เมื่อพุทธภูมิกลายเป็นนางแก้ว..นางแก้วมาเป็นพุทธภูมิแทน

สาธุ

อ่านแล้วก็....งง....( เพราะมีความรู้ไม่ถึง ) ...ขออนุโมทนากับพุทธภูมิและนางแก้วก็แล้วกัน......สาธุ

 

สาธุ

อ่านแล้วก็....งง....( เพราะมีความรู้ไม่ถึง ) ...ขออนุโมทนาและเอาใจช่วยกับพุทธภูมิและนางแก้วก็แล้วกัน......สาธุ

 

กำลังคล้อยตาม มาสับสนสะดุดตรง มีพระอิศวรเทพเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้อง

กำลังคล้อยตาม มาสับสนสะดุดตรง มีพระอิศวรเทพเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้อง

 

อ้าว..ท่านพี่ Tamsak มาตอบแทนซะแว้ว...จะให้น้องไหน่ฮวยเดาซะหน่อย อ้าว..ท่านพี่ Tamsak มาตอบแทนซะแว้ว...หมดสนุกเลย อิอิ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

Numsai

 

ลองฝึกการระลึกชาติแล้วย้อนไปดูว่า แท้จริงเราปรารถนาอะไรกันแน่ หากพบว่า มีความปรารถนาทั้งสองอย่าง ก็ต้องเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งค่ะ เมื่อสร้างบุญทุกครั้ง ให้อธิษฐานซ้ำ ๆ ถึงแม้จะเป็นการปรารถนาในใจก็ตาม หรือหากเบื่อการเดินทางก็ลา เข้าพระนิพพานในชาตินี้ก็แล้วแต่เจตนาค่ะ


สำหรับผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ หรือนางแก้วก็ตาม การระลึกชาติมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากเราจะได้ทราบว่า เราพร่องในการสร้างบารมีส่วนใด ก็เติมส่วนนั้นเต็ม หรือแก้ไขสิ่งที่เราเคยบกพร่องแต่กาลก่อน เพื่อไม่ให้เกิดการสร้างกรรมใหม่ และจะมีผลต่อเราในอนาคต

แต่เมื่อระลึกชาติได้แล้ว ไม่ควรยึดติดในภพชาตินั้น ให้รู้เพียงเพื่อแก้ไขกรรม เห็นความทุกข์ของการเกิด

เมื่อระลึกชาติคล่องตัวแล้ว อีกประการควรจะใช้คือ อตีตังคญาณ คือ การย้อนอดีตไปดูการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์แต่กาลก่อนว่า ในแต่ละชาติท่านบำเพ็ญมาอย่างใด เพื่อจะได้นำมาปรับปรุงแก้ไขการบำเพ็ญบารมีของเราต่อไป


ส่วนวิธีการปฏิบัติเรื่องของการระลึกชาติ ไม่ขอแนะนำนะคะ เพราะสามารถหาอ่านได้ในเว็บ หรือไปฝึกในสถานที่เปิดสอนพระกรรมฐานที่มีอยู่ในปัจจุบันค่ะ


ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านค่ะ


Numsai

 

สาธุ อนุโมทนาครับ
ท่านน้ำใส รู้ได้งัยครับ ว่านางแก้ว " ประเภทศรัทธาธิกะ และวิริยาธิกะ หาใช่เพียงการอนุโมทนาบุญไม่ การบำเพ็ญบารมีนั้น ยากพอ ๆ กับเหล่าพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพันกันทีเดียวจึงจะผ่าน. "
นะครับ
มีที่มาไหมครับ ?????
อยากรู้ครับ ????

 

ท่าน น้ำใส ครับ
มีคนสามารถใช้ญาณย้อนดูอดีตของพระโพธิสัตว์ ได้ด้วยเหรอครับ ???? งง
ผมเห็นแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่มีญาณ " อตีตังคญาณ " นะครับ

 

ถาม : คนมักจะพูดกันต่อๆ มาว่า เกิดมาเป็นผู้หญิงนี่เป็นผู้มีกรรม หรือมีกรรมมาก และทำอย่างไรจะได้เกิดเป็นผู้ชายคะ

พระธรรมปิฎก : ทุกคนมีกรรมทั้งนั้น ไม่ว่าหญิงหรือชาย มันอยู่ที่ว่า กรรมดีหรือไม่ดี ถ้ามีกรรมมาก เป็นกรรมดีก็ดีน่ะสิ โดยมากภาษาไทยจะมี ปัญหาอยูในตัว คำว่ามีกรรมนี่กลายเป็นว่ากรรมที่ไม่ดีไป ในเรื่องนี้อรรถกถา ก็จะพูดถึงว่า ทำไมไปเกิดเป็นหญิง แล้วก็ว่าเพราะทำกรรมไม่ดีอย่างนี้ๆ นี่ เป็นคำอธิบายของพระอรรถกถาจารย์ แต่ในพระไตรปิฎกไม่มี ในพระ ไตรปิฎกจะเน้นไปในแง่ของจิตที่ยึดถือผูกพันโน้มไป ก็หมายความว่าการตั้ง จิตนี้ละเป็นสาระสำคัญ จิตที่โน้มเอียงยึดถือพอใจในภาวะเพศนี้แหละ ถ้าผู้หญิงพอใจโน้มใจผูกพันยึดถือในเพศที่เป็นหญิง ก็จะโน้มไปในการที่จะ เกิดเป็นหญิง แต่ถ้าไปพอใจในความเป็นชาย ก็มีความโน้มไปในการที่จะเกิด เป็นชายเช่นเดียวกัน อยู่ที่จิตผูกยึดโน้มพอใจ ทีนี้ถ้าเรามาโยงกับอรรถกถา ก็อาจจะมองได้ว่า อรรถกถาอธิบายในเชิงคล้ายๆ ว่า สมัยนั้นสังคมยึดถือผู้ ชายเป็นหลัก เมื่อผู้ชายไปล่วงละเมิดคู่ครองของคนอื่น จิตก็จะครุ่นคิดหมกมุ่น ในเรื่องผู้หญิงมาก ก็จะไปเกิดเป็นหญิง แต่ผู้หญิงที่ภักดีต่อสามี เอาใจใส่ ปฏิบัติสามี ปฏิบัติดีอะไรต่างๆ จิตก็ผูกอยู่กับผู้ชายมาก ก็โน้มไปในทางที่จะ เกิดเป็นชาย ถ้าอธิบายอย่างนี้ก็พอจะเข้ากับหลักในพระไตรปิฎก ที่ว่าไว้เป็น กลางๆ คือหมายถึงสภาวะจิต หรือความโน้มเอียงของจิตเป็นสำคัญ

ถาม : แต่เดี๋ยวนี้มันไม่เป็นหญิง เป็นชาย

พระธรรมปิฎก : ไม่ใช่พูดแค่ตัวภาวะเพศเท่านั้นนะ แต่หมายถึงการพัฒนา คุณสมบัติ คือไม่ใช่พอใจในเรื่องเพศ เรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ แต่หมายถึง พอใจในคุณสมบัติที่แสดงถึงความเป็นชาย เช่น คุณสมบัติในความเข้มแข็ง ความเด็ดเดี่ยวอะไรต่างๆ

ที่มา : http://www.budpage.com/borntobe.shtml

 

ผู้ที่ได้อิตถีภาวรูป(เกิดเป็นหญิง) เพราะชาติแต่ปางก่อนได้ประกอบกุศลกรรมอย่างอ่อนที่ เรียกว่า ทุพฺพลกุสลกมฺม เป็นกรรมที่ประกอบด้วยความเลื่อมใสก็จริง แต่ก็เจือปน ไปด้วยความไหวหวั่น (อวิสทฺธาการ)<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
ส่วนผู้ที่ได้ปุริสภาวรูป (เกิดเป็นชาย)เพราะอดีตชาติได้ประกอบกุสลกรรมที่สูงส่งด้วยศรัทธา ความเลื่อมใส แรงด้วยอธิโมกข์ความชี้ขาด ปราศจากความหวั่นไหว อันจะเป็นเหตุ ให้เกิดความย่อหย่อน กุศลกรรมอย่างนี้เรียกว่า พลวกุสลกมฺม เป็นกุศลกรรมอัน ทรงพลัง จึงยังผลให้เกิดเป็นชาย

ที่มา : http://www.abhidhamonline.org/aphi/p6/023.htm

 

ถ้าลองปรารถนาพุทธภูมิจะมีสิ่งทำให้ต้องร้องไห้อยู่เรื่อย เลยตั้งจิตที่นิพพานเเล้วรู้สึกสบายกว่า เเต่ก็ยังปรารถนาสงเคราะห์สรรพสัตว์ พี่ๆว่าอารมณ์เเบบนี้ปรารถนาอะไรคะ

 

ต้องบำเพ็ญให้ได้ระดับเดียวกัน ถึงจะมีกำลังในการบำเพ็ญบารมีที่ยวดยิ่ง เพราะบางชาติต้องบริจาคลูกเป็นทาน อย่างในมหาเวสสันดรชาดก

 

ถึงด่านปราบเซียน

บริจากมหาทาน จะผ่านไหนนา

ยังไม่รวมปรมัตถบารมีก็จอดแล้ว

ไปกันยังไม่ได้ ตัดไม่ขาด จากโลกขี้สงสาร

 

สาธุอนุโมทามิ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ ช่วงเข้าพรรษาจะไปเก็บตัวดูจิตสักพัก..คงได้คำตอบเพิ่มขึ้น
(จิตเดิมเบื่อมนุษย์...แม้แต่จิตตัวเองยังเบื่อ ไม่อยากได้อะไรทั้งสิ้น...)

 

เพิ่งรู้วันนี้นะคะว่า...จิตของนางแก้วมีจาคะระดับนี้ นึกว่าผู้ที่สละได้คือ ผู้ที่สร้างบารมีเป็นพุทธภูมิเท่านั้น...
ปกติหญิงจะยอมตายเพื่อลูกและสามีเป็นลำดับแรก...ต่อมาก็พ่อ-แม่ พี่-น้อง แล้วค่อยมาคิดสละชีพเพื่อสาธารณชนทีหลัง...มีน้อยที่จะสละชีพเพื่อส่วนรวมก่อน...
เท่าที่สังเกตุพฤติกรรมของจิต หญิงมีความยึดมั่นผูกพันเหนียวแน่นมากกว่าชาย สละสิ่งอันเป็นที่รักได้ยาก...โดยเฉพาะลูกและสามี ยอมตายดีกว่ายกให้ใคร หรือหากต้องตาย ขอตายแทนดีกว่าแบบนี้แหละ...
ก็เลยคิดว่าจิตใครบรรลุจาคะขั้นนี้ ย่อมแสดงว่าบำเพ็ญมาทางพุทธภูมิมากกว่าเป็นนางแก้ว...เพราะสละสิ่งที่สละได้ยาก...สละชีวิตตนได้...สละสิ่งอันเป็นที่รักยิ่งได้เพื่อประโยชน์มวลชนและรักษาคุณธรรม...
หากประกอบกับภาวะจิตที่มีความเป็นผู้นำสูง ศรัทธาใครยากด้วย น่าจะมาทางพุทธภูมิไม๊...