หลวงพ่อปราโมทย์

นั่นเป็นเรื่องของกลุ่มบุคคล จะไปเหมารวมได้อย่างไร
เอกวีร์ ต้องรู้จักแยกแยะ เอาเฉพาะธรรมะซี

พวก ไปวุ่นวายกับ คน ไปวิพากษ์ คนนั้นคนนี้ มันเรื่องของคน ไม่ใช่เรื่องของธรรม
เรื่องของธรรม ก็ต้องดูอรรถดูธรรม เท่านั้นพอ
พอดูอรรถ ดูธรรม มันก็จะได้ไม่เอา เรื่องราวของสมมติคือ คน โลก มาปน
จะได้แบ่งเป็นอย่างๆไป

ส่วนเรื่องหลวงตาท่านรับรองใคร ท่านก็พูดของท่านถูกต้องแล้ว ไม่เห็นจะต้องมีประเด็นอะไร
หรือใครชม ใครเอาคำพูดใครรับรองใคร ธรรมเป็นเครื่องพิสูจน์ทั้งสิ้น ไม่เห็นต้องเดือดร้อน วุ่นวาย

 

ไม่ใช่ ไม่ใช่ เค

ไม่ใช่ ปุถุชน ไปตำหนิ พระ แล้ว พระออกมาขอโทษ

แต่มันเป็น กลุ่มนั้นนั่นแหละ เข้าไปหา พระ ท่านหนึ่ง ให้ทำตัวเป็น "ทูต" ให้กับตน

เมื่อพระท่านนั้นรับคำร้องขอ จากปุถุชน ก็ได้พูดออกมาในฐานะ "ทูต" ว่ากล่าวไปยัง
พระอีกท่านหนึ่ง

พระท่านนั้น พอได้สดับข่าวก็เงียบในตอนแรก แล้วสุดท้าย ก็ต้องเอ่ยปาก "ขอโทษ"

พอเอ่ยปาก ขอโทษเสร็จ พระท่านนั้นก็ชี้ว่าท่านขอโทษแล้ว แล้วเป็น "ทูต" บอกกล่าว
แก่กลุ่มนั้นๆอีกที ให้รับทราบ

แต่ทว่า มีพระอีกท่านหนึ่ง ท่านก็เฉยในแบบของท่าน ป่านนี้แล้วก็ยังเฉย ในแบบของ
ท่าน ซึ่งการเฉยแบบอริยะนั้นจะตำหนิไม่ได้

พระท่านที่เป็นทูต ท่านก็เลยกล่าวว่าขอหยุด แต่มันยังไม่สุด กลุ่มนั้นก็เลยหา "ทูต"
องค์ใหม่ พอได้ ก็เริ่มกลับมาชูประเด็นอีกครั้ง แต่มั่วไปหมดเลย

มีปัญหากับ พระองค์หนึ่ง แต่เวลาได้ สาน์สทางการทูต มาแล้ว ก็เอามาผลิกใช้
กับ พระอีกองค์ ซะงั้น แปลกดี

* * * *

ส่วนลุงนี่ ทำท่าเป็นรอมชอม แต่ แอบฝังบางอย่างไว้ในกระโหลก ก็เลย เป๋ไปเป๋มา
ไม่รู้จะ สร้างศรัทธาให้เกิดอย่างไร เดี๋ยวก็คงอ้างนู้นอ้างนี้ เอาธรรมบังหน้าไปอีก ตาม
ความหนาของกะโหลกนั่นแหละ

 

อืมๆๆ เข้าใจคุณเอก ละ

อยู่เฉยๆ แบบพระท่านดีกั่ว ไม่ต้องไปวุ่นวายเดือดร้อนกะใคร สอนญาติโยมไปเรื่อย

ใครชมก็เฉย

ใครด่าใครไม่ชอบก็เฉย

ทำแต่ความดีไปเรื่อยๆ

เดี๋ยวกรรมมันก็ตัดสินแสดงผลของมันเอง

ใครทำเรื่องไม่ดี มันก็แพ้ภัยตัวเองอยู่ดี เนาะ

 

จริงเหมือนท่านว่า นั้นแหละ ครับ
คอยแอบแฝงอยู่ คอยผสมโรงอยู่

ถ้าคิดกันง่ายๆ จริตใครจริตมัน
ชอบท่านใด ก็ปฏิบัติกับท่านนั้น
ฟังท่านใดไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจารย์
ให้คิดง่ายๆว่าไม่ได้สร้างบุญกันมา
ดูแต่ตัวเองเป็นหลัก พิจารณาตน แก้ไขตน
... สังคมก็จะร่มเย็นขึ้น.

 

แจ่มเลย เค

ไปกินอะไรมา เวลาเรียกกัน ห่างๆ แบบนี้นะ เรียกว่า เรียกอย่างมิตร

ธรรมใด ไม่เป็นไปเพื่อการ คลุกคลี ธรรมนั้นชื่อว่า เป็นคำของ ตถาคต

โห...เค...เรา แค่เรียกชื่อคน ก็เป็น ธรรม ได้

 

ครับๆ ไม่ต้องห่วง ลองสังเกต เจ้าของกระทู้ สิ

เขาไม่เคยปิดกั้นธรรมะ ไม่เคยฝังใจอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ไม่ติดครูบาอาจารย์

สังเกตได้เลยว่า เปิดกว้างมาก

ผิดกับ ข้อปรักปรำของพวกเหล่านั้น ที่บอกว่า คับแคบ

สังเกตุใหม่ดีๆ พวกคับแคบ นี่ไม่พ้นคอตนเอง

 

กิน ชวนป๋วยปี่แป่กอ ตราลูกกตัญญู มาไง
(วันหยุดพา พ่อ-แม่-อาโกว ไปเที่ยว ป่า เขา
ฟาร์มเกษตรอินทรีย์ ไหว้พระวัดท่าซุง พาไปเยี่ยมญาติที่สุพรรณ
ทำให้พ่อแม่และญาติผู้ใหญ่หลายคน มีความสุขมากๆ เนาะ)

ยินดี ยินดี ที่แค่เรียกชื่อคุณเอก ก็เป็น ธรรม ได้

 

คนอื่นเขาเริ่มจะตาสว่างกันแล้ว เอกวีร์ ยังวงเวียนวกวน
แค่ เรียกชื่อก็เป็นธรรม กั๊กๆๆ

 

ไม่เรียกชื่อ แบบล้อเล่น แต่เรียกแบบมิตร ก็ถึงเรียกว่าแค่เรียกชื่อ ก็เป็นธรรมไง

ใจ สื่อถึงใจ ด้วยความเป็นมิตรจิตมิตรใจ ส่งถึงด้วยความปรารถนาดี จึงเรียกว่าเป็น ธรรม

เนาะ เข้าใจกันด้วยดีก็เป็นธรรม ไม่เข้าใจกันก็จะพากันสร้างเวรสร้างกรรม เนาะ

 

อ้าว คราวนี้ทำไม โง่ ขนาดนั้น

ก็คุณเองไม่ใช่เหรอ ชอบกล่าวหาว่า เค เขาชอบการคลุกคลี

หากเขากล่าวอะไรสักอย่างแล้ว มีแนวโน้มว่า ไม่เป็นไปเพื่อการคลุกคลี

แล้วมันไม่ตรงกับ สิ่งที่ลุงอยากให้ เค เห็น ตรงไหน

ความกลับกลอกยังปรากฏอยู่เลย จะเอาอะไรมาเข้าใจธรรมะ

ก็ได้แต่ หัวเราะให้กับ ตัวเองไปวันๆ

 

คนอย่างเอกวีร์ นี่เขาเรียกว่า ส่งเสริมศรัทธา ให้เกินความจริง จนคนไม่รู้อันใดจริงอันใดเท็จ
สักแต่ ยกยอปอปั้น ไม่ได้เดินทางสายกลาง
ยกยอในสิ่งที่ไม่จีรัง ถนอมน้ำใจ เพื่อส่งเสริมกิเลส
แต่ กดข่มธรรม

เพราะเอกวีร์ มีอัตตาสูง รู้ไหม ธรรมสะกดไม่ได้ ทีนี้ตัวเองไม่ชอบให้ใครมาบงการ จนแม้แต่ตัวเองก็บงการตนเองไม่ได้ซี เลยชอบ วิธีการที่เป็นอิสระ จนไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร

มันมีอิสระ ตามกิเลส คือ ยอมทำตามกิเลส
กับ อิสระเพราะพ้นอำนาจกิเลส
ถ้า ยังทำตามอำเภอใจ ก็เรียกว่า ธรรมตามกิเลส เช่น เรียกชื่อก็เป็นธรรม ผายลมก็เป็นธรรม สัพเพเหระ ก็ธรรม นั่นแหละ กิเลสทั้งดุ้น

กั๊กๆ

 

การปล่อยตัว ปล่อยใจ ทำอะไรไปตามต้องการ โดยอ้างว่า ไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน
แต่ ลืมไปว่า นั่นแหละ เรากำลัง ปล่อยให้ สันตติปิดบัง ทุกข์ อริยสัจ โดยที่เราไม่รู้ตัว
ทีนี้ อยู่ไปวันๆ สุขสบาย ไม่ได้มีเรื่องอะไรรบกวนจิตใจ เช้าขึ้นมา เล่นเน็ต เที่ยงกินข้าว เย็นดูทีวี กลางคืนเล่นเน็ตต่อ มันสุขสบายจริงๆ มันไม่เห็นทุกข์ เพราะว่า เราปล่อยวิถีชีวิตล่องลอยไป

พอเกิดทุกข์ ขึ้นมาทีนึง ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่เห็นโทษเห็นภัยอะไร มีแต่ว่า ไม่อยากเอาทุกข์นั้น หาทางดับทุกข์แต่ไม่ได้เห็นภัย ในเหตุที่เกิดทุกข์ เช่น บางคนคิดมาก พอคิดมากแล้วทุกข์ แต่ไม่เคยคิดจะออกจากนิสัยที่คิดมาก นี่เรียกว่า คนฟุ้งซ่าน แต่ไม่เคยคิดจะระงับความฟุ้งซ่าน แต่ไปดับทุกข์ที่ปลายเหตุ เช่น โมโหให้รู้ว่าโมโหนะ แต่เหตุก่อนโมโห ไม่เคยควานหา

สอนให้ทำสมาธิ ก็ทำไม่ได้ จะไปทำได้อย่างไร นิสัยกิเลสมันเต็ม นิสัยฟุ้งซ่าน ธาตุลมวิปริต มันมีอยู่เต็ม พอไปทำสมาธิเข้า มันจะตายเอาหละซี ทุกข์ ร้อนแทบอยู่ไม่ได้ เพราะกิเลสมันสำแดงเดช กั๊กๆ ๆ

ฝึกมัน ค่อยๆกล่อม ตะล่อมมันนะ แบบนี้ มันจะค่อยๆ เบาลงๆ แล้ว เชื่องเอง

จิตตัวเอง เลี้ยงมันยังไง ให้มัน เป็นนายเหนือเรา ต้องปรนเปรอด้วยกิเลส
ต้องเลี้ยงด้วยธรรม สั่งให้หยุดต้องหยุด สั่งให้สงบต้องสงบ นั่นจึงเรียกว่า ฝึกจิตได้
ดัง ที่พระศาสดา เป็นผู้ฝึก บุรุษ และ เทวดา ก็ฝึกจิต เลี้ยงจิตนี้ ด้วยธรรม

 

มั่วแล้วลุง

เอางี้ ลุงกลับไป พิจารณา สิ่งที่ตนกล่าว มีกี่ครั้ง ที่มีการเรียกชื่อคน
ธรรมะ บ้านลุงเหรอ มีชื่อคนเข้ามาเกี่ยวข้อง ไหนหละ กล่าวแต่ ธรรม
ตัวเองยังมั่วซั่วอยู่เลย

การขนาบ ฝึกฝนของตถาคต ลุงจะไปตั้ง ธงที่ พระพุทธองค์ทำไม
ว่าพระพุทธองค์กล่าวด้วย ธรรม นี่แปลว่า ลุงลังเลสงสัยในพระพุทธองค์

ถ้าเพิดความลังเลสงสัยในพระพุทธองค์ ไม่จำเป็นเลยต้องไป ชี้ว่า พระพุทธองค์
ฝึกจิตด้วยธรรม เพราะเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว ที่ธรรมจะออกจากพระพุทธองค์เท่านั้น

ดังนั้น การฝึกบุคคล หรือ การขนาบบุคลล เขาให้พิจารณาที่ คนฟัง

หาก คนที่จะสดับธรรมะ เรียกหาพระนามพระพุทธองค์ให้แสดงธรรมแล้ว แต่ตน
กลับเรียกพระนามท่านมาแล้ว ท่านมาแสดงธรรม กลับไม่ฟังด้วยดี อย่างนี้พระพุทธองค์
ระบุว่า เป็นการเรียกหาพระองค์ท่านอย่างเป็นศัตรู

แต่ถ้าเรียกท่านมาแล้ว ท่านแสดงธรรม แล้วฟังด้วยดี อย่างนี้พระพุทธองค์ก็เรียก
ว่าเรียกหาพระองค์ท่านอย่างมิตร

แล้วก็ยกว่า อย่าเรียกหาแล้วไม่ฟังด้วยดีเลย จงเรียกหาแล้วจงรับฟังไปเถิด ส่วนตถคต
จะเรียกชื่อใครเพื่อการใดนั้น ท่านก็อุปมาว่าเรียกเหมือนช่างปั้นหม้อที่จะกระทำต่อดิน
เหนียวที่เปียกอยู่ คือ ขนาบซ้ายขวา นวดแล้วนวดอีก เพื่อให้ความเปียกมันคลายลง
ไป เพื่อทำลาย "ธรรมลามก" ให้จางคลายลง

 

ส่วนการปรารภ ที่ออกแนว ทำนู้น ทำนี่ ทำบุญ ทำทาน ทำปัญญา เพื่อตบแต่งจิต

อันนี้ เขาเรียกว่า แบเบอร์ หงายไพ่ แสดงการปรารภการเข้าถึงการเป็น "พระพรหม"

ดังนั้น ลุงพุดแจ้วๆ อย่างไร ผมก็ยังเห็นแต่ ลุงพูดถึงการไปเป็น "พรหม" แบบนก
แก้วนกขุนทองอยู่เลย

ความกลับกลอกจึงปรากฏเป็นธรรมดา

 

โมโหแล้วไม่รู้ว่าโมโห นะ แค่โมโหเกิดยังรู้ไม่ทัน แต่จะไปหาเหตุแห่งทุกข์ซะแระ

อุปมาทุกข์เกิดแต่ไม่รู้ว่าทุกข์เกิดแล้ว จะไปหาว่าเหตุแห่งทุกข์คืออะไร มันจะหาเจอไหมนั่น

ถ้าสมมุติว่าว่าหาเจอนะ แร้วมันจะเจอถูกเหตุแห่งทุกข์ตัวจริง เร้อ ก็ยังไม่รู้ทันตัวทุกข์เรย นิ

หรือว่าจะไปหาเจอถูกตัวปลอมเป็นของปั้นแต่งให้ดูเหมือนตัวทุกข์แทน กัน ล่ะหว่า

คนเรานะ ขั้นบวกลบยังไม่รู้จัก แต่คูณหารรู้หมดทำได้ แต่ไม่รู้จักบวกลบ ซะงั้น

เลข 1 เลข 0 ไม่รู้จัก แต่รู้จัก เลข 10 และรู้เหตุต้นอันเป็นที่มาของเลข 10 ซะด้วย จุ๊ๆๆๆ

 

กั๊กๆ คนฝึกตัวเองไม่ได้ ยังวุ่นวาย จะเอาปัญญาที่ไหนไปทำให้ แจ้ง
จิตใจมันวุ่นวาย จนถึงกับ ทำสมาธิไม่ได้ แล้ว ยังจะไม่รู้ตัวอีก
เคยเห็นเด็กมันทำสมาธิไหม เอกวีร์ เด็กทำแล้วไม่ร้อนรน ไม่ฟุ้งซ่าน
แต่ คนที่ทำไม่ได้ ต้องเลี่ยงมาใช้ การนั่งรู้ดูเฉย นี่แสดงว่า จิตมันหมักหมม มากแล้ว

เมื่อหมักหมมมาก ก็ต้องทำบุญสุนทาน ขัดเกลา จิตใจตนเอง ให้คลายความยึดมั่นลงไปบางส่วน
ให้ สวนกระแส วิถีเดิมๆ ลงไป

นี่พอแนะให้ กลับไปหาว่า วิธีการแบบนั้น เป็น พรหม เสียอีก
ก็หากยังมีจิต เป็นพรหมไม่ได้ วางอุเบกขาไม่ได้ จะกระโดดไปนิพพานอย่างไร

พรหมเขาได้หัวเราะเยาะตายสิ ว่า ภูมิเทวดา ที่มีหิริโอตัปปะ มนุษยคนนี้ยังไม่ได้เสี้ยว แล้วจะกระโดดไปนิพพาน กั๊กๆๆ

 

หลังเขา มาก มาก เจ๊
เจ๊นี่ เหตุผล ไม่ค่อยจะมีเอาซะเลย
เถียงคำไม่ตกฟาก

ไอ้อารมณ์โมโห ใครๆ มันก็รุ้ตัว ใครๆ เขาก็สอนมาแต่ไหนแต่ไร ว่า โมโหเมื่อไร ให้นับ 1-10 แล้วถามว่า คำสอนนี้ มีมาก่อน วิธีการ นั่งรู้ดูเฉย แต่ไหนแต่ไร จนเขาทราบกันดีว่า นี่มันเรื่องปกติ มันไม่ใช่ระดับของการปฏิบัติธรรม มันเป็นเรื่องทั่วๆไป

กั๊กๆๆ ขวัญ หลังเขา

 

สองคน เอกวีร์ และ ขวัญ นี่น่าไปให้เด็กประถม สอนทำสมาธินะ
หายใจเข้า พุท หายใจ ออกโธ นี่เคยทำกันบ้างไหม แน่นอนว่า คู่หู ดูโอ นี่ต้องเถียงหน้าดำหน้าแดงว่า รู้แล้ว ทำมาก่อนแล้ว

ก็อะไรก็ตาม ที่เป็นเรื่องง่ายๆ แต่ทำให้มันดีซิ จะ วิจารณ์ กับมันซิ ตกแต่งจิตซิ ว่า ทำพุทโธ แต่ให้สงบลงไปให้จริง หน้าตามันเป็นอย่างไร ความสงบที่เขาว่า มันเบิกบาน มันนิ่ง ไม่ทุกข์ นั้นมันเป็นอย่างไร

เมื่อจิต เป็นปกติสุขดี แล้วก็เอากำลังจิตกำลังใจ นั้นพัฒนา ปลุกสติ ให้ตื่นขึ้นมา สำรวจตนเอง

พวก อวดดี มานะมาก อัตตามาก เคยฝึกตัวนี้ให้มันเบาลงหรือยัง

เคยฟังแบบเฉยๆ เป็นบ้างไหม กั๊กๆๆ

เจ้ากี้เจ้าการ กับ ลูก จู้จี้จุกจิก ไปซะทุกเรื่อง จอมบงการ นี่ ลดลงไปบ้างไหม เจ๊ขวัญ กั๊กๆๆ

 

เอา บริกรรม พุท-โธ มาบังหน้าหรือครับ

หมดปัญญา ให้รู้ว่า หมดปัญญา มีประโยชน์กว่า

 

ลุง ที่ตอบมา สองโพสท์ เนี่ย ถามจริงๆนะ มีเจตนาอะไร

ลุงพูดแบบนี้ แล้ว คุณเอก กะเจ๊ขวัญ เขาจะเก็ทอะไร

เจ๊ขวัญ เขาเห็นแต่ จะเกทับบรั๊ฟแหลก ดีดหัวเข่า อะ ไม่เห็นมีธรรมอะไรให้เก็ท เรย อะ

เห็นแต่กิเลส มันดีดดิ้น เจ๊ขวัญเขาเห็นถูกไหม อะ เห็นแต่กิเลส ไม่เห็นธรรม

ถ้าลุง จะสอนให้เห็นธรรม คงต้องปรับปรุงวิธี หน่อยแระ น๊า

เพราะเจ๊ขวัญเขาอ่านโพสท์ของลุงแล้วเห็นแต่กิเลส อะ ไม่เก็ทธรรมซักกะติ๊ด

ผิดกับที่อ่านโพสท์หลวงพ่อปราโมทย์เรย อะ

นี่บอกให้รู้ตามตรงจากใจเรย นะ ไม่ได้มุสา