สติดีดออกจากสมาธิ

ขอสนทนาในแง่ปฏิบัตินะครับ

การมีสตินี่ไม่จำเป็นว่าต้องมีเฉพาะตอนนั่งสมาธิเท่านั้น
ไม่ว่าจะทำสิ่งใดอยู่ก็สามารถมีสติตลอดเวลาได้

ส่วนเรื่องเวทนาเมื่อกระแสจิตรวมเข้ามา
กระแสจิตที่ส่งไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายก็จะเบาบาง

จนกระทั่งกระแสจิตรวมเข้ามาอีก
เวทนา กับ จิต จะอยู่คนละส่วนกัน
ต่างอันต่างจริงของตน

ยิ่งกระแสจิตรวมเข้ามาอีก
ความรู้สึกว่าตัวตนนี้หายไปเลย
เวทนาก็หายไปด้วย

 

ไม่รู้ว่าคุณสับสนฝึกปฏิบัติแนวไหน คุณรู้หรือเปล่าว่า 84000 พระธรรมขันธ์ในพระไตรปิฎกที่อ้างอิงว่าเป็นพุทธวาจาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเน้นที่อะไรคุณลองศึกษาดูก็ได้น่ะ :'(

 

ท่านลุงมหาเดินทางหายไปไหนแล้ว แวะมาเยี่ยมเยียนกันบ้างมาให้ธรรมกับน้องๆก่อน จะได้เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่เริ่มปฏิบัติ ค่ะwel lcome_mokey

 

การมีหลักให้สติยึด
คือ พุทโธ หรือ อานาปานสติ เป็นต้น
จะทำให้ไม่เผลอสติครับ

ให้สติควบคุมจิตให้อยู่กับคำบริกรรม หรือ อานาปาสติ
จะไม่เผลอสติครับ
ผลที่ได้จะเป็นสมาธิธรรม
ปัญญาเป็นเครื่องกลั่นกรอง และพิจารณา ครับ

 

ขอเรียนถามนิดนึงค่ะ การกำหนดพุทโธ หรือลมหายใจตลอดเวลาต้องกำหนดตลอดเลยหรือเปล่า ไม่ว่าจะทำภาระกิจอะไรห็ตามหรือเปล่า เพราะเดี๋ยวนี้เวลาทำอะไรในชีวิตประจำวันแค่นึกลมหายใจแล้วสักพักมันก็นิ่ง พิจารณาตามสภาวะที่เกิดไปเรื่อยๆ เผลอบ้างก็มี แต่มันก็จะรู้ว่าเผลอ จับๆปล่อยๆชอบเอามาเล่นด้วย พอความเผลอมันเกิด สติไปจับ เหมือนแมวจับหนู บางทีก็ชอบเหมือนฝึกให้มันเร็วขึ้น ไม่รู้ถูกหรือเปล่า ถ้าไม่ถูกจะได้เลิกเดี๋ยวไปไกลจะสียเวลา ถ้ามีใครที่พอรู้หรือผ่านตรงนี้แล้วมาตอบให้รู้กันบ้างน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าไว้ก่อน5555;41

 

ไม่ให้เผลอเลยครับ
สติตั้งอยู่อย่างสืบเนื่องตลอดเวลา

พุทโธ หรือ อานาปานสติ คืองานของจิต
ถ้าไม่หางานให้จิต
จิตจะแสดงอาการ คือสังขารความคิดปรุงออกมาเรื่อยหยุดไม่อยู่

สติกำลังยังไม่มาก ก็ต้องเผลอเป็นธรรมดา
ต้องตามจับอยู่เรื่อย เหมือนแมวจับหนูอย่างที่ว่า

ถ้าสติมีกำลังมาก เป็นสติอินทรีย์
จะไม่เผลอเลย จิตจะอยู่กับงานของตนเอง
ไม่ต้องวิ่งไล่จับหนู
เพราะมือกำหนูไว้อยู่ในมืออยู่แล้ว
ไม่ต้องวิ่งจับให้เสียเวลา

ความนิ่งคือ ฐานของสมาธิครับ
บางท่านคิดว่า การมีสติอยู่กับคำบริกรรม เช่น พุทโธ เป็นต้น
ว่านี่คือสมาธิ แต่จะว่าไปก็ถูกเพียงบางส่วน
แต่ถ้าจะพูดให้เต็มปากว่าสมาธิธรรมคืออะไร
ก็พูดได้ว่า เมื่อจิตรวมหลายครั้ง หลายหน
จะสร้างฐานของสมาธิขึ้น
คือจุดแห่งความสงบ นิ่ง
เมื่อจะเข้าสมาธิแต่ละครั้งก็ใช้สติจับจุดแห่งความสงบนี้ได้เลย

นักปฏิบัติจะรู้ได้ด้วยตนเองว่าควรวางคำบริกรรมเมื่อใด
นี่คือสมาธิธรรมภาคปฏิบัติครับ...

 

ถ้าอย่างที่บอกว่าฐาานของสมาธิ คือจุดแห่งความสงบสามารถจับที่จุดได้เลย เช่นถ้าเรามีความชำนาญการดูลมจนชำนาญเราใช้ฐานตรงนั้นจับก็เข้าได้เลย เหมือนที่เราบอกกับท่านว่าเราระลึกที่ลมจิตจะนิ่งเลย อย่างนี้ใช่หรือเปล่า แต่ในชีวิตประจำวันไม่สามารถทำตลอดเวลาได้ เพราะมีภาระในการงานมากตรงนี้จะเอาไปฝากไว้ที่ไหนก่อนไม่ให้มันหาย แต่ถ้าบอกว่าให้สติอยู่กับงานที่ทำ ก็ไม่สมบูรณ์แน่นอน หรือต้องอาศัยการฝึกให้มากกว่านี้แล้วทำยังไงต่อ รบกวนช่วยแนะแนวทางให้ด้วยค่ะrabbit_run_away

 

มาถึงสติธรรมนี่มาถูกทางแล้วครับ
ก็ต้องเพียรต่อไปครับ

ผมขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ
พรุ่งนี้มีงานรออยู่
ขอบคุณที่ให้ความรู้แลกเปลี่ยนสนทนาธรรมตามกาลนะครับ

อนุโมทนาในผลการปฏิบัติของคุณด้วยครับ

 

เรื่องมีสติตลอดเวลาใช้คำว่าตลอดเวลาก็แลเว่อร์ไปหน่อย แต่หยวนๆก็แล้วกันนะจะได้ง่ายๆไม่ต้องคิดคำกันมาก
น่าจะลองแยกดูนะว่าเป็นการ พยามตั้งสติตลอดเวลา หรือ มีสติตลอดเวลากันแน่...
ถ้าเป็นการตั้งสติตลอดเวลา อั้นนี้ผมว่าคนที่ทำคงไม่รู้สึกแปลกใจ หรือตื่นเต้นอะไรกับสติแบบนี้นักหรอก เพราะเป็นเจตนาของตนเองตั้งใจให้มีสติขึ้นเอง ในอิริยาบทบ้าง ในเวทนาบ้าง

แต่ถ้าเป็น มีสติตลอดเวลาจริงๆละก็ มันจะเหมือนมีสติขึ้นเองโดยไม่ได้ตั้งเจตนาว่าเราจะพยายามมีสติรู้ในกาย หรือ เวทนา แต่สติมันเหมือนกับจะไปรู้เอง สติแบบนี้ใครเจอก็คงต้องแปลกใจกันบ้างละ เหตุแห่งการเกิดสติแบบนี้ก็น่าจะเกิดได้2อย่าง อย่างแรกก็พูดไปแล้วว่าเกิดจากจิตมีกำลังหลังจากได้พักสงบในสมาธิ

 

เมื่อไม่เคยประจักษ์กับตัวเองมันก็ไม่เชื่อน่ะสิ

เคยฟังเทศน์หลวงตามหาบัวมั้ย
ตอนหลวงปู่มั่นไปงานศพหลวงปู่เสาร์
หลวงตาจิตเสื่อมมาได้ปีกว่า
ท่านพิจารณาว่าจิตเสื่อมนี่น่าจะเป็นเพราะขาดคำบริกรรม
เพราะท่านเอาสติจับที่จิตเลย

ท่านเลยพลิกตอนหลวงปู่มั่นไปงานศพหลวงปู่เสาร์นี่ล่ะ
ท่านว่าจิตจะเสื่อมก็เสื่อมไป จะเจริญก็เจริญไป
แต่ท่านจะไม่ทิ้งคำบริกรรม พุทโธ
เอาทั้งวันทั้งคืนไม่ให้เผลอสติ
ให้สติติดแนบกับคำบริกรรม

แล้วเป็นไงท่านว่าจิตไม่เสื่อม
อ๋อแน่ใจแล้วว่าจิตไม่เสื่อม

เห็นมั้ยท่านไม่ให้เผลอสติเลยติดแนบกับคำบริกรรมตลอด

ก็ทำไม่ได้ก็รู้ไม่ได้น่ะสิ
แน่จริงทำให้ได้ก่อน
ยังทำไม่ได้แต่มาโม้ซะก่อน
มันจะอายเค้านะ...

 

ลองช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยน่ะว่าข้อความต่อไปนี้เป็นการพยายามตั้งสติ หรือมีสติตลอด มีอยู่วันหนึ่งขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วประมาณ80กม/ชมพอดีวันนั้นรถขนดินไม่รู้ทำดินหกหรือเปล่าลื่นไปทั้งทางพอดีช่วงทางโค้งข้างทางเป็นคู้น้ำรถเราลื่นไถลแต่เราไม่ตกใจเลยคุมพวงมาลัยรถเลี้ยงไว้ไม่แตะเบรคกระทันหัน แถมพี่สาวที่นั่งมาข้างๆตกใจมาก เราเอามือข้างหนึ่งไปกันพี่สาวไว้และบอกพี่ว่าไม่ต้องตกใจ เราคุมได้แล้วก็ผ่านมาด้วยดี ที่เล่าให้ฟังอยากให้ลองเปรียบเทียบดู ว่าถ้าไม่มีสติเป็นออโต้น่าจะลำบากหรือเปล่าน่ะcatt3

 

แบบนี้ผมก็เคยประสพอยู่ ก็ไม่ได้ตกใจเหมือนกัน เพราะตอนมันเกิดก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเลยสักนิด ไม่อยากคิดเลยแฮะว่าจะเรียกสติอะไรดี สติอัตโนมัติตลอดเวลาหรือเปล่าหนอ ก็ลองคิดดูแล้วกันว่า ตอนขยับมือจับพวงมาลัย ตอนยกเท้าแตะเบรก ตอนยกมือข้างหนึ่งไปกันพี่สาวไว้ มีสติรู้เห็นกายมันขยับหรือไม่ ถ้ามีก็คงเรียกได้ว่ามีสติอัตโนมัติตลอดเวลา แต่ถ้าไม่มีก็คงต้องเรียกว่าตั้งสติได้ทันแบบขวัญเอ้ย ขวัญมาทันเวลามั๊ง555

 

ท่ามีสติตลอดเวลาก้ดีสิ * *

 

ในความคิดผม ที่สุดแล้ว สติ ก็คือ จิต นั่นเองเป็นหนึ่งเสมอเมื่อรวมกัน ฉนั้น สติเร็วกว่าจิต จึงไมเคยได้ยินครับ สติมากกว่าปัญญา จะคิดอะไรนานมาก กว่าจะตัดสินใจ สติน้อยกว่าปัญญาจะคิดเร็วมาก ใจร้อน จะตัดสินใจอะไรรวดเร็ว
สติเร็วกว่าจิต ผมจึงอยากรู้เช่นกัน มิได้มาเยาะเย้ย หรือชวนทะเลาะกับลุงมหา จขกท..ท่านอย่าเข้าใจผิด เวปนี้มีไว้สนทนา แลกเปลี่ยน หากผมผิดโต้แย้งไปเดี๋ยวลุงมหาก็จะยกตัวอย่างมาแก้ให้ดู ท่านก็จะได้อานิสงส์นี้มากทีเดียว
หากท่านผิด หรือเข้าใจผิด ใช้คำผิด ก็ต้องดูอัตตาท่านละว่า จะวางเป็น จะเย็นเป็นหรือไม่ ผมเข้าใจอ่านข้อความลุงมหาแล้วศรัทธาท่านมากจริงจึงอยากสนทนาธรรมด้วย ท่านต้องมาช่วยผม หรือผมจะช่วยท่านก็กระทู้นี้แหละขออภัย จขกท..เพราะความเห็นลุงมหามีปัญหา ผมสงสัย ชวนสนทนาธรมครับ

 

คุยกันเล่นๆนะคุณอัล ผมก็สงสัยเหมือนกันว่า จะมีสติตลอดเวลาได้หรือ ก็สติมันเป็นของเที่ยงหรือ ถ้าสติมันเที่ยงมันก็คงมีสติตลอดเวลาได้ละนะ
แต่ก็ หยวนๆเอาจะได้คุยกันได้ง่ายๆไงครับ

สมมุตินะครับสมมุติ ถ้าท่านทั้งหลายมีสติตลอดเวลาได้จะเอาไว้ใช้ทำอะไรครับ

 

ถ้าไม่มั่นใจในตนเองคงพูดแบบนี้ไม่ได้นะครับ มันอายเค้านะ