ต้นเหตุกรรมความรัก "ยุคไดโนเสาร์"...ที่ส่งผลในชาตินี้

แต่ไม่ผิดน๊า ก็โสดาบันมีความรักได้นะ ต้องขั้นอนาคามี ถึงไม่ยุ่งกับเรื่องความรัก กามตัณหา อ่ะพี่
ถึงเพื่อนๆพี่แต่งงานมีลูก แต่เค้าก็ยังรักพระนิพพานใช่ป่าวล่ะ

(ไปเถียงแทนเพื่อนคุณ พสภัธ เฉยเลย ไม่เกี่ยวไรกับเราเลย - -")

 

ใช่ๆๆครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ใช่ๆๆๆฮะ

 

อ่านแล้วยังสนุกอยู่เลยอะคะ ไม่เห็นยาวเลยอะ อยากอ่านต่อ...^_^

 

เราจะขอเล่าประสบการณ์อีกเรื่องให้ฟังค่ะ แต่ไม่เกี่ยวกับการนั่งสมาธิเห็นอดีตชาตินะคะ เป็นเรื่องเกี่ยวการรักษาศีล 5 ค่ะ เราได้ประจักษ์แก่ตัวเองแล้วว่า ตอนเริ่มรักษาศีลนั้นมันยากจริงๆ!?!

ในสมัยที่เรายังโง่เรื่องหลักธรรมอยู่ (เพิ่งเริ่มศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง 3-4 เดือนนี้เอง ก่อนหน้านี้ชีวิตมีแต่เรื่องทางโลกอย่างเดียว - -") เราเคยได้ยิน ได้อ่านหลักธรรมเกี่ยวกับอานิสงส์ของการทำบุญประเภทต่างๆว่า การถวายทานประเภทต่างๆ อานิสงส์น้อยกว่าการรักษาศีล ซึ่งการสร้างวิหารทานนั้นจัดอยู่ในประเภทของทาน..ตอนนั้นเราก็คิดในใจว่า การสร้างวิหารทานนั้นน่าจะได้อานิสงส์เยอะกว่ารักษาศีลสิ รักษาศีลง่ายออก แต่การสร้างวิหารทานนั้นต้องมีการใช้เงินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แถมได้สร้างสิ่งก่อสร้างที่คงทนถาวรด้วย

หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ไปบวชชีพราหมณ์ 3 วัน ในช่วงนั้นท่านเจ้าอาวาสบอกบุญว่าจะมีการสร้างห้องน้ำวัดหลังใหม่ขึ้น ผู้มีจิตศรัทธาต้องการเป็นเจ้าภาพห้องน้ำวัด สามารถเสนอได้ ห้องละ 20,000 บาท

ก่อนหน้านั้น ตั้งใจว่าสึกออกไปแล้วจะเอาเงินไปฉีด botox หน้าเรียว 15,000 บาท (ก๊ากๆ) แต่พอได้ยินท่านเจ้าอาวาสบอกบุญ ก็มีจิตศรัทธาอย่างแรงกล้าว่า ยังไงชาตินี้ก็จะสร้างห้องน้ำวัดกับเค้าให้ได้!! นอนคิดในวัดอยู่คืนนึง botox..ห้องน้ำวัด..botox..ห้องน้ำวัด..botox..ห้องน้ำวัด คิดแบบนี้อ่ะอยู่คืนนึง สุดท้ายห้องน้ำวัดชนะ มีศรัทธาอย่างแรงกล้า เอาชนะกิเลสตัณหาลงได้ สุดท้ายก็ได้เป็นเจ้าภาพสมใจ อิ่มเอิบบุญเป็นอย่างมาก

ในขณะนั้นคิดว่า ไม่มีอะไรที่ต้องใช้กำลังใจสูงมากเท่านี้อีกแล้ว เพราะเกิดมาไม่เคยทำบุญที่ต้องใช้เงินเยอะขนาดนี้ ส่วนใหญ่จะสมทบร่วมกับคนอื่นๆ ตอนนั้นคิดว่า การเป็นเจ้าภาพสร้างห้องน้ำวัดนี่คือที่สุดของเราแล้ว กำลังใจและศรัทธาสูงที่สุดตั้งแต่เกิดมา

แต่หารู้ไม่ว่า..

-----------------------------------------

หลังจากตั้งใจรักษาศีล 5 บริสุทธิ์ + กรรมบท 10 ให้ครบถ้วน ก็แทบกระอักเลยค่ะ ขอเล่าคร่าวๆ ประมาณที่จำได้นะคะ อาจไม่ตรงเป๊ะๆ ก็อย่าว่ากันค่ะ

วันแรก

หลังจากสมาทานศีล 5 หน้าพระพุทธรูปเสร็จ..เห็นมดไต่ตรงโต๊ะที่เลอะเหนียวๆ (กินเสร็จแล้วลืมเช็ดโต๊ะ มดเลยมา) จะไม่เช็ดก็ไม่ได้ โต๊ะมันเลอะ ก็พยายามกลั้นใจเช็ดแบบหนีบๆให้ไม่โดนมดแล้วนะ สุดท้ายมดตายไปหลายตัว ศีลด่างศีลพร่องเลย

วันที่ 2

เพื่อนโทรศัพท์มา เอาเรื่องเพื่อนอีกคนที่ทำไม่ดีมาเล่าให้ฟัง..ฟังเสร็จ ลืมตัวพูดว่าคนที่ทำไม่ดี แทนที่จะพูดไกล่เกลี่ยประณีประนอม ปากไวอีก

วันที่ 3

รู้สึกคันขา พอหันไปดู เห็นยุงกำลังเกาะขาอยู่ เลยจะเอามือปัดให้ไป ปัดอิท่าไหนไม่รู้ ยุงตายเลย สงสัยปัดแรงไป..อีกละตรู

วันที่ 4

เห็นมดไต่แขน คราวนี้ไม่ปัดละ กลัวมันตายแบบยุง เลยใช้วิธีเป่ามันแทน เป่าทีเดียวมดตายเลย..กรรม!!

วันที่ 5

บังเอิญรู้มาว่า คนที่เคยทำเราอกหักมีปัญหากับแฟน ลืมตัวแอบสะใจเล็กน้อย..อ้าว ลืมตัวไปชั่ววูบ

วันที่ 6

พ่อชงกาแฟแล้วพวกหวานๆมันเลอะที่วาง มดมาเต็มเลยอีกละ แล้วแก้วก็มดขึ้นเต็มเลย จะไม่เช็ดไม่ล้างก็ไม่ได้ จะเพิกเฉยปล่อยพวกมันก็ไม่ได้ ถ้าเราไม่ทำ พ่อแม่ก็ต้องกลั้นใจทำอยู่ดี เลยยอมบาปเองดีกว่าให้พ่อแม่บาป กลั้นใจทำมดตายอีกละ

วันที่ 7

สมาทานศีลเสร็จ กะนอนเลย จะนอนนานๆเลย ปรากฏเพื่อนโทรมาเม้าท์ เม้าท์เพลิน เผลอพูดพร่อยๆ พูดเพ้อเจ้อ ไร้สาระ พูดนู่นพูดนี่เต็มไปหมด

พอครบอาทิตย์ ยังรักษาศีล 5 บริสุทธิ์ + กรรมบท 10 ไม่ได้สักวัน

---------------------------------

ในเวลานั้น นอนฟุบ หมดแรงมาก หืดขึ้นคอ เพราะนอกจากจะทำไม่ได้สักวัน ยังรู้สึกอึดอัดว่า เราจะต้องมีสติระวังตัวเองตลอด 24 ชั่วโมงทุกวันเลยเหรอ เพราะเวลาตั้งใจรักษาศีลนั้น ความรู้สึกมันจะคอยระวังตัวตลอดเวลาว่า อย่าทำผิดศีลนะ กลายเป็นว่าต้องมีสติควบคุมตลอดเวลา จากที่ผ่านมาใช้ชีวิตแบบสบายๆไม่ต้องระวังตัวแบบนี้ เลยเริ่มเครียดว่า จากนี้ไปตลอดชีวิตของชั้น จะต้องมีสติตลอดเลยใช่มั้ยยยยยยย (อ้าว มันก็ดีนี่หว่า จะบ่นทำไม)

แต่ถ้าถามว่า แล้วจะเลิกรักษาศีลมั้ย ก็ตอบอย่างมั่นใจว่า ไม่!! ยังไงก็จะรักษา คือตอนนั้นอารมณ์ใจมันเต็มที่แล้วไง

จากนั้น เริ่มใหม่ ยังไงก็ไม่ยอมแพ้ สมาทานศีล 5 ต่อหน้าพระพุทธรูป จากนั้นก็นั่งสนทนากับพระพุทธรูปว่า "หนูเข้าใจแล้วค่ะ ว่าการรักษาศีลยากกว่าการสร้างวิหารทานอีก เพราะนอกจากเราจะต้องใช้กำลังใจสูงมากในการควบคุมตัวเองตลอดเวลา มันยังมีปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้อยู่ อย่างเช่น เพื่อน, สิ่งแวดล้อม , สังคม ฯลฯ ที่ทำให้เราจำใจละเมิดศีลอยู่ ไม่เหมือนการสร้างวิหารทาน"

หลังจากทดลองปฏิบัติกับตัวเอง เราก็ได้ประจักษ์และเข้าใจ(แบบงูๆปลาๆ) แล้วว่า ถึงแม้เราจะใช้กำลังใจและศรัทธาสูงมากในการสร้างห้องน้ำวัด แต่มันก็เป็นช่วงๆนึง คือ ก่อนทำบุญ ขณะทำบุญ หลังทำบุญ เรามีจิตใจอิ่มเอิบ จากนั้นก็หมดหน้าที่เราละ แต่การรักษาศีล เหมือนเป็นหน้าที่ที่เราจะต้องทำอยู่ตลอดเวลาทุกวัน แถมยังมีปัจจัยภายนอกเข้ามายั่วยุเราอีก อย่างเช่น มดขึ้นแก้ว - -" จะไม่ล้างก็ไม่ได้ ฆ่าเสร็จก็มานั่งเศร้า ดังนั้น สำหรับเราแล้ว การรักษาศีลนั้น ใช้กำลังใจสูงมากๆๆ เพราะเหมือนกับเราต้องพร้อมที่จะปฏิบัติตลอดเวลา หาใช่เพียงแค่ช่วงสั้นๆไม่

แต่หลังจาก การเริ่มต้นรักษาศีลล้มเหลวไม่เป็นท่า ก็เริ่มใช้ปัญญามากขึ้นหาจุดที่จะแก้ปัญหาให้ได้ผลแบบยั่งยืน (เริ่มฉลาดขึ้นว่างั้น) ว่า ถ้าเราตั้งใจจะรักษาศีลจริงๆ เราควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุให้ได้ก่อน ถ้าเราไม่อยากฆ่ามดฆ่าแมลง เราก็ควรจะต้องขยันมากขึ้น รักษาบ้านให้สะอาด กินเสร็จก็รีบเช็ดโต๊ะ ล้างถ้วยชาม มดแมลงจะได้ไม่ขึ้น เราจะได้ไม่ต้องฆ่ามัน , เวลาคุยกับเพื่อนๆหรือกับคนอื่น หากไม่อยากปากไว พูดแล้วมานั่งเสียใจภายหลัง จากนี้ไป เราก็ควรพูดให้ช้าลง คิดให้มากขึ้น ก่อนจะพูดก็คิดให้ดีก่อน , หัดทำอะไรให้ช้าลงบ้าง , คิดให้มากขึ้น ลดความไวของตัวเอง แต่ใช้สติให้มากขึ้น ฯลฯ

เมื่อตั้งใจแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ จากนั้นก็เริ่มปฏิบัติอย่างจริงจังอีกครั้ง ปรากฏว่า ได้ผลเกินคาด สามารถรักษาศีล 5 ได้บริสุทธิ์ + กรรมบท 10 จาก 1 วัน ก็เพิ่มเป็น 2 วัน จาก 2 วันก็เพิ่มเป็น 3 วัน เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน

ก่อนหน้านี้ ในช่วงแรก เคยรู้สึกอึดอัดที่จะต้องระวังตัวเองตลอดเวลาว่าห้ามทำผิดศีล แต่เมื่อได้ปฏิบัติได้สักพัก กลับกลายเป็นความเคยชิน โดยไม่ต้องระวังตัวเอง และไม่ฝืน แต่ประการใด สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างเป็นสุขจนเป็นเรื่องปกติ

-------------------------------------

เราจึงอยากถ่ายทอดให้ฟังถึงเรื่องนี้ว่า บางสิ่งที่เราคิดว่า มันไม่ยากนั้น เมื่อได้ปฏิบัติจริงกลับค้นพบว่ามันยากมากๆ ดังนั้นอย่าได้ตัดสินอะไร จนกว่าจะได้ลงมือทำ ลงมือปฏิบัติ แต่..อย่าได้กลัวที่จะทำ เพียงเพราะว่ามันยาก เพราะความยากนั้น มันไม่จำเป็นว่าจะต้องยากตลอดไป ความยากของมันอาจอยู่เพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น เมื่อได้ตัดสินใจที่จะทำสิ่งใดแล้ว ขอให้อดทนๆๆๆ ตั้งใจและมีกำลังใจที่จะทำ เพราะถ้าเราผ่านจุดนั้นมาได้ เราก็จะเป็นผู้ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

สาธุ ๆ ๆ ดีแล้วๆๆ อนุโมทามิ

 

สาธุ ขอโมทนาบุญค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่นำมาเล่าให้ฟัง เป็นประโยชน์มาก มากเลยค่ะ

 

แหม...... น่าอิจฉาจังครับ ดูอดีตชาติย้อนหลังไปกว่า 65 ล้านปีเชียวนะเนี่ย

เด๋วพาไปออกรายการตีสิบนะ

อนุโมทนาครับ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปครับ

 

มีอยู่ครั้งนึงค่ะ เรานั่งสมาธิที่สถานปฏิบัติธรรม วันนั้นเราไม่เป็นสมาธิเลย ปวดเข่ามาก (เหมือนโรคชรา - -") ตอนนั่งๆ มีแอบลืมตาขึ้นมาเปลี่ยนท่านั่ง บางทีก็ลืมตาขึ้นมานวดเข่าตัวเอง

สรุปคือวันนั้น ไม่เป็นสมาธิเลย แต่คนอื่นยังนั่งสมาธิอยู่ เราเลยไม่อยากลุกขึ้น ก็สลับไปสลับมา ลืมตาหลับตาสลับไปมา น่าแปลกที่เวลาเราหลับตา เราอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วเราเห็นวิญญาณเต็มเลย พอลืมตาก็ไม่เห็นอะไร หลับตาก็เห็นวิญญาณอีกละ ตอนนั้นก็คิดว่า คิดไปเองอีกละ เพราะนั่งไม่เป็นสมาธิจะเห็นได้ยังไง ถ้าจิตเป็นสมาธิแล้วเห็น จะไม่ว่าเลย จะเชื่อว่าเห็นจริงๆ แต่นี่สงสัยจิตหลอนไปเอง ไม่อุทิศบุญละกันเพราะเราคิดไปเอง

เท่านั้นแหละ! วิญญาณโผล่พรวดมาเต็มเลย มีเปรตด้วย มารุมเราใหญ่เลย แต่ไม่ได้ทำร้ายเรานะ แค่มารุมกินเราเฉยๆ (จ๊าก!) ไอ้เราก็ตกใจเพราะมันนอกเหนือความคิดไปเลย เหมือนเค้าโผล่มากันเยอะๆเพื่อจะบอกว่า เราไม่ได้คิดไปเอง ตอนนั้นก็รู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ววุ้ย ต้องทำอะไรสักอย่าง

เราก็ขึ้นไปยืนบนก้อนหินสูงๆ แล้วมองลงมา โอ้โห วิญญาณเต็มเลย เป็นหมื่นๆคน ล้อมรอบเราเป็นวงกลม เราก็เลยบอกว่า "ไหนๆวันนี้เราก็นั่งไม่เป็นสมาธิแล้ว ถ้าอย่างนี้เราก็จัดเทศกาลแจกบุญละกัน ทุกคนพนมมือมโมทนาบุญนะ" แล้ววิญญาณก็พนมมือกันหมดเลย (เหมือนจัดคอนเสิร์ต)

จากนั้นเราก็อุทิศส่วนกุศลให้วิญญาณทั้งหมด และขออโหสิกรรมต่อกัน พอเราพูดจบ วิญญาณที่อยู่ใกล้เรา รัศมีวงกลม ประมาณ 5-6 แถวลงไป สว่างวาบเลย เสื้อผ้ากลายเป็นสีขาวยิ่งกว่าซักโอโม่อีก สว่างเป็นวงกว้าง ตัวเราก็สว่างไปด้วยเลย..แต่วิญญาณที่อยู่ไกลออกไปยังมืดอยู่ แต่ไม่รู้ทำไง ช่วงนั้นอยู่ดีๆโง่กระทันหัน

-----------------------------------

หลังจากนั้น 1 วัน ทนไม่ไหว มันค้างคา เลยไปถามอาจารย์สอนนั่งสมาธิ

ถาม : อาจารย์คะ คือเมื่อวานหนูไม่เป็นสมาธิเลยค่ะ แต่ทำไมหนูเห็นวิญญาณเต็มไปหมดเลยคะ จะว่าคิดไปเองก็ไม่ใช่ เพราะหนูไม่ได้กำหนดว่าจะเห็นแบบนี้

ตอบ : ก็ไม่เห็นแปลกเลยว่าจะต้องเห็นเฉพาะเวลานั่งสมาธิเท่านั้น บางคนเค้าก็สามารถเห็นได้แม้ไม่ต้องกำหนดจิตเลย เห็นจากตาเนื้อของเราเองนี่แหละ

ถาม : แล้วทำไมหนูถึงเห็นเฉพาะเวลาหนูไปนั่งปฏิบัติธรรมคะ ทำไมเวลาอยู่บ้าน อยู่ที่อื่น หลับตาก็ไม่เห็นอะไร

ตอบ : เป็นเพราะกำลังใจของเรา เวลาเรามาปฏิบัติธรรม กำลังใจเราดี เราได้สวดมนต์ สวดภาวนา มากราบหลวงพ่อ เห็นคนมานั่งเยอะแยะ มีอาจารย์ กำลังใจเราก็ดี อารมณ์ใจมันก็ทรงตัว..แต่คนส่วนใหญ่ เวลากลับบ้านหรือออกจากสมาธิแล้ว ก็กลับสู่อารมณ์คนปกติ ไม่รักษาอารมณ์ใจนั้นไว้ มันก็เลยไม่เห็นอะไร แต่ถ้าในชีวิตประจำวัน เราประคองอารมณ์ใจของเรา รักษากำลังใจของเราให้เหมือนกับตอนที่เรามาปฏิบัติธรรม เราก็เห็นได้ทุกที่ไม่ว่าจะอยู่ไหน

ถาม : ถ้าอย่างนั้น ทำไมเมื่อวานหนูถึงเห็นแต่วิญญาณคะ ทำไมหนูถึงไม่เห็นหลวงพ่อ

ตอบ : เพราะการจะเห็นหลวงพ่อหรือพระพุทธเจ้า จิตเราต้องสะอาด จิตเราต้องสูงกว่านั้น แล้วอีกอย่าง ช่วงนี้อาจเป็นช่วงวาระของเราที่เราต้องชดใช้ให้เจ้ากรรมนายเวรก่อน เค้าถึงมาให้เห็นในครั้งนี้ พอเราชดใช้ไปเรื่อยๆ จนจิตเราเบาแล้ว เราถึงค่อยไปเห็นอย่างอื่น วิญญาณที่เห็นก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรหรือผู้ที่เคยมีบุญกรรมร่วมกันมานั่นแหละ

ถาม : แล้วทำไมเจ้ากรรมนายเวรของหนูถึงเยอะจังคะ เห็นเป็นหมื่นคนเลย

ตอบ : ทุกคนมีเจ้ากรรมนายเวรเป็นล้านคน คิดดูทุกคนเนี่ย เกิดมาแล้วกี่อสงไขย นับชาติไม่ถ้วน เจ้ากรรมนายเวรก็นับไม่ถ้วนเหมือนกัน ขนาดพระพุทธเจ้ายังบอกเลยว่า พื้นดินที่เราเหยียบอยู่นี้ ไม่มีที่ไหนที่ไม่มีกระดูกของท่านอยู่

เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ

-------------------------------------

เรื่องนี้ยังไม่มีบทสรุป เพราะยังไม่อวสาน (ซะงั้น) เนื่องจาก เราเห็นมีวิญญาณที่ยังมืดอยู่อีกเยอะ
แต่เรื่องนี้จะได้ออกอากาศ ตอนที่ 2 อีกเมื่อไหร่ เราก็ไม่แน่ใจ ต้องแล้วแต่วิญญาณ..

ขออนุโมทนาค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ขอให้ท่านเจริญในธรรมย่ิงๆๆข้ึนไปครับ

 

หากคุยกับคนที่ไม่เข้าใจ ก็จะคิดว่าบ้าแน่ ๆ บางทีนิมิตรเหล่านี้ไปเล่าให้คนทั่ว ๆ ไปฟัง เขาว่าเราเพี้ยน ยิ่งปฎิบัติมากเท่าไรก็จะเห็นนิมิตร แต่บางทีมันเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว เมื่อก่อนสงสัยว่าทำไม เราต้องไปรักไปชอบ หญิงคนนี้นะ แล้วก็ต้องผิดหวัง แต่มีสิ่งศักดิ์สิทธิมาบอกว่าเป็น กรรมเก่าของเรา (พระแม่กวนอิม) ให้อดทน และไม่สมหวังหรอก อย่ามาขอเลย เดี๋ยวก็ผ่านไปเอง อย่าสร้างกรรมอีก จะไม่มีวันจบสิ้นนะ ทุกวันนี้ ผมต้องสวดบทบูชาพระแม่กวนอิมทุกคืนเลยครับ

 

อนุโมทนากับท่านผู้ปฏิบัติด้วยครับ ผมนั้งแล้วไม่เป้นอะไรเลย มืดๆๆ ครับ

 

...test....

;aa19 จ๊ะเอ๋.....อ้าวไม่ใช่....ต้องอนุโมทนาด้วยจ้าาาุ ^.^
มีผู้รู้บอกว่าถ้าบาปอย่าไปคิดถึงให้คิดถึงแต่บุญบ่อย ๆ น้าาา

;aa6

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ

ขอบอกว่า คุณโชคดีจังที่นั่งสมาธิเป็นเร็ว

แล้วก็เก่งด้วยที่ไม่กลัวอะไรต่างๆ ที่เรากลัว

แล้วมันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราไม่กล้านั่งสมาธิ

เรากำลังรวบรวมความกล้าอย่างยิ่งยวด

เพื่อจะเข้าสมาธิให้ได้สักครั้งในชีวิต

เอาใจช่วยเราด้วยนะ...

 

ขออำนาจคุณพระรัตนตรัยดลจิตดลใจให้เจ้าของกระทู้มีความเพียรเผากิเลศไปจนถึงพระนิพพานเถิด

 

ขอบคุณค่ะ สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

เอาใจช่วยคุณ anattar anan ค่ะ สู้ๆค่ะ
จริงๆเราเป็นคนกลัวผีมากๆเลย ตกใจง่ายด้วย พอนั่งสมาธิแล้วเห็นอะไรในสมาธิ ตอนแรกก็กลัว ตอนหลังเริ่มชินค่ะ น่าแปลกที่เวลาเห็นตอนนั่งสมาธิจะไม่กลัวเท่าไหร่ สงสัยเป็นเพราะเห็นตอนจิตสงบแล้ว
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ขอให้คุณ anatar anan เจริญในธรรม ปฏิบัติธรรม ยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

 

ตามมาอนุโมทนาในธรรมทาน แล้วก็เป็นกำลังใจให้นะคะ

อดีตให้รู้เห็นเพื่อปลงนะคะ อย่าไปยึดติดกับมัน เพราะจะทำให้เราปฏิบัติไปไม่ก้าวหน้า อดีตเป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่เราสามารถทำปัจจุบันนี้ให้ดีได้ค่ะ

เจ้ากรรมนายเวรของแต่ละคนมีเยอะมากๆๆค่ะ ไม่ต้องสงสัยเลย บางครั้งเราอนุโมทนาบุญให้แต่ก็ใช่ว่าทุกเจ้ากรรมนายเวรจะรับได้ในคราวเดียวค่ะ บางรายก็ไม่ยอมง่ายๆ ต้องอุทิศให้หลายๆครั้งค่ะ

ลองไปสังเกตุดูว่ายิ่งถ้าเป็นวันโกนกับวันพระจะมาเยอะเป็นพิเศษ ไม่เฉพาะแต่เจ้ากรรมนายเวร ยังจะมีพวกเปรต สัตวนรก สัมภเวสีอีกด้วย เพราะเป็นวันที่เขาอนุญาตให้มาขอส่วนบุญได้

ขอให้ประสบความสำเร็จในการปฏิบัตินะคะ อนุโมทนาค่ะ

 

อนุโมทนาค่ะ
ขอให้มีความก้าวหน้าทั้งทางโลกและทางธรรมนะคะ ^_^
ตามมาให้กำลังใจค่ะ

 

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องไดโนเสาร์ ถ้ากรรมซับซ้อนขนาดนี้สงสัย ชาติก่อนเราคงเป็นเสือสิงห์ กระทิง แรด ทำลายความสุขชาวบ้าน ชาตินี้เลยไร้ความสุข ตามแบบมนุษย์ทั่วไปมีกัน