ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

ลูกหลานพระองค์ดำทั้งครอบครัวรายงานตัวค่ะ
นานๆเข้าเวปทีขออภัยด้วย ที่มาช้า

 

อนุโมทนาทุกข้อความดีๆ เรื่องราวงดงามทั้งหลายทั้งปวงด้วยค่ะ

รออ่านนครบางยางของน้องกรอง น้องปู่เคน และเรื่องสั้นของน้องปราญฯอีกนะคะ

พี่โอม .. อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ


ต่อเรื่องที่ค้างไว้นะคะ

ความเดิม ..
และแล้วพระจอมศาสดาก็เสด็จไปยังภัณฑุคาม
และโภคนคร ตามลำดับ

ในระหว่างนั้น ทรงให้โอวาทภิกษุทั้งหลาย
ด้วยพระธรรมเทศนา อันเป็นไปเพื่อโลกุตตราริยธรรม
กล่าวคือ ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ
และวิมุติญาณทรรศนะเป็นต้นว่า

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ศีลเป็นพื้นฐานเป็นที่รองรับคุณอันยิ่งใหญ่
ประหนึ่งแผ่นดิน เป็นที่รองรับและตั้งลงแห่งสิ่งทั้งหลาย
ทั้งที่มีชีพและหาชีพมิได้ เป็นต้นว่าพฤกษาลดาวัลย์
มหาสิงขรและสัตว์จตุบททวิบาทนานาชนิด
บุคคลผู้มีศีลเป็นพื้นใจ ย่อมอยู่สบาย
มีความปลอดโปร่งเหมือนเรือนที่บุคคลปัดกวาด
เช็ดถูเรียบร้อยปราศจากเรือดและฝุ่นเป็นที่รบกวน"




"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ศีลนี้เองเป็นพื้นฐานให้เกิดสมาธิ
คือ ความสงบใจ สมาธิที่มีศีลเป็นเบื้องต้น
เป็นสมาธิที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก

บุคคลผู้มีสมาธิ ย่อมอยู่อย่างสงบ เหมือนเรือนที่มีฝาผนัง
มีประตูหน้าต่างปิดเปิดได้เรียบร้อย
มีหลังคาสำหรับป้องกันลม แดดและฝน
ผู้อยู่ในเรือนเช่นนี้ ฝนตกก็ไม่เปียก
แดดออกก็ไม่ร้อนฉันใด

บุคคลผู้มีจิตเป็นสมาธิก็ฉันนั้น ย่อมสงบอยู่ได้
ไม่กระวนกระวายเมื่อลมแดดและฝน
กล่าวคือ โลกธรรมแผดเผา
กระพือพัดซัดสาดเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า

สมาธิอย่างนี้ ย่อมก่อให้เกิดปัญญาในการฟาดฟันย่ำยี
และเชือดเฉือนกิเลสอาสวะต่างๆ
ให้เบาบางและหมดสิ้นไป
เหมือนบุคคลผู้มีกำลังจับศาสตราอันคมกริบ
แล้วถางป่าให้โล่งเตียนก็ปานกัน"

 

เอ่อ อ่านได้ปราญ อยากอ่าน แต่อ่านทีไร เค้าอาการไม่ค่อยดี แบบกล้าๆกลัวๆ อ่านทีไรได้เรื่อง มันจุกอึดอัดในหัวอกน่ะ

จ้าคุณ krongkamons คุยได้ตลอดจ้ะ โผล่ไปหาเค้าแล้วก็หายไป คิดถุงนะตะเอง

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ปัญญาซึ่งมีสมาธิเป็นรากฐานนั้น
ย่อมปรากฏดุจไฟดวงใหญ่ กำจัดความมืดให้ปลาสนาการ
มีแสงสว่างรุ่งเรืองอำไพ ขับฝุ่นละออง
คือ กิเลสให้ปลิวหาย
ปัญญาจึงเป็นประดุจประทีปแห่งดวงใจ"


พระพุทธโอวาท 3 เดือนก่อนปรินิพพาน
เนื้อเรื่องโดย : ท่านอาจารย์วศิน อินทสระ

 

"อันว่าจิตนี้เป็นธรรมชาติ ที่ผ่องใสอยู่โดยปกติ
แต่เศร้าหมองไป เพราะคลุกเคล้าด้วยกิเลสนานาชนิด
ศีล สมาธิและปัญญา เป็นเครื่องฟอกจิตให้ขาวสะอาดดังเดิม
จิตที่ฟอกแล้วด้วยศีล สมาธิ และปัญญา
ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งปวง"


"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วจากอาสวะ
ย่อมพบกับปิติปราโมทย์อันใหญ่หลวง
รู้สึกตนว่าได้พบขุมทรัพย์มหึมา หาอะไรเปรียบมิได้
อิ่มอาบซาบซ่านด้วยธรรม
ตนของตนเองนั่นแลเป็นผู้รู้ว่า
บัดนี้กิเลสานุสัยต่างๆ ได้สิ้นไปแล้ว
ภพใหม่ไม่มีอีกแล้ว เหมือนบุคคลผู้ตัดแขนขาด
ย่อมรู้ด้วยตนเองว่าบัดนี้แขนของตนได้ขาดแล้ว"


พระพุทธโอวาท 3 เดือนก่อนปรินิพพาน
เนื้อเรื่องโดย : ท่านอาจารย์วศิน อินทสระ<!-- google_ad_section_end -->

 

รอน้องปราญฯ เล่าต่อ ^_^

 

อิอิ มีคนมารอฟังนิทานด้วยอ่ะ แบบว่าถ้าไม่เกี่ยวกับทหารอะไรเช่นนี้เล่าได้ไหมอ่ะคะ

 

ศักติแห่งรัก<!-- google_ad_section_end -->​

<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->มณีรัตนา หญิงสาวรูปงามผู้มีหัวใจมอบให้แด่สิงหนาท ทหารเอกคู่กายของเจ้าเหนือหัว เธอเป็นหญิงที่มีใจรักยิ่งและมั่นคงเหนือสิ่งอื่นใด มิเพียงแต่ตัวของสิงหนาทเพียงเท่านั้น ที่สำคัญคือเธอรักในเกียรติและศักดิ์ศรีของผู้เป็นสามีโดยมิมีสิ่งใดเทียบเทียม
สิงหนาทเป็นบุรุษหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งจงรักภักดีต่อเจ้าเหนือหัวเป็นยิ่งนัก และเจ้าเหนือหัวเองก็ให้ความรักและไว้เนื้อเชื่อใจสิงหนาท ประหนึ่งว่าเป็นทั้งทหารคู่กายและเพื่อนคู่ชีวิต
แม้ในยามที่บ้านเมืองว่างเว้นจากการสงคราม มิต้องออกรบทัพจับศึกกับอริราชศัตรูจากต่างถิ่น แต่ศึกภายในก็เป็นสิ่งที่มิอาจเลี่ยงได้ เจ้าเหนือหัวของสิงหนาทถูกก่อการกบฏด้วยน้องชายร่วมสายเลือด จนต้องหลบหนีรอนแรมเพื่อให้รอดพ้นจากน้ำมือของน้องชายร่วมสายโลหิต สิงหนาทไม่อาจปล่อยให้เจ้าชีวิตต้องตกระกำลำบากเพียงลำพังได้ จึงจำใจลานางอันเป็นที่รักเพื่อตามไปอารักขาเจ้าเหนือหัว
"มณีรัตนาน้องพี่ หัวใจพี่แทบแหลกเป็นจุลเมื่อรู้ว่าต้องทอดทิ้งเจ้าไว้เพียงลำพัง พี่ผิดต่อเจ้ายิ่งนักที่ต้องทำเช่นนี้ แต่ด้วยเกียรติแห่งชายชาตินักรบ พี่มิอาจปล่อยให้เจ้าชีวิตต้องไปลำบากแต่เพียงลำพัง หากวาสนาพี่ยังพอมี พี่จะกลับมาหาเจ้า จะกลับมาดูแลเจ้าให้สมกับที่ต้องทอดทิ้งเจ้าไว้เพียงเดียวดาย อย่าบอกใครนะน้องพี่ว่าพี่จะพาท่านไปอยู่ ณ ที่แห่งใดนอกจากเจ้าแล้วพี่ก็มิอาจไว้ใจได้ทั้งสิ้น ลาก่อน ยอดดวงใจของพี่ พี่สัญญาหยาดน้ำตาของเจ้าจะมิหยดลงดิน แต่มันจะขังอยู่ในหัวใจพี่ทุกภพทุกชาติไป"
แม้ต้องเจ็บปวดเพียงใด มณีรัตนาก็มิอาจกล่าวห้ามสิงหนาทไว้ได้ ไม่มีแม้เพียงคำที่จะกล่าวรั้งไว้ เพราะไม่ปรารถนาให้เขาต้องเจ็บปวด นางทำได้เพียงซ่อนรอยน้ำตาไว้ภายใน
ทางฝั่งมเหสีของน้องชายผู้ก่อการกบฏก็ได้พยายามหาหนทางสืบข่าวของท่านเจ้าเมืองเพื่อจะกำจัดเสียให้สิ้น นางเอ่ยปากสั่งทหารคนสนิทของนางว่า"ไปเอาตัวนางมณีรัตนามา คาดคั้นมันให้รู้ให้ได้ว่าสิงหนาทพาเจ้าเหนือหัวไปซ่อนที่ใด
และเมื่อได้คำตอบจากมันแล้วก็จงกุดหัวมันทิ้งซะ"
มณีรัตนาถูกจับตัวมาเพื่อพยายามเค้นคำตอบให้ได้ว่าสามีของตนพาเจ้าเหนือหัวไปซ่อนไว้ที่ใด แต่ด้วยหัวใจรักในเกียรติยศของชายผู้เป็นสามี นางได้ประกาศต่อหน้ามเหสีว่า
"หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อทำให้เกียรติของสิงหนาทต้องเสื่อมเสีย หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อให้เจ้าเหนือหัวต้องตกอยู่ในอันตราย หากแม้นต้องเอ่ยคำเพื่อทรยศต่อความไว้วางใจของสิงหนาทแล้ว ข้าขอยอมตาย แต่อย่าหวังว่าคมมีดของพวกเจ้าจะได้สัมผัสเลือดข้าเลย"เมื่อกล่าวจบ นางก็หยิบกริชซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ไว้ดูต่างหน้าผู้เป็นสามี ปักลงที่กลางหัวใจตนเอง

ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็มักเสียสละเพื่อความรักได้เสมอมา
ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็ต้องหลั่งน้ำตาให้กับความพลัดพราก
ไม่ว่ากี่ชาติภพ เราก็มิอาจได้อยู่เคียงคู่จนวันสุดท้ายของชีวิต
แล้วเรา จะยังต้องเจ็บปวดเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด<!-- google_ad_section_end -->

 

ได้จิจ๊ะ

ปล. ลืม quote ข้อความ - -"

 

เป็นทหารในอดีตชาติ

เคยไปดูอดีตชาติ กับ คุณหม่อม ที่เคยออกรายการวีไอพี มาค่ะ เค้าบอกว่าเราเคยเป็นทหาร เป็นนักรบหญิงมาก่อน สมัยเสียกรุงศรีครั้งที่ 1 ก็เลยถามเป็นผู้หญิงเป็นนักรบได้เหรอ เค้าก็บอกสมัยนั้นทั้งผู้ชายผู้หญิงก็เป็นนักรบกันหมดแหละ และก็บอกเรารบเก่งมากสู้ ชนะได้หลายศึก นิสัยเลยติดออกมาในชาติปัจจุบัน ห้าวๆ โผงผาง ไม่ยอมคน บู๊อย่างเดียว แล้วคุณหม่อมก็บอกว่า ตอนหลังโดนพม่าจับตัวไป แล้วก็โดนทรมานจนตาย แถมพม่ายังถามว่าทำไง ถึงจะ ชนะได้ อีก ตะแรกก็ไม่ยอมบอกไปๆ มาๆ พม่าเอาเงินทองมาล่อใจ ประกอบกับโดนทรมานเลยบอกไปเสร็จมันก็ฆ่าตายอย่างทารุณ เค้าก็เลยบอกมีกรรมเรื่องนี้แหละให้ไปทำบุญกับช้างม้าวัวควาย นักรบที่ยังไม่ไปเกิดและก็ศาสตราวุธ เวลาไปสนามรบโบราณให้ทำบุญ ส่งไปที่นั่น ตอนนี้ก็สงสัยกับตัวเองว่า คนที่เราฝันถึง แต่งกายเหมือนไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาเป็นคนสมัยโบราณ นั่งมองมาที่เรา คือใคร อันนี้ฝันมาแต่เด็ก จำหน้ายังได้เลย เหมือนที่ไหล่มีบั้งด้วย แต่พอมองไปใกล้ๆ เป็นตาที่ไม่มีแววตา หนะ คุณหม่อมก็บอกเราว่าก็เราเ็ป็นอดีตลูกน้องเก่า ท่านก็มาให้เห็น แต่ คุณหม่อมก็ไม่เปิดเผยว่าเป็นพระองค์ใด เราก็ยังเดาๆ อยู่ว่าเป็นพระองค์ใด เพราะเค้าบอกว่า ในอดีตชาติเสียก่อนกรุงแตกครั้งที่ 1

 

ดีจัง มีุคุณ natedown มาร่วมกระทู้อีกหนึ่งคน

 

พูดถึงเรื่องนิทาน ผมฟังแล้วไม่ชอบเลย ทำไมต้องฆ่าตัวตายด้วย??? รู้ไหมเนี่ยว่ามันบาปมากๆ ถ้าจำไม่ผิดนะครับ ผลกรรมที่ต้องใ้ช้คือต้องมาฆ่าตัวตายอีก 500 ชาติ! ฟังแล้วสยอง

 

พอพูดถึงเรื่องการอธิษฐาน โดยเฉพาะการอธิษฐานให้เป็นคู่ครองกันทุกชาติไป อันนี้อันตรายครับ อันนี้น่าจะเป็นสาเหตุให้เราผิดหวังเรื่องความรัก ประมาณว่าเรามาเกิด แต่ได้คู่เราดันไม่มาเกิดด้วย เราเลยต้องอยู่คนเดียวต่อไป แล้วก็มีประเภทที่มาเกิดพร้อมกัน แต่ทำบุญมาไม่เท่ากัน อันนี้เลยได้คบกันซักพัก เสร็จแล้วก็ต้องแยกจากกัน (เคยได้ยินว่าจะเป็นคู่กัน ศีลต้องเท่ากัน บุญบารมีก็ต้องเท่ากัน ไม่งั้นอยู่กันไม่ได้)

ผมเลยอธิษฐานจิตขอยกเลิกคำสัญญา คำสาบาน คำสาบแช่ง เวทมนต์คาถา ทุกอย่างที่เคยทำมาในอดีตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชาตินี้เราจะได้มีเมียใหม่... เอ้ย! ไม่ใช่ .... ชาตินี้และชาติต่อๆไป เราจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องนี้อีกจนกว่าจะเข้ากระแสพระนิพพาน.... สาธุ...

 

มันอาจเป็นชาติสุดท้ายก็ได้มั้งคะที่ต้องทำเช่นนั้น
ในช่วงเวลาคับขันอย่างนั้น บางครั้งการตัดสินใจก็คงไม่ได้คำนึงถึงความเหมาะสมถูกต้องมากมายเท่าไหร่
ทำอย่างไรได้คะ เพื่อรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีของตนและคนอันเป็นที่รัก บางครั้งก็มีทางเลือกอยู่ไม่มากหรอกค่ะ
ลองนึกถึงตัวเรานะคะ หากเราเป็นทหารที่จงรักภักดีต่อเจ้าเหนือหัวยิ่งชีวิต หากเราต้องถูกบังคับให้กล่าวคำที่อาจเป็นอันตรายต่อพระองค์ท่านเราจะทำเยี่ยงไร
หากต้องตายด้วยคมดาบของอริราชศัตรู กับคมดาบของเราเองจะเลือกอย่างไหน
รักษาชีวิต เสียเกียรติ
เสียชีวิต เสียเกียรติ
เสียชีวิต รักษาเกียรติ

อิอิ ลืมตัวไปว่าเป็นนิทาน
อย่าเก็บเอามาเป็นสาระเลยค่ะ ก็แค่นิทานนะคะ อ่านเพื่อความบันเทิงดีกว่าค่ะ แต่หากอ่านแล้วทำให้ขุ่นข้องหมองใจก็มองข้ามไปเถิดนะคะ

 

เคยถามคน คนนึงว่า คนที่คิดจะฆ่าตัวตายตลอดเวลาเป็นผลมาจากอะไร (เพราะเรารู้สึกเดือดร้อนกับการที่มันคิดจะฆ่าตัวตาย) คุณเธอก็ให้ความกระจ่างมาว่า เพราะในอดีตเคยฆ่าตัวตาย แล้วจิตยังเกาะเกี่ยวอยู่กับความเศร้านั้น

ถามต่อไปว่า แล้วจะทำอย่างไรไม่ให้มันคิด ท่านนั้นก็ว่า... ห้ามไม่ได้หรอกยุมันส่งไปเลย ให้มันทำพินัยกรรมแบ่งทรัพย์แบ่งหนี้ให้เรียบร้อยก่อนจะตาย เตรียมซองจัดงานศำว่าพตัวองให้เรียบร้อยจะได้ไม่เดือดร้อนคนข้างหลัง

เราก็คิด.. อืมม์ท่าจะจริง กรรมเขาเคยขีดตัวกระทำมาอย่างไร..เราคงขวางไม่ได้ ให้วางเฉยเสีย...ท่าจะดีที่สุด

สรุป สุุดท้ายที่ได้ก็คือ ...สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว... สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด ^_^

 

อานิสงส์ของพุทธมนต์

[FONT=&quot]เสียงนี้มีอานุภาพแผ่ไปได้อนันตจักรวาล[/FONT]
<table class="MsoNormalTable" style="" border="0" cellpadding="0"> <tbody><tr style=""> <td style="padding: 0.75pt;"> [FONT=&quot]<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" oreferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> <v:stroke joinstyle="miter"/> <v:formulas> <v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/> <v:f eqn="sum @0 1 0"/> <v:f eqn="sum 0 0 @1"/> <v:f eqn="prod @2 1 2"/> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/> <v:f eqn="sum @0 0 1"/> <v:f eqn="prod @6 1 2"/> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/> <v:f eqn="sum @8 21600 0"/> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/> <v:f eqn="sum @10 21600 0"/> </v:formulas> <vath o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/> <o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/> </v:shapetype><v:shape id="Picture_x0020_3" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75" alt="http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/8/20008/images/puman/lupu.jpg" style='width:262.5pt;height:356.25pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg" o:title="lupu"/> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]-->[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธมนต์นั้นใครสวดก็ตาม[/FONT][FONT=&quot] จะเป็นกิจวัตรของพระสงฆ์เช้า-เย็น[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]หรือชาวพุทธทุกคนสวดพุทธคุณ....[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]หรือระลึกในใจ[/FONT][FONT=&quot]มีอานุภาพแผ่ไปได้หมื่นจักรวาล[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]พูดสวดออกเสียงพอฟังได้[/FONT][FONT=&quot]มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนจักรวาล[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]สวดมนต์เช้า[/FONT][FONT=&quot]-[/FONT][FONT=&quot]เย็นธรรมดา[/FONT][FONT=&quot]มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนโกฏิจักรวาล[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]สวดเต็มเสียง สุดกู่[/FONT][FONT=&quot]มีอานุภาพแผ่ไปได้อนันตจักรวาล[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]...[/FONT][FONT=&quot]แม้สัตว์ที่อาศัยอยู่ในสามภพ และที่สุดอเวจีมหานรกยังได้รับความสุขเมื่อแว่ว[/FONT][FONT=&quot].....[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot].....เสียงพุทธมนต์ผ่านลงไปถึง ชั่วขณะหนึ่งครู่หนึ่ง ดีกว่าหาความสุขไม่ได้เลยตลอดกาล...[/FONT]
[FONT=&quot]......[/FONT][FONT=&quot]นี้คืออานิสงส์ของพุทธมนต์[/FONT][FONT=&quot].....[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]พระอาจารย์มั่น[/FONT][FONT=&quot] ภูริทัตโต[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
</td> </tr> </tbody></table>

 

ผมเองยังอยู่เมืองไทย แต่ก็ยุ่งเพราะช่วยแฟนเลี้ยงเอเชีย ก็ไปปฏิบัติธรรมอยู่วัดบ้าง และก็ไปสวดมนต์ที่แห่งหนึ่ง ไปทางวัดเขาชี หรือเขาพนมสัจจ์ฉัพรรณรังสี เพราะเพื่อนชวนไป ก็ไปสวดพระคาถาชินบัญชร 1000 จบรวด เป็นเวลา 2 วัน ตื่นตั้งแต่ตี4 นอน5 ทุ่ม และ พุืทธคุณอีก1000 จบ
ก็ดีครับแบบนี้สมาธิจดจ่อดีมาก เพราะถ้าสมาธิหลุด หรือเผลอ ก็ต้องเริ่มต้นสวดกันใหม่
นั่งสมาธิยังมีเผลอได้ แต่นี่เผลอไม่ได้เลย ก็เป็นการปฏิบัติอีกแบบครับ

 

มีเรื่องเล่าครับ วันสุดท้ายก่อนจะกลับมา แฟนผมตื่นมาสวดไม่ไหว ก็ขอไปหลับต่อ และบอกผมว่า ให้ปลุกเค้าตอนตี 5 ครึ่ง ผมก็ไม่ได้ปลุก กะว่าให้เค้าพักเต็มที่ เพื่อตื่นมาจะได้สวดให้เต็มที่เพื่อจะได้ไม่ง่วง พอประมาณตี 5 40นาที แฟนผมลุกขึ้นมาเอง ผมก็ถามว่าทำไมไม่หลับต่อ แม่นางก็ตอบว่า ปู่โตมาปลุก และบอกว่า
ไป ไป สวดมนต์ จะนอนไปถึงไหน ว่าแล้วก็จับเต๊นท์ ทีแฟนผมนอนหมุนไป หมุนมา
หลายคนที่ไปที่นั่นมักจะโดนปู่ท่านมาปลุกเสมอ

 

เห็น กรองฯ บรรยาย หลับตานึกภาพแล้วก็คิดไปว่า

อาชีพของหล่อน คือ ทหาร ซะอีกนะเนี่ย 555+++

แก้วเองค่าเพื่อนๆ หายหน้าไปน๊านนาน เนื่องจากไปสิงอยู่ใน fb

เข้ามาก็นึกสนุกไล่อ่านมาได้สามหน้าจากท้ายขึ้นไป

มีนิทานด้วยอ่า ใช้ถ้อยคำดำเนินเรื่องได้ดีจริง ๆ ค่ะ ปราญฯ

มีชื่อเค้าเป็นนางเอกด้วยหนึ่งเรื่องอ่ะ ดีใจ เอ๊ย ดีใจ

ว่าด้วยเรื่องฆ่าตัวตาย

ว่าไปแล้วมันก็ต้องนับถือความใจเด็ดของผู้ที่สามารถปลิดชีพตนด้วยน้ำมือตนเองมั่กๆ

คิดดูจิ สมัยก่อนใช้กริชแทงหัวใจตนเองได้นี่ สุดยอดดดดดด ใจเด็ดเดี่ยวจริงๆๆ

เค้าถึงว่าคนโบราณ ท่านดุดัน ท่านเด็ดเดี่ยว ท่านกล้าหาญ เสียนี่กระไร

สามารถปลิดชีพตนเพื่อรักษาความลับให้ชาติ หรืออะไรก็แล้วแต่ นับถือ นับถือ

นั่นแหล่ะค่ะ ใจเขาใจเรา เหตุการณ์มันบังคับ สถานการณ์มันคับขัน บีบคั้น

มันเลยไม่มีสูตรสำเร็จทางความคิดว่า ในขณะนั้นว่า ฆ่าแล้วไม่ดีบาปนะ

หรือ ฆ่าแล้วต้องมาชดใช้กรรมอีกนะ

ส่วนผลกรรมที่เกิดจากการฆ่าตัวตายในอดีตชาติ ก็ส่งผลให้ต้องเกิดมาแล้ว

ฆ่าตัวตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า กฎแห่งกรรมมิเคยยกเว้นเหตุผลให้หรอกว่า

ฆ่าตัวตายเพื่อชาติ ส่วนรวม ฯลฯ กฎแห่งกรรมทำงานอย่างเที่ยงตรง

และบุคคลผู้นั้นก็มิอาจหลีกพ้น และหากบุคคลผู้นั้นสามารถระลึกถึงผลแห่งกรรมได้

ในชาติปัจจุบัน ว่าเกิดจากเหตุและผลใด แล้วน้อมนำจิตตน

ปฏิบัติตนในแนวทางแห่งธรรม แห่งตถาคตเจ้าได้แสดงไว้ในพระไตรปิฎก

กรรมนั้นก็จะบรรเทาเบาบางลงได้

อดีตเป็นครู อนาคตยังมาไม่ถึง อยู่กับปัจจุบัน ตามแนวทางวิถีแห่งพุทธจึงเหมาะสม

อย่าโศกา อาดูร ในสิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ในสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้ว

เริ่มต้นใหม่ ยิ้มรับความสุขในรสพระธรรม อันล้ำเลิศ อย่างหาใดเปรียบมิได้เถิด


5555++++

อันนี้แก้วก็พล่ามไปตามกำลังความคิดอ่ะนะ ไม่ได้เก่งทางธรรม หรือโวหารใดใด

ไม่ได้เป็นคนดีมากมายอะไรหรอกค่ะ แค่เป็นอีกหนึ่งความคิดของคนธรรมดาคนหนึ่ง

คาดว่าคงไม่มีผู้ใดถือสานะจร๊า
เ

 

ใครมีตาทิพย์ ช่วยเขียนเรื่องราว ประวัติศาสตร์สมัยกรุงสุโขทัย กรุงศรีอยุธยา ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษา จะดีมาก ๆ โดยเฉพาะตำนานพระนเรศวร และบรรดาทหารเอกของท่าน ไม่ค่อยมีการจดบันทึกไว้เลย ว่าคนกรุงเก่าเขามีธรรมเนียม มีกิจกรรมอะไรทำบ้าง เหตุการณ์การเมือง..อื่น ๆ<!-- google_ad_section_end -->

อดีตชาติ..ทหารเสือพระนเรศวร<!-- / message --><!-- sig -->