พอกันทีกับพลังจิต

ยิ่งฝึกไปทุกวัน จนผมจะปลงแล้วละครับ - -คือผมคิดว่ายิ่งอยากฝึกเหมือนยิ่งตกเป็นเป็นทาสของกิเลส อย่างที่จะมีความสามารถพิเศษ อยากจะเหนือคน แต่สิ่งเล่านั้น มันไม่ทำให้ผมมีความสุขเลย ยิ่งฝึกไม่ได้ก็ยิ่งเครียด ผมชอบนั่งดูท้องฟ้าแล้วมีความสุข(สงสัยใกล้จะบ้า)ดูกลางวัน เห็นเฆมขาวใสมันก็ทำให้จิตใจผมดีถึงแล้วมีความุข กลางคืน มองดาว แสงสีสวย ก็มีความสุขอีก มองแล้วมันก็อดยิ้มไม่ได้ เวลาท้อก็ชอบมองแล้วให้กำลังใจตัวเอง ผมฝึกไปก็รู้ละ ความสุขของผมก็แค่นี่ ก็พอละ กะว่าขอทำให้จิตใจสงบก็พอละ ว่าจะเลิกฝึกละ หาทำให้จิดตใจเป็นกุศล ใครมีวิธีทำบอกหน่อยนะครับ

 

ปลงไม่ได้ จิตยึดติดอภิญญา อภินิหาร สงบยาก เครียด
เวลามองท้องฟ้า จิตว่าง สงบ

แม่ลูกแฝด

 

เหนือสิ่งอื่นใดคือ การปฏิบัติเพื่อให้ถึงทางพ้นทุกข์ ระหว่างทางที่แผ้วผ่าน ทั้งสวยงาม(อภิญญา สวรรค์ พรหม เทวดา ทรัพย์ สมบัติ)และขมขื่น(ความยากลำบาก ความเสียสละ ความทุกข์ สิ่งที่ต้องอดทนต่อสู้ ความเสื่อมทั้งหลาย) ฝึกใจไว้ให้หนักแน่น เพราะต่างๆ ล้วนไม่มีตัวตน ไม่เที่ยง เมื่อไม่ยึดติด จิตก็พ้น

กว่าน้ำจะเต็มโอ่ง เรายังต้องใช้ถังตักน้ำจากบ่อหลายต่อหลายเที่ยว

กว่าจะทำอะไรสำเร็จ ล้วนแล้วต้องใช้ความพยายาม พยายามแล้วพยายามอีก ต้องเจ็บแล้วเจ็บอีก

มีอะไรบ้างที่สำเร็จได้โดยง่าย...

 

ตามความคิดผมนะครับ ผมไม่ทราบว่าคุณฝึกพลังจิตโดยใช้วิธีใดอยู่ แต่อยากให้ปฏิบัติกรรมฐาน๔๐ที่พระพุทธองค์ทรงวางแนวทางให้ ฝึกไปโดยคิดว่าทำเพื่อให้จิตสงบ ไม่ใช่หวังฤทธิ์หรือพลังเหนือมนุษย์ ฝึกไปโดยที่เราทำเพื่อถวายพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ หลังจากการปฏิบัติ ก็แผ่เมตตาแผ่บุญที่เราได้ทำ ให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย ผมเองก็กำลังคิดเช่นนี้ ผมว่ามันก็มีความสุขดีนะครับ ผมเองก็ไม่เก่ง หากมีผู้รู้เห็นว่าถูกผิดอย่างไรก็ขอให้ชี้แนะด้วยนะครับ^^

 

สำหรับผมในตอนนี้ สิ่งแรกที่ต้องทำ คือการพัฒนาจิตใจของตนเอง ศีล 5 กรรมบท 10 อย่าให้ขาด ต้องทำให้ได้ ส่วนเรื่องการฝึกจิต อยากฝึกตาที่สาม ได้ เพื่อจะได้ดูสิ่งล่วงหน้าจะได้หลีกเลี่ยงได้ อยากฝึกสมาธิมาก แต่ทำไม่ได้ ไม่มีเวลา งั้นเอาแค่พัฒนาจิตใจ ศีล 5 กรรมบท 10

 

ชอบมองท้องฟ้าไม่ได้ใกล้บ้าหรอกครับ เคยมีครูโรงเรียนพิเศษคนหนึ่งบอกว่า เค้าก็ชอบมองท้องฟ้า ใครๆก็ว่าเพี้ยน แต่เค้าไปเจอคำสอนในนิกายเซ็นบอกว่า ผู้ที่ชอบมองท้องฟ้า เพราะจิตสงบเข้าใกล้ฌาณครับ แล้วก็คิดถูกแล้วครับที่ไม่มุ่งเน้นการมีพลังจิต ต้นเหตุก็เกิดความอยากจากกิเลสแล้ว แล้วจะเป็นทางดับทุกข์ได้อย่างไร

 

อยากได้ ยิ่งไม่ได้
ไม่อยากได้ กลับได้
^^ ง่ายๆๆครับเอาไปท่องให้ขึ้นใจ

 

นั้นสิ สงสัยต้องเปลื่ยนเป็นนักดูดาว สังเกตุท้องฟ้า อาจจะสงบบ้างก้อได้ สงสัยเป็นคนรักความสงบ ไม่ชอบที่วุ่นวาย ดีแล้ว บางทีมองท้องฟ้าก้อสบายจัยได้

 

ได้ก็ตาย ไม่ได้ก็ตาย เก่งก็ตาย ไม่เก่งก็ตาย ตายเเล้วก็มาเกิดใหม่อีก มาฝึกใหม่อีก ของมันไม่ตามมา ฝึกใหม่ได้ิีอีก เเล้วก็ตายอีก ไปลงนรกขึ้นสวรรค์ เกิดเป็นสัตว์ คนเลวบ้าง ดีบ้าง ไม่เจอพระศาสนาบ้าง เจอบ้าง ได้เจอธรรมะอีก ฝึกอีก ได้บ้่างไม่ได้บ้าง ยังไงก็ตายอีก ไปลงนรกขึ้นสวรรค์ เกิดเป็นสัตว์ คนเลวบ้าง ดีบ้าง ไม่เจอพระศาสนาบ้าง เจอบ้าง ได้เจอธรรมะอีก ฝึกอีก ได้บ้่างไม่ได้บ้าง ยังไงก็ตายอีก

หนัังเก่าฉายใหม่

 

[music]http://www.kaowjai.com/images/artmedia/kmovie1.wmv[/music]​

http://www.kaowjai.com/index2.php?option=com_artmedia&task=view&id=9&pt=1&ps=1&pd=1

ผู้ค้นพบความสุขที่แท้จริง​

เรื่องราวที่เล่าโดย อาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม ถึงชีวิตพลิกผัน จากครูสอนพละอนาคตไกล กลายมาเป็นคนพิการที่ผ่านช่วงชีวิตแห่งการค้นหา จนค้นพบความสุขที่แท้จริง...​

จิตสดใส แม้กายพิการ
http://www.budpage.com/budboard/show_content.pl?b=1&t=9552​

​

 

รูปไม่เที่ยง
เวทนาไม่เที่ยง
สัญญาไม่เที่ยง
สังขารไม่เที่ยง
วิญญาณไม่เที่ยง
มีมา มีไป มีเกิดมีดับ
มีลาภ เสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ
มีสรรเสริญก็มีนินทา
ทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง

ผู้หวังมักไม่ได้ ผู้ได้มักไม่หวังแต่เพียรทำไปด้วยใจรักเฉยๆ
ทำไปเรื่อยๆ โดยไม่หวังว่าจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จและคอยพิจารณา
ว่าแต่ละขั้นตอนในการปฏิบัติเราทำถูกต้องหรือไม่ ให้เพียรทำให้
ถูกทางแล้วความสำเร็จจะมาเอง

 

มหาโมทนา...สาธุ...ผมชอบมุมมองพี่ยุทธมากๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนเลยจริงๆ

 

ปล. อย่าท้อใจนะครับพี่ TesLong พี่ๆหลายท่านให้คำแนะนำพี่นะครับ

 

การฝึกปฏิบัติธรรมสมาธิ พระท่านบอกไว้ว่าอย่าไปคาดหวังว่าจะต้องได้หรือเป็นไปอย่างที่เราได้รู้อ่านมาจากหนังสือ ต้องฝึกแบบไม่คิดหวังอะไร แต่คิดว่าการฝึกนี้เป็นการสร้างบุญกุศลเหมือนไปทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทาน แล้วสิ่งต่างๆจะเกิดขึ้นมาเองตามบุญบารมีที่สร้างไว้ ถ้าไปคาดหวังจะเกิดกิเลสอย่างแรงกล้าปิดบังจิตไม่ให้เจริญก้าวหน้า

 

ทำไมต้องอยากมี อยากได้ ล่ะครับ การฝึกแต่ละครั้ง ถ้ายิ่งอยากได้ ก็ยิ่งไม่ถึง ยิ่งอยากหยั่งรู้ จะไม่ได้ความรู้ ทุกอย่างคือสูญสิ้น ตัดนิวรณ์ ทั้งหมด จะเข้าถึงทั้งหมด
มนุษย์ไม่มีสิทธิได้อำนาจเทียบเคียงเทพเจ้า แต่มนุษย์มีจิตที่บริสทุธ์เทียบเคียงเทพเจ้าได้

 

เราเองก็ชอบมองท้องฟ้านะ โดยเฉพาะจินตนาการกับก้อนเมฆทั้งหลาย บางครั้งเราก็คิดว่าเป็นรูปสัตว์ในป่าหิมพานต์ต่างๆ นาๆ ... รูปร่างแปลกๆ บางทีหรือบางครั้งเรายังจิตนาการก้อนเมฆเหล่านั้นเหมือนประหนึ่งว่ามีชีวิตอย่างหนึ่ง ก็สนุกดี จริงๆ เราจินนาการได้มากมายเหลือคณานับประการ แต่ไม่อยากจะเล่าสักเท่าไหร่ ประเดี๋ยวสมาชิกพลังจิตจะหาว่าเราเพี้ยน ... (ปกติก็เพี้ยนอยู่แล้วนิ) 555+

ปล. มองนานๆ บางทีเผลอๆ อาจจะเจอ UFO ก็ได้นะ

 

คิดถูกแล้วหละครับ ปล่อยมันไป ไม่ต้องฝึกหรอก มันไม่ใช่ทางแห่งวิชชา มองฟ้าแล้วใจสบาย ใจสงบก็มองเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดอาราย ก็<b>พอ<b>แล้วครับ

 

มองรถคิดถึงถนน มองเมฆฝน คิดถึงท้องฟ้า มองนกกา คิดถึงท้องนา มองปลาร้า คิดถึงหน้าเธอ...อิอิ

 

อิทธิบาท 4 (คุณธรรมสู่ความสำเร็จ)

ฉันทะ คือ ความรัก ความพอใจ ในสิ่งที่เราทำ
วิริยะ คือ ความพากเพียร พยายาม ในการงานนั้น
จิตตะ คือ เอาจิตจดจ่อในการงานที่ทำนั้น
วิมังสา คือ ใช้ปัญญาพิจารณาใคร่ครวญ ในการงานที่ทำนั้น

ถ้าใครใช้และปฏิบัติใน อิทธิบาท 4 อย่างจริงจัง การงานหรือสิ่งที่เราจะทำต้องสำเร็จอย่างแน่นอนครับ....

ผมก็เชื่ออย่างนั้นครับ.

 

ฮาครับพี่...