♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

(เบรคไม่อยู่แร่ะ 55+ ขออีกบทนึง จากเพื่อนคนนั้นนะจ๊ะ)

อาจหล่อเลี้ยงวิญญาณนานเกินนับ
เพียงหนึ่งศัพท์รจนาว่าสุดหวง
แม้แท้แล้วรักเราคือ..เปล่ากลวง..
ปวดร้าวใจทั้งดวงอยู่เรื้อรัง

(ส่งให้จข.บทกลอนนะฮะ 55+)

 

โอ้...ลวา คนเศร้า...อย่าเหงาหงอย
อย่างน้อยๆมีเรา...เป็นเพื่อนหนา
เราเป็นคนแสนดี...ไร้มารยา
เธอมีค่าเสมอจิต...สนิทใจ

ขอบคุณมากที่ตอบ...กระทู้นี้
กระทู้ที่มีนิยาม...สื่อความหมาย
เธอยังจดจำคำ...ฉันบรรยาย
เป็นความหมายของชีวิต...จิตนิยาม

อันคนเรานั้นมี...หลายรูปแบบ
บ้างก็แบกภาระไว้...ให้ห่วงหา
บางคนจริตปิดทาง...พระสัมมา
เลยไร้ค่าเพราะหลงผิด...ติดอบาย

 

คนเรานั้นเกิดมาก็ง่ายต่อการพบสุขและทุกข์ ซึ่งเป็นส่วนนึงของชีวิตอันแสนสั้น
สิ่งที่เป็นอมตะคือ..วิญญาณของเรา คนที่สามารถอยู่กับสุขและทุกข์โดยไม่สะท้าน
คือ..ผู้ที่ค้นพบสุขอันแท้จริง..

 

วังเวงโหวงเหวง...วิเวกว่าง
เลอวิลาศเลิศล้ำ...วิสุทธศรี
กวีวิมุตหลุดพ้น...วิริยินทรี
เป็นกวีศรศิลป์...วิเชียรชัย

แต่เรานี้เป็นได้...เพียงนักปราชญ์
คำตลาดฉลาดล้ำ...เชิงศิลป์
แต่ใจนี้หวังหลุดพ้น...ดั่งองค์ชิน
เอกนริทร์ นเรศ ศก...จบ ศรีอารย์

 

ขออภัยหากร้าง...คำวลี
ด้วยตอนนี้ลิ้งค์มือถือ...อยู่ละหนา
แล้วทีนี้หิวข้าวแล้ว...ขอลั่น ลา
แล้วค่อยมาเจอกันใหม่...ไปนะเธอ

 

กลับมา ฮา กันต่อจะดีไหม
เอ๊ ! ทำไมไม่เห็น คนนั้นหนา
เอ๊ ! คนโน้นคนนี้ ไม่เห็นมา
ตอบปัญหา กลอนสนุก ศุกร สุดดี

 

ดีใจเดาได้ใกล้เคียงเชียวแอบปลื้มอยู่ลับๆ ฮึ ฮึ ฮึ

 

ระแวด ระวัง ระแวง
ยังไม่เก่ง ยังไม่แกร่ง จึงต้องหนี
หลีกทางให้ คนเก่ง... คนดีๆ
มาต่อตี ตอบโต้ โม้กันไป

 

โมโหเริ่ม... ตามด้วยเบื่อ แล้วก็หงอย
ย้ำบ่อยๆ วาง วาง วาง วางไม่ได้
แบกตลอด หนักก็หนัก ไม่เข้าใจ
สอนเท่าไหร่ ใยไม่จำ ทำไม่เป็น...

 

เห็นตน คือ เห็นธรรม
เห็นธรรม คือ เห็นความจริง
เห็นทุกสิ่ง..มันก็เป็นเช่นนั้นเอง

(ราตรีสวัสดิ์ เพื่อนรักทั้งหลาย)

 

เอ๊! วันนี้วันหยุด...หยุดหรือนี่
มิเห็นมีใครมา...สนุกสนาน
เอ๊! มิเห็นมีใคร...มาระราน
ตั้งคำถามยั่วประสาท...ประหลาดใจ ?

 

อ๋อ! ลืมไปเกรงใจ...คนมีคู่
เขาคงอยู่กับเพื่อนชิด...จิตประสาน
เขาคงอยู่กับหวานใจ...ดั่งวันวาน
เรานั้นมาร ฤา ไปขวางเทพบุตร...สุดหัวใจ (น้อยใจนิดๆเสียใจหน่อยๆช้ำใจน้อยๆ ฮา กำลังดี)

 

กำลังเอ๋ยกำลังใจ...ใครคนหนึ่ง
อาจไม่ซึ้งเหมือนดั่งคน...ที่เธอฝัน
อาจหล่อน้อยกว่าเจ้าโดม...ปะการัง (น้อยกว่านิดเดียว)
แต่ไม่ทำให้เธอช้ำ...ระกำทรวง

 

โถ...เจ้ากลอยปลาน้อย...น้องของพี่
อย่าได้หนีแหวกว่าย...ตามสายฝน
หากชีวิตติดอยู่กลาง...สายน้ำวน
พี่จะดล มหาสมุทร...ขุดให้เธอ (ก๊อปมาจากใจนะเนี่ยไม่รู้ปลาน้อยจริงจังอ๊ะปล่าว)

 

ชีวิตนี้ดั่งนิยาย...คล้ายความฝัน
เราพบกันเพียงปลายนิ้ว...สัมผัสถึง
แม้ไม่มีพักต์นาง...ให้ติดตรึง
เพียงนึงถึงพอได้สุข...หยุดโศกา

หากเธอว่างวางใจ...ไว้ตรงนี้
ตรงอกพี่นี้ยังว่าง...เพื่อเธอเสมอ
อาจจะเหม็นกลิ่นเต่า...หน่อยนะเออ
แต่ไม่เพลอทำใคร...ให้ช้ำใจ (แหม! แต่งได้ตอแหลเก่งจริงๆเราเนี่ย)

 

มีสิ่งหนึ่งในนี้ที่เราชอบ
เขาคอยตอบปลอบใจให้หายเศร้า
จนวันหนึ่งเพิ่งรู้ว่าใจเรา
ไม่มีเธอเราเหงาเหงาเฝ้าคอยรอ

ฮัลโหล test ๆๆๆ ๕๕..........

 

เหมือนทำได้ ดีขึ้นแล้ว แต่พอวันนึง เฮ้ย โมโหอ่ะ ฟิวส์ขาดอีก 555

 

คืนวัน อย่าหวั่นหวาด
เมื่อสิ่งที่คาด ดำเนินไป
รู้ก่อนแล้ว มีสติไว้
สู้ต่อไป ด้วยแรงที่มี...

แม้ทุกข์จะถาโถม
เหมือนไฟโหม ในทุกที่
ผ่านร้อน ผ่านเย็น มากี่ที
ครานี้ ก็เช่นกัน...

เดี๋ยวก็ จะผ่านไป
ร้อน-เย็นไซร้ สลับกัน
ยืนหยัดสู้ อย่างมุ่งมั่น
ดูทุกข์นั้น สุขนั้น ผ่านพ้นไป (เหมือนเดิม เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวสุข...)

 

ขอเพียงใครซักคนหนึ่ง...มีใครซักคนคอยห่วงหาาาา...

อึม...อวตาล มาใหม่หรือไรนี่
คารมนี้เหมือนคุ้นๆ...ใครกันหนา
อารมณ์นี้เหมือนผูกพัน...ร่วมกันมา
ใครกันหนอใครกันหว่า...น่าสนใจ

ขออภัยหากจำผิด...จิตสับสน
หลงจำคนไร้หัวใจ...ไร้ความหมาย
หลงจำผิดคิดถึงนาง...จนตาลาย (น้ำลายไหลนิดๆ)
ขอเป็นเธอได้ไหม...คลายระทม

 

นิมิตดี มีไว้สำหรับเจ้า
หมายถึงเราจักรพรรดิ์สาดแสง
แก้วมณีหมายถึงเจ้าท่องแดน
พิมานแม้นแดนฟ้าเธอได้ไป (ดีใจด้วย นึกว่าแต่งกลอนเก่งอย่างเดียวซะอีก)