อินเดียแดนพุทธภูมิ : ดินแดนแห่งศรัทธา

​

 

กราบมหาอนุโมทนา สาธุการค่ะ

​

คำกล่าวบูชาพระบรมสารีริกธาตุ

<O</O​

อะหัง วันทามิ อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ บูชะ นัตถายะ พรหมะโลก สาเทวะ มนุษสะโลเก ปติฏฐะมานา ปะระมะสารีกาธาตุ โย เจวะ ธาตุโย จะ มัยหัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะฯ

<O</O
ข้าพเจ้าขอกราบวันทา พระบรมสารีริกธาตุ และพระธาตุทั้งหลายที่ประดิษฐานอยู่ ในพรหมโลก ทั้งในเทวโลก และมนุษยโลก เพื่อต้องการบูชาพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข เพื่อความพ้นทุกข์ แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ชั่วกาลนาน เทอญฯ

<O</O
<O

อิติปิโส วิเสเสอิ อิเสเส พุทธะ นาเมอิ
อิเมนา พุทธตังโสอิ อิโสตัง พุทธปิติอิ ฯ<O</O​

 

ความเชื่อ และการบูชาพระบรมสารีริกธาตุ

ความเชื่อและนับถือพระบรมสารีริกธาตุว่า เป็นปูชนียธาตุและสูงค่ายิ่งกว่าวัตถุมงคลอื่น ด้วยพลังในการดึงดูดศรัทธาของคนให้เลื่อมใส่ การบูชาพระบรมธาตุ หรือพระธาตุได้ประโยชน์ใน ด้านเป็นอนุสติสังเวช ดังนี้ คือ
<O</O

พุทธานุสติ คือ การระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า (พระบรมสารีริกธาตุ)
ธัมมานุสสติ คือ การระลึกถึงคุณของพระธรรม (ธรรมที่ทำให้อัฐิกลายเป็นพระธาตุ)
สังฆานุสสติ คือ การระลึกถึงคุณของพระสงฆ์ (พระสงฆ์สาวกธาตุ)
สีลานุสสติ คือ การระลึกถึงศีลของตน (ศีลที่ทำให้อัฐิกลายเป็นพระธาตุ)
เทวตานุสสติ คือ การระลึกถึงคุณที่ทำบุคคลให้เป็นเทวดา (เทวดารักษาพระธาตุ)
อุปสมานุสสติ คือ การระลึกถึงคุณพระนิพพาน (แดนพระนิพพานที่พระอริยเจ้าได้ก้าวล่วง)
มรณานุสสติ คือ การระลึกถึงความตายที่จะมาถึงตน (แม้พระอริยเจ้าก็ต้องตาย)
กายคตาสติ คือ ระลึกทั่วไปในกายให้เห็นว่าไม่งามน่าเกลียด (เมื่อตายแล้วก็เหลือเพียงกระดูก)<O</O

​

การบูชาพระธาตุนั้นนอกเหนือจากการบูชาด้วย "อามิสบูชา" เช่นการบูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียนและเครื่องหอมต่างๆแล้ว
<O</O
การบูชาด้วยการ "ปฏิบัติบูชา" ซึ่งเป็นวิธีที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่นิยมปฏิบัติควบคู่ไปด้วยในการบูชาซึ่งพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุทั้งหลายโดยทั่วไปนิยมปฏิบัติตามแนว "อริยมรรค ๘" ประการสรุปโดยย่อได้แก่

๑. การบูชาด้วยศีล ซึ่งศีลเป็นพื้นฐานและเป็นที่ตั้งมั่นแห่งการทำความดีเป็นเกราะป้องกันความชั่วทั้งปวงไม่ทำให้จิตใจเศร้าหมองทำให้เกิดความพร้อมต่อการปฏิบัติสมาธิ (สัมมาวาจาสัมมากัมมันตะสัมมาอาชีวะ)

๒. การบูชาด้วยสมาธิ ซึ่งการสวดมนต์ภาวนาตั้งฐานสมาธิ เป็นการฝึกความเข้มแข็งของจิตให้มีกำลังในการพิจารณาหลักธรรมต่างๆ ได้ตามความเป็นจริง (สัมมาวายามะสัมมาสติสัมมาสมาธิ)

๓. การบูชาด้วยปัญญา คือการใช้ปัญญาพิจารณาหลักความเป็นจริงตามหลักไตรลักษณ์ (สัมมาทิฏฐิสัมมาสังกัปปะ)<O</O
​

 

อนุโมทนาด้วยจ่ะ

ยิ่งดูยิ่งสุขใจ..........

 

<TABLE cellPadding=6 width=400><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

​

....ออกจากสวรรค์ของผู้จาริก..วัดไทยนาลันทาตอนเช้ามือ ท่านเจ้าอาวาสเมตตามาส่งคณะจาริกทุกคน..วันทางกันทั้งวัน..วันนี้เราต้องเดินทางกันไปจนถึงบ่ายและอาจจะไปถึงที่หมายใหม่ในตอนเย็น......​

 

จ้า............

 

​

การเดินทางไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ตำบลนั้น..มีเส้นทางการเดินทางที่เริ่มจากพุทธคยา 2 เส้นทาง..

..เส้นทางแรก..จากพุทธคยา ไปราชคฤห์ นาลันทา ปาตลีบุคร เวสาลี กุสินารา ลุมพินี(เนปาล) สาวัตถี สารนาถ พาราณสี..กลับมาที่พุทธคยา
..เส้นทางที่สอง จากพุทธคยา ไปพาราณี สารนาถ สาวัตถี ลุมพินี เวสาลี ปาตลีบุตร นาลันทา ราชคฤห์..กลับมาที่พุทธคยา

ปี 2551 และ 2552 เดินทางตามเส้นทางแรกค่ะ..ปีนี้ได้เดินทางตามเส้นทางที่สอง ...สิ่งที่มีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจนคือเวลาที่ใช้ในแต่ละสถานที่ค่ะ การเดินทางโดยใช้เส้นทางแรกจะได้ใช้เวลาในสถานที่ต่าง ๆ มากกว่า ......

 

​

...พระพุทธองค์เสด็จผ่านเมืองปาตลีบุตร(ปาฎลีบุตร) เพื่อจะเดินทางไปยังกุสินารา ได้ตรัสธรรมว่าด้วยอานิสงค์ของผู้รักษาศีล และแสดงโทษของผู้ทุศีล ทรงพยากณ์ว่าเมืองนี้จะประสบภัยด้วยเหตุ 3 ประการ คือ อันตรายจากน้ำท่วม อันตรายจากไฟไหม้ และอันตรายจากความแตกสามัคคี...ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชสถาปนาเป็นนครหลวง..ที่จริงนับว่าพระเจ้าอโศกมหาราช..เป็นผู้ที่ช่วยให้ชาวพุทธทั้งมวลได้มีพุทธสถานต่าง ๆ ไว้กราบไหว้บูชาค่ะ....คณะจาริกไม่ได้แวะดูอะไรที่เมืองนี้ค่ะ..เป็นเพียงทางผ่านไปยังไวสาลี...ปีนี้ไม่ได้เข้าไปกราบพระบรมสารีริกธาตุในสถูปเจดีย์ที่ยังคงมุงด้วยสังกะสีอยู่ค่ะ....แต่ได้ไปที่กูฎาคารศาลา ป่ามหาวัน ...ณ..ป่ามหาวันนี้พระพุทธองค์ทรงประทานการบวชให้พระนางปชาบดีโคตมีพร้อมทั้งเหล่าศากิยานีอีก 500 ซึ่งเดินทางมาจากกรุงกบิลพัสดุ์...​

....ตอนนี้เหลือเพียงซากโบราณสถาน ที่เป็นอาคารต่าง ๆ โดยรอบ..มีสถูปองค์ใหญ่กับเสาศิลาสูงใหญ่ที่มองเห็นแต่ไกล บนสุดของเสาศิลามีสงห์ในลักษณะนั่งหันหน้าไปทางทิศตะวันออกที่นับเป็นเสาหินพระเจ้าอโศกมหาราชที่สมบูรณ์ที่สุด..ตั้งตระหง่าน....

...พระสงฆ์ที่มาในคณะจาริกได้พาสวดมนต์ และทำสมาธิ..แล้วได้ปิดทองกันค่ะ...ที่เสาหินพระเจ้าอโศก..ต่างคนต่างจะปิดทองให้ได้สูงที่สุด..อธิษฐานกันมากมาย..หลายคนปิติมาก..ไม่ยอมกลับสักที...

 

​

คณะจาริกต้องเดินทางต่อไปที่กุสินาราค่ะ..ดูระยะทางแล้วเราอาจไปถึงกุสินาราในตอนบ่ายหรือเย็น...ในบางช่วงของเส้นทางรถต้องหยุดเป็นระยะ ๆ เพราะก่อนเข้าเมืองกุสินาราจะผ่านเมืองโครักขปูร์ค่ะ..ตอนที่ได้ยินชื่อเมืองนี้ครั้งแรก..ฟังไม่รู้เรื่องค่ะ..ต้องกลับมาอ่านหนังสืออีกครั้ง..เมืองนี้เป็นชุมทางรถไฟค่ะ..ทั้งจากโกลกาตา เดลลี พาราณสีค่ะ...ที่เมืองนี้มีหาวิทยาลัยด้วยเห็นมีป้ายโฆษณาเต็มไปหมด...รถจอดให้คณะจาริกทานอาหารกลางวันกันบนรถ..กลางเมืองโครักขปูร์​

 

กุสินารา

​

ราวบ่ายสี่โมงเย็น (เวลาอินเดีย)..คณะเรามาถึงเมืองกุสินารา และตรงไปที่สถูปปรินิพพาน....​

...สถูปปรินิพพาน... และหมู่สถูปโดยรอบไม่ได้เปลี่ยนแปลง..มีผู้คนมากขึ้นเพราะเป็นช่วงใกล้วันมาฆบูชา..วันนี้บริเวณสนามด้านหน้าสถูปมีกลุ่มของพุทธศาสนิกชนชาวจีนจำนวนมากนั่งสวดมนต์อยู่ก่อนแล้วค่ะ...​

....ท่านอาจารย์มหาภีรญาณท่านนำผ้าผืนใหญ่ ที่จะใช้ห่มองค์พระมาให้คณะจาริกบุญทั้งหลายได้ถือเดินเวียนรอบองค์สถูปจนครบ 3 รอบค่ะ..ต้องนั่งสวดมนต์กันทางด้านนอกก่อนค่ะ.เพราะด้านในคนเยอะมาก..ลำพังพวกเราก็ 60 กว่าคนแล้ว...ได้นั่งสมาธิกันนานพอสมควร..ตัวเองรู้สึกเหมือนตัวเบา.เบา..​

....เมื่อทุกคนเข้าไปในสถูป..สิ่งที่เห็นลำดับแรก..คือพระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่ตรงหน้า..."พระพุทธปรินิพพาน"...เมื่อนั่งลงแล้ว..น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว...มาครั้งใด..ก็คิดว่า..เรามาเฝ้าพระพุทธองค์ช้าไปเพียงวันเดียว..ไม่ทันได้ฟังธรรมจากพระโอษฐ์..พระพุทธปรินิพพานที่อยู่ตรงหน้าหมือนพระพุทธองค์เพิ่งดับขันธ์ปรินิพพานเมื่อวานนี้เอง...ยังเหมือนมีเลือดเนื้อ...​

....หลายคนกราบพระพุทธองค์แล้ว..ออกมานั่งพิงผนังสถูป..ทำสมาธิทั้งที่น้ำตาไหลไม่หยุด...เพียงหวังได้เข้าเฝ้าพระพุทธองค์..ได้ฟังธรรม..ให้สมกับที่เดินทางมาไกลแสนไกล...ความรู้สึกต่าง ๆ ถาโถมสู่ตัว..จากเพียงแค่น้ำตาไหลอาบหน้า..เริ่มมีเสียงสะอื้นเบา ๆ แล้วกลายเป็นเสียงร้องไห้..ผ่านไปสักระยะ..เหมือนทุกคนได้ฟังพุทธพจน์.ที่ทรงรับสั่งกับพระอานนท์ว่า..​

..."เมื่อเราปรินิพพานไปแล้วบางทีพวกเธอจะพึงมีความคิดว่า พระบรมศาสดาของเราไม่มี ข้อนี้พวกเธอไม่ควรเห็นอย่างนั้น ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราได้แสดงแล้ว ได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอ ธรรมวินัยนั้นจะเป็นศาสดาของพวกเธอ เมื่อเราปรินิพพานไปแล้ว...."​

...และได้ยินที่พระพุทธองค์ตรัสเป็นปัจฉิมวาจา..ครั้งสุดท้ายว่า...​

...."บัดนี้ เราขอเตือนพวกเธอทั้งหลายว่า.สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา พวกเธอจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด"..​

..เสียงร้องไห้ที่ดังระงมขึ้นมาพักหนึ่ง..จึงค่อย ๆ กลับเป็นเสียงสะอื้นอีกครา..เมื่อมากราบพระพุทธองค์ที่นี่ครั้งแรกนั้น..จำได้ว่าตัวเองร้องไห้อยู่นานกว่าจะนึกถึงพุทธพจน์นี้..และครั้งใดที่มาก็พาน้ำตามาด้วยทุกที.​

..ตั้งจิตอธิษฐานเสมอ..ขอเฝ้าพระพุทธองค์..ให้ได้ฟังธรรมจากพระโอษฐ์...ให้ได้ีปัญญาถึงธรรมของพระพุทธองค์ในเร็ววัน..ให้ได้พ้นจากกิเลส..กองทุกข์ทั้งมวล...แม้วันนี้..เมื่อเขียนถึงกุสินารา...น้ำตาก็ไหลพราก...ระลึกถึงที่ได้เข้าเฝ้าพระพุทธองค์แม้เพียง....​

..พระพุทธปรินิพพาน...ได้กราบแทบเบื้องพระบาททั้งสอง...แม้เพียงนั้น...​

 

... ตามรอยพระเจ้าอโศกมหาราช ...

​

​

​

นะโมฯ​

สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ทวารัตตะเยนะ กะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเต
<O</O​

ด้วยคุณธรรมความดีงามที่ได้สั่งสมมา ตั้งแต่ปฐมชาติ อดีตชาติ ตราบปัจจุบันวันนี้
หากข้าพระพุทธเจ้า ได้เคยประมาทพลาดพลั้ง ล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย
อันมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยะสงฆ์ พระเถระพระเถรี
ตลอดจนพ่อเกิดแม่เกิด ผู้มีพระคุณผู้สูงชาติ ผู้สงเคราะห์โลกพิทักษ์ธรรม เจ้ากรรมนายเวร เจ้าบุญนายคุณ
และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายใน ๓ แดนโลกแสนโกฐจักรวาล
ไม่ว่าจะด้วยกาย วาจา ใจ เจตนาหรือไม่ได้เจตนา ระลึกได้ระลึกไม่ได้ รู้เท่าไม่ถึงการณ์
ข้าพระพุทธเจ้าขอสมาลาโทษท่านทั้งหลาย มา ณ โอกาสนี้
และขอทุกๆ ท่านได้โปรดเมตตาอโหสิกรรมแก้ข้าพระพุทธเจ้านับแต่นี้ไป
เพื่อการสำรวมระวังในการต่อไป ฯ​

 

ความปรารถนาใด ๆ ของข้าพเจ้าที่เป็นกุศล

​

​

" ... ความปรารถนาใด ๆ ของเหล่าข้าพเจ้าที่เป็นกุศล
ขอให้สำเร็จได้โดยง่ายทุกเมื่อ<!-- google_ad_section_end --> ... "​

มหาอนุโมทนาสาธุการค่ะ สาธุ ...​

 

​

ไม่มีใครยอมกลับจากสถูปปรินิพพาน..จนมืด..ไฟฉายที่ให้ทุกคนติดตัวมาได้ใช้ตอนนี้เอง..แม้มีคราบน้ำตากันแทบทุกคน..แต่...ดวงตาของทุกคนฉายแววแห่งความศรัทธา..ความเข้าใจในสังขาร..ที่ต้องดับไปเป็นธรรรมดามากขึ้น..อีกทั้งอิ่มเอมใจกับคำอธิษฐานต่าง ๆ นานา..ที่ได้มากล่าวเฉพาะพระพักตร์ของพระพุทธองค์..

 

ถวายพระบรมสารีริกธาตุ พระอรหันตธาตุ

​

....คณะจาริกจะพักที่วัดไทยกุสาวดี...อยู่ห่างจากสถูปปรินิพพานไม่ไกลนัก..กุสาวดีนี้..เป็นชื่อในอดีต พระพุทธองค์ทรงยืนยันกับพระอานนท์ว่ากุสินาราในอดีตชื่อ กุสาวดี มีพระมหาราชามหาสุทัสสนะเป็นผู้ครองนครเป็นศูนย์กลางของเมืองใหญ่ถึง 84000 เมือง มั่งคั่งอุดมสมบูรณ์มาก มีประชากรหนาแน่น สมบูรณ์ด้วยสิ่งของต่าง ๆ นานาชนิด กึกก้องไปด้วยศัพท์สำเนียงทั้งกลางวันกลางคืน 10 ชนิด มีอาณาเขตยาวถึง 12 โยชน์ กว้าง 7 โยชน์ เป็นเมืองการค้าที่สำคัญ ตั้งอยู่ระหว่างเมืองสาวัตถีกับเมืองราชคฤห์ เมืองพาราณสี พระพุทธองค์เสด็จมาเมืองนี้หลายครั้ง ชาวกุสินารามีความจงรักภักดีในพระพุทธเจ้าเป็นอย่างยิ่ง ถึงกับตั้งกฏเกณฑ์ปรับไหมราษฎรผู้ไม่รับเสด็จ และไม่อาราธนาเข้าสู่เมืองค่ะ....​

...วัดไทยกุสาวดี..อยู่ระหว่างการก่อสร้างค่ะ..แต่เดิมมีเนื้อที่เพียง 2 ไร่ ขณะนี้ท่านเจ้าอาวาสซึ่งแต่เดิมท่านอยู่ที่วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ได้ซื้อที่ดินเพิ่มขึ้น..วัดนี้จึงเป็นวัดธรรมยุติ..หลวงพ่อเจ้าอาวาสเสียงดังฟังชัด..เป็นสวรรค์ของนักแสวงบุญเรื่องอาหารและเครื่องดื่ม...มาอินเดียคนที่ติดน้ำอัดลม..เหมือนอยู่ในทะเลทราย..พอถึงวัดไทยกุสาวดี...เหมือนพบโอเอซีสใหญ่..น้ำอัดลมที่หลวงพ่อท่านเมตตาจัดไว้มีเพิ่มให้ไม่อั้น..แช่ในตู้เย็น..เย็นเจี๊ยบ....​

...หลังจากรับประทานอาหารกันแล้ว ได้พักผ่อนกันบ้าง คณะจาริกของเราได้ถวายพระบรมสารีริกธาตุ และพระอรหันตธาตุต่าง ๆ อีก 14 องค์..ขออนุโมทนาอย่างยิ่งต่อชาวชมรมวัชรธาตุที่ได้ให้ร่วมเป็นเจ้าภาพทำบุญค่ะ...ที่วัดไทยกุสาวดีนี้คณะจาริกยังได้ถวายผ้าห่มองค์พระ สำหรับพระนอน ปางปรินิพพานในวิหารด้วย​

...แม้กุสินารา..จะเป็นเมืองที่พระพุทธองค์เสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน........และโทณพราหมณ์เป็นผู้แบ่งพระบรมสารีริกธาตุ..กับทั้งที่วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์จะมีพระบรมสารีริกธาตุจำนวนมาก หลายสัณฐานให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้บูชา...​

...แต่..โดยความตั้งใจที่จะถวายพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุไว้ ณ เมืองนี้..เพราะเมื่อมาอินเดียครั้งแรกอธิษฐานขอเฝ้าพระพุทธองค์..กลับจากอินเดียปีนั้นก็ได้รับพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุเพิ่มขึ้นมากค่ะ..และในปีต่อมาได้ถวายพระบรมสารีริกธาตุไว้แล้วที่วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์..ปีนี้จึง..ตั้งใจถวายไว้ที่วัดที่จะได้เข้าพัก..วัดไทยกุสาวดี...​

 

ขออนุโมทนากับคุณตุ่มด้วยค่ะ
ขอบคุณน้องบุญญสิกขาที่ส่งลิงค์กระทู้นี้ให้พี่กบค่ะ

 

ขอเชิญเพื่อนธรรม สมัครสมาชิก แวะเยี่ยมเยียน
และชมภาพวัดของพระศรีอาริย์เมตไตรย
ที่เว็บไซต์สามร่มโพธิ์ศรีดอทคอม

http://www.3romphosri.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=17#39

 

ใครที่ได้ไป ก็ดี..
ไม่ได้ไป ก็ตาม..

ขอจงกำหนดจิต อธิษฐานบารมี

ด้วย บุญญาธิการ ที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญ ไว้ดีแล้ว ตั้งแต่ต้น
กระทั่ง ที่ข้าพเจ้าตั้งใจ น้อมถวาย น้อมโมทนา ในครั้งนี้

ขอให้ข้าพเจ้า มีสติปัญญาแท้ ดวงตาเห็น ธรรม อันประเสริฐ เลิศหล้า

นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ..
ขอผลบุญที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญมาแล้ว ตั้งแต่ต้น ถึง ณ บัดนี้
ขอผลบุญทั้งหลาย จงรวมตัวกัน เป็นกำลัง เป็นปัจจัย
ให้ข้าพเจ้า ได้สามารถ เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ในชาติปัจจุบัน นี้

ด้วยเถิด.

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

....................................................................................................................

 

อนุโมทนาครับ เป็นงานบุญที่ยังความศรัทธาให้เกิดขึ้นในจิตใจพุทธสาสนิกชนได้เป็นอย่างดีเลยครับ

 

พระเจ้าจักรพรรดิมหาสุทัสสนะ

​

..พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแก่พระอานนท์ว่า ​

..."..ดูกร อานนท์ พระเจ้ามหาสุทัสสนะสมัยนั้น คือเรา(ตถาคต) ในกาลนี้นี่เอง เรามีนครในปกครอง 84000 แห่ง มีกรุงกุสาวดีเป็นราชธานี ถึงกระนั้นเราก็อยู่เพียงนครเดียวเท่านั้น เช่นเดียวกันนี้ เรามีปราสาท เรือนยอด บัลลังก์ ช้าง ม้า รถ แก้ว สตรี คหบดี ปรินายก โคนม ผ้า ถาดพระกระยาหารอย่างละ 84000 ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นของเลิศแต่เราก็ได้ใช้เพียงคราวละครั้งเท่านั้น ดูเถิดอานนท์ สังขารเหล่านั้นล่วงไป ดับแล้ว แปรปรวนแล้ว สังขารไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่น่าไว้วางใจอย่างนี้ ฉะนั้น จึงควรเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง ควรเพื่อจะคลายกำหนัด ควรเพื่อจะพ้นไปเสีย.."​

พระพุทธองค์เมื่อได้พรรณาความรุ่งเรืองของเมืองกุสาวดีให้พระอานนท์ฟัง ..ได้ทรงตรัสต่อว่า..​

"อานนท์ พระเจ้ามหาสุทัสสนะในสมัยนั้นคือเราตถาตคในปัจจุบัน เราย่อมรู้ที่ทอดทิ้งร่างกาย อานนท์ เราไม่เห็นสถานที่ใดในโลกทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์ทั้งสมณพราหมณ์ พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งร่างกายเป็นครั้งสุดท้าย..นอกจากสถานที่นี้..."​

พระเจ้ามหาสุทัสสนะทรงมีแก้ว 7 ประการ ดังนี้​

...จักรแก้ว อันเป็นทิพย์ปรากฏขึ้นแก่ท้าวเธอ
...ช้างแก้ว เป็นช้างเผือกล้วน เป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์มีฤทธิ์ไปในอากาศ ชื่อว่า อุโบสถ
...ม้าแก้ว เป็นม้าสีขาวปลอดแต่ศีรษะดำ มีฤทธิ์เหาะได้ ชื่อว่า วลาหกอัศวราช
...แก้วมณี เป็นแก้วไพฑูรย์อันเกิดเองอย่างบริสุทธิ์ แสงสว่างแผ่ไปโดยรอบ 1 โยชน์ แม้ในยามราตรีก็ส่องสว่างไสวราวกับกลางวัน
...นางแก้ว เป็นสตรีรูปงาม น่าดู น่าเลื่อมใส ผิวพรรณผุดผ่อง มีกลิ่นจันทร์หอมฟุ้งออกจากกาย กลิ่นอุบลหอมฟุ้งออกจากปาก ตื่นก่อนนอนทีหลัง ประพฤติต้องพระทัย
...คหบดีแก้ว หรือ ขุนคลังแก้ว เป็นคนช่วยจัดการทรัพย์สินอย่างดีเลิศ เป็นคนตาทิพย์เพราะเกิดจากผลแห่งกรรม สามารถเห็นขุมทรัพย์ทั้งที่มีเจ้าของและไม่มีเจ้าของ
...ปรินายกแก้ว หรือขุนพลแก้ว เป็นบัณฑิตเฉียบแหลม มีปัญญาสามารถจัดการเรื่องที่ควรเสด็จหรือไม่ควรเสด็จถวายแด่ท้าวเธอ​

ฤทธิ์ 4 ของพระเจ้ามหาสุทัสสนะ​

1 ทรงมีรูปงาม น่าดู น่าเลื่อมใส พระฉวีวรรณผ่องใสยิ่งกว่ามนุษย์เหล่าอื่นใดในโลกนี้
2 ทรงมีพระชนมายุยืนนาน ยิ่งกว่ามนุษย์เหล่าอื่น คือเป็นพระกุมาร 84000 ปี ดำรงตำแหน่งอุปราชอยู่ 84000 ปี ครองราชสมบัติ 84000 ปี และประพฤติพรหมจรรย์ในธรรมปราสาทอีก 84000 ปี
3 มีอาพาธน้อย มีโรคน้อย มีพระเตโชธาตุอันเกิดแต่กรรมที่มีวิบากเสมอกัน ไม่เย็นจัด ไม่ร้อนจัด ยิ่งกว่ามนุษย์เหล่าอื่น
4 เป็นที่รักใคร่ของประชาชนราวกับบิดาเป็นที่รักใคร่ของบุตรฉะนั้น​

(จากหนังสือสู้แดนพระพุทธองค์ อินเดีย-เนปาล โดยพระราชรัตนรังษี (ว.ป.วีรยฺทฺโธ)​

....ชวนให้คิดว่า..ตัวเลข 84000 ..มีความหมายมานาน..
เกี่ยวข้องกับพระพุทธองค์มานาน...
กุสาวดี ในอดีต..กุสินารา....
..จึงเป็นสถานที่ที่พระพุทธองค์ทรงเลือกที่จะดับขันธ์ปรินิพพาน..​