แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

อายจังครับ ไม่เคยรู้เลยว่าไฟล์ word ใส่ flash เข้าไปได้ด้วย

 

รอพี่หนุ่มมาตอบอีกทีนะครับ

สำหรับผมนะครับผ้ายันต์พัดโบกหลวงปู่คร่ำนี่สุดยอดเลยนะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับครู,,,สวัสดียามเช้าครับ พี่ๆเพื่อนๆ...^_^...

 

สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ในเช้าวันเสาร์ ทุกท่านครับ มีความสุขกันตลอดทั้งวันนะครับ:d:d

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มและพี่ๆทุกท่าน

พุทธศาสนสุภาษิต ​

พุทธศาสนสุภาษิต คือ สุภาษิต ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงดำรัสไว้..ซึ่งมีคุณค่าสูงส่ง
สามารถใช้ได้ทั้งเป็นแนวทางดำเนินชีวิต เตือนใจ หาคำตอบที่ดีสำหรับปัญหาที่สงสัย หรือ แม้แต่เตือน สติ ให้เรา หู ตา สว่าง เกิดปัญญาเข้าใจ
ได้อุบายที่ดีในการดำเนินชีวิต การแก้ปัญหา และ้ พ้นจากเครื่องเศร้าหมองได้

หมวด 6 หมวดความเพียร​

1 อย่าปล่อยกาลเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์
2 คนไม่ประมาท ไม่มีวันตายในกาลอันไม่ควรตาย
3 คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งผลัดวันมะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม
4 ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตายในกาลยังควรไม่ตาย
5 คนไม่เกียจคร้าน ย่อมพบแต่ความสุข
6 คนขยัน พึงไม่ให้ประโยชน์ที่มาถึงแล้วผ่านไปโดยเปล่า
7 จงมีความพยายามในหน้าที่ของตน
8 ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย
9 คนประมาท เปรียบเสมือนคนตายแล้ว
10 ที่ควรช้า จงช้า ที่ควรเร่ง จงเร่ง
11 ทำงานไม่คั่งค้าง เป็นอุดมมงคล
12 ค่อย ๆ ตั้งตัว เหมือนค่อย ๆ ก่อไฟจากกองน้อย
13 คนผลัดวันประกันพรุ่ง มีแต่จะเกิดความเสื่อม
14 คนพ้นทุกข์ได้เพราะความเพียร
15 ค่อย ๆ เก็บรวบรวมทรัพย์ ดังปลวกก่อจอมปลวก
16 การงานใด ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก
17 พึงป้องกันภัยที่ยังมาไม่ถึง
18 ไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง
19 จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค
20 ประโยชน์งามตรงที่ความพยายามสำเร็จ
21 ไม่พึงวิตกกังวลถึงอนาคต
22 พึงระแวงสงสัยสิ่งที่ควรระแวงสงสัย
23 ฤกษ์ยามและดวงดาว จักช่วยอะไรได้
24 ความคืนผ่านไป ๆ บัดนี้เรากำลังทำอะไรอยู่
25 พึงบากบั่นทำการให้มั่นคง
26 อย่ารำพึงถึงความหลัง อย่ามัวหวังถึงอนาคต
27 คนขยัน ได้ความสงบใจ
28 อย่ามัวประมาทอยู่เลย
29 ไม่ควรให้แต่ละวันผ่านไปเปล่า
30 รีบทำความเพียรเสียแต่วันนี้
31 ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง
32 ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย
33 บัณฑิต ไม่ควรท้อแท้
34 โภคทรัพย์ มิใช่มีมาได้ด้วยเพียงคิดเอา
35 ไม่พึงหวนคำนึงถึงอดีต
36 พึงแสวงหาทรัพย์โดยทางชอบธรรม
37 ใครเล่ารู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง
38 คนที่พากเพียรไม่หยุด เทวดาก็กีดกันไม่ได้
39 เกิดเป็นคน ควรพยายามเรื่อยไป
40 คนประมาท เสมือนคนตายแล้ว
41 คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้
42 ประโยชน์ เป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง
43 เกิดเป็นคน ควรมีความหวังเรื่อยไป
44 เมื่อต้องการความสุข ไม่พึงสิ้นความหวัง
45 จงเตรียมการให้พร้อม สำหรับอนาคต
46 ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย
47 ผู้ไม่ประมาท ควรทำความเพียรให้แน่วแน่
48 คนมีกิจธุระ ตั้งใจทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้
49 ไม่พึงขวนขวายในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
50 ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ประเสริฐกว่า
51 เมื่อทำหน้าที่ของลูกผู้ชายแล้ว จังไม่ต้องเดือนร้อนใจในภายหลัง
52 คนขยันทั้งคืนทั้งวัน จักไม่ซึมเซา เรียกว่าแต่ละวันมีแต่นำโชค
53 เป็นคนควรพยายามเรื่อยไป จนกว่าผลที่ปรารถนาจะสำเร็จ
54 รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์แก่ชีวิตตน ก็ควรรีบลงมือทำ
55 พึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม
56 ผู้ปรารถนาประโยชน์ด้วยวิธีการอันผิด จะต้องเดือดร้อน
57 ทำเรื่อยไป ไม่ท้อถอย ผลที่ประสงค์จะสำเร็จสมหมาย
58 ประโยชน์คือตัวฤกษ์ของประโยชน์ ดวงดาวจักทำอะไรได้
59 ถ้ามัวล่าช้า ทำกิจล้าหลัง จะจมลงในห้วงอันตราย
60 จงทำประโยชน์ให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาท
61 อันความหวังในผล ย่อมสำเร็จแก่ผู้ไม่ใจเร็วด่วนได้
62 คนฉลาดไม่ถูกเรื่อง ถึงจะพยายามทำประโยชน์ ก็ไม่สัมฤทธิ์ผลให้เกิดสุข
63 การงานที่ทำโดยผลีผลาม ทำให้คนอ่อนปัญญาต้องเดือนร้อนภายหลัง
64 ประพฤติชอบเวลาใด เวลานั้นชื่อว่าฤกษ์ดี มงคลดี เช้าดี รุ่งอรุณดี
65 เวลาแต่ละวัน อย่าให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ จะน้อยหรือมาก ก็ให้ได้ประโยชน์อะไรบ้าง
66 เมื่อความบากบั่นมีอยู่ บัณฑิตพึงเว้นบาปในโลกนี้เสีย เหมือนคนมีจักษุ เว้นเดินทางอันไม่สะดวกเรียบร้อย
67 ผู้ไม่สำคัญความหนาว และ ความร้อนให้ยิ่งไปกว่าหญ้าบุรุษเมื่อทำกิจ ย่อมไม่เสื่อมจากความสุข
68 ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี แต่ผู้ปรารถนาความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่าผู้นั้น
69 ท่านทั้งหลายต้องทำความเพียรเอง ตถาคตเป็นแต่ผู้บอก ผู้มีปกติเพ่งพินิจดำเนินไปแล้วจักพ้นจากเครื่องผูกของมาร
70 อริยมรรคย่อมบริสุทธิ์ เมื่อขับไล่ความหลับ ความเกียจคร้าน ความบิดขี้เกียจ ความไม่ยินดี และ
ความเมาอาหารนั้นได้ด้วยความเพียร
71 ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจจัดการงาน เลี้ยงชีวิตพอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้
72 คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข
73 ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด ย่อมตั้งตนได้ ด้วยต้นทุนแม้น้อย เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น
74 ควรทำวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์น้อยหรือมาก เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคลนั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น
75 เตรียมกิจสำหรับอนาคตให้พร้อมไว้ก่อน อย่าให้กิจนั้นบีบคั้นตัว เมื่อถึงเวลาต้องทำเฉพาะหน้า
76 เมื่อได้เพียรพยายามแล้ว ถึงจะตาย ก็ชื่อว่าตายอย่างไม่มีใครติเตียน ไม่ว่าในหมู่ญาติ หมู่เทวดา หรือว่าพระพรหมทั้งหลาย
77 สิ่งใดเป็นหน้าที่ กลับทอดทิ้งเสีย ไพล่ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ คนเหล่านั้นมัวประมาทอยู่ ความหมักหมมภายในตัวเขา
ก็พอกพูนยิ่งขึ้น
78 เป็นคนควรหวังเรื่อยไป บัณฑิตไม่ควรท้อแท้ เราเห็นประจักษ์มากับตนเอง เราปรารถนาอย่างใด ก็ได้สมตามนั้น
79 ผู้ที่ทำการงานลวก ๆ โดยมิได้พิจารณาใคร่ครวญให้ดี เอาแต่รีบร้อนพรวดพราดจะให้เสร็จ การงานเหล่านั้น
ก็จะก่อความเดือนร้อนให้ เหมือนตักอาหารที่ยังร้อนใส่ปาก
80 ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้วปรารภความเพียร ตั้งตนไว้ในธรรม ในกาลทุกเมื่อ ย่อมข้ามโอฆะที่ข้ามได้ยาก
81 คนที่ไม่รู้จักประโยชน์ตนว่า อะไรควรทำวันนี้ อะไรควรพรุ่งนี้ ใครตักเตือนก็โกรธ เย่อหยิ่ง ถือดีว่า ฉันเก่ง ฉันดี คนอย่างนี้
เป็นที่ชอบใจของกาฬกิณี
82 ท่านทั้งหลายจงเห็นความเกียจคร้านว่าเป็นภัย และ เห็นการปรารภความเพียรว่าปลอดภัย แล้วปรารภความเพียรเถิด
นี้เป็นพุทธานุศาสนี
83 คนใดไม่ว่าจะหนาวหรือร้อน มีลมแดด เหลือบยุงก็ไม่หรั่น ทนหิวทนกระหายได้ทั้งนั้น ทำงานต่อเนื่องไปไม่ขาด ทั้งคืนวัน
สิ่งที่เป็นประโยชน์มาถึงตามกาล ก็ไม่ปล่อยให้สูญเสียไป คนนั้นย่อมเป็นที่ชอบใจของสิริโชค สิริโชคจะพักพึงอยู่กับเขา
84 มัวรำพึงถึงความหลัง ก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังวันข้างหน้า ก็มีแต่จะละลาย อันใดยังไม่มาถึง อันนั้นก็ยังไม่มี รู้อย่างนี้แล้ว
เมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า
85 ผู้ใดทำการโดยรู้ประมาณ ทราบชัดถึงกำลังของตน แล้วคิดการเตรียมไว้รอบคอบ ทั้งโดยแบบแผนทางตำรา
ทั้งโดยการปรึกษาหารือ และโดยถ้อยคำที่ใช้พูดอย่างดี ผู้นั้นย่อมทำการสำเร็จ มีชัยอย่างไพบูลย์

หมวด 14 หมวดสร้างตัว

1 บุคคลตั้งตัวให้ได้ เหมือนก่อไฟจากกองน้อย
2 บุคคลพึงหาเลี้ยงชีพ โดยทางชอบธรรม
3 บุคคลพึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม
4 บุคคลไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง
5 จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค
6 จงเก็บรวบรวมทรัพย์สิน เหมือนผึ้งเที่ยวรวมน้ำหวานสร้างรัง
7 ถึงไม่ได้ แต่ชอบธรรม ยังดีกว่าได้โดยไม่ชอบธรรม
8 ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้
9 ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก
10 การงานไม่คั่งค้างสับสน เป็นมงคลอย่างสูงสุด
11 โภคะของใคร ไม่ว่าสตรีหรือบุรุษ ที่จะสำเร็จเพียงด้วยคิดเอา ย่อมไม่มี
12 ความอุบัติแห่งผล ย่อมมีได้ด้วยการกระทำของตน
13 ชีวิตจะอยู่ได้ที่ไหน พึงไปที่นั้น ไม่พีงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย
14 คนที่ขยันในหน้าที่ ไม่ประมาท เอาใจใส่สอดส่อง ตรวจตรา จัดการงานให้เรียบร้อย เป็นอันดี จึงควรเข้ารับราชการ
15 ขยันงาน ไม่ประมาท ฉลาดในวิธีจัดการ เลี้ยงชีวิตแต่พอดี ย่อมรักษาทรัพย์สมบัติ ให้คงอยู่ และเพิ่มทวี
16 การได้ยศ การได้ลาภ การเลี้ยงชีพ ด้วยการยอมลดคุณค่าของชีวิต หรือด้วยการประพฤติอธรรม เป็นสิ่งน่ารังเกียจ
17 ผลประโยชน์ทั้งปวง ตั้งอยู่ที่หลัก 2 ประการ คือการได้สิ่งที่ยังไม่ได้ และการรักษาสิ่งที่ได้แล้ว
18 คนมีปัญญา ประกอบด้วยความรู้ ฉลาดในวิธีจัดงาน รู้จักกาล รู้จักสมัย จึงควรเข้ารับราชการ
19 คนใดชอบนอน ชอบมั่วสุม ไม่เอางาน เกียจคร้าน เอาแต่โกรธ งุ่นง่าน นั้นคือปากทางของความเสื่อม

หมวด 32 หมวดพิเศษสำหรับบุคคลทั่วไป


1 ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
2 ไม่ควรหวังสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
3 สังขารที่ยั่งยืน ไม่มี
4 ภาวะของหญิง รู้ได้ยาก
5 พึงเพิ่มพูนความสละออกให้มากไว้
6 ศรี เป็นที่อาศัยแห่งโภคทรัพย์
7 ความหิว เป็นโรคอย่างยิ่ง
8 ไม่ควรอาศัยผู้อื่นเป็นอยู่
9 เมตตา เป็นเครื่องค้ำจุนโลก
10 พึงศึกษาความสงบนั้นแล
11 ความประพฤติชั่วเป็นมลทินของหญิง
12 ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ เป็นการยาก
13 ความเป็นอยู่ของสัตว์ เป็นการยาก
14 ความได้เป็นมนุษย์ เป็นการยาก
15 การได้ฟังธรรมจากสัตบุรุษ เป็นการยาก
16 วัยย่อมผ่านพ้นไปทุกขณะทีเดียว
17 มนต์มีการไม่ท่องบ่น เป็นมลทิน
18 เหย้าเรือนมีความไม่หมั่น เป็นมลทิน
19 กำลังใจ พึงรู้ได้ในคราวมีอันตราย
20 ได้ยศแล้ว ไม่ควรเมา
21 ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้
22 โภคทรัพย์ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม
23 ความถึงพร้อมแห่งขณะ หาได้ยาก
24 สิ่งใดไม่ผิด พึงถือเอาสิ่งนั้น
25 เมื่อยังไม่ถึง ไม่ควรพูดอวด
26 ผู้เพ่งสันติ พึงละอามิสในโลกเสีย
27 ในเวลามีข้าวน้ำ ย่อมต้องการคนที่รัก
28 อำนาจ เป็นใหญ่ในโลก
29 ไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว
30 พรตของผู้บริสุทธิ์ มีการงานสะอาด ย่อมถึงพร้อมทุกเมื่อ
31 ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด ก็ยังคนอกตัญญูให้จงรักไม่ได้
32 กาลเวลา ย่อมกินสรรพสัตว์พร้อมทั้งตัวมันเอง
33 ประโยชน์ย่อมล่วงเลยคนหนุ่ม ผู้ทอดทิ้งการงาน
34 ท่านทั้งหลายจงมีที่พึ่งอยู่เถิด อย่าไม่มีที่พึ่งอยู่เลย
35 ความผิดของผู้อื่นเห็นง่าย ฝ่ายของตนเห็นยาก
36 ความบริสุทธิ์และความไม่บริสุทธิ์ มีเฉพาะตัว
37 สัตบุรุษ ไม่มีในชุมนุมใด ชุมนุมนั้นไม่ชื่อว่าสภา
38 สิ่งใดที่เข้าไปยึดถืออยู่จะพึงหาโทษมิได้ สิ่งนั้นไม่มีในโลก
39 สิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งขึ้น ย่อมเป็นไปตามปัจจัย
40 ประโยชน์ได้ล่วงเลยคนโง่ ผู้มัวถือฤกษ์อยู่
41 พึงปรารถนาความไม่มีโรค ซึ่งเป็นลาภอย่างยิ่ง
42 การเห็นพระพุทธเจ้าเนือง ๆ เป็นการหาได้ยาก
43 ในบรรดาที่ปรึกษา ย่อมต้องการคนไม่พูดพล่าม
44 หิริและโอตตัปปะ ย่อมรักษาโลกไว้เป็นอันดี
45 ต่อหน้าประพฤติเช่นใด ถึงลับหลังก็ให้ประพฤติเช่นนั้น
46 ความเป็นไปของคนไร้ศิลปะ ย่อมฝืดเคือง
47 ความริษยา เป็นเหตุทำโลกให้ฉิบหาย
48 ขณะเวลา อย่าล่วงท่านทั้งหลายไปเสีย
49 ในเมื่อเรื่องราวเกิดขึ้น ย่อมต้องการบัณฑิต
50 ความเกียจคร้าน เป็นมลทินแห่งผิวพรรณ
51 สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ
52 สักการะ ย่อมฆ่าคนชั่วเสีย
53 ในเวลาคับขัน ย่อมต้องการคนกล้า
54 ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายแห่งคนดี
55 บรรดาทางทั้งหลาย ทางที่มีองค์ 8 (มรรค) เป็นทางเกษมให้ถึงอมตธรรม
56 ความหมดจดจากกิเลสทั้งปวง เป็นทางดับจากทุกข์
57 โภคทรัพย์ของผู้ครองเรือนดี ย่อมถึงความพอกพูน เหมือนจอมปลวกกำลังก่อขึ้น
58 ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำบาปกรรม ไม่มีในโลก
59 รูปโฉม พอลวงคนโง่ให้หลงได้ แต่ลวงคนแสวงหาพระนิพพานไม่ได้เลย
60 ความรู้จักประมาณ ยังประโยชน์ให้สำเร็จทุกเมื่อ
61 ร่างกายของสัตว์ย่อยยับได้ แต่ชื่อและสกุลไม่ย่อยยับ
62 ขึ้นชื่อว่าศิลปะ แม้เช่นใดเช่นหนึ่ง ก็ยังประโยชน์ให้สำเร็จได้
63 อัชฌาสัยที่ทนไม่ได้เพราะกรุณา เป็นลักษณะของมหาบุรุษ
64 สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา
65 บุคคลไม่เพลินเวทนา ทั้งภายในทั้งภายนอก มีสติดำเนินอยู่อย่างนี้ วิญญาณย่อมดับ
66 พระจันทร์ พระอาทิตย์ สมณพราหมณ์ และ ฝั่งทะเล ต่างก็มีกำลัง, แต่สตรีมีกำลังยิ่งกว่ากำลัง (เหล่านั้น)
67 ประโยชน์เป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง ดวงดาวจักทำอะไรได้
68 กามทั้งหลายมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก ทุกข์อันยิ่งกว่ากามไม่มี ผู้ใดส้องเสพกาม ผู้นั้นย่อมเข้าถึงนรก
69 พระตถาคตเจ้าย่อมเกิดขึ้น เพื่อประโยชน์แก่คนหมู่มาก คือเพื่อสตรี และ บุรุษผู้ทำตามคำสอน
70 ภิกษุรื่นรมย์ยินดีในธรรม ใคร่ครวญธรรม และระลึกถึงธรรมอยู่เนือง ๆ ย่อมไม่เสื่อมจากพระสัทธรรม
71 ผู้เป็นบัณฑิต เมื่อเล็งเห็นประโยชน์ตน ไม่พึงลุอำนาจของโลภะ พึงกำจัดใจที่ละโมภเสีย
72 โลกถูกมฤตยูกำจัด ถูกชราล้อมไว้ไม่มีผู้ต้านทาน ย่อมเดือนร้อยเป็นนิตย์ ดุจคนต้องโทษ ต้องทำตามอาชญาฉะนั้น
73 กามคุณ 5 ในโลก มีใจเป็นที่ 6 อันท่านชี้แจงไว้แล้ว, บุคคลคลายความพอใจในกามคุณนี้แล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ได้อย่างนี้
74 ผู้เข้าใจสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ เขามีความดำริผิดเป็นโคจร
จึงไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ
75 ผู้ใด ต้องการสุขเพื่อตน ด้วยการก่อทุกข์แก่ผู้อื่น, ผู้นั้นชื่อว่าพัวพันไปด้วยเวร ย่อมไม่พ้นจากเวร
76 พึงศึกษาวิเวก ซึ่งเป็นคุณอันสูงสุดของพระอริยะทั้งหลาย, ไม่ถือตัวว่าเป็นผู้ประเสริฐเพราะวิเวกนั้น ผู้นั้นแล
ชื่อว่าปฏิบัติใกล้พระนิพพาน
77 สัตว์โลกหมกมุ่นอยู่ในอารมณ์ รูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ และ ธรรมารมณ์นั้น ล้วนเป็นโลกามิสอันร้ายกาจ
78 คนรู้จักขนบธรรมเนียม ย่อมยำเกรงผู้เฒ่าผู้แก่ ในชาตินี้ก็มีผู้สรรเสริญ ชาติหน้าก็ไปดี
79 สิ่งที่ไม่ได้คิดไว้ ย่อมมีได้, สิ่งที่คิดไว้ ก็เสียหายได้, โภคะของสตรีหรือบุรุษ ที่สำเร็จได้ด้วยนึกเอาไม่มีเลย
80 คนใด จักทำตามโอวาทที่ผู้รู้แสดงแล้ว คนนั้นจักถึงฝั่งที่สวัสดี เหมือนพ่อค้าถึงฝั่งที่สวัสดีเพราะม้าวลาหก
81 ประโยชน์ได้ล่วงเลยคนเขลาผู้มัวถือฤกษ์อยู่, ประโยชน์เป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง ดวงดาวจักทำอะไรได้
82 ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำความชั่วไม่มีในโลก, คนทั้งหลายเห็นเป็นป่า แต่คนเขลาสำคัญที่นั้นว่าเป็นที่ลับ
83 พระราชาดี ที่ทรงยินดีในธรรม, คนดี ที่มีปัญญา, เพื่อนดีที่ไม่ประทุษรายมิตร, สุข อยู่ที่ไม่ทำบาป
84 ควรระแวงภัยที่ควรระแวง พึงระวังภัยที่ยังไม่มาถึง ผู้ฉลาดย่อมมองดูโลกทั้ง 2 เพราะกลัวต่ออนาคต
85 เมื่อพ้นเพราะรู้ชอบ สงบคงที่แล้ว ใจคอของเขาก็สงบ คำพูดและการกระทำก็สงบ
86 ผู้ใดไม่มีกามอยู่ ผู้ใดไม่มีตัณหา และผู้ใดข้ามความสงสัยได้, ผู้นั้นย่อมมีความพ้น ที่ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่นอีก
87 ผู้ใดผูกอาฆาตว่า เขาได้ด่าเรา เขาได้ฆ่าเรา เขาได้ชนะเรา เขาได้ลักของของเรา ดังนี้ เวรของผู้นั้นย่อมไม่ระงับ
88 คนใดเป็นนักเลงหญิง นักเลงสุรา และนักเลงการพนัน ย่อมล้างผลาญทรัพย์ที่ตนได้แล้ว ๆ , ข้อนั้นเป็นเหตุแห่งผู้ฉิบหาย
89 ถ้าสัตว์พึงรู้อย่างนี้ว่า ชาติภพนี้เป็นทุกข์ สัตว์ก็ไม่ควรฆ่าสัตว์ เพราะผู้ฆ่าสัตว์ย่อมเศร้าโศก
90 ผู้เห็นความประมาทเป็นภัย และเห็นควมไม่ประมาทเป็นความปลอดภัยแล้ว พึงเจริญมรรคมีองค์ 8 นี้เป็นพุทธาศาสนี
91 พึงเป็นคนไม่เบียดเบียน (ผู้อื่น) และพึงกล่าวแต่คำสัตย์อย่างนี้ ละไปจากโลกนี้ไปสู่โลกอื่นแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก
92 แม้มีปัญญารุ่งโรจน์อย่างไฟ เมื่ออยู่ในต่างประเทศ ก็ควรอดทนคำขู่เข็ญแม้ของทาส
93 ผู้สงบ เว้นบาป ฉลาดพูด ไม่ฟุ้งซ่าน ย่อมขจัดบาปธรรมเสียได้ เหมือนลมกำจัดใบไม้ฉะนั้น
94 คนทำกรรมใดด้วยทาน ด้วยความประพฤติสม่ำเสมอ ด้วยความสำรวม และ ด้วยการฝึกตน ย่อมมีความสุข
เพราะกรรมนั้นย่อมไม่ตามเผาผลาญในภายหลัง
95 คนใดมักหลับ มักคุย และไม่ขยัน เกียจคร้าน มีความมุทะลุ ข้อนั้น เป็นเหตุของผู้ฉิบหาย
96 การไม่เห็นสิ่งที่รักเป็นทุกข์ และการเห็นสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ เหตุนั้น จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่รัก
เพราะความพรากจากสิ่งที่รัก เป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย
97 ธงเป็นเครื่องปรากฎของรถ ควันเป็นเครื่องปรากฎของไฟ พระราชาเป็นเครื่องปรากฎของแว้นแคว้น
สามีเป็นเครื่องปรากฎของสตรี
98 ไม่ควรฟังคำก้าวร้าวของคนอื่น ไม่ควรมองดูการงานของคนอื่น ที่เขาทำแล้ว และยังไม่ได้ทำ, ควรพิจารณาดู แต่การงาน
ของตนที่ทำแล้ว และยังไม่ได้ทำเท่านั้น
99 คนเขลา มีกำลัง หาทรัพย์อย่างผลุนผลัน ไม่ดี, นายนิรยบาล ย่อมฉุดคนโง่มีปัญญาทราม ผู้คร่ำครวญอยู่ ไปสู่นรกอันร้ายกาจ
100 เมื่อมีจิตใจไม่หนักแน่น เห็นคนใจเบา มักประทุษร้ายมิตร ผู้มีความประพฤติกลับกลอกเป็นนิตย์ ย่อมไม่มีความสุข
101 บุคคลไม่ความเศร้าโศกถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ใฝ่หาถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง, ยังชีวิตให้เป็นไปด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า
เพราะเหตุนั้น ผิวพรรณย่อมผ่องใส
102 บุคคลได้สิ่งใด ไม่ยินดีด้วยสิ่งนั้น, ปรารถนาสิ่งใด ดูหมิ่นสิ่งที่ได้แล้วนั้น, เพราะความต้องการไม่มีที่สุด,
พวกเราจงทำความนอบน้อมผู้ปราศจากความต้องการเถิด
103 ในโลกนี้ พวกที่ชอบถือตัว ย่อมไม่มีการฝึกตน, คนมีใจไม่มั่นคง ย่อมไม่มีความรู้, ผู้ประมาทแม้อยู่ในป่าคนเดียว
ก็ข้ามฝั่งแห่งแดนมฤตยูไม่ได้
104 ชีวิตคืออายุอันน้อยนี้ ถูกชรานำเข้าไป เมื่อสัตว์ถูกชรานำเข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีเครื่องต้านทาน ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น
มุ่งความสงบ พึงละโลกามินเสีย

​

 

ขอบคุณสำหรับธรรมะและข้อเตือนใจยามเช้าๆครับ....^_^...

 

สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน

 

สวัสดีเช้าๆแบบนี้ครับ วันนี้เช้าอากาศดีครับ

ใช่ครับ อยู่ซอยข้างตลาดบ้านดู่ หน้าปากซอยมีห้างแว่นบิวตี้ฟลู

น้ำจะท่วมดังกันแล้ว 555

ก็คิดเช่นเดียวกันครับ นึกว่ามีแต่การ์ตูน

 

คุณลูกวัดผมได้รับพระของหลวงปู่้กวยแล้ว ขอขอบพระคุณมากนะครับ จะรักษาไว้อย่างดีเลย

 

สวัสดีครับทุกท่าน วันเสาร์ดูเงียบๆไปนะครับ สงสัยออกไปเที่ยวกันหมด:d

 

เป็นเฉพาะบางเกจิอาจารย์ครับ ในเงื่อนไขนี้
เช่น ของหลวงปู่ดู่ จะแตกหักอย่างไรก็ดีเช่นเดิม มีพุทธคุณแบบเดิม บางองค์ก็กำหนดให้เสื่อมเมื่อสิ้นอายุพุทธศาสนา แต่ของบางอาจารย์ก็จะเสื่อมลงไปเมื่อแตกเสียหาย
แต่ที่แน่นอนคือหากเป็นของที่สำเร็จด้วยอาคม การสักเสกเลขยันต์ หากแตกหัก ฉีกขาดไปย่อมเสื่อมแน่นอน แต่พระที่หักแล้วเก็บไว้ในบ้านก็ไม่ทำให้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไร พระก็คือพระ ที่เป็นรูปเคารพแทนพระพุทธองค์

 

วันสิ้นเดือนอะครับ ยุ่งกันน่าดู

 

พระองค์นี้ ผมได้รับมาจากพระสงฆ์ระดับเจ้าคณะตำบลในจังหวัดชัยนาท ซึ่งเป็นญาติๆกัน และท่านบอกว่าเป็นของดีของอาจารย์กวย จะช่วยให้ไม่อดไม่อยาก ได้รับเมื่อปี 2522 เป็นพระ ลพ.กวยองค์แรกที่มี และได้เอามาแขวนเมื่อปี 2530 เป็นต้นมา แต่พิมพ์ไม่ค่อยเหมือนที่เขานิยมกันนัก เมื่อหักแล้ว ผมเอากาวต่อไว้เพื่อเก็บเป็นอนุสรณ์ของชีวิต

 

เก็บรุ่นที่สร้างก่อนปี 2536 ครับดีที่สุด รุ่นที่หลวงปู่แนะนำให้ผมแขวน และเอามาเป่าก่อนบรรจงใส่มือเป็นพิเศษให้ผมคือ รุ่นสร้างบารมี แต่อนิจจา พระที่หลวงปู่ท่านเอาใส่ให้ผมกับมือ เซียนพระดูว่าปลอม ผ้ายันต์พัดโบกที่เขาเอามาขายกันหลังปี 2537 ไม่ได้เสกเลยครับ เขาทำเป็นโกดัง นั่งสกรีนหลังวัด ส่งกรุงเทพทันที คนที่ร่วมกันทำครั้งนั้น ทุกวันนี้ขายสมบัติทุกอย่างที่มีอยู่เดิม และป่วยใกล้ตายอีกสองคน ของเก่าที่นิยมกันจะมีสองสีในผืนเดียวกัน สีขาวและสีแดง

ผมเป็นลูกศิษย์ท่าน ทั้งได้ของจากมือท่านหลายชิ้น ทั้งลงกระหม่อมจากท่าน
ไปวัดบ่อยๆ ช่วงหลังๆนี้เห็นอะไรที่ไม่ดีไม่งามของพวกคนทำพระมากมาย ร่วมกันโปรโมตแบ่งประโยชน์กันหลอกคนภายนอก พูดสั้นๆว่า ที่ขายๆกันในเวปทุกวันนี้ หลวงปู่ท่านไม่ได้เสกมากกว่าครึ่ง แค่นี้คงเข้าใจนะครับ

 

แฟนน้องที่ทำงานผม อยู่ๆก็ป่วยแล้วเดินไม่ได้นอนให้อาหารอย่างเดียว ตอนแรกบอกเป็นไทรอย หมอให้ยามาก็ไม่หาย นอนโรงพยาบาลก็ไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้เลย ไปตรวจที่โน้นที่นี่เค้าก็หาสาเหตุไม่เจอ น่าสงสารมาก วันนึงพี่เค้าเล่าให้ฟังว่า นางพยาบาลเห็นน้องคนนี้ลุกขึ้นมาโหนลาวที่ปิดม่านเตียงคนไข้ เค้าก็งงกัน สงสัยคงเป็นเวรกรรมแน่ๆเลย น่าสงสารมาก พึ่งแต่งงานไม่กี่วันเอง เรื่องนี้เกิดมา3-4 ปีแล้วครับ ญาติพาไปหาทางด้านไสยศาสตร์ก็ไม่ดีขึ้น

 

พี่หนุ่มครับแล้วผ้ายันต์แม่ทัพละครับ เป็นอย่างไรบ้าง พอดีเก็บไว้ผืนนึง เค้าว่าเสริมบารมีในเรื่องการปกครองใช่ปะครับ

 

สอบถามผู้รู้หน่อยครับว่า พระพิมพ์ปาฏิหารย์องค์นี้ เป็นผงน้ำมัน หลังยันต์ ขนาดใหญ่กว่าพระสมเด็จมาตรฐานเล็กน้อย หนาครึ่งเซ็นต์ ได้มา 25 ปีแล้ว จากชัยนาท รานทั้งองค์
อยากรู้ว่า ใครสร้างครับ ของหลวงพ่อกวยมีใหม อยากได้ข้อเท็จจริงครับ

 

สวัสดีครับสมาชิกใหม่ครับขอน้อมคารวะ

ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่ดีเป็นอย่างมากครับ

 

ผ้ายันต์แม่ทัพ หากเป็นผ้าดิบสีขาวๆ จะสร้างก่อนพัดโบกสีแดง เป็นของดีครับ หายากกว่าหลายเท่า จะอยู่ตามบ้านนอกมากกว่าจะอยู่ในร้านพระ ไม่ค่อยฉาวโฉ่เรื่องทำเสริม สร้างพร้อมตะกรุดแม่ทัพที่หลวงปู่ท่านให้ผมไว้ติดตัว เมื่อผมกลับจากสงครามร่มเกล้า ท่านว่าเก็บให้ดีต่อไปจะหายาก

 

ขอถามคุณหนุ่มหน่อยครับ..พระเครื่องที่เป็นรูปถ่าย จัดอยู่ในธาตุอะไรครับ..