พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

ขอบคุณมากครับพี่นวลสำหรับข้อมูล เวลาใครถามจะได้บอกเขาถูกซะที ฮ่า

 

ขอบารมีหลวงพ่อทวดคุ้มครองทุกท่านค่ะ
อยู่เย็นเป็นสุขนะคะ......
แคล้วคลาดปลอดภัย....

​

 

สำหรับพี่ๆที่ชอบเรื่องปีชงครับ เหรียญนี้พุทธคุณเยี่ยม กันชงได้ทุกปีครับ

 

ชุดนี้ชุดเดียวก็สุดยอดแล้วครับพี่รุ่ง เห็นแล้วอยากส่องจังเลย

 

ปีนี้พี่นวล ชงทั้งปีเลยค่ะ....ชงจริงๆ น้องจันท์...:'(

 

ขอบคุณครับพี่ภณ แหม่กระผมก็นึกว่าสมเด็จโตท่านสร้างวัดซะอีก ข้อมูลผิดพลาดไปนิด ว่าแต่พระสมเด็จกรุนี้พี่ๆท่านใดมีก็นำมาลงให้ชมเป็นขวัญตาบ้างนาคร้าบบบ;ปรบมือ

 

ไม่เป็นไรนะครับพี่นวล อีกเดี่ยวเรื่องร้ายๆก็ผ่านไปแล้ว ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอครับ (มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์ เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญสู้ไม่หวั่น คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ)

 

ขอบารมี หลวงปู่ทวด ....คุ้มครอง คุณนวล ครอบครัว และคนที่คุณนวลรักนะครับ และคุ้มครองทุกๆท่าน ด้วยนะครับ

แล่้วเป็นไงบ้างครับ อ่านหนังสือ รู้เรื่องรึป่าวครับ..แล้วสอบเมื่อไหร่ล่ะครับ

 

ขอบคุณน้องจันท์ ,คุณหนูค่ะ....
วันนี้คุณหนูยิ้มหวานนะคะ (นึกว่าคุณกุ้งกิติคุณมา....)
อยากกลับไปเป็นเด็กนักเรียนบ้างจัง.......

*กำลังจะสอบแล้วค่ะ .....31 ลองข้อสอบอีกครั้ง
สอบจริง7 สค.ค่ะ....เรียนจบหมดแล้วทั้ง 3 เล่มแล้วค่ะ

 

ทานยาไปแล้วรู้สึกง่วงจัง ยังงัยขอตัวก่อนนะครับ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับพี่ๆทุกท่าน หลับฝันดีคร้าบบบrabbit_sleepy

 

ผ้ายันต์ชูชก......

ตามตำนานชาดกเรื่องพระเวสสันดร กล่าวว่า พ่อเฒ่าชูชก มีเมียสวย ขออะไรใครก็ให้หมด เป็นสะพานไปทอดผ่านให้องค์พระเวสสันดรบำเพ็ญทานบารมี โดยขอบุตรของในอกเท่ากับขอเลือดพระโพธิสัตว์เจ้า ได้บรรลุธรรมขั้นมหาทานได้
ชูชกได้นั่งบัลลังก์ กินข้าวปลาอาหาร รับทรัพย์สมบัติมากมาย เป็นที่สุดของคนแล้ว
"ผ้ายันต์ชูชกเรียกทรัพย์" จึงมีพลานุภาพทางด้านเมตตามหานิยม ค้าขาย และแคล้วคลาดปลอดภัย

​

 

ขออนุญาต..นะครับ
รับชมได้แล้วครับ
รอหน่อยครับ...notebook Aircard มานช้ามากเลยครับ

ลูกใหญ่ ใหญ่เท่ากับกำปั้นครับ

เพิ่งจัดมาวันนี้ครับ

๑. แบบรวมมิตรก่อน


๒. ลูกใหญ่ สีแดง


๓. ลูกใหญ่ สีเขียว


๔. ลูกกลาง ใส


๕. ลูกกลาง ดำ


๖. ลูกเล็ก ๓ ลูก

 

ขออวยพรล่วงหน้านะครับ..ขอให้ทำข้อสอบได้ ผลสอบผ่าน นะครับ
โชคดีครับ

 

สวยครับ
...ถ่ายรูปมีเล่นแสงสีด้วยนะครับ
..ขาดแต่เสียงครับ..คริคริ

 

...พักผ่อนมากๆ นะน้อง
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน...
ฝันดีครับ

 

ใจเย็นๆจ้าคุณนวล.... เดียวมันก้อผ่านไปเองหละจ้าาาาาาา

 

โหหหห....... ใหญ่สะใจ พี่หนู 5555 สายๆๆๆๆ

 

เอามาลงเป็นเพื่อนพี่นวลครับ พ่อปู่ชูชก

​

 

สวัสดียามเช้า กับองค์พ่อท้าวเวสสุวรรณ หลวงปู่ชื้น วัดญาณเสน จ.อยุธยา คร๊าบ
(ถอดความจากหนังสือจักรวรรดิ์พระเครื่อง)

ท้าวเวสสุวรรณ หรือ เรียกอีกอย่างนึงว่า ท้าวกุเวร
เป็นเทพหรือหัวหน้าแห่งขุนยักษ์ ผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตาและกรุณา
หากพูดภาษาให้เข้าใจง่ายๆขึ้นคือ เป็นผู้ใจดีและมีเมตตาธรรมนั้นเอง

สำหรับท่านท้าวเวสสุวรรณนั้น วัดต่างๆในอดีตนิยมสร้างไว้ที่บันไดหน้าพระอุโบสถหันหน้าออกจากหน้าโบสถ์ออกไป
เพราะเชื่อกันว่าท่านท้าวเวสสุวรรณ เป็นนายผี
แม้เพียงรูปปั้นของท้าวเวสสุวรรณ อันเป็นเทพของเหล่าภูตผีร้ายทั้งปวง
จึงสร้างรูปปั้นท้าวเวสสุวรรณ คือที่ชาวบ้านทั่วไปเรียกว่ารูปปั้นของยักษ์หน้าโบสถ์นั้นเอง
ยืนเฝ้ายามหน้าโบสถ์เชื่อกันว่าให้ท้าวเวสสุวรรณ ท่านรักษาทรัพย์สมบัติในทางศาสนา

เพราะคนรุ่นเก่านั้นยังเชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ เวรกรรมนั้นมีจริง ของวัดต้องอยู่คู่วัด
ไม่ควรนำมาใช้ในบ้านเรือน เข้าวัดทรายติดตีนกลับบ้านก็กลัวบาป
เมื่อถึงวันสงกรานต์หน้าแล้งเดือน5 เมื่อก่อนทำกิจกรรมอื่นใดต้องขนทรายขึ้นวัด เพื่อลบล้างบาป
ที่ดินทรายของวัดอาจจะติดมือติดตีนเข้าบ้านเป็นการไถ่บาปนั้นเอง

ในยุคที่แสงสว่างมีแค่ขี้ใต้แสงเทียนเป็นแสงสว่างแทนแสงนีออนในยุคนี้คือเดือนมืด
หนุ่มใหญ่หนุ่มน้อยไปเกี้ยวพาราสี สาวบางบ้านต้องเดินผ่านจอมปลวกใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยแมกไม้น้อยใหญ่
ดูแล้วมันครึ้มชวนหวาดผวาเหมือนกันโดยเฉพาะบางที่เขาบอกต่อกัน ว่ามีผีใหญ่เดินข้ามแล้วชวนสยองไม่ใช่เล่น
ยิ่งละแวกใกล้เคียงมีต้นตาลขึ้นอยู่ ยามเดินผ่านกำลังจ้ำชนิดไม่คิดหลัง ลมเจ้ากรรมเกิดพัดมาเย็นวาบทั้งตัว
ใบตาลเสียดสีลำต้นเสียงดังโกรกกรากในฉับพลันขวัญผวาไปชั่วขณะเหมือนกัน
นะมะนะ ท่องผิดท่องถูกแม้ผีไม่มีตัวตนตั้งแต่วันเกิดจนวันตายไม่เคยเห็นแม้แต่เงาแต่อดประหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้
ผมเองคนไม่กลัวและไม่เกลียดผีจึงเป็นต่อหลายๆคนที่มันกลัวผีขึ้นสมองเหมือนขึ้นกุ้งที่แลบอยู่กลางหัว

ด้วยท้าวเวสสุวรรณเป็นกริ่งเกรงแห่งผีปีศาจ
จึงนิยมสร้างไว้ในจุดสำคัญของวัดเช่นที่โบสถ์วิหารยืนจังก้าตาเขียวอยู่อย่างนั้น
ว่าเพื่อให้ท้าวเวสสุวรรณดูแลบรรดาเหล่าผีเกะกะระรานชาวบ้านตลอดจนพระหนุ่มเณรน้อย
ที่เพิ่งบวชใหม่อำนาจตะบะเดชยังไม่จับ

ท้าวเวสสุวรรณเจ้าแห่งผีนั้นส่วนใหญ่สร้างไว้ที่หน้าพระอุโบสถ หรือหน้าวิหาร
ในลักษณะยืนบนแท่นหันหน้าออกสู่หน้าโบสถ์ยืนจังก้าสองมือจับกระบอง ลักษณะกำมือเข้าหาตัว
ปลายกระบองนั้นสูงเสมอหน้าอกหรือสูงที่สุด คือปลายคางลักษณะแยกเขี้ยวโง้ง
เล่นสีฉูดฉาดสีเขียวยืนแยกขาช่วงหัวเข่าทรงเครื่อง แบบภูษิตาภรณ์
เล่าต่อๆกันมาแต่หนหลังว่าท้าวเวสสุวรรณนั้น แม้เพียงแค่มีรูปเหมือนเดินผ่านป่าช้า
เชื่อกันว่าผีสางนางตะเคียนโดดหนีกระเจิดกระเจิง
ไม่ต้องตั้งนะโมนะเมให้ผิดๆถูกๆ เมื่อนึกถึงผีแล้วเกิดอาการขนลุกขนชันมันเอากูแน่เว้ย

พระเกจิอาจารย์ในอดีตจึงนิยมสร้างกันเพื่อให้ลูกศิษย์ลูกหาใช้กันเป็นเครื่องรางขนาดเล็กที่ป้องกันภูติผีปีศาจ
เท่าที่รู้ก็มีพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณศรีฯ วัดสุทัศน์ ศิษย์เอกสมเด็จพระสังฆราชแพ
ซึ่งว่ากันไปแล้ว ยามมืดๆเดินผ่านหน้าโบสถ์เห็นเงาตะคุ่มๆมันก็วังเวงดีอยู่หรอก
ท้าวเวสสุวรรณแผลงฤทธิ์มีเอกสิทธิ์สากล ในสุวรรณภูมิและในแหลมทอง มีกายสิทธิ์วาจาสิทธิ์มโนสิทธิ์
อยู่ในชาติไทยและพระพุทธศาสนาไทยชั่วนิรันดร์

เมื่อวันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม 2546 ที่เพิ่งผ่านไป
ผมมีกิจธุระส่วนตัวตามที่ได้นัดหมายกับท่านพระอาจารย์สุชัย เจ้าอาวาสวัดญาณเสนรูปปัจจุบัน
ถึงวัดประมาณ 10 โมง ออกจากวัดญาณเสนในราวเกือบๆเที่ยง

ขณะนั่งสนทนาธรรมกันนั้นเหลือบเห็นภาพ ท้าวเวสสุวรรณเข้า จึงถามท่าน
พระอาจารย์ว่ารูปอะไร ท่านบอกว่า ท้าวเวสสุวรรณในแบบยืนตรง แบบทวยเทพที่งดงามยิ่งนัก
ในมือขวาถือจักรหมายถึงจักรภาพทั้ง3 ภพ คือ นรก มนุษย์ และสวรรค์
ถ้าจะเอาใจวัยชราต้องบอกว่า มนุษย์ สวรรค์ และ นิพพานเป็นที่สุด

ส่วนจักรนั้น เป้นเครื่องหมายให้ตัดกิเลสเครื่องเศร้าหมองหรือ โลภ โกรธ หลง นั้นแหละ
หรือจักรนั้นเป็นตัวตัดอวิชชา ในมือซ้ายนั้นจับคัมภีร์หมายถึงคำสอนให้ตั้งตนอยู่ในความดี
ไม่ว่าลัทธิหรือศาสนาใด ย่อมสอนให้คนสร้างสมคุณงามความดีไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันนั้นเอง

จุดเด่นของท่านท้าวเวสสุวรรณนั้นยืนเด่นอยู่บนแท่นสี่เหลี่ยมขาถ่างห่างกันแต่พองาม
ที่แท่นด้านหน้าจะมียันต์ขอมตัวเฑาะขัดสมาธิมียันต์ขอมซ่อนตัวอยู่ภายใน หน้าแท่นมีหนังสือไทยว่า เวชสุวรรณัง
ตอกโค๊ตที่แท่นทั้งด้านซ้ายและขวา ด้านหลังที่ฐานบอกว่าวัดญาณเสน 2545 หมายถึง พ.ศ. ที่สร้าง


<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

 

<TABLE class=border_dot cellSpacing=8 cellPadding=0 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=bold_black>เมื่อท้าวเวสสุวรรณพบหลวงพ่อฤาษีลิงดำ</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD>

เมื่อฉันบวชใหม่ๆ ในพรรษาแรก วันนั้นหลวงพ่อปานบวงสรวงจะเชิญพระพักตร์พระพุทธรูปไปที่เขาวงพระจันทร์
ฉันถามว่า "หลวงพ่อครับ เวลาหลวงพ่อเชิญนี่ ท้าวเวสสุวัณ ท้าวมหาราชทั้ง ๔ ท่านมาไหม"


ท่านบอก "เอ็งเจริญกรรมฐานหรือเปล่า?"
บอก "เจริญครับ"
ท่านบอก "แกเห็นไหม?"
บอก "ไม่เห็นครับ"
ท่านบอก "ถุย ขี้หมา"
ความจริงหลวงพ่อปานตาไม่ดีมองเห็นคนเป็นขี้หมาไปได้...

ท่านบอก "ถุย ขี้หมา ไม่เคยเห็นหรือ"
บอก "ไม่เคยเห็น"
ท่านบอก "เอางี้ซี เวลาฉันเชิญมานะ แกต้องการจะพบองค์ไหนก็เชิญองค์นั้น แกเจริญกรรมฐานเวลาเท่าไหร่"
บอก "ตามปกติตี ๒ ครับ"
ท่านบอก "เวลาตี ๒ เชิญให้ท่านไปพบที่แกนอน"

ฉันตั้งนาฬิกาปลุก ลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาทำวัตรเสร็จ เหลือเวลาอีก ๕ นาทีก็เข้าเจริญพระกรรมฐาน
พอตี ๒ เป๋ง กุฏิมีฝานะ แต่มองแล้วเหมือนไม่มีฝาทางด้านเหนือ นุ่งขาวห่มสไบเฉียงนะ
ไม้พลองแบบพลองลูกเสือ มาลิ่วๆ เห็นชัด มาถึงยืนปุ๊บบนหน้าต่าง หัวไม่สูงยันขื่อ
มาถึงมายืนปั๊บ ฉันขนลุกซู่ ปอดลอย มันยิ่งกว่ากลัวอีก ทั้งๆ ที่ท่านมาสวย

ก็เลยบอก "กลับไปก่อนเถอะท่านอาจารย์ เชิญกลับไปได้แล้ว ขอบคุณที่มาให้เห็น"
ท่านถาม "กลัวผมทำไมครับ"
ถามทำไมถึงรู้สึกกลัว
ท่านบอก "ท่านเป็นเทวดา นึกในใจก็รู้หมด"
ท่านก็เลยคุย บอก "ท่านอย่ากลัวผมซิ ท่านอย่ากลัวผมซิ ท่านกับผมน่ะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ" ท่านพูดแล้วท่านก็ยิ้ม
ท่านบอก "กระบองที่เตรียมมา ไม่ได้เตรียมมาตีท่านหรอกนะ ผมเอายันกันจะล้ม"
ถาม "ทำไม"
ท่านบอก "เจอะนักเลงเก่า เกรงกลัวจะสู้กัน"

ท่านเล่าให้ฟังถึงอดีตชาติ บอกในสมัยหนึ่งเราทั้งสองต่างคนต่างเป็นลูกกษัตริย์ ท่านเล่ามายาวมากให้หายกลัว
ท่านบอกว่า "ทำไมต้องการพบองค์เดียวล่ะ"
ก็เลยบอกว่า "เขาว่าท้าวเวสสุวัณเป็นยักษ์"
ท่านถามว่า "เห็นเขี้ยวผมไหม"
บอก "ยังไม่เห็น"
ถาม "มีหรือไม่มี"
ท่านบอก "อยากเห็นไหมล่ะ"
บอก "อยากเห็นเขี้ยวออกทางจมูก"
ท่านบอก "นี่มันไม่ใช่เขี้ยวยักษ์ มันเขี้ยวหมู"
ท่านหัวเราะชอบใจใหญ่
บอก "นี่ท่านยังไม่แปลกจากของเก่านะ ยังเหมือนเดิม"

สรุปแล้วว่า "ท่านมานี่ ท่านนุ่งขาวห่มขาวใช่ไหม"
ท่านบอกว่า "ไม่ใช่นะ เข้าเขตพระต้องใช้นุ่งเหลืองห่มเหลือง แต่กลางคืนท่านเห็นเป็นขาวไปเอง
ถามว่า "ความจริงท่านแต่งตัวอย่างไร"
ท่านบอก "ปกติแต่งตัว เหมือนคนธรรมดา"
ก็ถามว่า "ถ้าแต่งตัวเต็มที่"
ท่านเลยแต่งตัวเต็มที่เลย แต่งเครื่องทรง แสงสว่างจ้าเหมือนกับพรหม
ที่เขาเขียนเป็นยักษ์ บอก "ไอ้คนเขียนมันไม่รู้จักผม"

ท้าวมหาราชทั้ง ๔ ท่านมีสภาพเหมือนกันแบบนี้ สวยเหมือนพรหม
</TD></TR></TBODY></TABLE>