อวดความเลว

ผมก็มาไกลแล้ว

ถ้าผมถอน ก็ต้องเป็นอรหันเท่านั้น

ก็เท่ากับสูญเปล่า ก็ไม่ได้อะไร

ความรู้สึกก้เหมือนกับว่า

ก่อนตาย อยากทำอะไรก่อนตาย
คือ ก่อนที่จะหายไปอย่างถาวร อยากจะทำอะไร

 

อย่าลาเลยท่าน เส้นทางสายนี้งดงามนัก หลับตาลงเบาๆ หายใจช้าๆ แล้วสัมผัสดูสิ

ระยะเวลาอาจยาวนาน ผิดพลาดกันได้ ภาวนาให้มาก ไม่พลาดไปอบายหรอกครับ

 

บางทีการถอนตัว ยังดีกว่านะครับ เนื่องจากชาติที่บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้ว ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก ตราบใดที่เป็นปุถุชนตราบนั้นยังชื่อว่ามีโอกาสทำเลวได้อีกมาก กิเลสมาร ไม่ยอมปล่อยใครๆให้พ้นจากวิถีแห่งมารได้ง่ายๆ โดยเฉพาะความหลง ธรรมชาติที่ปิดสภาวะบังความเป็นจริงไว้คือหลง จะปรารถนาอะไรก็เปล่งวาจาหรือตั้งใจให้แน่ๆไปเลยนะครับ อย่าเป็นเช่น อาฬวีเศรษฐี

แล้วการระลึกชาติของท่านได้นั้นเป็นประโยชน์อันใดบ้างแก่ท่านหรือ ?

เห็นโทษของการเกิด และวัฏฏะสงสารบ้างหรือไม่?

เห็นสภาวะสัจจะธรรมทั้ง ๔ บ้างหรือไม่

ในที่สุดของความปรารถนาในพระสัมมาสัมโพธิญาณของท่านจงอย่าได้สูญเปล่า บนทางเดินแห่งนี้ อุปสรรคและอันตรายมากมายนัก ขอให้ความปรารถนานั้นจงสำเร็จนะครับ และหวังว่าท่านคงเป็นผู้ศึกษาและทรงธรรมะด้วยในชาตินี้นะครับ

 

มีคนที่ทำกรรมหนักกว่าคุณเยอะครับ

พระท่านเรียกว่า อนันตริยกรรม

มีตัวอย่างเช่น พระเทวทัต หรือ พระเจ้าอชาตศัตรู เป็นต้น

แต่ท่านก็ได้เปลี่ยนใจ กลับตัวเป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในหนทางแห่งธรรม ในที่สุด

ซึ่งสิ่งสำคัญ คือ ปัจจุบัน ไม่ใช่อดีต

ดูอดีตไว้ แล้วพิจารณาถึงความไม่รู้ของตนเอง ความเห็นผิดของตนเอง

แล้วตั้งจิตตรง ให้ไปสู่ความคิดที่ถูกต้อง มุ่งไปสู่นิพพานในที่สุด

เรานี้จะเป็นผู้ซึ่งละเว้นซึ่งการประกอบบาปกรรม ความชั่ว ทั้งหลาย

เรานี้จะเป็น ดิน น้ำ และอากาศ สำหรับการงอกเงยของเมล็ดพันธุ์แห่งความดี

นับตั้งแต่บัดนี้ จนก้าวเข้าสู่นิพพาน

 

ผมว่านะครับจะอย่างไรก็ตามควรศึกษาธรรมะในพระพุทธศาสนาที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้ให้ลึกซึ้งกันก่อนดีกว่าไหมครับพี่น้อง จะได้รู้ว่าแนวทางที่พวกเราเดินมานั้นมันพอจะถูกทางกันบ้างรึเปล่าจ้า

หากคิดว่าไม่เอาเราไม่เรียนหลอกธรรมะของพระพุทธเจ้า เราต้องรู้เองจะไปสนใจทำไม อันนี้จะเสียเวลาอีกนาน คิดว่าเรียนรู้ความสำเร็จของรุ่นพี่จะดีกว่าไหม???แล้วเราก็จะสำเร็จตาม

 

ธรรมะเมื่อศึกษาเรียนรู้แล้วจะทำให้เป็นผู้อ่อนโยน ไม่หยาบกระด้าง ดังนั้นธรรมะของพระพุทธเจ้ามีอุปการะมาก การน้อมระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยก็มีผลมากมีอานิสงส์มาก ดังนั้นเวลาที่มีอยู่มันน้อยนัก เร่งทำความเพียรกันนะครับ

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=MTbVVbDpGzM&feature=player_detailpage"]YouTube - ‪How did Gautama Buddha reach Enlightenment (Nirvana)?‬‏[/ame]

 

จิตเป็นของมหัศจรรย์ แท้หนอ กิเลสช่างมีกำลังยิ่งหนอ
ล่อลวง วางอุบาย ทั้งสิ่งยั่วยุ ความดีที่ละเอียด ความสุขที่ปราณีต
บุคคลผู้ไม่มีปัญญา เห็นจริง จึง หลุดพ้นจากบ่วงได้ ยาก
ว่ากันว่า ทั้งชีวิต ของผู้ที่ ประพฤติธรรมคือ เพื่อนกัลญานมิตรและโยนิโสมนสิการ
สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ

 

ชาติก่อนๆปาณาติบาตรไปมากเเต่ก็เพื่อบ้านเมืองอันเป็นที่รัก เเล้วลงนรกขุมนั้นได้ยังไง?
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ครับ!
เป็นวิทยาทานที่ดีมากขอชื่นชมครับ

ชาติก่อนท่านรู้เเล้ว ชาตินี้มาบำเพ็ญเมตตาบารมีเพื่อตัวท่านเองเถิด

 

ขอบคุณมากนะคับ

ถามว่าตกไปได้ยังไง อืมม

ขอเปรียบเทียบ กับพระเตมีย์นะครับ

ท่าน แค่ติดสินคนเพราะหน้าที่ต้องเป็นราชา ทำให้ต้องตกนรกตั้ง80,000ปี
-*-
นั่น ท่านทำแค่นิดเดียวเองนะคับ

แต่ขอผมนี้ทั้งออกแบบค่ายกลกับดัก ขุดหลุมขนาดใหญ่เพื่อ ให้เวลาข้าศึกมา
ได้ตกลงไปตาย ส่วนใหญ่จะชนะเพราะไม่มีใครรอดชีวิต และ ไม่มีใคร รู้ว่าผมใช้วิธีใด มีเพียงทหารที่คอยทำหน้าที่ สับกลไกเท่านั้นที่รู้
ทำให้ผมชนะอยู่เรื่อยมา ส่วนใครที่มันรอด ก็จะเอาพลธนูระดมยิง ทั้งหมดผมวางแผนการหมดเลย ไม่ได้ทำลายแค่คนสองคน ทำทั้งกองทัพ
จนสิ้นอายุตัวเอง

 

บุญที่ได้จากการเบียดเบียนย่อมไม่มี

ขอไม่เอ่ยนามใคร ผมพบอย่างนั้น เห็นอย่างนั้น ผมก็เชื่ออย่างนั้น
มีหลายอย่างที่ยังไม่เข้าใจอีกเยอะ

เช่นบางคนทำสงคราม ทั้งชีวิต พอตายก็ได้เป็นเทพ ชั้นสูง อันนี้ผมยังไม่เข้าใจแน่ชัดว่าเป็นเพราะอะไร
เพราะบางครั้งก็ไม่สามารถรู้ได้เพราะ ถ้ารู้มากก็โดนตำหนิว่า
ไปยุ่งเรื่องของท่าน หรือไม่มีสำมาคารวะ หรือ เป็นการ ไปดูถูก หรือไปแช่ง ผมเลยไม่กล้าที่จะหาความจริงเท่าไหร่นัก

แต่ผมเจอมาอย่างนั้น ผม เลยกล่าวไปเช่นนั้นครับ

 

คำตอบคือ บุญ-บาป มิได้ส่งผลชาติต่อชาติเท่านั้น มาทุกเมื่อถ้ามีโอกาส
และการไปเกิดมาเกิดระหว่างภพนั้น วัดกันที่ขณะจิตก่อนตาย
ถ้าจิตเป็นกุศลได้ ไปสุคติ ถ้าก่อนตายจิตเป็นอกุศล ก็ตรงไปทุคติครับ
พระท่านจึงให้เจริญภาวนาให้มาก จะไม่หลงตาย ข้อนี้สำคัญอย่างนี้

 

ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ นั่นคือคำถามที่ผมสงสัยเเละอยากให้ผู้รู้มาตอบให้เคลียๆครับ

 

อืม ได้อ่านแล้วความตั้งใจของท่านแน่วแน่พอสมควรเลยครับ

ขอให้ท่านสำเร็จตามปรารถนานะครับ

ตะหงิดๆ ว่าภาษาที่ใช้ มันดู คิดที พูดที คล้ายคนโบราณ ใช้อินเตอร์เน็ต

เหมือนกันแฮะ

 

สังเกตุได้ว่าผู้บำเพ็ญแบบวิริยาธิกะ จะกระโจนโลดโผนกว่าการบำเพ็ญบารมีแบบอื่นๆนะครับ

ต้องลุย บุกป่าฝ่าดงน่ะครับ มีใครคิดเหมือนผมบ้าง