สมมุติว่า คนอื่นทำร้ายบิดามารดาเรา เราฆ่าเขา บาปมากมั้ยครับ

คิดไม่ตก ถ้าคนอื่น ทำร้ายพ่อแม่เราหรือจะฆ่าท่าน ถ้าเราฆ่าเขาเพื่อป้องกันพ่อแม่เรา จะบาปมากมั้ย สมควรมั้ยครับ รบกวนขอความเห็นหลายๆท่านด้วยครับ

 

ขอแบบ จัดเต็มๆเลยนะครับ ประมวลผลหน่อยครับ

 

ถ้าเจตนาในการฆ่าเต็ม ก็จัดเต็ม
บุญก็ส่วนหนึ่งที่ช่วยปกป้องพ่อแม่
บาปก็ส่วนหนึ่งที่ทำลายชีวิตเขา <- - - ส่วนผลนั้นจะหนักมากน้อยแค่ไหนขึ้นอยู่กับว่าคนที่ถูกฆ่าเค้าเป็นคนดีในระดับไหน ก็แปรผันตามนั้น

 

บาปแน่ครับ...ถ้าเราฆ่าเขาก็เป็นการที่เราทำผิดศีลข้อที่หนึ่ง เราก็ต้องรับผลของกรรมนั้นนะ.....

แต่ที่เราช่วยพ่อแม่เราให้พ้นภัยจากอันตราย อันนี้เป็นกตัญญู ถือเป็นบุญครับ....

ถ้าเป็นผมนะ ผมจะปกป้องพ่อแม่ และจะทำอย่างไรก็ได้ที่ไม่ให้คนที่มาทำร้ายนั้นตาย เว้นเสียแต่สุดวิสัยจริงๆที่มันอย่างไรก็ไม่พ้นตาย....ผมก็คงต้องยอมรับผลกรรมนั้นครับ....

คำถามนี้ไม่ต่างจากที่ถามว่า ถ้าทหารฆ่า ฆ่าศึกเป็นบาปหรือไม่นั่นหละครับ....

 

บาปครับ แต่ไม่มาก เท่าเจตนา ฆ่า ดูอย่างวีรชน ของชาติไทย ต้องปกป้องประเทศไทย ฆ่าคน แล้วได้ไปสวรรค์ เพราะ อะไร เพราะว่า เจตนาคือ ปกป้องญาติพี่น้องชาวไทยอ่าครับ

 

เหมือนจะเข้าลักษณะ บุญก็หาบ บาปก็หิ้ว ค่ะ

 

ถามว่าสมควรมั้ยก็ตอบว่าไม่สมควร จิตตกเปล่า ๆกับเรื่องสมมุติ

 

ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเองค่ะ

 

เราก็เหมือนทหาร ที่อยู่ในสมรภูมิ ในสนามรบ ก็คงมีทั้งบุญและบาปในวาระเดียวกัน ฉะนั้นจักทำกรรมอันใดไว้ไม่ว่ากุศลกรรม และ อกุศลกรรม ก็ต้องรับผลของกรรมนั้น ก็ต้องไปอ่านทศชาติ ชาดก ตอนพระเตมีย์ชาดก เพราะอะไรพระโพธิสัตว์ ถึงแกล้งเป็นใบ้

 

เรื่องจริงในลักษณะแบบนี้เคยมีมาแล้ว ในอดีต และปัจจุบันก็ยังมีอยู่ ที่กำลังจะเกิดก็มี และในอนาคตก็คิดว่ามีแน่นอนเพราะมันมีในสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตอยู่แล้ว โดยเฉพาะมนุษย์ บุคคลที่เรารักเคารพนับถือและทุกๆอย่างที่ไม่สามารถจะอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่เรารู้สึกมันได้ในตัวของเรา อันดับ 1 ก็คือแม่ พ่อ ต่อมาก็ลูกเมีย น้อง พี่ ญาติๆตามลำดับ สำหรับผมแล้วชีวิตผมตายแทนท่านได้ ตายแทนคนที่ผมรักได้ในลำดับต้นๆ ใครก็ช่างที่คิดจะมาทำร้ายหรือมาฆ่าท่านต้องผ่านศพผมไปก่อน ถ้าจวนตัวหรือหลีกเลี่ยงไม่ได้ บาปบุญเอาไว้ทีหลัง ขอให้ผมได้ปกป้องคนที่ผมรัก เคารพ นับถือ สุดชีวิตของผมให้ดีเต็มที่เสียก่อน อย่างอื่นค่อยพูดกัน ยังไงชีวิตเราก็ต้องตายทิ้งอยู่แล้วสู้ตายแทนแม่พ่อ ตายเพื่อแม่พ่อจะถือว่าดีกว่าคุ้มกว่ากันเยอะ ได้ตายแทนท่านถือว่าชีวิตนี้คุ้มแล้ว ไม่สูญเปล่า

 

เห็นด้วยครับ

อยู่ท่ว่าคุณจะเกาะบุญ หรือจมปักเกาะบาปในวาระจิตก่อนตาย

มีเรื่องเล่าว่า พระโพิสัตย์รู้ว่ามีคนกำลังจะฆ่าแม่ของตนซึ่งเป็นอนันตริยกรรม ดังนั้นท่านจึงฆ่าคนๆนั้นซะ แล้วยอมลงนรกเอง แต่ด้วยจิตที่ฝึกมาดีแล้วจึงลงไม่าน

(ขนาดพระโพธิสัตย์ยฆ่าคนเพื่อช่วยเขายังลงนรก แต่พระโพธิสัตย์ที่ลงนรกก็เปนเรื่อปกตินะสำหรับช่วงต้นๆ ช่วงปลายๆจะีของกันลงนรก)

 

ดูแล้วก็น่าเทียบเคียงกับกรณีของทหารที่ทำศึกเพื่อปกป้องประชาชน ต้องฆ่าคน
มากมายนับไม่ถ้วน ถ้ามองเรื่องกรรมก็มีแต่ได้บาปอย่างเดียว อาจตกนรก พ้นมา
ก็อาจจะมีอายุสั้น มีโรคภัยเบียดเบียนมาก และอีกหลายๆ อย่าง แต่ถามว่าได้
ไหมก็ได้เหมือนกัน ก็ได้ความสุขใจที่ได้เห็นประชาชนมีความสุข อยู่อย่างร่มเย็น
ซึ่งสิ่งที่ได้มันดูจะเล็กน้อยมากๆ แต่มันก็แล้วแต่คนอีกว่าจะให้คุณค่ากับเรื่องไหน
มากกว่า ถ้าสนใจเกี่ยวกับความสุขของประชาชนมากจนอยู่เฉยไม่ได้ก็คงจะต้อง
ไปเป็นทหาร แต่ถ้าให้ความสำคัญกับเรื่องบาป-บุญ มากกว่าก็มีแต่เสียไม่มีได้
เลย

 

บาปมาก ไม่ไช่บาปน้อย
คำว่า เจตนา ไม่ได้แปลว่า เหตุผลในการทำนะ
เหตุผล ส่วนเหตุผล เจตนาส่วนเจตนา
เหตุผล อาจจะดีมาก อันนี้ก็ส่วนหนึ่ง
แต่ในขณะที่ฆ่านั้น ทั้งจงใจ ทั้งตั้งใจ ฆ่า รับกรรมเต็มๆ

แต่จะยอมตกนรกเพื่อคนอื่นนั้น อันนี้ แล้วแต่คนตัดสินใจ
แต่ในขณะที่ฆ่า มันตั้งใจเต็มๆ จงใจฆ่าเต็มที่เลยละ
กรรมก็รับไปเต็มๆ ไม่ไช่ระบาปน้อย ไอ้บาปน้อยนั้นคือ
บังเอิญอาวุธไปถูกเค้าแล้วเค้าตาย อันนี้ถึงจะเรียกไม่เจตนา
กรรมจะน้อย หรืออาจจะไม่มีกรรมเลย เพราะไม่มีเจตนา

 

แน่นอนว่า เมื่อเราฆ่าเขา เราก็ต้องโทษของสังคม เป็นไปตามบทบาทหน้าที่กฏหมายบ้านเมือง
กลับกลายเป็น มีความเดือดเนื้อร้อนใจขึ้นมา
ถึงแม้จะคลายปมไปได้จุดหนึ่ง ด้วยสามารถปกป้องบิดามารดา ได้แล้ว ก็ตาม

พระพุทธเจ้าตรัสว่า :
"กรรมใดทำแล้ว นำความเดือดร้อนใจมาให้ ในภายหลัง กรรมนั้นไม่ควรทำ"

ทีนี้จะแก้อย่างไร มีข้อคิดอยู่ว่า (เห็นเป็นประโยคที่ดี จึงยกมา)

"อย่าเสียใจ กับสิ่งที่เลวร้าย หรือสูญเสียไปแล้ว
มันไม่กลับมา แต่คุณสามารถทำมันใหม่ หรือเรียนรู้จากมันได้"

เรียกว่าเรียนรู้ จากกรรม

แต่หากมีคนมาทำร้ายบิดามารดาเรา แต่เราไม่สามารถปกป้องได้
เราก็ยิ่งจะเสียใจ กลับทั้งมีความคับแค้นหนักขึ้นไปอีก กับผู้มาทำร้ายบิดามารดาเรา ด้วยความอาฆาตมาดร้าย

สิ่งนี้จึงแล้วแต่กรรมกระทำกันมา ในดุลยพินิจนั่นเถิด
เป็นปัญหาโลกแตก เหนือสามัญสำนึกของปุถุชน อจิณไตย..!

รู้แต่เพียง ในพุทธภาษิต ท่านกล่าวว่า

ตญฺจ กมฺมํ กตํ สาธุ ยํ กตฺวา นานุตปฺปติ
ทำกรรมใดแล้วไม่ร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นแลเป็นดี

น ตํ กมฺมํ กตํ สาธุ ยํ กตฺวา อนุตปฺปติ
ทำกรรมใดแล้วร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำแล้วนั้นไม่ดี

 

ธรรมดา การ พิจารณาไตร่ตรอง แบบ ขาด "ธรรมะ" ที่เป็นที่พึ่ง
ก็หมายถึง เราใช้ โลกียปัญญา มาพิจารณา แค่นี้มันก็บอกในตัวอยู่
แล้วว่า "พร่อง"

โลกียะปัญญา หรือ ปัญญาที่ขาด "ธรรมะ" รองรับ มันบอกอยู่แล้วในตัวว่าพร่อง (ซ้ำ)

ดังนั้น จะไปถาม ปัญญาเอาจาก คนที่ใช้ปัญญาแบบโลกียะ นอกจากจะ พร่อง
ที่ตนแล้ว ยังทำให้ รูปนามอื่น พลอย ปักจิตพิจารณา แล้วก็ พร่องไปด้วย

ตกน้ำตายไปด้วย

* * * * *

ดังนั้น มันเป็นเรื่อง ที่ต้องพิจารณา ลงปัจจุบัน เป็นหลักเข้าว่า แม้จะเป็น ปุถุชน
ไม่ได้มีธรรม แต่หาก มันเป็น ปัจจุบันธรรม พิจารณาแล้วทำไปใน ปัจจุบัน ขณะ
นั้น ปฏิบัติต่อหน้า เฉพาะหน้า ตรงนั้น มันก็จะอีกเรื่องหนึ่ง

คิดให้เป็นกรรม ถึงแม้จะเพียงแค่คิด และ ทำให้เป็นกรรม มันจะแค่ ครั้งเดียว ทำ
ไปแล้ว ก็จบ ไม่ต้องคิดมาก รับกรรม เสวยผล กันเห็นๆ

แต่ถ้า ไม่ใช่ปัจจุบันธรรม ไปนั่งคิด นั่งพิจารณา กรรมที่ไม่ได้ฆ่า แต่ มโนสังขาร
ที่คิดเรื่อง "ฆ่า" มันจะสร้างสมเอาไว้ หมักลงเป็น สันดาน เสียหายตั้งแต่ยังไม่เกิดเรื่อง

ขาดทุนย่อยยับ ในแง่ นักภาวนา หาก เป็น ปุถุชน ก็จะอ้างว่า คิดกันไว้ก่อนดี
กว่าแก้ ซึ่งจะสวนกระแสกันไปมาระหว่าง โลก กับ ธรรม

* * * * *

ความกตัญญูต่อพ่อแม่ ให้มัน สะท้อนออกมาจากจิต ตรงๆ อย่าไปคิดนำ อย่าไป
ร้อนรนก่อน มันจะเสียท่า เสร็จพยามาร แอบหยอด วิตก3 ให้เจริญเติบโต

เช่น

หยอดเรื่องความสุขของพ่อแม่แล้วให้เราดีใจ นี่ มันหยอด กามวิตก ให้เรารับเป็น
ทุนสำหรับมันอาศัย ออกดอก ออกผล เติบโต

หยอดเรื่องความลำบากของพ่อแม่ให้เราขัดใจ นี่ มันหยอด พยาบาทวิตก ให้เรารับเป็น
ทุนสำหรับมันอาศัย ออกดอก ออกผล เติบโต

หยอดเรื่องหลังจากนี้ หรือหลังจากนั้น จะอยู่อย่างไร นี่มันก็หยอด วิหิงสาวิตก ให้เรา
รับเป็นทุนสำหรับมันอาศัย ออกดอก ออกผล เติบโต

พอวิตก3 เจริญเติบโต พอเจอเรื่องตรงหน้า ก็เรียบร้อยโรงเรียนจีน(โพธิสัตว์แบบโหลยโถ่ย)

ดังนั้น

ผู้กล้า เขา วัดกันที่ใจ ขณะเกิดเหตุ ตรงหน้า หากไม่ใช่ ตรงหน้า มันก็หมด
สิทธิที่จะแสดงอยู่แล้ว ที่เหลือจึงต้องเป็นเรื่องของปัญญาที่จะแก้ไขไปตามครรลอง
ที่จะไม่นำมาซึ่งเรื่องที่ไม่หยุด ไม่จบ ไม่สิ้น

แต่ถ้าเป็นเรื่องของ ผู้อาจหาญ มันก็ต้องพิจารณาว่า กรรมอะไรที่เกิดขึ้น ตรงนั้น
เราเข้าไป แบกภาระได้ไหม เสนอตัวเข้าไปแบกภาระได้ไหม เสนอตัวรับไปเลย
แต่ก็ต้องทำใจว่า หากเขาขาด "ธรรมะ" มันก็ยังมีเรื่องไม่แน่ไม่นอน และ บางเรื่อง

กรรมมันรับแทนกันไม่ได้

ใครจะไปรู้ บางทีอาจซับซ้อนกว่านั้น ที่พ่อแม่ต้องโดนอย่างนั้น ก็เพราะ ลูกนั้นแก้
ปัญหาผิด"ธรรม" ซ้ำซากหลายชาติหลายครา เลยต้อง วนเวียนแก้ปัญหาอย่างเดิม
โดยไม่รู้ว่า เริ่มที่ใคร ใครก่อ ใครแก้ ใครเวียน ใครว่าย ใครพ้น คนก่อเวร คือลูก...
แต่พ่อแม่ที่เกี่ยวข้องซวยไป เพราะลูก.....ตะไลสรณะ

สรุปแล้ว พิจารณาเอาเอง ถ้ามี "ธรรมะ" เรื่องจะจบ และ หยุด ทุกคนได้ประโยชน์

แต่ถ้าไม่มีธรรมะนะ อย่าว่าแต่ เฉพาะ จขกท เลย คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ซวยไปด้วย
แบบไม่รู้ตัว

แบบว่า นั่งอยู่ดีๆ คนมันก็นึกอยากจะ ฆ่า ซะงั้น เหตุเพราะไปแนะนำเอาไว้ว่า บุญ
ส่วนหนึ่ง บาปส่วนหนึ่ง บาปมาก บุญน้อย บุญน้อย บาปมาก แต่ลืมไปว่าเป็นเรื่อง
"พิจารณาเรื่องการเบียดเบียนชีวิต"

 

เคยได้ยิน คำว่า

อย่าเอาบุญ มาต่อรองบาป

ไหมครับ

 

ถ้าจิตของเขามีความคิดกระทำเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ ถือเป็นการเสียสละเป็นการไม่เห็นแก่ตัว นั่นคือบุญ

แล้วส่วนที่ฆ่าเค้าละ คืออะไร คือไม่เจตนาหรือครับ อย่าตอบว่าไม่เจตนาไม่มีบาป
เพราะ ไม่เจตนาคือ เช่นว่า บังเอิญปืนลั้นใส่ หรือบังเอิญเดินไปเหยียบแมลงตาย ไม่ทันมอง นี้คือไม่เจตนา
แต่ถ้า จ่อปืนจะยิง จะอ้างว่าไม่เจตนาไม่ได้
ไหนลองตอบผมดูสิครับ ว่า แล้วส่วนที่ฆ่าเค้าละ คืออะไร

ขอให้ท่านที่อ่าน วิเคราะห์เอาเองนะครับ สำหรับผม
ผมเห็นแล้ว เห็นอะไรดีดี ในคำตอบ ของคนๆนี้

 

แล้วทุกท่าน เคยคิดไปถึง เรื่อง คนดี คนเลวหรือไม่ หากพ่อแม่เราค้ายาบ้า (สมมุตินะคร้าบ) แล้วตำรวจจะมายิง ปิดบัญชีดำเลย เราไปฆ่าตำรวจ จงคิดเอาเถอะ

บาปนะบาปแน่ รับเต็มด้วยครับ ฆ่าคน นรกมีพื้นที่ขยายขึ้น รองรับคุณแน่

บุญ ก็ส่วนบุญ อาจจะได้รับกรรมแล้ว ไปเกิด เป็นเทวดา อันนี้ก็ว่ากันไป

ความคิดผมนะ ผิดถูกอย่างไร อภัยด้วย

 

เจริญสติให้มากเข้าไว้ครับ...อะไรมันจะเกิด มันก็ต้องเกิด..คนจะเกิด คนจะตาย ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างควบคุมได้ยากครับ ปล่อยไปตามกรรมของเเต่ละบุคคลดีกว่า..มีเวลาดูเเลพ่อแม่ให้ดีที่สุดดีกว่านะครับ..

 

พิมเสนแลกกับเกลือมั้ยคะ