัติความเป็นมาของเทวดา ชั้นที่ ๕ แล้ว คราวนี้เราก็ไปชมเทวดาชั้นสูงสุดฝ่ายกามาวจรสวรรค์ เทวดาชั้นที่ ๖ มีนามว่า ปรนิมมิตวสวัสดี แปลว่าเป็นเทวดาที่จะต้องการใช้ของอะไร ผู้ที่ทำให้ก็คือเทวดาชั้นนิมมานรดี เทวดาชั้นนี้มีอายุถึง ๑๖,๐๐๐ ปีทิพย์ แหม ยาวมาก อายุยาว ถ้าจะเทียบกับปีในมนุษย์ ๑๖,๐๐๐ ปีมนุษย์เป็น ๑ วันของท่าน น่าดู ถ้าหากว่ามนุษย์มีอายุเท่านี้ก็น่าดู น่ากลัวว่าเขี้ยวจะยาวจัด แล้วก็สำหรับเทวดาชั้นนี้มีวิมานสวย เป็นที่อยู่ของพระยามาราธิราช เอาละ วันนี้เราจะพบคนสำคัญกัน ว่ากันถึงบุญบารมีหรือว่าที่อยู่ก่อน วิมานใหญ่มีแสงสว่างมาก แสงสว่างจากกาย เป็นสถานที่น่ารื่นรมย์ เรื่องของสวรรค์ไม่ต้องพูดกัน นางฟ้าหรือทุกชั้น เทวดาทุกองค์มีนางฟ้าองค์ละมากๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชั้นนิมมานรดีและปรนิมมิตวสวัสดีนี่ มีนางฟ้าหน้าตาสวยๆ กระจุ๋มกระจิ๋มนับเป็นหมื่นๆ คน องค์หนึ่งนะ หนึ่งองค์มีนางฟ้านับเป็นหมื่นๆ องค์เป็นบริวาร น่าดูความจริง เราเป็นมนุษย์นี่จะหานางสำหรับเราไขว่คว้าแต่ละคนก็ยุ่งจัง หายาก กว่าจะตกลงกันได้ก็เต็มกลืน จะไปหานางไขว่คว้าสำหรับไขว่คว้าตามถนนก็ต้องเสียสตางค์ ดีไม่ดีก็เป็นโรคไม่ได้เรื่อง แต่นี้ สำหรับเทวดานี่รวยจริงๆ แหมน่าเป็น ไม่ต้องไปหาที่ไหนพอตายปุ๊บไปเป็นเทวดาปั๊บ แหมนางสำหรับไขว่สำหรับคว้ามีอยู่เป็นหมื่นๆ คอยอยู่แล้วนี่ถ้าไม่มียาบำรุงดีๆ หรือยาระงับประสาทดีๆ ก็น่ากลัวเหมือนกัน เพราะพวกผู้หญิงมากๆ นี่ แต่คนเดียวเราก็แย่อยู่แล้วนะ แกพูดไม่ใช้น้อย มากคนถ้าแกพูดกันคนละคำนี่ ฟังคราวหนึ่งก็เป็นหมื่นๆ คำ น่ากลัวเทวดาชั้นนี้จะหูไม่ค่อยดี เรียกว่า ๒, ๓ ชั้นนี่น่ะหูไม่ค่อยดี จึงทนรำคาญพวกสตรีพูดกันได้มากๆ

เป็นอันว่าบุญบารมีของเทวดาในชั้นนี้ ในสมัยที่เป็นมนุษย์ท่านทรงฌาน ๔ แต่ว่าไม่ทรงอภิญญา ได้ฌาน ๔ เฉยๆ แล้วก็ทรงฌาน ๔ เป็นปกติ รักษาอารมณ์เป็นกุศลแต่ว่าเวลาตายไม่ได้เข้าฌานตายเหมือนกับชั้นนิมมานรดี เมื่อตายแล้วเพราะอาศัยทรงฌาน ๔ ยิ่งมาเป็นเทวดาชั้นนี้ ครั้นเมื่อมาเป็นเทวดาชั้นนี้แล้ว ต่อไปทรงฌานปกติตามเดิม พ้นภาวะจากเทวดาชั้นนี้ ครั้นเมื่อมาเป็นเทวดาชั้นนี้แล้ว ต่อไปทรงฌานปกติตามเดิม พ้นภาวะจากเทวดาชั้นนี้ก็ไปเกิดเป็นพรหม นี่ว่ากันอย่างลัดๆ ถ้าไม่ลัดละก็เจ๊งแล้ว ๒๔ ตอนนี่ไม่จบกันแน่

ตานี้ เทวดาชั้นนี้มีที่น่าสนใจอยู่อย่างหนึ่ง คือพระยามาราธิราช ความตามที่บางแห่งท่านกล่าวว่า มาร โลกมีอยู่ แล้วก็อยู่ที่ชั้นปรนิมมิตวสวัสดีแบ่งกันคนละตอน คือว่ามารอยู่ตอนหนึ่ง อันนี้ พระอรรถกถาจารย์เฝือไป เฝือไปแก้พลาดไป ความจริงพระพุทธเจ้าทรงกล่าวถึงมารโลกเหมือนกัน แต่ว่าท่านไม่ได้แยกบุคคลออก หมายความว่ามารในที่นี้หมายความถึงว่าจิตเป็นมิจฉาทิฐิ แล้วคำว่าโลก ท่านหมายถึงว่าคนๆ หนึ่งหรือเทวดาองค์หนึ่งจัดเป็นโลกๆ หนึ่ง ถ้า เป็นเทวดาก็ตาม มนุษย์ก็ตาม เป็นมิจฉาทิฐิ ท่านเรียกกันว่ามาร เพราะตัวมิจฉาทิฐิเป็นตัวฆ่าความดี มาระหรือมาร แปลว่าผู้ฆ่าความดีของบุคคลคนนั้น

ทีนี้มาว่ากันถึงพระยามาราธิราช พระยามาราธิราชนี่ ชาวสวรรค์เรียกกันว่าท้าวมาลัย ความจริงเวลานี้ท่านไม่ได้เป็นมารแล้ว เคยพบกับท่าน ท่านคุยสนุกหน้าตายิ้มแย้ม แจ่มใส ท่านบอกว่าเวลานี้ไม่ใช่มาร พระอุปคุตเล่นงานท่านเข้าให้ เป็นคู่ปรับกัน ความเป็นมารของท่านที่จะเป็นศัตรูกับพระพุทธเจ้า จะขอนำเรื่องราวมาเล่าให้ฟังย่อๆ เพราะเหลือเวลาอีก ๓ นาที คือว่าในสมัยหนึ่ง ตอนต้นโน้น ตอนที่พระพุทธเจ้าบำเพ็ญบารมีใหม่ๆ เมื่อปรารถนาพุทธภูมิ ท่านพระยามาราธิราชกับพระพุทธเจ้าเป็นเพื่อนกัน ต่างคนต่างเลี้ยงม้าเหมือนกัน วันหนึ่งก็ไปเกี่ยวหญ้าให้ม้าด้วยกัน พระยามาราธิราชก็เกี่ยวแยกออกไป ต่างคนต่างเกี่ยวคนละทาง วันนั้น บังเอิญมีพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่งมาต้องการหญ้า ก็มายืนที่พระพุทธเจ้าของเราเกี่ยว พระพุทธเจ้าถวายหญ้าท่านฟ่อนหนึ่ง ท่านก็เหาะไป ครั้นจะเอาของเพื่อนให้ไปด้วยก็เกรงว่าเพื่อนจะไม่มีความเลื่อมใส จะด่าเอาเลยไม่ให้ไป ตอนเย็นเก็บหญ้ามารวม พระพุทธเจ้า ก็บอกกับเพื่อน ว่าวันนี้พระมาบิณฑบาตหญ้าเรา เราเอาของเราให้ไป แต่ว่าของเพื่อนเราไม่ได้ให้ไป เพราะเกรงว่าเพื่อนจะไม่เลื่อมใส เท่านั้นแหละ พระยามาราธิราชสมัยเป็นเพื่อนเจ็บใจหาว่าพระพุทธเจ้าเอาดีคนเดียว เลยจองล้างไว้ ถ้าหากแกจะเป็นพระพุทธเจ้าเมื่อไรก็ตาม หรือก่อนเป็นพระพุทธเจ้าก็ตาม ข้าจะคอยขัดขวางการบำเพ็ญบารมีของแกตลอดไป ทั้งนี้ เพราะว่าท่านเองก็ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกัน

ท่านเล่าให้ฟังว่าในสมัยที่พระพุทธเจ้าเป็น พระพุทธเจ้า ที่คอยขัดขวางไม่ใช่อะไรเป็นความโง่ของท่าน ท่านคิดเกรงว่าพระพุทธเจ้านี่น่ะ จะเทศน์สอนคนไปนิพพานเสียหมด แล้วเวลาที่ท่านเป็นพระพุทธเจ้าจะไม่มีคนรับการฟังเทศน์ ท่านบอกว่าผมมันโง่มากคุณ ความจริงผมไม่น่าจะโง่แบบนั้น (น่าจะโง่ ไม่ใช่โง่) ที่โง่ก็เป็นเพราะกรรมที่จองล้างจองผลาญกันไว้ รู้สึกเสียใจเหมือนกัน ว่าไม่น่าจะทำ ต่อมาเมื่อพระอุปคุตทรมานเสียจนหมดฤทธิ์ จึงมาได้คิดว่าเราโง่เกินไป เป็นอันว่าท่านมาราธิราช บรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลาย เวลานี้ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวท่าน ควรจะดีใจ ถ้าท่านมาหาเมื่อไร มีความสุขเมื่อนั้น แล้วก็เลิกเรียกชื่อพระยามาราธิราชได้แล้ว เรียกว่าท้าวมาลัยก็แล้วกัน ท่านเป็นพระโพธิสัตว์

เอาละบรรดาท่านพุทธบริษัท พามาชมถึงสวรรค์ ๖ ชั้นพอดี และก็พอดีแก่เวลามันจะหมด ก็จะต้องกำหนดให้บรรดาท่านพุทธบริษัทและพระคุณเจ้าที่เคารพ พักอยู่บนสวรรค์ชั้นที่ ๖ ก่อน แล้วก็เที่ยวไปเที่ยวมาตามอัธยาศัยได้ทุกชั้น จะได้สบายใจ วันพุธหน้าจะได้มาพาท่านพุทธบริษัททั้งหลายไปเที่ยวพรหมโลก พอถึงพรหมโลกแล้วก็ถือว่าเอวังกันเอาละสำหรับเวลานี้หมดเวลาแล้วต้องขอลา ก่อน ขอความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคลสมบูรณ์พูนผลจงมีแด่ท่านพุทธศาสนิกชนนักทัศนาจร ที่ติดตามมาและท่านผู้รับฟังทุกท่าน สวัสดี. .

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จ. อุทัยธานี จากหนังสือไตรภูมิ

 

ขออภัยนะคะ เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านถึงตรงจุดนี้ ยิ้มสนใจ ลองพาไปหน่อยได้ไหมค่ะ ปกติจะเข้านอนประมาณใกล้ห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน ตื่นตอนสักตีสี่กว่า ๆ .. อยากจะไปด้วยนะ

 

อ่านแล้วสนุกมันดีครับ โพสไปเช็ดบ้านไปอิอิอิอิ

 

^^ พี่ติงก็ได้เวลาไปทำงานบ้านแล้วค่ะคุณแจ๊กซ์ เดี๋ยวว่างๆจะมาอ่านอีกนะคะ...

 

คุณติงติง ค่ะ มาเล่าด่วนจ้ารออ่านอยู่จ้า...

 

รออ่านตอนต่อไป...ด้วยใจลุ้นระทึกค่ะ

 

เรื่องอะไรหรือครับท่าน ครุ ครู
งานคงสู้หนักอึงมี่ นักเรียนเขลา
คงปวดหัวหน้าดูกับลูกเรา
หวังให้เขาเป็นเด็กดี มีวิชชา !

 

ผมไม่มีนิทานพญานาคแต่จะเล่าความฝันเกี่ยวกับพญานาคของผมให้ฟังครับ
... ครั้งแรกผมฝันช่วงประมาณกรกฏาคมหรือไม่ก็สิงหาคม 2554 ฝันว่าเห็นพญานาคเล่นน้ำอยู่ที่ลำน้ำที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ลักษณะเหมือนหนองคาย
เพราะผมก็เคยไปดูบั้งไฟพญานาคที่หนองคาย จากนั้นผมก็ฝันเกี่ยวกับน้ำท่วมแต่ผมหนีมาได้ จากนั้นผมก็ไปพบพระแล้วท่านก็ให้วัตถุมงคลมา
(ทั้งหมดนี้ฝันในวันเดียวกัน) ในวันนั้นพอช่วงบ่ายมาดูข่าวในโทรทัศน์ผมก็เห็นข่าวพญานาคเล่นน้ำที่บึงโขงหลง จ.หนองคาย
... ครั้งที่สองผมฝันเดือนกันยายน 2554 ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นวันเกิดผมด้วย ผมฝันว่าเห็นลำตัวตอนแรกนึกว่าเป็นงู จากนั้นก็เห็นหัวพญานาค
และเห็นหงอนสีแดงเข้ม สักพักก็กลายเป็นคนเห็นเป็นผู้ชาย ผู้หญิงและเด็กซึ่งน่าจะเป็นพ่อแม่ลูก และหลังจากนั้นไม่วันก็สองวัน ผมดูข่าวใน
โทรทัศน์ก็มีข่าวเรื่องพญานาคที่บึงโขงหลง จ.หนองคายอีกแล้ว
... ครั้งสุดท้ายผมฝันช่วงพฤษจิกายนหรือไม่ก็ต้นธันวาคม 2554 ฝันว่ามีคนให้ลูกแก้วลูกใหญ่เหมือนลูกแก้วของหมอดูแต่สีเขียวเข้มเรืองแสง
สวยมาก 5-7 ลูก และเขาให้หนังสือหรือตำราเล่มใหญ่มาด้วย (ลูกแก้วที่เห็นลักษณะคล้ายลูกแก้วที่มีคนนำมาลงในกระทู้นิทานพญานาคนี้)
... ซึ่งก็น่าแปลกนะครับว่าทำไมผมเพิ่งเริ่มมาฝันช่วงปลายปี 2554 และในปี 2554 นี้ผมประสบกับปัญหามากมายหลายอย่าง หลังจากที่ผ่าน
ปัญหานั้นมาได้ผมก็เริ่มสวดมนต์ แผ่เมตตาบ่อยขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยปฎิบัติซักเท่าไหร่ ทำให้ตอนนี้ผมสงบลงได้เยอะ
... ล่าสุดผมฝันแปลกๆ เมื่อวานนี้เองผมฝันว่าเจอลูกแก้วขนาดประมาณลูกแก้วเด็กเล่นซึ่งมีสีแดงอยู่ตรงกลางลูกแก้วด้วยโดยลูกแก้วนั้นฝังอยู่ใน
ดิน ตอนแรกนั้นพยายามหยิบแต่หยิบขึ้นมาไม่ได้ สักพักมีคนจะมาทำร้ายคนที่อยู่ใกล้กัน ด้วยความบังเอิญจึงหยิบขึ้นมาได้ทำให้ผมมีพลัง
สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้ โดยเอามีดฟันหัวขาด (ไม่รู้ดูการ์ตูนมากไปหรือป่าว) และก่อนฝันเรื่องลูกแก้วก็ฝันว่าไปพบพระรูปหนึ่งจำไม่ได้ว่าคุย
อะไรกันบ้าง (เหมือนคล้ายๆ ว่าท่านทายว่าผมจะได้พบผู้หญิง) แต่ความรู้สึกเหมือนสนิทกับพระรูปนี้มากคล้ายกับว่าเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กัน

ของแถมท้ายสุดเป็นตำนานของเมืองคำชะโนดในจังหวัดผมสำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านครับ

 

ท่านคุรุวาโร ผมมีโอกาสจะได้ไปด้วยไหม ครับ รู้สึก ว่า สมาธิยังไปไม่ถึงไหนเลยครับ

 

พี่ คุรุวาโร ครับ พี่ได้มาหาผมหรือเปล่าครับ ช่วงตอน 3 ทุ่มกว่า วันไหนไม่รู้อ่ะ

 

ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ ..มากๆเลยค่ะ....
กลัวไม่ได้ไป..แต่จะพยายามค่ะ..
ขอเกาะท่านคุรุวาโรไปด้วย..
อย่าทิ้งหนูน๊า....นู๋ เปง ครุฑ..

 

เย้ ๆๆๆๆเห็นด้วยๆๆๆ เริ่มมีหวังกับเขาบ้างแล้วเรา..สู้ๆๆ

 

สงสัยเจ้าของกระทู้กำลังนั่งโส้ยก๊วยเตี๋ยว...ชู๊ด ๆ หม่ำสักสองชามเน้อ จะได้มีแรงเยอะ ๆ อิ อิ

 

ตอบ PM. อยู่ครับ บางคนก็มองไม่เห็นครับ และตอนนี้ไม่ค่อยสบายครับ เป็นหวัดเล็กน้อยครับ(สงสัยใช้พลังมากไปหน่อยครับ) ขอขอบคุณครับ สำหรับความห่วงใยครับ

 

อ้าวต้องเลื่อนวันหรือเปล่าครับ

 

ดูทุกคนตื่นเต้นกันมากๆๆเลยนะคะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คะ แล้วอย่าลืมกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ