ที่มาของคำว่า พระพุทธเจ้า (โดยย่อ)

พุทธะ = ผู้รู้ ผู้ตื่น เจ้า = เหนือกว่า ครอบคลุมทุกสิ่งอย่าง พระพุทธเจ้า มีความหมายว่า พระองค์ทรงเป็นเจ้าของผู้รู้ ขึ้นชื่อว่าความรู้ วิชา โลกียธรรม โลกุตรธรรม พระองค์ทรงครอบคลุม เหนือกว่า รู้ในทุกจักรวาล ศาสนาพุทธก็คือ เป็นศาสนาของผู้รู้ หมายถึงพระองค์ท่าน ผู้รู้ในความหมายนี้คือพระพุทธเจ้านั่นเอง ครั้งหนึ่ง ในสมัยพุทธกาล พระองค์เคยตรัสหรือพูดคุยกับสาวกของพระองค์ท่านว่า ธรรมะ (ธรรมชาติที่มีอยู่) ที่พระองค์ได้รู้ ได้เข้าถึง เปรียบได้กับ ใบไผ่ทั้งป่า แล้วพระองค์ก็ทรงแบมือที่กำใบไผ่ไว้ แล้วก็ตรัสว่า แต่ธรรมะหรือความรู้ที่คถาคตนำมาสอนนี้ เปรียบได้กับใบไผ่ในกำมือ พระองค์ก็ยังทรงตรัสต่อไปอีกว่า เพราะความรู้เหล่านั้น ไม่ไช่หนทาง ที่เป็นไป เพื่อละ เพื่อเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด คถาคตจึงไม่ได้นำมาสอน อาศัยที่พระองค์ท่านสร้างบารมี บำเพ็ญบารมีมามาก การเกิด การตาย นับชาติไม่ถ้วน นับเป็นตัวเลขไม่ได้ สี่อสงไขยกว่าในการบำเพ็ญบารมีของพระองค์ท่าน ความรู้ที่พระองค์สะสมมาแต่ละชาติ พอกำลังจิตของพระองค์ท่าน เข้าถึงความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ความรู้ทุกอย่าง วิชาทั้งหมดก็รวมตัว แต่มโนปนิธานจริงจริง ของพระองค์ท่านก็คือความตั้งใจที่ จะช่วย จะขน ทำทุกวิถีทาง เพื่อที่จะนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายไห้ข้ามฝั่งแม่น้ำโอฆะสงสาร แม่น้ำที่เวียนเกิด เวียนตายนี้ที่เต็มไปด้วยทุกข์ภัย นานาประการ ได้เข้าถึงซึ่งฝั่งพระ นิพพาน อันเป็นแดนที่ปราศจากทุกข์โศก วิโยคภัย หมดเวรภัย
​

 

ที่กล่าวมานั้น ผมว่าเป็นแค่เพียงส่วนเล็กน้อย ผมก็เห็นด้วย พุทโธ อัปปมาโน ธรรมโม อัปปมาโน สังโฆ อัปปมาโน คุณของพระรัตนตรัยหาปรามาณไม่ได้ หาที่สุดไม่ได้ครับ

 

อนุโมทนา บุญ ครับผม

 

อืม พระพุทธท่านจะรู้ทุกข์ และรู้เวทนาทุกภพทุกภูมิ ด้วย
เพราะการเป็นศาสดา คือการรู้แจ้งทั้งมวล
หมายถึง รู้แจ้งด้วยตนเอง เพื่อนำมาถ่ายทอดได้
ตามความเป็นจริง นี้คือ ตำแหน่งพระพุทธเจ้า
มิใช่้แค่ละสังโยชน์
ไม่ไช่แค่บำเพ็ญบารมี
มิใช่แค่สิ้นอาสวะทั้งมวล
อย่างอื่น ไม่มีปัญญาที่จะกล่าวเกินได้นอกเหนือจากนี้ได้


อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้