อินทิราณี ชื่อนี้ไม่มีที่มา

บร้าๆ ฉันไม่บอกใครว่าอิ๋งๆดอก

 

สิงหนาท...นามนี้ได้แต่ใดมารึ...

 

ไม่แหละ อีตอนฟังมาก็ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวไม่เล่าให้ใครฟัง มันมีหลายเหตุผล ...
แต่ช่วงนี้เหมือนโดนกระทุ้งบ่อยๆอยากเล่า พอดีอ่านเรื่องปราญแล้วว่าจะแต่ต่อแบบเล่าให้ฟังแบบเนียน ๆ พอเป็นงี้หมดลมอุตสาห์พิมพ์เก็บไว้ต่อแหละ ...

กะลังว่าจะเปิดกระทู้นินทาปู่ท่านท้าวเขียนเรื่องปู่ท่านเขียนเองอ่านเอง เดียวคิดก่อนดีเปล่า กะชื่อกระทู้ ...ชะตาเจ้า คือท้าวเวสสุวรรณ ..555 เมื่อวันก่อนปู่บอกเงี้ย ....

เออ เมื่อวานเห็นท่าน มานั่งร้องไห้ ยังว่าปู่ร้องไห้ทำไม ปู่บอกว่าสงสารผืนปฐพี กำลังจะสูญเสียคนดี .ปู่เลยเสียใจ ...แปลกไหม เทวดาร้องไห้

แล้วพอถามท่านว่าทำไมช่วงนี้ปู่ถึงมาหาหนูบ่อยๆ มาเฝ้าทุกวัน ท่านบอกว่า ก็พสุธามันสั่นไหว ท่านเกรงเราจะเซ่อเหยียบพลาดไถลตกลงไป ตรงมันแยกอะสิ ดูท่านมันน่าเปิดกระทู้นินทาไหมเนี้ย .....

 

รัตติกัลยา หญิงสาวผู้มีหัวใจมั่นคงยิ่งในความรักเธอมีคู่ชีวิตเป็นชายชาติทหาร มีตำแหน่งหน้าที่สำคัญยิ่งในการปกป้องชาติบ้านเมืองเธอใช้ชีวิตร่วมกับสามีโดยมิได้มีบุตรด้วยกัน เธอทำหน้าที่ภริยาที่ดีโดยไม่ขาดตกบกพร่อง ในช่วงการศึกสงคราม เธอต้องอยู่บ้านดูแลความเรียบร้อยเพื่อรอการกลับมาของสามี แม้ทุกวันตลอดระยะเวลาที่ชายอันเป็นที่รักต้องออกไปทำศึก เธอมิเคยปริปากบ่น ยังคงทำหน้าที่ และรอคอยเขากลับมา และยังคงหวังว่าคงมีสักวันที่บ้านเมืองจะสงบสุข และเธอมีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับสามีอย่างสงบสักครั้ง
วันหนึ่ง ชายผู้นั้นก็ได้กลับมาหาเธอที่บ้าน เนื้อตัวมอมแมมเต็มไปด้วยคราบเหงื่อและคาวเลือด เบื้องหลังชายผู้นั้นมีเด็กคนหนึ่งสะพายอยู่เบื้องหลัง รัตติกัลยา ทั้งแปลกใจระคนยินดีที่ได้พบเขาอีกครั้งในขณะยังมีชีวิต แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันนัก เขาเอ่ยขึ้นกับเธอว่า
"พี่มีหน้าที่ต้องดูแลเด็กคนนี้ให้ปลอดภัย แต่ก็มิวายห่วงเจ้า ไป..เจ้าจงไปพร้อมพี่ ทิ้งเจ้าไว้พี่ก็คงอดห่วงไม่ได้ พี่จะปกป้องเจ้าเอง"
เธอรีบร้อนตามหลังเขาไป โดยไม่เคยสนใจว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร รู้เพียงว่าเบื้องหน้าเธอคือผู้ชายที่เธอสละทั้งชีวิตให้แล้ว แม้ต้องลงนรกหรือโดดเข้ากองเพลิงก็มิปริปากบ่นเมื่อเธอไว้เดินทางรอนแรมไปพร้อมกับเขาได้เพียงไม่ถึงวัน ก็มีข้าศึกกลุ่มหนึ่งไล่ตามหลังมา ทุกอย่างจวนตัวมากเกินกว่าเธอจะคิดอะไรได้ การต่อสู่เกิดขึ้นอย่างชุลมุน ข้าศึกเกือบ 10 คนที่กำลังรุมล้อมรอบชายอันเป็นที่รักยิ่ง เขาไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างถนัดนักเพราะต้องเฝ้าคอยระวังเด็กน้อยที่ต้องดูแล รัตติกัลยา ตัดสินใจเอาตัวเองเข้ารับคมมีดที่เข้ามาทางด้านหลังผู้เป็นสามี ดาบคู่ในมือข้าศึก พาดเข้าที่กลางหลังจากไหล่ซ้ายไปทางเบื้องขวา อีกดาบพาดเข้าทางด้านหน้า แต่นั่นคงยังไม่หนำใจพวกมัน คมดาบสุดท้ายปาดเข้าที่คอชั่ววินาทีนั้น เธอมิได้คิดอื่นใดมากไปกว่า สละชีวิตอันไร้ค่าของตน เพื่อรักษาชีวิตและหน้าที่ที่สำคัญของสามี หากชีวิตหนึ่งแลกไว้ได้ด้วยสองชีวิต รวมไปถึงเกียรติยศและศักดิ์ศรีที่สามีเธอพึงได้รับ นั่นก็คุ้มค่าที่สุดแล้วกับสิ่งที่เธอแลกมา
ผู้เป็นสามีได้เห็นภาพนั้นแล้วช่างแสนเจ็บปวดใจ ราวกับทุกคมดาบนั้นได้ฟาดฟันลงบนร่างของเราก็มิปาน ด้วยแรงโทสะและเพลิงแค้นที่ต้องเห็นนางอันเป็นที่รักยิ่งต้องตายลงต่อหน้าต่อตา เขาก็เปรียบดั่งอสรพิษแกล้วกล้าที่ถูกตีจนหลังหักแต่มิตาย ข้าศึกที่ถาโถมเข้ามาอยู่ในรัศมีของคมดาบในมือก็ถูกปลิดชีวิตลงราวกับผลมะม่วงที่ถูกเด็ดลงจากต้น เพียงไม่นานรอบกายเค้าก็รายล้อมไปด้วยร่างไร้วิญญาณ แต่จะมีภาพใดที่จะเจ็บปวดเท่าภาพของนางที่นอนจมกองเลือดอยู่ตรงเบื้องหน้านั้น
นางจากไปแล้ว จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน ยังคงเหลือไว้เพียงความทรงจำที่มิอาจลืมเลือนได้ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดก็ตาม

 

เฮ้ย ขนลุกว่ะลินซี่ ชื่อช่างดุเด็ดเผ็ดมัน

 

ใจอยู่ไม่สุขเลยทีเดียว...เห้อ...T^T...

 

คนใจร้าย...

 

เรื่องที่สองสิ อ่านแล้วขนหัวลุก

 

จิ้มมาจากสมุดหน้าเหลืองมั้ง อิอิ

 

..5555 เมื่ไหล่มันจะวิ่งล่ะ ขนน่ะ ลุกหลายรอบเดียวมันโวย

รอฟังอีก มีแบบสมหวังบ้างไหมเนี้ยปราญชลีใจร้าย

ไม่เขียนให้สมหวังบ้างเลย

 

รักเจ้าสุดใจมิอาจให้เจ้าต้องรับกรรมไปพร้อมพี่...เขาคนนั้นจะพูดแบบนี้หรือไม่หนอ...น้ำตาคงไหลอาบ2แก้มเป็นแน่...

 

แหม ตาตั้มชื่อคนสมัยโบราณนะ มาจากยศท่าน ...และ คนสมัยนั้น นึกได้ไม่กี่ชื่อหรอกเธอ ...พ้องกะชื่อตัวละสิ กิ้วๆๆ

 

งั้นก็ต้องมีที่อยู่น่ะซิไหนคนไหนบอกมาซิจะไปถามหน่อยทำไมตั้งชื่อนี้^^...

 

มากอดคอกันร้องไห้ดีกว่า ซึ้งว่ะ ...เดียวพรุ้งนี้มาบิ้วอารมณ์ใหม่ ....

 

แหมก็มีบ้างอ่ะจ๊ะ...ดาบคู่ด้วยหรือเปล่าล่ะจ๊ะนั่น...

 

โถพี่ลินอ่ะ-*-...น้องยิ่งบอกคนใจร้ายอยู่มาบิ้วเพิ่มแบบนี้ได้น้ำตาท่วมจอแน่ๆเลยจ๊ะT^T...

 

ไม่มีเลยค่ะพี่ลิน พยายามอยู่เหมือนกัน แต่กี่เรื่องๆก็จบแบบนี้ทั้งนั้นเลยอ่ะ^-^

55555 เอาจริงเหรอ

 

ไปแล้วจะหาเจอไหมล่ะตั้ม

ฮื้อลินซี่นี่แหละ วิ่งเมื่อเหงปี๋ง่า

 

เอาซิไม่อยากรู้จะถามหรือจ๊ะแม่มณีรัตนา

 

ชาตินั้นคงไม่เจอหลอกพี่เพชรชาตินี้ซิต้องเจอ^^...55+