แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

[FONT=&quot]อานุภาพพระเลี่ยมทอง

[/FONT] [FONT=&quot]พระเครื่องแท้ๆหลายๆองค์ เมื่อยังไม่อยู่ในตลับทองจะดูหมองมัว ไม่โดดเด่นเป็นสง่ามากนัก ต้องส่องแล้วส่องอีกจนตาเหล่จึงจะยอมรับว่าเป็นพระแท้กับเขาบ้าง แต่เมื่อเอาใส่ตลับทองหรือยิ่งเป็นตลับทองฝังเพชรแล้วละก้อ แท้ระยะร้อยเมตรได้เลย หลายคนจึงมักชอบเช่าพระที่มีตลับทองแล้ว โดยไม่สนใจดูที่องค์พระจริงๆจังๆ บางคนคิดไปว่า หากเป็นพระไม่แท้จะใส่ตลับทองทำไม นี่คือจุดที่คนขายหลายคนเอามาประยุกต์ใช้เสียเลย และก็ได้ผลจริงๆเสียด้วย เป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่ยังใช้ได้ผล

ยิ่งอยู่ในคอคนขายด้วยแล้ว แพงอย่างไรคนซื้อก็ตัวซิ๊ดตัวสั่น ร้องเพลง “ อยากได้ อยากด้าย” จะตื้องอนง้อ ออดอ้อน ยิ่งกว่าตื้อขอคืนดีกับเมียเก่าเสียอีก คนขายเลยได้ทีเขกเอาแรงๆเพราะอยากได้ดีนัก แถมสำทับไปอีกว่า “นี่เห็นว่าเป็นลูกค้าเก่านะจึงแบ่งให้ อย่าบอกใครว่าซื้อมาเท่าไรนะครับ เพราะเป็นราคาแสนถูกมากแล้ว”

[/FONT] [FONT=&quot]ได้มาแล้วก็นั่งส่องนอนส่อง ตีลังกาส่องจนตาเหล่อีกสามวัน ปลื้มใจ ภูมิใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทะนุถนอมยิ่งกว่าเมียน้อยเสียอีก นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งวัน ร่ำๆที่เมียจะต้มพระให้กินเสียแล้ว กว่าจะนอนก็ดึกๆดื่นๆ หาหนังสือเกี่ยวกับพระองค์นั้นมาอ่านจนสารพัดจะอ่าน แต่บางทียังดูไม่เป็นหรอกแต่เชื่อเซียนที่ขายมา และฟังเขาเชียร์ว่าดีสารพัดอย่าง ลองนั่งทบทวนดูซิว่า หากดีอย่างสารพัดอย่างแล้วเซียนคนนั้นจะขายเรามาทำไม เก็บไว้ให้ลูกเต้าหรือใช้เองไม่ดีกว่าหรือ เพราะเขาไม่ใช่มีหลายองค์ที่ดีสารพัดอย่างแบบนั้น เดี๋ยวนี้โจรชุกชุม การใส่สร้อยทองและพระเลี่ยมทองล่อใจโจร โดยเฉพาะบางคนที่ชอบใส่โชว์ออกมานอกเสื้อ มักเจอการทดลองอานุภาพของพระบ่อยๆ ทองสองสลึงก็ล่อใจโจรให้กล้าเสี่ยงแล้วเดี๋ยวนี้

[/FONT] [FONT=&quot]น้องๆที่ผมรู้จักคนหนึ่ง ชอบใส่พระหลายๆองค์พร้อมสร้อยทองเส้นใหญ่โชว์ออกมานอกเสื้อ มีคนที่เดินไปมาตรงนั้นมากๆยิ่งเดินน้ำลายไหลยืด แขนหุบไม่ลงส่ายไปมา ตาถลนมองหาคนที่จะมองเห็นพระของเขาและยกย่องชมเชยให้ได้ปลื้มใจ วันหนึ่งขณะเดินอาดๆอยู่บนฟุตบาทริมถนน สายตาก็ชนโครมใหญ่เข้ากับหนุ่มใหญ่ใส่เลสทองเส้นใหญ่ นาฬิกาเรือนทอง และแว่นตาโก้หรูที่ทำทีขอส่องพระในคอ ส่องแล้วก็บอกดังๆว่าวาสนาๆๆ แต่พระอยู่ในคอยังดูไม่ชัด ขอถอดสร้อยให้ได้ชมเป็นบุญตาถนัดๆสักหน่อยจะได้ไหม เกิดมายังไม่เคยพบของดีแบบนี้เลย จะได้เก็บไว้เป็นเรื่องเล่าให้ลูกหลานได้ฟังบ้าง

เจ้าน้องคนนี้ก็เป็นปลื้มจนก้นกระดกในคำหวานๆ จนไม่คิดอะไรมาก รีบถอดสร้อยคอหนัก [FONT=&quot]8[/FONT][FONT=&quot] บาท พร้อมพระอีกห้าองค์ในตลับทองคำส่งให้อย่างไม่รอช้า หนุ่มใหญ่ส่องแล้วส่องอีก ปากก็ชมเชยในวาสนาดังๆจนเจ้าของยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ว่าแล้วก็ขอเดินไปส่องกับแสงแดดสักนิด เพื่อจำตำหนิในพระชัดๆโดยไม่ฟังเสียงอนุญาตจากเจ้าของพระที่นั่งอมยิ้มปลื้มใจอยู่ตรงนั้น เพียงวูบหนึ่งนั้นรถมอเตอร์ไซด์ปราดเข้ามาเทียบและมันกระโดดขึ้นไปพร้อมกับสร้อยทั้งพวงโดยอันตรธานหายไปในพริบตา ทิ้งปาฏิหาริย์ไว้เบื้องหลังตรงนั้นเองท่ามกลางความเสียใจของเจ้าของตัวจริง

[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]พระเลี่ยมทองมีอานุภาพดีแน่ๆที่เห็นชัดคือ มีราศีมากขึ้น ทำให้ดูสง่า(พระ) แต่เมื่อเราเบื่อพระองค์นั้นและต้องการขาย คนซื้อเขาคิดราคาทองแบบหายไปครึ่งๆเลย นอกจากเก็บตลับไว้ใส่องค์อื่นๆได้อีกเท่านั้น หากศรัทธาที่พระและอยากแขวนให้สบายใจขอแนะนำว่า ใส่กับสร้อยเงิน แสตนเลส หรือเชือกร่มก็น่าดีกว่า พระดีๆที่มีอยู่ก็เปลี่ยนมาใส่ตลับเงิน ตลับแสตนเลส หรือเลี่ยมพลาสติกก็ยังมีอานุภาพเหมือนเดิม และไม่เสี่ยงต่อการเสียของรักและเจ็บตัวด้วย[/FONT]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=ua5QuPIc9n8]YouTube - น้ำท่วม ร.ร.อุตรดิตถ์ Full SD[/ame]
เปิดเจอใน youtube เข้ากับบรรยากาศน้ำท่วมดีจริงๆ(แต่ก็ไม่อยากให้มีบ่อยเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบอุทกภัยทุกท่านทุกจังหวัดครับ)

 

เธอ…สวยแต่มีกรรม

สมศรี สาวชาวทุ่งเนินมะกอก เดินส่ายสะโพกดอกไม้ไหว เยื้องย่างผ่านหน้าหนุ่มน้อยใหญ่ในตลาดประจำหมู่บ้านอย่างมั่นใจในลีลาพญาหงส์ ท่วงท่าการเดินของเธอนั้นเป็นที่ร่ำลือกันว่าสะโพกยักคิ้วได้ ด้วยรูปสมบัติของเธอที่แม่ให้มาอย่างอุดมสมบูรณ์เหลือล้น ทำให้เธอเป็นที่ต้องตาชายทุกวัย ทุกๆวันก่อนออกจากบ้านเธอต้องแต่งหน้าทาปากอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง เพื่อให้ดูดีที่สุดในสายตาของคนที่จะมองเห็นเธอ เรื่องการบ้านการเรือนนั้นเธอไม่เคยแตะต้องเลยสักครั้งเดียว จนพ่อแม่ญาติพี่น้อง ระอาในนิสัยของหญิงงามแต่ทรามนิสัยเช่นเธอกันทุกคน เธอคือ สมศรี ญาติระอา

สมศรีมีข้อเสียประจำตัวอย่างหนึ่งที่แก้ไม่หายคือ เธอไม่ชอบทำบุญ ตั้งแต่เด็กและโตมาจนถึงวัยสาวในตอนนี้ เธอเข้าวัดทำบุญไม่เกินสองครั้ง เส้นทางชีวิตของเธอไม่เคยไปบรรจบกับสะพานบุญใดๆเลยสักครั้ง เธอใช้ชีวิตอย่างไร้สาระและจุดหมายปลายทางที่ชัดเจนมาตลอด คนที่เข้ามาพัวพันเธอล้วนแต่เป็นพวกขี้ยา ขี้เหล้า คนเกเรแทบทั้งสิ้น เธอเองก็พึงพอใจที่คนเหล่านี้แทะโลมชมเชย และเกี้ยวพาราสีเธอไม่เว้นแต่ละวัน และในที่สุดเธอก็ตกล่องปล่องชิ้นกับนักเลงเหล้าปากกล้า มือไวแห่งตำบลเดียวกันในไม่นานนัก

แค่สองเดือนให้หลัง เธอก็ต้องเป็นหม้ายผัวทิ้ง เพราะเธอทำอะไรไม่เป็นสักอย่างในการครองเรือน นอกจากแต่งตัวสวยงามไปวันหนึ่งๆและโฉบฉายไปมาให้คนแทะโลมเหมือนหญิงงามเมือง และต่อมาสามีมือสอง มือสามก็ตามมาติดๆ แต่ไม่มีใครอยู่กับเธอได้นานนัก จนเธอเหี่ยวเฉาไร้ความสดสวยเช่นแรกสาว และไม่มีคนสนใจเธออีกเลย ในที่สุดต่อมาอาชีพที่เธอต้องหันหน้ามาทำมาหากิน เพื่อมีรายได้ประทังชีพในยามอายุมากขึ้นคือหมอนวด

โดยเธอพลาดโอกาสที่จะเลือกคนดีๆสักคนในยามที่เธอยังมีความสาว ความสวยและสดใสตามวัยของเธอ และเธอก็เป็นได้แค่เครื่องบันเทิงมีชีวิตของคนกลางคืนอีกชิ้นหนึ่งเท่านั้น นี่คือเรื่องของชีวิตจริงของสาวสวยคนหนึ่งในเขตจังหวัดนนทบุรี ที่เป็นจุดให้มองเห็นถึงคนสวยๆบางคนที่มักเกิดมาพร้อมกับความไม่เอาไหนสักอย่างในคุณสมบัติของลูกผู้หญิง และมักชอบการสรรเสริญเยินยอ จนเสียคนไปมากแล้ว

ดังนั้นหากคน(หรือของเก่า) ที่บ้านของท่าน มีคุณสมบัติที่ดีกว่าสาวสมศรีคนนี้ ก็ถือว่าท่านมีเพชรงามอยู่ในมือแล้ว คนสวยมีมากมายในตู้ให้เลือกหา แต่คนดีต่อเราอาจมีเฉพาะคนที่อยู่ข้างๆกายเราเท่านั้นเอง จงภูมิใจและห่วงหาคนที่ร่วมทุกข์กับเรามาตลอด แม้ว่าปัจจุบันนี้เธออาจไม่ใช่นางฟ้าเหมือนเดิมเมื่อแรกพบอีกแล้ว เธอก็ยังเป็นคนที่หวังดีต่อเราไม่เคยเปลี่ยน และไม่ว่าจะอย่างไร เธอยังคือ “นางคว้า” ที่เราต้องคว้าไว้เสมอทั้งยามทุกข์และสุข

 

[FONT=&quot]นิทานป่าอาถรรพ์

[/FONT] [FONT=&quot]เป็นเรื่องเล่าของนิทานเรื่องยาว ที่ไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด เพียงแต่เอาเค้าโครงจากเรื่องที่เกิดขึ้นจริง มาต่อเติมให้มีอรรถรสและสีสันสนุกเพิ่มขึ้น

[/FONT] [FONT=&quot]สายลมพัดกระโชกเป็นระยะๆ สลับกับเสียงหวีดหวิวของกิ่งไม้ลู่ลม ฟังคล้ายปีศาจคร่ำครวญขอส่วนบุญในยามหัวค่ำ แว่วๆเสียงสัตว์หากินกลางคืนร้องหาคู่เบาๆภายใต้คืนเดือนมืดไร้แสงแห่งเงาจันทร์ แผ่นดินสะเทือนก้องในหุบเขาพร้อมๆกับเสียงหนึ่งที่สอดแทรกเข้ามาในโสตประสาทของผู้คนกลุ่มเล็กๆ ที่นั่งหลบความหนาวข้างกองไฟ ที่เชิงเขาใต้ชะง่อนหินใหญ่ที่ใช้บังน้ำค้างยามค่ำคืน

เสียงที่ทุกคนได้ยิน มันคล้ายเสียงย่ำเท้าของฝูงวัวควายสักร้อยตัวก็ไม่ปาน นานนับหลายนาที ที่เสียงนั้นใกล้เข้ามายังเชิงเขาที่ทุกคนตะแคงหูฟังอย่างใจจดจ่อ แต่ทันใดนั้นเสียงปริศนาก็เงียบหายไปอย่างฉับพลัน แมลงกลางคืนเงียบเสียงเป็นปลิดทิ้งราวกับนัดกัน อากาศที่หนาวอยู่นั้นกลับกลายเป็นอบอ้าวและวังเวงน่ากลัว ทุกคนขยับตัวพร้อมระแวงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลาในป่าเปลี่ยวแบบนี้

[/FONT] [FONT=&quot]ห่างออกไปราวห้าสิบเมตร ดวงตาแดงๆของสัตว์ชนิดหนึ่งวาววามในแสงเรื่อๆของกองไฟที่ก่อทิ้งไว้ ดวงตาแดงคู่นั้นค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นๆจนโตขนาดกำปั้น มันจ้องเขม็งมองมายังมนุษย์กลุ่มน้อยๆกลุ่มนี้อย่างสงบเฉยโดยไม่เคลื่อนไปไหน ทุกคนรับรู้ในบรรยากาศที่อึดอัดและน่ากลัวนั้นได้ดี คะหยิ่น พรานใหญ่แห่งบ้านจุนชอง ก้มลงหยิบดินตรงหน้ามาหนึ่งกำมือพร้อมหลับตาเสกเป่าหนึ่งอึดใจ เขากระทืบเท้าสามครั้งลงบนพื้นดินพร้อมหว่านดินกำมือนั้นไปข้างหน้าในทันทีที่ภาวนาจบลง

พริบตานั้นดวงตาแดงโตคู่นั้นได้หายวับไปทันที ทุกคนหายใจโล่งและลดความตึงเครียดที่เกิดขึ้นได้มาก แต่ในทันใดนั้นดวงตาแดงน่ากลัวคู่เดิมได้ปรากฏอยู่ข้างหลังของทุกคน ตรงข้ามกับทิศทางเดิมและใกล้เข้ามามากกว่าเดิม ทุกคนเหงื่อแตกและกระสับกระส่ายในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า และไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นตามมาอีก พรานคะหยิ่น ล้วงลงไปในย่ามเก่าๆสีเทากระดำกระด่าง ที่สะพายติดตัวไว้ตลอดเวลา พร้อมกับหยิบดินที่ปั้นเป็นรูปควายตัวเล็กๆมาด้วยตัวหนึ่ง

เขานั่งลงบนพื้นดินและกำดินรูปควายเล็กๆตัวนั้นไว้ในมือ พร้อมพนมมือร่ายคาถาเสียงต่ำรัวเร็วอย่างไม่หันมามองใครทั้งสิ้น หนึ่งนาทีต่อมาเขาขว้างดินก้อนนั้นเข้าไปในราวป่าทิศทางเดียวกับที่เจ้าของดวงตาแดงโตคู่นั้นยืนอยู่[/FONT][FONT=&quot] เสียงโครมครามดังลั่นสนั่นป่าในเกือบจะทันที ที่ดินก้อนนั้นตกลงที่พื้น พร้อมๆกับเสียงการต่อสู้ของสัตว์ใหญ่สองตัวที่มีความดุร้าย ซึ่งโจนทะยานเข้าห้ำหั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียงเท้าของสัตว์สองตัวที่ตะกุยดินและวิ่งทะยานเข้าหากันดังสนั่นป่า เสียงเขาของสัตว์ทั้งสองกระทบกันดังลั่นชวนสยองใจในยามค่ำคืนอันมืดมิด

ทุกคนยืนฟังเสียงนั้นและลุ้นระทึกเอาใจช่วยอย่างตั้งใจ เพียงสิบนาทีให้หลังเหตุการณ์ก็ยุติลง ทุกอย่างเงียบสงัดเช่นเดิม มีเพียงเสียงถอนลมหายใจของพรานใหญ่ที่เงียบเสียงไปนาน วัตถุอย่างหนึ่งตกลงตรงพื้นดินข้างหน้าพรานใหญ่ เขาก้มลงหยิบมันขึ้นมา มันคือรูปปั้นควายตัวเล็กๆของเขานั่นเอง แต่ทุกคนสังเกตเห็นว่า เขาของมันหักไปหนึ่งข้างเหลืออยู่เพียงข้างเดียวเท่านั้น พรานคะหยิ่นมีสีหน้าหนักใจทันทีและหันมาบอกเบาๆว่า “มันเก่งมากให้ระวังตัวกันทุกคน” แต่มันในความหมายของพรานนั้น คืออะไรกันแน่?

[/FONT] [FONT=&quot]ย้อนหลังไปเล็กน้อยในเวลาเย็นวันนั้น ที่ริมลำธารเล็กๆด้านล่างของชะง่อนหินใหญ่ โจนาธานและแมรี่ สองหนุ่มสาวนักสำรวจชาวออสเตรเลียได้พากันออกไปอาบน้ำด้วยกัน สองต่อสองอย่างมีความสุข ร่างขาวโพลนกลางพงไพรที่โอบล้อมไปด้วยป่าทึบ ทำให้ร่างนั้นดังเหมือนนางไม้ในเทพนิยายกลางสายธาร อกเต่งตูมขนาดใหญ่ เอวที่คอดกิ่วพอเหมาะ รับกับบั้นท้ายที่เนียนขาวกลมกลึงสวยงามปานดั่งเทพเลขา สัดส่วนของเธอสะกดสัตว์และแมลงให้ตะลึงงันและเงียบเสียงลงไปได้ชั่วขณะ

ผิวที่ขาวเปล่งปลั่งและอกที่ตระหง่านท้าสายลมนั้น ทำให้โจนาธานเหมือนต้องมนต์สะกด เขารีบเปลือยกายและตามเธอลงไปในลำธารอย่างกระหาย แรงกำหนัดที่เกิดขึ้นทำให้เขาและเธอลืมข้อห้าม และความเหมาะสมในสถานที่เช่นนี้ เพลิงพิศวาสได้เกิดขึ้นและเป็นไปตามธรรมชาติของสัตว์โลกท่ามกลางพยานแวดล้อมกลางป่าเขาลำเนาไพร จนเสร็จสมอารมณ์หมายด้วยกันทั้งสองคน ทั้งคู่เกี่ยวก้อยกันเดินกลับที่พักด้วยความชื่นมื่นในหัวใจ

[/FONT] [FONT=&quot]คืนนั้น หลังจากเจ้าของดวงตาแดงน่ากลัวได้หายไป หลังจากเกิดการต่อสู้ในความมืดแล้ว พรานคะหยิ่นได้ใช้มีดหมอประจำตัวขีดเส้นวงกลมล้อมรอบตรงเนินดินที่พักโดยกลั้นลมหายใจไปด้วย และปักมีดนั้นไว้บนพื้นดินตรงที่เส้นวงกลมมาบรรจบกัน และไม่ลืมเติมท่อนไม้ทั้งสดและแห้งเข้ากองไฟขนาดย่อมๆเพื่อให้แสงสว่างยามค่ำคืนและเป็นการให้ไออุ่น ทุกคนเข้าพักผ่อนนอนหลับภายในเต็นท์สนามเพื่อเอาแรงไว้เดินป่าต่อในวันรุ่งขึ้น

ตกดึกเสียงน้ำค้างกลางป่าหยดลงบนใบไม้เสียงดังเปาะแปะได้ยินชัดเจนในความสงัดเงียบกลางป่า พ้นเที่ยงคืนไปแล้วไม่นานนัก พรานคะหยิ่นได้เปลี่ยนเวรยามเพื่อเข้ามานอนบ้าง โดยโจนาธานได้ลุกขึ้นมาเข้าเวรเฝ้ากองไฟและอันตรายเป็นคนต่อไป ในป่าแบบนี้ถือเป็นข้อปฏิบัติที่จะสลับกันเข้าเวรยามคนละสามชั่วโมง โดยเริ่มตั้งแต่สามทุ่มเป็นต้นไป

[/FONT] [FONT=&quot]เมื่อโจนาธานนั่งหน้ากองไฟได้ไม่นานนัก เขาเห็นแสงไฟสีส้มลูกกลมๆลอยวูบวาบในราวป่าและลอยต่ำเรี่ยติดพื้นดิน ด้วยความสงสัยตามประสานักสำรวจเขาลืมข้อห้ามที่ถือปฏิบัติว่า ห้ามออกนอกวงกลมที่ขีดไว้บนพื้นโดยเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โจนาธานเดินย่องตามลูกไฟลูกนั้นไปเงียบๆพร้อมปืนยาวคู่มือ ลูกไฟนั้นลอยอ้อยอิ่ง หยุดคอยสลับกับเคลื่อนไหว เหมือนหลอกล่อให้เขาตามไปโดยไม่ได้คิดเฉลียวใจ สามร้อยกว่าเมตรที่โจนาธานเดินตามมาในความมืดนั้น ไกลพอจะไม่ได้เห็นแสงไฟหน้าที่พักแล้ว และจุดสุดท้ายที่ลูกไฟหยุดอยู่กับที่คือ ตรงลำธารเล็กๆที่เขาและแมรี่เริงรักกันกลางสายน้ำยามเย็นที่ผ่านมานั่นเอง

ความมืดมิดเข้ามาแทนที่เมื่อแสงจากลูกไฟดวงนั้นวูบหายไปเฉยๆ โจนาธานส่องไฟฉายขนาดแปดท่อนที่ถือมาเพื่อมองหาต้นกำเนิดของลูกไฟในจุดที่เขาเห็นแสงเป็นจุดสุดท้าย แสงไฟฉายกำลังแรงพุ่งปราดออกจากกระบอกจับทาบไปยังโขดหินน้อยใหญ่และป่าทึบรอบด้าน เขาส่ายไฟฉายไปมาด้วยต้องการหาต้นกำเนิดแสงของลูกไฟที่เขาตั้งใจค้นหา แต่ทันใดนั้นแสงไฟฉายของเขาก็จับเข้ากับสิ่งหนึ่งบนโขดหินใหญ่ข้างลำธาร มันเป็นร่างดำเตี้ยๆของคนแก่ชราที่ยืนมองเขาด้วยสายตาแดงก่ำอย่างไม่พอใจ ร่างนั้นค่อยๆลอยเข้าหาเขาอย่างช้าๆ โจนาธานตกตะลึงก้าวขาไม่ออกและขยับตัวไม่ได้เสียแล้ว ร่างเหี่ยวๆนั้นได้ถึงตัวของโจนาธานในพริบตา

ปัง...เสียงปืนดังขึ้นในความมืด ในเวลาเดียวกับที่ร่างของชายแก่เข้าถึงตัวของโจนาธาน พร้อมๆกับร่างของพรานคะหยิ่นที่โผล่มาได้ทันเวลาวิกฤติพร้อมแสงไฟฉายสาดส่องจับไปที่ร่างของโจนาธาน ร่างคนแก่ชราหายไปในทันที พร้อมๆกับร่างของโจนาธานที่ล้มลงหมดสติตรงนั้น
[/FONT] [FONT=&quot]รุ่งเช้ายามไก่ป่าขันส่งสัญญาณเช้าตรู่ของวันใหม่ ทุกคนตื่นมาล้างหน้าและทำธุระส่วนตัวกันหมดทุกคนแล้ว โจนาธานยังหลับใหลไม่ได้สติ และตัวร้อนจัดเป็นไข้ละเมอเพ้อพกตลอดเวลา คณะสำรวจในครั้งนั้นจึงต้องยกเลิกการเดินทางต่อ และหันทิศทางย้อนกลับเข้าในตัวเมืองเพื่อรักษาคนป่วย เรื่องราวครั้งนั้นทำให้เขาถูกส่งตัวกลับ และไม่ได้เข้ามาสำรวจป่าอีกเลย [/FONT]

 

สวัสดียามเช้าครับยังติดตามอย่างสม่ำเสมอ

 

อนุโมทนาด้วยครับพี่ ผมเองเพิ่งสนใจทางธรรมนี้มาสัก 20 เดือนเองครับ ทุกวันนี้ก็พยายามปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอครับ เอามาเล่าให้ฟังบ่อยๆนะพี่

 

ผมได้พระมาองค์นึง ได้มาจากคนที่เค้าบอกว่าเป็นสายตรง?? ส่วนตัวดูแล้วก็ชอบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องนำไปให้คนอื่นช่วยดู ปรากฎว่าเพื่อนที่เป็นสายตรง(อีกเหมือนกัน)บอกว่าไม่ชอบ ผมเลยอึ้งไปอยู่พักใหญ่ แต่ก็เก็บพระเอาไว้ด้วยใจที่ค่อนข้างท้อและเบื่อโลก จนมาวันนึงไปเจอน้องผู้หญิงที่ทำงาน น้องเค้าเป็นคนปฏิบัติวิปัสนากรรมฐานกับหลวงปู่บุญฤทธิ์แต่ไม่ได้เล่นพระ เวลาที่จับพระเครื่องแล้วสามารถบอกได้ว่ามีพุทธคุณหรือไม่อย่างไร ผมเลยขอให้ช่วยจับพระองค์เจ้าปัญหา น้องเค้าจับแล้วบอกว่ามีพลังแรงและเร็วมาก เด่นทุกด้านโดยเฉพาะด้านเมตตา ต่างจากพระเครื่องบางองค์ที่แม้จะมีพลังแต่ค่อนข้างจะช้าๆ เบาๆ ... ผมไม่ได้หมายความว่าจะให้เชื่อในเรื่องการจับพลัง เพียงแต่อยากจะบอกว่า อย่าไปเชื่อเซียนพระมากจนเกินไป ฟังได้ในฐานะความคิดเห็นหนึ่ง สุดท้ายก็ควรตัดสินใจเอง ในความเห็นผม (คนเดียว)เรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนและอยู่ที่ศรัทธาครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่ม และพี่ๆทุกท่านในบ้านครับ
ชอบอ่านเรื่องเล่าครับ สนุกดี และได้ความรู้ด้วยครับ..

 

เห็นด้วยครับ...(^_^)...

 

ขอไว้อาลัยให้กับ เป็ดแดง ด้วยครับ

 

เห็นด้วยครับ บางครั้งเราได้ยินจากผู้รู้(สายตรง)บอกให้ฟังก็จิตตกไปเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ดีก็ต้องพิจารณาหลาย ๆ ด้านเพื่อความมั่นใจ แต่อะไรก็ไม่เหนือไปกว่าความศรัทธา ที่เรามีครับ

 

เรื่องมันเศร้าครับคุณหนึ่ง (cry) หงส์ของผมจะกลายเป็นเป็ดจริง ๆ ก็คงคราวนี้

 

โมทนากับความตั้งใจที่จะปฏิบัติธรรมด้วยครับคุณ Suppasit (^_^)

 

เมื่อคืนอุตส่าเชียร์ซ่ะตัวโก่ง....หวังว่าเป็ดแดงคงไม่ตกชั้นนะ...

 

บั้นปลายในฝันผมเลยครับลูกพี่โต้ง..(^_^)..

 

สวัสดียามสายๆครับครู สวัสดียามสายๆครับทุกท่าน ^ ^

 

บางคนอาจอยากมีนั่นมีนี่ และก็อยากมีสารพัด ผมก็คงไม่ต่างกับบุคคลทั่วไป ที่ยังมีกิเลส และฝันถึงความสุขสบายในชีวิตบั้นปลาย แต่ผมอาจไม่เหมือนใครหลาย ๆ คนก็คงเป็นเรื่องแบบนี้แหละครับ อยากเพียงใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ฟุ้งเฟ้อ แค่มีกิน มีอิ่ม มีสุขภาพที่ดี ตามวัยอันสมควร และได้อยู่อย่างเป็นสุข ตอนนี้ก็ตั้งใจทำความฝันของตัวเองในเบื้องต้น คือส่งลูกให้ถึงฝั่งฝันก่อน เท่านั้นจริง ๆ ครับ

 

ใช่ครับลูกพี่..ขอแค่อิ่มท้องสามมื้อ...สุขภาพแข็งแรง....มีที่หลบแดดหลบฝนแต่พออยู่ได้...ก็เพียงพอแล้วอ่ะครับ...(^_^)...

สวัสดีครับคุณเบยองจุน...(^_^)..

 

สวัสดีครับคุณน้าเดชา....จริงอย่างที่น้าว่าครับ...ใครทำใครได้...
ส่วนตัวผมที่พยายามปฏิบัติอยู่ทุกวันนี้คือ ตื่นเช้าพยายามตักบาตรก่อนไปถึงที่ทำงานและพยายามสวดอิติปิโส,พาหุง,ชินบัญชร,คาถาเงินล้าน,คาถาหลวงปู่ทวด,เสด็จพ่อ ร.5,คาถาหลวงพ่อโสธร ,คาถาหลวงพอ่โอภาสี,คาถาพระปริตร และสัพเพแผ่เมตตาทุกเช้าก่อนทำงานและก่อนนอน....(^_^)...หากไม่เหนื่อยสุดๆก็จะนั่งสมาธิสัก10 - 15 นาทีก่อนนอน...

 

อนุญาติครับ

ปัจจุบันพี่ดุ๊ค ยังคงทำงานออฟฟิตเดียวกับผม
และผมยังเคยเขียนเรื่องคล้ายๆกันแบบนี้อีกในกระทู้หลวงปู่สม วัดโพธิ์ทอง
ลองไปค้นๆดูนะครับ