นั่งสมาธิแล้วนอนไม่หลับ

เวลาที่ผมนั่งสมาธิมากๆผมจะนอนไม่หลับ บางทีหลับแต่ก็ไม่เต็มที่บอกไม่ถูก เหมือนว่าร่างกายจะหลับแต่ใจไม่หลับครับ ช่วยอธิบายผมทีครับ

 

ผมก็เคยเป็นนะครับ....ตื่นมาเป็นหมีแพนด่า..ทำได้อาทิตย์เดียวเลิกเลย..ร่างกายทนไม่ใหว.....ช่วงหลังๆที่ผมทำแล้วดีนะคือ ปฏิบัติก่อนนอน....พอนอนแล้วก็พิจารณากาย แล้ววางอารมณ์สบายแล้วก็หลับ....อย่างนี้ได้ผลดีกว่าครับ....

คือบางครั้งเราก็ควรที่จะแบ่งเวลานะ.....

 

เคยเป็นเหมือนกันครับ เวลานอนแล้วมันแข็งๆ ทื่อๆ ยังไงบอกไม่ถูกครับ
ในทรรศนะผมว่าอารมณ์มันตึงเกินไปน่ะครับ เลยไม่หลับ
บางครั้งถ้าอารมณ์หย่อนเกินไปก็จะง่วงง่าย บางครั้งฟุ้งซ่าน ทำนองเนี้ย

รอฟังความเห็นผู้รู้ครับ

 

ถ้ามันไม่หลับแล้วอ่อนเพลีย หมดเรี่ยวแรง เหนื่อยล้า
แปลว่า สมาธิมันผิด
อันนี้เป็นของไม่ดี

ถ้าไม่หลับแล้วสติดีมาก เรี่ยวแรงยังดี ไม่เหนื่อยไม่อ่อน
แปลว่า สมาธิมันกล้าแข็งมาก นิวร คือความง่วง เข้าแทรกไม่ได้
อันนี้เป็นของดี ผมเคยภาวณาอยู่ในป่าถึง60วัน ไม่เคยง่วง
นอกจากจะไม่ง่วงแล้ว สติตั้งตรงดึง จิตสงบราบเรียบ ไม่อ่อนเพลีย มีกำลังวังชา
ร่างกายผ่องใส คอบตาไม่คล้ำ แต่ผ่องใสมาก
จิตมีกำลังสูงมาก ไม่ง่วง จนนึกอยากนอน กำหนดจิตว่าจะนอน
จิตตก ง่วง หลับปุ๊ย

 

อีกกรณีหนึ่งคือถ้ากำลังสติมากก็นอนไม่ค่อยหลับ..แต่ทำใจให้สบายๆ.ก็หลับเองได้.ประมาณนี้ครับ
อนุโมทนาครับ..

 

มีสมาธิจิตตั้งมั่นในทุกอริยบทค่ะ นั่งรู้ว่านั่ง นอนรู้ว่านอน ทำจิตให้เบาๆสบายๆค่ะ เวลานอนกำหนดจิต หรืออาจสั่งจิตให้หลับได้ หลับขณะสมาธิในท่านอน จะเป็นความรู้สึกที่เบาสบาย แม้ยามตื่นก็มีพลัง หรือแม้จะฝันก็เป็นฝันที่เราสามารถกำหนดได้ด้วยค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องฝึกบ่อยๆค่ะ จะเกิดทักษะ เจริญสติได้ด้วยปัญญาตนเอง
ขอให้ฝึกสำเร็จนะคะ สาธุ

 

อาการที่ผมเป็นกรณีนี้หละครับ....

จิตตามรู้หมดนะ...นอนรู้ว่านอน พลิกรู้ว่าพลิก ท่าใหนรู้หมด...ทีนี้มันตามรู้ไปเลยทั้งคืน....รู้กายทั้งคืน..ฝันก็ไม่ฝัน(ถ้าฝันก็จะได้รู้ว่าหลับ)..พอจิตไปคิดรู้ไปว่าจิตคิด...ส่งออกภายนอกใครเดินเสียงอะไรที่ใหนรู้หมด(หูดีกว่าเดิมด้วย..เสียงไกลๆก็ได้ยินเพราะเงียบมาก).มันดำเนินเองอัตโนมัติ...ตื่นเช้ามาหมีแพนด่าเลย...รู้เลยว่าไอ่วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผล...จะรอตัดหลับอย่างครูบาอาจารย์สอน ในกรณีของเรามันไม่ตัดเลย..วันแรกก็แล้ว วันที่สองก็แล้ว มันที่สามก็แล้ว...บางวันมันหลับไปเองเลยแต่ก็ไม่นาน.หลังๆนี่ลอยเลยเดินไปก็เหมือนว่ามันลอยไป ฟังเสียงพระธรรมเทศนาบางครั้งก็เข้าใจ บางครั้งก็ไม่ได้ยินเสียงมันไกลไปไกลไปแล้วสมองมันก็ไม่รับ(ดูเหมือนคนใจลอย) มันพักไม่พอ....วันที่ ๗ เลิกเลย....พอมาพักผ่านแล้วภาวนาดีขึ้นเลยหาจุดตัวเองเจอ....

จะว่าไปก็ต้องการพิสูจน์คำสอนครูบาอาจารย์เลยรู้ว่าบางอย่างนั้นมันอาจไม่เหมาะสมกับตน(จะถามท่านก็ไม่ได้ มรณภาพไปหมดแล้ว) บางครั้งก็เคยคิดว่าความเพียรเราไม่พอจึงไม่เหมือนกันกับท่านหรือไร...สุดท้ายก็หาความพอดีของตัวเอง...อย่างนี้ก็สนุกดีเหมือนกันนะ...

ไม่รู้ จขกท อาการเป็นไง...

โมทนาสาธุธรรม...

 

ของผมเคยนอนไม่หลับติดต่อกัน 2 วันเลยอะครับ นานมาแล้วประมาณ 2 ปีได้ ตอนนั้นไม่รู้ว่าจิตมันเดินไปได้ลึกแค่ไหน ก็มุดอยู่ซะตั้งนาน พอออกมาแล้วอารมณ์มันตื่นอยู่ตลอดเลย ตั้งใจจะนอนก็นอนไม่หลับทั้ง 2 คืนเลย ก็เล่นเดินจงกรมในห้องซะทั้งคืนด้วย เพื่อให้กายเหนื่อย แต่แปลก เพราะยิ่งเดิน จิตยิ่งตื่นใหญ่เลย ไม่มีง่วงซักแอะ เช้ามาก็ไปทำงานเหมือนเดิม แต่ไม่มีง่วงหงาวหาวนอนเลยแม้แต่น้อย อารมณ์อยู่กับการภาวนาตลอด สว่างโพลง จ้า ทั้งกลางวัน ทั้งกลางคืนเลย

พอเข้าคืนที่ 3 ก็หลับปุ๋ยเลย เพราะกายไม่ได้พักมาหลายวัน

พอรู้แล้วว่ามันกำจัดนิวรณ์คือความง่วงได้แล้ว เราก็มาหัดเดินจิตในช่วงระหว่างวันแทน พอตกเย็นมา ก็จับอารมณ์เบาๆ อย่างนี้หลับง่ายขึ้นมาหน่อย

บ่อยครั้งพอเข้าปฐมฌานปุ๊บก็หลับปั๊บเลย หลับในฌาน ตื่นมาก็อารมณ์แจ่มใส ถึงแม้ว่าคืนนั้นจะนอนน้อยชั่วโมงกว่าปกติก็ตาม

จขกทได้ของดีแล้ว รักษาไว้นะครับ

เจริญธรรม

 

พี่ก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะ...เขาว่าร่างกายมนุษย์นี้จะอดนอนได้และเป็นปกติได้สองวัน...อันนี้เคยลองพิสูจน์แล้วนะ....เอาไปเอามามันเริ่มเป็นบ่อย...สุขภาพไม่ดีนะถ้านานไปหนะ...โรคในกายที่มันไม่ปรากฏจะปรากฏขึ้นนะ...ลำบากนะคราวนี้รักษายากหละ...

 

เราก็เคยเป็นนะ ส่วนใหญ่จะไปหลับตอนประมาณตี 4 ค่ะ

 

....เวลานอนก็สวดมนต์ในใจ จบบทก็เริ่มใหม่ไปเรื่อยๆแบบสบายๆก็ได้ผลดีเหมือนกันครับ...แต่ถ้าตั้งใจตั้งจิตสวดมากไปก็จะกลายเป็นไม่หลับไปซะแทน...บางท่านอาจคิดว่า
นอนสวดไม่เหมาะเป็นการไม่เคารพพระรัตนตรัย ก็อาจนึกภาพขณะนอนว่ายกมือพนมนั่งสวดไปก็ได้ กายก็ส่วนกายเป็นสมมุติธาตุ เคารพหรือไม่เคารพอยู่ที่จิตเจตนาเราเอง....

 

ถ้ากิริยาอย่างที่คุณ Phanudet เป็นอย่างนั้นเค้าเรียกเรียกว่า มหาสติครับ..และการที่นอนไม่หลับสำหรับคนที่มีสติประมาณนี้เป็นเรื่องธรรมดาครับเป็นปกติจริงๆนะครับ.ไม่ใช่เพียรไม่พอหรอกครับ.ถ้าไม่เพียรคงตามรู้ทุกเรื่องไม่ได้หรอกครับ.แค่อาการที่นอนไม่หลับอาจยังไม่คุ้นเฉยๆมั้งครับ...อาจารย์ผมเลยแนะนำให้ทำใจสบายๆ.ไม่ต้องคิดอะไร.ไม่ต้องตามสภาวะธรรมอะไรต่างๆในขณะนั้น.ภาวนาไม่นานก็หลับครับ..ไม่ต้องพึ่งยาครับ.ส่วนเค้าจะตามมาเล่นงานในฝัน..หรือขันธ์ 5 จะเริ่มมาตอนเราลืมตาตืนนอนในอีกวัน..ค่อยว่ากันอีกทีครับ..ประมาณนีครับ
อนุโมทนาครับ..

 

ครับผม..ขอบคุณมากนะครับที่แนะนำ....แต่ก่อนผมก็ได้กัลญาณมิตรที่นี่เหมือนกัน....เขาบอกว่าเคยได้ยินครูบาจารย์บอกว่าเป็นอาการฌานค้าง....แล้วแนะนำให้ผมถอนอารมณ์นะครับ(ถ้าท่านนั้นผ่านมาอ่านข้อความนี้..ก็ขอขอบคุณอีกครั้ง).

ก็ดีมากนะครับ.....ตอนนี้ผมใช้วิธีปฏิบัติก่อนนอน...แล้วตอนนอนใช้อารมณ์พิจารณาเล็กน้อย....วางอารมณ์สบายอย่างนี้ดีมากครับ(สำหรับผมนะ)....

หลับครับ....บางครั้งฝัน....แต่ก็ยังดีครับ....ในฝันนั้นครั้งแรกหลงกับฝันอยู่(คิดว่าสถานการณ์นั้นเป็นความจริง คือความจริงในฝัน)....สักครู่สติจับเลยครับ....ฝันเรารู้ตัวว่าเรากำลังฝันอย่างนี้...แต่ก่อนเคยได้ยินครูบาอาจารย์ท่านสอน...ไม่เคยผ่าน...ตอนนี้เลยเข้าใจ...เพราะว่าทำได้แล้ว....

อย่างไรขอบคุณมากนะครับที่แนะนำ....และขอรับรองคำตอบของคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->nopphakan<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4731272", true); </SCRIPT> ในโพสแรกในกระทู้นี้นะครับ...เพราะมีอยู่จริง...ผมเคยผ่านมาแล้วกับตัวเอง....ไม่มีความสงสัยแล้วในเรื่องนี้......ถ้าท่านใหนที่ผ่านเข้ามาอ่านเคยเจอสถาวะธรรมแบบนี้..จะลองเอาวิธีที่ผมทำไปใช้ก็ได้...หรือมีวิธีอื่นดีๆที่เคยผ่านสถาวะนี้มาได้...มาแนะนำกันเป็นธรรมทานก็จะขอโมทนาด้วยนะครับ...


โมทนาสาธุธรรมครับ....

 

คิดเสียว่าการนั่งสมาธิครั้งนั้นเป็นมิจฉาสมาธิ เพราะเกิดจากมิจฉาสติ
การตามรู้ กับการกำหนดรู้
คือรู้แบบเบาๆ แต่ไปตั้งให้ชัดเกินไป(ตั้งใจเพ่ง เคร่ง เขม็ง เกินไป)มันจะเหมือนคนประสาทค้าง ผมก็เคยเป็นและก็ยังเคยเป็นอยู่ หากการปฏิบัติหย่อนเมื่อไหร่แล้วทิ้งช่วงนานๆ กลับมาอีกทีแรกๆก็จะยังเป็น ของแบบนี้มันเสื่อมกันได้ดังคำพระท่านพูดนั่นแหละ ไม่ทำมันก็เสื่อมไปเองของมันไม่เที่ยง
แต่ที่ผมเปลี่ยนไปคือ ไม่หงุดหงิดเหมือนที่เคยเป็น
หมายความว่า การนั่งสมาธิครั้งไหนๆก็ตามไม่ว่าจะสงบหรือไม่สงบ ฉันก็จะรู้ไปตามความเกิดขึ้นที่เป็นจริงนั้นๆ เมื่อเราเข้าใจในไตรลักษณ์ แล้วเราก็จะเกิดการยอมรับความมีอยู่และความเป็นไปนั้นของธรรมชาติอันนี้

ขออนุโมทนา

 

ผมใช้ใจสัมผัสนะครับ แค่อ่านไม่จบก็รุ้ว่าถูก ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ว่างๆ อยากให้ช่วย สอนสมาธิผมหน่อยได้ไหมอ่ะคับ จะรอฟังนะครับ

 

เบื่อกับการเป็น ตาบอกคลำช้าง มาก

 

ผมว่ามันเป็นปกติดีหน่ะครับ แสดงว่านั่งได้ดี จิตมีกำลังมีสติดี เลยระลึกถึงกายที่ยังนอนอยู่ได้

ที่เคยได้ฟังมาอ.ท่านบอกว่าร่างกายกับจิตใจจะพักผ่อนในเวลาที่ไม่เท่ากัน ร่างกายยังเพลียๆอยู่ ก็ยังหลับอยู่ แต่ใจพอพักเสร็จแล้วก็จะตื่นๆมาก่อนได้เป็นปกติ

 

ยิ่งภาวนามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งใส่ใจกายน้อยลงเท่านั้น แต่รักษากายพอประมาณเท่านั้น เป็นอย่างนี้รึเปล่าที่ทำให้เราไม่ค่อยดูแลกาย พอกายกำเริบโรคขึ้นมา ก็เป็นหนักไปเลย เพราะใส่ใจและมุ่งที่จิตอย่างเดียว

กายทุกข์ก็วาง กายสุขก็วาง เมื่อจะพิจารณาก็เอาทุกข์และสุขจากกายมาจับเป็นอารมณ์อยู่บ่อยๆ

รักษสุขภาพด้วยเช่นกันครับท่านพี่

เจริญธรรมครับ

 

ยิ่งป่วยยิ่งภาวนาดีนะ....สำหรับพี่นะ......วันใหนมันหนักมันยิ่งภาวนาดี....

ศึกษามาก็จากหลวงพ่อ.....หลวงพ่อท่านเป็นหนัก....ท่านยังทรงอยู่ได้....เราก็เอาวิธีท่านนั่นแหละ....ป่วยเมื่อไรก็ทรงอารมณ์ตามท่านสอน.....

ก็บอกเราไว้นะ...ว่าอย่าไปทำ...นิสัยไม่มีวินัยในการนอนนี่ไม่ดี.....ร่างกายจะค่อยๆเสียไปทั้งระบบนะ.....รักษามันไว้เพราะยังต้องมีอะไรที่ต้องทำอยู่มาก...

ส่วนพี่ตายก็พร้อมนะ..เพราะตอนนี้ในเรื่องบุญก็ดี ศีลก็ดี ภาวนาก็ดี ไม่มีอะไรที่ต้องห่วง เพราะทำได้ดีที่สุดในระดับที่ตัวเองต้องการ ณ. ชาติปัจจุบันแล้ว....เวบนี้ ณ.ตอนนี้ถ้าเลิกตอบไปนานก็คงตายไปแล้ว...แต่ก็มีคนที่ทำได้ต่องานอยู่มากอยู่...พี่ปรารถนามาช่วยงานหลวงพ่อท่านหนะ........

 

ประมาณนั้นครับเรื่องฝันคุณ Phanudet ธรรมดาที่เค้าเล่นงานในเวลาเราลืมตาไม่ได้ก็มาตอนที่เราหลับ.เพราะเค้าเข้าได้ง่่าย ลองสังเกตุเรื่องความฝันดูก็ได้ ถ้าสติเราทันตั้งแต่เริ่มต้นเรื่องของเรื่องนั้นๆได้ เรื่องนั้นจะไม่มารบกวนเราอีก แต่จะเปลี่ยนไปเรื่องอื่นแทน คือเรื่องที่เป็นเรื่องที่เราชอบและทำได้ดีในจุดนั้น แต่ว่าเป็นจุดอ่อนและไม่ดีในทางธรรมของเราประมาณนี้ครับ. ส่วนเรื่องกำลังสติแบบนั้น..ต่อให้ไม่ดูเค้าก็ดูของเค้าเอง.จะดูตั้งแต่ลืมตาในเรื่องแรกจนกระทั่งหลับตาในเรื่องสุดท้าย..ส่วนเรื่องที่ขึ้นมาคิดว่าคงรู้อยู่แล้วพูดจะยาวไป..ประมาณนี้..
แต่ระวังเรื่องความฝันที่เกิดจากขันธ์ 5(ไม่ใช่รูป 1 นาม 4 นะคับ หมายถึงวิบากกรรมทางสมมุติเก่าที่เราเคยทำมานะครับ) ไว้หน่อยนะครับ.ส่วนมากจะดูไปจนจบ..แต่จะระลึกในฝันตอนนั้นไม่ค่อยทัน..ประมาณนี้ครับ
อนุโมทนาครับ