หลวงปู่เชย อมโร , พระเกจิเมืองจันทร์ , และคณาจารย์สายตะวันออก

เคยมีผู้ใหญ่ในกรุงเทพมาบวชเณรที่วัดเขาน้อย(หลายสิบปีก่อน ) แล้วท่านผู้นี้มีความสนิทสนมกับท่านองคมนตรีท่านหนึ่งที่สนใจในเรื่องพระป่าสายหลวงปู่มั่นมาก ท่านผู้นี้เมื่อสึกออกไปแล้ว เห็นว่าหลวงปู่ฟักเป็นพระดีก็พยายามจะให้องคมนตรีท่านนั้นมาสนิทสนมกับหลวงปู่ หลวงปู่ฟักท่านพยายามหลบ แม้ในงานศพของภรรยาองคมนตรีท่านนั้นท่านไปก่อนที่คนจะมามากๆ แล้วท่านก็กลับ ท่านไม่เคยอยู่ในงานให้คนเห็นว่าท่านมา ให้ลูกศิษย์ลูกหามาล้อมหน้าล้อมหลัง ท่านระวังมากในการติดต่อกับตระกูลที่ร่ำรวยหรือมีชื่อเสียง ในภายหลังที่เห็นคนมามากๆที่วัดนี้คือท่านชราภาพแล้ว และครูบาอาจารย์ก็จากไปมาก ท่านจึงต้องออกสงเคราะห์โลกครับ แต่ก็ยังเห็นได้ชัด เมื่อใครมีทุกข์ร้อนยากจนหลวงปู่ท่านจะติดตามถามไถ่สงเคราะห์เต็มที่ เมื่อเขาพ้นทุกข์หรือร่ำรวยแล้ว ท่านทิ้งทันที ถ้าเขาจะติดต่อมากราบเขาจะมาเอง ท่านไม่เคยไปข้องแวะก่อนเลย

 

ผมขอให้พี่ๆน้องๆในห้องนี้ทุกท่านมั่นใจในคุณพระศาสนาของเราว่าเป็นเรื่องจริง ผมเองที่ผ่านมาได้ประสบเรื่องราวที่ยืนยันว่าคุณแห่งพระรัตนตรัยนั้นมีจริงมาหลายครั้ง หากเราทำดี หมั่นสวดมนต์ภาวนาอย่าท้อถอยอย่าเกียจคร้าน เราจะพบความสุขความก้าวหน้าความปลอดภัยตามกำลังบุญของเราที่สั่งสมมา

คุณอาของผมเป็นวิศวกรโยธาอยู่จังหวัดตราด เขาเคยช่วยหลวงปู่เขียนแบบ คำนวณแบบในการก่อสร้างที่วัดอยู่เสมอ เมือประมาณ 6-7 ปีก่อน เขาเส้นโลหิตในสมองแตก เป็นเส้นเลือดใหญ่ และแตกที่ก้านสมอง แพทย์ที่รพ.พระปกเกล้าหรือรพ.กรุงเทพจันทบุรีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ญาติๆนำตัวส่งรพ.บำรุงราษฎร์ที่กรุงเทพ หมอที่บำรุงราษฎร์ก็ยังรอดูอาการก่อนเพราะก้านสมองผ่าตัดไม่ได้ ผมโทรไปกราบเรียนหลวงปู่ หลวงปู่ท่านแผ่เมตตาให้ตลอด หลังจากนั้นหมอที่รพ.บำรุงราษฎร์ประชุมกัน แล้วให้หมอคนหนึ่งพึ่งกลับมาจากฝรั่งเศสทำการรักษาโดยใช้วิธีเจาะเส้นเลือดใหญ่ที่ขาหนีบแล้วส่งเครื่องมือเข้าไปถักปิดรอยรั่วของเส้นเลือด คุณหมอบอกว่ามีโอกาสรอด 5 % หากรอดแล้วไม่แน่ใจว่าจะหูหนวกหรือตาบอดหรือจำใครได้หรือไม่ เพราะยังไม่เคยทำ แต่ญาติๆก็ให้ทำ เพราะเห็นว่าเป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แล้ว ระหว่างที่คุณหมอทำการรักษานี้ หลวงปู่ฟักท่านแผ่เมตตาให้ด้วยอยู่ที่วัด ผลปรากฏว่าคุณอาผมหายครับ ปกติดีทุกอย่าง จำได้ พูดได้ ไม่มีอาการพิการใดๆทั้งสิ้น หลวงปู่ชอบใจใหญ่ บอกผมว่าหมอรู้หรือเปล่าเวลาถักมีมือใครช่วยถักบ้าง

ปัจจุบันคุณอาผมเป็นรองนายก อบจ.จังหวัดตราด ขับรถไปทำงานจันทน์-ตราดทุกวันไม่มีปัญหาใดๆครับ


เมื่อคราวหลวงปู่อาพาธ ผมก็ติดต่อหมอท่านนี้ แต่เส้นโลหิตของหลวงปู่แตกครับ เหมือนสายยางระเบิด ถักปิดไม่ได้เลย น่าเสียใจมาก

 

ถึงพี่ wiraj ตอนที่ผมเกิดมา ครอบครัวผมเห็นว่ามีมวยผมเป็นกระจุกๆอยู่ล้อมรอบฝัน อยู่ หลายกระจุก พ่อแม่ผมจับผมอาบน้ำหวีผม จนแล้วจนเล่า มันก็กลับมาขดกันเหมือนเดิม ม๊ะ (แม่ ผมเป็นมุสลิม) เชื่อน่าจะเกิดจากการนอนถูกับผ้าอ้อม หรือเปล แต่ปู่ ย่า ผมบอกว่ามันเป็น รังกระเต็น (ผมไม่รู้พิมพ์ถูกไหม) จากนั้น ปู่ผมก็จุดธูปบอกเทวดา กับพระในบ้านว่าจะขอตัดออก ปู่และพ่ออ้างว่า ยุคสมัยนี้ยังไงก็ต้องตัด พอตัดออก เวลาผ่านไปในวันเดียวกัน ผมในขณะที่อายุยังไม่ได้ขวบ ก็นอนร้องไห้ ตัวร้อน ปู่ผมจึงนำเอารังกระเต็นที่ตัดออก แล้วไปวางไว้บนหิ้งพระบนบ้าน กลับมาผูกไว้ที่หัวเปล แล้วพูดว่า "เอามาคืนให้แล้ว อย่าร้องๆ" ไม่นาน ผมก็หยุดร้อง และหายป่วย จากวันนั้นเป็นต้นมา ย่าก็นำรังกระเต็นไปเลี่ยมพาสติกให้ผมคล้องตั้งแต่เด็ก จนถึงทุกวันนี้ น่าแปลกตรงที่ว่า มันมีเม็ดกลมๆเกิดขึ้น นับได้ 6 เม็ด เกาะที่รังกระเต็น ลักษณะสีขาวขุ่น เกาะที่เส้นผม ซึ่งทางบ้านผมต่างแปลกใจ ว่าอดีตมันมีแต่เส้นผมที่ขดตัวกัน ปู่บอกว่า "กูตัดมันออกมา ไม่ได้ถอน มันมีแต่เส้นผมปล่าวๆ อยู่ดีๆทำไมมันมีเม็ดอะไรวะ" ผมก็ได้คล้องติดตัวจนทุกวันนี้

 

ผมเคยนำรังกระเต็น นี้ไปหลวงพ่อเขียนวัดกะทิง ท่านนำเอาไปนั่งสมาธิครู่หนึ่ง แล้วก็ท่องคาถาเบาๆแล้วเป่าลงในล็อคเก็ตรังกระเต็น แล้วยื่นให้ผม ท่านพูดว่า "เป็นของดี หายาก" ผมถามต่อว่า "ดีด้านไหนครับ" ท่านตอบว่า "108 แล้วแต่จะขอ" อีกครั้งนึงตอนผมไปกราบพระอรหันตธาตุหลวงปู่สมชาย วัดเขาสุกิม พระอาจารย์บุญ เจ้าอาวาส ก็สนทนากับผมเรื่องรังกะเต็น ท่านกล่าว "เคยเจอเหมือนกัน แต่คนที่มีนั้นเป็นคนแก่มากแล้ว คงตายไปแล้ว" แล้วท่านก็ขอดูรังกระเต็น ท่านเอาแว่นขยายส่องดู จากนั้นท่านก็บอกว่าเป็นของดี เก็บรักษาเอาไว้ อย่าไปให้ใครล่ะ เป็นของเก่าของโยม"

 

แล้วผมที่งอกมาใหม่ที่เดิมเป็นรังกระเต็นอีกไหมครับ

โดยมากที่ได้ยินมาจะเป็นแบบนี้นะครับ หวีออกไม่ได้ ตัดออกก็ป่วย

น้องปัทมินทร์ควรหาครูบาอาจารย์สั่งสอนต่อไปนะครับ น้องน่าจะเป็นคนที่มีของเก่าสะสมมาแต่ชาติที่แล้ว แต่ต้องดูให้ดีดี ครูบาอาจารย์เดี๋ยวนี้พาศิษย์หลงเสียมาก ครูอาจารย์องค์เพชรน้ำเอกท่านก็ทยอยล่วงลับไป

น้องบวชที่วัดเขาตานก ท่านพระอาจารย์รัญจวนนี่ก็ดูท่านเอาจริงเอาจังเรื่องงานศาสนานะครับ ท่านเคยเล่าให้พี่ฟังว่าท่านเดินจงกรมเอาภาชนะใส่น้ำเทินบนหัว ถ้าง่วงก็ให้น้ำมันราดหัวลงมา ท่านเป็นศิษย์หลวงปู่สมชาย ถ้าน้องมีประวัติท่านก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ

 

พี่นึกออกแล้ว ที่ท่าใหม่แต่ก่อนมีผู้หญิงคนหนึ่งมีผมเป็นรังกระเต็นแบบนี้ แต่เขาไม่ตัดออก เลยยาวพันกันลงมาเหมือนรังนกเลยครับ รู้สึกว่าเขาอายุยืนมากเลยนะ

ของของเรา น้องไม่ต้องไปถามใครหรอก ตัวเราเองนั่นแหละรู้ดีที่สุด แต่น้องต้องหมั่นภาวนา(ควรหาอาจารย์แนะนำแนวทางที่ถูกต้อง)แล้วน้องจะรู้เองว่าคืออะไร ใช้อย่างไร

 

ตอนผมเป็นวัยรุ่น คุณพ่อเลี้ยงกุ้งซึ่งหลวงปู่ไม่อยากให้เลี้ยง ท่านให้ผมไปบอกพ่อว่าให้เลิกเลี้ยง ถ้าพ่อไม่เลิกวิรัชก็อย่าไปเกี่ยวข้องกับการเลี้ยงกุ้ง ผมก็ไม่กล้าไปบอกพ่อ แล้วก็เลยไม่กล้าไปวัดด้วยกลัวหลวงปู่ถาม เพราะเวลากลับมาบ้านเสาร์อาทิตย์พ่อก็พาไปสวนไปนากุ้ง จะไม่เกี่ยวข้องได้อย่างไร ผมเผลอไปปรามาสหลวงปู่กับป้าผมว่า ท่านเป็นพระ ไม่รู้เรื่องคนทำมาหากินหรอก

พอผมไปวัด หลวงปู่ท่านถามเลยครับ วิรัช ว่าปู่ว่าไง ว่าเป็นพระจะไปรู้อะไรเรื่องคนทำกินใช่ไหม ตอนนั้นยังไม่มีวุฒิภาวะพอครับ ยังนึกในใจว่าหลวงปู่รู้ด้วย ภายหลังผมได้ขอขมาท่านในเรื่องนี้

อีกครั้งหนึ่งมีพระที่วัดเขาน้อยสึกไป ผมยังนึกในใจโมโหพระที่สึกไปแต่งงานว่าบวชมาตั้ง 20 กว่าพรรษาสึกได้ไง เสียใจเพราะสนิทกับท่านมาก ก่อนท่านสึก 1 อาทิตย์ผมกลับไปท่าใหม่ก็ยังนั่งคุยกันอยู่ เสียใจเรื่องท่านสึกแล้วก็นึกโทษคนโน้นว่าคนนี้ต่างๆนานา นึกถึงว่าคนอย่างนี้หลวงปู่ยังเลี้ยงอยู่ในวัดอีก

เมื่อพบหลวงปู่ ท่านพูดเรื่องอื่นก่อน แล้ววกเข้ามาว่า คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบติ วิรัชชอบติหรือเปล่า แล้วท่านพูดต่ออีกว่า นกหมาแมวเขายังเลี้ยงในวัดได้ คนทำไมเราจะเลี้ยงไม่ได้ คนล้มคนพลาดเราต้องเห็นใจเขาซิ ไม่ใช่ไปซ้ำเติมเขา ผมนี่นั่งน้ำตาซึมเลยครับ แล้วแปลกมาก หลังจากนั้นผมกลับเห็นใจพี่ทิดที่สึกไปมาก คอยซื้อเสื้อผ้าให้ใส่ไต่ถามว่าขาดเหลืออะไรบ้าง เห็นใจเพราะเขาไม่เคยใช้ชีวิตทางโลกเลย บวชตั้งแต่เป็นเณรแล้วก็เป็นพระอีก 20 กว่าปี ความรู้สึกโกรธเสียใจหายไปหมด เหมือนถูกหลวงปู่ท่านกวาดทิ้งให้อย่างนั้นเลยครับ ผมยังคิดว่านี่หรือเปล่า ที่ว่าเป็นปาฎิหารย์ในการเทศนาสั่งสอนคน ที่พระพุทธเจ้ายกย่องว่าเป็นปาฎิหารย์ที่เลิศที่สุด

 

ผมจะเร่งเขียนเรื่องหลวงปู่ฟักนะครับ เพราะหลังวันที่ 4 ธันวานี้ไปคงไม่ได้เล่นเน็ตอีกประมาณ 2 เดือน ใครอยากทราบเรื่องหลวงปู่โพสถามมานะครับ ถ้าผมรู้ ผมจะตอบให้

พระคุณท่วมหัวของหลวงปู่ต่อครอบครัวผมอีกอย่างก็เรื่องคุณพ่อครับ เมื่อประมาณ 2 ปีก่อน พ่อผมประสบอุบัติเหตุ รถยนต์ชนกัน ซี๋โครงหัก 10 ซี่ ก่อนหน้านั้นประมาณ 1 เดือน ท่านเคยมีปัญหาเรื่องปอดติดเชื้อมาก่อน พอประสบอุบัติเหตุเช่นนี้ ซี่โครงที่หักก็อัดเข้าไปกับปอด ไม่ได้แทงปอดนะครับ นอนอยู่ ICU โรงพยาบาลกรุงเทพจันทบุรี จะย้ายเข้าโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ก็ไม่ได้ เพราะเกรงว่าซี่โครงที่หักอยู่จะแทงปอด ผมกราบเรียนหลวงปู่ ท่านบอกว่าไม่ถึงที่ก็ไม่ตายหรอก แล้วท่านก็แผ่เมตตาให้ นอนอยู่ในห้อง ICU ไม่กี่วันก็ติดเชื้อที่ปอด แล้วที่น่ากลัวที่สุดก็คือพ่อผมติดเชื้อในกระแสเลือดด้วย ท่านหมดสติไปเลย ความดันตัวบนเหลือแค่ 60 เท่านั้น เกล็ดเลือดเหลือ 20000 ปอดเหลวไปเลย หมอที่ดูเรื่องปอดยังเห็นว่าเอาสายยางที่ต่อจากปอดออกดีกว่า เพราะไม่มีประโยชน์แล้ว แต่หมออายุรกรรมไม่ยอมให้เอาออก ผมไปกราบเรียนหลวงปู่ พูดไปร้องไห้ไป ท่านบอกว่าท่านจะแผ่เมตตาให้ ท่านเมตตาทั้งทางนามธรรมและรูปธรรมจริงๆ แผ่เมตตาแล้วยังโทรฯมาถามวันละหลายๆหนว่าพ่อเป็นอย่างไรบ้าง ปรากฎว่าพ่อผมก็อาการทรงอยู่ แต่ทรงอยู่ในขั้นโคม่านะครับ เพียงแต่ยังไม่สิ้นลมไปเท่านั้น

แล้วหลวงปู่ก็แสดงปาฎิหารย์ช่วยศิษย์อีกครั้ง ท่านไปบ้านตาดแล้วเลยไปเหนือ กลับมาถึงวัดเที่ยงคืน ท่านบอกให้เอาน้ำที่พยาบาลไว้กรอกทางสายยางให้พ่อมาที่วัด ผมเอาไปให้ท่าน ท่านแผ่เมตตาใส่น้ำนั้นแล้วให้เอาไปกรอกทางสายยางให้พ่อ ไปกรอกได้ตอนตี 1 ของคืนนั้น

รุ่งเช้าคุณแห่งพระรัตนตรัยก็แสดงให้ประจักษ์ คุณพ่อผมที่นอนโคม่าอยู่ถ่ายออกมาถึง 3 ครั้ง พยาบาลเปลี่ยนแพมเพิส(ผ้าอ้อมผู้ใหญ่แทบไม่ทัน) หลังจากนั้นอาการติดเชื้อในกระแสเลือดก็หายไป ไม่มีไข้ (ระหว่างติดเชื้อในกระแสเลือด จะมีไข้ขึ้นๆลงๆตลอด) อาการก็ดีขึ้น เพื่อนๆผมและภรรยาผมที่เป็นหมอยังบอกว่า ถ้าพ่อฟื้นขึ้นมาต้องดูว่าจำใครได้หรือเปล่า คนแก่สลบไปเป็นอาทิตย์ๆอย่างนี้ฟื้นขึ้นมาโดยมากต้องป้อนเข้าป้อนน้ำกัน หัดเดินกันใหม่

เมื่อพ่อผมฟื้นขึ้นมา เอาท่อออกซิเจนออกจากปากได้ ผมเข้าไปถามพ่อว่า พ่อจำได้ไหม พ่อตอบว่าจำได้ ไปต้องห่วง พ่อไม่เป็นอะไรหรอก ท่านอาจารย์นั่งกัมมัฎฐานช่วยอยู่ที่วัด หลังจากนั้นพ่อก็ดีวันดีคืน แข็งแรง ขับรถได้เองภายใน 1 ปีครับ

 

พอพ่อหายป่วย กลับบ้านได้ประมาณปลายเดือนพ.ย. เดือนมกราคมผมก็จัดทำบุญใหญ่ที่วัดเขาน้อย เลี้ยงพระ 123 รูป มีท่านเจ้าคณะจังหวัดฝ่ายธรรมยุติเป็นประธาน ทำบุญกันที่เรือนพักอุบาสิกา ถือเป็นการฉลองเรือนพักไปด้วย ในงานนั้น หลวงปู่ดีใจมาก ท่านถามตลอดว่าเลี้ยงพระเพราะอะไร (ถามเพื่อให้ผมเล่า) ผมก็ตอบว่า ผมฉลองคุณพระศาสนาที่ครอบครัวผมอยู่เย็นเป็นสุข ธุรกิจก้าวหน้า คุณพ่อหายป่วยครับ

รูปงานทำบุญครับ

 

งานประชุมเพลิง สรีระ หลวงปู่ฟักในครั้งนี้คงมีครูบาอาจารย์ และพระติดตามร่วมงานกันคับคั่ง โดยเฉพาะพระคณาจารย์สายอีสาน งานนี้จัดกันแบบพระป่ากรรมฐาน เพื่อให้สมฐานะของพระป่าธรรมยุติจริงๆ ซึ่งหาดูได้ยาก นานปีจะมีสักหน งานนี้องค์พระเดชพระคุณหลวงตาพระมหาบัว วัดป่าบ้านตาด องค์พระอาจารย์ใหญ่แห่งยุค ได้มอบหมายให้พระผู้ใหญ่คือ หลวงปู่ทุย ฉันทกโร เป็นประธานจัดงานประชุมเพลิงสรีระของหลวงปู่ฟัก และพระครูบาอาจารย์ระดับสูงแบบนี้ หากว่าเราไม่มีบุญใช่ว่าจะพบท่านได้ง่ายนัก เพราะท่านไม่ค่อยรับนิมนต์ไปตามงานต่างๆ เพราะท่านมีแต่เจริญ ภาวนา สั่งสอน อบรมธรรมให้กับพระเณรที่วัดเท่านั้น....
นับเป็นวาสนาของคนเมืองจันท และผู้ที่ได้ร่วมงานพิธี ที่จะได้ชื่นชมพระบารมีของ พ่อแม่ครูอาจารย์ ทางสายวัดป่ากรรมฐานหลายองค์ และพ่อแม่ครูอาจารย์แต่ละองค์นั้น ล้วนแต่มีคุณธรรมชั้นสูง และเราจะได้เห็น งานประชุมเพลิงที่หาดูได้ยากมากในยุคปัจจุบัน เพราะนี่..!! คืองานประชุมเพลิง(สรีระ)ตามแบบพระโบราณาจารย์รุ่นเก่า ของสายพระป่ากรรมฐานแท้ๆ ที่จะจัดมีขึ้นเฉพาะพระครูบาอาจารย์ระดับสูงจริงๆเท่านั้น

ส่วนกำหนดการที่แน่นอน คงต้องรบกวนพี่ wiraj ช่วยตอบแล้วละครับ พอดีผมไม่ค่อยทราบข้อมูลโดยละเอียด

....ขอโทษครับพี่wiraj ที่พี่บอกว่า คงไม่ได้เล่นเน็ตอีกประมาณ 2 เดือน ไม่ทราบว่าจะไปไหนหรือครับพี่





.

 

ขออนุญาตออกความเห็นด้วยคนนะครับ เพราะผมคิดว่า คำถามนี้เป็นเรื่องที่เราไม่ค่อยได้ยินบ่อยนัก

มวยผมรังกระเต็น ผมเองก็เคยได้ยินมาบ้าง..ว่า เป็นของดี ที่ติดตัวมาเฉพาะกับบางคนเท่านั้น คนที่มีรังกระเต็นส่วนใหญ่ อาจมีขึ้นตามจุดต่างๆบนศรีษะ แต่พบน้อยที่จะมีขึ้นบริเวณรอบขวัญ ปมกระเต็น หรือ รังกระเต็น จัดเป็นของดีตามธรรมชาติที่เรียกว่าเป็น "ทนสิทธิ์" อีกชนิดหนึ่ง เป็นของมงคลคู่กาย หากนำมาให้พระเกจิอาจารย์ ผู้ที่มีความรู้อธิษฐานให้ จะทำให้เป็นของดี มีสรรพคุณมากล้น เด่นในหลายๆด้าน ทั้งเมตตา ค้าขาย โชคลาภทำให้แคล้วคลาดปลอดภัย ฯลฯ จัดเป็นของเก่าที่ติดตามมาตั้งแต่อดีต ซึ่งใครเกิดมีแล้วหากไปตัดเข้า โดยที่ไม่ทำตามพิธีให้ถูกต้อง อาจมีอาการป่วยไข้ไม่สบายได้ แต่หากจะทำการตัดจริงๆก็ต้องให้ผู้นั้นถือศีล หรือรับศีลก่อน และต้องให้พระอุปัชฌาย์องค์แรก เป็นผู้ตัดให้ จึงจะไม่มีผลอาการข้างเคียง รังกระเต็นยังมีชื่อเรียกที่เป็นทางการอีกชื่อหนึ่งว่า จุกเกล้าเมาลีพระโพธิสัตว์ ซึ่งคณาจารย์สายวิชา ทางอีสานบางท่านจะใช้พลี(ขอ)เพื่อเอาไปทำเครื่องรางบางชนิดเกี่ยวกับเมตตาค้าขาย ฯลฯ

แต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นความเชื่อส่วนบุคคลที่พิสูจน์ได้ยาก ทางที่ดี ความสุข ที่แน่นอนที่สุดของชีวิตตามที่องค์สมเด็จพระบรมครูตรัสเอาไว้ คือการทำบุญ เจริญภาวนา รักษาศีล และศึกษาพระธรรมคำสอน ประกอบกับการดูแลตัวเองให้ดีไม่ก่อความเดือดร้อนให้ชีวิตเกิดปัญหา เท่านั้นชีวิตก็จะมีแต่ความสุข ครับ






.

 

ได้ความรู้เพิ่มขึ้นเยอะเลยครับ พี่วิรัช พี่ทุเรียนทอดเมื่อตัดรังกระเตนออกแล้วบนหัวผมก็ไม่มีรังกระเตนงอกอีกเลยแต่รังกระเตนที่นำมาใส่ในล็อกเก็ตคล้องคอทุกวันนี้ กลับงอกเม็ดขาวๆขุ่นออกมาก็แปลกดีครับผมสนใจเรื่องธรรมะมาตั้งแต่จำความได้ผมชอบปั้นดินเหนียวเป็นพระมาตั้งแต่ ป.2 จนปู่และย่าผมบอกว่า “ไอ้นี่มันบ้าพระได้ยังไง ตั้งแต่ตอนนี้”ผมเองมักจะเห็นเห็นวิญญาณคนที่ไปตายแล้วบ่อยมากทุกครั้งที่เห็นไม่เจ็บป่วยนอนซมหลายๆวันก็ต้องเข้าห้อง ICU ย่าจึงต้องพาผมไปทำบุญบ่อยๆจนติดเป็นนิสัยถึงทุกวันนี้ผมรักษาศีล 5 ทุกวัน แม้ก่อนนอน และนั่งสมาธิทุกครั้งก่อนนอน (ได้พี่โอศิษย์หลวงปู่ฟัก ฆราวาสท่านหนึ่งเป็นผู้สอนภาวนาท่านเคยได้รับสิทธิ์จากหลวงปู่ฟักให้ขึ้นไปนั่งภาวนาบนกุฏิหลวงปู่ 2 ต่อ 2 บ่อยๆไม่ทราบพี่เคยรู้จักท่านไหม)พี่โอเจอกับผมในงานที่โรงเรียนท่าใหม่"พูลสวัสดิ์ราษฎร์นุกูล"พี่โอบอกกับผมว่าท่านรู้สึกถูกชะตาผมและท่านก็สอนผมภาวนาพุทโธเมื่อผมฝึกก็เจอกับนิมิตต่างๆ (เป็นภาพไม่สวยงาม)ผมก็เล่าให้ท่านฟังท่านก็ช่วยแก้จนสำเร็จทุกครั้งตอนนี้ผมทำได้เพียงทำให้กายหาย หรือแต่ตัวรู้ตัวเดียวเด่นๆครับจนถึงทุกวันนี้ผมก็นั่งอยู่แบบนี้พอพี่โอจะสอนวิปัสสนาให้ผมผมก็บอกว่าผมขอทำตรงนี้ให้ชำนาญก่อนยังไม่พร้อมเข้าวิปัสสนา (บางครั้งผมรู้สึกว่ามันเป็นของใหม่ กลัวทำไม่ได้ดี)คงต้องหาครูอาจารย์อย่างที่พี่วิรัชบอกแหล่ะครับตอนแรกจะอาศัยหลวงปู่ฟักสอนให้แต่ท่านก็จากไปเสียก่อนผมมีโอกาสพูดคุยกับหลวงปู่ฟักและท่านให้พระหยกมาหลังจากนั้น 13 วันท่านก็จากไป ผมเสียใจมากจากการฝึกจิตทุกวันนี้ หลังจากแผ่เมตตาแล้วเข้าน้อน ผมจะฝันเห็นวิญญาณหลายดวง มาขอแบ่งบุญ และพบเจอครูบาอาจารย์ที่ล่วงลับไปแล้วมาสอนภาวนา สอนธรรมะ มาเทศน์ มาหาบ่อยๆ ผมก็ถือว่าเป็นฝันที่ดีทำให้มีกำลังใจในการทำความดีต่อไปfficeffice" /><O></O>

 

ส่วนเรื่องของพระอาจารย์รัญจวน แห่งวัดเขาตานกศิษย์หลวงปู่สมชายพระอาจารย์รัญจวนท่านเคยเล่าให้ผมฟังเป็นการส่วนตัวอยู่บ่อยครั้งเพราะผมชอบสนทนาเรื่องการภาวนากับท่าน จนบางครั้งทั้งวัดไม่ได้ทำวัตรเย็นก็มีเพราะมานั่งสนทนาธรรมท่านเล่าให้ฟังว่า "ท่านอดข้าว อดน้ำเป็นเวลานานจนเส้นขนตามเนื้อตัวหลุดล่วงแต่จิตรวมดีมากบางครั้งหยิบเมล็ดข้าวเพียง 1 เมล็ดมาฉันต่อ 1 วันเอง , เวลาท่านง่วงในขณะภาวนาท่านเลือกที่จะนั่งริมหน้าผาท่านกล่าวว่าแปลกนะไม่ยอมหลับแล้วท่านก็หัวเราะฯลฯ"fficeffice" /><O></O>
ท่านสอนภาวนาพุท-โธ ให้ผม ผมก็นำไปปฏิบัติผลเป็นยังไงผมก็จะมาเล่าให้ท่านฟังทุกครั้งไม่ปล่อยให้สงสัยเลย(ซึ่งผมได้ปฏิบัติกับพี่โอมาแล้วก่อนบวช จึงทำให้สะดวกยิ่งขึ้น)จนครั้งนึงท่านพูดกับผมว่า "ครูบาทำได้ดีแล้วนะถ้าผมเอาไม้ตีครูบาตายตอนที่จิตครูถึงระดับนี้ ครูบาจะได้ไปชั้นพรหมที่ 3 แค่ชั้นนี้ก็มีระยะเวลายาวนานมากครูบาจงทำแบบนี้ต่อไปเออ..ดีๆ ดีแล้ว"ผมเคยถามพระอาจารย์ว่า "พระอาจารย์ถึงขั้นไหนแล้วครับ" พระอาจารย์ตอบว่า "เหมือนผู้ใหญ่มองเด็ก"<O></O>
<O></O>

 

ผมได้รู้จัก ผู้หญิงท่านหนึ่ง ท่านเป็นแม่ของอาจารย์จิระเดช มหาวิทยาลัยราชภัฎรำไพพรรณี ท่านผู้นี้มีมวยผมที่มีลักษณะเป็นเหมือนจอมปลวก และมีเศียรพญานาคหลายๆเศียรโผล่ออกมา ทุกครั้งท่านกล่าวว่าท่านจะพันผ้าปกปิดเอาไว้ ทุกวันพระท่านจะกินไม่กินเนื้อสัตว์และข้าว จะกินแต่ผลไม้ และผมที่มีลักษณะเป็นเศียรพญานาคจะงอกออกมา (วันธรรมดามีลักษณะเป็นจอมปลวกปกติ) ท่านกล่าวว่า ท่านเคยนำมวยผมนี้ไปถวายให้หลวงตามหาบัว หลวงตามหาบัวกล่าวว่า "เรารับแล้ว เอาไปเถอะ" ก่อนที่ผมจะได้เจอท่านครั้งแรก ผมยังเป็นนักศึกษาปีที่ 4 ณ ตอนนั้น ผมเดินทางไปบ้านพักอาจารย์จิระเดช แต่ท่านไม่อยู่ ผมจึงได้พบกับแม่ผู้มีมวยผมประหลาด ท่านสวมชุดขาว แม่อาจารย์จิระเดชได้กล่าวกับผมว่า ก่อนที่ผมจะมาถึงใต้ชายคาบ้าน แม่ได้ยินเสียงกระดิ่งในหูของแม่ดังมาแต่ไกลแล้ว ซึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน แม่ก็เลยเดินออกมานอกบ้านเพื่อหาเสียงกระดิ่ง จนผมไปถึงก็ก็เลยรู้ว่า ผมต้องมีอะไรที่คล้ายท่าน ท่านจึงขอดู และท่านก็นั่งสมาธิ ท่านบอกผมว่า "รังกระเต็นนี้ เป็นของค้ำคูณชะตานะ ให้อยู่ในศีลในธรรม เค้าจะรักษาตัวหนูนะ"

 

ไว้ผมจะนำภาพ รังกระเต็นมาให้ชมนะครับ

 

คุณป้าท่านนี้ ผมเองก็เคยเจอครับ สมัยก่อนเขาชอบมากราบหลวงปู่พิศดู ส่วนใหญ่จะมาทำบุญวันพระ ผมเองก็เคยเห็นมวยผมของคุณป้า ปรายผมมีลักษณะเป็นรังกระเต็น รูปคล้ายพยานาคจริงๆครับ ได้ข่าวมาอีกว่า คุณป้าเหมือนจะมีเซนต์(สัมผัส)เรื่องแปลกๆได้อีกด้วย หรือไม่ก็คล้ายจะมีองค์พยานาคราชปกปักรักษาตัวอยู่ครับ





.

 

เป็นคนเดียวกันแน่ๆเลยครับ คุณทุเรียนทอด เพราะผมก็เห็นแต่คุณแม่ท่านนี้เพียงคนเดียว ท่านเป็นคนต่างจังหวัดครับ ลูกชายท่านคือ อ.จิระเดช สอนวิชา ปรัชญาและศาสนาครับ อ.จีระเดช ผู้เป็นลูกชาย ท่านฝึกกสิณไฟครับ

ขอเสริมเรื่องพระอาจารย์รัญจวนหน่อยนะครับ ท่านพระอาจารย์รัญจวนท่านเป็นสหายกับฤาษีเกตุแก้วครับ ผมเคยถามท่านว่า "ฤาษีที่มาในงานสร้างพระพุทธรูป 3 องค์ใหญ่ ที่วัดเขาตานก ในรูปถ่ายนี้เป็นใครครับ" พระอาจารย์ตอบว่า "ฤาษีเกตุแก้ว" พระอาจารย์ยังกล่าวอีกว่า "เมื่อก่อนนี้ เราเป็นฆราวาส มีเพื่อนเรียนราชภัฎรำไพคนนึง เค้าโดนสาวทิ้ง ด้วยความเสียใจอย่างมาก จึงลาออกจากราชภัฎ แล้วเดินทางไปเรื่อยๆอย่างไม่มีเป้าหมาย จนเดินทางไปถึงแม่น้ำสายนึง (จำไม่แม่นว่าแม่น้ำโขงหรือแม่น้ำอะไรนะครับ ขออภัยด้วย) แล้วเพื่อนคนนี้ก็เดินลงแม่น้ำนี้ แล้วจมหายไป เป็นเวลาหลายวันหลายคืน ทางบ้านผู้ชายคนนี้ก็ออกตามหา ก็หาไม่เจอ จนวันหนึ่งเค้าก็โผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำสายนี้ เรา(พระอาจารย์รัญจวน) ก็ได้ไปเยี่ยมเค้าที่นั่น ปรากฎว่าเค้าเปลี่ยนไป ไว้ผมยาว บำเพ็ญเพียรรักษาศีล เป็นฤาษี เราก็เข้าไปทัก เค้าก็ถามเราว่า จำเค้าได้ไหม เราก็ตอบว่าจำได้ก็เป็นเพื่อนกันไง พระอาจารย์ก็เรียกชื่อเพื่อนคนนี้ แต่เค้าบอกว่าชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อเค้า คนชื่อนี้ตายไปแล้ว เราชื่อเกตุแก้วอาศัยร่างนี้อยู่ และเราก็เป็นเพื่อนท่านรัญจวนในอดีตชาติด้วย "

ผมเคยเห็นภาพถ่ายที่มีพระภิกษุก้มกราบเท้าฤาษีเกตุแก้ว อยู่รูปหนึ่ง ผมจึงสงสัยและถามพระอาจารย์ว่า "ทำไมพระถึงกราบฤาษีล่ะครับ พระอาจารย์" พระอาจารย์ตอบว่า "เพราะฤาษีเกตุแก้ว มีภูมิธรรมชั้นสูง"
แต่ผมก็ยังสงสัยอยู่ดี ว่าผิดหรือปล่าวครับ ที่พระกราบฤาษี ?

 

ในงานสร้างพระพุทธรูป ที่วัดเขาตานก นอกจากจะมีฤาษีเกตุแก้วมาด้วยแล้ว ผมยังเห็นในภาพถ่ายมีคุณจาพนม ยีรัม มาร่วมสร้างด้วยนะครับ เห็นพระอาจารย์บอกว่า "จาพนม เค้ามาทำธุระที่จันทบุรี แล้วเค้าเห็นป้ายปากทางเข้าวัดว่ามีการสร้างองค์พระ เค้าจึงมาร่วมช่วยงานบุญ อนุโมทนาด้วยครับ

 

พอดีไปค้นเจอกริ่งหลวงพ่อเชยอีก1องค์ครับ ลองชมดูครับ ตามอ่านเรื่อยๆได้ความรู้ดีครับ

 

โห..ท่านกวาวชไม ไปค้นเจอที่ไหนครับเนี่ย สวยจริงๆครับ พระรุ่นนี้น่าใช้มากครับ ไหนๆก็คุยกันเรื่องกริ่งปู่เชยแล้ว เดี๋ยวผมเอาภาพหลวงปู่เชยมาลงให้ดูบ้างดีกว่าครับ