ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นคุณจะอย่างไร

เพราะชีวิตคือชีวิต
ผมว่าข้อดีของปัญหามันก็มีอยู่นะคุณปู่
แต่ถามว่าถ้าเลือกได้ แทบทุกคนคงตอบว่าไม่เลือกแบบนั้น

ถ้าเป็นผม ผมจะดีใจที่ยังมีชีวิต ได้สวดมนต์ ได้ปฏิบัติธรรม
ถ้าเป็นผม ผมจะใช้เวลาที่เหลือ พยายามหาทางเข้าใจในแก่นแท้ที่เขาถามหา.......กันว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร

<iframe src="http://www.youtube.com/embed/4tsK3XqVH6w" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe>

 

มีความจริงอยู่ข้อหนึ่งคือ ไม่มีอะไรคงอยู่ในสภาพเดิมได้ในโลกนี้
มีเกิด มีดับ
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
เหมือนฟองอากาศที่เกิดขึ้นบนผิวน้ำตอนฝนตก
แต่ชีวิตเรา...
ความทุกข์ระทม ปัญหา ที่ประดังเข้ามาในชีวิต อาจทำให้เราเจ็บปวด
ทุกคนเคยเจอภาวะเช่นนี้ มากบ้าง น้อยบ้าง...
แต่ต้องเจอทุกคน...
หน้าที่ของเราคือ อดทน ตั้งสติ และแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นโดยใช้ปัญญา
ซึ่งแน่นอนว่าไม่ง่ายเลย
เพราะในภาวะเช่นนี้ เราจะอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ

 

ตอนที่ติงไปเรียน ป.โท แน่นอนว่ามันมีความเครียด
อาจารย์ท่านหนึ่งสอนว่า
ให้เราบอกกับตนเองว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เหมือนเราฝัน....สักวันก็ต้องตื่น
เหมือนฝนตก สักวันต้องหยุดตก
และหลังฝนซา ฟ้าย่อมสดใส
ชีวิตของคนเราก็เหมือนกัน
มีขึ้น ก็มีลง
มีสุข ก็มีทุกข์คละเคล้ากันไป
เวลาที่เราทุกข์ ให้คิดถึงคนที่ทุกข์กว่าเรา จะได้มีกำลังใจ
...
ดังนั้น บทสรุปก็คือ ชีวิตต้องก้าวต่อไป
ปัญหาและอุปสรรคต่างๆ คือบททดสอบแห่งชีวิต ว่าเราจะสอบผ่านหรือไม่
ถ้าผ่าน ผ่านระดับใด
ยิ่งบททดสอบหนักๆ ยิ่งทำให้เราแกร่งขึ้น
สู้ต่อไปนะคะ...
กำลังใจมีอยู่รอบๆตัวเรา เราต้องหาให้พบ
หายใจลึกๆ มองหาสิ่งที่ดีๆที่มีอยู่
...

 

ในทุกๆปัญหา จะมีโอกาส...
ในทุกๆโชคร้าย จะมีโชคดี...

 

ทุกปัญหา จะผ่านไป
ขอเพียงเราหน้าด้านหน้าหน้าทน เอ้ย ใจกล้าและอดทนสู้ไป
หากเรายังไม่ตาย เราต้องผ่านมันไปได้ แน่นอน แล้วเราคือผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่
เชื่อความความสามารถ และจิตใจ คุณเถิด

 

คุณเถิดคือใครคะน้องราคุ?

 

ก็น่าจะรู้ตัว ๕๕๕

พี่เป็นมหาบัญฑิตรึยังคะ

 

ใช่แล้วลูกหลานเอ๋ย คนทีทุกข์กว่าเรายังมีอีกมาก ไม่ใช่เราจะทุกข์จะตายคนเดียวไม่ใช่ แขนขาเราครบ คนแขนขาดขาด้วน เขายังมีใจสู้ แต่คนดีๆๆๆทำไมมันไม่ค่อยจะสู้ชีวิตเลยละ
หาอะไรละบายครามเคียดกันเถอะเอาแบบไม่นอกลู่นอกทาง ปันญาดีมีพลัง ปัญญาดีสร้างเสริมชีวิตให้สดใส อย่าเอาแต่ศรีษะ ไว้ใสสมองเฉยๆๆๆ คิดดิคิดดิ คนทีทุกมากกว่าเรายังมี แต่คุณจะรู้หรือไม่เท่านั้นเองงะ

 

มีแต่คนประนามปู่ทั้งนั้นละ ว่ามันไม่ตายก็บ้า ลบคำสพประมาทหร่าวนั้นออก เดียวนี้รึ กลับต้องมาขอคำปรึกษาแทน อีตอนล้มไม่มีใครสน มีเเต่เหยียบซ้ำ แต่ไม่อยากเล่ามากเท่านั้น เพราะเป็นคนไม่เคยมองข้างหลัง หันหน้าสู้ต่อไปอย่าทำใจเสอะ คนทีมีทุกข์ปู่เข้าใจดี ว่าเเต่จะมีคนช่วยหรือเหยียบซ้ำหรือไม่เท่านั้นละ ดังนั้นปูขออวยพรไว้ว่า ถ้าหากใครมีความทุกข์หรือหาคนปลอบใจ หาเพือนแท้ไม่ได้มีแต่ซ้ำเติม นึกถึงคนนี้ไว้
ปู่ฤษีอ้วนผีกองกอย ยังให้กำลังใจพวกคุณท่านเสมอๆๆๆนะครับ

 

อนุโมทนาค่ะท่านปู่
ท่านปู่คงทราบดี ว่ากว่าจะลุกขึ้นต่อสู้ได้ใหม่อีกครั้ง ต้องใช้พลังมากแค่ไหน
เราจึงต้องให้กำลังใจเพื่อนของเราให้มาก..
เพื่อให้เขาลุกขึ้นสู้ได้อีกครั้งด้วยสติและปัญญา

 

ถ้าตัวเองเจอเหตุการณ์แบบนี้พร้อมกันทีเดียว ก็คงเป็นบ้า สภาพจิตใจไม่เหลือเป็นผู้เป็นคนแน่ๆค่ะ บอกตรงๆว่าการที่คุณปู่สามารถลุกขึ้นมาสู้ปัญหาแล้วเข้าหาทางธรรมได้จนถึงทกวันนี้ถือว่าคุณปู่สุดยอดมากๆ และอนุโมทนาด้วยค่ะ

ดิฉันเพิ่งถูกคนที่รักกันมาสี่ปีบอกเลิกไม่นานนี้ ถึงตัวเองจะเลวร้ายแค่ไหน เทียบกันดูแล้วเล็กน้อยไปเลย

 

พี่ติงเป็นมหาบัณฑิตแล้วค่ะน้องพายุ

 

คนละสภาวะ.........

ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้น ที่ดับไป ขาขาด แขนขาด ตาบอด หูหนวก แต่ยังมี พ่อแม่ พี่น้อง มีญาติ มีเพื่อน มีคนรัก ฯลฯ

แล้วถ้าทุกอย่างมันดับมืดลงหมดในเวลาเดียวกันล่ะ แบบว่า มองไม่เห็นอะไรเลย มองรอบกายไม่มีใครเลย มีแต่การทรยศหักหลัง แม้แต่ผู้ที่ฉลาดทีสุดหรือผู้ที่ปฏิบัติธรรม ผมว่า มันก้อต้องเสียหลักบ้างบ่ะ ไม่มากก้อน้อย


ยิ่งไม่มีสาเหตุแต่ทำกับเราขนาดนี้ ขนาดว่า เผาศพแม่ก้อยังไม่ให้เผา ทั้งๆที่รู้ว่า เราอยู่ไหน แต่อ้างว่า ติดต่อไม่ได้ มันอาจจะพอฟังได้ ถ้าเป็น เื่อนพูด แต่นี่พี่น้องที่คลาดตามกันมา พอเ้กิดเรื่องแบบนี้ คนมักจะคิดว่า เพราะเธอมันเลวล่ะสิ เพราะเธอมันเลวมั้ง เขาจึงไม่บอก

แล้วแต่จะจินตนาการกันไป แต่หากถามว่า แม่....ตาย ไม่บอกน้อง ทั้งๆที่รู้ว่า อยู่ไหน มันคืออะไร มันมากเกินกว่า คนธรรมดาสามัญจะทำได้ใช่ไหม

แต่ท้ายที่สุด ผมยัง งง งง อยู่ว่า มันเกิดอะไร ผมผิดอะไร แต่เงิน เพียงไม่กี่ล้าน กี่แสน ทำไมคนเราถึง ทำกันได้เพียงนี้เชียวเหรอ

 

ยินดีอย่างยิ่งกับท่านมหาค่ะ พี่เรียนจบไวจังเก่งจังค่ะ

 

อืม...
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนักหนา สาหัสสากรรจ์
ยังกะร่วงลงมาจากยอดเขา ลงสู่เหวลึกเลยทีเดียว
หากถือว่า มหกรรมความซวยของคุณทันจิต หนนี้ มันเจ็บปวดที่สุด
ต่อไปก็คง หาความทุกข์ที่ทำร้ายคุณ ในระดับนี้อีกยากมากๆๆ

ตอนนี้คุณสู้ต่อไปเถิดค่ะ คุณไม่มีอะไรต้องเสียมากไปกว่านี้ละ
มันจะเหลือที่เจ็บกว่านี้ไหม มาลองดูกัน

เพื่อนที่คุณ ไม่เคยเห็นหน้า แถวๆนี้ จะเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ


เรื่องความโลภของคน ไม่น่าสงสัยหรอกค่ะ
ที่เค้าฆ่ากระทั่งพ่อแม่ พี่น้อง ทรยศต่อทั้งชาติทั้งแผ่นดิน เพื่อทรัพย์ก็มีเยอะ

คุณต้องสู้ชีวิตและ อย่างน้อยอยู่ต่อไป ว่าคนที่ทรยศคดโกงเรา
เค้าจะมีความสุขไปได้นานเพียงใด ก็ยังดีน่า

 

ท่านปู่อย่าลืม เล่าเรื่องพระธุดงค์นะคะ

มารออ่านค่า

 

ดีเเล้วครับ กระทู้อันนี้ของปู่ปู่ตั้งใจแล้วไว้ว่า อยากให้ทุกคน ทีมีความทุกข์ในใจมากกกกกกกกกกกกก มาลงระบายความทุกข์ในกะทู้ของปู่นี้ละ เหมือนเป็นการระบายอะไรออกอย่าหนึ่ง จะได้ไม่เครียดหรือใจเราเบาบางลง ระบายออกมาเลยครับ แต่อย่างให้ออกเกินในเวปเขากำหนดละ ใจเราเราจะได้เย็นได้มั่งพรุ่ง นี้ จะ เกิดไรขึ้น สู้ต่อไปครับอวยพรให้ชนะมัน ไนไนเราก็โดนเขาหลอกเล่นงานโดนอะไรก็เเล้วแต่ มาระบายความทุกข์กันได้ในกะทู้นี้นะครับ ระบายออกไปเลยทีเรามีปันหาอยู่นะ ถ้าหนักๆๆเหมือนปู่ด้วยยิ่งดีเลย เอา แต่ของจริงไม่โกหกกันนะ ปู่จะเสียใจอย่างแรงเลย อุสาให้ระบายทั้งที

 

เรื่อง อุบาต............เช่นนี้ ใครจะโกหก

ใครจะมาปั้นน้ำเป็นตัวครับ.....ปู่ ทำไปทำไม ไม่มีประโยชน์ครับ ไม่มีใครที่จะมาแต่งเรื่องเพื่อ พูดใส่ร้าย พ่อแม่ พี่น้อง ญาติกา และพ้องเพื่อน รวมทั้งคนรักได้ขนาดนี้หลอกครับ

ทุกคนมีศีล ทุกคนเคารพในธรรม แต่เคารพแบบไหน ผมไม่อาจทราบได้ แต่สำหรับผม ถือคติที่ว่า ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน และไม่ ฆ่าน้อง ฟ้องนาย ขายเพื่อนครับ

บอกแล้วไง ยิ่งกว่าละครน้ำเน่าในหนังเสียอีก....................

และหากผมเปิดเผยเรื่องราวมากกว่านี้ ท่านจะยิ่ง งง มากไปกว่านี้ครับว่า....... ใช่เหรอ มันใช่เหรอ คนนี้นี่นะ พี่น้องมัน.........

 

ความเจ็บปวดอันเกิดจากคนที่เรารักนั้น
ยิ่งกว่าหนามแหลมที่อาบด้วยยาพิษ
เพราะมันทำร้ายเราทั้งกายและใจ
ทั้งเวลาหลับและเวลาตื่น
ยิ่งรักมาก ยิ่งทุกข์มาก
ยิ่งเป็นเจ้าของยิ่งทุกข์
นี่คือความทุกข์ที่มีในโลก
แม้จะรู้วิธีแก้ แต่หากใจยังไม่คลายความยึดเหนี่ยว
ยังไม่เกิดการปล่อยวาง
ก็ย่อมระทมทุกข์อยู่ชั่วนิจนิรันดร์
และก็จะผูกพัน ข้ามภพ ข้ามชาติ
...
คล่อยๆคลายทีละน้อยๆๆๆ....
ค่อยๆผ่อน เหมือนผ่อนสายป่าน
เมื่อใดที่ปล่อยได้ วางได้
เมื่อนั้นความทุกข์ก็จะเบาบางไปและหายไปในที่สุด
...
ลองให้ความเมตตาแทนความรักดูนะคะ...
ทำทุกๆอย่างเพื่อเขา โดยไม่หวังว่าเขาจะทำสิ่งที่ดีๆกลับมาให้เรา
ให้สิ่งที่ดีที่สุด จากจิตใจอันใสบริสุทธิ์ ไม่ขุ่นมัวของเรา
เราจะเป็นผู้ให้เท่านั้น...

 

ในขณะที่น้ำขุ่นด้วยฝุ่นผง...การมองอะไรที่อยู่ในน้ำย่อมไม่ชัดเจน
การเพียรแก้ปัญหา ในขณะที่จิตเราคุกรุ่นไปด้วยความโกรธ น้อยเนื้อต่ำใจ
ก็เหมือนคนที่กำลังคลายปมเชือกด้วยความใจร้อน ต้องการให้เสร็จดังใจโดยเร็ว
แทนที่จะคลายปมเชือกได้
กลับยิ่งทำให้ปุ่มปมนั้นยากแก่การแก้มากขึ้น
...