อินทิราณี ชื่อนี้ไม่มีที่มา

ปางแบบนี้หละจ๊ะ หากแต่เป็นเทวรูปแบบสัมฤทธิ์...*-*

 

ปางแบบนี้หละจ๊ะ หากแต่เป็นเทวรูปแบบสัมฤทธิ์...*-*

 

เง่อ................พร้อมกับหน้าที่ที่ต้องทำยังอะ

 

พร้อมแล้วคับ...เอ้าหนึ่งสองซ้ำ เอียงแก้มมาเร้วเค้าจะได้ทำให้มันเสร็จๆไปซะที อิอิ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=A0bl_eeytzw&NR=1]YouTube - เพลงดอกบัวงามเมื่อบำเพ็ญ (ช) // by ballbangpra[/ame]​

 

กลับมานั่งไล่ย้อนดูข้อความตั้งแต่เมื่อวานอีกทีนึง

ไวมากนะเธอ สงสัยเป็นนาคีตัวผอมๆ ถึงได้เลื้อยเร็วขนาดนี้ อิอิ

พี่นางฟ้า เรื่องที่คุยกันถ้าคืบหน้ายังไงมากระซิบให้ฟังมั่งนะคะ

งั้นพี่ยุก็หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่บ้านนี้เลยก็ได้จ้ะ หลายคนอบอุ่นดีนะ

หืม เบื่อจะฟังแล้วอ่ะ^-^

อิอิ ให้อ่านในเฟสบุ๊คแล้วยังไม่เบื่อเหรอปราง เดี๋ยวจะจัดให้นะ จะลองรวบรวมเรื่องราวตั้งแต่เข้ามาในเวปนี้ครั้งแรกให้อ่านกัน

ค้างอยู่สูงไหมเดี๋ยวเอาไม้เขี่ยลงมาให้

เป็นไรอ่ะล่ะพี่เพชร

 

..มารู้จัก "กายตัวจริง"
ของตัวเองกัน...

...ชื่อว่า
"ร่างกาย" นี้ โดยปกติเป็นที่สุมของกระดูก 300 กว่าชิ้น อยู่ติดกันด้วย "ข้อต่อ" 180 ข้อ รัดรึงไว้ด้วย "เส้นเอ็น " 900 เส้น ฉาบไว้ด้วย "เนื้อ" 900 ชิ้น หุ้มด้วย "หนังสด"
บาง ๆ ปิดไว้ด้วย "ผิว" มี "ช่องน้อยช่องใหญ่" มี "มัน"
หลั่งไหล ทั้งเบื้องบนและเบื้องล่างตลอดเวลา เหมือน
"โถใส่มันข้น" มี "หมู่หนอน" เข้าไปเสพอยู่ เป็นบ่อเกิดแห่งโรคทั้งหลาย
เป็นที่ตั้งอาศัยแห่ง "ทุกขธรรม" มีสิ่งหลั่งไหลจากบาดแผลทั้ง 9 เป็นประจำ เหมือน
"ฝีสุกที่แตก"

...คือ
เป็นร่างกายที่มี "ขี้ตา" หลั่งออกจากตาทั้งสอง

...มี "ขี้หู"
ไหลออกจากหูทั้งสอง

...มี
"น้ำมูก" หลั่งออกทางช่องจมูก

...มี อาหาร ดี เสมหะ และเลือด หลั่งออก จากปาก

...มี "อุจจาระปัสสาวะ"
หลั่งออกจากทวารทั้งสองเบื้องต่ำ

...มี "หยาดเหงื่อ" สกปรก หลั่งออกจากขุมขน 9 หมื่น 9
พันขุมขน

...มีแมลงวันหัวเขียวเป็นต้น บินตอมห้อมล้อมไป
เป็นร่างกายที่บุคคลไม่ปรนนิบัติด้วยกิจมี ล้างหน้า แปรงฟัน สระผม อาบน้ำ นุ่งห่ม
เป็นต้น ปล่อยผมยุ่งหยาบตามมีตามเกิดแล้วเที่ยวไปสู่บ้านโน้น<WBR>บ้านนี้เมื่อไหร่
ไม่ว่าเป็นพระราชา คนเทขยะ เป็นต้น คนใดคนหนึ่ง ก็ไม่แปลกกัน เพราะความที่มีร่างกาย "เป็นปฏิกูล" เสมอกัน

...เพราะความที่ร่างกายเป็นของสกปรก มีกลิ่นเหม็น
น่าเกลียดและเป็นปฏิกูลอย่างนี้ ในร่างกายของคนทุกชนชั้นวรรณะ จึงชื่อว่า
ไม่มีความต่างกัน

...ก็ร่างกายนี้ บุคคลขัดถูกมูลฟัน (ขี้ฟัน)
ด้วยกิจมีการล้างหน้าสีฟันเป็นต้น ใช้ผ้าต่าง ๆ ปกปิดอวัยวะ
อันจะยังความละอายให้กำเริบเอาไว้ ลูบไล้ด้วยเครื่องลูบไล้กลิ่นหอมมีสีต่าง ๆ
ประดับด้วยเครื่องประดับประดาต่าง ๆ
ก็ย่อมกระทำให้ถึงซึ่งอาการอันจะพึงถือเอาได้ว่า "เรา" ว่า
"ของเรา"

...จากนั้นไป
เพราะอาศัยเครื่องแต่งตัว อันเป็นของจรมานี้ปกปิดเอาไว้ เมื่อไม่รู้อยู่
ซึ่งลักษณะแห่ง "อสุภะ" อันมีรสของตนตามความเป็นจริงอย่างนั้นของร่างกาย

...ชายย่อมทำความยินดีในหญิง

...หญิงย่อมทำความยินดีในชาย

...แต่ว่าโดยปรมัตถ์แล้ว ชื่อว่า
ฐานะที่ควรแก่ความเป็นสิ่งน่ายินดีในร่างกายนี้
แม้เพียงอณูก็หามีไม่.

*******************

...หากเราได้พิจารณาเห็นร่างกายของเราตามความเป็นจริ<WBR>งแล้ว ความ "หลง"
ในกายคงจะลดน้อยถอยลง แล้วเริ่มแสวงหาสิ่งที่เป็นความงามที่แท้จริงใน "ใจ" กันเพิ่มขึ้น

...จากส่วนหนึ่งของ "หนังสือวิสุทธิมรรค" ว่าด้วยเรื่อง
อสุภกรรมฐาน

 

ได้เรยน้องปราญฯ ^^ จะกระซิบความคืบหน้าเป็นระยะๆ นะจ๊ะ

 

ศักติแห่งรัก

มณีรัตนา หญิงสาวรูปงามผู้มีหัวใจมอบให้แด่สิงหนาท ทหารเอกคู่กายของเจ้าเหนือหัว เธอเป็นหญิงที่มีใจรักยิ่งและมั่นคงเหนือสิ่งอื่นใด มิเพียงแต่ตัวของสิงหนาทเพียงเท่านั้น ที่สำคัญคือเธอรักในเกียรติและศักดิ์ศรีของผู้เป็นสามีโดยมิมีสิ่งใดเทียบเทียม
สิงหนาทเป็นบุรุษหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งจงรักภักดีต่อเจ้าเหนือหัวเป็นยิ่งนัก และเจ้าเหนือหัวเองก็ให้ความรักและไว้เนื้อเชื่อใจสิงหนาท ประหนึ่งว่าเป็นทั้งทหารคู่กายและเพื่อนคู่ชีวิต
แม้ในยามที่บ้านเมืองว่างเว้นจากการสงคราม มิต้องออกรบทัพจับศึกกับอริราชศัตรูจากต่างถิ่น แต่ศึกภายในก็เป็นสิ่งที่มิอาจเลี่ยงได้ เจ้าเหนือหัวของสิงหนาทถูกก่อการกบฏด้วยน้องชายร่วมสายเลือด จนต้องหลบหนีรอนแรมเพื่อให้รอดพ้นจากน้ำมือของน้องชายร่วมสายโลหิต สิงหนาทไม่อาจปล่อยให้เจ้าชีวิตต้องตกระกำลำบากเพียงลำพังได้ จึงจำใจลานางอันเป็นที่รักเพื่อตามไปอารักขาเจ้าเหนือหัว
"มณีรัตนาน้องพี่ หัวใจพี่แทบแหลกเป็นจุลเมื่อรู้ว่าต้องทอดทิ้งเจ้าไว้เพียงลำพัง พี่ผิดต่อเจ้ายิ่งนักที่ต้องทำเช่นนี้ แต่ด้วยเกียรติแห่งชายชาตินักรบ พี่มิอาจปล่อยให้เจ้าชีวิตต้องไปลำบากแต่เพียงลำพัง หากวาสนาพี่ยังพอมี พี่จะกลับมาหาเจ้า จะกลับมาดูแลเจ้าให้สมกับที่ต้องทอดทิ้งเจ้าไว้เพียงเดียวดาย อย่าบอกใครนะน้องพี่ว่าพี่จะพาท่านไปอยู่ ณ ที่แห่งใดนอกจากเจ้าแล้วพี่ก็มิอาจไว้ใจได้ทั้งสิ้น ลาก่อน ยอดดวงใจของพี่ พี่สัญญาหยาดน้ำตาของเจ้าจะมิหยดลงดิน แต่มันจะขังอยู่ในหัวใจพี่ทุกภพทุกชาติไป"
แม้ต้องเจ็บปวดเพียงใด มณีรัตนาก็มิอาจกล่าวห้ามสิงหนาทไว้ได้ ไม่มีแม้เพียงคำที่จะกล่าวรั้งไว้ เพราะไม่ปรารถนาให้เขาต้องเจ็บปวด นางทำได้เพียงซ่อนรอยน้ำตาไว้ภายใน
ทางฝั่งมเหสีของน้องชายผู้ก่อการกบฏก็ได้พยายามหาหนทางสืบข่าวของท่านเจ้าเมืองเพื่อจะกำจัดเสียให้สิ้น นางเอ่ยปากสั่งทหารคนสนิทของนางว่า"ไปเอาตัวนางมณีรัตนามา คาดคั้นมันให้รู้ให้ได้ว่าสิงหนาทพาเจ้าเหนือหัวไปซ่อนที่ใด
และเมื่อได้คำตอบจากมันแล้วก็จงกุดหัวมันทิ้งซะ"
มณีรัตนาถูกจับตัวมาเพื่อพยายามเค้นคำตอบให้ได้ว่าสามีของตนพาเจ้าเหนือหัวไปซ่อนไว้ที่ใด แต่ด้วยหัวใจรักในเกียรติยศของชายผู้เป็นสามี นางได้ประกาศต่อหน้ามเหสีว่า
"หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อทำให้เกียรติของสิงหนาทต้องเสื่อมเสีย หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อให้เจ้าเหนือหัวต้องตกอยู่ในอันตราย หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อทรยศต่อความไว้วางใจของสิงหนาทแล้ว ข้าขอยอมตาย แต่อย่าหวังว่าคมมีดของพวกเจ้าจะได้สัมผัสเลือดข้าเลย"เมื่อกล่าวจบ นางก็หยิบกริชซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ไว้ดูต่างหน้าผู้เป็นสามี ปักลงที่กลางหัวใจตนเอง

ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็มักเสียสละเพื่อความรักได้เสมอมา
ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็ต้องหลั่งน้ำตาให้กับความพลัดพราก
ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็มิอาจได้อยู่เคียงคู่จนวันสุดท้ายของชีวิต
แล้วเรา จะยังต้องเจ็บปวดเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เพิ่งเห็นกระทู้อ่ะคับ

ขอน้องแวะมาเจิมก่อน เดี๋ยวมาเล่าอะไรหนุกๆให้อ่านบ้าง

^_^

 

เพิ่งเห็นกระทู้อ่ะคับ

ขอน้องแวะมาเจิมก่อน เดี๋ยวมาเล่าอะไรหนุกๆให้อ่านบ้าง

^_^

 

>.<" จัดมาเลยจ้ะน้องชาย
เดี๋ยวพี่ปราญฯจะปู่เสื่อรออ่านเลยจ้า
ถ้าหนุกจริงไรจริงงานนี้มีรางวัลด้วยนะ อิอิ

ป.ล.สังหรณ์ใจว่าน้องได้ข้อมูลเรื่องนาคเพิ่มเติมมา(รึเปล่า)

 

อ่านแล้วซึ้งแอนด์ โค-ตะ-ระ เศร้าเลยอ่ะ อิ๋ง อิ๋ง:'(

 

โห โคตระซึ้ง เหมือนกัน ใจเด็ดมากมณีรัตนา ....แง :'(
เดียวร้องไห้ ...อีก

 

ยัยมุกกี้ อิ๋งทำไมจ๊ะ โศกอะไรนักล่ะน่ะ

 

ลินซี่ ตัวมาซึ้งกะเขาดั่วนา

 

เมื่อกี้แต่งเรื่องต่อให้ ไม่ทันเซฟ มันส่งไม่ผ่านสงสัยต้องเก็บความลับครั้งนี้ไว้ให้มันคับอกต่อ (ดีอกจะได้โตๆ) ....5555
ก็เขาเป็นคนชอบซึ้งนี่นา ไม่งั้นไม่น้ำตาไหลให้พี่อินทร์ว่าเวลาดูหนัง หร๊อก ..
ทั้งพระเอกนางเอกสมหวังผิดหวังมีฉากซึ้งเมื่อไหร่ น้ำตาไหลทุกที งี้แหละคนมันโรแมนติก

**ดูสิทีงี้ส่งได้ แงๆๆ ก็อยากเล่านี่นา...ถ้าขุนศึกคนนั้นเป็นตอนต้นๆกรุงละก้อ เรื่องที่เราจะแต่งต่อให้เนี้ย เข้ากันๆๆ

 

อ้าวแล้วตกลงไม่แต่งแล้วรึลินซี่ เขาก็รอ

 

หืมทำเป็นไปแซวพี่มุกเค้า ตอนพี่เพชรอ่านทีแรกอ่ะ อิ๋งๆกว่าพี่มุกอีก

 

จัดมาเลยค่ะพี่ลิน มณีรัตนาอนุญาตค่ะ 55555